O 30 de xuño de
1908, unha poderosa explosión rompeu os ceos de Tunguska, unha remota rexión de
Siberia. A explosión, de ata quince megatóns (mil veces máis potente que a
bomba de Hiroshima) derribou preto de 80 millóns de árbores nunha área de 2.000 km cadrados e tumbou
carruaxes e persoas a 500 km
de distancia. Un puñado de veciños das localidades cercanas foron testemuñas do
evento, que provocou, segundo os rexistros históricos, unha morte (só unha,
porque a zona estaba deshabitada). Durante varias noites despois, unha extraña
luz iluminou o norte de Europa e Rusia.
Os científicos
cren que o culpable do que se coñece como o «evento Tunguska» foi un cometa ou
un asteroide que impactou contra a atmosfera da Terra. Ao facer contacto, a rocha
estalou en mil pedazos, o que podería explicar o motivo polo que non deixou un
gran cráter no chan.
Pero... un suceso así provocaría a caída de moitos meteoritos. Por que nunca se atopou ningún?
Andrei Zlobin, da
Academia de Ciencia de Rusia, encontrou tres rochas da rexión de Tunguska que
parecen ser meteoritos. Segundo explica en Arxiv, o arquivo online para borradores
científicos que administra a Universidade de Cornell, en 1988 comenzou a buscar
os fragmentos no terreo sobre o que estalou a rocha espacial pero non encontrou
nada. Así que, sen darse por vencido, explorou o leito do río Khushmo. Alí
recolleu un centenar de pedras interesantes e levounas ao seu laboratorio de
Moscú.
O científico non debía estar
moi ansioso por saber que é o que encontrara ou algo llo impediu (quizais os cambios na Unión
Soviética ocorridos nesa época), porque esperou vinte anos para examinar as rochas.
En 2008, distinguiu tres delas coas impresións que existen na superficie dos
meteoritos que arderon ao penetrar a gran velocidade na atmosfera. Zlobin
analizou os aneis das árboles da zona para coñecer que temperatura provocara a
explosión e chegou á conclusión de que esta non era o suficientemente quente
como para fundir as rochas sobre a superficie, así que Zlobin concluiu que os
fragmentos con marcas de calor tiñan que pertencer ao obxecto chegado do espazo
ese día.
O investigador cre que podería tratarse dun cometa, aínda que todavía non levou a cabo análises químicos das
rochas, o que aclararía moitas dudas.
De momento, o único que podemos facer é esperar a que se resolva este misterio científico do século pasado.
Enlaces:
Paula Meixeiro Calvo, 1º Bach.D
1 comentario:
Paula faltan etiquetas.
Publicar un comentario