sábado, 12 de enero de 2013

As primeiras imaxes da lura xigante

Un equipo formado por científicos xaponeses filmou por primeira vez un dos animais máis misteriosos  do noso planeta: unha  lura xigante viva, movéndose no seu propio hábitat, nas profundidades do Océano Pacífico.  As imaxes do cefalópodo , do xénero  Architeuthis, foron tomadas o pasado mes de xullo cerca das illas Ogasawara, o sur  de Tokio, pola  cadea xaponesa NHK e Discovery Channel, difundindo neste momento un  avance do vídeo gravado que se estreará  o próximo 13 de  xaneiro en Xapón e o 27 en Estados Unidos.

Para a gravación, empregaron un pequeno somerxible equipado con luces infravermellas case invisibles para o ollo humano e para o dos cefalópodos, e unha cámara de alta definición. Un equipo humano formado por un científico, un cámara e o piloto do somerxible, baixaron silenciosamente ata 630 metros de profundidade, e soltaron como cebo a outra lura dun  metro de largo. Repetiron este procedemento unhas cen veces, ata que por fin a criatura apareceu. Perseguírona uns 900 metros polas profundidades mariñas gravando as imaxes que agora nos ofrecen.
O animal captado tiña uns tres metros de largo, pero carecía dos seus dous tentáculos máis prominentes, polo que se cree que inicialmente puido medir 8 ó 9 metros. As imaxes tamén captan os enormes ollos (do tamaño de pelotas de baloncesto) e as ventosas de ata 5 cm de ancho.
Segundo a información obtida ata agora, a lura xigante parece ser o invertebrado máis grande, que pode alcanzar un peso duns 1000 kg e uns 20 m de lonxitude,  e que vive nas profundidades mariñas entre 400 e 1500 m, onde a presión é moi elevada e a luz solar case inexistente.
Toda esta información foi extraída dos exemplares deste animal, case sempre mortos, que recollían os pescadores na superficie. Pero nunca antes analizárase a vida submarina de estas míticas criaturas, polo que esta expedición é todo un avance cara o estudo de estas especies tan pouco comúns.
Ademais, as imaxes conseguidas nesta investigación amosan o seu comportamento pacífico e solitario, o que lle quita a mala fama de ser o “kraken”, un monstro mariño que afundía os barcos noruegueses durante o século XVIII.

Se queres documentarte máis sobre a lura xigante, fai clic aquí para ver unha presentación.

 


FONTES DE INFORMACIÓN

http://sociedad.elpais.com/sociedad/2013/01/10/actualidad/1357828860_544105.html
http://www.elmundo.es/elmundo/2013/01/07/natura/1357547744.html
http://www.abc.es/ciencia/20130110/abci-imagenes-video-calamar-gigante-201301101555.html

Iago Rodríguez Peña 1º BACH A

O asteroide Apofis non impactará ca Terra


Parece que xa podemos estar máis tranquilos. O asteroide Apofis, co cal se pensaba que iamos a chocar no ano 2036, ten unha posibilidade de entre un millón de destruír o noso planeta. Así o confirmaron onte os científicos da NASA do laboratorio de Pasadena (California).


Este asteroide foi descuberto en 2004 e, nun principio, os cálculos da súa órbita indicaban que tiña unha posibilidade de 2’9% de colisionar ca Terra en 2029. Cálculos posteriores retrasaron o choque ata o 2036. Os científicos bautizárono como Apofis por ser o nome do deus exipcio da destrución.

Grazas á información recollida nos anos 2011 e 2012 polos telescopios ópticos Magdalena Ridge (Novo México) e Pan-STARRS (Hawaii) e ós novos datos obtidos co radar GoldStone Solar System, determinouse a probabilidade real dun impacto. Segundo os novos cálculos da NASA, o 13 de abril de 2029 será a data na que o asteroide Apofis sobrevoará a Terra a só 31.300 km da superficie terrestre.

Os novos datos tamén permitiron calcular o seu tamaño, que resultou ser maior do esperado. Anteriormente estimábase que tiña 270’5 metros de diámetro, pero os novos cálculos determinan que ten 325 metros.
A axencia espacial rusa ROSCOSMOS anunciou unha posible misión arredor do 2020 ó asteroide. Alí activarían un emisor de radio para poder seguir o seu desprazamento polo espazo e calcular os seus movementos e o efecto do seu achegamento á Terra en 2029.

Os novos datos obtidos sobre o Apofis aumentan o coñecemento sobre as propiedades dos asteroides, o que permitirá realizar misións no futuro para evitar posibles achegamentos perigosos.

Parece que nin as profecías maias nin os asteroides poden destruír o noso planeta. Non nos teriamos que preocupar tanto de ameazas externas e reflexionar máis sobre que nós, os seres humanos, tamén somos unha ameaza para noso planeta azul.

PREGUNTAS:
Cando foi a última vez que un gran meteorito impactou coa Terra? Cales foron as súas consecuencias?

Fontes de información:

Antía Quintana Gallego 1º BACH A