domingo, 28 de abril de 2013

Células nai da placenta poden rexenerar o fígado

Un estudo realizado polo grupo de Medicina Rexenerativa do Instituto de Investigación do Hospital 12 de Outubro de Madrid e publicado na revista Cytotherapy, comprobou que células nai mesenquimales de  placenta poden transformarse, en determinadas condicións, en hepatocitos ou células de fígado o que permitiría a rexeneración do órgano lesionado.
Para realizar este estudo, Ana Isabel Flores, investigadora principal, explica que o seu equipo recolleu placentas de recén nacidos inmediatamente despois do parto. Despois  procesou as placentas no laboratorio, illou as células e as colocou en diferentes cultivos para estudar como se transforman en outros tipos celulares.
Así  o cultivo in vitro das células nai mesenquimales nun medio con proteínas presentes de forma natural no fígado permite que podan converterse en hepatocitos e formar unha estrutura semellante a un pequeno fígado de apenas medio centímetro de grosor chamada hepatosfera. Esta ten a actividade propia dun fígado  producindo albumina, a proteína que permite a distribución correcta dos líquidos corporais no organismo.
Outro cultivo das células nai mesenquimales en elementos presentes nun fígado danado tamén dan lugar ós hepatocitos, o que podería ser moi útil nun futuro para o seu uso en lesións hepáticas.
A investigación permitirá nun futuro mellorar as condicións de pacientes transplantados como daqueles que están en lista de espera, xa que o transplante de hepatosferas mellorará a adherencia e permanencia do enxerto unha vez trasplantado, así como a rexeneración do fígado. Flores tamén  sinala que este estudo é unha ferramenta moi importante para futuras terapias celulares e xenéticas, e que nalgúns casos está moi cerca o salto do laboratorio á clínica.
Este mesmo equipo, demostrou noutro estudo publicado na revista  'Cancer Gene Therapy', que o uso distas células mesenquimales de placenta ralentizan o crecemento dos tumores de mama e retrasa a aparición de tumores secundarios. “Estas células poden servir como axente terapéutico en cancro de mama, xa que diminúe a aparición de metástases” sinala Flores, que xa está realizando estudos con animais.




Fontes de información:

Iago Rodríguez Peña 1º BACH A


Os transxénicos arraigan

Europa bloquea os cultivos modificados, pero estos expándense no resto do mundo.
A UE ten como obxetivo crear unha economía basada no coñecemento e recoñece o potencial dos organismos xenéticamente modificados (OXM), pero a súa política sobre estos cultivos creou un ambiente que fai que esto sexa imposible. 
   Os agricultores da UE négaselles a libertade de elección, impídeselles competir porque as políticas da UE discriminan activamente os que desexan cultivar transxénicos,pero esos mismos cultivos son aprobados para a importación. 
   No planeta hai xa 170,3 millóns de hectáreas con cultivos modificados xenéticamente, un 6% máis que durante 2011. De feito, Estados Unidos (69,5 millóns de hectáreas), Brasil (36,6), Arxentina (23,9) e Canadá (11,6), copan a superficie plantada. Pero, por vez primeira, as nacións en vías de desenrolo cultivan unha superficie maior (52%) que as desenroladas (48%). 

           

  
   Este cambio no mundo agrícola alarma a moitos, alegra a uns cantos e inquieta a case todos. En primeiro lugar, a todopoderosa industria alimentaria estadounidense, que soporta cada vez máis presión para que informe nas etiquetas dos seus productos dos contidos transxénicos. 
   A industria fixo todo o que puido para evitar o etiquetado, e agora está sentindo as consecuencias: unha profunda desconfianza cara ela e os seus productos. Esta desconfianza viaxa sobre todo ás grandes empresas de cultivos transxénicos: Monsanto, Bayer, Syngenta, Basf, e DowAgro Sciences. Entre as seis controlan a gran maioría das patentes e investigacións xenéticas. O resultado, según a ONG Grain, é dominar o 60% do mercado mundial das sementes e o 76% do de agroquímicos. 
   Os transxénicos están chamados a ser unha ferramenta para erradicar a fame, embargantes, o 90% dos cultivos transxénicos mundiales dedícase a colza, o millo, a soia e o algodón. E o seu destino é o textil industrial e alimenta-lo gando, pero non chega as persoas. 


                                         
   
  Tampouco causa gran tranquilidade saber que algunhas das compañias que fabrican os herbicidas son as mesmas que deseñan as sementes que o soportan. 
   Tamén entra en xogo o precio. As sementes modificadas son máis caras que as naturais, entre un 20% e un 40%. E os aforros para o agricultor proceden do menor gasto en pesticidas, maquinaria e man de obra.  
   A UE representa un papel desconcertante, só permite dous cultivos, un tipo de patata (Amflora) e unha clase de millo (MON 810) que é resistente a plaga do taladro. Pero da o plácet á importación de 45 productos. Así, atopámonos ca paradoxa de que os agricultores españois teñen que competir contra esa porta aberta ás importacións. 
   Os científicos auguran que seguindo a traxectoria actual, a UE enfréntase a quedarse por detrás do resto do mundo en tecnoloxía, economía e políticas humanitarias. 
Fontes:


Francisco Rodríguez Valencia, 1º Bach "A"


A temperatura do centro da Terra é maior do que se pensaba

Un equipo de científicos dirixido por Agnès Dewaele, da organización científica nacional francesa de investigación tecnolóxica CEA, determina que a temperatura preto do centro da Terra é 1000 graos máis do que cría. Un experimento levado a cabo hai 20 anos precisaba que estaba a 5000 graos Celsius, pero este novo traballo desmínteo explicando incluso onde se confundiron. As súas conclusións publicáronse o venres 26 na revista Science. No traballo participaron membros do Centro Nacional Francés para a Investigación Científica (CNRS) e o Fondo Europeo de Radiación Sincotrón (ESRF).

 
Os resultados obtidos nas súas medicións confirman modelos xeofísicos de que a diferenza de temperatura entre o núcleo sólido e o manto superior debe ter polo menos 1500 graos para explicar por que a Terra ten campo magnético.

O núcleo da Terra componse en esencia dunha esfera de ferro a temperaturas superiores a 4000ºC e presións que superan os 1’3 millóns de atmosferas (atm). Nestas condicións, o ferro é completamente líquido, tanto coma o auga. Unicamente no centro da Terra, onde a presión e o aumento da temperatura aínda son maiores, o ferro líquido pasa a ser sólido. A análise de ondas sísmicas provocadas por terremotos, que pasan a través da codia terrestre, revela o espesor dos núcleos e o modo no que a presión aumenta ca profundidade, pero non permite calcular a temperatura.

 
Como é imposible descender ata o centro da Terra, o grupo de científicos experimentou con ferro sometido a altas presións coa axuda de tecnoloxía de raios X. Deste modo, puideron determinar que o punto de fusión do ferro cunha presión de 2’2 millóns de atm supera os 4000 graos (arredor de 4800). A fronteira entre o núcleo líquido e o sólido está a 3’3 millóns de atm, a temperatura nesas condicións será aproximadamente sobre 6000ºC. 


A partires dos 2400 graos, aparecen efectos de recristalización na superficie das mostras de ferro, pero aínda non chega a producirse a fusión. No anterior experimento, levado a cabo en 1993 por científicos do Instituto Max Plank de Química (Alemania), utilizouse unha técnica óptica para determinar se as mostras eran sólidas ou líquidas. Esa mala interpretación foi o posible erro que fixo que as súas estimacións fosen 1000 graos menos que as obtidas actualmente.


Fontes de información:

Antía Quintana Gallego, 1º BACH A

CONFIRMADA A TEORÍA DA RELATIVIDADE GRACIAS A UNHA PARELLA DE ESTRELAS

O Observatorio Europeo Austral (Alemaña) confirmou a existencia de unha parella de estrelas situadas a 7000 anos luz do noso planeta.O descubrimento desta parella de astros axuda a confirmar a teoría da relatividade de Einstein, nun lugar inédito ata o de agora e nunhas condicións extremas de gravidade.

 
A teoría da relatividade proposta por Albert Einstein, fai aproximadamente un século, é a máis aceptada sobre como funciona a gravidade, pero moitos científicos propuñan a idea de que esta teoría non é así en corpos extremadamente masivos, onde as forzas de atracción son extremadamente maiores ás que atopamos na Terra.

Foi John Antoniadis, do Instituto Max Planck de Radioastronomía en Bonn (Alemaña), o encargado de poñer a proba esta teoría nas condicións extremas nas que non se cría que sucedera o plantexado por Einstein ao estudar esta estrela masiva de neutróns (tipo de estrela de maior densidade), cunha forza de gravidade extremadamente potente en superficie e que, xunto coa súa compañeira, unha anana branca, tardan unhas dúas horas e media en orbitarse unha á outra.


Os radiotelescopios de Arecibo en Porto Rico e de Effelsberg de Alemaña proporcionaron datos vitais sobre os sutís cambios na órbita desta parella de estrelas, afirma o estudo, hoxe publicado na revista Science.

Coas condicións extremas deste sistema, hoxe xa coñecido coma PSRJO348+0432, algúns científicos pensaron que a teoría Xeral da Relatividade podría non predicir con precisión a cantidade de radiación gravitatoria emitida e, polo tanto, o ritmo de deterioro da órbita.

A pesares de todo isto, as previsións de Einstein mantivéronse bastante ben, sinalou Paulo Freire, do Instituto Max Planck, outro dos autores deste proxecto.

FONTES DE INFORMACIÓN:

BRUNO CRUZ GONZÁLEZ  1º BAC A