domingo, 1 de diciembre de 2013

POLÉMICA SOBRE O USO DE LINGOTES ROMANOS PARA INVESTIGAR MATERIA ESCURA E NEUTRINOS

Os lingotes de chumbo recuperados dos antigos naufraxios presentan unhas características ideais para os experimentos de física de partículas. Científicos do detector da materia escura CDMS  en Minnesota (EE.UU) e do observatorio de neutrinos CUORE  no laboratorio Gran Sasso (Italia) os comezan a empregar, pero os arqueólogos advirten sobre a destrucción e o comercio do patrimonio histórico que hai detrás. A revista Science  fai eco de este dilema formulado polos investigadores españois.




Fai dous mil anos un barco romano con lingotes de chumbo extraído da Serra de Cartagena afundise fronte as costas de Sardeña. Dende 2011 máis dun centear destes lingotes emprégase para recubrir o CUORE, un avanzado detector de neutrinos (partículas subatómicas case sen masa) no laboratorio Nazonal Gran Sasso de Italia.

No século XVIII naufragou outro barco cargado de lingotes de chumbo na costa de Francia. Unha empresa Cazatesouros recuperou este material e, aínda que tico problemas coas autoridades francesas, logrou vendelo ao equipo do CDMS. Este detector localizado nunha mina de Minnesota (EUA) busca indicios da esnigmática materia escura, que se supón constitúe un cuarto do universo.

Estes dous exemplos serviron de referencia para o debate que dous investigadores españois afincados en Reino Unido abriron entre os arqueólogos, molestos coa destrución do patrimonio histórico subacuático, e os físicos de partículas, satisfeitos de encontrar un material único para as súas investigacións sobre neutrinos e materia escura.


"O chumbo romano resulta esencial para a realización destes experimentos, xa que ofrece unha pureza e uns niveis tan baixos de radiactividade, tanto máis canto máis tempo estivesen mergullados que non se poden alcanzar cos métodos actuais de produción deste metal", explica a SINC a arqueóloga subacuática Elena Pérez Álvaro dende a Universidade de Birmingham.


CUORE, que iniciará operacións o próximo ano, investigase os neutrinos: partículas fundamentais sen carga eléctrica e que durante moito tempo se pensara que non tiñan masa. As investigacións confirmaron que os neutrinos teñen masa, pero non foi posible precisar unha cifra. O obxectivo é usar o detector para tratar de observar un teórico evento atómico chamado Dobre Desintegración Beta sen neutrinos ( un proceso radiactivo onde un núcleo atómico libera dous electróns e ningún neutrino) . A dobre desintegración beta "estándar" está acompañada pola liberación de dous neutrinos. Observando este evento predito pero nunca antes visto, os físicos esperan estimar a masa do neutrino e establecer cando os neutrinos e a súa contraparte de antimateria, os antineutrinos, son partículas distintas. Algúns cren que os dous son un e o mesmo.


PREGUNTAS:


Débese sacrificar unha parte do patrimonio histórico para alcanzar un maior coñecemento do universo e da propia orixe do ser humano? 

Cedemos unha parte do noso pasado para saber máis sobre o noso futuro?


FOTES DE INFORMACIÓN: 

http://www.agenciasinc.es/Noticias/Polemica-sobre-el-uso-de-lingotes-romanos-para-investigar-materia-oscura-y-neutrinos

http://ecodiario.eleconomista.es/ciencia/noticias/5352839/11/13/Polemica-sobre-el-uso-de-lingotes-romanos-para-investigar-materia-oscura-y-neutrinos.html

http://www.tendencias21.net/Polemica-sobre-el-uso-de-lingotes-romanos-para-investigar-materia-oscura-y-neutrinos_a27825.html



Lucía Milagros Fernández Taboada 1ºBach. A






A NASA cre que o cometa ISON pudo sobrevivir ao seu 'viaxe kamikaze'




Esta secuencia muestra los restos del cometa ISON tras su...
Esta secuencia de imaxes mostra os restos do cometa ISON tras pasar ao lado do Sol.


As últimas imaxes obtidas pola NASA do cometa ISON, indican que ao menos parte do cometa sobreviviu ao paso por o Sol.
Inicialmente, tras as primeiras observacións creíase que o cometa habíase desintegrado por completo. Non obstante, o observatorio do SOHO da NASA e da ESA captou algo de materia brillante que podería pertencer ao cometa.
O que agora se preguntan é si ese material brillante é solo resto do astro fragmentado ou unha porción do seu núcleo. Aínda que según explica a NASA nun comunicado, os últimos análisis suxeren que ao menos unha pequena parte do seu núcleo segue intacta. 

A comunidade científica estivo moi pendente do ISON, ao que moitos bautizaron como "o cometa do século". Isto débese a que é un fósil do principio do Sistema Solar, o cal nos podería aportar moita información sobre as condicións do noso sistema fai 4.500 millóns de anos; xa que este astro procede da nube de Oort, que é unha burbuxa que rodea todo o Sistema Solar e que está formada polos restos da nebulosa que deu lugar ao Sol e ao resto dos planetas.


                  

Fontes:
http://www.youtube.com/watch?v=6j6nkLnHyG0
http://www.elmundo.es/ciencia/2013/11/28/52973dba63fd3d603e8b4580.html
http://www.publico.es/485740/la-nasa-cree-que-el-cometa-ison-no-ha-sobrevivido-a-su-paso-por-el-sol
http://sociedad.elpais.com/tag/ciencia/a/



                                 LAURA ÁLVAREZ GÓMEZ, 1ºBACH C

A desintegración do bosón de Higgs

O bosón de Higgs é a partícula descuberta no 2012 polos experimentos ATLAS y CMS do LHC que revela a existencia dun novo campo de forza na Natureza.

Os membros da colaboración ATLAS presentaron uns novos resultados nun seminario no CERN o pasado 26 de novembro. 

O que revelaron as novas investigación realizadas no Gran Colisionador de Hadrones (LHC), foron as evidencias da desintegración da partícula do bosón de Higgs en dúas partículas chamadas ''tau'', fermiones. Estas partículas pertencen a familia das partículas que compoñen o universo.
Agora é a  primera vez que os científicos viron claramente que o bosón de Higgs desintegrase tamén neste tipo de partículas, os fermiones ( tamén son fermiones os electróns e os quarks que compoñen os protóns dun átomo).


Desintegración do bosón de Higgs

Neste experimento, como colaboracion española, participaron os investigadores do Instituto de Física Corpuscular cun papel moi impertante: determinación de métodos estadísticos, selecións das variable de entrada... Tamén participaron científicos do Instituto de Microelectrónica de Barcelona e da Universidad Autónoma de Madrid.
En total, uns 200 investigadores españois participan no LHC.



Fontes:

                           María Laborda Iglesias. 1º Bacharelato A