Case calquer organismo vivo, incluiendo as algas,
morrerían nas charcas de azufre volcánico de Yellowstone (Montana; EE.UU.) e
do Monte Etna (Sicilia; Italia). Sen embargo, unhas algas vermellas, relativamente
primitivas, desenrolaron un sistema para sobrevivir, aínda que sexa por pouco
tempo, a ese hábitat.
Ditas plantas vermellas, o que fan é buscar e
aproximarse a microorganismos que sí teñan un sistema que soporte tales condicións e “róballes” parte do seu xenoma para modificar o seu propio e facelo
resistente ó entorno.
O equipo de Mike Garavito, profesor de bioquímica e bioloxía molecular na Universidade Estatal de Michigan (Estados Unidos), e Andreas Weber, antigo investigador de dita institución e agora na Universidade Heinrich-Heine en Dusseldorf (Alemania) averiguaron detalles de como esas algas vermellas deron con ese prodixio.
O equipo de Mike Garavito, profesor de bioquímica e bioloxía molecular na Universidade Estatal de Michigan (Estados Unidos), e Andreas Weber, antigo investigador de dita institución e agora na Universidade Heinrich-Heine en Dusseldorf (Alemania) averiguaron detalles de como esas algas vermellas deron con ese prodixio.
Os resultados da nova investigación, na que tamén traballaron especialistas de varias universidades alemanas, estadounidenses e francesas, indican que a capacidad das algas para adaptarse a un ambiente morno e sumamente ácido débese, en parte, as suas proteínas de membrana, as cales, exercen de receptoras e de transportadoras.
Esa clase de proteínas son similares ás que desempeñan papeles vitales no metabolismo enerxético e na
resposta inmunitaria nos seres humanos.
Conocelas a fondo sería útil para o campo da medicina, xa que as proteínas de membrana interveñen en prácticamente todas-las vías
bioquímicas importantes que contribuen ó tratamento de enfermidades.
As algas vermellas investigadas son moi hábiles lidiando con metais pesados nun ambiente xa de por sí tóxico. Por eso, analizar a fondo as estratexias bioquímicas que usan para sobrevivir nesos sitios, podería ademáis conducir ó hachado de enzimas útiles para limpar lugares moi contaminados por metais pesados.
As algas vermellas investigadas son moi hábiles lidiando con metais pesados nun ambiente xa de por sí tóxico. Por eso, analizar a fondo as estratexias bioquímicas que usan para sobrevivir nesos sitios, podería ademáis conducir ó hachado de enzimas útiles para limpar lugares moi contaminados por metais pesados.
1 comentario:
Faltan etiquetas!!!
Publicar un comentario