Por que algunhas persoas preocúpanse polos temas máis triviais mentres que outras permanecen en calma ante unha calamidade? Un equipo de científicos identificou dous factores diferentes na nosa circuitería cerebral que explican por que algunhas persoas son máis propensas á ansiedade.
O descuberto nesta investigación pode abrir o camiño cara a un tratamento mellor orientado dos trastornos de ansiedade e medo crónicos. Tales trastornos afectan a moita xente no mundo; só en Estados Unidos son polo menos 25 millóns de persoas. Os síntomas inclúen ataques de pánico, fobias sociais, comportamento obsesivo-compulsivo e trastorno por tensión post-traumática.
Os autores do estudo, da Universidade de California en Berkeley, e da Universidade de Cambridge, descubriron dúas rutas neurales distintas que desempeñan un papel nos procesos que conducen a que desenvolvamos un medo ou o superemos.
A primeira ruta neural baséase na hiperactividade da amígdala, unha rexión cerebral que acolle os reflexos psicolóxicos primitivos de alarma vinculados ao instinto de supervivencia, que nos levan a fuxir ou a loitar para defendernos. A amígdala intervén no desenvolvemento de fobias específicas.
O descuberto nesta investigación pode abrir o camiño cara a un tratamento mellor orientado dos trastornos de ansiedade e medo crónicos. Tales trastornos afectan a moita xente no mundo; só en Estados Unidos son polo menos 25 millóns de persoas. Os síntomas inclúen ataques de pánico, fobias sociais, comportamento obsesivo-compulsivo e trastorno por tensión post-traumática.
Os autores do estudo, da Universidade de California en Berkeley, e da Universidade de Cambridge, descubriron dúas rutas neurales distintas que desempeñan un papel nos procesos que conducen a que desenvolvamos un medo ou o superemos.
A primeira ruta neural baséase na hiperactividade da amígdala, unha rexión cerebral que acolle os reflexos psicolóxicos primitivos de alarma vinculados ao instinto de supervivencia, que nos levan a fuxir ou a loitar para defendernos. A amígdala intervén no desenvolvemento de fobias específicas.
A segunda ruta neural baséase na actividade da cortiza prefrontal ventral, unha rexión cerebral que nos axuda a superar os nosos medos e preocupacións. Algúns suxeitos de estudo foron capaces de mobilizar a súa cortiza prefrontal ventral para reducir as súas reaccións de medo mesmo mentres aínda estaban a ocorrer os sucesos negativos, segundo descubriuse no estudo.
Este último achado é importante porque suxire que algunhas persoas poden ser capaces de usar esta parte do cerebro para regular as súas reaccións de medo, mesmo mentres viven as situacións que lles asustan ou como mínimo estresan.
A psicóloga Sonia Bishop, da Universidade de California en Berkeley, e o seu equipo, cren que se ás persoas que non contan cunha boa capacidade natural para lograr a citada autorregulación coa cortiza prefrontal ventral, puidésellas adestrar ata que fosen capaces de facelo, esta podería ser unha vía útil para axudar a quen padecen de ansiedade crónica, así como a quen están expostos a situacións perigosas ou estresantes durante longos períodos de tempo.
por: Antía Arias García 1ºB
No hay comentarios:
Publicar un comentario