sábado, 14 de diciembre de 2013

Máis xenes para o linguaxe

Dende os Neandertais, a presenza do xene FOXP2 determina a capacidade humana de empregar unha linguaxe complexa. A proteína codificada por este xene acelera a formación de sinapsis na zona do cerebro responsable da linguaxe.
 Os científicos veñen de descubrir outro xene, o SRPX2, que se activa grazas ao FOXP2; cando anularon o equivalente deste xene en crías de rato, descubriron que estes animais deixaron de emitir os ultrasonidos cos que chaman ás súas nais, confirmando así a súa importancia no proceso da linguaxe.

¿Podería este descrubrimento solucionar problemas de comunicación nalgúns enfermos?

Fontes de información: http://a100ciacierta.com/2013/12/05/mas-genes-para-el-lenguaje/

Manuel Fernández Armesto 1º Bach. A

viernes, 6 de diciembre de 2013

Hallanse dous buracos negros entrelazados nun baile cósmico


A 3.800 millóns de anos luz da Terra descubriuse o que parecen ser dous buratos negros supermasivos no centro dunha galaxia remota, este descubrimento produciuse polo labor dun grupo de astrónomos do Laboratorio de Propulsión a Chorro (JPL) da NASA, grazas a os estudos realizados coa axuda do telescopio especial WISE. Ademais tamén realizaronse seguimentos noutras partes do mundo e con diferentes telescopios e radiotelescopios. Estes dous buracos negros encóntranse xirando entre si como se estivesen a bailar. Os estudos revelaron co chorro de un dos buracos cambiou a forma isto produciuse problabemente polo peso do chorro do segundo.



Chao-Wei Tsai, del JPL un dos investigadores cree que é probable que os dous buratos negros estean bastante preto e se encontren entrelazados gravitatoriamente. Os científicos pensaron que a estraña estrutura se trataba de novas estrelas formándose a un gran ritmo, pero mais tarde consideraron que o que estaba a suceder era un fenómeno que se parecía máis a unha fusión de buratos negros xigantes.

Os investigadores creen que case todas as grandes galaxias albergan polo menos un burato negro supermasivo con masas extremadamente grandes. Estas galaxias son de gran tamaño por diversas razóns, unha delas é que se encontran devorando a materia que se atópase ao seu arredor e outra que podemos prodúcese polo chamado "canibalismo galáctico" cando dúas galaxias colisionar os buratos negros masivos sucumben no centro da estrutura enredándose nunha especia de tango gravitacional. Poda acontecer a formación dun so buraco negro incluso moito mais masivo.



Iste proceso denominado como baile dos dous buracos negros comeza lentamente nunha distancia duns poucos miles de anos luz, cos obxectos dando voltas entre si Poucos buratos negros foron identificados nesta temperá fase de fusión. Como continúan dando voltas un arredor do outro, achéganse, separados unicamente por uns poucos anos luz. Estas duas unidades envían ondas gravitacionais a través do espazo e o tempo. Para comprender mellor o funcionamento destes buratos negros danzantes, os cientificos estan a explorar e a buscar as ondas que estos emiten empregando estrelas mortas chamadas púlsares.

Credes que nalgún momento encontrarase algunha pista que permita descubrir o completo funcionamento dos buratos negros danzantes?

FONTES: http://www.abc.es/ciencia/20131206/abci-hallan-agujeros-negros-entrelazados-201312051827.html

                                                                                                                       Marta Taín Vázquez 1ºA


jueves, 5 de diciembre de 2013

Os Neutrinos captados na Antártida abren unha nova ventá ó universo


                                 Rexistro do neutrino de máis alta enerxía captado no observatorio IceCube, na Antártida. / ICECUBE COLLABORATION

Os neutrinos son tan invisibles que, para velos, os cientificos tieñen que montar os seus especiales e enormes detectores en lugares insólitos, como na Antártida. No mismísimo Polo Sur, xunto a base científica estadounidense Amundsen Scott, está incrustado, nun  kilómetro cúbico de xeo, e chámase IceCube,  o seu obxectivo é captar as partículas elementales generadas fora do Sistema Solar. Os científicos do peculiar telescopio anuncian agora, na revista Science, que xa captaron un total de 28 neutrinos de altísima enerxía e propiedades específicas que permiten descartar que puideran haberse producido no Sol ou na  atmosfera terrestre. “É o principio duna nova era da astronomía”, afirma o científico estadounidense Francis Halzen, científico da Universidade de Wisconsin-Madison, responsable do IceCube.
Os científicos todavía non poden señalar os fenómenos concretos que emitiron esos neutrinos pescados na Antártida, dado que o fluxo é pequeno todavía, pero as teorías indican que deben proceder de explosións estelares de supernova, de agujeros negros, de galaxias activas ou de otros fenómenos.
Miles de millóns de neutrinos pasan por cada centímetros cadrado da Terra –e polo corpo de cada un de nos- cada segundo. Coma se nada. Estas partículas apenas interaccionan ca materia así que a atravesan sin inmutarse e como son neutras, non se desvían polos campos magnéticos. Pero xeneranse en procesos físicos fundamentales e en cantidades ingentes. A inmensa mayoría dos neutrinos que nos atravesan imperceptiblemente se xeneran no Sol ou nas interaccions dos rayos cósmicos na atmósfera e na radiactividad natural. Tamén  producense nos reactores nucleares e en aceleradores de partículas, como o PS do CERN.
                          Laboratorio do detector de neutrinos IceCube na base Amundsen Scott na Antártida. / SVEN LIDSTROM, ICECUBE/NSF

Hace uns meses, os científicos do IceCube anunciaron a detección, en 2012, de dos neutrinos superenerxéticos, tan queridos por estos físicos que os bautizaron Epi e Blas en honor dos entrañables personaxes de Barrio Sésamo.  
 “A era da astronomía de neutrinos ha comezado”, afirman Gregory Sullivan, xefe do equipo da Universidade de Maryland que traballa en IceCube. O mesmo considera John Learned, da Universidade de Hawai, que, en 1973, propuxo montar un detector similar no océano.  “IceCube é un estupendo e único telescopio astrofísico, desplegado no xeo profundo da Antártida, pero mirando a todo o universo, detectando neutrinos que le chegan atravesando toda a Terra dende o ceo do hemisferio Norte así como os que proceden do Sur”, dice Vladimir Papitashvili, responsable da Fundación Nacional para a Ciencia estadounidense.

Forman a colaboración de IceCube: 250 físicos e inxenieros de 12 países, participan no proxecto 16 universidades estadounidenses.




FONTE:



                                                                                                                          Pablo González Vázquez     1ºC  Bach.



martes, 3 de diciembre de 2013

Búscase cometa Ison vivo ou morto

Despoixa de varios días de observacións continuas, os científicos seguen sen saber que lle ocurriu ao cometa Ison despoixa do seu máximo achegamento ao Sol. ¿Sobreviviu algo realmente? Según os científicos, non hai duda de que o cometa redúxose considerablemente de tamaño cando daba a volta ao Astro rey e non hai dúbida de que algo saíu disparado hacia o espacio despoixa do achegamento. Pero a pregunta, di l axencia espacial estadounidense na súa web, segue sendo seo punto brillante visto alexándose do Sol eran simplemente escombros, ou se un pequeno núcleo da bola de xeo orixinal todavía estaba alí. Aínda que así sexa, recoñecen os investigadores, e probable que o famoso cometa agora non sexa máis que pó.



O cometa Ison, que comezou o seu viaxe dende a Nube de Oort fai uns 3 millóns de anos, fixo a súa máxima aproximación ao Sol o pasado 28 de novembro. O cometa foi visible nos instrumentos das sondas STEREO da NASA y SOHO de NASA/ESA, en imaxes obtidas polos coronógrafos que bloquean o Sol e o espacio a unha distancia considerable ao seu redor, a fin de observar mellor as estructuras difusas na atmósfera solar, a corona.
Sen embargo, durante un período de varias horas, o cometa mantívose oculto nesas imaxes. Durante ese período de tempo, o Observatorio de Dinámica Solar (SDO) da NASA tampouco poido ver o cometa, o que levou a moitos científicos a supor que se desintegrou por completo.Sen embargo, algo volveu aparecer nos coronógrafos de SOHO y STEREO algún tempo despois, ainda que era moito menos brillante.


Fontes:

 http://www.abc.es/ciencia/20131203/abci-busca-cometa-ison-vivo-201312031036.html

                                                         Martín Gpnzález Fernández 1º bach A

domingo, 1 de diciembre de 2013

POLÉMICA SOBRE O USO DE LINGOTES ROMANOS PARA INVESTIGAR MATERIA ESCURA E NEUTRINOS

Os lingotes de chumbo recuperados dos antigos naufraxios presentan unhas características ideais para os experimentos de física de partículas. Científicos do detector da materia escura CDMS  en Minnesota (EE.UU) e do observatorio de neutrinos CUORE  no laboratorio Gran Sasso (Italia) os comezan a empregar, pero os arqueólogos advirten sobre a destrucción e o comercio do patrimonio histórico que hai detrás. A revista Science  fai eco de este dilema formulado polos investigadores españois.




Fai dous mil anos un barco romano con lingotes de chumbo extraído da Serra de Cartagena afundise fronte as costas de Sardeña. Dende 2011 máis dun centear destes lingotes emprégase para recubrir o CUORE, un avanzado detector de neutrinos (partículas subatómicas case sen masa) no laboratorio Nazonal Gran Sasso de Italia.

No século XVIII naufragou outro barco cargado de lingotes de chumbo na costa de Francia. Unha empresa Cazatesouros recuperou este material e, aínda que tico problemas coas autoridades francesas, logrou vendelo ao equipo do CDMS. Este detector localizado nunha mina de Minnesota (EUA) busca indicios da esnigmática materia escura, que se supón constitúe un cuarto do universo.

Estes dous exemplos serviron de referencia para o debate que dous investigadores españois afincados en Reino Unido abriron entre os arqueólogos, molestos coa destrución do patrimonio histórico subacuático, e os físicos de partículas, satisfeitos de encontrar un material único para as súas investigacións sobre neutrinos e materia escura.


"O chumbo romano resulta esencial para a realización destes experimentos, xa que ofrece unha pureza e uns niveis tan baixos de radiactividade, tanto máis canto máis tempo estivesen mergullados que non se poden alcanzar cos métodos actuais de produción deste metal", explica a SINC a arqueóloga subacuática Elena Pérez Álvaro dende a Universidade de Birmingham.


CUORE, que iniciará operacións o próximo ano, investigase os neutrinos: partículas fundamentais sen carga eléctrica e que durante moito tempo se pensara que non tiñan masa. As investigacións confirmaron que os neutrinos teñen masa, pero non foi posible precisar unha cifra. O obxectivo é usar o detector para tratar de observar un teórico evento atómico chamado Dobre Desintegración Beta sen neutrinos ( un proceso radiactivo onde un núcleo atómico libera dous electróns e ningún neutrino) . A dobre desintegración beta "estándar" está acompañada pola liberación de dous neutrinos. Observando este evento predito pero nunca antes visto, os físicos esperan estimar a masa do neutrino e establecer cando os neutrinos e a súa contraparte de antimateria, os antineutrinos, son partículas distintas. Algúns cren que os dous son un e o mesmo.


PREGUNTAS:


Débese sacrificar unha parte do patrimonio histórico para alcanzar un maior coñecemento do universo e da propia orixe do ser humano? 

Cedemos unha parte do noso pasado para saber máis sobre o noso futuro?


FOTES DE INFORMACIÓN: 

http://www.agenciasinc.es/Noticias/Polemica-sobre-el-uso-de-lingotes-romanos-para-investigar-materia-oscura-y-neutrinos

http://ecodiario.eleconomista.es/ciencia/noticias/5352839/11/13/Polemica-sobre-el-uso-de-lingotes-romanos-para-investigar-materia-oscura-y-neutrinos.html

http://www.tendencias21.net/Polemica-sobre-el-uso-de-lingotes-romanos-para-investigar-materia-oscura-y-neutrinos_a27825.html



Lucía Milagros Fernández Taboada 1ºBach. A






A NASA cre que o cometa ISON pudo sobrevivir ao seu 'viaxe kamikaze'




Esta secuencia muestra los restos del cometa ISON tras su...
Esta secuencia de imaxes mostra os restos do cometa ISON tras pasar ao lado do Sol.


As últimas imaxes obtidas pola NASA do cometa ISON, indican que ao menos parte do cometa sobreviviu ao paso por o Sol.
Inicialmente, tras as primeiras observacións creíase que o cometa habíase desintegrado por completo. Non obstante, o observatorio do SOHO da NASA e da ESA captou algo de materia brillante que podería pertencer ao cometa.
O que agora se preguntan é si ese material brillante é solo resto do astro fragmentado ou unha porción do seu núcleo. Aínda que según explica a NASA nun comunicado, os últimos análisis suxeren que ao menos unha pequena parte do seu núcleo segue intacta. 

A comunidade científica estivo moi pendente do ISON, ao que moitos bautizaron como "o cometa do século". Isto débese a que é un fósil do principio do Sistema Solar, o cal nos podería aportar moita información sobre as condicións do noso sistema fai 4.500 millóns de anos; xa que este astro procede da nube de Oort, que é unha burbuxa que rodea todo o Sistema Solar e que está formada polos restos da nebulosa que deu lugar ao Sol e ao resto dos planetas.


                  

Fontes:
http://www.youtube.com/watch?v=6j6nkLnHyG0
http://www.elmundo.es/ciencia/2013/11/28/52973dba63fd3d603e8b4580.html
http://www.publico.es/485740/la-nasa-cree-que-el-cometa-ison-no-ha-sobrevivido-a-su-paso-por-el-sol
http://sociedad.elpais.com/tag/ciencia/a/



                                 LAURA ÁLVAREZ GÓMEZ, 1ºBACH C

A desintegración do bosón de Higgs

O bosón de Higgs é a partícula descuberta no 2012 polos experimentos ATLAS y CMS do LHC que revela a existencia dun novo campo de forza na Natureza.

Os membros da colaboración ATLAS presentaron uns novos resultados nun seminario no CERN o pasado 26 de novembro. 

O que revelaron as novas investigación realizadas no Gran Colisionador de Hadrones (LHC), foron as evidencias da desintegración da partícula do bosón de Higgs en dúas partículas chamadas ''tau'', fermiones. Estas partículas pertencen a familia das partículas que compoñen o universo.
Agora é a  primera vez que os científicos viron claramente que o bosón de Higgs desintegrase tamén neste tipo de partículas, os fermiones ( tamén son fermiones os electróns e os quarks que compoñen os protóns dun átomo).


Desintegración do bosón de Higgs

Neste experimento, como colaboracion española, participaron os investigadores do Instituto de Física Corpuscular cun papel moi impertante: determinación de métodos estadísticos, selecións das variable de entrada... Tamén participaron científicos do Instituto de Microelectrónica de Barcelona e da Universidad Autónoma de Madrid.
En total, uns 200 investigadores españois participan no LHC.



Fontes:

                           María Laborda Iglesias. 1º Bacharelato A