O flebotomo transmite o protozoo da leishmania.
De enfermidade olvidada a protagonista
dun importante esforzo europeo: os seis millóns que a Comisión Europea va a dedicar
para atopar unha vacuna para a leishmaniosis visceral, unha enfermidade causada
por un protozoo que é transmitido pola picadura dun mosquito. Os afectados ven
cómo o microorganismo asentase no seu fígado e o seu bazo e acaba con el. As victimas teñen anemia, debilitanse
e as suas defensas caen. Aunque existen tratamentos, son moi dolorosos e
complicados, e exigen estar ingresadas tres semanas, algo que en moitos dos
países endémicos é toda unha proeza, explica Agustín Benito, coordinador da Rede
de Investigación Cooperativa de Enfermidades Tropicales e director do Instituto
Nacional de Enfermidades Tropicales.
A
leishmaniosis é unha enfermidade tan olvidada que nin os propios expertos se
ponen de acordo na sua incidencia. Javier Moreno, coordinador científico do
proyecto para conseguir a vacuna, a define como a enfermidade dos “pobres entre
os pobres”, porque mentras nunha persoa san, ben alimentada, o normal é que teña
unha variante cutánea menos perigosa, son os máis desfavorecidos os que están
en máis perigo de sufrir a enfermidade.
A ONG
Iniciativa para o Desarrollo de Medicamentos para Enfermidades Olvidadas (DNDi
polas suas siglas en inglés), que está buscando alternativas para o tratamento
menos complicadas e con menos efectos adversos, calcula que ao ano morren unhas
40.000 persoas pola variante visceral de esta enfermidade, e que uns dos
millons de persoas a contraen ao ano. Ata 350 millons de persoas viven en zonas
de perigo. Pero non é unha enfermidade solo de países
pobres, o cambio climático (e as mascotas sen tratar) hacen que ocorra un
aumento nos países europeos da cuenca mediterránea, señala o Instituto de Saude
Carlos III. En Occidente o principal foco son os animais caseros, mentras que nos
países pobres o é o ganado ou os animais salvaxes. Benito calcula que cada ano
se dan uns 400 casos en España.
Conseguir unha vacuna para as
enfermidades parasitarias é “moi complexo”, admite Moreno.
O proxecto ten unha primeira fase
preclínica, que en cinco anos esperase que chegue a un ensayo de seguridade xa
en persoas. En medicina todos os traballos implican plazos largos, e so en esta
primeira fase calculase que se emplearán cinco anos. “A primeira fase va a ser
xuntalos todos. Temos hasta cinco”, explica o investigador principal do traballo.
A idea é reunilos todos nun virosoma (unha especie de virus artificial que terá
todas as proteínas) para conseguir unha resposta inmune combinada. “Por decilo
sencillamente, así parece que os antígenos captan mellor a atención do sistema
inmune”, indica o coordinador científico do prollecto.
Para máis adiante quedan outras
cuestions, como o acceso e o precio (unha vacuna para unha enfermidade de
pobres ten que ser barata se quere ser eficaz). Pero esas etapas habrá que
solventarlas se, cruzando os dedos, o proxecto acaba no éxito que os seus
promotores lle pronostican. “A vacuna podería estar dispoñible nun plazo de 10
a 20 anos”, opina Moreno.
Fonte:
Pablo González Vázquez 1ºC BACH.
No hay comentarios:
Publicar un comentario