O veleno da mamba negra é millor ca morfina?

Se nun futuro próximo estiveses padecendo unha intensa dor e puideras elixir entre morfina ou o veleno dunha mamba negra, ¿cal elixirías? Asegúrovos que  eu elixiría o veleno, mellor dito as súas características beneficiosas, xa que hai un novo descubrimento por parte duns científicos franceses que din que del pódese extraer un analxésico tan eficaz coma a morfina.

A morfina actúa nas vías opioides do cerebro para enfrontala dor, pero ten varios efectos secundarios como a adición, a provocación de dores de cabeza, vómitos, espasmos musculares e  dificultar o pensamento. E os máis graves como a pancreatite (inflamación do pancreas), o aumento da toxicidade que ven seguido de fallos renais.

  Na revista Nature indican que nun experimento con ratos, observaron que o veleno da mamba tamén conten un forte analxésico coma a morfina, pero sen a maioría dos seus efectos secundarios. A estas propiedades do veleno chámanlles mambalginas.

Máis admiten tamén estar perplexos posto que non se explican porque a mamba xera este composto. O doutor Casewell experto en veleno de serpes da Escola de Medicina Tropical de Liverpool, en Inglaterra, tamén comparte o asombro, “realmente é estrano”, suxire que o efecto analxésico podía funcionar en combinación con outras toxinas que preveñen a fuxida da presa, ou que podía afectar a animais como as aves, de forma moi distinta a dos ratos.

O doutor Eric Lingueglia, do instituto de Farmacoloxía Molecular e Celular, cerca de Niza, dixo a BBC que cando probaron nos ratos as mambalginas, a analxesia foi tan forte como a da morfina, pero sen a maioría dos seus efectos secundarios. “Esta é unha etapa moi preliminar, por suposto, e é difícil dicir si será un analxésico para humanos ou non” “É necesario realizar máis estudos en animais”, Estas palabras foron ditas tamén por Eric a BBC.

Est cchega é moi importante no campo da saude, xa que podremos ser tratados cun medicamento non aditivo e con poucos efectos secundarios, pero de momento haberá que esperar os resultados das vindeiras probas que  se realicen.

Fonte de información: * ABC Science, publicación do dia 4 de outubro

A "SO-102": Un avance cara a teoría da relatividade de Einstein.

Un equipo internacional de investigadores atopou a estrela mais próxima ao burato negro central da Vía Láctea. Por parte española colaborou o Instituto de Astrofísica de Andalucía (IAA).

Nos anos 90 atopouse a estrela “SO-2” que tarda en orbitar o burato negro 16,2 anos. O  mesmo equipo é o que atopou a “SO-102” que tarda completar a súa órbita arredor do burato negro 11,5 anos (o periodo mais curto descuberto). Ambas orbitan a  unha velocidade de 10.000 quilómetros por segundo cando están próximas ao burato. Coñécense  moitas estrelas que orbitan estes buratos, pero só se acadou estudar mais do 50% de estas dúas.

Un burato nergro é unha rexión finita do espazo en cuxo interior existe unha concentración de masa moi elevada cun peso miles de millóns de veces superior ao do Sol que xera un campo gravitatorio tamén chamado horizonte de sucesos, tal que ningunha partícula material, nin sequera a luz, pode escapar dela. Estes corpos mantéñense elásticos no cosmos ata que algún elemento, como por exemplo unha estrela, achégase o suficiente como para ser absorbido pola sua forza gravitatoria e acabar destruido.

A gravidade dun burato negro é unha curvatura do espacio-tempo. Ainda así, hai corpos que orbitan entorno a el debido por mor desta curvatura, como a estrela da que se fala neste artigo.

        

As ecuacións da relatividade xeral de Einstein estudan a curvatura do espacio-tempo, a que predeciu a existenza dos buratos negros e foi o seu primeiro indicio. Por eso este descubrimento pode axudar a comprobar a teoría do científico alemán.

Artigo sacado de: La Región, publicado o 5/10/12.

Outras fontes de información: wikipedia y El Nacional

Alba Cortés Coego, 1ºBach.A

Mexillóns artificiáis para evaluar a contaminación mariña.

Os bivalvos, coma os mexillóns ou as ostras, aliméntanse filtrando a auga do mar e extraendo dela os nutrentes. Pero á vez que absorben nutrentes, absorben contaminantes, coma os metales.

Ahora, os científicos tratan de mellorar á naturaleza e desenvolven dispositivos de muestreo e análeses, como os mexillóns artificiáis. Son unhas boliñas de un milímetro de diámetro feitas dunha resina absorbente que van inmersas nunha solución de auga dentro dun tubiño de plástico selado, cunha xelatina permeable á auga do mar. Sumérxense na auga e os metáis atopados van quedando na resina.Están sobre un e seis meses fondeando e logo sácanse para analizar a súa concentración.Como se pode apreciar na seguinte imaxe, non son nada parecidos aos mexillóns, pero imitan ben a súa función filtrante.

Pero os bivalvos “de verdade” teñen as súas contras á hora de facer os análeses, como a variación dos resultados en función da temperatura da auga e a súa salinidade, presencia de parásitos, etapas no seu ciclo reproductivo… Por eso son usados estes mexillóns artificiáis.

En España, uns científicos do Instituto Español de Oceanografía (IEO), están probando en Murcia uns destes bivalvos desenrolados en China, na Universidade de Hong Kong e na City University of Hong Kong.

Fonte de información: http://sociedad.elpais.com/sociedad/2012/10/01/actualidad/1349111324_517308.html

Carlos Álvarez Sabucedo, 1º BACH. A

El Curiosity, todo un éxito para la ciencia

  

El curiosity, todo un éxito para la ciencia

   En la madrugada del 5 al 6 de agosto, 7.32 hora española, una foto en blanco y negro del planeta rojo irrumpía en innumerables ordenadores de todo el mundo; el rover Curiosity había logrado depositar sus 899 kilogramos de peso sobre la superficie de Marte. En ese preciso instante, la sala de control del Mars Science Laboratory, estalló en una oleada de gritos, abrazos, lágrimas... La euforia se había apoderado de todos los allí presentes. No era para menos, pues el robot más sofisticado y científicamente complejo en la historia de la exploración interplanetaria, había sobrevivido a unos "infinitos 7 minutos de terror" , tiempo que le llevó realizar la maniobra de descenso y aterrizaje más audaz nunca vista.

 
Vídeo que detalla el complejo aterrizaje del Curiosity

  Curiosity es la primera misión marciana dedicada a la astrobiología, después de las sondas Viking en los años sesenta.La misión no involucra concretamente detección de vida, pues no tiene los instrumentos ni el nivel de esterilización necesarios para ello. No obstante, el objetivo principal es la búsqueda de moléculas de carbono que pudieran haber producido cualquier forma de vida. La razón de que se hubiera decidido explorar el cráter Gale reside en que su suelo contiene materiales que sólo se pudieron haber formado en presencia de agua.

   España ocupa un puesto muy especial en esta espectacular misión, dado que el centro de Astrobiología (en Madrid) ha desarrollado la estación medioambiental que el Curiosity lleva acoplada en su mástil. Su función consiste principalmente en medir la radiación ultravioleta, la presión atmosférica, la temperatura del suelo y del aire, la humedad y la velocidad del viento de este mundo que ansiamos hacer científicamente nuestro.

  
 Recreación animada del rover Curiosity
 

   La pregunta que el equipo de la Nasa se hace ahora y que el Curiosity ojalá ayude a responder es: ¿apareció vida en Marte hace miles de millones de años, al tiempo que en la Tierra?; y si no fue así, ¿por qué no sucedió?

Fuentes de información: 

"Muy Interesante", nº 376, septiembre 2012

http://www.elmundo.es/elmundo/2012/08/22/ciencia/1345656710.html

http://www.nationalgeographic.com.es/2011/01/24/curiosidad_por_vida.html

Francisco Rodríguez Valencia   1ºBach "A" 

Creación de leite hipoalerxénica

Moitas persoas non toleran o leite. Isto débese maioritariamente á intolerancia á lactosa (un tipo de azucre) ou alerxia a algunhas das súas proteínas. Esta alerxia débese a unha proteína chamada  BGL (beta-lactoglobulina).

Un equipo de investigadores neocelandeses anunciaron o pasado día 2 de outubro na revista Proceedings of the National Academy of Sciences (PNAS) un experimento no que conseguiron crear unha vaca con leite hipoalerxénica. Tiveron que modificar a estrutura xenética de Daisy, a vaca que escolleron para o experimento. Nela introduciron dous micro-ARN que evitan que se produza esa proteína causante das alerxias. Os resultados do experimento foron satisfactorios, xa que analizando o leite de Daisy non atoparon BGL.  Daisy aínda é un tenreira, polo que aínda non pode dar leite, pero tratárona con hormonas para obter unhas poucas mostras do seu leite. O seguinte paso, din os investigadores, é criala ata que poida dar leite de forma natural para volver a analizala. Tamén está pendente de aclarar porque Daisy carece de cola dende o seu nacemento.

A industria láctea xa lograra reducir ou incluso eliminar esta proteína no leite, pero mediante métodos químicos. Este estudio indica que estes métodos son moi caros e poden modificar o sabor natural do leite.

Esta noticia creou polémica nos sectores “verdes” e os contrarios á modificación xenética. Ademais, un grupo ecoloxista de Nova Zelandia (GE Free New Zealand), indica que a proteína BGL é imprescindible para o normal crecemento do animal. 

 http://sociedad.elpais.com/sociedad/2012/10/02/actualidad/1349174134_902151.html

http://www.latercera.com/noticia/tendencias/2012/10/659-486203-9-ecologistas-ponen-en-duda-que-leche-de-vaca-geneticamente-modificada-sea.shtml

Antía Quintana Gallego, 1º BACH A

2012-2013, un novo curso vai comezar

O blog de Ciencias para o Mundo Contemporáneo vai seguir unha dinámica parecida á do curso pasado, só introduciremos pequenos cambios na xestión. A nosa pretensión é optimizar o tempo planificado para a actualización do edublog, co fin de axustalo ao voso perfil cun elevado número de materias e actividades diarias.
Todo o alumnado que o desexe poderá publicar artigos relacionados cos temas que esteamos vendo, ou noticias de ciencia e tecnoloxía. Pero ollo, sen utilizar a técnica do "copiar" e "pegar" e citando sempre as fontes de onde se extraeu a información.
Co fin de incentivar os comentarios dos lectores as entradas deberán terminar con preguntas ou coletillas que @s inviten a participar. As entradas e comentarios sempre estarán firmadas co nome, iniciais dos apelidos e o grupo clase (exemplo María OE 1º Bach B).  Engadir as entradas as etiquetas procurando respectar as xa existentes.
Na primeira clase comentaremos a periodicidade dos post e outras ideas que teño en mente.
Para darse de alta no blog, tedes que enviar un correo electrónico pedindo o permiso para publicar a blogcmcotero@gmail.com. Recibiredes no voso correo electrónico unha invitación (un enlace) para configurar o voso perfil, cunha contraseña de acceso e, a partir dese momento, xa seredes un membro activo do blog.
Para opinar ou preguntar, sempre con respecto, sobre as noticias e artigos que se vaian publicando, simplemente tes que deixar o comentario no post correspondente.
As colaboracións, como membro activo ou como lector, terán valor académico. No mes de xuño de 2013 todo sumará á hora de levar unha boa nota. Valorarase: a orixinalidade; a ortografía, a redacción e linguaxe utilizado; a capacidade de síntese; adecuación das imaxes e vídeos insertados e a calidade dos enlaces e vínculos.

As fontes de documentación que podedes utilizar serán fundamentalmente as seguintes:
Plataforma SINC del FECYT;
A ciencia cierta
El país ciencia,
El Mundo ciencia,
Público ciencia
ABC ciencia.

Un descubrimento histórico

O CERN o día 4 de xullo anunciou que os científicos acaban de escribir un capítulo crucial na historia da Física, ao descubrir unha nova partícula subatómica que confirma con máis dun 99% de probabilidade a existencia do bosón de Higgs, coñecido popularmente como a 'partícula de Deus', un achado fundamental para explicar por que existe a materia tal e como a coñecemos.

No centro da imaxe da dereita o físico Peter Higg (83 anos) o día 4 de xullo no CERN,

Cos resultados presentados, a existencia do bosón de Higgs -a partícula subatómica teorizada polo físico británico Peter Higgs nos anos sesenta, e que supón o único ingrediente do Modelo Estándar da Física que aínda non se demostrou experimentalmente- é practicamente un feito.

Por que levantarse ao amencer en xullo?

Tamén se pode aproveitar o amencer despois dunha noite de festa.Un vídeo de ScienceCast anticipa o espectáculo que terá lugar no ceo do amencer, en xullo de 2012.



Fonte: http://ciencia.nasa.gov/ciencias-especiales/03jul_wakeupatdawn/

Parabéns

Nosos parabens a Cecilia Moretón Rodríguez, Ariana Fernández González , José Calvo Ayuso, Noelia León Rodríguez, Fernando Rodriguez Rebelo e Argeru Arza González estudiantes de 1º Bacharelato premiados no V concurso CLIMANTICA.

Siempre Tamara

Ayer pensaba en que noticia podría subir esta semana al blog , la última noticia de este curso que se acaba , pero hoy a la mañana nos hemos levantado con la triste noticia de que habíamos perdido a una compañera, una amiga, una alumna.... ella era todo eso y mucho más. Ocupando parte de nuestros corazones nos has dejado.

Tamara nunca te olvidaremos.

Aprovecho para dar muchos ánimos en estos difíciles momentos a su familia,profesores,compañeros,amigos... que se que estais sufriendo por esta gran perdida.

Mariana Conde Álvarez 

China pon a súa primeira muller en órbita.

Liu Yang,unha astronauta china de 33 anos forma parte xunto con outros dous astronautas da tripulación que levará ao foguete Shenzhou 9 a axustarse por primeira vez ao módulo espacial Tiangong 1.

A nave despegou o pasado sábado da base do deserto de Gobi. Esta é a cuarta misión espacial china tripulada e é o proxecto espacial nacional máis ambicioso ata a data.

O goberno espera que Liu mellore a eficiencia da tripulación debido a que “As mulleres astronautas teñen máis posibilidade psicolóxica e   maior habilidade para xestionar a soidade”,di o Goberno chino.

Aínda que o ano pasado xa aparecera o seu nome na firma dun sobre conmemorativo das súas clases de astronauta,ela pasaba por unha completa descoñecida debido a que non participaba en feiras locais ou mostras aéreas internacionais.
A súa elección foi dada a coñecer uns días antes do despegue debido a que estaban entre dúas candidatas.

Lui sumarase a partir de agora á lista de máis de cincuenta mulleres astrounautas que ascenderon ao espazo desde que o fixo a rusa Valentina Tereshkova en 1963.

Enlace: http://www.elmundo.es/elmundo/2012/06/16/ciencia/1339844307.html

http://sociedad.elpais.com/sociedad/2012/06/16/actualidad/1339838165_313386.html

Paula García Losada nº11 1ºBachillerato E

A OMS declara canceríxenas as emisións dos motores diésel.

A Axencia Internacional de Investigación sobre o cancro (AIRC), que pertence á Organización Mundial da Saúde (OMS), clasificou as emisións dos motores diesel como canceríxenas para os seres humanos.
Os científicos dispoñen de suficientes evidencias para asegurar que estas emisións están asociadas cun incremente do risco do cancro de pulmón. Consideran, ademais que existe "probas limitadas" que as emisións poidan incrementar tamén o risco de cancro de vexiga.
Dados estes impactos para a saúde humana, as partículas dos motores diesel deberían de reducirse no mundo enteiro.

Enlace: http://www.publico.es/ciencias/436770/la-oms-declara-cancerigenas-las-emisiones-de-los-motores-diesel 

Lucía Sánchez Corral 1ºD nº30

Australia creará a rede de reservas mariñas máis grande do mundo.

Imaxe da Gran Barreira de Coral de Australia. 

O Goberno australiano creará a rede de reservas mariñas máis grande do mundo e limitará a explotación de hidrocarburos e a pesca nas áreas sensibles para contribuir á protección dos océanos. Dita rede aumentará o número de reservas de 27 a 60 e abarcará uns 3,1 millóns de kilómetros cuadrados (máis dun tercio do océano que rodea o continente). Con esta medida, o ministro de Medio Ambiente, Tony Burke, pretende realizar unha xestión máis responsable das áreas mariñas e dos seus recursos. Ademáis esta medida non está vinculada só a protexer o medio ambiente, senón tamén á seguridade alimentaria. Ampliaráse tamén a protección de animais como as ballenas, as tartarugas ou outras especies ameazadas e dos arrecifes no Mar de Coral. As consecuencias destas medidas só afectarán nun 1% á pesca. Unha das razóns de este novo plan anunciado polo Goberno Australiano é que na Décima Conferencia da Diversidade Biolóxica de 2010 celebrada en Xapón acordouse que o 10 % da superficie mariña mundial debería estar protexida no ano 2020. 

Fonte de documentación: El mundo.

NATHALIE MARTÍNEZ RIBAO 1º D 

A arte rupestre en Altamira e outras dúas covas españolas é o máis antigo do mundo.

Algunhas das obras rupestres da cova de Altamira e doutras cavernas do norte da península covertéronse na expresión artística máis antiga dos seres humanos, quizais anterior á nosa propia especie. Ten máis de 40.000 anos e encontrouse nunha zona onde por entón habitaban os neandertales.
Localizáronse en tres covas das 11 investigadas por un equipo formado principalmente, por investigadores de España e Portugal.
Ata agora non era doado datar estas pinturas prehistóricas, pero desenvolveuse un método que mide os isótopos de uranio nas calcitas, unha codia de milímetros que se foi depositando sobre as pinturas co paso dos milenios.
                              
Enlace: http://www.elmundo.es/elmundo/2012/06/12/ciencia/1339521293.html

Lucía Sánchez Corral 1ºD nº 30

Os científicos advirten dun colapso planetario inminente e irreversible!!!

As chamadas de atención xa foron moitas pero esta vez, haber se hai sorte e conseguimos que nos escoiten. Un renombrado plantel de 22 científicos de todo o mundo, advertíu de que a Terra se aproxima a un colapso inminente e irreversible. En cuestión de décadas, se non se toman as medidas adecuadas -algo para o que, por fortuna, aún estamos a tempo-, a humanidad enfrentarase sen remedio a un «novo réximen para o que non estamos preparados». O panorama desolador inclúe carencia de alimentos e de augua potable, enormes sequías, extinción de especies e migraciones masivas de xente en busca da súa propia supervivencia. As causas, son o brutal crecemento da población, a destrucción dos ecosistemas naturales e o cambio climático.

Dende os seus comezos, a Terra sufríu cinco grandes episodios de extincións masivas asociados a cambios climáticos que transformaron as características de todo o planeta. O último gran gran cambio producíuse fai uns 14.000 anos, cando o 30% da superficie terrestre perdeu a capa de xeo que a cubrió durante o último período glacial. Dende entonces, o planeta mantívose máis ou menos estable ata a aparición e o desenrolo da civilización humana. Sen embargo, os científicos creen que esto está a punto de cambiar e todo por nosa culpa. 

Para empezar, somos moitos e consumimos demasiados recursos. A tasa de crecemento anual da población é de uns 77 millones de persoas, case mil veces superior á experimentada entre 10.000 e 400 anos. Alteramos a paisaxe gravemente e emitimos á atmosfera cantidades inxentes de CO2. «Hai grandes posibilidades de chegar a un punto de non retorno, catastrófico, para o que non hai marcha atrás, e as consecuencias poden ser enormes para a nosa calidade de vida como especie. Tendremos problemas moi grandes», afirma  Jordi Bascompte, biólogo da Estación Biológica de Doñana, que participou no traballo.

A lista de fatales consecuencias é interminable. Perderíamos a polinización dos campos agrícolas, moitas especies se extinguirían e outras se adaptarían, a provisión de agua potable e de alimentos sería moito menor a consecuencia da disminución da biodiversidade e aumentarían as zonas mundiais desérticas. «As grandes sequías conlevarían a grandes migracións e o regreso de enfermidades infecciosas », apunta o biólogo.

Os estudos realizados polos científicos, poden ocurrir ao redor do ano 2025. Ao redor desa data, se seguimos ó mesmo ritmo, habremos destruido o 50% dos hábitats naturais mundiais. E en 2045, o 55% (agora vamos polo 43%).

Os investigadores cren que todavía estamos a tempo de revertir a situación. Para elo, apostan por frear o crecemento da población, reducir o uso de enerxía per cápita nos países do primer mundo e optar polas sostenibles, emplear os recursos de forma máis racional e intentar protexer as zonas virxes da Terra.

Algúns quizáis consideren estas conclusións demasiado alarmistas pero esta é a realidade. Pode ser dura, pero é mellor enfrentarse ó problema que obviarloxa que ignorar nunca foi unha boa decisión».

ENLACES: 

-  http://www.abc.es/20120606/ciencia/abci-cientificos-advierten-colapso-planetario-201206061209.html

Lorena Rodríguez Castro Nº24, 1º Bach. D

Crean un novo material poroso capaz de absorber CO2

Científicos da Universidade de Nottingham, no Reino Unido, crearon un material poroso capaz de absorber o dióxido de carbono (CO2) da atmosfera. Este feito,  forma parte dos esforzos continuos dos investigadores para desenrolar novos materiais para o almacenamento de gases de efecto invernadeiro producidos polas actividades humanas, como a quema de combustibles fósiles e outros procesos.

Os investigadores centráronse  nun entramado de metal orgánico con forma de panal que, según explican eles mesmos nun comunicado, pódese considerar unha nova clase de material poroso. Ademáis, a estructura do material permite a absorción selectiva do dióxido de carbono: mentras que outros gases como o nitróxeno, o metano ou eo hidróxeno poden pasar a través del sen problemas, o dióxido de carbono queda atrapado nos nanoporos do material, incluso a baixas temperaturas.

Según Martin Schröder, da Escola Universitaria de Química, o truco das propiedades de este novo material reside na súa «estructura única». NOTT-202a componse dunha estructura en panal feita dunha serie de moléculas ou iones unidos a un átomo metálico central e repleto con centros metálicos de indio. Esto forma unha nova estructura que consta de dous tramas entrelazadas.

A captura e almacenamiento de CO2 podría limitar as emisións atmosféricas de carbono derivadas da actividade do hombre e axudar a solucionar o calentamento global.

A estructura con forma de panal absorbe CO2 e libera o resto dos gases

Enlaces:  http://www.abc.es/20120612/ciencia/abci-nuevo-material-poroso-capaz-201206121550.html

                                    Lorena Rodríguez Castro Nº 24, 1º Bach. D 

Porqué as cigüeñas xa non emigran como antes?

A súa  natureza é migratoria, pero os seus ritmos e viaxes cambiaron. As cigüeñas veñen experimentando un comportamento diferente o de fai unhas tres ou cuatro décadas no noso país.
O catedrático de Física Aplicada Antonio Ruiz de Elvira observou que as cigüeñas de Alcalá de Henares, onde da clases, tenden a non irse en inverno. E, incluso, algunhas  'escápanse'  no verán a outros destinos máis húmedos.  Según o profesor isto débese ó cambio climántico debido á sequedad dos nosos veráns e dos invernos bastante suaves, respecto á décadas pasadas, estas aves prefiren evitar o sobreesforzo da viaxe.
 As cigüeñas aliméntanse de pequenos invertebrados que suelen vivir en humidades e de restos de comida dos vertederos. Alcalá ten o segundo, pero o río e as súas charcas tenden a ter moita menos auga en verán. Todo isto, como un síntoma do calentamento global.

Enlaces:  http://www.elmundo.es/elmundo/2012/06/06/ciencia/1338980670.html

Lorena Rodríguez Castro Nº24, 1º Bach. D

A un paso máis cerca da enerxía de fusión.

A enerxía de fusión é a que utilizan as estrelas para manterse activas e, de poder ser levada a cabo a grande escala podería supoñer unha fonte de enerxía segura, limpa e practicamente inesgotable.

Dous investigadores da Universidade de Princeton anunciaban unha posible solución ao desenvolvemento da fusión como fonte de produción de enerxía eléctrica en todo o mundo.

Traballos no  reactor ITER en Cadarache .

De momento, só  se conseguiu de forma experimental, en pequenas cantidades e cun gran custo económico.

Ao contrario da enerxía nuclear o proceso de fusión une partículas de hidróxeno en vez de dividilas, ata que se converten en xeo, a temperaturas moi altas que poden superar os cen millóns de graos. Un reactor de fusión utiliza campos magnéticos para confinar o plasma no seu interior, polo que o solenoide central, (dispositivo que crea ese campo magnético para manter o seu interior a 100 millóns de graos, que consta de varias bobinas xigantes amoreadas unha enriba doutra) resulta indispensable para acender e dirixir a corrente de plasma.

O problema reside en fabricar un reactor que conteña o plasma a altas temperaturas, absolutamente necesarias para que o proceso funcione. Agora, un equipo da Universidade de Tennessee, en Knoxville (EUA), probaron con éxito unha tecnoloxía que poderá illar as mil toneladas do solenoide central.

Os seus responsables esperan que a grande infraestrutura comece a operar en 2020 e que a enerxía de fusión sexa masiva antes de 2040. Os seus partidarios aseguran que é unha enerxía limpa, que apenas ten riscos, abundante e que pode durar millóns de anos.

Fonte de información

Abraham Otero Fernandez 1ºD nº22

Einstein tiña razón.

O equipo do CERN, que o pasado ano revolucionou o mundo da ciencia cun experimento que suxería cos neutrinos eran máis veloces ca luz, han confirmado este vernes (8 de Xuño) que o seu traballo contiña erros. En concreto, tratouse dun fallo nos intrumentos de medicións (o cabel da fibra óptica que transportaba o sinal do GPS ao reloxo principal do experimento estaba mal conectado).

Según han explicado este vernes na conferencia internacional sobre fisica de neutrinos e astrofísica, as novas medicions realizadas nos cuatro experimentos do laboratorio demostran que a Teoria da Relatividade tamén é válida para estas partículas subatómicas.

FONTE DA INFORMACIÓN: http://www.elmundo.es/elmundo/2012/06/08/ciencia/1339152386.html

Jennifer Armada Ferreiro, nº3 1.D BACH.

¿Lograremos chegar a Marte?

Un mozo italiano chamado Diego Urbina someteuse a unha dura proba física y psicolóxica xunto a outros cinco voluntarios. Que consistía en permanecer durante 17 meses illado nunha cápsula situada na capital de Rusia . 

E a que non sabedes cal era o seu fin? Pois, simular unha viaxe a terras marcianas, xa que Urbina sempre soñou con ser o Neil Armstrong de Marte.

Unha vez superada esta proba, o mozo foi sometido aos efectos da gravidade o montar a bordo dun vo parabólico da ESA ( Agencia Espacial Europea).

Unha vez rematadas as probas,  El Mundo realizoulle unha extensa entrevista, na que se mostra satisfeito de todas as probas realizadas e con ánimo de seguir adiante. 

Finalmente, aínda que moitos escépticos consideran que a realización de este proxecto  é un despilfarro de cartos no medio da profunda crisis na que nos atopamos, Urbina non está de acordo. 

El opina que a maioría das tecnoloxías derivan da exploración espacial e grazas a elas podemos axudar a resolver os problemas do noso planeta.


Para máis información: http://www.elmundo.es/elmundo/2012/06/01/ciencia/1338568467.html

Noelia León Rodríguez nº15 1ºD

A lagoa de Antela

Medio ambiente por Noelia León

Hidróxeno como combustible

HIDRÓXENO COMO COMBUSTIBLE GRAZAS A LUZ SOLAR

Unha tecnoloxía inspirada na fotosístesis das plantas e levada a cabo por físicos da universidade Jaume I de Castellón, podería ser a nova fonte de enerxía non contaminante, inesgotable e sen risco do século XXI.

O grupo de investigadores, dirixido por Juan Bisquert, creu un dispositivo capaz de producir hidróxeno por si só empregando unicamente a luz solar. Isto é posible grazas a nanotecnoloxía ( tecnoloxía dos materiais cuxa  magnitud mídese en nanómetros e que se pode aplicar na física, química e na bioloxía) e aos materiais semiconductores cos que conta e que son os encargados de producir esta molécula ,H2, unha vez introducidos en auga (medio acuoso). 

A molécula de hidróxeno libera , ao queimarse, unha gran cantidade de enerxía producindo auga como único residuo e é de esta forma (como H2O) como se atopa o hidróxeno na Terra. 

Para romper a molécula de auga e separar o hidróxeno , este dispositivo realiza todas as reaccións químicas que interveñen no proceso empleando a luz solar e recibe o nome de folla artificial pola súa semellanza a cómo o fan as follas das plantas. Ao sumerxilo, ilúminase cunha potente luz e xenera burbullas de gas hidróxeno.

Polo momento, o rendimento deste dispositivo non é suficiente para comercializalo pero continúan a estudar para que a súa eficiencia consiga satisfacer a demanda enerxética de maneira sostible.

Enlace: http://www.elmundo.es/elmundo/2012/05/22/castellon/1337704244.html

Noelia Rodríguez Rey, Nº 27, 1ºD

Un estudante español crea a cartografía luar máis precisa

O proxecto de fin de carreira, de Iñaki Ordóñez, deu orixe a un mapa topográfico dunha rexión da Lúa coa mellor resolución realizada ata a data.

O seu creador tivo que aplicar as técnicas de teledetección para a superficie terrestre sobre 160 imaxes tomadas pola multitude de satélites que orbitan arredor da Lúa.

A zona estudada na cartografía é a meseta de Aristarchus, de 10.000 quilómetros cadrados. É unha rexión con moita diversidade e riqueza xeolóxica, cun cono volcánico e dous cráteres de impacto chamados ‘Herodotu’ e ‘Aristarchus’ que posúen unha característica importante. Cando un meteorito cae no seu interior e se fonde, o magma cristaliza en materiais novos e diferentes ao arrefriarse. E é o realmente importante deste mapa lunar.

Os astrónomos poderían realizar unha lectura profunda sobre a orixe e a evolución da Lúa e os materiais da súa superficie con este mapa, ademais o seu detallado traballo sobre a orografía e a composición xeolóxica da Lúa o seu peso en ouro para as futuras misións espaciais tripuladas, que prevén establecer mesmo unha base científica permanente na súa superficie.

Fonte de información

Abraham Otero Fernandez Nº22 1ºD

O primeiro avión soar da historia aterrou hoxe en Madrid.

O Soar Impulse realizou un voo de 26 horas unicamente alimentado pola enerxía do sol, despegou ás 8:20 de onte de Suíza, con dirección a Madrid, onde fixo escala antes de chegar a Rabat o seu destino final. O avión percorreu en total 2.500 quilómetros sen unha gota de carburante e cunha emisión cero de dióxido de carbono.
Madrid foi unha escala técnica e tras a súa aterraxe, prevista a partir das 00:00 horas do venres en Barajas (aeroporto de Madrid), a aeronave permanecerá en terra para ser sometida a diversas revisións técnicas.
Ten 12.000 placas fotovoltaicas que recobren sus inmesas ás, a envergadura é equivalente á dun Airbus A340 (63 metros), pero un peso (1600 quilos) equivalente ao dunha furgoneta grande e cunha cabina para o piloto na que apenas cabe unha persoa sentada.

En 2014 o avión solar dará a volta ao mundo.

Enlace: http://www.publico.es/ciencias/434300/el-primer-avion-solar-de-la-historia-aterriza-esta-noche-en-madrid

Lucía Sánchez Corral nº30 1ºD

O risco dun accidente nuclear é maior do que se pensaba

Un accidente nuclear catastrófico como os de Fukushima ou Chernóbil pode producirse en calquera lugar do mundo unha vez cada 10 ou 20 anos, o que significa unha probabilidade 200 veces superior ás estimacións realizadas en Estados Unidos en 1990, según un estudio dirixido por Jos Lelieveld, director do Instituto Max Planck de Química (Alemania). Estos novos cálculos están feitos partindo do número de reactores nucleares para usos civís en operación (440), pero os científicos advirten que outros 60 están en construcción. Europa Occidental, onde a densidade de reactores é alta, pode sufrir cada 50 anos uns episodios de contaminación grave por cesio-137. Estos investigadores, á vista dos resultados que obtiveron, piden que se realicen análisis e evaluacións con profundidade dos riesgos asociados ás plantas nucleares. Os seus cálculos para determinar a probabilidade de fusión do núcleo dun reactor con emisión ó exterior no mundo —e recordan que, ata agora, rexistráronse catro: un en Chernóbil e tres en Fukushima— básanse no número total de horas de operación dos reactores nucleares existentes dende a súa posta en funcionamento. Unha fusión do núcleo afectaría a uns 28 millóns de persoas en Europa! Os resultados indican que, de media, soamente o 8% das partículas contaminadas se depositan no solo nunha área de 50 kilómetros alrededor do accidente nuclear, o 50% supera un radio de 1.000 kilómetros e, aproximadamente, un 25% chegará máis lonxe de 2.000 kilómetros. Ao combinar estos datos coa distribución xeográfica dos reactores en operación, os investigadores conclúen que se se producise a fusión dun reactor nuclear en Europa Occidental resultarían afectados uns 28 millóns de persoas por contaminación de máis de 40 kilobequerelios por metro cuadrado. No sur de Asia, debido á alta densidade de población, serían 34 millóns, e no este de Estados Unidos, entre 14 e 21 millóns. Enlaces: http://sociedad.elpais.com/sociedad/2012/05/23/actualidad/1337798912_067447.html Lorena Rodríguez Castro Nº24, 1º Bach. D

Cambiemos o mundo

Traballo realizado por Lorena Rodríguez Castro

Coida o planeta

Traballo realizado por: Cecilia Moreton Rodríguez y Ariana

DIFERENZAS XENÉTICAS NOS CANS ACTUAIS.

Os cans foron os primeiros animais domesticados, sufriron moitos cruzes ao longo dos seus 15.000 anos de historia e iso fai que sexa moi difícil rastear as antigas raíces xenéticas dos animais domésticos de hoxe en día según un estudo dirixido pola Universidade de Durham no Reino Unido, no que participaron investigadores do CSIC e que foi publicado na "Proceedings of the National Academy of Sciences".

Estes científicos analizaron a composición xenética de 1.375 cans de 35 razas distintas, xunto co analise xenético dalgún lobo e observaron que estas razas teñen xenéticamente pouco en común cos seus antepasados.

Este estudio desvelou que hai unhas 14 razas, entre as que se atopan os Basenji, Saluki e Dingos, que teñen unha mellor herdanza xenética ancestral pero consideran que esto é debido a que permaneceron aislados xeográficamente durante un longo período de tempo e non formaron parte das iniciativas levadas a cabo polas Asociacións de Criadores, no século XIX, para crear a maioria das razas domésticas  que temos hoxe en día.

Esta diversidade xenética ten que ver tamén, cos movementos humanos. O can como animal de compañía só ten 2.000 anos de historia, anteriormente eran empregados para realizar traballos específicos.Tanto o aspecto, como o compartamento dos cans actuais é moi diferentes ao dos seus antepasados hai só uns poucos centos de anos.

FONTE DE INFORMACIÓN

María Cerreda Pereira nº8 1ºD

Fragas do Eume

Traballo realizado por Vera Pérez Rodriguez e Paula Trigás Vázquez

GRAN MOMENTO HOXE A NOITE
El cielo ofrece nas próximas horas un gran espectáculo, un eclipse anular: a Lúa non tapará completamente a estrela nesta ocasión, polo tanto, apreciaráse un aro de fogo ao redor da negra circunferencia de sombra. Non se verá o fenómeno dende España, de feito, será observable en vivo só dende o outro lado do mundo, entre China e a costa oeste de EE UU, pero en plena era de Internet nada impide seguir o espectáculo en directo.
O eclipse comezará no sur de China, hoxe as 22.56, hora peninsular, e a 1.54 do luns haberá alcanzado a máxima ocultación do Sol, cuxa esfera estará tapada nun 94%, destacando o borde incandescente. A duración máxima da anularidad será de cinco minutos e 46 segundos.
Un eclipse de Sol  producese cando a Lúa pasa entre a estrella e a Terra, ocultando a primeira total ou parcialmente. Si a traxectoria cruzase xusto porlo medio do Sol, a ocultación será total, excepto nalgunos casos, como esta noite, cundo a Lúa está no seu punto de máximo alejamiento do planeta (siguindo a súa órbita elíptica) e non alcanza a tapar de todo a esfera estelar.

La zona desde la que se podrá ver el eclipse de Sol (la franja negra central corresponde al fenómeno anular).

Jaime Cofán Rebollo Nº9 1ºBach.D
Fontes de información: http://sociedad.elpais.com/sociedad/2012/05/18/actualidad/1337371235_227016.html

O deserto de Badain Jaran.

Este deserto chinés, situado nas provincias de Gansu, Ningxia e Mongolia Interior e é cruzado polo río Ruo Shui (“auga débil”), cobre un área de 49.000 km² e ten as maiores dunas estacionarias da Terra, algunhas delas alcanzando os 500 metros de altura.

O curioso deste deserto é que, malia ser extremadamente seco e que chove 40mm ao año, ten aproximadamente 144 lagos permanentes cunha superficie total duns 4.000 km², tanto de auga doce coma auga salgada (provenientes de montañas situadas a uns 350 km de distancia, os montes Qilian). A humidade creada no interior das dunas fai que se manteñan inmóbiles. Estes lagos dan o nome ao deserto, que en mongol significa “Lagos Misteriosos”.

Nalgunhas investigacións, arqueólogos chineses e alemán atoparon trazas de animais coma avestruces e restos de dinosauros, así como de actividade humana que se remonta a 3.000- 5.000 anos atrás.

Nas súas ladeiras e cristas prodúcese o fenómeno coñecido como “canto da arena”, un son que pode durar varios minutos e escoitarse a varios kilómetros de distancia, causado polo roce que se xera entre as capas de grans de area en movemento e as capas inferiores de area estática.

 Vera Pérez Rodríguez Nº18 1º Bach. E

Fontes de información: http://es.wikipedia.org/wiki/Desierto_de_Badain_Jaran

Medioambiente elabora unha nova estratexia.

Onte, Venres 18 de Maio, celebrouse o día mundial do Reciclaxe. Por este motivo, a directora xeral de Calidade e Evaluación Ambiental e Medio Natural, Guillermina Yaguas, anunciou a aplicación dunha estratexia que permitirá a España avanzar cara a denominada " sociedade do reciclaxe ". Neste sentido ha recordado que a xestión de residuos en España cambiou significativamente nos últimos anos e que esto favoreceu ao establecemento de obxectivos concretos en materia de prevención, reciclaxe e valorización de residuos; xunto coa implantación da recoxida separada de residuos. Aínda así, tanto España como o resto de Europa, teñen por delante un novo reto para os próximos anos: a desvinculación do crecemento económico no incremento na xeneración de residuos. Tamén plateou a necesidade de avanzar cara un modelo de crecemento sostible que reduza o consumo de recursos e aproveite de forma eficiente os xa existentes. Para conseguilo afirmou que deberase facer un notable esforzo que tamén pasará por incrementar e impulsar as recollidas separadas de residuos, incluídos os bioresiduos. 


Fonte de documentación: http://www.ecoticias.com/residuos-reciclaje/65776/Medio-Ambiente-elabora-Estrategia-prioritaria-Prevencion-Reciclado-

NATHALIE MARTÍNEZ RIBAO 1º D

A Nasa calcula que hai uns 4.700 asteroides perigosos para a Terra

A NASA calcula que hai uns 4.700 asteroides que son peligrosos para a terra, segun os datos da sonda WISE, que analiza o cosmo na luz infravermella

Segun informa a axencia estadounidense, as observacions de WISE, permitiron a mellor evaluacion da poblacion dos asteroides potencialmente perigosos do noso sistema solar, que son un subconxunto do grupo mais dos asteroides cercanos á Terra. Estes asteroides teñen orbitas cercanas á Terra e son suficientemente grandes como para resistir o paso da atmosfera terrestre e causar danos se caeran á Terra

Os novos resultados foron recollidos polo proyecto NEOWISE, que estudou a luz infravermella unha porción de 107 asteroides potencialmente perigosos cercanos á Terra coa sonda WISE, para facer prediccións sobre toda a población no seu conxunto

Jennifer Armada Ferreiro, nº3 1.BACH D
Fonte da información: http://www.elmundo.es/elmundo/2012/05/17/ciencia/1337244000.html 

Unha nova oleada de llamaradas solares pode golpear a terra

Unha serie de manchas, as máis grandes que apareceron en anos, foron detectadas no sol durante a fin de semana. http://www.abc.es/videos-ciencia/20120508/active-sunspot-1476-rotates-1627089549001.html Polo menos catro delas teñen un diámetro maior que o do noso planeta é o potencial de xerar llamaradas intensas de raios X, a maior que é capaz de producir o Sol. Os expertos alertan dos riscos e recomendan que se tomen precaucións. Chamado AR1476, o escuro grupo de manchas mide máis de 100.000 km dun ao outro extremo. As manchas enormes apareceron debido á rotación solar na cara visible do Sol durante o pasado fin de semana e nos próximos días esa mesma rotación colocaranas xusto en dirección á terra. A rexión máis activa do AR1476, xerou varias llamaradas de ClaseM, a segundas máis potentes. Seguindo a súa intensidade ( que depende do fluxo de raios X, medido en vatios por medio cadrado) as llamaradas solares poden ser de categoría A, B, C, M e X. Cada clase divídese en números do 1 ao 9, é dez veces máis poderoso que o anterior. Expertos da Administración Nacional Oceánica e Atmosférica (NOAA) de Estados Unidos cre que hai unha oportunidade de 75% de probabilidades de que as manchas xeren máis llamaradas da ClaseM durante as próximas 24 horas. E un 10% de llamaradas de tipo X. Ardentes nubes de plasma: As erupcións solares causaron a explosión dunha gran cantidade de material solar ao espazo. O fenómeno, coñecido como Eyección de Masa Coronal (CME) é capaz de proxectar fóra do Sol unha cantidade enorme de materia e radiación a un ritmo de miles de km por hora. Cando as erupcións solares apuntan cara a terra, estas nubes de plasma quente poden alcanzar a Terra e danar satélites de comunicacións e sistemas eléctricos. Antela Santos Rodríguez nº31 1ºBach.D Fontes de información: http://www.abc.es/20120508/ciencia/abci-nueva-oleada-llamaradas-solares-201205081124.html