O pasado 11 de
abril publicouse na revista Science un
artigo onde expertos en ecoloxía e bioloxía evolutiva analizan a “automedicación”
dos animais. A especie humana non é a única que utiliza sustancias
farmacolóxicas para previr e curar enfermidades parasitarias. O traballo
desvela que esta práctica está máis extendida do que se pensaba. Por exemplo,
os elefantes africanos percorren longas distancias para encontrar grutas
tapizadas de sal, onde atopan o sodio indispensable para equilibrar o exceso de
potasio das follas que consomen; os tigres, entre outros mamíferos, realizan
purgas mecánicas con diversos vexetais para combater os seus problemas
intestinais; algunhas serpes inxiren ginseng
para cicatrizar mellor as feridas.
O efecto da
automedicación fai que as súas respostas inmunolóxicas se reduzan ou eliminen. No
caso das abellas, o uso de antimicrobianos nos seus niños fixo que, durante o
proceso de evolución, perdesen centos de xenes inmunolóxicos.
O estudo expón
varias das consecuencias desta automedicación nos animais, algunhas das cales
poden afectar ó ser humano de forma indirecta. Algunhas enfermidades animais
poden ser peores se se interfire na súa capacidade para medicarse. O estudo de
esta medicación animal pode axudar a descubrir novos fármacos de utilidade, xa
que moitas das medicinas modernas derivan de plantas ou produtos naturais.
Fontes de información:
Antía Quintana Gallego, 1º BACH A
2 comentarios:
Non entendo como se automedican os animais. De onde obteñen as mediciñas?
O termo automedicación non se refire a que consuman menciñas, senón que a partires da Natureza, mediante por exemplo plantas, curan feridas ou infeccións. Por exemplo o estornino pinto inxire plantas como a cenoura salvaxe pola súa utilidade no tratamento externo de chagas, inflamacións ou outras enfermidades da pel.
Publicar un comentario