viernes, 21 de enero de 2011

Carta aberta dun científico a Alejandro Sanz



http://www.publico.es/culturas/357293/alejandro-sanz-equipara-los-derechos-de-autor-a-los-de-los-ninos-africanos

Déixovos unha carta que lle dirixe Lucas Sánchez, científico investigador do Centro Nacional de Biotecnoloxía, a Alejandro Sanz con motivo da Lei Sinde. É tan contundente que eu prefiro que a comentedes vós.



Carta Abierta a Alejandro Sanz

21 Jan. 2011
Hola Alejandro,
Hace muchos días que ando dándole vueltas a la ley Sinde, a los derechos de autor, y leyendo tus desafortunados tweets. Ahora que tengo las tres cosas juntitas, déjame que te comente algunas cosas.
Soy científico, investigador del Centro Nacional de Biotecnología y actualmente “Visiting Assistant in Research” en la Yale School of Medicine, en New Haven, Conneticcut.
Trabajo en el desarrollo de vacunas para el tercer mundo, centrando mis esfuerzos en la Leishmaniasis, una enfermedad olvidada que mata e incapacita en África, Asia y Sudamérica. Sí, esos mismos sitios para los que, de vez en cuando, puedes montar una parranda benéfica. Y aunque no lo sepas (y muchas personas no lo saben) es esa enfermedad que hace que miles de pobres niños tengan el vientre hinchado y mueran. La misma que hace que sus padres no puedan trabajar. Entre nosotros, ese tipo de enfermedades que hace que el tercer mundo siga siendo tercer mundo.
Cuando consigo que mi trabajo funcione, tras muchísimas horas de laboratorio exponiéndome a múltiples riesgos para mi salud, intento publicar mis resultados. ¿Sabes lo que pasa cuando lo hago? Que la revista se queda con todos mis derechos de autor. CON TODOS. Si quiero, no sé, poner una figura de mi trabajo en algún otro formato, tengo que pedir permiso. Por mi figura. Por mi trabajo. Y te hablo de figuras en blanco y negro. En color no podemos pagarlas.
¿Sabes por qué? Porque PAGO POR PUBLICAR. Sí, en serio, lo hacemos. Mi laboratorio tiene que pagar para poder difundir los avances científicos que puedan curar a esos niños o a sus padres en el futuro. PAGO POR PUBLICAR y tengo que pedir permiso por mi figura, por mi trabajo.
Ahora podrías meter en 140 caracteres que luchar por mis derechos no me impide que tu lo hagas por los tuyos, yo seguiría leyendo.
Desde que el hombre es hombre, desde que el ser humano es humano, ha demostrado que necesita expresar sus sentimientos. Y de ahí surgió el arte. También, al mismo tiempo, surgieron las preguntas de qué hacía aquí. Los famosos “de dónde vengo, quién soy, y a dónde voy”.
Y es que las dos cosas, ciencia y arte, son humanas, pero no por ello profesiones.
Mira, no sé, 100 o 200 años atrás. El arte lo hacía el que podía permitírselo. Y la ciencia también. Hasta Darwin descubrió el origen de las especies en un tour por el mundo, en el que vio que los pinzones de unas islas tenían los picos más grandes que otros. La gran revolución científica vino de un viaje de alguien que pudo permitírselo.
Ahora, industria mediante, los artistas cobran por entretener y los científicos cobran por descubrir cosas. Una maravilla para los que no somos de familias ricas y queremos hacer ciencia o arte.
Yo me he quejado y mucho de mi falta de derechos. De intentar defender lo que ahora, para mí, es más que un reconocido trabajo. Y también creo cosas.
La diferencia es que yo con un salario tengo. Y lucho por un salario digno. QUE ME PAGUEN POR MI TRABAJO. No creo que tenga sentido que me paguen tiempo después por mis logros. Te recuerdo que lo que yo quiero es una vacuna para el tercer mundo. Y pagar mis facturas. No quiero ningún rendimiento extra que no me merezco. No quiero derechos de autor, quiero que mis avances sigan derechos a conseguir su objetivo.
Entiendo que quieras que te paguen por tu trabajo. Y deberías (que lo haces) negociar lo que te paga una discográfica por grabar un nuevo disco. O que defiendas tu caché en los escenarios. Pero cobrar también impuestos sobre los CD´s , discos duros, lo-que-sea que la S.G.A.E quiera inventar para sangrar al ciudadano medio, perdóname muy mucho, pero yo, lo veo excesivo. Intentar lanzar una ley que te permita cobrar más de lo que te toca porque la industria que a ti te trata bien se está muriendo, lo siento, pero no. Limitar las libertades individuales para maximizar vuestro beneficio no es justo.
¿Sabes por qué tengo un blog de divulgación científica? Para que el mundo vea que la ciencia es importante. Para que posiblemente en el futuro sea una profesión digna. Yo no busco hacerme rico. Yo no quiero recortar libertades. Yo lucho por cambiar la industria que hace que mi actual profesión me obligue a tener otra con la que, juntas, poder pagar las facturas.
Y por favor, no vuelvas a comparar los derechos a recibir medicamentos de los niños pobres con el derecho a declarar culpable de piratería a diestro y siniestro. Que ya lleváis demasiado tiempo cobrando por ello. Renovaros o morid. Pero no hables de los que de verdad mueren aunque de vez en cuando reciban tu calderilla.
Atentamente,
Lucas Sánchez.


Editado Carmen Cid Manzano

Homo heidelbergensis, Homo neanderthalensis, Homo sapiens




Episodio 4 da serie Camiñando con cavernícolas: Os Sobreviventes
Medio millón de anos atrás, o Homo heidelbergensis son feroces cazadores que utilizan ferramentas sofisticadas e viven en grupos familiares. Pero aínda carecen de algo. Os Heidelbergensis carecen dun aspecto que nos fai humanos: a imaxinación.




Editado Carmen Cid Manzano

Irmáns de Sangue

Segundo episodio 2 da serie Camiñando con cavernícolas:





En África fai 2 millóns de anos existían media ducia ou máis de especies de Primates como o Paranthropus boisei e o Homo habilis. Cada unha delas explotou o medio ambiente de forma diferente e desenvolveu a súa propia estratexia de superviviencia.


Editado Por Carmen Cid Manzano

Homo ergaster, familia primitiva

Episodio 3: Familia Primitiva





Fai 1,5 millóns de anos o Homo ergaster deu o seguinte paso para converterse en humano. Ten un nariz longo que arrefría o aire a medida que respiran. Os seus corpos sen pelo, con millóns de glándulas sudoríparas, controlan a súa temperatura. E posúe un enorme cerebro, case dous terzos do noso.









Editado Por Carmen Cid Manzano

Lucy, Australopithecus afarensis

Camiñando con cavernícolas é unha serie de documentais que nos leva a unha viaxe á Prehistoria para recrear as orixes do ser humano e a súa evolución. Neste post déixovos o primeiro capitulo, Primeiros devanceiros: Fai 3,5 millóns de anos, ao leste de África, o Australopithecus afarensis deu os seus primeiros pasos sobre as súas dúas pernas. O bipedismo ofrece aos afarensis a oportunidade de desenvolver toda unha serie de novas habilidades que cambiarán para sempre a súa forma de vida.

Antes de comenzar esta serie déixovos un enlace moi interesante a evolución dos homínidos:




Lucy é o esqueleto dun homínido pertencente á especie Australopithecus afarensis, de 3,2 millóns de anos de antigüidade, descuberto en 1974 a 150 km de Adís Abeba, Etiopía. Trátase do esqueleto dunha femia de ao redor de 1 metro de altura e de aproximadamente 27 kg de peso, duns 20 anos de idade e que ao parecer tivo fillos, aínda que non se sabe cantos. O nome Lucy provén da canción Lucy in the sky with diamonds do conxunto musical The Beatles, que escoitaban os membros do grupo investigador a noite posterior ao achado.
Editado por Carmen Cid Manzano