miércoles, 21 de mayo de 2014

Castor, un xigante que se tambalea

Nuns días cúmprense dous anos da finalización das obras do proxecto Castor. Este xigante de 1.800 millóns de euros, está agora lexos de ser o que estaba previsto que fose, debido aos máis de 500 microseísmos rexistrados no seu entorno. Este macroprograma destinado para garantir o suministro de gas en todo un país é, nestes momentos, como un xigante ferido que se tambalea e a súa caída podería ter consecuencias económicas moi desfavorables para as arcas estatais, si é que antes non se atopa unha solución.
As causas 
Do gas para o futuro a un presente con máis de 500 seísmos 
O proxecto Castor ideárase para asegurar o suministro de gas de cara ó futuro en boa parte de España en caso de necesidade. No escenario dunha campaña elcetoral, como a que se está a vivir, cada partido intenta botar sobre o seu rival a responsabilidade de planificar esta iniciativa. Pero nada disto pasaría si dende o mes de septembro de 2013 non cambiaran as cousas da forma que o fixeron. E é que a zona do Baix Maestrat comezou a rexistrar microseísmos (algúns chegaron a superar o nivel 4 na escala de Richter). En total foron máis de 500 movementos e eso obligou a reconducirlo todo. Son estos terremotos os que lograron desestabilizar a este xigante. 
As consecuencias 
Do apoyo inversor a unha posible indemnización mutimillonaria 
Este xiro inesperado no argumento do Castor obrigou ao Ministerio de Industria a comezar un largo estudo das consecuencias que nove meses máis tarde aínda non se resolveron. Xa hai informes que relacionan o proxecto cos terremotos pero o Goberno preferiu recurrir a expertos externos para que o certifiquen. Os alcaldes xa comezaron a pedir o desmantelamento da pranta pero según o contrato de concesión firmado no seu día polo Estado, botar abaixo o Castor supoñería que o Goberno tivera que pagar unha indemnización multimillonaria. De momento, a única consecuencia de todo o anterior é que a pranta está inactiva mentres se decide o seu futuro.
LAURA ÁLVAREZ GÓMEZ Nº2 1ºBACH C
A NASA PREPARA UN VEHÍCULO PARA ATERRIZAR EN MARTE

O próximo mes de Xuño a Nasa realizará unhas probas cun vehículo que pretenden que aterrice en Marte e que permita nun futuro a aterrizaxe de personaxes e mercadorías en misións a Marte.

O vehículo ten forma de disco volante de grandes dimensións e se lle puso o nome de  desacelerador supersónico de baixa densidade (LDSD). Isto é debido a que ao aparato pode chegar a alcanzar velocidades de 3,75 veces superiores á velocidade do sonido. Ademáis posúe un avanzado sistema de aterrizaxe formado por un desacelerador inflable con forma de tubo e un paracaídas.



As probas realizaranse no Océano Pacífico simulando a entrada, descenso e aterrizaxe da nave en Marte.
No experimento un globo xigante colocará o dispositivo a 37 km de altura. Despois uns cohetes que leva a nave  o elevaran ata 55 Km de altura a grande velocidade e despois comezará o descenso alcanzando velocidades superiores as do sonido. Entón o desacelerador se inflará, frenando o vehículo e para rematar abrirase o paracaídas para levalo a superficie do Océano Pacífico.

 

http://www.abc.es/ciencia/20140519/abci-nasa-prepara-platillo-volante-201405191722.html

VÍCTOR CARRERA QUINTANA 1 BACH A

ASÍ SE FORMAN AS AURORAS POLARES EN SATURNO


 Un equipo de científicos  descubriu como se produce este espectacular fenómeno no planeta gaseoso
Gracias ao telescopio Hubbe, un equipo de investigadores da universidade de Leicester, logo de escudriñar durante dous meses Saturno, puderon  observar como se forman as auroras polares de Saturno.
Estes investigadores chegaron a conclusión de que se producen polo impacto de partículas solares que chegan a Saturno y provocan que se derrumbe a capa magnética do planeta gaseoso chamada “cola magnetica”, logo se reconfigura creando unha perturbación do campo e de ahí xorden as auroras.




Saturno igual que os cometas y que planetas coma a propia terra, teñen  unha cola composta por gas electrificado do sol que sae na estela do planeta.

Estas imaxes captadas polo telescopio hubbel e o estudio das auroras, pode revelar cousas interesantes sobre o campo magnético de Saturno, de feito pode verse como algunhas das ráfagas de luz viaxan máis de tres veces máis rápido que a velocidade do período de rotación de 10 horas do xigante do gas.


Patricia Pérez Froufe 1º bach. A

O Ártico

O hielo do Ártico, no veran do 2012, alcanzou un mínimo histórico,que  equivale o nivel de superficie helada mariña que os climatólogos, cos seus modelos de proyección, non esperaban ata 2080, resalta Carlos Duarte, investigador de IMEDEA. Ese mismo ano, a área de Groenlandia afectada por un deshielo da superficie dos glaciares extendeuse dende o 40%-50% habitual ata o 95%. E si esa gran illa perdiera todo o seu hielo, o nivel do mar global subiría ata sete metros, en los próximos 300 años. “En 2010 cruzaron o Ártico, por primeira vez, buques mercantes e de turistas, en 2014 xa o filleron mais de 300 buques. A ruta de transporte do Ártico  abierironse”, añade este oceanógrafo.
Os efectos na rexión son profundos e extensos, pero os suas consecuencias alcanzan a todo o planeta e o mismo proceso de calentamiento global. “Este ano calculouse que o cambio de albedo asociada a pérdida do hielo mariño e responsable dun 25% do calentamiento a escala global, constatado durante os últimos 30 años”, continúa Duarte.


A mediados do siglo, o Ártico sufriu unha profunda transformación. “As industrias mineiras e de petróleo e de gas operarán de forma rutinaria na rexión e de alí procederá cerca dun 25% dos recursos globales destas materias primas. Aumentado notablemente a población no Ártico, con impactos severos sobre a población e a cultura inuit/groenlandesa, que se encontrará o borde de la extinción”, señala este experto e aventura, tristemente, que tanta actividad  provocouse accidentes contaminantes graves nesa zona especialmente sensible, de lenta e difícil recuperación. O histórico accidente do petrolero Exxon Valdez foi un exemplo do problema. Por si fora pouco, Duarte vaticina un incremento das tensions entre os países da rexión, tendo en conta que xa se están ampliando a sus Zonas Económicas Exclusivas “que acaparan mais do 90% do océano Ártico”.

Ainoha Gómez Cid nº10 1º Bach. D.