¿Ata que punto estamos en conexión cos animais?

O autismo é un trastorno que inhibe a capacidad de falar, e é dada en nenos que, a pesar de ter xa varios años, non pronunciaron aínda palabra algunha. Esto lle ocurría a un rapaz que acudiu a unha visita ao zoo de Sevilla cun un grupo de nenos que sufrían esta mesma enfermidade. Chegada a hora de marchar, o pai do neno chamouno para irse e éste, que levaba un bo rato contemplando a Gina, unha femia de chimpancé do zoo, deu a volta e dixo: “quero quedarme un pouco máis papá”.Este feito asombrou bastante aos presentes, pero ten unha simple explicación.E é que, a profesora de conducta animal, Temple Grandin, da Universidade Estatal de Colorado, realizou un estudo acerca da estreita relación de comunicación entre animais e autistas na que sostén que ambos poseen emocións sen contradiccións, o que xera unha comunicación sen interferencias. Os animais non poden falar mediante dobres sentidos ou metáforas, factores que resultan moi complexos ao entendemento das personas con este trastorno. Demostrouse que a simple presencia de animais relaxa ás persoas e mellora as súas habilidades para a interacción.

Na actualidade estanse a  levar a cabo investigacións sobre os innumerables beneficios que poden proporcionar os animales aos seres humanos, por exemplo no caso de diagnóstico de cáncer: cans adestrados son capaces de detectalo polo olfacto incluso cando éste tan só sería visible nun escáner. Son excelentes tamén no descubrimento de ataques epilépticos e hipoglucémicos. Poderíamos falar tamén, de monos que foros ensinados a atender a persoas cunha parálise total, chegando a poder darlles de comer ou de beber. Con isto, non deberiamos subestimar o poder dos animais, quen sabe ata que punto poden as súas capacidades participar no progreso da ciencia?

 http://www.elmundo.es/elmundo/2013/03/01/ciencia/1362145793.html