domingo, 24 de febrero de 2013

As focas poden durmir coa metade do seu cerebro


Ao parecer segundo un estudo publicado no 'Journal of Neuroscience' polos investigadores da Universidade de California nos Ánxeles (UCLA) e da Universidade de Toronto, as focas saben durmir na auga poñendo en modo «sono» a metade esquerda do seu cerebro mentres que a parte dereita segue en vixilancia.

Este estudo consistiu en identificar as substancias químicas que permiten manter unha parte do cerebro en vixilancia e a outra parte durmindo. A principal autora do estudo, a doutora Jennifer Lapierre, descubriuno medindo os cambios que afectaban as diferentes substancias químicas no cerebro. A investigadora constatou que o nivel dun neurotransmisor importante, estaba baixo a parte durmida e elevado na parte esperta, o que fai pensar que esta substancia estimula a actividade desta última.

Ao mesmo tempo, os investigadores observaron con sorpresa que outra substancia importante, a serotonina, mantiña a mesma tasa tanto cando a foca estaba durmida como cando estaba esperta, mentres que os biólogos pensaban que ésta era a responsable da estimulación do cerebro.

Un dos autores da investigación, o profesor John Peever asegura que “É impresionante desde o punto de vista biolóxico. As focas durmen desta maneira cando están na auga, pero o curioso é que cando están en terra, durmen coma os humáns e a nosa investigación pode explicar ese fenómeno”.


Estes descubrimentos, a certa xente pódelles parecer pouco importantes pero se nos paramos a pensar, poden ter unha certa importancia para os humáns, xa que permiten avanzar a investigación sobre os mecanismos do sono. Un 40% dos estadounidenses sofren problemas de sono, segundo revela outro dos autores do estudo, Jerome Siegel, do Instituto de Investigacións sobre o Cerebro da UCLA.

Enlaces:



Paula Meixeiro Calvo, 1º Bach.D

Primer mapamundi da profundidade das augas subterráneas


Un equipo internacional de científicos publica o primeiro mapa da profundidade das augas subterráneas do mundo. Entre os investigadores atópase un galego: Gonzalo Míguez Macho, da Universidade de Santiago; que é o que codirixe a investigación. O seu traballo publicarase na revista Science.


Segundo os seus estudos, os cales levaron varios anos recollendo información sobre acuíferos, pozos e augas subterráneas de todos los países del mundo da literatura científica e de arquivos gobernamentais, estas augas xogan un papel importante en canto ó clima e ós ecosistemas terrestres. Míguez explica que “Ten unha influencia directa no ciclo do carbono e da auga, o que inflúe no clima”. Ademais o traballo desvela que entre o 21 e o 32% da capa freática (nivel superior dos acuíferos) é pouco profunda, o que afecta ós ecosistemas. Esta auga é a que nutre a ríos, árbores e demais vexetación, o que permite a transpiración e fotosíntese das plantas. A acumulación de auga nas capas freáticas crea humidais, que emiten grandes cantidades de metano (gas do efecto invernadoiro).


Míguez advirte que a auga utilizada para regadío non ten control. Unha sobrexplotación destas augas para regadío prexudica ós ecosistemas, xa que reduce o caudal dos ríos e empobrece a vexetación.


Vídeo sobre as augas subterráneas:

Fontes de información:

Antía Quintana Gallego, 1º BACH A

¿Por qué o bocexo nos é algo contaxioso? 


 A orixe e función dos bocexos son aínda motivo de controversia entre os científicos. Os ditos populares afiman: se bocexas quere decir que tes fame, sono ou estas aburrido. Pero científicamente so se pode demostrar a súa naturaza contaxiosa en humanos, algúns primates e posiblemente en cans. Pero, ¿Por qué se contaxian os bocexos?
  
Os bocexos contagiados son aqueles que se inicia de forma involuntaria e inmediata ou ver ou ouvir a alguén bocexar. É un feito, contaxiáronnos o bocexo . A desposta máis lóxica tra-lo contaxio involuntario, seria porque ten algunha función bastante relevante, evolutivamente ou filoxenéticamente (relacións de parentesco) que nos favorece de maneira significativa, para que outros membros da nosa especie a copien a modo de resposta adaptativa. 


Algúns investigadores ven no feito de que os bocexos (un resposta multifiuncional en moitas especies) sean capaces de contrarrestar aumentos transistorios da temperatura cerebral e coporal, unha razón para preservalos evolutivamente entre os homeotermos e condicionar a súa natureza contaxiosa. A explicación máis conciliadora sobre a orixe dos bocexos baséase na hipótese que considera que o bocexo ten unha fución social e comunicativa, donde os valores sociais responden a necesidades fisiolóxias. 

O 60% dos humanos non poden evitar bocexar cando observan a os seus conxéneres, e os bocexos son máis contaxios entre persoas con vínculos familiares. Esta irrefrenable acción interpretase científicamente cono unha expresión primitiva de pensamento social, a chamada empatía: que busca a identificación mental e afectiva de un suxeito co etado de ánimo de outro. e moi aferrada a evolución dos homínidos, esto xenera o contaxio de bocexos. Esto explicaría que so os humanos e os chimpancés se nos desenrrole o bocexo contaxioso. 

FONTES DE INFORMACIÓN :

http://es.wikipedia.org/wiki/Bostezo 
http://www.abc.es/ciencia/20130224/abci-contagian-bostezos-201302221803.html 
http://www.nationalgeographic.es/noticias/ciencia/salud-y-cuerpo-humano/bostezos-por-empatia 
http://www.atiende.tv/noticia/506/por-que-el-bostezo-se-contagia/ 

Yolanda Campos Garrido 1ºA

Rex, o home biónico máis completo do mundo


O Museo de Ciencias de Londres expón ata finais de marzo a Rex, o primeiro home biónico. Este foi deseñado e creado por un grupo de expertos en robótica, Shadow. Entre o seu equipo atópase o psicólogo suízo Bertolt Meyer, que naceu sen a man esquerda. O robot foi bautizado tamén como “o home do millón de dólares”, xa que está valorado en tal cifra (uns 600.000 mil euros).

O robot ten dous metros de altura, cara, brazos, mans, corazón, sangue,xeonllos e un ril. Órganos internos coma o páncreas, os pulmóns ou a vexiga que aínda están en desenrolo. Hai partes de corpo coma o estómago que non poden ser construídas: “O único estómago artificial que vimos é moi grande y xera electricidade, polo que non podía usalo para reemplazar un estómago humano, pero estou seguro de que hai xente na comunidade da medicina rexenerativa que está traballando niso”.

Rich Walker, director executivo de Shadow comentou que “Estábamos moi sorprendidos da cantidade de órganos humanos que se podían reemplazar. Hai algúns órganos vitais que faltan […] pero entre o 60 e 70% dun foi posible reconstruílo”.

Este home biónico  é unha mostra do avance da medicina e da tecnoloxía en órganos artificiais.



Engado unha entrevista, en inglés, que o periódico británico The Independient fixo a Rich Walker: Entrevista a Rich Walker .


Fontes de información:

Antía Quintana Gallego, 1º BACH A