ADN: O disco duro do futuro

Se  sodes dos que se preocupan pola posibilidade de que os vosos arquivos se perdan entre os constantes cambios tecnolóxicos, un equipo de científicos ofrécevos unha solución: almacenalos en moléculas de ADN.

Sí, como podedes ver o ADN podería converterse na materia prima dos discos duros do futuro. Ao parecer, un grupo de investigadores do Instituto Europeo de Bioinformática (IEB), pertencente ao Laboratorio Europeo de Bioloxía Molecular creou unha forma moi económica e viable para almacenar grandes cantidades de información informática en moléculas de ADN.

Menos dun só gramo de ADN serviu aos científicos para codificar os 154 sonetos de William Shakespeare, 26 segundos en formato mp3 do discurso de Martin Luther King en 1963 que fixo universal a frase "Eu teño un sono" (I have a dream, no orixinal), unha fotografía en jpg, un pdf coa investigación na que Watson e Crick describiron a doble hélice do ADN e pola que obtiveron o Premio Nobel e o código empregado polos investigadores para crear unha linguaxe lexible por calquer xenetista coas catro letras do código xenético. Case 800.000 bytes almacenados nunha molécula de ADN fabricado nun laboratorio e, ademais, a información despois foi lida cun 100% de precisión.

A molécula con forma de hélice, mantense unida por catro grupos químicos, que cando se acomodan nunha orde específica, conteñen as instrucións xenéticas que precisa un organismo vivo para construírse e conservarse. O sistema de almacenamento do IEB emprega as mesmas catro "letras", pero nunha linguaxe completamente distinta á dos seres vivos.

Para copiar un arquivo dixital os díxitos binarios (ceros e uns) que normalmente representan a información nun disco duro, teñen que ser traducidos ao código do equipo. Unha máquina de síntese de ADN estándar produce en serie a secuencia correspondente.

Pero non é unha soa molécula larga, trátase de múltiples copias de fragmentos superpostos, e cada fragmento contén detalles que identifican en qué lugar se almacena a secuencia. Isto implica que se algúns fragmentos se danan, non se perderán os datos.

Ademais, o mesmo equipo que se emprega nos laboratorios de bioloxía molecular para ler o ADN dos organismos emprégase para extraer a información, á que se pode acceder nunha pantalla de computadora.

Nunha publicación da revista ‘Nature’, os autores do estudo afirmaron que é posible almacenar grandes volúmenes de datos no ADN por miles e miles de anos. Aínda que recoñecen que os costos involucrados na síntese da molécula no laboratorio fan que este tipo de almacenamento de información sexa "incriblemente caro" polo momento, argumentan que grazas ás novas tecnoloxías pronto será máis asequible, e ideal para arquivar documentos a largo plazo.

Enlaces:
http://www.bbc.co.uk/mundo/noticias/2013/01/130124_ventajas_archivar_documentos_adn.shtml

http://www.elmundo.es/elmundo/2013/01/23/ciencia/1358966264.html

Paula Meixeiro Calvo, 1º Bach. D