Os eléctrodos cerebrais melloran os síntomas do trastorno obsesivo compulsivo

Este trastorno, unha enfermidade mental que se caracteriza por pensamentos e obsesións que aparecen de forma impulsiva e repetitiva, afecta a entre un dous e tres por cento da poboación en xeral.

Un home afectado por un Trastorno Obsesivo Compulsivo (TOC) foi sometido no Hospital unha psicocirugía, unha intervención que, mediante a introdución de eléctrodos no cerebro, permitirá mellorarlle os síntomas dun problema que pode chegar a invalidalo por completo. A intervención, coa  técnica punteira de cirurxía cerebral só a practica un reducido número de hospitais españois.

A estimulación cerebral profunda (ECP) é un procedemento cirúrxico que consiste en implantar eléctrodos conectados a un dispositivo neuroestimulador en áreas predeterminadas do cerebro, a  través do cal transmítese corrente eléctrica á punta do eléctrodo coa intención de articular a actividade cerebral e restaurar o funcionamento normal dos circuítos cerebrais que se atopan alterados nalgunhas enfermidades psiquiátricas, como o TOC.

Os pacientes con TOC resistentes ao tratamento convencional con psicofármacos ou psicoterapia poden someterse a unha cirurxía ablativa, un proceso irreversible co que se lesiona de forma controlada unha zona cerebral profunda, ou outra solución é ser derivados a outra autonomía onde se realice a psicocirugía funcional.

Os neurólogos,  indican que a tarde despois da operación, o paciente «está canso pero ao día seguinte xa se pode levantar e facer unha vida practicamente normal». Recoméndase facer un repouso durante un mes e, posteriormente, seguir uns controis para poder axustar a cantidade de estimulación precisa.

Ademais de mellorar os síntomas obsesivos, tamén pode facelo con outros como a depresión e a ansiedade.

Para máis información: http://www.lavozdegalicia.es/sociedad/2011/11/03/00031320314398659355162.htm

Feito por: Yurema Seara Núñez 2ºB

O LHC alcanza a súa velocidade media

O LHC (para os que aínda non sabedes demasiado sobre él, é un acelerador de partículas de 27 km de circunferencia situado na fronteira entre Francia e Suíza, encargado de facer colisionar haces de protóns para probar a validez e os límites do Modelo Estándar , que é a día de hoxe a teoría da física de partículas) terminou o pasado domingo o novo ciclo de colisións de protóns con excelentes resultados neste ano en canto ao rendemento da máquina, pero os descubrimentos requiren máis datos aínda. O acelerador provocou 400 billóns de choques de protóns en 180 días de funcionamento neste segundo ano de traballo, o cal fai afirmar que a tasa de produción de datos é millóns de veces máis alta que a estas alturas no ano pasado e incluso que a principios deste, alcanzando así o LHC a súa velocidade de cruceiro.

Foi, pois, un ano notable para a comunidade científica que traballa nel, como ben explica Fabiola Gianotti, representante dun dos grandes detectores do acelerador: "Fixemos unha cantidade enorme de medidas do Modelo Estándar e entramos no terreo inexplorado en busca de nova física; en particular, logramos oprimir a partícula de Higgs (si é que existe) cara a cantidade de masa máis lixeira. Ahí é onde tanto a teoría como os datos experimentais indican que se atoparía, pero esta cantidade de masa é a máis complexa de estudar".

A partícula de Higgs explicaría a misteriosa orixe da masa das partículas elementais, e a súa procura é o obxectivo básico do LHC(tamén saben que pode non aparecer) mais non o único: os físicos andan ao mesmo tempo na procura de indicios dun novo tipo de partículas, chamadas supersimétricas, e esperan atopar fenómenos aínda non experimentados.

O LHC está situado a 100 m baixo terra e ten 27km de lonxitude e 88000 toneladas de peso

Para máis información clickade aquí

Andrea Fernández Novoa 2ºB