sábado, 9 de marzo de 2013

A cafeína mellora a memoria das abellas

Resulta que a revista ‘Science’ publicou unha investigación que demostra que as abellas da mel alimentadas cunha solución de azucre con cafeína son tres veces máis capaces de recordar a esencia dunha flor que aquelas que só se alimentan con azucre.
Os investigadores alimentaron ás abellas cunha solución azucarada que contiña a cafeína que se encontra de forma natural no néctar das flores da planta de café, e nas árbores de limón, laranxa e pomelo.


A directora do estudo, a doutora Geraldine Wright, profesora de Neuroetoloxía na Universidade de Newcastle, Reino Unido, explicou que o consumo de cafeína polas abellas aporta beneficios tanto ao insecto como á planta: «Para as abellas, que voan a un ritmo moi rápido de flor en flor, é moi difícil lembrar os rasgos das flores, e a cafeína axúdalles a facelo. E por outra parte, as abellas que se alimentaron de néctar con cafeína voan cargadas dese pole a outras flores con cafeína, o que favorece moito a polinización desta especie de plantas».

Por outro lado, Phil Stevenson, coautor da investigación e profesor nos Reais Xardíns Botánicos de Kew e o Instituto de Recursos Naturais da Universidade de Greenwich, explicou que «a cafeína é unha substancia química de defensa de plantas, ten un sabor amargo para moitos insectos, incluídas as abellas, polo que foi unha sorpresa encontrala no néctar. Sen embargo, a dose presente nestas plantas é moi baixa como para afectar ao gusto das abellas, pero o suficientemente alta como para alterar o seu comportamento».

O efecto da cafeína na memoria a largo prazo das abellas é importante: incrementa por tres a capacidade das abellas para recordar unha esencia floral 24 horas despois da toma de pole e por dous a capacidade de facelo tres días despois.

Normalmente, o néctar na flor dunha planta de café contén cafeína, case tanto como unha taza de café instantáneo. Ao igual que o café negro ten un sabor amargo forte para nós, as altas concentracións de cafeína son repelentes para as abellas. En opinión da doutora Wright, «este estudo axúdanos a entender como a cafeína afecta ao noso cerebro. O que vemos é que este descubrimento podería explicar por que moitas persoas prefiren beber café cando estudan».

A doutora Julie Mustard, colaboradora na investigación pola Arizona State University, sostén que «a pesares de que os cerebros humáns e o das abellas, obviamente, teñen moitas diferenzas, cando nos fixamos nas súas células, proteínas e xenes, descubrimos que ambos funcionan de maneira similar. Polo tanto, podemos empregar abellas para investigar como a cafeína afecta ao noso propio cerebro e ao noso comportamento».

Os investigadores advertiron que de continuar a desaparición das abellas e outros insectos polinizadores, pondrase en peligro a biodiversidade e certos cultivos.

Enlaces:



Paula Meixeiro Calvo, 1º Bach. D

Posible orixe da vida?

Todos algunha vez preguntámonos cal será a orixe da vida. ¿Cómo surxiría todo? Hoxe en día estamos un paso máis preto de averigualo ou de polo menos, crearnos unha lixeira idea na mente de cal podería ser a explicación de todo.Científicos químicos das universidades de California e Hawaii afirman como o denominado, “ladrillo da vida” pode orixinarse no pó interplanetario. Demostraron, que no xélido espazo exterior se reunen as condicións necesarias para a síntese de moléculas complexas, como os dipéptidos (parellas de aminoácidos entrelazados) un “ingrediente” esencial na vida de todo ser. Ditas moléculas, unha vez formadas, serían transportadas á Terra grazas a cometas ou asteroides, onde comezaría o proceso de ensamblaxe de proteínas, enzimas e outras moléculas aínda máis complexas.


 Para chegar a estos coñecementos, púxose en marcha un simple proxecto levado a cabo polos científicos Seol Kim e Ralf Kaiser, que consistía na simulación dunha bola de xeo nunha cámara de vacío enfriada a prácticamente -273 grados (cero absoluto, é decir, temperatura de máximo frío alcanzable). Dita bola contiña elementos fundamentais moi presentes no espacio como o dióxido de carbono, o amoniaco ou outros hidrocarburos (metano, propano, etano…) 

A continuación, bombardeouse a bola con electróns de alta enerxía co fin de simular raios cósmicos, que tivo como resultado a creación de compostos orgánicos complexos esenciais para a vida, como os dipéptidos, (previamente mencionados), mediante a reacción química entre os elementos iniciais.






SEGUE VENDENDO O ECOLÓXICO?

Hai unhas semanas as autoridades de Alemania destaparon unha fraude a gran escala no sector ecolóxico. Máis de 150 granxas comercializaban como biolóxicos ovos que non o eran. Non é que ás pitas se lles dese de comer alimentos non autorizados ou fármacos senón que non se criaban ao aire libre estando en gaiolas e hacinadas. A razón seguramente está en que os ovos biolóxicos son entre un 30% e un 70% máis caros ca os  outros. E moitos apúntanse á fraude.Pero un produto que se vende como ecolóxico ha de superar numerosos controis de organismos autorizados sendo os consellos reguladores, que dependen das autonomías, os que vixían que se cumpra coa legalidade: revisan as instalacións, as sementes, a terra, os produtos utilizados ou o entorno para saber se hai algunha fonte contaminante ou no caso das explotacións gandeiras que os animais estean en condicións óptimas e reciban só alimentos e tratamentos naturais. Pero polo visto todo é pouco. E seguen a venderse como ecolóxicos produtos que non o son.
En España tamén hai fraude pero ata o momento non máis ca no resto dos países. Sen embargo hai algo que chama moitísimo a atención e é que España é o maior produtor  ecolóxico de Europa pero está á cola en canto a consumo. Mentres que en Alemania o gasto medio por persoa e ano está en 70 €  e en Suiza en 150,  no noso país sitúase en 6.
Por que este desfase? A razón está na disponibilidade e na cultura de consumo. En calquera dos países citados podemos atopar este tipo de produto en calquera supermercado mentres que aquí atopámolos só en tendas especializadas ou en determinadas áreas comerciais. Son ademais moito máis caros, pero hai que ter en conta que se necesitan máis espacios ou unha alimentación especial no caso das producións gandeiras ou produtos agrícolas máis caros para non usar abonos orgánicos. Os rendementos son ademais inferiores, ata un 30% ,aos cultivos cun laboreo convencional. Tampouco hai moitas estruturas de distribución.
Resumindo; debemos invertir esta situación e aumentar os controis pero non só con respecto á seguridade alimentaria senón tamén con respecto á  información que se lle dá aos consumidores.






Brais Casas Fernández.

Logran ver un instante clave da morte celular.

O hachado, obra do equipo de Peter Czabotar, Peter Colman e Dana Westphal, do Instituto Walter e Eliza Hall (Australia), aporta novos datos sobre como se produce a morte celular programada, ou apoptosis, e como estón podría levarnos a novas clases de medicamentos, capaces de controlar o proceso que determina se unha célula enferma: vive ou morre.

A apoptosis é un proceso celular xenéticamente controlado polo que, as células inducen a súa propia morte en resposta a determinados estímulos. De ahí que se describa como "suicidio celular" á hora de definilo conceptualmente.

Este proceso é un mecanismo importante para controlar a cantidad de células no corpo. Os defectos no mecanismo da morte celular relaciónanse có desenrolo de enfermidades como o cáncer e diversas dolencias neurodexenerativas. A morte celular insuficiente pode causar cáncer, ó permitir que as células proliferen dunha maneira descontrolada, mentras que, a morte celular excesiva das neuronas pode ser causa das enfermidades neurodexenerativas.

Sábese que a activación da proteína “Bax” é un paso que leva á apoptosis, pero ata agora non se entendía como ocurriu esta activación. Unha das fases clave na morte celular é a formación de aguxeiros na membrana mitocondrial da célula. Unha vez que esto sucede, a célula está sentenciada á morte.

Utilizando o Sincrotrón Australiano (un tipo de acelerador de partículas), o Dr. Czabotar e máis os seus compañeiros foron capaces de obter imaxes detalladas de cómo Bax cambia de forma a medida que pasa do estado inactivo ó activo. Bax actívase cando uns fragmentos da proteína chamados "péptidos BH3" enlázanse a ela. Ó estar en forma activa, perfora nas membranas mitocondriais, o que suspende o suministro energxético da célula e lle acaba causando a morte. 

Esta investigación podría proporcionar pistas sobre como deseñar novos axentes terapéuticos centrados en actuar sobre Bax. Entender, bastante a fondo, como esta proteína cambia a súa forma para pasar do estado inactivo ó activo e, grazas a eso, poder usala contra os propios cánceres que ela mesma xera, abrindo así a porta a unha nova clase de terapias anticáncer.
FONTES: http://www.wehi.edu.au/site/latest_news/caught_in_the_act_researchers_capture_key_moments_in_cell_death
http://eusalud.uninet.edu/misapuntes/index.php/Muerte_Celular
Andrea Núñez 1ºC