jueves, 11 de noviembre de 2010

A científica do CERN Mar Capeans escríbelle a Uxia


Ola Uxía,
Grazas por escribir o artigo. É estupendo que sigades o que acontece no CERN. É fantástico o voso interese pola ciencia, e o blog é unha moi boa idea. Eu conectareime de vez en cando.
No CERN estamos satisfeitos porque o LHC está a funcionar moi ben, e estamos a explorar novos territorios, e de seguro haberá importantes achados. Estaredes informados.

Saúdos desde Xenebra.
Mar

Medicamentos persoais

Os avances en farmacoloxía permitirán que cunha análise xenética, a partir dunha simple gota de sangue, pódase prever a resposta dun individuo a un elevado número de medicamentos para diferentes patoloxías.
O directór médico da Unidade de Medicina Xenómica do Instituto Universitario Dexeus (Barcelona), Ignacio Lao, ten claro que se se coñece a base molecular dunha enfermidade axudará a deseñar un mellor tratamento. Sen embargo, denuncia que, en España aínda se medica "por ensaio e erro". Dunha opinión similar é a psiquiatra María Inés López Ibor, que emprega na súa consulta test xenómicos para predicir a resposta a tratamentos contra varias enfermidades psiquiátricas. Estes test débense someter a procesos de evaluación establecidos por parte das axencias reguladoras de fármacos. O problema destes test é o seu elevado custo, aínda que se prevé que se reduza considerablemente nos próximos anos.
A pesar do entusiasmo que xeran estas novas tecnoloxías, tamén hai expertos que piden cautela respecto a o seu uso xeneralizado.
Os especialistas están de acordo en que a medicina personalizada será o futuro dos tratamentos, pero non está claro que a situación actual permita implantala xa en todas as áreas, aínda que existan estudos que vinculen variacións xenéticas á resposta a moitos medicamentos.







Para máis información
Editado por: Lidia Blanco Otero 1º bachiller A

Enviado pola profesora de lingua castelá Julia Bernaldo


View more presentations from cidmanzano

Dúas xigantescas burbullas habitan no centro da Vía Láctea

O Telescopio Espacial Fermi acaba de revelar, na nosa propia galaxia, unha xigantesca estructura da que non se tiña noticia algunha. Trátase de dúas enormes "burbullas" de radiación gamma, de 25.000 anos luz cada unha, que parecen emanar do centro de la Vía Láctea e que se disparan simétricamente a ambos lados do seu núcleo.

Imágenes tomadas por el telescopio Fermi de Gran Alcance. <i>Foto: NASA / DOE / Fermi LAT / D. Finkbeiner et al.</i>Os globos, atópanse unidos un ao outro e emiten raios gamma.

Aínda que non está claro o que as forma,pero os investigadores din que conteñen unha enorme cantidade de enerxía, equivalente a 100.000 explosions de supernovas!!!






Os científicos teñen agora ante sí a labor de investigar coma se formaron esas enormes estructuras.
Actualmente téñense dúas hipoteses sobre a súa orixe:
  • Unha das posibles fontes podría ser un chorro de partículas que ten como orixe un buraco negro supermasivo do centro da nosa galaxia. Tales chorros resultan relativamente comúns e observaronse noutras moitas ocasions en galaxias que se atopan moi lonxe.
  • Dos burbujas de energía captadas por el telescopio Fermi en la Vía Láctea. |NASATamén puidéronse formar a partir dos gases sobrantes dun proceso masivo de formación estelar, algo que os astrónomos pensan que puido suceder arredor do centro galáctico nalgún momento do pasado.

Para saber máis sobre a formación destas burbullas podedes consultar este video en inglés:


Fontes de información:

Tatiana Nespereira Campuzano 1ºB

Semana da Ciencia



Editado por Carmen Cid Manzano

Atopada a estrela máis grande xamais vista

Cuán masiva pode ser unha estrela? Esta dúbida resulta pouco doado de contestar, xa que non é nada sinxelo encontrar superxigantes no Universo pola sua corta vida e pola sua gran intensidade de luz. Para sorpresa de todos, a mediados deste ano, atopáronse sete superxigantes utilizando o Very Large Telescope. Destas sete superxigantes chámanos a atención a chamada "R 136a1", a estrela máis masiva encontrada ata agora. A sua masa é 265 veces a do sol e o seu tamaño e inmenso, pero o máis impresionante de todo chega cando comparamos os seus tamaños graficamente. Veámolo:





Para máis información: Click Aquí.
Mario Blanco Cid 1ºA Bach.