O maior depredador terrestre de Europa

Investigadores da Universidade Nueva de Lisboa atopan varios osos de dinosaurio en Portugal. A investigación revela que serían dunha nova especie, Torvosaurus gurneyi, de 150 millóns de anos, dez metros de altura e cinco toneladas.

Segundo o estudo, encabezado por Christophe Hendrickx e Octavio Mateus,o animal poderia ter sido así mesmo un dos dinosaurios carnívoros máis grandes do período xurásico.
Os investigadores atribuiran os osos a unha especie coñecida, Torvosaurus tanneri, pero unha análise máis detallada levou a pensar nunha nova especie.
O gran carnívoro contaba con armas aterradoras como uns dentes de 10cm de longo.
Sen dúbida, o dinosaurio atopábase na cúspide da pirámide alimenticia e non tiña ningún adversario.

Tamaño de Torvosaurus gumeyi e dun Homo sapiens

Máis información en ABC e no Mundo

FONTES: http://www.agenciasinc.es/Noticias/Un-nuevo-dinosaurio-hallado-en-Portugal-era-el-mayor-depredador-terrestre-de-Europa

Paula Quintas Blanco 1ºBach A

A inversión en investigación sigue salvando vidas

 Un ensaio clínico está a conquerir resultados moi positivos no tratamento do VIH nos recén nacidos.

Un segundo caso dun bebé que aos tres anos xa leva dous sen medicar e está libre do VIH.

A clave está en que comenzouselles a tratar moi pronto, cando a integración do virus, transmitido polas súas nais, todavía era débil e a medicación o poido eliminar. Por elo unha vez recibido o tratamento, iste virus non reapareceu.

O sida pedriático ten unha única causa, a transmisión da mai ó fillo, que se produce pouco a pouco antes do parto ou ao nacer. Nos países desenrolados  evítase trantando as embarazas e dando unha medicación de reforzó aos recén nacidos, de ahí ó escaso número de novos infectados.

Pero en África, onde moitas mulleres non reciben o diagnóstico ata que dan a luz nun centro sanitario, o hallazgo é de gran importancia

Esperanza de curación, pois de 1,6 millóns de mortes por sida, 210000 son nenos.

Fonte: http://sociedad.elpais.com/sociedad/2014/03/06/actualidad/1394139821_861971.html

                                                     Nuria Vila Seijas Nº30 1ºBACH-D

Aumenta a preocupación polo lixo espacial

Recreación  do satélite Envisat

O inicio deste problema comeza no 1957, cando a URSS lanzou ó espazo o Sputnik 1 , o primeiro satélite artificial da historia. Desde aqueles días, unha gran cantidade de mísiles e artefactos en desuso estase acumulando no espazo, chegando a producir un grave problema para todo o mundo. Un dos casos de maior tamaño (e de maior preocupación) é o do satélite Envisat: Lanzado ó espazo no 2002, cesou a súa actividade no 2012, por unha perda de contacto co artefacto. Conta cun tamaño semellante ó dun autobús e cun peso maior de 8 toneladas, o que o converte no maior satélite de observación terrestre creado con fins civís.

A existencia de "lixo espacial" non é nova para a NASA, pois en varias ocasións modificou a órbita da ISS para garantizar a seguridade da Estación Internacional. Este caso é máis preocupante polo risco de choque con outros satélites: "Envisat atópase nunha órbita moi utilizada para misións de observación terrestre. Ten un tempo de vida de 150 anos, e cando se precipite cara á Terra, algunhas partes impactarán na superficie terrestre case sen antelación", explica Marco Castronouvo, investigador da Axencia Espacial Italiana.

Acumulación de basura espacial na órbita terrestre

A comunidade científica xa adoptou medidas para evitar a acumulación de lixo espacial na órbita terrestre, co fin de evitar o chamado Síndrome de Kessler, que sería un problema no cal o volumen de lixo espacial sería tan alto que os obxectos postos en órbita impactarían irremediablemente con artefactos xa inservibles, o que ocasionaría unha maior concentración na órbita terrestre. Segundo di Marco Castronouvo, "xa se están levando a cabo iniciativas esperanzadoras para remediar este problema". A máis importante é o código de conducta do 2012, asinado por países de todo o mundo para intentar regular o volumen de artefactos na órbita terrestre.

Estamos ante un problema de grandes dimensións ou non é tan grave como parece a simple vista?

Son necesarios mecanismos para controlar o lixo espacial acumulado na órbita terrestre?

Fontes de información:

• http://www.elmundo.es/ciencia/2014/03/09/531a114d22601dca0e8b4588.html
• http://www.neoteo.com/el-sindrome-de-kessler-y-la-exploracion-espacial/
• http://www.elmundo.es/elmundo/2012/01/18/ciencia/1326907859.html 
• http://www.esa.int/ESA

David Boó. 1º Bach A