Científicos da Universidade Hebrea de Xerusalén en
colaboración cas universidades de Oviedo e Cantabria reconstruíron por primeira
vez os mapas epixenéticos dos neandertais e dos denisovanos e os compararon cos
humáns modernos.
Hai 2000 rexións xenómicas diferentes, entre eles os
que albergan os xenes Hox que organizan o corpo de todos os animais, o que
explica as diferencias morfolóxicas entre os tres grupos de humáns.
Utilizáronse xenomas dos ósos fósiles de dúas
mulleres que vivíron hace 50000 anos: unha neandertal e unha denisovana, e os
científicos lograron deducir as pautas de activación xenética desas dúas
especies.
Unha das principais modificacións epixenéticas é a
adición dun grupo metilo a unha das letras do ADN.
Esto foi así para inactivar aos transposones,
antigos xenomas de virus que perdéron a súa capacidade infectiva pero conservan
a de moverse dun sitio a outro polo xenoma.
A metilación sirve hoxe para inactivar grandes
tramos de ADN humán, incluída a totalidade do cromosoma X. Os humáns empezamos
o desarrollo coa maioría dos xenes abertos e o desenrolo do embrión implica a desactivación progresiva
duns xenes u outros en cada zona do corpo.
Nuria Vila Seijas Nº30 1ºBACH-D