A contaminación nas cidades aumenta perigosamente

A Organización Mundial da Saúde (OMS), alertou o 7 de Maio que a calidade do aire que se respira nas cidades empeorou  e con ela aumentou  o risco de que a súa poboación padeza enfermidades respiratorias, coronarias e outras patoloxías relacionadas coa contaminación. Case o 90% das cidades  -1.600 , 500  máis que no anterior reconto, de 2011,- superan os niveis recomendados pola OMS dun tipo de contaminación, as partículas en suspensión, moi relacionado co tráfico, a industria e as calefaccións.
Só o 12% respiran o que a organización considera aire limpo, que no caso das partículas PM10 -chamadas así polo seu diámetro, inferior a 10 microns- é dunha media anual de 20 microgramos por metro cúbico.

As causas son variadas: a dependencia dos combustibles fósiles, como nas plantas que producen enerxía con carbón; o transporte en vehículos privados ou  a escasa eficiencia enerxética nos edificios...

" Temos visto que a situación empeora, sobre todo en países de crecemento económico rápido, os chamados emerxentes. Nos industrializados, os datos non melloran como viñan facéndoo nos últimos 20 ou 30 anos", sinala María Neira, directora do departamento de Saúde Pública e Medio da OMS. 

Peshawar e Rawalpindi, ambas as dúas en Paquistán, son as cidades máis contaminadas, con rexistros de 540 e 548, multiplican ata por 27 os máximos recomendados . Das 20 cidades con peor calidade do aire, a metade están na India. En España, a cidade máis contaminada é La Línea de la Concepción, con 33. Barcelona, con 25, e Madrid, con 22, superan as recomendacións da OMS.

A finais de abril  a OMS revelou  que a contaminación é máis daniña para a saúde do que se cría. A relación  entre a exposición ó aire sucio e as enfermidades respiratorias, cardiovasculares, os accidentes cerebrovasculares  e o cancro resultou son moito maior. A OMS  cuantificou que uns sete millóns de mortes en 2012  foron causada pola contaminación, parte á atmosférica (2,6 millóns) e parte á interior (4,3), a que se produce dentro do fogar.

http://sociedad.elpais.com/sociedad/2014/05/07/actualidad/1399496435_184044.html

                               PATRICIA MOREIRAS ARIAS Nº13 1ºBACH D

Dúas novas "letras" no alfabeto xenético

Un equipo de investigadores de Estados Unidos acaba de crear o primeiro organismo vivo capaz de realizar as súas funcións e reproducirse con normalidade con un novo alfabeto xenético. O código usado contén as catro letras que compoñen de forma natura o ADN -Adenina (A), Timina (T), Guanina (G) y Citosina (C)- mais dúas novas letras fabricadas nun laboratorio que non existen na natureza: d5SICS y dNaM (chamémoslas X e Y).

Os pares de letras son as pezas básicas do ADN en calquer forma de vida e sempre se unen da misma forma para formar a dobre hélice: A con T e C con G. Según os autores do traballo publicado hoxe en Nature, a incorporación no alfabeto xenético do novo par de bases sintéticas (X-Y) abre unha porta hacia a producción de organismos que poidan utilizarse de forma industrial para fabricar novos nanomateriales, fármacos, antibióticos e vacunas mais eficaces ou para mellorar os procesos químicos de industrias como a farmacéutica.

¿Estamos preparados para un contacto extraterrestre?

O Instituto SETI pretende enviar sinais para que os alienígenas descubran a posición da Terra, unha decisión que cuestiona un investigador da Universidade de Cádiz tras comprobar o descoñecemento xeral que existe sobre o Cosmos e a influencia da relixión.

O proxecto de busca de intelixencia extraterrestre (SETI) é unha iniciativa que comezou nos anos 70 co patrocinio da NASA, pero que evolucionou cara a unha colaboración de millóns de internautas para o procesamento dos datos do radiotelescopio de Arecibo (Puerto Rico), co que se efectúa o rastrexo espacial.
Agora os membros deste controvertido proxecto pretenden ir máis alá e non só buscar sinais alienígenas, senón envialas tamén dende a Terra de forma activa (active SETI) para que as detecten posibles civilizacións extraterrestres. Astrofísicos como Stephen Hawking xa advertiron do risco que isto supón para a humanidade, xa que podería favorecer a chegada de seres cunha tecnoloxía máis avanzada e dubidosas intencións.
O coñecemento que o público formado ten do cosmos e do noso lugar nel aínda é escaso, segundo o estudo.
As implicacións éticas e sociolóxicas desta proposta foron analizadas polo neuropsicólogo Gabriel G. da Torre, profesor na Universidade de Cádiz, quen se pregunta: " Pódese tomar unha decisión así en representación de todo o planeta? Que sucedería se ten éxito e 'alguén' recibe o noso sinal? Estamos preparados para un contacto dese tipo? ".
Para responder a estas preguntas, o profesor enviou un cuestionario a 116 estudantes universitarios de EUA, Italia e España. Mediante a enquisa valorou os seus coñecementos de astronomía, o seu grao de percepción do ámbito físico, a súa opinión sobre o lugar que as cousas ocupan no cosmos, así como cuestións de tipo relixioso - " Cres que Deus creou o universo? ", por exemplo- ou sobre a probabilidade de contacto con extraterrestres.
Os resultados, que publica a revista Acta Astronautica, indican que, como especie, a humanidade aínda non está preparada para tratar de contactar activamente cunha suposta civilización alienígena, xa que faltan coñecementos e preparación entre a xente.

FONTES: 

http://www.elmundo.es/ciencia/2014/05/05/53674e85268e3ee1338b456d.html

http://www.abc.es/ciencia/20140505/abci-esta-humanidad-preparada-para-201405051356.html

De que depende o sexo?

Un grupo de investigadores, liderados por H. kaessmann do Instituto de Bioinformática da SIB, analizaron tecidos masculinos, especialmente dos testículos de diferentes especies, co obxecto de recuperar os xenes contidos no cromosoma Y.

Estudaron os tecidos dos 3 principais linaxes de mamíferos: `placentarios, marsupiais e monotremas, traballando en total con 15 especies diferentes e comparándoos con mostras obtidas de galiña.

Compararon secuencias de tecidos de machos e femias, eliminando as secuencias comúns a ambos los dous sexos; os xenes que quedaron corresponderían ao cromosoma Y.

Iste estudo supón o maior mapa xenético do cromosoma Y feito ata o momento e nos dí que o xene determinante do sexo é SRY, que surxíu nun ancestro común a marsupiais e mamíferos placentarios hai 180 m.a.; hai outro xene, o AMHY responsable do cromosoma Y en monotremas que te unha antiguedade parecida (175m.a). Ambos están implicados no desenvolvemento dos testículos e aunque surxiron case o mesmo tempo,o fixeron   de forma totalmente independente.

Non obstante o sistema que determina o sexo no ancestro común a todos os mamíferos segue sendo un misterio, xa que vivíu moitos m.a. antes de que surxiran os cromosomas Y.

Sabemos que nos crocodilos a temperatura é capaz de determinar o sexo das crías, pero nos mamíferos e no que respecta a nos  , Que foi o que desencadenou a necesidade  de diferenciar entre machos e femias?, débese a un factor xenético ou a un factor ambiental?.

A resposta segue aberta.

       Fontes:http://www.abc.es/ciencia/20140424/abci-nino-nina-haya-sexos-201404241242.html

               

A GALAXIA FANTASMA

Á esquerda, Segue 1 (a galaxia non se pode ver) e na dereita, e rodeadas por un circulo, estrelas pertencentes aSegue 1.

Encontrouse unha galaxia fantasma, é dicir que non se fan novas estrelas, e nela encontransen poucas estrelas pero que pertenceron a produción estelar cerca dos tempos lexanos do Big Bang. O misterio de Segue 1 é que non seguiu a evolución clásica das demáis galaxias.

Segue 1 atópase a 75000 anos luz de nos e é a menos brillante descuverta polo homa ata agora.  A súa rara composición fai que os científicos descubrirán máis pistas sobre os primeiros pasos do Universo.

Xeneralmente, as estrelas formanse a partir de nubes de gas que se quentan a medida que a súa propia gravidade as comprime, brillan durante algún miles de millóns de anos e morren normalmente en forma de supernova, pero iste non foi o proceso que seguiu Segue 1 senón que o proceso debiuse de deter por completo antes de chegar a desenvolverse completamente.

Fontes:

http://www.abc.es/ciencia/20140505/abci-galaxia-fantasma-fabrica-estrellas-201405051003.html

Miguel Ferreiro Díaz 1ºBach C

Obtención de células cerebrais a partir de células nai dentais

O achado de que as células nai extraídas dos dentes poden desenvolverse e dar lugar a células que presentan apariencias moi similares ás de células cerebrais suxire que poderían ser utilizadas algún día no cerebro como terapia para os danos causados por derrames cerebrais.

Constatouse que a partir desas células nai é posible obter outras similares a neuronas e que ademais forman redes complexas mediante interconexións entre elas. Estas células aínda non son neuronas perfectas, os investigadores cren que é só cuestión de tempo e de condicións axeitadas que iso se produza.

As opcións de tratamento dispoñibles para as persoas que sofren os efectos dos derrames cerebrais son limitadas. O principal tratamento farmacolóxico dispoñible debe ser administrado nas primeiras horas tras o infarto cerebral, e os pacientes non sempre o reciben a tempo. Por outra parte, algúns danos son difíciles ou imposibles de reparar só mediante medicamentos.

Poder utilizar as propias células nai do paciente para unha terapia cerebral adaptada á persoa e ao seu caso particular presenta moitas vantaxes, incluíndo a de que non se xeran os problemas de rexeitamento. Outra vantaxe é que podería proporcionar unha opción de tratamento factible meses ou mesmo anos despois de que aconteza o derrame.

A obtención de células cerebrais a partir da polpa dental conséguese proporcionando un ámbito para as células que sexa o máis parecido posible ao do cerebro normal, de maneira que en vez de converterse en células dentais se convirtan en células cerebrais.

A la izquierda, una de las células similares a neuronas normales. A la derecha, estas células parecidas a las cerebrales son capaces de formar redes complejas entre ellas, como se aprecia en la imagen.

FONTES: http://noticiasdelaciencia.com/not/10268/_obtencion_de_celulas_cerebrales_a_partir_de_celulas_madre_dentales_/

Alba Álvarez Pacios, nº1 1ºBACH. A

Os neandertais non eran estúpidos

Os neandertais foron os únicos europeos durante centos de miles de anos e desapareceron pouco despois de que os nosos antepasados chegaran ao Vello Continente.

Existe a crenza de que esta extinción neandertal está ligada a unha intelixencia inferior, o cal segundo o recente estudo da Universidade de Colorado en Boulder é falso.

Os investigadores repasaron as comúns explicacións da extinción, tales como que os neandertais non eran capaces de utilizar comunicación simbólica complexa, que eran cazadores pouco eficientes e utilizaban armas inferiores ás dos homes modernos e mais que a sua dieta alimenticia era moi limitada.

O resultado desta resultou ser sorprendente xa que desmentiu tódolos prexuizos. Nos restos dos asentamentos neandertais atopáronse evidencias de que cazaban en grupo o que implica que eran capaces de planificar as súas accións, preparar estratexias de grupo e mesmo aproveitar as vantaxes do entorno.

Noutras mostras arqueolóxicas, como restos de comida atopados xunto ás fogueiras evidénciase que gozaban dunha dieta moi diversa. Tamén se cre que levaban a cabo complexos rituais culturais, xa que atoparon ocre, un tipo de pigmento que serve como pintura corporal, isto indica a existencia da comunicación simbólica.

Xustifican os errados prexuizos que se formaran dicindo que os investigadores non estaban comparando os neandertais cos seus contemporáneos que vivían noutros continentes senón cos seus sucesores.

Pero xa que a súa capacidade cognitiva e mais tecnoloxía non eran inferiores. Por que non sobreviviron?

Barállanse as posibilidades da desaparición, os estudos xenéticos din que se mezclaron cos humanos modernos e isto podería mermar a súa fertilidade. Outras investigacións din que vivían en grupos moi pequenos e que ambos factores puideron contribuir á desaparición da especie.

Fontes: http://www.abc.es/ciencia/20140501/abci-neandertales-eran-estupidos-201404291407.html

Pilar Veloso Trigo 1ºBach C

Avance en células nai contra a infertilidade masculina

Recreación do espermatozoide

Un dos ámbitos de investigación científica máis prestixiosos e con maiores resultados é o estudo das células iPS, células nai pluripotentes (capaces de crear calquera tipo de tecidos) creadas polo Nobel Yamanaka. O último avance, feito por científicos de universidades de Estados Unidos, consiste na creación de células xerminais (precursoras de espermatozoides) en testículos de ratón a partir de células somáticas de homes estériles. 

O experimento consistiu en tomar células somáticas (pel) de cinco homes para transformalas en células nai pluripotentes (iPS), tres tiñan unha enfermidade que lles impide producir espermatozoides (Azoospermia) e os outros dous eran fértiles. Unha vez estiveron nos testículos, as células iPS transformábanse en células nai espermatoxénicas, e ainda que estas sexan menos células xerminais ca dos homes fértiles, sí que da esperanza para que nun futuro esta enfermidade non sexa un impedimento para ter fillos. 

Esquema de obtención de células iPS

As células nai iPS pódense conseguir grazas á reprogramación de células somáticas adultas utilizando factores de transcripción (Proteínas que regulan á expresión dun xen) e son unha liña moi importante de investigación actual pois serán o futuro da medicina en humans. "O uso de células nai servirá para diagnosticar defectos das células xerminais", afirma Renee Reijo, investigadora do Instituto de Células nai e Medicina Rexenerativa da Universidade de Montana (EEUU). "Ten un gran potencial para persoas con problemas xenéticos para a producción de espermatozoides".

Pero tamén pide precaución, pois segundo di: "Todavía non se pode levar a cabo, pois non temos ningun dato sobre a seguridade destas células". A comunidade científica seguirá investigando sobre as aplicacións das células nai, co fin de chegar a realizar medicina rexenerativa en seres humans o antes posible. 

Estades de acordo coa precaución antes de usar estas novas células?

A investigación con células iPS é importante cara o futuro?

Fontes de información:

• http://www.elmundo.es/salud/2014/05/01/53615b1822601d7d128b457f.html
• http://www.abc.es/salud/noticias/20140502/abci-regeneran-espermatozoides-celulas-madre-201405011403.html
• http://es.wikipedia.org/wiki/Shin'ya_Yamanaka

David Boó - 1º Bach A.

Un vertedoiro no fondo do mar

Cada ano as toneladas de lixo que acaban nos nosos océanos e mares  aumentan desmesuradamente. As nacións unidas estiman cas cifras superan xa os 6’4 millóns de toneladas por ano. Todo tipo de animais dende tartarugas mariñas, aves e mamíferos que habitan estos océanos, morren a causa de inxerir o enredarse en obxetos de plásticos, redes de pesca e outros residuos.

Moitos destes residuos provocan na su degradación, microplásticos que poden contaminar toda a cadea alimenticia. O impacto máis visual desta suciedad mariña son as xigantescas illas de plástico que flotan en varios océanos, como o chamado séptimo continente, un impresionante vertedoiro mariño no Pacífico ao que se supón una superficie de entre tres a sete veces España.

Equipos de investigadores de toda Europa, durante décadas dedicaronse a tomar numerosas mostras en 32 puntos repartidos por todo o mundo dende o océano Atlántico, Ártico ao mar Mediterráneo. Grazas a os resultados obtidos das diferentes mostras, os científicos puderon determinar que o lixo xenerado polo home encontrase en todas partes: dende as praias ata os fondos marinos máis profundos e máis remotos. Moitos destos lugares a investigar, son lugares tan recónditos que nin sequera exploráranse ata entón. “En moitos casos, estas foron nosas primeiras visitas. Foi sorprendente comprobar que o noso lixo chegou alí antes que nos”, resume Kerry Howell, da Universidad de Plymouth (Reino Unido).

Todo tipo de metales, plásticos, madeiras e vídreos aparecen cada ano en maior abundancia nas nosas profundidades mariñas e oceánicas dende os escasos 35 m ata os 4.500 m. Os científicos e investigadores autores do traballo, procedentes de 15 institucións científicas europeas, destacan que po alto coste e as dificultades técnicas de tomar mostras nas profundidades mariñas impedira ata agora obter un mapa dos lugares e dos tipos de lixo dos océanos. E, por extensión, de coñecer o alcance do problema.

FONTES DE INFORMACIÓN:

http://sociedad.elpais.com/sociedad/2014/04/30/actualidad/1398885896_802747.html

http://ultimasnoticiasnew.blogspot.com.es/2012/04/el-septimo-continente-una-isla.html

Publicado por: Marta Taín Vázquez 1ºA Nº 25

Obtidas por clonación células produtoras de insulina

Científicos de Nova York e Xerusalén logran mediante a derivación de células nai por transferencia nuclear clonar  células beta pancreáticas -as produtoras de insulina- a partir dunha paciente de diabete de 32 anos.

 Divididos en dous grupos de investigación, un deles logrou resultados favorables  con varóns sans de 75 e 35 anos e o outro, cuxos datos publica agora a revista Nature, cunha muller de 32 anos con diabete e cun bebé varón acabado de nacer. Este segundo grupo ademais conseguiu obter células produtoras de insulina a partir da pel da paciente diabética.

A xeración de células beta pancreáticas era un dos obxectivos prioritarios da medicina rexenerativa, porque os científicos esperan que poida axudar aos pacientes diabéticos. A obesidade e a consecuente diabete de tipo 2 é o principal problema de saúde pública dos nosos días, nos países occidentais, e cada vez máis no mundo en desenvolvemento, esta realidade  está causada polo nefasto estilo de vida e nutrición dos países ricos. Pero con todo non se trata dunha cura para a diabete, pois nesta enfermidade o que está alterado é o sistema inmunolóxico do paciente que destrúe as células secretoras de insulina

A técnica empregada polos cientificos mostra unha alternativa ás  células IPS así o sinala Dieter Egli, da Fundación de Células Nai de Nova York, e os seus colegas da Universidade Hebrea de Xerusalén na revista Nature:
"As células iPS",son a miúdo defectuosas na súa diferenciación (especialización en tipos celulares útiles para transplantes), pois  conteñen patróns aberrantes de metilación (modificación epixenética), e adquiren mutacións somáticas."
Por outrra parte tamen recoñecen a importancia do su descubrento :
"O Nobel a Yamanaka impulsou  a investigación en células nai e atraeu, un interese e unha motivación sen precedentes cara ao campo ó mostrar ós científicos que a tecnoloxía das células nai ten un potencial incrible; é verdade que, ao mesmo tempo, desincentivou ós laboratorios da investigación en clonación; pero cremos que o noso éxito neste terreo establecerá un novo equilibrio, con ambas as dúas liñas progresando en paralelo".


    PATRICIA MOREIRAS ARIAS Nº13 1ºBACH D
ENLACES
http://www.elmundo.es/salud/2014/04/28/535e4edb22601d43778b456f.html
http://sociedad.elpais.com/sociedad/2014/04/28/actualidad/1398683058_460776.html

A MOSCA TSÉ-TSÉ

Por primeira vez un equipo de investigadores de todo o mundo conseguiron secuenciar o xenoma completo da mosca tsé-tsé, transmisora do soño nos humanos. Este avance axudara a que nas investigación futuras se poda conseguir, dunha maneira máis sinxela, novas maneiras de combatir a enfermidade, endémica e potencilamente mortal.

A mosca tsé-tsé é única no mundo xa que alimentase únicamente do sangue dos seres humanos e os animais. Ademáis a súa picadura pode transmitir a enfermidade do soño que se non se recibe tratamento é mortal. A vacuna a´nida non se desenvolveu e os tratamentos farmacolóxicos actuais teñen efectos secundarios non desexados.

Agora o obxetivo será identificar os xenes da mosca que codifican as proteínas e logo se enlazan coa súa función biolóxica correspondente. Estas proteínas teñen importancia xa que con elas podese averiguar aspectos da estructura e función dun organismo.

Os investigadores traballan polo dirección correcta para reducir o número de afectados, uns 70 millóns en toda a África subsahariana. Ademáis esta enfermidade tamén afecta aos animais polo que durante moito tempo foi unha prioridade nos países afectados.

Fontes: http://sociedad.elpais.com/sociedad/2014/04/24/actualidad/1398360794_475995.html

Miguel Ferreiro Díaz 1º Bach C

Así sufrirá España o desxeo do Ártico a finais de século

A organización Greenpeace, determinou que debido ao aumento das temperaturas e ao desxeo dos casquetes polares, a finais de século, as praias de benidorm, de Marbella e de San Sebastián quedarán mergulladas baixo torrentes de auga, igual que case todos os edificios que se atopen nas costas. Incluso as vides veranse gravemente afectadas  polas non suficientes precipitacións.

Recreados polos membros da organización en impactantes fotografías, estes efectos terán lugar cara o ano 20100 se non se establecen accións políticas que favorezan a protección da zona.

Segundo os datos calculados por Polar Science Centre, nos últimos 30 anos perdéronse a redor das tres cuartas partes do xeo no Ártico. E se para finais do século o xeo de Groenlandia se derrete, o nivel do mar subirá ata sete metros e rematará devorando  centos de metros do litoral mediterraneo.

"O Ártico é tamén asunto de España", afirma Tatiana Nuño, responsable da cmapaña de Cambio Climático, "os seus impactos estanse a notar en todas as partes do planeta".

A pesar da distancia que separa España e o Ártico, os raios solares deixará de reflectirse sobre as capas de xeo e no seu lugar os océanos absorverán a calor. Ademáis, tras as capas heladas atópanse gases de efecto invernadoiro (principalmente metano) cuxa liberación causa do derretimento emepeoraría o cambio climático.

O V informe xerado pola IPCC prevé un aumento das temperaturas, maiores olas de calor, maior dificultade para acceder á auga doce, un aunmento no número de incendios e o posible asentamento de insectos que propague novas enfermedades.

Fontes de información:

http://www.elmundo.es/ciencia/2014/04/22/535665ffca4741f2118b4583.html

Ana Rodríguez Vilas 1ºBach A

VEXETAIS MODIFICADOS PARA PALIAR O CAMBIO CLIMÁTICO E PARA RESISTIR A EL

Unha noticia do 17 de abril de este ano nos informan que unha das posibles solucións contra o quecemento global é seleccionar vexetais coas condicións adecuadas para iso (selección artificial) ou mesmo modificalas (biotecnoloxía). De todas formas é mellor empregar grandes extensións de terra agrícola en uso e recrutar a cultivos alimentarios comúns en lugar de cultivos exóticos ou marxinais porque así a agricultura alimenticia seguiría sendo a base soportando mellor aos efectos nocivos de cambio climático.

  

Investigacións comprobaron que as plantas de soja poderían modificarse e utilizalas como tal fin explicado, xa que aumentaría o seu rendimento agrícola usando menos auga e evitando o uso de gases que provocan o efecto invernadoiro. Escolleron a soja porque ao ser un cultivo alimenticio de alto consumo e ter un alto valor proteico importante para a humanidade pode ser modificado para realizar moitos obxectivos propostos.

O equipo do JPL, Laboratorio de Propulsión a Chorro, dirixido por Darren Drewry de California e Praveen Kumar xunto con Stephen Long da Universidade de Illinois (EE.UU.) son os que investigando nestas propostas empregaron un modelo avanzado de vexetación e técnicas de optimización informática de alto rendemento. Grazas a estas investigacións comprobouse que poderían incrementar un 7 % a súa produtividade prescindindo da auga; ou poderían empregar un 13 % menos de auga; ou incluso reflexar un 34 % máis de luz de volta ao espacio. Todas esas modificacións non afectarían ao rendimento alimentario e provocarían unha maior resistencia ao quecemento global ademáis de palialo.

As razóns destes estudos son porque estase a contemplar a inseguridade global alimentaria a causa do crecemento continuo da poboación e do cambio climático. Segundo as Nacións Unidas para poder satisfacer no ámbito alimentario a toda a humanidade no 2050, debería incrementarse un 70 % a producción alimentaria.

SIRA PRIETO GONZÁLEZ

1ºA

ENLACES

http://noticiasdelaciencia.com/not/10134/cultivos_agricolas_alimentarios_con_capacidad_de_lucha_contra_el_calentamiento_global/

http://www.ipsnoticias.net/2013/09/cambio-climatico-amenaza-productividad-de-la-soja/

(Este enlace fala en concreto da produtividade en Brasil dos campos de soja como tamén de outro cultivos importantes, e sobre as pérdidas agrícolas que terán nun futuro se continuasemos sen facer nada ou sen facer o proposto no artigo anterior)

Descubren un planeta del tamaño de La Tierra que podría albergar vida.

El planeta designado Kepler-186f, se encuentra a 490 años luz, en la dirección de la constelación del Cisne y,según los responsables del descubrimiento, no hay otro planeta identificado que se haya acercado tanto a la descripción de un mundo habitable. El Kepler-186f se encuentra en torno a una "enana roja", o "enana M", más pequeña y fría que el sol.

Astrónomos de la Universidad Estatal de San Francisco (EEUU) han descubierto un planeta rocoso del tamaño de la Tierra que se sitúa en la zona habitable de su estrella, por lo que podría tener agua líquida.

Este planeta forma parte de un conjunto de cinco planetas que orbitan su estrella .
De los 1800 exoplanetas, solo 20 de ellos orbitan en la zona
habitable de una estrella, con la 
temperatura adecuada para que el agua de la superficie no arda ni se congele. El Kepler-186f se encuentra lo suficientemente lejos de su estrella como para evitar cualquier peligro que amenazara la vida. En la imagen se ilustra como podría ser el planeta Kleper- 186f.

Fuentes:http://www.noticiasciencias.com/2014/04/descubren-un-planeta-del-tamano-de-la.html
Oliver Fernández Sobrino, Nº7 1ºD.

Inventan unha impresora 3D de comida

A Foodini, que é o nome que lle puxeron a esta impresora 3D de comida, é capaz de facer calquera tipo de comida coa forma que lle desees dar polo que abre moitísimas novas posibilidades no mundo da cociña. Foi ideada en Barcelona por 9 xovencísimos inxenieros e unha experta en tecnoloxía alimentaria. Esta nova máquina solo a fabrican baixo pedido e chegará os restaurantes e particulares que a encargaron a finales de ano. Ahora teñen xa máis de 500 pedidos. O encargo tiña que rexistrarse a través da web estadounidense de crowdfunding Kickstarter e pagar  uns 1000 euros por adiantado.
Moitas empresas e colectivos ven unha gran oportunidade neste novo invento xa que é moito máis preciso que a man humana. Incluso a NASA podería estar interesada xa que nas estacións espaciais perde moita comida e o coste de levala é carísimo. A ventaxe da impresora é que o que non se use almacenase sen problema e moitas veces non fai falta ni refrixeralo.
Se puderades ter esta máquina, que vos gustaría cociñar con ela? 

 Delicias tridimensionales de chocolate con forma de paneiis de abella cocinadas por Foodini.

Fátima Rodríguez Delgado- 1ºBach D

Fonte: http://elpais.com/elpais/2014/04/23/eps/1398267406_640332.html

Outro misterio resolto

Fai uns anos, os científicos ao viaxar por augas da Antártida escoitaban un extraño sonido que todavía non sabían de onde viña.
Os sonidos que escoitaban ao sumerxirse por as augas de Océano Antártico era parecido ao graznizo dun pato. O sonido consiste nunha serie de pulsos, que se repite cada inverno e cada primavera na Australia Occidental.
Actualmente un grupo de investigadores cetáceos creen haber resolto o misterio, dicindo que os sonidos son producidos polas ballenas minke del Antártico. Esto proporciona máis coñecemento sobre esta especie de cetáceos.
Os científicos todavía non saben a finalidade destas chamadas, pero sen duda os axuda moito a saber máis destes pouco coñecidos cetáceos.

 

Fonte: http://www.abc.es/ciencia/20140423/abci-resuelto-misterio-graznidos-oceano-201404231056.html

Irene Rodríguez Arias 1º Bach D  

Un iceberg seis veces maior que Manhattan adentrase no Pacífico

Un enorme iceberg, o seu tamaño e de seis veces maior ca isla de Manhattan, desprendeuse dun glaciar da Antártida e  adentrouse no océano. O enorme témpano do hielo, uno dos mais grandes que se coñecen, teñen un grosor de 500 metros e cubre unha superficie de 660 kilómetros cadrados, según das estimaciones da científica da NASA, Kelly Brunt.

Brunt informou de que o iceberg, coñecido como B31, separouse do glaciar Pine Island en novembre. "Seu tamaño e suficientemente grande como para que debamos vixilalo",  apuntouse a investigadora, asegurando que as organizaciones gubernamentales están pendientes de doceas de bloques de hielo e que la situación actual do B31 no e una zona de alto tráfico marítimo. "Non estamos especialmente preocupados polas rutas marítimas. Sabemos onde encuentranse os icebergs mais grandes". Encuentrase no mar de Admunsen, na costa occidental del continente.

"E como unha tarta xigante flotando no medio do océano Antártico",  añadiou a investigadora do centro Goddard da NASA e da Universidade Morgan State de Maryland. Sen embargo, Brunt  especificouse que os científicos no están exclusivamente interesados neste iceberg polos seus enormes dimensiones, sinon porque orixinouse  nun lugar inusual.

A grieta que deu lugar o iceberg  detectouse por primera vez en 2011, según Brunt, e o glaciar Pine Island foi estudiao de cerca durante as últimas duas décadas porque estase derritindo de forma acelerada e podría contribuir de forma importante a elevar o nivel do mar.

 Fontes: http://sociedad.elpais.com/sociedad/2014/04/24/actualidad/1398329905_351681.html

Ainoha Gómez Cid nº10 1ºBachiller D.

Rusia abre a chave do suministro de petróleo do Ártico

Rusia convertiuse hoxe no primeiro país en suministar petróleo do Ártico, co envío ao continente dunha partida de petóleo na prataforma flotante Prirazlómnaya no mar de Bárents, o que provocou a indignación de Greenpeace.

''O proxecto influirá positivamente no aumento da presencia de Rusia nos mercados enerxéticos internacionais", afirmou o presidente ruso, Vladimir Putin. El asegurou que o proxecto operado por Gazprom, consorcio que trata petróleo e gas, representa o comezo da explotación a gran escala dos recursos naturais do Ártico por parte de Rusia. Destacou que, malia as extremas condicións climatolóxicas da zona, dous rompexeos transportarían petróleo durante case todo o ano, o que disparou as alertas entre os ecoloxistas.

Greenpeace considera que a prataforma é unha ameaza para a zona e pedironlle a ONU que declare o Ártico santuario ecolóxico onde esté prohibido tanto a extracción do petróleo como a pesaca intensiva, coma na Antártica.

Kumi Naidoo, director executivo de Greenpeace asegurou que este é un momento crucial para o Ártico no mundo, malia que o cargamento contén petróleo de moi baixa calidade e representa un gran risco para o prestixo do lugar. Naidoo recalcou que o rompexeos ruso Mijaíl Uliánov partiu con varios días de retraso, sen motivo aparente. E insitiu en que a calidade do hidrocarburo era tan baixa que Gazprom tivo problemas en atopar comprador e que o nacente ten unhas reservas moito menores do anunciado, o que non xustificaría o risco que supón a súa explotación.

O presidente de Gazprom, Alexéi Miller, asegurou que Prirazlómnaya garantiza non só a explotación de petróleo en condicións climatolóxicas extremas, senón que tamén observa as medidas internacionais de seguridade máis estrictas. Miller explicou que Gazprom utilizou un sistema de vertido cero, polo que durante a perforación no mar non cae ningunha gota de petróleo. 

Enerxía solar na escuridade

O principal e obvio problema da enerxía solar é que as veces, o sol non brilla, agora o equipo do Instituto Tecnolóxico de Massachusetts xunto coa Universidade de Harvard encontrou unha solución ao asunto; un material que é capaz de absorber a calor do sol e almacelar esa enerxía en forma química, lista para ser liberada de novo cando se precise.

Na revista Nature Chemistry, Jeffrey Grossman explica que esta solución non é eficiente á hora de producir electricidade, mais, en aplicacións nas que a calor é a saida desexada como a calefacción ou mesmo a cociña, podería ser unha oportunidade para a expansión da enerxía solar, xa que esta, convertese en calor e como dixemos antes é almacenable e distribuible.

O funcionamento deste material explicase do seguinte xeito: as moléculas poden asumir unha forma das dúas posibles. A exposición á luz solar fai que absorban enerxía e salten dunha configuración a outra, que logo se estabiliza durante longos períodos de tempo.

Estas moléculas poden reactivarse e facer que volvan á outra configuración aplicando calor, luz ou electricidade, e cando se relaxan emiten calor.

É dicir, podemos definir este material coma unhas baterías térmicas recargables que toma a enerxía do sol, almacénaa indefinidamente e desprendea baixo demanda.

Grossman baralla as posibles aplicacións e destaca a súa utilidade como combustible para cociñar xa que é reutilizable e non produce emisións contaminantes.

FONTES:  http://www.abc.es/ciencia/20140420/abci-cientificos-descubren-como-generar-201404161442.html

Pilar Veloso Trigo, 1º Bach. C

Un exoplaneta case xemelgo á Terra

Os planetas fóra do noso Sistema Solar están demasiado lonxe como para que poidan detectarse de forma directa por iso os astrofísicos localízanos mediante unha técnica indirecta que consiste en observar os chamados tránsitos: cando un obxecto pasa diante dunha estrela produce unha especie de eclipse que bloquea e diminúe o brillo que esta emite; e a partir destas observacións son capaces de estimar a dimensión da órbita e a masa dos planetas e finalmente para confirmar os resultados, combinan diversos telescopios. Cando os científicos falan da posibilidade de que un planeta fóra do noso Sistema Solar teña auga líquida e, por conseguinte, poida chegar a albergar algún tipo de vida, non queren dicir que se trate necesariamente de vida como a que coñecemos na Terra. O planeta descuberto, que orbita a estrela anana Kepler-186 na constelación do Cisne, un pouco máis fría que o Sol e ao cal se denominou Kepler-186f, foi detectado grazas ao telescopio Kepler e as achegas dos telescopios Géminis Norte e Keck II, ambos os dous en Mauna Kea (Hawai).

                               

 O Kepler-186f é o quinto planeta e o máis afastado de Kepler-186 nun sistema de cinco planetas, todos con tamaño case terrestre. A intensidade e o espectro de radiación da estrela coloca ao Kepler-186f na zona estelar habitable, isto é que, se o planeta tivese unha atmosfera e auga na súa superficie, como a Terra, esa auga probablemente exista en forma líquida.

Cren que se trata dun planeta rochoso, como o noso, ademais, se atopa na zona habitable da súa estrela, facilitando a existencia de auga líquida e polo tanto, algunha forma de vida.

Fontes: 

http://www.elmundo.es/ciencia/2014/04/17/5350068f268e3e9e238b4570.html

http://www.publico.es/515137/descubren-el-primer-exoplaneta-potencialmente-habitable

                                                                                    Antía Rodríguez Constela 1ºBach A