Resulta que a
revista ‘Science’ publicou unha investigación que demostra que as abellas da
mel alimentadas cunha solución de azucre con cafeína son tres veces máis
capaces de recordar a esencia dunha flor que aquelas que só se alimentan con
azucre.
Os investigadores
alimentaron ás abellas cunha solución azucarada que contiña a cafeína que se
encontra de forma natural no néctar das flores da planta de café, e nas árbores
de limón, laranxa e pomelo.
A directora do
estudo, a doutora Geraldine Wright, profesora de Neuroetoloxía na Universidade
de Newcastle, Reino Unido, explicou que o consumo de cafeína polas abellas
aporta beneficios tanto ao insecto como á planta: «Para as abellas, que voan a
un ritmo moi rápido de flor en flor, é moi difícil lembrar os rasgos das
flores, e a cafeína axúdalles a facelo. E por outra parte, as abellas que se
alimentaron de néctar con cafeína voan cargadas dese pole a outras flores con
cafeína, o que favorece moito a polinización desta especie de plantas».
Por outro lado,
Phil Stevenson, coautor da investigación e profesor nos Reais Xardíns Botánicos
de Kew e o Instituto de Recursos Naturais da Universidade de Greenwich,
explicou que «a cafeína é unha substancia química de defensa de plantas, ten un
sabor amargo para moitos insectos, incluídas as abellas, polo que foi unha
sorpresa encontrala no néctar. Sen embargo, a dose presente nestas plantas é moi
baixa como para afectar ao gusto das abellas, pero o suficientemente alta como
para alterar o seu comportamento».
O efecto da cafeína
na memoria a largo prazo das abellas é importante: incrementa por tres a
capacidade das abellas para recordar unha esencia floral 24 horas despois da
toma de pole e por dous a capacidade de facelo tres días despois.
Normalmente, o
néctar na flor dunha planta de café contén cafeína, case tanto como unha taza
de café instantáneo. Ao igual que o café negro ten un sabor amargo forte para
nós, as altas concentracións de cafeína son repelentes para as abellas. En
opinión da doutora Wright, «este estudo axúdanos a entender como a cafeína
afecta ao noso cerebro. O que vemos é que este descubrimento podería explicar
por que moitas persoas prefiren beber café cando estudan».
A doutora Julie
Mustard, colaboradora na investigación pola Arizona State University, sostén que
«a pesares de que os cerebros humáns e o das abellas, obviamente, teñen moitas
diferenzas, cando nos fixamos nas súas células, proteínas e xenes, descubrimos
que ambos funcionan de maneira similar. Polo tanto, podemos empregar abellas
para investigar como a cafeína afecta ao noso propio cerebro e ao noso
comportamento».
Os investigadores
advertiron que de continuar a desaparición das abellas e outros insectos
polinizadores, pondrase en peligro a biodiversidade e certos cultivos.
Enlaces:
Paula Meixeiro Calvo, 1º Bach. D
1 comentario:
Ola, Paula, penso que escolliches un artigo moi interesante, porque abre moitas posibilidades para comentar.
Por exemplo, se pensamos en termos de selección natural, é posible ou mesmo probable que as prantas evolucionasen regulando o contido de cafeína das flores, usándoa como un xeito de atraer mellor ás abellas e de garanti-la súa atención, como se afirma neste artigo:
http://www.elmundo.es/elmundo/2010/03/09/ciencia/1268153259.html
O efecto da cafeína sobre o noso cerebro está bastante estudiado, e en xeral chegouse á conclusión de que estimula a nosa memoria a curto prazo (o que explica a súa popularidade entre os estudiantes). Hai estudios que defenden que o seu consumo regular diminúe notablemente as posibilidades de padecer Alzheimer.
http://www.cosasdesalud.es/cafeina-contra-alzheimer/
Pero aínda que a cafeína limite a nosa sensación de cansanzo, non o fai desaparecer. Un cerebro canso segue estando canso con cafeína ou sen ela e aínda que reduza esa sensación non elimina a necesidade de descansar. En certo modo é como pedir un préstamo, desfrutas del un tempo pero antes ou despois hai que devolvelo.
En resume, un artigo interesante que fai pensar nos efectos da cafeína e nos beneficios que supuxo evolutivamente para prantas e insectos.
Un saúdo!
Manuel M. Máster de Profesorado
Publicar un comentario