Descubren un xen que frena o deterioro cerebral.

O envexecemento é un proceso irreversible ocasionado polo paso do tempo, que provoca o deterioro morfofuncional das células que compoñen o noso organismo. Esta dexeneración celular, causa o declive progresivo das capacidades e funcións das nosas células e, polo tanto, o deterioro físico e intelectual do nosos corpo.
Este proceso de envexecemento é o responsable da pérdida das funcións cognitivas complexas e, cando se produce nunha edade temprana, desencadea enfermedades neurodexenerativas, como o Alzheimer ou o Parkinson. En ocasiones, as alteracións nos mecanismos de reparación do ADN, provocan a aceleración do envexecemento e a reducción da función cerebral. De feito, a actividade reparadora do noso organismo ñe propensa á introducción de erros.
Sen embargo, un grupo de científicos españoles de diversos centros de investigación médica, entre eles, o Consello Superior de Investigacións Científicas (CSIC), descubriu que, a falta dun xen denominado polimerasa μ (Polμ) ralentiza os mecanismos celulares do envexecemento.
Este xen participa nos procesos moleculares de reparación do material xenético cando se produce unha rutura, e forma parte da familia do ADN polimerasa, a principal enzima implicada na replicación do ADN.
Os autores do traballo levaron a cabo estudios electrofisiolóxicos e análisis bioquímicos e moleculares sobre dous grupos de ratóns; o de estudio e o de control, tras os cales, observaron como nos ratóns con deficiencia na Polμ, o nivel da actividad reparadora do material xenético era menor que no grupo de control, o mesmo que ocurría cós danos oxidativos do ADN, menores nos ratóns con insuficiencia da Polμ.
Este traballo revelou que, a ausencia deste xen, provoca un aumento na eficiencia da función mitocondrial.
Os resultados indican que a actividad da Polμ, influe no envexecemento cerebral. A carencia deste xen mellora as funcións cognitivas nos ratóns con edades avanzadas, en concreto, incrementa a capacidade de aprendizaxe asociativo e potencia os circuitos neuronales corticales, o que se traduce nunha mayor capacidade de aprendizaxe e memoria. Además, hallaron que, os ratóns do grupo de estudo (ausencia de Polμ) viron incrementada a súa vida media e, as súas condicións fisiológicas e metabólicas mejoraron con respecto ó grupo de control.
Las implicacións destos resultados adquieren gran relevancia no ámbito da prevención de enfermidades neurodegenerativas.
Andrea N.D. 1ºBACH C