UNHA NOVA OLLADA AO UNIVERSO

Grazas ao Proxecto Alhambra, feito polo Instituto de Astrofísica de Andalucia (IAA), poderemos saber máis sobre a historia do Universo dos últimos 10.000 millóns de anos. A IAA creou o mapa cosmolóxico con visión tridimensional máis realista existente na actualidade cun nivel de representación nunca visto. Isto sorprende porque a referencia que tiñamos do proxecto estadeunidense, Cosmos, nos dá unha imaxe moi profunda pero dunha soa rexión do ceo.

Mapa que observa as 8 rexións do ceo

Para conseguir a devandita representación, a IAA en colaboración con 16 institutos de investigación internacionais máis, estudaron e observado 8 rexións moi separadas entre elas e lonxe do plano galáctico para que a imaxe non se sature.

Imaxen do telescopio co que se levara a cabo a investigacion

O telescopio utilizado para as observacións estaba composto de dúas cámaras, unha óptica e outra de infravermello. Estas observacións foron feitas no Observatorio de Calar de Alto (Almería) baixo unhas esixentes condicións lumínicas. O mapa está integrado por cada 32 horas de exposición que ten cada unha das millóns de galaxias rexistradas.

Os datos obtidos estarán a disposición da comunidade científica e de calquera curioso. Tamén teñen previsto un documental acerca disto que, se as cousas van ben, se emitirá vía televisíón.

Para saberes máis sobre a noticia, visitade: http://www.elmundo.es/ciencia/2013/11/15/5285e78b61fd3df9548b456d.html , http://www.iaa.es/content/diez-mil-millones-de-a%C3%B1os-de-evoluci%C3%B3n-c%C3%B3smica-al-alcance-de-la-mano

Valeria Pereira Cartelle 1ºBach A

Descuberta a composición do interior do chorro dun burato negro.

Un equipo de investigadores da Universidade de Barcelona, o Observatorio Europeo Austral (ESO) e a Universidade de Curtin (Australia) determinaron a existencia de partículas subatómicas chamadas bariones nun jet ou chorro de materia, ademáis de calcular a súa velocidade.

Representación da formación do chorro dun burato negro.

Estes chorros ou jets foron estudados durante décadas, pero aínda se descoñece a súa composición. "A pesar de que se observaron durante décadas, aínda non estamos seguros de que están feitos ou o poderosos que son", di a autora María Díaz Trigo.

O equipo analizou as ondas de radio e os raios X emitidos por un burato negro do sistema 4U 1630-47, un sistema binario, é dicir, no cal un burato negro orbita xunto a unha estrela.

Este burato negro é coñecido por ser activo, pero as observacións de raio do equipo non mostraron chorros e o espectro de raios X non revelou nada anormal.
Non obstante, unhas semanas máis tarde, este grupo de astrónomos volveu analizalo e, esta vez, viu as emisións de raio correspondentes á aparición destes jets e apareceron liñas no espectro de raios X, o que indicaría a presenza de outras partículas.

Ademais, cren que os chorros son impulsados polo disco de acreción do burato negro -un cinto de gas quente que xira arredor do burato negro- o que explicaría que producise chorros que conteñen partículas de luz. 

Os investigadores xa sabían dende hai décadas que os buratos negros conteñen electróns, pero agora encontraron a primeira evidencia de átomos pesados, como o ferro e o níquel. Cando unha partícula masiva se move leva consigo máis enerxía que unha partícula máis lixeira que se move á mesma velocidade. Isto explicaría porque son tan poderosos.

Por último, tamén mediuse a velocidade dos chorros, que sería dous terzos da velocidade da luz, aproximadamente 198000 km/s.

FONTES:
http://www.agenciasinc.es/Noticias/Particulas-subatomicas-en-el-jet-de-un-agujero-negrohttp://www.abc.es/ciencia/20131113/abci-interior-chorro-agujero-negro-201311131659.html

                                     PAULA QUINTAS BLANCO 1ºBACH A

DESCOBREN UNHA NOVA FAMILIA DE PARTÍCULAS DE CATRO QUARKS

Un grupo internacional de científicos descubriu unha nova partícula subatómica que suxire a existencia dunha nova categoría deste tipo de compoñentes da materia.

Tras o experimento nun colisionador de electróns e positróns de Beijing, un equipo de físicos da Universidade de Hawái en Manoa, en EUA e do Colisionador de Electrones-Positrones II (BEPCII), en China, acharon unha partícula con carga eléctrica inusual de catro quarks denominada Zc (4020). 

Ata hai pouco críase que os hadrones tiñan só dúas estruturas posibles. Bariones, incluíndo o protón e o neutrón, están feitos de tres quarks. Os mesóns, como o pión e kaón, constan dun quark e un antiquark.

En abril de 2013, o experimento BESIII anunciou o descubrimento dunha misteriosa partícula de catro quark chamado Zc (3900). Os científicos fixeron colisionar no BEPCII electróns e positróns a unha enerxía de 4.260 megaelectronvoltios. 

Logo, durante o experimento BESIII (Beijing Spectrometer), foron estudados os produtos da desintegración obtidos no proceso e lograron observar a Zc (3900), á que se uniu agora a Zc (4200). 

Fontes: http://www.abc.es/ciencia/20131112/abci-hallan-nueva-familia-particulas-201311120925.html


Antía Rodríguez Constela 1ºBach A

Album da ciencia en Galicia

http://www.culturagalega.org/albumdaciencia/

Atópase a galaxia máis afastada da Terra

Foi descuberta a galaxia máis afastada detectada ata agora, a z8-GND-5296, a 13.00 millóns de anos. Steve Finkelstein,da universidade de Texas, explica como él e o resto do grupo fixeron unha lista das posibles 43 galaxias máis afastadas e mediante unhas novedosas técnicas de espectometría, (no telescopio Kech, Hawai) puideron saber a idade da máis distante, mediante o corremento ao vermello de 7.51, o corremento será maior canto máis afastada esté a galaxia. Só outras cinco galaxias teñen un corremento superior ao 5%, o récord ata agora situábase en 7.215. Así que, si a suposta idade do universo é de 13800 millones de anos, ésta galaxia emitiuse cando o cosmos era o 5% do acutal. Engadindo a esto que crea unhas 300 estrelas por ano, iso é moitísimo comparándoa coa Vía Láctea que crea 1 ou 2 estrelas como o Sol por ano. Por este motivo isto é un descubrimento moi importante, xa que como dí  Dominick A. Riechers,  da universidade de Cornell,  para entender mellor a historia do universo é fundamental buscar obxectos moito máis alá da Terra.

Se queres saber máis: http://sociedad.elpais.com/sociedad/2013/10/23/actualidad/1382546816_606424.html

Fontes: http://sociedad.elpais.com/sociedad/2013/10/23/actualidad/1382546816_606424.html

Clara Ocaña Romero       1º BACH D

Día mundial do cancro de mama

19 DE OUTUBRO: DÍA MUNDIAL DO CANCRO DE MAMA

   O cancro de mama é o tipo de carcinoma máis común nas mulleres. Representa o 16% dos tumores femininos,  e afecta tamén o 1% dos homes.

En noso país diagnostícanse cada ano 15.000 novos casos en mulleres de entre 45 e 55 anos. É o tumor que representa a maior mortandade en mulleres afectadas de cancro. Tamén é uns dos tipos de cancro máis frecuentes nas mulleres dos países desenvolvidos. Ainda que nos últimos anos observouse una lixeira diminución, a súa incidencia segue a ser elevada debido a certos estilos de vida como o sedentarismo, a dieta pouco saudable,  a obesidade na menopusia, etc.

Sen embargo, podemos dicir que a supervivencia das mulleres afectadas mellorou nos últimos anos, destacando a importancia do diagnóstico precoz e das campañas sanitarias de control e mamografías entre a poboación en idade de risco.

                                      

  Para celebrar o dia mundial do cancro de mama, destacamos una noticia que abre un pouco máis de esperanza a curación e prevención deste tipo de carcinoma:

Un grupo de investigadores do  “Centro de investigación do cancro” (CIC), dirixidos por Xosé R. Bustelo, descubriron 6 proteínas que actúan para favorecer o crecemento do tumor primario e a súa metástase hacia o pulmón. Según este equipo de investigadores, a eliminación destas proteínas pode supoñer unha potencial terapia fronte a enfermidade e ademais podería utilizarse como una firma xenética para o seu diagnóstico.

                E relevante o papel das proteínas Vav3 e Vav2, que en modelos animais, comprobouse que non só actúan coordinadamente no desenvolvemento do tumor senon que son críticas para a aparición da metástase; hai outras 4 proteínas adicionais que o inhibirse diminúen o crecemento  do tumor primario e poden eliminar por completa a metástase.

Polo momento, a experimentación realizouse en animais e a súa aplicación nos seres humanos e reducida a un prazo curto; está condicionada o desenrolo de fármacos que non produzan efectos colaterais tóxicos nos pacientes.

                Para o grupo de traballo de Bustelo, estes resultados supusiron una serie de hitos na investigación deste tipo de cancro.

-          - Consideras que a dedicación dun día internacional o cancro de mama favorece e impulsa a investigación?.

-         -As mulleres conciénciase da importancia da deteción precoz como medida de prevención?.

Fontes: http://www.agenciasinc.es/Noticias/El-riesgo-de-sufrir-otro-tumor-aumenta-un-39-tras-un-cancer-de-mama
http://www.agenciasinc.es/Noticias/Seis-proteinas-favorecen-el-crecimiento-y-la-metastasis-del-cancer-de-mama

                                                                                                         Miguel Pimentel Pérez 1ºBach. A

Un cráneo de 1,8 millones de años reabre o debate sobre as especies de homínidos.

 Trátase dun cráneo e unha mandíbula en excelente estado de conservación que foron desenterrados no rico depósito de Dmanisi, en Xeorxia.

O descubrimento deste fósil (chamado D4500 ou cranio 5) reabriu o vello debate sobre a clasificación do xénero Homo, ao cal pertencemos.

Ata agora, os restos de homínidos más antigos fora de África encontráronse en Indonesia (1,7 millóns de anos), mentres que en Europa os primeiros restos de homínidos están no Sima del Elefante en Atapuerca e teñen 1,3 millóns anos.

Os paleontólogos que asinaron este estudo fixeron unha proposta provocadora : que os primeiros fósiles de Homo (aqueles que foron tradicionalmente clasificados como Homo habilis , Homo rudolfensis 'ou' Homo erectus ') pasen a ser considerados membros dunha única especie . A pesar de recoñecer que teñen características físicas distintas, cren que a variación non é tan pronunciada como para considerar que pertencen a distintas historias.

É dicir, propón incluír na definición de " fósiles de Homo erectus atopados en África 2,4 millóns anos, así como en Asia e Europa hace posteriormente desenterrado entre 1,7 e 1,2 millóns de anos.

¿CREDES QUE A OS NOSOS ANTECESORES DEBEN SER CONSIDERADOS DUNHA MESMA ESPECIE?

Todos os detalles desta investigación foron publicados na revista 'Science'.

Fuentes: http://www.elmundo.es/elmundo/2013/10/17/ciencia/1382029806.html     

                                                      

Oswaldo Zorrilla García 1*A 

O GD61 AMÓSANOS PISTAS SOBRE A POSIBLE FORMACIÓN DE EXOPLANETAS HABITABLES

Os restos dun corpo rochoso con auga ó redor dunha enana branca foi atopado fóra do noso Sistema Solar por un equipo de astrofísicos europeos.

Coa axuda dos telescopios espaciais “Hubble” e “Keck” (Hawái), e dos científicos británicos e alemáns puideron analizar os compoñentes que rodean a enana branca (remanente estelar localizado a 170 anos luz) que se chama GD61.

Estes compoñentes son rochosos: ferro, silicio, magnesio e aluminio; máis exceso de osíxeno (esta información foi publicada en Science). Isto quere dicir que ese material perteneceu a un corpo máis grande composto por unha porcentaxe de auga parecida a algún asteroides do cinturón do noso Sistema Solar, en concreto o 26 %.

Esta composición ofrece pistas sobre a formación e evolución de exoplanetas nos que se atopa a vida xa que é a primeira vez que descobren auga en corpos rochosos fóra de Sistema (este elemento xa se atisbara na atmosfera de xigantes planetas gaseosos).

Como conclusións obtiveron que  mesmo podería haber pasado no noso Sistema xa que ese asteroide con auga sería un bloque de construcción para a formación de exoplanetas habitables. Eses bloques están ao redor do GD61 e ao redor de estrelas nai por todo o Universo. Outro resultado é que a auga pode sobrevivir a unhas temperaturas altas pola evolución de estrelas cara as enanas brancas. Polo que puido haber existido planetas con vida nun pasado onde se atopaba o GD61.

A cuestión é: haberá zonas fóra do noso sistema onde haxa mellor condicións habitables para a superviviencia de seres vivos, ou quizais...esas condicións as houbo nun pasado onde si puido existir a vida?

Grupo Local

FONTES: 

http://www.sci-news.com/astronomy/science-water-asteroid-white-dwarf-gd61-01454.html

Aquí tedes un enlace para ver esta noticia escrita no idioma universal da ciencia, o inglés:

http://www.agenciasinc.es/Noticias/Una-roca-lejana-con-restos-de-agua-pudo-ser-el-ladrillo-de-un-antiguo-exoplaneta-habitable 

Terá cura o Alzheimer?

Un grupo de científicos da Unidade de Toxicoloxía do Consello de Investigación Médica da Universidade de Leicester descobre un químico capaz de frear a morte por enfermidades priónicas (aparecen sen causa e hoxe non teñen explicación científica, como o insomnio ou a demencia progresiva) das células.

O estudo, publicado na revista Science revelou que ratos con enfermidades priónicas desenvolveron duros problemas de memoria e de movemento, morrendo nun período de doce semanas, mentres que ratos aos que se lles inxectou este fármaco no estómago activou un mecanismo celular que previña que as neuronas morresen. Cinco semanas despois de comezar co tratamento, gran parte dos ratos non presentaban os síntomas habituais, como a perda de memoria ou a alteración dos reflexos e volvían ao estado previo da enfermidade.

É a primeira vez que frean completamente un tipo de neurodexeneración en seres vivos, e demostra a posibilidade de desenvolver un novo medicamento para protexer ao cerebro da enfermidade neurodexenerativa e parar a morte celular.

Os científicos valoraron o descubrimento como un "punto de inflexión" na loita contra o alzhéimer e consideran que un fármaco podería estar dispoñible en menos de dez anos.

                                                         
                                                                                                    Antía Rodríguez Constela 1ºBach A

Nova terapia combinada que mellora a supervivencia do peor cancro de páncreas.

Un ensaio clínico internacional mostra a eficacia dun novo fármaco para os tumores máis avanzados. Trátase do avance máis esperanzador dos últimos 20 anos.

Tras moitos anos de estudos infrutuosos para mellorar o tratamento do cancro de páncreas, unha nova combinación de dous fármacos ( nab-paclitaxel e gemcitabina ) diminúe nun 30% a mortalidade en pacientes con metástase, aumentando a esperanza de vida entre 2 e 3 meses. A vida media nestes casos situábase en torno aos cinco meses.

Este traballo foi elaborado en colaboración con 161 centros hospitalarios internacionais (oito españois), nun total de 861 pacientes con estado avanzado 4 de cancro de páncreas e co apoio da farmacéutica Celgene, que ten rexistrado o fármaco, chamado comercialmente paclitaxel.

Anualmente diagnostícanse 5.000 casos en España dos que 4.900 terminan en falecemento. O importante é que con este tratamento algúns pacientes van vivir máis pero aínda non se identificou o por qué. A xuízo dos expertos, esta investigación é un gran paso cara a adiante que vai a permitir seguir mellorando o desenvolvemento de tratamentos.

En canto á aplicación en casos de cancro de páncreas nunha fase menos avanzada da enfermidade espérase que o tratamento mellorase o estado dos pacientes. Aínda hai que demostralo e para obter resultados pasarán outros dous ou tres anos.

Este estudo abre as portas tanto para deseñar estudos noutras fases da enfermidade, como para analizar biomarcadores que nos axuden a seleccionar mellor ós pacientes, e para avaliar novas moléculas e combinacións de fármacos.

Fontes: http://www.abc.es/sociedad/20131017/abci-tratamiento-mejora-supervivencia-cancer-201310161829.html

http://www.agenciasinc.es/Noticias/Una-nueva-terapia-combinada-aumenta-hasta-tres-meses-la-vida-de-pacientes-con-cancer-de-pancreas-avanzado

Premio Nobel de Física para Englert e Higgs

Chega a confirmación dunha noticia esperada. A Academia Sueca de Ciencias concédelle a François Englert e a Peter Higgs o Premio Nobel de física, polas súas investigacións teóricas sobre a orixe da masa, as cales se poderían confirmar finalmente o 2012 no CERN, utilizando o gran acelerador de partículas (LHC) alí situado.

Englert e Higgs nunha conferencia no CERN

A partícula sobre a que eles teorizaron leva o nome de Bosón de Higgs. Para entender a magnitude deste premio hai que comprender que é e para que serve este bosón. Pódese facer unha comparación moi sinxela: Imaxina un océano, cheo de auga. Cada partícula adquiriría masa polo rozamento ca auga, as mais lixeiras serían coma pequenos peixes deslizandose e as máis pesadas coma baleas tendo que soportar máis resistencia. É dicir, o bosón de higgs é cada molécula (Neste caso cada gota de auga que forma o océano) que forma o campo de Higgs (Que sería o propio océano), que está distribuido ó longo de todo o universo e que explicaría o motivo polo cal a materia posúe masa. A interacción das partículas subatómicas con este campo sería a responsable da masa en calquera corpo (Tamén explica porque o protón ten máis masa ca un electrón, posto que o protón ten máis tamaño e polo tanto ten un maior roce co campo).

A pregunta agora pode ser: E por que reciben agora o premio e non fai 50 anos cando teorizaron sobre el? Cómpre recordar o método científico (Observación, preguntar, facer unha hipótese, experimentar, e contrastar ese experimento con outros). O problema é que cando esta teoría foi proposta no 1964, ninguén observara un bosón de Higgs. Foi no 2012 cando por fin se comprobou experimentalmente no CERN (Por medio de dous proxectos diferentes) a autenticidade do bosón.

Existe, sen embargo, certa controversia polo premio. Ninguén dubida que tanto Englert como Higgs son dignos merecedores do galardón. Sen embargo, tamén tiveron a un terceiro axudante xa difunto, Robert Brout, o cal non recibiu o premio. Tampouco foron galardonados os máis de 7000 científicos do CERN que conseguiron comprobar experimentalmente a súa existencia. Deben entregar a título póstumo o premio Nobel?  Ou tal vez deberían cambiar as normas para que se poda premiar a un grupo de científicos e non só a 3 persoas individuais? (Debemos recordar que unha base da ciencia é o traballo en equipo).

Fontes: http://sociedad.elpais.com/sociedad/2013/10/08/actualidad/1381218475_592030.html
http://www.agenciasinc.es/Noticias/Higgs-y-Englert-Nobel-de-Fisica-2013-por-su-descubrimiento-teorico-del-boson

David BL. 1º Bach A.

Encontran auga en Marte grazas ao Curiosity

Na primeira mostra de terra da superficie de Marte que analizou o Curiosity achouse gran cantidade de auga. Cerca dun 2% da superficie está composta por ela. A pesar de que o solo conteña auga aínda non se atoparon restos de vida no noso planeta veciño.

Este achado podería resultarlle moi útil a futuros exploradores humanos xa que con quentar un pouco o solo conseguirían auga.

O robot da Nasa chamado Curiosity, llegou a Marte o 6 de agosto de 2012 con dous obxectivos: analizar a xeoloxía marciana e axudar a entender se albergou vida algunha vez ou incluso se a hai agora.

Para intentar buscar vida os científicos creen que deberían perforar rochas e buscar lugares onde poidan preservarse xa que a superficie exposta á dura radiación e á oxidiación é moi dura para poder darse vida nela.

O científico Leshin comenta acerca de este descubrimento: “Esto é só o comenzo da historia, pero o que aprendimos é substancial”.

Este achado aparecerá publicado con todo detalle en breves na prestixiosa revista Science. 

 O Curiosity, xunto ás sinais das mostras tomadas da superficie de Marte

Fonte: http://www.abc.es/ciencia/20130926/abci-curiosity-halla-agua-abundante-201309261849.html

Fátima Rodríguez Delgado, 1ºBach D

Según o último informe do Panel Intergubernamental para o Cambio Climático, os seres humanos somos os culpables do 95% do cambio climático, un 5% máis ca no último informe no 2007. Por desgraza neste último estudo tamén recolle o empeoramento das consecuencias, aumentando a subida da auga dos océanos de entre 26 ate os 82 cm e non como se creía no 2007 de entre 18-52 cm. Por si isto fose pouco infórmanos de que senón paramos os gases que contribúen ao efecto invernadoiro, a temperatura incrementarase máis de 2 graos no 2100, aínda que respecto a iste dato hay científicos optimistas que creen que só subirá 0,3 graos e tamén os hay pesimistas que agardan unha subida de até 4,8 graos, tomando como referencia as temperaturas entre 1986-2005, a todo isto hay que sumarlle que as olas de calor,sequía,furacáns...aumentarán e as consecuencias serán devastadoras.

Este informe é moito máis específico ca do 2007, en parte porque hoxe temos máis evidencias e máis claras de toda esta catástrofe, palabras ditas por Fidel González Rouco(investigador do Instituto de Geociencias do CSIC, participante xunto con outros tres españois no informe de 1er grupo de traballo). A tecnoloxía tamén xoga un papel moi importante neste novo informe, pois hoxe en día todos estes datos recónllense con superordenadores, estes o que fan é tomar datos mediante millóns de medicións e recollen complexos cálculos que son prácticamente inequívocos. Por suposto canto máis avance a tecnoloxía imos ter datos máis claros e máis contundentes. Hoxe xa sabemos que nos somos os maiores culpables de que todo isto esté a ocorrer, quizáis se se houbesen tomado medidas fai moitos anos agora non teríamos estes datos, pero xa non se pode arranxar o pasado, preocupémonos por mellorar o noso futuro e permitamos que as vindeiras xeracións poidan gozar deste maravilloso espazo chamado terra .

Unha pila microbiana xera electricidade grazas á axuda das bacterias.

      As pilas microbianas xa levan varios anos existindo. Trátase dun sistema mediante o cal as bacterias descompoñen residuos orgánicos e xeran electricidade.

Séguese investigando para melloralas; porque abren unha porta máis ás enerxías renovables. De feito saen moi baratas e non son contaminantes.

       Agora, dous españois do Colexio Retamar de Pozuelo de Alarcón e un da Universidade Autónoma, competirán co seu proxecto da pila microbiana a nivel mundial no 25º Certamen para Xóvenes Científicos da Unión Europea no que compiten rapaces de todo o mundo, e disputarase en Praga.

Os xóvenes traballando no proxecto da pila microbiana.

      ¿E como funciona? Pois unha das dúas botellas que se necesitan (ou cámaras) contén barro e residuos orgánicos do que se alimentan as bacterias mediante procesos de oxidación. Ao consumilos, liberan electróns. Estes pasan a través dun cable á outra botella ou cámara que contén auga. E é así como se obtén enerxía eléctrica, e degrádanse residuos de maneira limpa.

      O Profesor que dirixe o proxecto, Javier Fernández Portal, asegura que ten un custo dun 88% menos que os que se levaron a cabo ata agora, e  un 7% máis eficaz.

      ¿É ou non un avance para a ciencia?

http://www.abc.es/ciencia/20130921/abci-pila-microbiana-estudiantes-espanoles-201309201735.html

Patricia PF 1º Bach A

2013-2014 Un novo curso vai comezar

O blog de Ciencias para o Mundo Contemporáneo vai seguir unha dinámica parecida á do curso pasado, só introduciremos pequenos cambios na xestión. A nosa pretensión é optimizar o tempo planificado para a actualización do edublog, co fin de axustalo ao voso perfil cun elevado número de materias e actividades diarias.
Todo o alumnado que o desexe poderá publicar artigos relacionados cos temas que esteamos vendo, ou noticias de ciencia e tecnoloxía. Pero ollo, sen utilizar a técnica do "copiar" e "pegar" e citando sempre as fontes de onde se extraeu a información.
Co fin de incentivar os comentarios dos lectores as entradas deberán terminar con preguntas ou coletillas que @s inviten a participar. As entradas e comentarios sempre estarán firmadas co nome, iniciais dos apelidos e o grupo clase (exemplo María OE 1º Bach B).  Engadir as entradas as etiquetas procurando respectar as xa existentes.
Na primeira clase comentaremos a periodicidade dos post e outras ideas que teño en mente.
Para darse de alta no blog, tedes que enviar un correo electrónico pedindo o permiso para publicar a blogcmcotero@gmail.com. Recibiredes no voso correo electrónico unha invitación (un enlace) para configurar o voso perfil, cunha contraseña de acceso e, a partir dese momento, xa seredes un membro activo do blog.
Para opinar ou preguntar, sempre con respecto, sobre as noticias e artigos que se vaian publicando, simplemente tes que deixar o comentario no post correspondente.
As colaboracións, como membro activo ou como lector, terán valor académico. No mes de xuño de 2014 todo sumará á hora de levar unha boa nota. Valorarase: a orixinalidade; a ortografía, a redacción e linguaxe utilizado; a capacidade de síntese; adecuación das imaxes e vídeos insertados e a calidade dos enlaces e vínculos.

As fontes de documentación que podedes utilizar serán fundamentalmente as seguintes:
Plataforma SINC del FECYT;
A ciencia cierta
El país ciencia,
El Mundo ciencia,
Público ciencia
ABC ciencia.

Noticias de Mauro nos Campus Científicos de verán

Estou en Granada, no campus! É xenial, todo o que estou aprendendo poderíame valer para o futuro, é unha pasada. Ademais, no meu proxecto hai tamén dúas mozas de Ourense (Verín e Ou Carballiño). Moi ben todo, uns profes xeniais. 
Déixovos a presentación que realizamos sobre a gastronomía galega na 2ª semana do campus BioTic da universidade de Granada.

PARABENS!!

O traballo de ALBA CORTÉS COEGO e SARA FERNÁNDEZ ÁLVAREZ de 1º de Bacharelato gañou o 1º PREMIO DO CONCURSO OCEÁNTICA 13. Grazas a todos/as pola vosa axuda. http://congresooceantica.campusdomar.es/

  PODER NUCLEAR
  A enerxía nuclear é cada vez máis motivo de polémica tanto polas súas consecuencias medioambientais como políticas e sociais. Fixarémonos en dous exemplos, Irán e Africa. Irán co seu programa nuclear acusado de fabricar armamento baixo a apariencia dun programa civil e Africa moi necesitada de enerxía barata e fiable para o seu desenrolo.
   En 1967 Irán e América viviron unha lúa de mel nuclear. Os acordos entre ambos países prevían a construcción de 23 centrais nucleares en Irán. Os americanos pensaron que si os iranís se interesaban pola enerxía nuclear, olvidaríanse un pouco do petróleo. Nin imaxinaban que Irán quixese ter un arma nuclear.

No 2010, os iranís fixeron unha demostración do seu programa nuclear, por primeira vez, estaban en condicións de enriquecer uranio a unha concentración do 20%, nivel que se aproxima ó umbral fatídico que precisa un arma nuclear. A comunidade internacional, con Estados Unidos á cabeza, tiña unha postura moi clara: Había que disuadir ós iranís de fabricar a súa primeira Bomba Atómica, a toda costa.
   Fai case 25 anos que o réxime dos Aiatolás pretende desenrolar armas atómicas baixo a apariencia dun programa nuclear civil. Todo a través do mercado negro e as importacións ilegais.
   O tráfico ilegal de equipamento industrial destinado a un programa nuclear deu lugar a un novo concepto, o material chamado de "dobre uso". Dobre uso porque un perno, unha válvula ou unha tubería poden utilizarse tanto nunha inocente fábrica de alimentación coma nun complexo nuclear.

   Por outra banda, Africa necesita urxentemente enerxía eléctrica barata e fiable para o seu desenrolo, pero en  lugar de utilizar os seus propios recursos como as minas de uranio, vese obrigada a vender as súas riquezas a outros países e ás grandes compañías extranxeiras.
   Aínda que algunhas minas foron pechadas oficialmente en 1961 todavía representan unha ameaza para a seguridade mundial , debido ó seu valor para os terroristas, os estados corruptos e as prácticas ilegais. A recente acción en Mali puxo de manifesto a importancia estratéxica do Sahara como unha fonte importante de petróleo, gas e uranio.
   Dende a década de 1940, Francia, Bélxica e os EEUU loitaron polo acceso ás minas congoleñas que proporcionaron o uranio utilizado para as bombas de Hiroshima e Nagasaki. A maior ameaza, nembargantes, non ven dos terroristas, senon das prácticas realizadas polas multinacionais de Francia, Alemania, Canadá, o Reino Unido e os EEUU.

   A pesar dos riscos do emprego da enerxía nuclear, Africa ve ben a perspectiva de utilizar unha fonte de enerxía aparentemente inagotable, barata e limpa para poder facer fronte a unha demanda de electricidade que aumentará nos próximos anos. Os activistas anti-nucleares en Africa síntense intimidados, perseguidos e a veces asasinados.

Enlaces: 
http://www.rtve.es/television/documentales/la-noche-tematica/
http://www.youtube.com/watch?v=JmKOjgemni8
http://www.youtube.com/watch?v=uHro1K7q4Us

Francisco Rodríguez Valencia, 1º Bach A.

Aparece unha bacteria que crece a unha temperatura máis fría ca soportada por calquera outra.

A temperatura no permafrost (capa permanente de xeo no solo de rexións muy frías) dunha  illa   do Ártico Canadiense, é case tan baixa como algunhas superficies de Marte.

Deste xeito, foi fascinante  o atopar unha bacteria capaz de crecer a estas temperaturas (15 graos centígrados  baixo cero, aproximadamente).

Esta singular bacteria, non so é fascinante polo feito de que logra crecer a tan baixa temperatura, senon que tamén nos dá pistas sobre as condicións de vida microbacteriana en Marte.

Este esquipo de investigadores, dirixido por dous microbiólogos descubriron esta bacteria (Planococcus  halocryophilus OR1) despois de examinar 200 microbios, aproximadamente, na busca do que mellor logra adaptarse.

Pensan que esta bacteria vive entre os canles de auga salgada que discorren no interior do permafrost.

Para saber o que necesita esta bacteria para sobrevivir, o equipo investigou a sua secuencia xenómica, e tamen rasgos moleculares.

Os investigadores encontraron que esta bacteria, logra sobrevivir grazas a unhas modificacións na súa estructura e función celular, e tamén debese a un incremento da cantidade de proteínas adaptadas ao frío.

http://noticiasdelaciencia.com/not/7410/descubren_una_bacteria_que_crece_a_una_temperatura_mas_fria_que_la_soportada_por_cualquier_otra_conocida/ 

HÉCTOR VÁZQUEZ YÁÑEZ 1ºD BACH.