miércoles, 8 de diciembre de 2010

O primeiro planeta rico en carbono fóra do Sistema Solar

WASP-12b é o primeiro planeta rico en carbono fóra do Sistema Solar, encóntrase a 1.200 anos luz da Terra, orbita moi cerca dunha estrela anfitrioa e pertence a unha clase de planetas coñecidos como "Xupiter quente".
Pola súa elevada temperatura e por ser un planeta xigante non é posible que albergue vida, pero ofrece ós científicos a posibilidade de estudar un tipo de planetas exóticos completamente novos.
A ratio carbono-osíxeno de WASP-12b é superior a un o que respaldaría a teoría de que outro tipo de exoplanetas, os rochosos, podan estar compostos de rochas puras de carbono, como grafito e diamante.
Madhusudhan (o principal autor do estudo) di que para que puidese haber vida neste tipo de planetas tería que ser capaz de sobrevivir a moi pouca auga e oxíxeno e con moito metano e outros hidrocarburos.
Para determinar a composición da atmosfera dun planeta, os astrónomos observan a luz que emite en diferentes lonxitudes de onda. Neste caso, usaron o telescopio espacial da NASA Spitzer. Os resultados combináronse con datos xa dispoñibles doutras observacións realizadas co telescopio Canadá-Francia-Hawai.
Para analizar os datos, Madhusudhan utilizou un programa informático que el mesmo deseñou en 2009, cando traballaba no Instituto de Tecnoloxía de Massachusetts (MIT). O método xa foi empregado para estudar outros exoplanetas, aínda que agora perfeccionouno engadíndolle un método de análise estatística.

Para máis información
Editado por: Lidia Blanco Otero 1ºBacharelato A

Ordenadores biolóxicos: As células que calculan.

exemplo 1*
Ata agora a bioloxía sintética intentou facer ordenadores vivos a partir dos conceptos básicos xa coñecidos sobre a electrónica, pero o problema surxía cando se intentaba conectar as diferentes partes do ordenador. Investigadores da Universidade Pompeu Fabra (UPF) de Barcelona descubriron unha rede de células modificadas que poden facer cálculos complexos. Este importante descubrimento fixo que estos científicos deseñaran e construiran redes de computación biolóxica distribuida con levaduras (organismos unicelulares) modificadas xenéticamente que se poden combinar de moitas maneiras diferentes, que dan coma resultado a molécula sintética. Neste traballo resolveuse o problema utilizando unha nova teoría que prmite construir circuitos avanzados utilizando células vivas como unidades básicas e moi poucas conexións ou enlaces. Trátase dun sistema que permite crear moitos circuitos diferentes cun mínimo de células existentes e que unha vez está feito o circuito, pódese programar añadindo un único composto no cultivo no cal se encontra.A información do circuito modifícase utilizando coma estímulo cloruro de sodio (NaCl) e estradiol (GAL) (exemplo 1*)

Mario Blanco Cid 1ºA Bach.

Vida sintética, manipulación xenética...problema ético ou só biolóxico.

En Australia nos anos oitenta os coellos e os ratóns devastaban os campos o que supoñía unha merma para a economía do país. O científico Ron Jackson comezou a traballar en 1988 no CSIRO, na división de control de animais. Entre os seus obxectivos estaba xerar unha vacina que esterelizase aos coellos. Certas dificultades con estes animais fixo que se realizase unha "proba de concepto" con ratos. Esta proba consistía en introducir no Virus Ectromelia (EV), que causa as vexigas en ratos, o xen ZP3 de óvulos de ratas. Durante a infección co virus modificado, as células infectadas producirían a proteína dos óvulos. O sistema inmunolóxico dos ratos identificarían as proteína dos óvulos coma propias do virus e eliminaría as células que a producisen. Como resultado as femias infectadas quedarían esterilizadas.
En Xaneiro dese mesmo ano Ron Jackson coa compaña do experto en inmunoloxía Ian Ramshaw, publicaron que a proba de concepto era válida, xa que o infectar ratos de laboratorio con dito virus modificado o 70% das ratas quedaban estériles tras o tratamento. O problema estaba en que apenas funcionaba con outras cepas de ratos e o virus precisaba factores que mellorasen o seu resultado.
A posible solución consistía en introducir ao virus o xen da Interleucina 4(IL-4), coa intención de aumentar a produción de anticuerpos e diminuír a resposta frente os virus. Os científicos australianos modificaran xeneticamente o virus creando un novo virus que causaba a morte de todos os animais involucrados no estudo e o máis sorprendente, o novo virus tamén acababa cos ratos previamente vacinados. Era finais do ano 2000, e os biólogos tiñan a primeira evidencia científica dun virus que pasaba a fronteira da vacinación.
Publicar isto era necesario, pero tamén moi perigoso! O virus rebasaba as fronteiras das vacinas! O mesmo Jackson afirmou que ainda que estivese movida para fins pacíficos e en animais, non en humanos, había que ser un idiota para ver que dita tecnoloxía podía ser tranferible!

Hoxe, dez anos despois, Ian Ramshaw cre que cualquier cousa científicamente interesante debe ser publicada. Actualmente é o director do Centro Nacional de Bioseguridade australiano que traballa no compromiso da investigación científica cos seus posibels riscos. Ian acostúmado a discutir sobre o chamado "dobre uso" da ciencia afirma que non só os bioterroristas persiguen os avances da ciencia se non, na súa opinión, a biodefensa só é unha excusa para traballar nestas áreas e están chegando demasiado lexos!! Aínda que a xustificación sexa a defensa, pódense desenvolver organismos que hoxe no existen e que afecten a humanos.
Este historia recorda os problemas que poden xurdir tras a creación de vida síntetica ou trás a manipulación xenética. Ética, mediciña, economía...Que debe predominar?

Editado por Uxía Rodríguez Rodríguez, 1º Bach A

Quen Somos? De Onde Vimos? A Donde Imos? ... un pouco de musica