jueves, 14 de octubre de 2010

Expansión gasesosa das xóvenes galaxias

Algunhas galaxias chocan e únense formando sistemas maiores, pero existe outro método menos violento que tamén provoca a súa expansión: trátase de galaxias xóvenes que absorben cantidades de gas frío, de hidróxeno e helio, que atravesaba o Universo primitivo e que serviu como material para a formación de novas estrelas. Un equipo de investigadores do Instituto Max Planck de Astronomía na cidade alemá de Heidelberg e o “Observatorio Europeo Austral” (ESO) descubriu este fenómeno basándose en observacións realizadas co Very Large Telescope (VLT), que opera en Chile.



Os resultados do VLT son a primeira proba directa de que a secreción de gas ocurriu realmente nas galaxias primitivas e que desencadeou unha extensa formación de estrelas e a mesma expansión de galaxias masivas no Universo xoven. Estas foron sorprendidas no mesmo momento no que se estaban alimentando de gas, que, como xa se citou anteriormente, empregan para a formación de novas estrelas.




Para saber algo máis
Lucía Rodríguez Rodríguez 1º Bacharelato B

Colisión entre dous asteroides.

A comezos do 2010 o telescopio Hubble detectou entre Marte e Xupiter o que parecía ser un cometa. Despois de cinco meses de comprobacións resultou ser o choque de dous asteroides, segundo publicou a revista Nature. No traballo participou Rafael Rodrigo, do Instituto de Astrofísica de Andalucía (CSIC), en Granada. xunto con investigadores do Instituto Max Planck en Katlenburg-Lindau (Alemaña) e a Universidade de California en Los Ángeles (EEUU).

Os datos aportados pola investigación indican que a principios de 2009 un asteroide de entre tres e cinco metros de diámetro chocou con outro de maior tamaño a unha velocidade duns 18.000 quilómetros por hora. A cola do que parecía ser un cometa na realidade sería os restos da colisión, que se mantivo brillante durante varios meses.
Para saber máis.

Uxía Rodríguez Rodríguez 1º Bacharelato .

Premio nobel de química 2010

O Nobel de Química 2010 foi para Richard F. Heck (1931), Ei-ichi Negishi (1935) e Akira Suzuki (1930). Polo desenvolvemento dun novo e eficaz procedemento para a creación de enlaces carbono-carbono entre diferentes moléculas, mediante reaccións catalizadas por paladio. Estas reaccións, que se empezaron a desenvolver entre os anos sesenta e setenta do pasado século, son actualmente imprescindibles na síntese química moderna.
















As reaccións desenvolvidas por estes científicos levaran a industria a producir fármacos máis eficaces e materiais con novas propiedades mecánicas, ópticas, magnéticas e/ou electrónicas.
Para mais informacion
Feito por Érika López Carballo 1ºbacharelato A

Videoxogo


Descarga gratuita dun videoxogo sobre acelula.
Xa me diredes que vos parece...
Espero comentarios eu non teño nin idea de como se xoga.
http://www.kokori.net/~kk/content/descarga


Carmen (a profe)

Nobel 2010 á "A fecundación in vitro"

O premio Nobel de Fisioloxía e Medicina deste ano foi concedido a Robert G. Edwards, que desenvolveu a técnica da fecundación in vitro (FIV) e revolucionou o tratamento da esterilidade a través das terapias de reprodución asistida.





O premio, tardou en chegar. Fai xa 33 anos que Bob Edwards desenvolveu a técnica e foi capaz de demostrar que o embrión humano podía ser fecundado in vitro (FIV) e, tras a súa implantación, dar lugar ao nacemento dun neno ou nena san. Calcúlase que ata hoxe máis de catro millóns de cativos naceron grazas á FIV. Edwards e Steptoe non o tiveron doado nos seus inicios. Non recibiron apoio financeiro debido ás serias dúbidas éticas e científicas que a técnica que propoñían levantou entre os seus colegas. Hoxe en día a FIV é unha técnica que se utiliza de forma rutineira no tratamento da esterilidade en todos os países desenvolvidos, tanto en centros públicos como privados.Trátase dun tratamento médico consolidado que a sociedade entende, acepta e utiliza.
Feito por María Isabel Limia Pérez 1ºB Bacharelato

miércoles, 13 de octubre de 2010

Veciños na galaxia?


Xa se descubriron dous planetas extrasolares habitables grazas a un telescopio da NASA que funciona cun sistema de infravermellos. Glise 581 é unha estrela "cercana" a nos, que conta cun planeta con características 100 % habitables, hoxe Steven Vogt, un dos investigadores deste descubrimento aforma con total seguridade que ´sí hai vida nel xa que reune as características ideais:
--Distancia intermedia a unha estrela que lle proporcione a calor xusta e necesaria e que esta faga posible a presenza de auga líquida.
--Tamaño e peso adecuados para que teña unha atmosfera o suficientemente densa.Tardaremos un 200 anos en poder visitalo, xa que se atopa a 20 anos luz, pero non perdemos a esperanza en coñecer algún día novas formas de vida noutros planetasfóra do noso sistema Solar.






Máis información (pincha aquí)
Uxía Rodríguez Rodríguez.

martes, 12 de octubre de 2010

Este apartado querémosllo adicar ó noso ilustre profesor de filosofia Luis Martínez Costas, que tivo o gran pracer de entrevistar e falar coa mismísima científica Lynn Margulis.
Lynn Margulis (5 de marzo de 1938) é unha destacada bióloga estadounidense, considerada unha das principais figuras do evolucionismo.Luis Martinez Costas xunto cos seus alumnos consultoulle a L. Margulis nunha carta unha serie de dúbidas e inquietudes acerca do evolucionismo que ela respondeu satisfactoriamente e con moita amabilidade.









Para obteñer máis informacion da carta completa:
http://arquimedesenourense0910.blogspot.com/



Estamosche moi agradecidos polo gran interese que mostras na ciencia SEGUE ASÍ!
GRAZAS!


Feito por Tatiana Nespereira Campuzano 1ºB Bacharelato

domingo, 10 de octubre de 2010

Pasarán 50 anos antes de que alguén poida volver a vivir aqui


Os campos de millo, as pradarías cubertas de céspede e os campos en barbeito desaparecen, de golpe, baixo unha marea vermella. Os lamas que arrasaron este pobo do sueste de Hungría o luns pasado apoderáronse de todo: as cunetas son da cor dunha arxila sanguenta e as árbores aínda conservan unha capa ocre que chega ata un metro de altura.



A vertedura, que provocou catro mortos, seis desaparecidos e máis de 100 feridos, afectou a unha área duns 40 quilómetros cadrados.






No seu paso cara ao segundo río máis longo de Europa, a vertedura matou toda a vida que encontrou nun dos seus afluentes, o Marcal. Todo o ecosistema deste río se viu destruído. Pasarán 50 anos antes de que a xente poida volver vivir aquí.










Cal é o seu nivel de toxicidade?As zonas de maior concentración de metais, como o río Marcal, alcanzaron un pH de 13, que causa a morte de toda a vida acuática. O contacto coa pel provoca gretas e queimaduras. Se se inxire, pode causar dano aos pulmóns e ao sistema dixestivo. As análises da auga contaminada que chegou ao Danubio mostran un pH de 9,3, unha cifra que se segue considerando perigosa. O investigador do CSIC Félix López recorda que o valor neutro para a vida é de 7, como o da auga destilada.









Que se está a facer para que a vertedura sexa menos perigosa?Botáronse máis de 500 toneladas de xeso en varios afluentes do Danubio. O xeso rebaixa a alcalinidade da vertedura. Este material é un apelmazante, o que permite solidificar o lama freando o seu avance. Esa será a segunda fase da operación, a limpeza das zonas afectadas. O lama xa reseco impediría que as plantas rexurdisen, polo que haberá que levantar varios centímetros da capa superficial de terra en toda a zona afectada.


Feito por María Isabel Limia Pérez 1ºB Bacharelato

Máis información en :