La Tierra, desplazada hasta el borde de la «zona de habitabilidad» del Sol

Una nueva definición de esa franja orbital «privilegiada» empuja a nuestro planeta hasta el límite, cerca del lugar donde la vida ya no sería posible:

Un grupo de investigadores de la Penn State University acaba de cambiar la definición de "zona de habitabilidad" de una estrella. Una modificación que, entre otras cosas, desplaza a la Tierra desde el centro de esa franja orbital privilegiada y la empuja hasta muy cerca de su borde interno, más allá del cual la vida no sería posible.

Comparando las viejas estimaciones con las nuevas, los científicos se han encontrado con que la zona habitable de una estrella se encuentra, en realidad, algo más lejos de ella de lo que se creía.

Como consecuencia de este cambio la Tierra, en contra de lo que se pensaba, no se encuentra en el centro de la zona habitable del Sol, sino muy cerca de su borde interno. Un poco más allá de ese borde (y por lo tanto más cerca del Sol) se encuentra Venus, un planeta literalmente achicharrado y con una temperatura media de casi 400 grados. Por el otro lado, más allá del borde externo, está Marte, un mundo helado y en el que el agua solo se encuentra hoy en forma de hielo.

                                  FUENTES DE INFORMACION:

  http://www.abc.es/ciencia/20130130/abci-tierra-desplazada-hasta-borde-201301300958.html

  http://www.wikipedios.com/noticias/nuevos-datos-desplazan-a-la-tierra-hasta-el-borde-de-la-zona-de-habitabilidad-del-sol/

                                             David Campo Fernández, 1ºBach A

Orixe das vacas mariñas

  Falamos dunha especie que comparte un ancestro có elefante actual e que os seus parentes eran tamén terrestres, pero co tempo, estes animais tan peculiares fóronse adaptando. Descubriuse o orixe desta especie, no ano 2008 polo instituto das ciencias da evolución de Francia, grazas ao descubrimentodun cráneo en Túnez, que indicaba que esta especie vivía, ao comezo da súa vida acuática, en lagos e ríos. O fósil ten unha idade de aproximadamente 48 millóns de anos e tería un peso duns 50 kg.

  Por outro lado, pénsase que este animal alimentábase de vexetais pero aínda faltan moitos estudos para comprobar se é certo ou non. Os científicos creen que se extinguiron a finais do s.XVIII pola súa elevada demanda para comida ou abrigos. Por último, temos que dicir que a única diferenza que hay cos seus descendentes (manatís e dudongos) é que estos últimos pesan os outros.


FONTES DE INFORMACION:
http://www.elmundo.es/elmundo/2013/01/16/ciencia/1358357266.html

Radiación cósmica como a causante de enfermidades

  Novos estudos levados a cabo e publicados a revista "Plos One", revelan que os viaxes espaciais aumentan as posibilidades de desenrolar enfermidades coma o alzhéimer. Dicimos que o espazo está cheo de radiación de difrentes tipos; esta, en concreto, provén de galaxias e estrelas lonxanas, pero nos non estamos expostos a ela grazas a que o campo magnético do planeta Terra nos protexe desta choiva de partículas. Dicimos tamén, que pode penetrar en obxetos sólidos coma os escudos ou o fuselaxe dunha nave espacial.

  A NASA, nun intento de estudar os principais riscos deste tipo de radiación, fixeron o estudo mediante a exposición continuada de ratos de laboratorio á radiación cósmica; os que se someteron a maior cantidade de radiación, presentan síntomas avanzados de enfermidades coma: a disminución ósea, a indución ao cancro, problemas       cardiovasculares ou musculares, etc.

  En resumo, agora os viaxes espaciais, coma se non foran o suficientemente perigosos xa, añádeselle a posiblidade de padencer un cancro ou algunha doenza de ósos.


FONTE DE INFORMACION:
http://www.abc.es/ciencia/20130102/abci-radiacion-cosmica-produce-alzheimer-201301020940.html                    
                                                      

Nacemento do Universo, versión definitiva

  O equipo da sonda WMAP (Sonda de Anisotropía de Microondas Wilkinson), publica depois de once anos de investigación e traballlo, que a teoría do Big-Bang e a inflación do cosmos son certas.

  Lanzada no ano 2001, e dirixido o traballo polo astofísico Charles L. Benett e o seu equipo dende a NASA, determinou unha serie de características do Universo que recolectaron grazas á sonda WMAP, esta aterrou no ano 2010 e tardaron dous anos en confirmar todos os datos agora expostos. Entre as súas conclusións, destacan a exactitude dos anos do Universo, a densidade dos átomos, a época na que se crearon as primeiras estelas, etc. Pero tamén apoian as teorías antes formuladas coma a da inflación que dí que o Universo sufríu un crecemento moi grande en billonésimas de segundo; durante esta expansión, formáronse pequenas fluctuacións que deron paso as galaxias que hoxe coñecemos.

Teoría do Big-Bang

A PRIMEIRA HISTORIA COMPLETA DUNHA GALAXIA

Un grupo de astrónomos españois do Observatorio de Calar Alto, en Almería, conseguiron reconstruír a historia completa das galaxias, é dicir, a historia de cómo as galaxias se forman e crecen, fabricando novas estrelas seguidamente.

Para realizar esta fazaña, os investigadores precisaron estudar a formación de máis de 100 galaxias diferentes, nun proxecto nomeado CALIFA(Calar Alto Legacy Integral Field Area), no que colaboran tanto os investigadores do Observatorio de Calar Alto como os do Instituto Max Planck de Astronomía.A vida dunha galaxia dura varios miles de millóns de anos, polo que resulta imposible seguir a evolución completa da súa vida.Para conseguir recrear a evolución completa dunha galaxia é necesario estudar moitas galaxias en diferentes estados da evolución da súa vida.

Un dos datos máis importantes dos descubertos foi que as galaxias máis grandes e masivas crecen máis rápido que as pequenas e desenrolan antes as súas rexións principais.Para descubrir isto aplicouse un método coñecido como “método de rexistros fósiles” que lles permitiu aos investigadores establecer a historia de formación de estrelas en cada unha das galaxias analizadas.

FONTES DE INFORMACIÓN:

http://www.abc.es/ciencia/20130201/abci-primera-historia-completa-galaxia-201302011021.html

http://www.finanzas.com/noticias-001/ciencia/20130201/primera-historia-completa-galaxia-1703463.html

http://www.agenciasinc.es/Noticias/El-sondeo-Califa-desvela-la-evolucion-de-galaxias-en-el-tiempo-y-el-espacio

Recreación do corazón “made in Spain” consegue o premio a Mellor Vídeo Científico do 2012.

A Fundación Nacional de Ciencias de EE.UU  e a revista Science premian a un vídeo que simula e mostra o funcionamento do corazón humano. Realizado por Barcelona Supercomuting Centre (BSC), foi escollido como mellor vídeo científico do mundo no 2012 de entre máis de 200 propostas de 18 países. Este titúlase 'Alya Red: a computational heart' e o seu desenrolo implicou a médicos, bioenxeñeiros e investigadores en supercomputación e en imaxe médica.

Este vídeo de non moito máis de 4 minutos foi suficiente para ó xurado de expertos do Premio Internacional de Visualización de Ciencia e Enxeñería. “Quedeime literalmente alucinado”, di Micheael Reddy, membro do xurado, á revista Science. “Despois de ver o vídeo por primeira vez, pensei: cambiei a maneira na que vexo un corazón”. A organización do premio tamén organizou unha votación popular na rede onde o vídeo volveu a quedar en primeira posición.

A investigación baseouse en técnicas de resonancia magnética e as de supercomputación empregadas no proxecto de Alya Red. O vídeo ensina, a través da mestura de imaxes médicas antigas e representacións en 3D, unhas simulacións realizadas por ordenador cunha ferramenta chamada Alya System. O obxectivo é mellorar a comprensión deste complexo órgano e poder simular a acción de novos fármacos no corazón. 

O vídeo está en inglés, pero o BSC ten previsto publicar un traducido ó castelán.

Fontes de información:

http://www.lavanguardia.com/ciencia/20130131/54364884176/mejor-video-cientifico-ano-mundo-barcelona.html

http://www.20minutos.es/noticia/1719084/0/video-corazon/alya-red/premio-cientifico/

http://www.bsc.es/about-bsc/press/bsc-in-the-media/el-video-alya-red-computational-heart-gana-en-el-certamen-promovido

Antía Quintana Gallego, 1º BACH A

10 curiosidades sobre o Home de Neandertal

A raíz da posibilidade de "resucitar" ao Home de Neandertal, espertouse a curiosidade por este homínido intelixente. Estas son algunhas peculiaridades sobre el :

1. O cruce entre Homo Sapiens e Homo Neanderthalensis beneficiou a nosa especie.

   O cruce entre as dúas especies puido producirse na migración do Homo Sapiens fóra de África. Dito cruce favoreceunos xa que introdiciu variantes de xenes do sistema inmunolóxico que nos permiten recoñecer e destruir patóxenos. Grazas a isto podemos superar un simple catarro.


2. Todos somos Neandertais.
Todos os seres humanos excepto os africanos posuimos no noso ADN unha pegada neandertal debido aos cruces que houbo entre as dúas especies. Sabemos a secuencia do xenoma do Home de Neandertal grazas a Svante Pääbo e a colaboracíon de investigadores de todo o mundo entre eles varios españois.

3. Aprenderon a fabricar ferramentas e xoias do Homo Sapiens.
Os investigadores creen que os neandertais aprenderon a facer xoias e ferramentas dos humanos modernos cos que conviviron en España e Francia hai 40.000 anos. Esta capacidade indica que puideron comportarse de maneira parecida ao home moderno.

4. Adoraban os adornos e as plumas.

Segundo un estudo do CSIC, os neandertais usaban plumas de aves e colares de cunchas para adornarse, incluso maquillábanse. O uso de plumas de córvidos e rapaces fai pensar que tiñan un pensamento simbólico, o que os fai semellantes aos seres humanos.

5.Cociñaban as verduras e comían marisco.
Os científicos chegaron a esta conclusión tras o achado de dentes fosilizados nos cales había restos de alimentos previamente tratados. O que leva a conclusión de que controlaban o lume. Ademais os que habitaban na Península Ibérica comían marisco.

6.Curaban os seus males con camomila
Ao igual que hoxe en día, os neandertais usaban a camomila contra as dores de estómago. E coñecían outras moitas plantas curativas.

7. Intercambiaban as súas mulleres.
As femias intercambiábanse entre un grupo e outro, o que evitaba a endogamia. En cambio os machos permanecían no seu núcleo familiar orixinal.

8. Pintaron Altamira?
Unha datación realizada coa técnica Uranio-Torio 50 desvela que 50 pinturas de 11 covas españolas (entre elas Altamira) pertencen a unha forma de arte primitivo 10.000 anos máis antiga do que se cría, é dicir, que son dunha época na que aínda non chegara o Homo Sapiens a Europa.

9. A súa desaparición foi un misterio.
Desapareceron repentinamente hai 40.000 anos, e é un dos maiores misterios da evolución humana. Algúns investigadores pensan que a chegada do Homo Sapiens a Europa foi a causa da desaparición dos neandertais, xa que puideron chegar a superar 10 veces a poboación neandertal.

10. É tecnicamente posible "resucitar" ao Home de Neandertal.
George Church (experto en xenética da Universidade de Harvard) cre na posibilidade de volver a traer ao mundo ao Home de Neandertal, xa que temos o seu ADN, pero apunta que de realizarse dita fazaña habería moitos problemas éticos.

Fontes:
http://www.abc.es/ciencia/20130127/abci-diez-curiosidades-fascinantes-sobre-201301251422_1.html

Adriana Canto Calviño, 1º BACH. A

Na ciencia tamén hai tramposos

Afortunadamente os investigadores tramposos son unha excepción pero hainos polo que existen comités de ética encargados de dar con eles. En que consiste o engano? Plaxiar artículos escritos por outros, publicar fotografías copiadas de traballos doutros ou mesmo apropiarse do descubrimento feito con anterioridade por outros colegas. O caso máis rechamante foi o do surcoreano Hwang Woo-Suk que no ano 2004 anunciou que clonara embrións humanos comprobándose despois que se basaba en datos falsificados. Por que o fan? Non é xustificable pero ás veces a presión por publicar en revistas científicas de prestixio é a razón que move ao engano a algúns científicos pois diso dependerá que se financie o seu traballo ou non. No noso país temos algúns casos sendo o máis famoso o caso do veterinario Jesús Angel Lemus que publicou moitísímos artículos con datos inventados. Todo parecía ser correcto ata que outros investigadores fixeron os mesmos estudos pero de forma paralela observando que os resultados eran radicalmente distintos.O comité de Ética do CSIC decidiu investigar chegando a  cuestionar 24 das publicacións editadas. En Galicia temos o caso de Juan Carlos Mejuto, catedrático da Universidade de Vigo, que foi acusado de plaxio por reproducir frases enteiras de estudos publicados por investigadores chineses. El afirmou que se trataba dun simple erro informático. Outro caso curioso é o de Baltasar Rodríguez Salinas que aseguraba poder probar a existencia de Dios mediante unha fórmula matemática. O traballo foi publicado na Revista da Real Academia de Ciencias Exactas, Físicas e Naturais. Nunca houbo unha rectificación. E segue na revista. Porque, seguindo a liña do que pasa neste país, non pasa nada.

Así pois o labor do Comité de Ética do CSIC é moi importante aínda que normalmente traballa só con casos relacionados co organismo do que depende pero agardemos que o seu traballo  sexa cada vez menor pois iso significa que a figura do tramposo científico é excepcional.

Muy Interesante

http://sociedad.elpais.com/sociedad/2012/03/17/actualidad/1332012838_363206.html

http://sociedad.elpais.com/sociedad/2012/02/25/actualidad/1330200513_328509.html

Brais Casas Fernández

SATÉLITES AL RESCATE

   Gracias a sus potentes ojos electrónicos, los satélites son capaces de encontrar pistas que permitan anticipar catástrofes naturales, así pues, cuentan con una tecnología de lo más sofisticada. 
   
  Su misión es determinar las zonas geográficas en las que se dan un mayor número de posibilidades de que se desate la tragedia. Entre los más destacados encontramos el SMOS, el CALIPSO, el METEOSAT-10, el TERRA, el AQUA y el METOP.

METEOSAT-10

   Estas sondas espaciales se encuentran en un posición privilegiada orbitando alrededor de la Tierra, esto les permite rastrear regiones aisladas muy difíciles de controlar a ras del suelo. Además, la información tan valiosa que proporcionan contribuye al mismo tiempo a la conservación y mejor aprovechamiento de los recursos naturales.

SUOMI-NPP

   Desde la ESA (Agencia Espacial Europea) se recogen todos los datos, que, en un contexto de emergencia son transferidos a los servicios de rescate del país o países afectados. Dicho método se viene practicando desde el año 2000 y a día de hoy ya se han combatido más eficazmente (gracias a ellos)  trescientas grandes crisis.

   Un caso reciente es el del huracán Sandy, que asoló la costa este de los EEUU en la última semana de octubre de 2012. En esta operación, los satélites representaron un importante papel a la hora de minimizar los devastadores efectos de un desastre natural de esta magnitud. 

   Podemos decir así, que estamos ante unos singulares testigos de la destrucción, eso sí, desde la lejanía.

Fuentes de información:

Muy Interesante nº380

http://www.ecologismo.com/2010/11/03/desastres-naturales-se-pueden-predecir/

Francisco Rodríguez Valencia, 1ºBach "A"

ADN: O disco duro do futuro

Se  sodes dos que se preocupan pola posibilidade de que os vosos arquivos se perdan entre os constantes cambios tecnolóxicos, un equipo de científicos ofrécevos unha solución: almacenalos en moléculas de ADN.

Sí, como podedes ver o ADN podería converterse na materia prima dos discos duros do futuro. Ao parecer, un grupo de investigadores do Instituto Europeo de Bioinformática (IEB), pertencente ao Laboratorio Europeo de Bioloxía Molecular creou unha forma moi económica e viable para almacenar grandes cantidades de información informática en moléculas de ADN.

Menos dun só gramo de ADN serviu aos científicos para codificar os 154 sonetos de William Shakespeare, 26 segundos en formato mp3 do discurso de Martin Luther King en 1963 que fixo universal a frase "Eu teño un sono" (I have a dream, no orixinal), unha fotografía en jpg, un pdf coa investigación na que Watson e Crick describiron a doble hélice do ADN e pola que obtiveron o Premio Nobel e o código empregado polos investigadores para crear unha linguaxe lexible por calquer xenetista coas catro letras do código xenético. Case 800.000 bytes almacenados nunha molécula de ADN fabricado nun laboratorio e, ademais, a información despois foi lida cun 100% de precisión.

A molécula con forma de hélice, mantense unida por catro grupos químicos, que cando se acomodan nunha orde específica, conteñen as instrucións xenéticas que precisa un organismo vivo para construírse e conservarse. O sistema de almacenamento do IEB emprega as mesmas catro "letras", pero nunha linguaxe completamente distinta á dos seres vivos.

Para copiar un arquivo dixital os díxitos binarios (ceros e uns) que normalmente representan a información nun disco duro, teñen que ser traducidos ao código do equipo. Unha máquina de síntese de ADN estándar produce en serie a secuencia correspondente.

Pero non é unha soa molécula larga, trátase de múltiples copias de fragmentos superpostos, e cada fragmento contén detalles que identifican en qué lugar se almacena a secuencia. Isto implica que se algúns fragmentos se danan, non se perderán os datos.

Ademais, o mesmo equipo que se emprega nos laboratorios de bioloxía molecular para ler o ADN dos organismos emprégase para extraer a información, á que se pode acceder nunha pantalla de computadora.

Nunha publicación da revista ‘Nature’, os autores do estudo afirmaron que é posible almacenar grandes volúmenes de datos no ADN por miles e miles de anos. Aínda que recoñecen que os costos involucrados na síntese da molécula no laboratorio fan que este tipo de almacenamento de información sexa "incriblemente caro" polo momento, argumentan que grazas ás novas tecnoloxías pronto será máis asequible, e ideal para arquivar documentos a largo plazo.

Enlaces:
http://www.bbc.co.uk/mundo/noticias/2013/01/130124_ventajas_archivar_documentos_adn.shtml

http://www.elmundo.es/elmundo/2013/01/23/ciencia/1358966264.html

Paula Meixeiro Calvo, 1º Bach. D

POR QUE SE NOS ENRRUGAN OS DEDOS Ó MOLLALOS?

Nunca vos parastes a pensar por que os nosos dedos se enrrugan no auga? Un grupo de investigadores da Universidade de NewCastle (Inglaterra, Reino Unido) danos unha posible resposta. Realizouse un experimento no que os voluntarios tiñan que recoller pedras de vidro somerxidas nun recipiente con auga cunha man e despois pasalas por un oco pequeno para depositalas na outra man que estaba noutro contenedor. O resultado obtido foi que as persoas que tiñan os dedos enrrugados fixeron a acción máis rápido que os que tiñan os dedos lisos.

As conclusións sacadas deste experimento foron que nos é máis doado manipular obxectos húmidos así que cos dedos secos. "Se o sistema nervioso está controlando activamente este comportamento nalgunhas circunstancias e noutras non, é evidente que hai unha función específica que o sistema evolutivo seleccionou ", dixo á BBC o doutor Tom Smulders, do Centro para a Evolución e Conducta de Newcastle. O estudo destaca que estas enrrugas poderían haber beneficiado ós nosos antepasados xa que lles axudaban a recoller vexetais en zonas húmidas. "E observando as nosas plantas de los pés, chegamos á conclusión de que o seu enrrugamento nos permitía correr mellor baixo a chuvia", engade Smulders.

Comprobouse ademais que, cando nos aparecen esas enrrugas, os nosos vasos sanguíneos se contraen ó estar en contacto  ca auga, polo que é unha reacción dirixida polo noso sistema nervioso simpático.

Fontes de información:

http://www.el-nacional.com/bbc_mundo/Descubren-utilidad-arrugados-condiciones-humedas_0_115190626.html

http://www.lavanguardia.com/vida/20130109/54358919954/por-que-se-arrugan-dedos-dentro-agua.html

Antía Quintana Gallego, 1º BACH A

EL NIVEL DEL MAR SE ELAVARÁ 1,6m

Unha investigación que levaron a cabo máis de 200 científicos durante os 6 últimos anos, deu a coñecer que o desxeo no Ártico elevará o nivel do mar entre 0,9 e 1,6 metros en 2100 en relación aos datos de 1990.Isto suporá un gran perigo para as persoas que habitan en zonas costeiras e pequenas illas.

Lars-Otto Reirsen,secretario executivo do GSACA (Grupo de Seguimento e Avaliación do Consello Ártico) explicou que coa publicación de estes datos quérese achegar a sociedade civil ao coñecemento dos cambios tan acelerados que está a sufrir o planeta.

O maior incremento de temperatura produciuse durante o outono nos lugares nos que máis xeo se perdera durante o verán, o que indica, segundo o informe, que o mar absorbeu máis enerxía do sol durante o período estival devido a inexistencia dunha capa cuberta xeada.

FONTES DE INFORMACIÓN:

http://www.elmundo.es/elmundo/2013/01/23/natura/1358943903.html

http://www.madrimasd.org/blogs/ciencia_marina/2007/11/10/78478

http://www.tendencias21.net/La-elevacion-del-nivel-del-mar-sera-mas-rapida-y-el-doble-de-lo-previsto_a1286.html

BRUNO CRUZ GONZÁLEZ 1ºBAC A

O noso amigo Pol

A cuádrupla hélice do ADN

En 1953, Francis Crick e James Watson revolucionaron a investigación xenética cun achado co que acadaron o Premio Nobel de Medicina en 1962: a estrutura de dobre hélice da molécula de ADN, a macromolécula que contén toda a información xenética transmitida de célula a célula e de xeración en xeración. Agora, sesenta anos despois, a historia do ADN segue escribíndose. Investigadores da Universidade de Cambridge afirman que o xenoma humano contén tamén estruturas de cuádruplas hélices.

Estudos anteriores, realizados só en experimentos “in vitro”, anticipaban a existencia desta cuádrupla hélice, o que era considerado coma unha curiosidade. O Instituto de Investigación de Cambridge logrou, por primeira vez, demostrar a existencia destas estruturas complexas en células humanas vivas, tras máis de 10 anos de investigación.

O estudo mostra unha relación clara entre as estruturas de catro febras e o proceso de replicación do ADN, esencial para a división celular. O equipo británico sabe que estas hélices cuádruplas están máis presentes en xenes de células que se dividen con maior rapidez, como as células canceríxenas.

Un dos membros do equipo sinala que en base a este descubrimento poderíase atrapar o ADN con moléculas sintéticas, “secuestralo” e estabilizalo, un dato moi importante sobre cómo poder deter a división celular nesta clase de células. Engade que moitos tratamentos actuais do cancro xa atacan o ADN, pero non está claro cales son as regras que seguen, nin en que parte do xenoma reaccionan. 

Este achado abre novas posibilidades para unha nova xeración de tratamentos de cancro, aínda que, dende o meu punto de vista, deixa moitas incógnitas no referente       á definición formal e funcional desta novidosa estrutura. 

FONTES DE INFORMACIÓN

http://sociedad.elpais.com/sociedad/2013/01/21/actualidad/1358774434_632779.html

http://www.abc.es/ciencia/20130121/abci-descubren-cuadruple-helice-201301201758.html

http://www.lacronica.com/EdicionEnLinea/Notas/CienciayTecnologia/21012013/662008.aspx

Iago Rodríguez Peña 1º BACH A

Obsolescencia programada:  con data de caducidade

Lavadoras que duran de media 10 anos, impresoras que se derraman rapidamente e que non teñen quen as repare, baterías de Pods que duran 18 meses… son exemplos de que as cousas xa non duran coma antes. Por que? É o que se chama obsolescencia programada. Produtos con data de caducidade programada para que consumamos máis. Forma parte do sistema actual tanto da tecnoloxía como das nosas cabezas a idea de que o noso móbil ou o noso coche  quedan vellos ao cabo de poucos anos.

Sen embargo isto non é novo e remóntase aos anos 20 cando os principais fabricantes de bombillas decidiron crear lámpadas que se fundiran despois de 1000 horas de uso para así asegurar as súas vendas. Era unha forma de asegurar o crecemento económico nun momento de crise e daquela quizais estivese xustificado pero hoxe non pois as consecuencias son, entre outras, un altísimo nivel de contaminación. Se a poboación segue aumentando xunto coa contaminación e a explotación dos recursos naturais, daquela a terra e os seus bens naturais esgotaranse en 100 anos.  Pero iso non parece preocupar a a moitas empresas que o que queren son cantos máis beneficios mellor. Así o demostra un español, Benito Muros, quen asegura ter inventado unha bombilla que dura toda a vida e pola que, segundo el, recibiu presións e mesmo ameazas. Cal é a solución? Pois está nas nosas mans que somos os consumidores. Neste sentido apareceu un manifesto por unha vida LOP (libre de obsolescencia programada) que recolle varios principios:1/ contra o usar e tirar, reparar,2/ de verdade fai falta o que mercamos?,3/ canto máis reciclable mellor,4/ o comprador debe de informarse e 5/ viva a segunda man. Só deste xeito poderemos atenuar o impacto da obsolescencia programada e ademais os nosos petos agradeceránnolo, o que nesta época de crise é un motivo moi a ter en conta.

Brais Casas Fernández  

                                                                                                

www.creafutur.com/es/estudios/outlook2012.

www.rtve.es/alacarta/videos

Os dez protagonistas da ciencia no 2012 segundo a revista Nature

Xa que a semana pasada a miña noticia trataba dos dez descubrimentos máis importantes do 2012 segundo a revista 'Science', esta semana a noticia tratará sobre o top ten dos científicos que marcaron a ciencia no 2012 a través dos seus experimentos, da man da revista 'Nature' de Reino Unido que publica por segunda vez este top ten. 
Pero a revista tamén quixo homenaxear a outros nomes cuxos logros son moito menos coñecidos, pero que, dalgunha maneira, cambiaron o coñecemento ou a forma na que éste se consegue ou se comparte.

1- Rolf-Dieter Heuer, o diplomático do bosón de Higgs:

A detección do bosón de Higgs anunciada o 4 de xullo de 2012 foi o descubrimento do ano, quizais incluso da década. Rolf-Dieter Heuer, director xeral do CERN, tivo o control presupostario do LHC, o gran acelerador que xerou o Higgs chocando con protóns entre altísimas enerxías. ‘Nature’ valora a man esquerda e a capacidade de diplomacia de Heuer que, a pesar das fortes presións soubo comprender as precaucións que tomaron os físicos de analizar os datos, pois querían estar seguros antes de anunciar ningún achado, e esperou a que os investigadores estiveran de acordo para facelos públicos.

2- Cynthia Rosenzweig, a gardiá de Nova York:
 
Nova York non olvidará a tormenta Sandy, que inundou os vecindarios máis pretos á costa, destrozou fogares, anegou o metro e deixou a millóns de persoas sen electricidade. Rosenzweig xa previra que algo así podería suceder doce anos antes, como parte dunha avaliación realizada para o goberno dos EE.UU. sobre o cambio climático. Grazas a ese traballo, dice ‘Nature’, a cidade de Nova York incorporou programas de adaptación ao cambio climático nas súas iniciativas a longo plazo, o que inclúe a mellora das reglas de construción ou a creación de zonas de seguridade para evitar inundacións. 

3- Adam Steltzner, responsable da aterraxe do Curiosity:

Cando o rover Curiosity atravesaba a atmosfera marciana o 5 de agosto a gran velocidade, ningún home na Terra estaba tan preocupado como Adam Steltzner, o enxeñeiro que dirixiu o equipo encargado da aterraxe do vehículo da NASA. Non era para menos, durante sete minutos «de terror», o Curiosity efectuou unha cadea de arriscadas maniobras que nunca foran ensaiadas e nas que non cabía o mínimo error. Sen embargo, conseguiu aterrar onde estaba previsto, no cráter Gale, para comezar a misión máis ambiciosa realizada xamais en Marte. 

4- Cédric Blanpain, o rastreador de células:

O equipo do biólogo Cédric Blanpain, da Universidade Libre de Bruselas (Bélxica), identificou un subgrupo de células en tumores de ratóns que parecen ser responsables das recidivas. Estes achados arroxan nova luz sobre o controvertido tema de se as células nai do cáncer existen nos tumores e poden ter implicacións para futuras terapias.




 
5- Elisabeth Iorns, a favor do método científico:
 
Motivada por unha experiencia persoal xa que recibiu duros ataques ao tratar de advertir e demostrar que un estudo elaborado por terceiros tiña fallos, a xenetista Elizabeth Iorns fundou en agosto a Reproducibility Iniciative en Palo Alto (California), que permite aos autores expor os seus estudos para ser repetidos polos seus colegas de forma desinteresada. Se a investigación é replicada, as conclusións aparecen na revista científica PLoS ONE cun enlace ao estudio orixinal.




6- Jun Wang, dono do xenoma:

Este científico de tan so 34 anos lidera o Instituto Chino de Investigación (BGI), o maior secuenciador de xenomas de todo o mundo. O BGI creouse en 1999 para dar respaldo ao Proxecto Xenoma Humano. Cando foi creado, tiña o 1% da capacidade para secuenciar xenomas existente no mundo, ahora ten o 50%. Traballa con 10.000 colaboradores de universidades e compañías farmacéuticas e agrícolas, e é capaz de comprar a outras empresas do mesmo campo. A súa ambición case imposible: secuenciar o xenoma de cada organismo no planeta. Ten un importante papel na secuenciación de 10.000 vertebrados, 5.000 insectos e outros artrópodos e máis de mil paxaros, algúns de eles extintos.

7- Jo Handelsman, a detective dos prexuízos:

A microbióloga da Universidade de Yale realizou un experimento que pon de manifesto os prexuízos sexuais no mundo científico. Asegura que tanto homes coma mulleres tenden a aplicar soldos menores aos curriculum profesionais das aspirantes femininas. Handelsman enviou a máis de cen científicos o mesmo C.V. dun suposto estudante que buscaba traballo nun laboratorio, e pediulles que evaluaran qué salario merecía. A única diferenza é que nalgúns casos o estudante chamábase «John» e noutros «Jennifer». Os investigadores mostrábanse maioritariamente máis interesados en «John» e ofrecíanlle un salario superior.

8- Tim Gowers, o matemático activista:

Este matemático da Universidade de Cambridge e gañador da medalla Fields (o máis alto honor das matemáticas), iniciou a súa propia cruzada contra Elsevier, o xigante de publicacións académicas con sede en Amsterdam. Gowers cre que as prácticas da compañía obstaculizan a difusión da investigación (prezos altos, obrigar as bibliotecas a comprar revistas que non queren para poder acceder as máis famosas, etc). Máis de 13.000 investigadores de todo o mundo, moitos deles tamén matemáticos, uníronse a él e fixeron a promesa pública de non ter nada que ver coa editorial, entre cuxas revistas de alto impacto se encontra ‘The Lancet’.

9- Bernardo de Bernardinis, condenado por non prever un terremoto:
 
A madrugada do 6 de abril de 2009, un terremoto de 6,3 grados na escala de Richter matou a 309 personas e feriu a 1.500 na cidade de L’Aquila, no centro de Italia. Unha semana antes, a Comisión de Grandes Riscos -formada por científicos expertos en seísmos- dixera que non existía un peligro concreto. Así o comunicou Bernardo de Bernardinis, entonces subdirector técnico de Proteción Civil. Él e os sismólogos expertos foron condenados a prisión por elo, por non «prever» o terremoto, algo que a comunidade científica considera imposible. Á espera do resultado da súa apelación, Bernardinis séguese a considerar inocente.

10- Ron Fouchier, o rastreador da gripe aviar:

Ron Fouchier, do Erasmus Medical Center (Países Baixos), descubriu que cinco mutacións na cepa dun virus de gripe aviar H5N1 son suficientes para conferirlle a capacidade de transmitirse en huróns por vía aérea. Estes achados, publicados de forma íntegra na revista ‘Science’, subliñan o risco de que un virus similar transmisible podería evolucionar de forma natural e causar unha pandemia humana. O estudo pode axudar a desenvolver un sistema mundial de biovixilancia da gripe e novos medicamentos e vacinas.

Enlaces:
http://www.abc.es/ciencia/20121219/abci-diez-protagonistas-ciencia-2012-201212191559.html

http://www.nature.com/news/366-days-nature-s-10-1.11997 

Paula Meixeiro Calvo, 1º Bach. D

Porqué fai este tempo?

Este tempo débese a un fenómeno atmosférico chamado "Cicloxénese explosiva".

A cicloxénese explosiva é a forma normal en que se forman as borrascas. Denomínase explosiva porque esta formación non se produce nun espacio de tempo habitual, senón que se fai de forma repentina e abrupta.

As cicloxénese explosivas adoitan vir acompañadas de vientos fortes, de máis de 100 km/h e que son considerados furacanados, e de choivas moi intensas que en zonas altas poden ser precipitacións en forma de neve.

Este fenómeno prodúcese cando hai un choque dun frente moi cálido cun frente moi frío que nun corto espacio de tiempo ocasiona unha baixada forte de presión acompañada destos ventos furacanados. Non están acompañadas de baixada de temperaturas.

A cicloxénese explosiva tamén se conoce como bomba meteorolóxica ou borrasca explosiva, e non é algo frecuente aínda que sí pode ser devastador en cuanto as suás consecuencias.

"Gong" foi o nome asignado a este fenómeno que está invadido Galicia, o cal xa deixou a pérdida de dúas personas e innumerables danos materiais.

FONTES DE INFORMACIÓN:

http://www.lavozdegalicia.es/album/galicia/2013/01/19/ciclogenesis-explosiva-danos-gong-paso-galicia/01101358603458401383497.htm

http://www.teinteresa.es/el-tiempo/ciclogenesis-explosiva_0_848915759.html

http://www.europapress.es/galicia/noticia-uuaa-alerta-temporal-gong-deja-graves-inundaciones-destrozos-explotaciones-gallegas-20130119180609.html

Carlos Álvarez Sabucedo, 1ºBach. A.

Atópase a mostra de auga máis antiga da terra

Científicos rusos extraen a primeira mostra da auga máis antiga da Terra. Obtívose no lago Vostok da Antartida a 3.406 metros de profundidade,conxelada e de cor branca. O pasado 10 de xaneiro,un equipo de científicos rusos obtivo a primeira mostra de auga do lago Vostok,considerada a reserva acuífera máis antiga e pura da Terra.O Vostok,descuberto en 1996,encóntrase na Antártida baixo un casquete xeado de case 4 Km de espesor.Estímase que leva illado da biosfera máis de 20 millóns de anos e o seu estudo podería achegar información crucial sobre a evolución das especies e o cambio climático.

"Á profundidade de 3.383 metros chegamos a unha capa de xeo, nova descoñecida ata agora.Trátase dun material opaco,poroso e dunha cor branca brillante(...) o 10 de xaneiro ao chegar aos 3.406 metros,obtivemos o primeiro           cilindro -dunha lonxitude de dous metros- con xeo transparente do lago. No seu interior aparece auga conxelada de cor branca chea de burbullas" ,asegura a nota de prensa difundida polo Instituto de Investigación Científica Ártica e Antártica de San Petesburgo. A mesma nota sinala que as perforacións continuarán ata a profundidade de 3.430 metros.

Vida en marte:

En declaracións a medios rusos,Valeri Lukin,o xefe da expedición afirmouque "hai constancia indirecta de qu baixo os casquetes polares de Marte e os satélites Encélado e Europa -de Saturno e Jupiter respectivamente- existe auga con organismos vivos e as tecnoloxías que estamos a aplicar no lago Vostok poderían utilizarse tamén alí no futuro".

A auga recén encontrada non se enviará a San Petesburgo por vía aérea senón en barco,polo que non chegará ao seu destino ata maio.

A primeira perforación que permitiu chegar ata o Vostok produciuse en febreiro do ano pasado.Logo tivéronse que deter os traballos debido á chegada do inverno austral.Os científicos rusos esperan encontrar no lago especies inéditas de bacterias que axuden a comprender mellor o mecanismo da evolución.

Fontes de información:

http://www.elintransigente.com/notas/2013/1/16/extraen-primera-muestra-del-agua-mas-antigua-tierra-166304.asp

Pablo Estévez Feijóo 1ºA Bach 

Os 10 grandes descubrimentos científicos do 2012

Coa entrada do novo ano, imos repasar un pouco os dez grandes descubrimentos científicos do 2012 según a revista americana ‘Science’.

O achado do bosón de Higgs, a partícula que os físicos buscaban de forma inesgotable desde fai 40 anos, foi considerado pola prestixiosa revista como o descubrimento científico máis importante do ano. O Higgs é a clave para explicar cómo outras partículas elementais, como electróns e quarks, obteñen a súa masa, e pon a última peza do complicadísimo quebracabezas coñecido como o modelo estándar da física. A publicación identificou outros nove logros innovadores para completar o seu «top ten», entre eles a secuenciación do xenoma do Denisovano, a aterraxe do Curiosity en Marte ou a formación de óvulos a partir de células nai. A lista é a seguinte:

1- Por fin aparece o bosón de Higgs:

O 4 de xullo os físicos do CMS e ATLAS, os dous maiores experimentos do Gran Colisionador de Hadróns (LHC), ubicado no CERN, preto de Xenebra, en Suíza, confirmaban emocionados a existencia dunha partícula que coincidía coa descrición teórica do bosón de Higgs.

O achado permitía explicar cómo o resto de partículas elementais obteñen a súa masa. Os científicos asumen que existe un campo enerxético que traspasa todo o Universo, o campo de Higgs, por onde as partículas se moven como os peixes o fan na agua. Canto maior é a partícula, máis resistencia encontra ao moverse. En definitiva, o Higgs é o que fai que os obxectos teñan masa, incluídos, nós mesmos. Sen él, o Universo sería moi diferente ao que coñecemos.

2- O xenoma do Denisovano, secuenciado:

Un equipo de científicos do Instituto Max Planck de Antropoloxía Evolutiva en Leipzig (Alemaña), secuenciou ADN mitocondrial extraído dun fragmento de óso provinte do dedo dunha nena con ollos marróns, cabelo escuro e pel morena quen morreu en Siberia fai entre 74.000 e 82.000 anos a.C. A análise do ADN mitocondrial indica a existencia dun ancestro común entre o homínido de Denisova, Homo sapiens e o home de neandertal, que puido vivir fai aproximadamente un millón de anos. O ADN mitocondrial indica que este homínido procede dunha migración desde África distinta á da entrada do Homo sapiens en Europa, á dos ancestros dos neandertais e distinta, asimismo, do éxodo temprano do Homo erectus.

Un molar descuberto na mesma cova tamén deu ADN mitocondrial que se asemella ao do óso do dedo. O molar presenta características morfolóxicas claramente diferentes as dos neandertais e os humáns modernos, o que confirma que pertence a unha especie cunha historia evolutiva distinta.

3- Obteñen óvulos de células nai:  

    

Nun desafío aberto a un dos grandes dogmas da xinecoloxía, un grupo de científicos xaponeses da Universidade de Kioto conseguiron crear por primeira vez óvulos viables a partir de células nai embrionarias e tamén de células nai reprogramadas a partir de tecidos adultos, algo que ningún outro equipo lograra ata o momento. A partir de esos óvulos, e tras realizar unha fecundación in vitro convencional, o equipo obtuvo unha camada de ratóns sans que demostran a viabilidade dos óvulos deseñados no labortorio de Hayashi. O achado, dicen os seus autores hoxe na revista ‘Science’, pode axudar a entender trastornos de fertilidade en mulleres e ser aplicado, nun futuro moi lexano e incerto, a posibles tratamentos.

4- A complexa aterraxe do Curiosity:

O rover Curiosity, o máis avanzado creado endexamais pola NASA, aterrou en Marte o pasado agosto tras realizar unha serie de maniobras que nunca antes foran probadas. O descenso era tan peligroso que incluso foi denominado os «sete minutos de terror». Demasiado pesado para unha aterraxe convencional, o Curiosity foi descolgado cun complexo sistema de grúas e correas creado polo equipo do Laboratorio de Propulsión a Chorro en Pasadena (California). O éxito da aterraxe abre a porta a unha nova misión en Marte para recoller mostras do terreo e traelas de volta á Terra.

5- Raios X contra a enfermidade do sono:

Un equipo internacional de científicos utilizou un innovador láser de raios X no Laboratorio do Acelerador Nacional SLAC (California, EE.UU) para revelar a estrutura dunha enzima clave que permite ao parásito Trypanosoma brucei causar a enfermidade do sono en África. O descubrimento pode abrir unha nova vía de tratamento contra a infección, que transmite a mosca Tsé-Tsé a unhas 70.000 persoas cada ano, e revela o potencial de este tipo de láser, mil millóns de veces máis brillante que a fontes sincrotrónicas tradicionais, para descifrar proteínas.

6- Enxeñería xenética máis precisa:

Científicos da Universidad de Minnesota (EE.UU.) desenvolveron unha nova tecnoloxía de edición do xenoma denominada TALENs, máis barata e rápida, que permite aos científicos modificar xenéticamente peixes cebra, sapos, gando e outros animais. Os investigadores poden alterar ou inactivar xenes específicos con máis habilidade, o que tamén lles permitirá aprender máis sobre as enfermidades humanas.

 

 

7- Exóticos fermións dan a cara:

A existencia de fermións de Majorana, partículas que actúan como a súa propia antimateria e se aniquilan a sí mesmas, foi debatida durante máis de sete décadas. Este ano, físicos e químicos holandeses obtiveron a primeira evidencia sólida de que dita materia exótica existe, na forma de quasi-partículas. Os científicos cren que estas misteriosas partículas poden ser empregadas na computación cuántica para fabricar equipos máis eficientes.

 

8- O ADN quédase sen lixo:

O proxecto Encode (Enciclopedia de elementos de ADN), a investigación de maior importancia na actualidade no campo da xenómica, conseguiu adentrarse na parte escura do xenoma, que supón o 98,5% de todo o ADN humán. 30 estudios distintos publicados simultaneamente en catro revistas de alto impacto desvelaron que o que se consideraba ADN lixo non é en absoluto un desfeito, senón que xoga un papel clave na regulación dos xenes. O descubrimento abre a porta a descifrar por qué pacientes coa mesma enfermidade evolucionan de forma distinta e podería dar importantes pistas sobre patoloxías como a esclerosis múltiple, a enfermidade de Crohn ou afeccións cardíacas.

 

9- O poder da mente:

O mesmo equipo da Universidade Johns Hopkins (Baltimore, Maryland, EE.UU.) que con anterioridade demostrou cómo rexistros neurais do cerebro poderían ser empregados para mover un cursor nunha pantalla, posibilitou en 2012 que persoas con parálisis puideran mover un brazo mecánico coas súas mentes e levar a cabo movementos complexos. A tecnoloxía aún é experimental (e extraordinariamente cara), pero os científicos teñen a esperanza de que se poidan mellorar estas prótesis para axudar a pacientes con apoplexías ou lesións vertebrais.

10- A clave dos neutrinos:

Centos de investigadores que traballan no Experimento Neutrino do Reactor de Daya Bay en China demostraron cómo estas elusivas e fantasmagóricas partículas que xenera, por exemplo, o Sol, e atravesan todo o que se encontran se transforman dun «sabor» o tipo a outro conforme viaxan á velocidade da luz. Os resultados suxiren que os neutrinos poderían axudar no futuro a explicar por qué o Universo contén tanta materia e tan pouca antimateria.

Enlaces:
http://www.abc.es/ciencia/20121220/abci-diez-grandes-descubrimientos-cientificos-201212201036.html

http://es.paperblog.com/los-10-avances-cientificos-mas-destacados-del-2012-segun-science-1625401/ 

Paula Meixeiro Calvo, 1º Bach. D