Mar Capeans Garrido

Esta compostelá de 41 anos, foi a primeira española que formou parte do equipo permanente do CERN e que participa de cheo no proyecto de LHC, o gran colisionador de Hadrones:

Licenciouse en Física na Universidade de Santiago de Compostela en 1988 e uns meses despois mandou o seu curriculum o CERN a traves dun programa para estudantes, e deu de cheo no que marcaría o seu futuro profesional. É doctora en Física e traballa no CERN dende hai 16 anos.

En varias entrevistas preguntáronlle se lle custou moito chegar ata conseguir un posto fixo no CERN, ela contexta con toda seguridade que sí, que é moi dificil, que hai moi poucos e hai moita competencia. Antes de ser fixa foi foi pasando por distintas labores como por exemplo contribuir no deseño do ATLAS, un dos máis grandes colisores do LHC. Agora compaxina as tarefas de coordinación coa posta de proxectos de I+D (investigación e desarrollo) para un futuro.

Tamén afirma que encontrou dificultades por ser muller, que custa máis facerse ver.

Esforzouse aínda que recoñece ter sorte por empezar a traballar cun premio Nobel, nun laboratorio internacional, e que ten sorte agora de poder traballar en algo que lle gusta realmente.

Dubidou entre a Física e Arquitectura e di "O final escollín a Física pola simple razón de que podía estudiala en Santiago, e se me chegase a decantar pola arquitectura, podería estar no paro."

Aconsella aos xóvenes que soñan con dedicarse á ciencia e di "debedes aprender ben matemáticas, inglés, e escoller unha materia que vos guste e aproveitar as oportunidades da Universidade".

Esta muller GALEGA, divorciada e cunha filla, marcou un principio e un fin no papel de España no CERN.

Se tendes curiosidade por saber máis.

Feito por Uxía Rodríguez Rodríguez, 1º Bach A

María Soengas, galega reveladora no campo dos melanomas.

María Soengas naceu en Agolada (Pontevedra) en 1968. Estudiou Bioloxía na Coruña e, en Madrid, especializaouse en Bioloxía molecular. Pouco despois doutorouse (con honores de primeira clase) en Mecanismos de Replicación de ADN no centro de bioloxía molecular Severo Ochoa. Con 29 anos tivo que marchar de España ao laboratorio Cold Spring Harbor en Nova York. Alí foille asignado o papel de estudiar a apoptosis (suicidio controlado de células) como método para a eliminación de tumores, especialmente melanomas. No 2002 xa era coñecida polos seus traballos e trasladouse ao Departamento de Dermatoloxía da Universidade de Chicago para desenvolver un programa de investigación sobre o melanoma. Grazas ó seu esforzo descubríronse novos mecanismos moleculares referidos ao cancro de pel, o seu progreso e a resistencia que ofrece o tumor á quimioterapia.

Actualmente María Soengas traballa para o CNIO (Centro Nacional de Investigacións Oncolóxicas) onde busca usar as súas investigacións de laboratorio con fines clínicos (descubrir marcadores da enfermidade para o desenvolvemento de diversos fármacos) .

Ademáis de todos os honores anteriores, Soengas recibiu diversos premios e becas entre os que destacan: o premio Académico de Ciencias Biomédicas da Universidade de Michigan, premios da Fundación Americana de Dermatoloxía e outras fundacións contra o cancro. No campo galego, a Xunta otorgoulle o premio María Josefa Wonenburger o 14 de decembro de 2009.

Os estudios de Soengas foron reveladores para o estudo do melanoma, pero como case sempre, a falta de fondos impidiu chegar ás fases de experimentación que se tiñan pensado para o proxecto. Nada máis que dicir desta gran muller que demostra o lonxe que se pode chegar na ciencia aínda que para conseguir aplicacións falten cartos.

Juan Ozaita Corral, 1º Bacharelato A

Ánxel Carrecedo, científico galego con máis posibilidades ó premio Nobel

Estou moi contenta de que sexa eu quen publique a entrada sobre este gran científico, dende agora o meu maior exemplo a seguir, xa que a min gustaríame ser médica, especializarme en medicina forense, en investigación e chegar tan lonxe coma el.

Angel Carracedo é natural de Santa Comba (A Coruña). Licenciouse en Medicina con Premio Extraordinario e catro anos máis tarde obtivo o doutorado, tamén con premio extraordinario. Dende 1990 é catedráctio de Medicina Legal e, tamén dende ese ano, forma parte do consello da Sociedade Internacional e Xenética Forense, entidade que preside dende 1999.

O Doutor Carracedo desenvolve a maior parte da súa carreira profesional no Instituto de Medicina Legal (IML) de Santiago, que dirixe na actualidade. Este centro é un referente mundial no campo da xenética forense e na xenética molecular clínica.
Este científico recoñecido mundialmente destaca polas súas investigacións no campo da xenética aplicada, principalmente no campo da medicina forense. Tamén destaca como formador de investigadores de numerosos países. Dirixiu 28 teses doutorais, todas coa máxima cualificación.
Escribiu 7 libros e realizaou máis de 300 publicacións, a maioría delas en revistas internacionais.

Galiza é, en parte grazas a Carracedo, centro de referencia na xenética forense. Actualmente o equipo no que traballa quere liderar as últimas tecnoloxías e está a desenvolver chips de ADN para análise de investigación criminal. No campo da medicina xenómina están a desenvolver chips de ADN para identificar a posibilidade que ten unha persoa de herdar unha determinada enfermidade (empezando polas enfermedes mentais e polo cancro de mama).
Ademais de en España, Carracedo imparte conferencias en toda Europa, Xapón, Estados Unidos e Iberoamérica. No seu amplo currículo, ademais de ser presidente da Sociedade Internacional de Xenética Forense, é vicepresidente da Academia Internacional de Medicina Legal, membro permanente do Grupo Europeo do ADN e da Comisión do ADN do Instituto Nacional de Xustiza de Estados Unidos, Carracedo coordina a rede da Unión Europea de Standarización do ADN e da Rede Iberoamericana de Xenética Molecular Aplicada á Medicina forense.

Das tres universidades galegas é o profesor mellor colocado para gañar o Nobel de Medicina. O seu traballo constante, meticuloso e rigoroso fixéronlle merecedores de importantes distincións, tanto a nivel nacional como internacional. Entre outras, Carracedo foi premiado pola Academia médico-cirúrxica, a Real Academia de Medicina e Cirurxía de Galicia, a Fundación Caixa Galicia, a Fundación Frontela de Medicina Legal, a Sociedade Escandinava de Medicina Forense, o Grupo Hematolóxico forense italiano e outras sociedades científicas. Pero non só destaca como gran científico senón tamén pola súa gran dimensión humana e espírito humilde, aberto e emprendedor. Nunca se atribúe méritos propios, persoas que o coñecen o cualifican como unha persoa extraordinaria pola súa sabedoría e humanidade. Un día que veu o noso instituto a dar unha conferencia, contouelle a nosa profe Carmen que quixera ser fareiro pero que a súa nai sacoullo da cabeza... Se houbese medallas como nas olimpidas a Angel Carracedo teríanlle que dar a de ouro como científico e como persoa. (afirma a nosa profe).
Pequena reflexión persoal: eu realmente quedei abraiada con este científico, con todo o que fixo e o que fai. É un referente para o min e tamén para toda a xente da miña idade, é un exemplo do lonxe que podemos chegar. O preocupante é, porqué a xente non sabe nada deste científico nin de todos os grandes científicos galegos e españois que hai como el. Estas persoas revolucionan o noso mundo, os seus traballos inflúen moito máis do que pensamos na nosa vida. Non obstante todo o mundo sabe quen é Belén Esteban e na television nos bombardean con programas lixo inténtannos ensinar unha realidade que non existe. Se sabemos quen é Zapatero ou Rajoy, tamén temos que saber quen é ANXO CARRACEDO ALVÁREZ.

Angel Carracedo defende a lingua galega.

Feito por María Isabel Limia Pérez 1º Bacharelato

Máis información en :

http://www.elcorreogallego.es/indexCanales.php?idMenu=58&idNoticia=51215

http://vimeo.com/12060380

http://www.elcorreogallego.es/indexCanales.php?idMenu=15&idEdicion=1312&idNoticia=493980

Miras Portugal, primeira Presidenta da Real Academia Nacional de Farmacia

Hoxe, o día da ciencia en galego, realizamos unha pequena homenaxe a científica galega Teresa Miras Portugal.

María Teresa, naceu no Carballiño en 1948. Casada e con dous fillos destacou no mundo da ciencia aínda cando só homes o facían, por iso é un exemplo para as mulleres.

Licenciada en Farmacia con Premio Extraordinario e Premio Nacional fin de carreira. Con felicitación do xurado e cualificación de Très Honorable na súa tese Doutoral baseado no enzima de síntese de noradrenalina en humanos. Recibiu numerosos premios entre eles o Premio “María Wonenburger” e o Premio da CEOE de Investigación en Ciencias.

Dirixiu máis de 17 teses doutorais e 5 doutoramentos europeos. Leva publicado máis de 200 traballos dos cales 190 en revistas estranxeiras.

No ano 2007 converteuse na primeira muller elixida como Presidenta da Real Academia Nacional de Farmacia. E neste ano volveu a ser reelixida por tres anos máis.

Actualmente é catedrática de Bioquímica e Bioloxía Molecular na Universidade Complutense de Madrid e é membro da Sociedade Española de Biofísica, a Sociedade Española de Bioquímica, a Sociedade Española de Neurociencias e a Sociedad Europea de Neurociencias.

Andrea Gerpe Acosta, 1º Bacharelato A

Unha destacada científicas ourensá

de Entérate, a ciencia tamén é cultura de IES Otero Pedrayo (Ourense)

María Martinón Torres é unha paleontropóloga licenciada en Medicina e Ciruxía pola Universidade de Santiago de Compostela que forma o grupo de traballadores do CENIEH (Centro Nacional de Investigación sobre a Evolución Humana).

Dende o ano 1998 pertence ó Equipo Investigador dos xacementos de Atapuerca (Burgos), onde estuda homínidos como obxeto da súa tésis doctoral. O seu traballo diario baséase fundamentalmente nas liñas de investigación de paleobioloxía dos homínidos do Pleistoceno, estudiándoos a partir dos seus restos fósiles atopados; na evolución morfolóxica do aparato dental, (concretamente en filoxenia, sistemática e escenarios evolutivos das especies de homínidos do Pleistoceno, con especial énfasis evolutiva de Europa), na antropoloxía médica e forense, e na Paleopataloxía, que é o estudo da saúde e das enfermedades de especies humanas no pasado.

Entrevista a María

Lucía Rodríguez Rodríguez 1ºB

Beatriz de Carlos, unha muller que apostou forte.

Beatriz de Carlos é unha científica que conseguiu traballar como investigadora e profesora na Universidade de Southampton (Reino Unido). É licenciada en Física e dedícase a Física teórica, traballa fundamentalmente na busca dunha adecuada cohesión das catro dimensións da teoría-M, con especial atención entre outras cousas na estrutura do vacío. Tamén investiga na cosmoloxía de partículas, querendo encontrar unha posible explicación baseada na física de partículas á enerxía oscura.

Actualmente está impartindo dous cursos de grado e un de postgrado no segundo semestre na devandita universidade. Conta con numerosos traballos e publicacións de gran nivel e importancia para a comunidade científica, podedes atopalos no seguinte link:

http://en.scientificcommons.org/beatriz_de_carlos

No seguinte vídeo, fálanos da súa relación tanto persoal como sobre todo laboral co galego, e da importancia que ten para ela no seu traballo:

Se queredes saber máis dela, aínda que esté en inglés, non vos perdades a opción de visitar o seu blog, que ata vos brinda a oportunidade de poder contactar con ela !!

http://www.hep.phys.soton.ac.uk/~b.de-carlos/

Eva Rodríguez Casas-1º Bacharelato B.

Marcos Mariño, defensor da ciencia en galego

de Entérate, a ciencia tamén é cultura de IES Otero Pedrayo (Ourense)

Hoxe día 4 de novembro, con motivo do día da ciencia en galego, temos que lembrar a aquelas persoas que actualmente traballan facendo que a súa ciencia sexa en galego. Éste é o caso de Marcos Mariño.

Marcos Mariño é un fisico teórico galego doctorado na Universidade de Santiago.

A súa especialidade é a teoría de cordas, que intenta describir as partículas elementais pensando que son cuerdas e non puntos.

A súa paixón pola Física comenza con doce anos, cando comezou a ver o progama de televisión Cosmos de Carl Sagan, momento a partir do cal quedou prendado á Física. Ademais sentiu o apoio constante da súa familia dende pequeno para seguir adiante co que máis lle gustaba.

En canto a súa traxectoria profesional, hai que destacar que tras terminar os seus estudos, comenza a súa primeira experiencia no CERN (a organización europea para la investigación nuclear en Xinebra) onde traballa actualmente, pasando seis anos tamén traballando en investigacións nas universidades máis prestixiosas dos Estados Unidos ( Yale, Rutgers e Harvard). Tamén traballou como profesor en Suiza e Portugal.

Marcos, considérase un galegofalante comprometido coas súas raíces, incluso tanto, que chegou a dar conferencias en galego en Xinebra.

Marcos Mariño from SNL_UDC on Vimeo.

Para obter máis imformación:

http://www.lavozdegalicia.es/hemeroteca/2006/08/23/5047210.shtml

http://www.lavozdegalicia.es/hemeroteca/2007/01/31/5505344.shtml

Se os atrevedes en francés

http://cdsweb.cern.ch/record/1157067/?ln=ca

Tatiana Nespereira Campuzano 1ºB

Un científico galego interesado polos mosquitos

José Manuel Castro Tubío (Santiago de Compostela, 1978), xoven investigador do Servizo de Hematoloxía do Complexo Hospitalario de Santiago. Actualmente traballa no Centro de Regulación Xenómica de Barcelona, adicado exclusivamente a investigación do proxecto sobre o xenoma da leucemia, o único centro onde se estuda este grave tipo de cancro.

Este científico tamén realizou secuenciación do xenoma dos mosquitos transmisores de enfermidades como: dengue, febre amarela, malaria... Realizou esta investigación xunto con case setenta expertos, a partir da súa tesis realizada en Estados Unidos sobre o mosquito Anopheles (transmisor da malaria).

O seu traballo é moi importante xa que este tipo de enfermidades non poden ser tratadas con fármacos, xa que na maioría dos casos non son efectibles ou non poden ser adquiridos pola poboación debido o elevado prezo, calcúlase que arredor duns 5 anos xa se poderán empregar insecticidad específicos para estas enfermidades.

Lorena Yáñez López e Lidia Blanco Otero 1º Bach A

Tarsy Carballas: Unha vida adicada a investigación.

Licenciose en Farmacia e Química, doctorándose asemade en Farmacia. Estudou na Universidade de Santiago, e logo na de Nancy (Francia). Foi a primeira muller académica de Farmacia no Estado Español. Comezou a traballar na década de 1960 no CSIC, investigando en edafoloxía, mantendo na actualidade un campo de investigación sobre solucións para recuperar o chan das áreas afectadas por incendios. Ten máis de duascentas publicacións e unha ducia de libros.

En 2009 recibiu a Medalla Castelao en recoñecemento da súa contribución á cultura galega

Tarsy Carballas (Taboada, Lugo) é un excelente exemplo do papel das mulleres na investigación, un terreo no que, como en tantas outras facetas, foron apartadas e esquecidas. As cousas cambiaron moito no último século, pero as investigadoras seguen sufrindo unha sociedade lonxe da igualdade.

Esta científica galega as veces síntese fustrada porque non se tomen maís medidas contra os incendios, problema que nos afecta a todos, en especial aos galegos. Neste video pódense apreciar tristes sucesos deste ano 2010

Para máis información: Click aqui.

Mario Blanco Cid 1ºA Bacharelato

Abraham Gallas, con nós no día da ciencia en galego!

Abraham Gallas Torreira (Compostela, 1971) doutorado en Física de Partículas e investigador do programa Ramón e Cajal na USC é un dos científicos galegos que están a traballar no CERN e que viviu en primeira persoa a entrada en funcionamento do Gran Colisor de Hadróns.

No centro, Abraham Gallas no CERN

No seguinte enlace podedes ver un vídeo onde Abraham Gallas explica o obxectivo do detector LHCb:

http://www.plataformasinc.es/esl/Multimedia/Videos/Detector-LHCb-entrevista-Abraham-Gallas

Grupo de científicos da USC no CERN, entre eles o xoven Xabier Cid Vidal que nos fixo unha visita hoxe ao instituto!

Liliana Villar Whyte 1ºBach A

Novo xen de camuflaxe

Estase a estudar sobre a capacidade de camuflaxe por cambio de coloración case inmediata que posúen os peixes, os anfibios e os reptís. Descubriuse recentemente en Estados Unidos por un grupo de científicos o xen “agrp2”, cuxa proteína permite a variación rápida da cor nos peixes, impedindo que se produzan nas células pigmentarias da pel pigmento marrón ou negro e que, en cambio, se produza pigmento amarelo e vermello. De momento trátase dunha concreta característica na troita, no salmón e no peixe cebra. Estamos a falar do terceiro xen dentro da familia dos agouti, dita proteína situada en concreto na glándula pineal, órgano que regula os ritmos diarios de resposta á luz. Nun principio, pensouse que se había atopado a vía que regula o apetito diario, sen embargo, Chao Zhang descubriu que esta proteína estaba implicada nos cambios rápidos da pigmentación que permiten ó peixe adaptarse ó seu entorno.

Para máis información

Para máis información

Lucía Rodríguez Rodríguez 1ºBacharelato B

MISSION EPOXI

A nave espacial Deep Impact/EPOXI da NASA. Estase a precipitar cara ao cometa Hartley 2, mañá dia 4 realizará un voo a unha distancia de só 700 quilómetros.

Hai miles de millóns de cometas no sistema solar, pero esta será apenas a quinta ocasión na cal unha nave espacial voa o suficientemente preto do núcleo como para fotografalo.
As órbitas dos cometas tenden a ser moi alongadas: viaxan moi lonxe do Sol e logo aproxímanse a distancias moito máis pequenas. Cando aconteza o encontro, Hartley 2 estará preto do Sol, o que permitirá que se quente despois de viaxar polo frío e profundo espazo. O xeo do seu núcleo estará a evaporarse furiosamente, lanzando po e chorros de gas.

O núcleo de Hartley 2 é pequeno, ten menos de 1,6 quilómetro de diámetro. EPOXI internarase na coma do cometa. As cámaras da nave espacial tomarán fotografías de alta resolución. permitindo ver os rasgos, que parecen cicatrices, da superficie do cometa: cráteres, fisuras, respiradeiros...

O propósito da misión é solicitar información sobre a composición do núcleo e comparala con outros cometas. Debido a que os cometas pasan moito tempo a distancias moi grandes do Sol, o frío preserva a súa composición química, e dita composicion pode decir moito.

Feito por : Antia Arias Garcia 1ºB

Explosión solar no ano 2013

Dende fai uns días aparécenlle ó Sol unha especie de lunares de cor branco, que son signo dun aumento da actividade magnética. Este aumento pode chegar a provocar explosións de radiacións que viaxan a 2000 km/s polo espazo. Prevéese que cara o 2013 o Sol expulse 10 millóns de toneladas de radiación, que ó chegar a Terra provocarían unha tormenta xeomagnética, que inutilizaría as comunicacións e redes eléctricas. Existen antecedentes rexistrados: como un caso da tormenta eléctrica de 1859, que impidiu o uso das liñas de telégrafo durante varios días e contempláronse auroras boreais en latitudes baixas. Quedou rexistrada unha aurora boreal no Diario de Menorca. Cálculase que a tormenta que se avecina deixará sen rede eléctrica a todo EEUU e ministerios de defensa de diversos países que cren que a vulnerabilidad dos países sen rede eléctrica pode ser aproveitada por terroristas.

Estas tormentas son provocadas polas citadas manchas que representan zonas frías na superficie solar ( a uns 5500 º C) provocadas por correntes de convección que se moven a diferentes velocidades que o resto da superficie solar. Estes desaxustes provocan tensións nos campos magnéticos. Pouco a pouco as manchas van en aumento chegando ata o momento do sol de máxima actividade radioactiva e polo tanto a máis perigosa.

Os gobernos deberán ter especial coidado cos satélites que poderían quedar achicharrados, e cos avións de pasaxeiros, xa que poderían virse abaixo ó ser sometidos a tal cantidade de radiación, ou os seus pasaxeiros sufrir as consecuencias dunha gran exposición a esta. Ademais científicos da NASA xa están buscando novos materiais que paren os efectos da radiación en masa.
Déixovos un video de como se produce unha explosión solar na superficie do astro rei:
http://www.youtube.com/watch?v=eWrm-dADE8w
Para máis información : http://www.quo.es/ciencia/astronomia/2013_explosion_solar

Juan Ozaita Corral 1º Bacharelato A

Adeus o último oso autóctono dos Pirineos

de Entérate, a ciencia tamén é cultura de IES Otero Pedrayo (Ourense)

O último representante da variedade autóctona de osos pardos da cordilleira dos Pirineos desapareceu no mes de febreiro, a última vez na que se viu xa estaba mal e a súa idade xa era avanzada e dende ahí nada se volveu saber deste último oso, Camille.

Os ecoloxistas din que a desaparición deste tipo de osos pardos reflexa a pouca importancia que mostran as administracións na biodiversidade.

O Fondo para a protección dos animais salvaxes (FAPAS) afirma que despois de 30 anos loitando para que a poboación de osos pardos desta cordilleira non desparecera os resultados non son favorables xa que non hai ningún oso de variedade autóctona.

Dende fai 30 anos hasta hoxe en día a poboación de osos autóctonos dos pirineos mostrou cada ano unha rápida desaparición de especies.

A desaparición de Camille non fai que España se quede sen variedade de osos propios, xa que pola contra na Cordilleira Cantábrica hai un gran números de osos pardos nas provincias de León, Asturias, Cantabria e Palencia pero atópanse nun grave problema xa que están aislados por carreteras e liñas ferroviarias.

Para máis información.

Feito por Lorena Yáñez López 1º Bacharelato A

Día 4 de novembro día da ciencia en galego

A Coordinadora de Equipos de Normalización e Dinamización Lingüística convídanos a sumarnos dende cada centro educativo á Xornada pola Ciencia en Galego. O obxectivo desta xornada é expresar que o galego é unha lingua adecuada para a transmisión dos coñecementos científicos e tecnolóxicos. O noso centro celebrarao cunha conferencia-coloquio de Xabier Cid Vidal, investigador do CERN en Xenebra e da Universidade de Santiago de Compostela.

Editado Por Carmen Cid Manzano

Houbo vida en Marte?

Un equipo de xeólogos da Universidade Brown (Estados Unidos), concluíron que grandes cantidades dun depósito mineral nun cono volcánico de Marte mostra que, nese pasado afastado, a planeta Vermello tiña microambientes que eran habitables.Tamén garanten que o clima en Marte cambiou preto de 3.500 millóns de anos e deixou de ser relativamente quente e húmido para seco e frío. Segundo os científicos, estes ambientes poden ser adecuados para as formas de vida primitivas, como a que tivo lugar na Terra.

Ata o momento, ningunha investigación foi capaz de concluír se houbo vida en Marte no pasado, pero probas como estas añaden de que si houbo lugares e momentos nos que podería haber existido formas de vida.

Os datos sobre a composición do cono, na caldeira Nili Patera, foron recollidos pola sonda da NASA Mars Reconnaissance Orbiter.

Para mais información:

http://www.elmundo.es/elmundo/2010/11/01/ciencia/1288614727.html

http://www.planetacurioso.com/2006/10/26/%C2%BFsabias-que-el-volcan-mas-grande-que-se-conozca-no-se-encuentra-en-la-tierra/

Feito por : Érika López Carballo 1ºA

Cumio da biodiversidade en Xapón, quen gaña??

Tras doce días de tensas conversacións, máis de 190 paises reunidos no Cumio de Biodiversidade en Nagoya, Xapón, acordaron un novo plan para 2020 dirixido a protexer as especies do planeta. Non obstante as metas acordadas son menos esixentes e específicas do que pedían os expertos en conservación. Entón ante que nos encontramos??

O principal punto da discordia foi o Protocolo ABS (acceso e repartición de beneficios). Onde países en desenvolvemento ricos en biodiversidade insistiran durante todo o encontro que non asinarían as metas xerais a menos que houbese tamén un acordo sobre o protocolo. Non obstante os países industrializados quería un acordo moito máis limitado.
Xa que para a industria estas palabras poden significar diferenzas de miles de millóns de dólares.
Moitos expertos consideran que as novas metas son demasiado débiles e que poden non ser suficientes para deter a perda de especies. Apuntan que xa se protexe ao 13% das superficies terrestres (no cumio esíxese o 17%) e que a meta do 10% para áreas mariñas é a que xa existía antes do cumio.
Pero todo isto é moito máis complicado que un complexo acordo, de onde sacamos os recursos financeiros? Varios países en desenvolvemento advertiron que non teñen os fondos necesarios para implementar as novas metas.
Os países desenvolvidos comprometéronse a reunir fondos de axuda para 2020, o que pode significar un importante fluxo de fondos para as nacións en desenvolvemento. Os plans deben estar en pé para 2012, cando Rio de Janeiro será a sede do segundo Cumio da Terra. As empresas privadas deben contribuír e isto é algo lóxico, porque obteñen ganancias aproveitando os recursos da biodiversidade.
Ante que nos encontramos realmente hoxe en día?
A perda de biodiversidade amenaza a un ritmo mil veces superior ao considerado natural. Polo menos un quinto das especies do planeta están ameazadas de desaparecer. No caso dos anfribios, a cifra é superior ao 40%.
Son estas metas o suficientemente específicas para evitar esta gran traxedia??

Feito por María Isabel Limia Pérez 1ºB

Máis información en

http://www.bbc.co.uk/mundo/noticias/2010/10/101029_biodiversidad_cumbre_final_am.shtml

http://www.ecoticias.com/naturaleza/36063/noticias-medio-ambiente-medioambiente-medioambiental-ambiental-definicion-contaminacion-cambio-climatico-calentamiento-global-ecologia-ecosistema-impacto-politica-gestion-legislacion-educacion-responsabilidad-tecnico-sostenible-obama-greenpeace-co2-naciones-unidas-ingenieria-salud-Kioto-Copenhague-Mexico-Cancun-marm

Está preparada España para afrontar un tsunami?

Para saber máis: http://www.elmundo.es/elmundo/2010/10/28/ciencia/1288272171

¡Felices dez anos!

O 2 de Novembro do 2000, chegaban a ISS (Estación Espacial Internacional), os tres tripulantes da primeira misión: Bill Shepherd, Sergei Krikalev e Yuri Gidzenko.

Durante todo este tempo levaronse a cabo ao redor de 150 camiñatas espaciais e máis de 600 experimentos.(Que permitiron avances en menciña, reciclaxe e no coñecemento do Universo).

Dende entonces a vida na ISS foise normalizando, ata convertirse na estación espacial orbital que máis tempo estivo habitada de maneira permanete.

A ISS ten un tamaño equivalente ó dun campo de fútbol americano.

Krikalev , Gidzenko y Shepherd

O primeriro que fixeron os tres astronautas foi prender a luz e de seguido conectar as cámaras que permitian seguir dende a Terra o que lles sucedía.

A partir de ese dia os pasaxeiros estiveron sometidos a un ritmo de vida estricto e só interrumpían o seu traballo para realizar exercicios físicos necesarios para compensar o efecto da falta de gravidade sobre os músculos.

Esto converteuse no proxecto tecnolóxico máis caro e ambicioso da história da humanidade(esforzo económico de 16 paises).

Coincidencia das catro mulleres en abril deste ano.

Tripulantes durante unha comida.

Ainda que tiveron varios problemas durante estes 10 anos, a sua situación (a 400 km. de altitude), permítenos ter unha impresionante panorámica da Terra e intentar chegar ó obxetivo que é explorar novos planetas así como desenrolar as tecnoloxías que permitan ós seres humáns ir máis alá.

Vista nocturna dende a ISS.

Durante un paseo espacial en 2007.

Fotografía dende a cúpula da ISS o mes pasado.

Déixovos uns vídeos relacionados coa ISS:

- http://www.youtube.com/watch?v=YUz5edr7f0g&feature=related

- http://www.youtube.com/watch?v=Fvmja1ftNPw&feature=related

- http://www.youtube.com/watch?v=gdNV_J8iuBo&feature=related

- http://www.youtube.com/watch?v=WscEnESR_VM&feature=related

- http://www.youtube.com/watch?v=SSHBiziqRsU&feature=related

Máis información:

http://www.elmundo.es/elmundo/2010/11/02/ciencia/1288697492.html

http://www.abc.es/20101102/archivo/estacion-espacial-internacional-201011021038.html

Feito por: Ana Pérez Pérez, 1ºBacharelato A.

Fate of fthe world

Algunha vez preguntáchesche como podería unha persoa salvar o planeta dos efectos do cambio climático? Un xogo de computadora de fabricación británica, cuxa versión de proba foi lanzada este luns, crea diferentes escenarios para facer exactamente iso.

Más información: http://www.portaltic.es/videojuegos/noticia-juego-ordenador-permite-decidir-destino-tierra-20101102092430.html

Poxa do día: A natureza

Comecemos con 50 euros, alguén da 50 euros para axudar a conservar o cabaliño de mar?" Unha man co número 47 acepta. “Dacordo, alguen ofrece 100?” E así ata 200 euros para axudar a esta especie. Trátase do primeiro evento que organizou a Fundación Global Nature en España para a subasta da biodiversidade. Mais non é unha mera subasta ao uso, xa que tódolos participantes saben que non levarán o trofeo na man, senon que colaborarán doutro xeito coa defensa da natureza cas súas donacións e ao mesmo tempo mellorarán en boa medida a imaxe das empresas e organizacións que colaboran.Neste acontecemento participan 60 directivos de sectores como o transporte aéreo, a banca, a restauración, a depuración de augas ou a enerxía.

Empres : O obxetivo é concienciar ás empresas do importante papel que teñen na conservación da biodiversidade”, explica Simone Blok, representante da organización Triple E, que coopera ca campaña nos Países Baixos. “Non consiste en facerse donos de ningun ben, xa que os participantes son informados continuamente do estado do proxecto e é invitado a velo no momento se así o desexa”. É unha campaña similar feita en Holanda hai 3 anos na que se recaudaron ó redor de 150.000 euros.

“O papel da empresa é fundamental: "Os Gobernos están extenuados e pai estado non pode ser o único en conservar a biodiversidade”, polo cal a parte dos benficios fiscais que obteñen cas donacións, as compañías poden obter bastante rédito económico da conervación do patrimonio natural", polo que ademais dos beneficios fiscais que se obteñen das doacións, as compañias poden obter moito rédito economico da conservacion do patrimonio cultural.
^{Durante a subasta, os elementos máis tasados foron o cabaliño de mar con 200 euros e a acelguiña, unha planta endémica, con 110.}

^{Ou visite: http://www.elmundo.es/elmundo/2010/10/29/ciencia/1288364263.html}

Feito por Yurema Seara Núñez e Andrea Fernández Novoa 1ºBach B

Poxa do día: A natureza

de Entérate, a ciencia tamén é cultura de IES Otero Pedrayo (Ourense)

"Comecemos con 50 euros, alguén da 50 euros para axudar a conservar o cabaliño de mar?”

^{Unha man co número 47 acepta. “Dacordo, alguen ofrece 100?” E así ata 200 euros para axudar a esta especie. Trátase do primeiro evento que organizou a Fundación Global Nature en España para a subasta da biodiversidade. Mais non é unha mera poxa ao uso, xa que tódolos participantes saben que non levarán o trofeo na man, senon que colaborarán doutro xeito coa defensa da natureza cas súas donacións e ao mesmo tempo mellorarán en boa medida a imaxe das empresas e organizacións que colaboran.Neste acontecemento participan 60 directivos de sectores como o transporte aéreo, a banca, a restauración, a depuración de augas ou a enerxía.}

Ventana externa

“O obxetivo é concienciar ás empresas do importante papel que teñen na conservación da biodiversidade”, explica Simone Blok, representante da organización Triple E, que coopera ca campaña nos Países Baixos.

“Non consiste en facerse donos de ningun ben, xa que os participantes son informados continuamente do estado do proxecto e é invitado a velo no momento se así o desexa”. É unha campaña similar feita en Holanda hai 3 anos na que se recaudaron ó redor de 150.000 euros.

"O papel da empresa é fundamental: Os Gobernos están extenuados e pai estado non pode ser o único en conservar a biodiversidade”, polo cal a parte dos benficios fiscais que obteñen cas donacións, as compañías poden obter bastante rédito económico da conervación do patrimonio natural.

Durante a subasta, os elementos máis tasados foron o cabaliño de mar con 200 euros e a acelguiña, unha planta endémica, con 110.

Tamen pode visitar: http://www.elmundo.es/elmundo/2010/10/29/ciencia/1288364263.html

Feito por Yurema Seara Núñez e Andrea Fernández Novoa 1ºBach B

Escribir ben non custa traballo

Moitas veces, por descoñecemento, temos erros nos escritos que realizamos con procesadores de texto. Co fin de corrixir estes fallos déixovos un artigo que comenta como se escriben os signos matemáticos nos textos.

Curioso, escolas de voo para aves.

enlace á noticia

O cume da biodiversidade 2010 rematou, gustaríame que algún de vós recollese no blog algún comentario das conclusións de tan importante reunión, déixovos un . Mirade mentres este video que vos vai sorprender.

Por EDITADO: Carmen Cid Manzano

Que son en realidade os Asteroides?

Dende o momento en que se coñecian ata fai relativamente pouco, pensabamos que os asteroides eran rocha compacta ou no seu lugar pequenas pedras(case igual que o cascallo) que se mantiñan firmes e unidas entre si polo efecto da gravidade, chegando incluso a separarse aquelas que estiveran máis afastadas do núcleo e formar un segundo asteroide.

Pero agora e grazas ao Departamento de Ciencias Xeofísicas e Planetarias da Universidade de Tel Aviv (Israel) a e Escola de Física e Astronomía da mesma, e xunto ca axuda adicional dun grupo internacional de científicos, corroborouse a existencia de estos supostos asteroides de cascalla desprendidos pola forza centrífuga.

Cabe decir que esta investigación non só confirmou unha teoría, se non que aporta os datos suficientes como para crer que agora, e no caso de que un asteroide deste arquetipo pasara moi preto da Terra, non nos enfrentariamos a unha montaña xigantesca chocando batendo contra a nosa superficie, se non que seriamos vítimas dunha gran chuvia de rochas de tamano similar ó de pedruscos e pedras, o cal nos adianta a estudar as tácticas que teriamos que levar a cabo para sobrevivir se esto sucedese.

Segundo as hipóteses dos autores, a traxectoria destos asteroides procura verse condicionada pola atracción gravitatoria dos planetas maiores pero ás veces as radiacións solares tamen poden intervir, xa que cando este absorbe a luz do Sol, a súa velocidade rotacional aumenta, o cal sumado a unha velocidade crítica, unha porción destas pedras sepárase do montón principal e acaba por formar un novo asteroide.

Para máis información, visite: http://www.amazings.com/ciencia/noticias/291010e.html

Feito por Yurema Seara Núñez e Andrea Fernández Novoa 1ºBach B

Da Terra ao Universo, exposición virtual

Descobre a evolución do Cosmos a través da beleza.

http://delatierraaluniverso.cienciadirecta.com/visitaVirtual.asp