Hasta sempre!!!

Grazas a todos/as os de antes e os de agora. Sempre levarei o ensino no meu corazón. O IES Otero Pedrayo era a miña casa e botareina moito de menos. A páxina de fb de Bioloxía seguirá aberta para todos vós. Bicos

Unha erupción solar

A Axencia Especial da NASA logrou captar por primeira vez en imaxe como é unha xigantesca erupción solar.



Ocurriu o pasado vintecatro de Agosto. O Sol emitiu unha llamarada solar de nivel medio ás 8:16 am EDT que foi captada polo novo observatorio solar da NASA: o Espectógrafo de Imaxes da Interfaz Solar. Nas imaxes, pódese ver como como unha llamarada estalla no lado ezquerdo do "astro rei". A exección da masa coronal rexistrada (onda feita de radiación e vento solar que despréndese do Sol no período chamado Actividade Máxima Solar) tiña o ancho equivalente a cinco veces o planeta Terra e sete veces e media a súa altura.

As llamaradas ou erupciones solares son explosións de gran alcance de radiación, que envía gases, plasma e outras materias no Sistema Solar. Segundo explica a NASA, as radiacións nocivas dunha llamarada non poden atravesar a atmosfera da Terra para afectar aos humanos, pero se chega a ser o suficientemente intensa, as explosións poden perturbar as señais GPS e as comunicacións.

Fonte de información: http://www.huffingtonpost.es/2014/09/01/erupcion-solar-video_n_5747822.html?utm_hp_ref=es-ciencia-y-tecnologia

Rebeca González Pérez, 1º Bach. D

Os neandertales podrían ter capacidade de pensamento simbólico

A capacidade de ter pensamento simbólico atribuíuse sempre ao ser humano (homo sapiens) pero a aparición dun grabado nunha cova de Gorham, en Xibraltar, de máis de 39000 anos de antigüedade, afirma que os neandertais tiñan capacidade para a expresión abstracta.
Apenas son unhas cantas liñas cruzadas en ángulo recto grabadas sobre a roca, pero poden ser a clave dunha capacidade intelectual moito maior da que se pensaba para estos homes primitivos.



Nos últimos anos, os investigadores descubriron que os neandertais enterraban aos seus mortos, adornábanse con pigmentos blancos e vermellos e se preocupaban por anciáns e enfermos, todas son probas dun pensamento complexo.Pero, ata agora, non se encontrara arte neandertal sen ambigüedades, explica Reuters.

O grabado encontrouse cuberto por unha capa de sedimentos que contiña 294 herramentas de pedra talladas por neandertales. Os investigadores descartaron que a talla fora acidental ou o resultado de cortar a pel ou a carne dos animais. O grabado é resultado do uso repetido e intencional dunha pedra afilada para grabar a roca, reflexando persistencia e determinación.

"A pesar da súa aparente simplicidade, o grabado dos neandertais representa un salto cualitativo no noso conocimiento da capacidade cognitiva de esos outros humanos xa extintos: este tipo de representaciones abstratas, sen ningunha funcionalidade aparente, é exclusivo de mentes con capacidade de abstración" Explicou o investigador do CSIC Juan José Negro. Segundo este investigador, "o grabado analizado é un elemento cultural e un fenómeno único equiparable a unha obra de arte."

En 2012, encontrouse outro indicio de que os neandertais crearon arte ao atribuirlles as pinturas murais simples. Sen embargo, como recorda Reuters, ao no encontrarse utensilios, non foi posible descartar definitivamente que foran obra de humanos modernos e non de neandertais.

Fonte de información: http://www.rtve.es/noticias/20140901/estudio-grabado-gibraltar-atribuye-neandertales-capacidad-para-expresion-abstracta/1003943.shtml

Rebeca González Pérez, 1º Bach. D

Os problemas de memoria do rover Opportunity tras dez anos en Marte.

O rover Opportunity presenta problemas de memoria tras a súa chegada a Marte fai dez anos. A NASA está planteándose formatear a súa memoria flash debido a que cada vez máis reiniciábase o seu ordenador para poder funcionar.Todo esto interfiere coas actividades científicas programadas, a pesar de que a recuperación de cada incidente complétase nun día ou dous.

Por este motivo, o equipo que dirixe o rover Opportunity dende a Terra prepárase para formatear a súa memoria flash, que é a encargada de conservar os datos, incluso apagada. As células individuales da memoria flash poden desgastarse co uso repetido, é creése que estas células son as responsables dos desaxustes.

Os rovers xemelgos Spirit e Opportunity chegaron a Marte a principios do ano 2004 para comezar misiones planificadas para tan só tres meses. Spirit traballou durante 6 anos e o Opportunity aínda continúa activo. Estos rovers descubriron cousas como os ambientes húmidos antigos en Marte.

Fai cinco anos formateouse a memoria do rover Spirit para deter unha serie de problemas na súa memoria. Agora, en setembro, a NASA plantea facer o mesmo co rover Opportunity. Os preparativos inclúen a descarga á Terra de todos os datos útiles que ten a memoria flash e cambiar o rover a un método de funcionamento que non utilice a memoria flash. Ademáis o equipo está reestruturando as sensións de comunicación do rover para utilizar unha velocidade de datos máis lenta, o que pode añadir capacidade de recuperación en caso de reinicio durante estos preparativos.

Fonte de información: http://www.rtve.es/noticias/20140901/problemas-memoria-del-rover-opportunity-tras-diez-anos-marte/1003500.shtml

Rebeca González Pérez, 1º Bach. D

O fármaco contra o ébola ZMapp demostra a súa efectividade en primates.

O fármaco experimental contra o ébola ZMapp demostrou unha efectividade do cen por cen na recuperación de dezaoito primates infetados co virus, segundo un estudio dirixido pola Axencia da Saúde Pública de Canadá.



Os investigadores administraron tres dosis de suero, en intervalos de tres días, a exemplares de macacus rhesus, cunha fisioloxía moi parecida á humana. Aínda que algúns animais comezaron o tratamento nunha fase avanzada da enfermidade, todos sobreviviron.

Polo contrario, os tres exemplares do grupo control que non recibiron o fármaco, morreron ao oitavo día. Ante a epidemia do ébola en África Ocidental que causou xa máis de 1500 mortes, este fármaco en fase de experimentación (un cóctel de tres anticorpos) foi administrado a varios pacentes, entre eles dous estadounidense que se recuperaron tras recibir o tratamento. Sen embargo, outros dos pacentes tratados con ZMapp non sobreviviron, entre eles o relixioso Miguel Pajares. Os investigadores cren que a efetividade do tratamento depende en gran medida do avanzada que esté a enfermidade.

Polo momento non se pode asegurar que este fármaco poda acabar co virus. Como xa vimos, non existe ninguna vacina aprobada para combatir o ébola, polo que o control da epidemia limitouse a ciudadanos paliativos e ao establecemento de barreiras para tratar de evitar novos contaxios.

Esta investigación permite soñar con fin da enfermidade, e ver por fin unha solución ao virus que está contaxiando a gran parte do continente Africano. Gary Kobinger, o patólogo da axencia pública canadiense que dirixiu os experimentos, sinalou nunha roda de prensa que o medicamento podería estar listo para o seu uso en humanos en menos de dous anos.

Fonte de información: http://www.rtve.es/noticias/20140829/farmaco-contra-ebola-zmapp-demuestra-100-efectividad-primates/1002141.shtml

Rebeca González Pérez, 1º Bach. D

O desenvolvemento do primeiro avión transparente

O Centro para a Innovación de Procesos en Reino Unido, está a desenvolver un proxecto con o cal poderase revolucionar o sector da aviación comercial.
Trátase dunha tecnoloxía que permitirá crear aeronaves que en lugar de ventás, tendrán unha serie de pantallas que recollerán as imaxes do cielo en pleno voo, é dicir, en tempo real.

Esta nova tecnoloxía dará ao pasaxeiro a sensación de encontrarse nun "avión transparente", o que podería revolucionar a maneira de viaxar. Ademáis do encanto visual, axudaría a reducir o peso do avión e polo tanto, disminuir o consumo de combustible.



O seu funcionamento é a partir da utilización de "tintas condutoras" que permiten a impresión electrónica, unha tecnoloxía relativamente barata, cuxos usos tense planeado en diversas áreas como son os frascos de comésticos, ata nos envases de medicamentos que podería indicarlle ao pacente como está conformado o fármaco, a hora que debe tomalo, etc.

O deseño de areonaves sen ventás como método de aforro de combustible sólese utilizar para os servicios comerciais, como o destinado ao transporte de mercancías. Os novos modelos de Airbus para o ano 2050, nos que se eliminarán as ventás para deixar ao descuberto o teito e os laterais, tamén inciden neste concepto.

Unha empresa aeroespacial estadounidense anunciou os seus plans para incluir os primeiros modelos de cabina sen ventás no seu modelo Spike S-512 Supersonic Jet, que comezará a operar no ano 2018.


Fonte de información: http://www.informador.com.mx/tecnologia/2014/546003/6/desarrollan-primer-avion-transparente.htm

Rebeca González Pérez, 1º Bach. D

Procesos comúns entre o ADN humano, da mosca e do gusano

Para a información sobre os seres vivos están sendo un xerador importantísimo  as técnicas de secuenciación xenómica e os estudos de xenómica comparativa. Estase tratando de dar respostas a moitas das preguntas que hoxe en día aínda non as teñen, para iso diferentes proxectos tratan de deseñar o ADN humano e doutras especies para poder coñecer a súa base molecular. Ainda que o efecto na sociedade  tardará anos, esta semana publica a revista Nature cinco estudos que serán un referente para moitos científicos de todo o mundo.

Son estudos elaborados a partir de dous proyectos científicos:

•       o ENCODE (2003)  establece a enciclopedia dos elementos do ADN humano.    
•       o modENCODE(2007) xera un catálogo dos elementos funcionais da mosca da fruta e do xenoma do gusano.

Estos dous proxectos  añadiron datos das tres especies que foron  moi estudiadas en investigación  e moi distantes na evolución.Ambos han sido financiados  polo Instituto Nacional de Investigación del Genoma Humano, que forma parte dos Institutos Nacionales de Salud de Estados Unidos.

Descubriuse nun estudio comparativo un patrón xenético de expresión das tres especies, particularmente dos xenes involucrados no desenrolo, neste estudio utilizaronse mais de 67.000 millóns de secuencias xenéticas.

Según explica a El Mundo Sarah Djebali co-autora deste traballo e investigadora no Centro de Regulación Genómica en Barcelona "O que encontramos son un conxunto de xenes que parecen funcionar ao mesmo tempo en cada animal no seu desenrolo embrionario e de manera común. Esto confirma  una hipótese que había sobre o tema, que establecía que hai un momento no desenrolo embrionario onde a expresión dos xenes é igual en todos os animais. Serían como os xenes que son a base da vida"

Desta forma moscas, gusanos e homes comparten programas de apagado e encendido de xenes dunha maneira coordinada, é dicir, utilizan un patrón como método para expresar xenes que ademáis de funcionar en paralelo con cada unha delas son necesarios para o desenrolo.

Para poder aplicar ese coñecemento a mellorar a comprensión da bioloxía humana e das enfermidades, os investigadores tendrán que aprender as reglas da expresión xenética a medida que os organismos van desenrolandose.

Por outro lado, o grado de activación dos xenes para fabricar proteínas ou non podería predecirse en función dos características da cromatina e das histonas. Segundo explica Djebali "As histonas son proteínas que axudan a compactar ao ADN, é dicir, a empaquetalo de tal maneira que poida caber no núcleo da célula. As modificacións nas histonas -o epigenoma- son moi importantes tamén na expresión dos xenes. Descubrimos que podemos predecir a expresión dos xenes a partir da actividade das histonas"

Descubriuse que hay zonas do ADN que conteñen moita actividade e no que está involucrado un tipo de ARN que non se coñecía ata agora. Djebali sosten que ainda non se sabe moi ben como funcionan as proteínas encontradas; unha vez que se sepa entederemos como funciona o ARN.

Eric Green(director do Instituto Nacional de Investigación del Genoma Humano) afirma que todo o coñecemento logrado ata agora axuda de gran maneira a mellorar os nosos coñecementos sobre a bioloxía humana.

O traballo destes dous proyectos da para moito mais. Estos estudios van dende análisis mais profundos dentro dunha ou mais especies, a métodos de desenrolo ou investigacións sobre procesos biolóxicos particulares.

Fonte: http://www.elmundo.es/salud/2014/08/27/53fe05a0ca4741d03f8b4575.html

                                                Nuria Vila Seijas Nº30 1ºBach-D

Un pez desvela o salto da vida acuática á terrestre

Fai aproximadamente catrocentos millóns de anos, un grupo de peces comezou a explorar a terra, dando lugar aos tetrápodos anfibios, que máis adiante convertiríanse nos anfibios, aves e mamíferos de hoxe en día. Sen embargo, a evolución anatómica da vida marina hacia a terrestre segue sendo un misterio para os científicos.

Para saber máis sobre este cambio, os investigadores da Universidade McGill (Canadá) estudaron ao Polypterus senegalus, un pez africano coa capacidade de respirar fóra da auga e "camiñar" na terra, algo moi parecido ao que sucedía cos antigos peces que evolucionaron a tetrápodos.

O exemplar de Polypterus foi trasladado a vida terrestre durante casi un ano para ver a súa evolución. O pez mostrou cambios anatómicos e condutales significativos. Camiñou de forma eficaz sobre a terra colocando as aletas pegadas ao seu corpo e erguendo a cabeza. O seu esqueleto pectoral fíxose máis alargado con unións máis fortes a través do seu peito, posiblemente para incrementar o apoio ao camiñar. Tamén observouse unha disminución do contacto co cráneo para permitir potencialmente un maior movemento da cabeza ou do pescozo.

A investigación que adaptou a este pez a vida terrestre é única. Sen dúbida este experimento ofrece novas ideas sobre cómo os peces fósiles puideron utilizar as súas aletas nun ambiente terrestre e qué procesos evolutivos estaban en xogo.

Fonte dinformación:

http://www.elmundo.es/ciencia/2014/08/28/53ff019e268e3e95608b4576.html

Rebeca González Pérez,1º Bach.D

Un fármaco para a esclerosis múltiple supera a primera fase dos ensayos

A esclerosis múltiple é unha enfermidade dexenerativa. Consiste nunha destrución da mielina (a cuberta dos nervios) por un funcionamento anormal do sistema inmunitario, e ten como consecuencia que os sinais do cerebro non chegan ao seu destino. Por iso maniféstase de xeitos moi variados (problemas de visión, de coordinación, de memoria, debilidade muscular, pinchazos, tics). Non ten cura e só pódense prescribir terapias paliativas durante brótelos ou como mantemento. Por iso un fármaco que supere a primeira fase dos ensaios en humanos é unha boa noticia para os afectados (entre eles, dous millóns de europeos). E iso é o que publicou este mércores na revista Neurology, Neuroimmunology & Neuroinflammation un equipo da Asociación Americana de Neurología.

O traballo é só unha fase I, a que mide a seguridade do medicamento, e quédalle un longo percorrido ata chegar ao uso clínico, pero ten un abordaje novedoso, explican os autores. Ata agora, o que se intenta coas terapias para a esclerosis múltiple é que non volva haber brotes (a enfermidade non actúa de xeito continuo, senón que o fai por episodios intercalados con periodos de estabilidade).

Neste caso atopouse —polo menos nos ensaios con ratas— que se pode interferir na actividade dunha proteína, chamada lingo-1, que bloquea o proceso de reconstrución da mielina dos nervios. O anti-lingo-1, como se chamou ao fármaco, impide esta actuación, o que levou en animais de laboratorio a unha recuperación das funcións nerviosas. O ensaio en persoas, de momento, non arroxou datos respecto diso. Nesta fase se reclutó a 72 persoas sas e a 47 que tiñan a enfermidade nunha fase de non actividade ou con baixa progresión, e, como é habitual nestes ensaios, dividíuselles en grupos para recibir placebo ou diversas doses do medicamento, que se administra inxectado.

O resultado principal do estudo foi que non houbo efectos secundarios de importancia. Pero, ademais, púidose determinar que cantidade de fármaco permitía manter no sangue o nivel óptimo de anti-lingo-1 que se viu en animais que permitían unha regeneración da mielina. Por iso Diego Cadavid, membro da Asociación Americana de Neurología e do laboratorio Biogen que desenvolveu o fármaco, mostrouse optimista: “Con estes resultados podemos empezar os ensaios de fase II para ver si este fármaco pode restituír a mielina e ten efecto na recuperación das funcións físicas e intelectuais”, dixo. Logo quedará un ensaio a gran escala para afinar os protocolos e medir definitivamente a súa eficacia, o que adoita levar anos, salvo que se decidise, como co ébola, que a situación dos pacientes é tan desesperada que se aceleren os prazos ou, directamente, sáltense estes pasos

 http://sociedad.elpais.com/sociedad/2014/08/27/actualidad/1409163756_791016.html

Ainoha Gómez Cid 1ºD

Que é o ébola?

O ébola continúa sendo unha das principais preocupacións a nivel mundial. A enfermidade afectou gravemente a catro países africanos: Liberia, Nigeria, Guinea e Serra Leona. Sen embargo, todos os países do mundo temen que a enfermidade poda extenderse por outras zonas do planeta, chegando a provocar un elevado número de víctimas.

O Centro de Control e Prevención de Enfermidades (CDC) encargado de monitorizar e controlar a epidemia fala dun brote "sin precedentes por o número de casos e a dispersión xeográfica". A noticia recorreu as televisións de todo o planeta, alentando do risco e do fácil contaxio da enfermidade pero, que é realmente o ébola?

O ébola é un virus con estrutura filamentosa que forma parte da familia dos "filovirus". Este virus infecta o endotelio capilar e a varios tipos de células inmunes, destruíndo o interior do organismo. O tempo de incubación pode durar entre dous e vinte días, provocando, con posterioridade, febres altas, vómitos, e en última instancia hemorraxias. A letalidade deste virus e de ata o 90% xa que aínda non existe unha vacina para combatilo.

Existen cinco especies de ébola diferentes. Todas elas reciben o seu nome dun río cercano ao epicentro do primeiro brote, en República Dominicana do Congo. Polo seu lugar e ano de descubrimento, coñécense como Sudán y Zaire (1976), Reston (1989), Costa de Marfil (1994) e Budinbugyo (2007).

Un dos principais problemas da enfermidade e a súa fácil transmisión. Principalmente o contaxio sole estar relacionado co contato direto co sangue e secreciones de animais o pacentes infetados, estén vivos ou mortos. Aínda que tamén pode transmitirse a través de pequenos fluidos transportados polo aire (saliva principalmente) ou transpirados pola nosa pel (suor).

Por todo elo, a OMS (Organización Mundial da Saúde) traballa para controlar ao persoal médico e interromper a circulación de persoas nas zonas afectadas. Con esto, buscan aislar as persoas dos países con maior número de enfermos e evitar así a súa extensión polo resto do planeta.

Rebeca González Pérez,1ºBach D

Desenvolven un prototipo de célula para crear vida artificial

Desde o ano 2000, os intentos por comprender a vida e modificala diríxense hacía unha única direción: a de producir vida artificial no laboratorio e poder controlala á voluntade dos científicos.

Pouco a pouco estase a avanzar neste complicado camiño e segundo un artigo publicado esta semana nas revista "Science" científicos do Instituto Weizmann (Rehovot, Israel), xa conseguiron facer unha reprodución artificial e en miniatura dun grupo de células e imitar o seu funcionamento. Máis concretamente, conseguiron introducir dous xenes, secuencias de ADN, e obter proteínas.

O seu diseño consiste nunha rede de pequenos compartimentos unidos por capilares, que son uns pequenos condutos que permiten o tránsito de nutrientes e outras substancias. En cada compartimento os investigadores añadieron estratos de células naturais que tiñan toda a maquinaria necesaria para producir proteínas. Cando introducían os xenes, toda esa maquinaria lía a información que contiñan e producían as proteínas correspondentes.

De funcionar, poderíase producir calquera proteína neste sistema artificial. Esto podería servir para comprender os procesos biolóxicos básicos e no futuro axudaría a sintetizar proteínas específicas para facer combustibles, medicamentos, produtos químicos ou enzimas de uso industrial.

Polo momento só probaron con dous xenes cada vez, pero pretenden ir máis alá e reproducir redes de xenes que interacionen uns cos outros. De seguir así e como última meta poderían probar con todos os xenes dun organismo. "O obxetivo é diseñar un contido de ADN similar a un xenoma real e colocalos nos compartimentos." Explicou Alexandra Tayar, a estudante que, xunto con Eyal Karzbru, diseñou o sistema.

Sen embargo, a pesar de diseñar un compartimento que da soporte as funcións da célula, os científicos recurriron á maquinaria de células naturais preexistentes e a xenes extraídos destas, polo que aínda non se pode falar nin moito menos de auténticas células artificiais.

Fontes de información: http://www.abc.es/ciencia/20140819/abci-celula-artificial-sintesis-proteinas-201408190902.html

Rebeca González Pérez,1º Bach.D

Vida nas profundidades da Antártida

Encontrase a 800 metros da capa de xeo do lago subglacial Whillians un ecosistema microbiano que según os investigadores poden ter implicacións para a vida noutros ambientes, tanto na Terra como noutros lugares do Sistema Solar. Este proxecto foi bautizado como  WISSARD e fixo historia en xaneiro de 2013, no que utilizaron unha tecnoloxía de perforación para acceder ao Whillians onde puideron recoller mostras de auga e sedimentos de augas cristalinas que foran illadas por miles de anos do contacto directo ca atmosfera. Segundo John Priscu (un dos científicos do proxecto), este lago é "unha das maiores áreas húmidas do mundo que está totalmente dominado por microorganismos".

Anteriormente xa fora cuestionado por mor do potencial de contaminación dos hidrocarburos que se desprenderían durante a perforación. Sen embargo foron autorizados a recoller mostras sen este perigo coa técnica utilizada en WISSARD.

Os investigadores examinaron as mostras de auga e sedimentos deste lago que foron apoyados pola NASA e pola NFS. Os autores deste proyecto publicado na revista Nature durante a análisis detectaron que este ambiente extremo sustenta ecosistemas microbianos vivos e diversos que soportan a escuridade e as temperaturas baixo cero.

Tamén foi descuberto que os organismos extraían enerxía das rochas mediante dióxido de carbono como fonte de carbono. Brent Christner, autor principal da investigación, que confirmou por primeira vez  máis dunha década de especulación sobre a vida neste ambiente, dixo que "hai unha parte inexplorada escondida baixo case un kilómetro de xeo na Antártida. WISSARD conseguiu proporcionar unha visión sobre a natureza da vida microbiana que pode vivir baixo mais de cinco millóns de kilómetros cadrados da capa de xeo ".

Mikucki, outro científico do proxecto dixo: "debido a que a Antártida é un continente microbiano , a exploración por debaixo de súa espesa capa de xeo pode axudar a entender como a vida evolucionou para sobrevivir na fría escuridade. Espero que os  nosos resultados motiven máis investigacións sobre o papel destes microorganismos extremos no funcionamento do noso planeta e outros mundos xeados do noso  sistema solar.

Fonte: 

http://www.elmundo.es/ciencia/2014/08/20/53f49694268e3e18038b4580.html

                                                     Nuria Vila Seijas Nº30 1ºBach-D

Os dous estadounidenses tratados cun suero experimental superan o ébola

O día de hoxe é un milagre”. Kent Brantly resumía con estas palabras a súa supervivencia ao virus do ébola. O médico de 33 anos e a enfermeira Nancy Writebol, de 59, as dúas primeiras persoas que foron tratadas pola infección en territorio estadounidenses, recibiron ao alta. “Teño sorte de estar vivo e de poder reunirme coa miña familia”, afirmou Brantly, acompañado en todo momento da súa muller.

“Grazas aos coidados do equipo en Liberia, o uso dun tratamento experimental e a experiencia e os recursos do equipo médico no Hospital Universitario de Emory , Deus salvoume a vida”, asegurou Brantly ante os medios. O doutor e Writebol son as dúas primeiras persoas en sobrevivir ao virus do ébola tras recibir o soro experimental ZMapp, aínda que os seus médicos non proporcionaron detalles 

clínicos dos efectos deste medicamento.

A familia Brantly mudouse a Liberia o pasado mes de outubro. “Entón o ébola  non estaba no radar”, explicou hoxe o doutor, pertencente a unha organización humanitaria. Recibiron o primeiro paciente en xuño e, a partir de aí, non cesaron de chegar. Brantly relatou que o seu traballo estivo dividido entre o tratamento de persoas infectadas con ébola  e o adestramento de persoal médico que puidese coidarlles.

A avaliación para darlle a alta realizouse de xeito independente en cada caso, en coordinación co Centro de Control de Enfermidades (CDC) e de acordo coas indicacións da Organización Mundial da Saúde (OMS). Os doutores deberon verificar que non había presenza do virus no sangue nin padecían síntomas durante polo menos tres días. “Tras un rigoroso e exitoso tratamento e probas, determinamos que ambos pacientes recuperáronse da enfermidade do virus do ébola e poden reunirse coas súas familias e regresar á súa comunidade sen preocupación”, dixo Ribner. “Non existe unha ameaza á saúde pública”.

Os estadounidenses foron as dúas primeiras persoas en recibir o ZMapp , que ata entón só fora probado en monos, e que tamén se lle aplicou ao sacerdote español Miguel Pajares, que faleceu. O medicamento non é máis que un cóctel de anticorpos monoclonales desenvolvido inicialmente nun ratón modelo de infección por ébola . Un anticorpo monoclonal é unha especie química homogénea (unha proteína concreta), a diferenza das coleccións complexas de anticorpos, máis ben irreproducibles, que se obteñen extraendo sangue a animais infectados. Os xenes para estes anticorpos foron despois adaptados para o seu uso en humanos (humanizados, na jerga) e transferidos a plantas de tabaco para a súa produción eficaz e barata, informa Javier Sampedro.

A obtención do soro experimental por parte dos estadounidenses, xusto antes de ser repatriados, suscitou numerosas críticas pola falta de acceso aos medicamentos para as vítimas de Liberia, Ghana e Sierra Leoa, onde o virus golpeou máis fuertemente. A empresa de California que o fabrica, Mappbio, informou ademais que as súas existencias están prácticamente esgotadas, polo que a súa entrega de xeito masivo para as poboacións afectadas, ademais de representar un enorme desafío ético e médico, é aínda imposible.

http://sociedad.elpais.com/sociedad/2014/08/21/actualidad/1408614799_641592.html

Ainoha Gómez Cid  1ºBach.D. 

Unha explotación mineira ameaza unha xoia de arte rupestre en Galicia

Cova Eirós (Triacastela, Lugo) alberga a mostra de arte rupestre máis antiga do Noroeste Peninsular documentada ata a data e é un dos yacimientos paleontológicos con restos de oso cavernario máis importantes da Península Ibérica. Pese a estar considerado como a xoia da arqueología e a paleontología de Galicia, diversos colectivos alertan de que o conxunto atópase ameazado. A orixe dese perigo sitúano nunha explotación minera que, tras dez meses paralizada, nas últimas semanas recibiu un controvertido permiso para retomar a actividade.

Cementos Cosmos, do grupo brasileiro Votorantim, explota desde 1978 unha canteira de extracción de roca caliza cuxo fronte norte atopar moi preto de Cova  Eirós e a propia Administración galega recoñece, nun informe de de a Dirección Xeral de Patrimonio Cultural, o "alto risco" que supón para a conservación do yacimiento o uso de explosivos da explotación.

Ao mesmo tempo que asume ese perigo, o mesmo informe emite un dictame favorable á legalización da canteira, sendo un dos documentos nos que se basea o Concello de Triacastela  para darlle permiso de actividade. Tras coñecerse o seu contido, reavivouse a polémica sobre a idoneidad na que a asociación Salvemos Cabana alerta de que Cova Eirós "está seriamente ameazada" pola proximidade da actividade extractiva: o uso de explosivos "deteriorou a integridad da cueva" e aumentaron os niveis de humidade, "que son moi perjudiciales" para a conservación das pinturas rupestres.

Esta ameaza que planea sobre Cova Eirós chegará, ademais, ao Parlamento de Galicia a través dunha iniciativa do partido Alternativa Galega de Esquerda  (AGE), que insta á Xunta de Galicia á inmediata paralización da actividade na explotación baseándose, entre outros argumentos, en que a licenza concedida estaba condicionada ao cumprimento de requisitos previos aos que non se deu resposta.

Respecto diso, a asociación cultural Ou Iribio, que coa súa denuncia había motivo a paralización previa da actividade, pide á alcaldesa de Triacastela , Olga Igrexas, que actúe "de xeito inmediato" para evitar a ilegalidad cometida por Cementos Cosmos tras comprobar que o reinicio dos traballos esta incumpliendo con eses requisitos e condicións de obrigado cumprimento, varios deles previos ao reinicio da actividades.

O colectivo cultural Ou Iribio e a Asociación para a Defensa Ecolóxica de Galicia (Adega) xa presentaron senllas solicitudes no ano 2012 para que o yacimiento fose declarado Ben de Interese Cultural (BIC) e quedase protexido fronte aos potenciais perigos de Cementos Cosmos. Estas peticións non obtiveron resposta e, mentres tanto, desde o Sindicato.

Labrego Galego, Margarida Prieto Ledo asegura que "xa hai importantes danos" no yacimiento que "están intentando ocultar" e desde Ou Iribio Marcos Celeiro alerta de que se retirou a capa de terra e roca que había sobre a cueva e permitía manter unhas condicións ambientais constantes no seu interior para preservar as pinturas rupestres.

http://www.elmundo.es/ciencia/2014/08/15/53eca96f22601d946a8b4583.html

Ainoha Gómez Cid 1ºBach D.         

Considérase "mala sorte" a extinción dos dinosaurios.

O impacto dun asteroide acabou cos dinosauros, pero se ese asteroide ocorrese máis tarde ou máis cedo na historia, poderían sobrevivir. Os paleontólogos teñen construído unha nova narrativa da desaparición destas criaturas prehistóricas, uns 66 millóns de anos, grazas a un estudo de rexistros fósiles actualizado e ferramentas de análise melloradas.

Os resultados deste traballo foron publicados en "Biological Reviews", os autores atoparon que a Terra estaba pasando por unha turbulencia ambiental, que incluíu unha extensa actividade volcánica, un cambio no nivel do mar e variación de temperatura en poucos millóns antes de que un asteroide batera no que hoxe é México.

Probablemente, debido a cambios no clima e do medio ambiente, a cadea alimentaria viuse debilitada pola falta de diversidade entre os grandes dinosauros herbívoros dos que outros individuos alimentabanse. Isto fixo que os dinosauros foran vulnerables e tiveron poucas posibilidades de supervivencia tras o impacto do asteroide.

O impacto causaría diversos cambios ambientais polo que só sobreviviron os dinosaurios que podían voar debido a que as cadeas alimentarias derrumbaronse, estos dinosaurios evolucionaron ata convertirse nas aves da actualidade.

Por iso mesmo se o asteroide caera sobre a Terra uns millóns de anos antes poderían sobrevivir debido a que as cadeas alimenticias eran máis robustas e as especies de dinosaurios eran máis diversas.

Un equipo de paleontólogos da Universidade de Edimburgo estudaron un catálogo de fósiles de dinosauros para crear unha imaxe do cambio que sufriron.

Segundo Steve Brusatte os dinosaurios tiveron unha mala sorte colosal, porque non só un asteroide impactou na Terra senon que pasou no momento errado, cando eles eran vulnerables.

O Dr Richard Butler di que, independentemente de que eles estaban nun período vulnerable no momento do golpe  do asteroide, non hai nada que suxira que foron condenados á extinción. "Sen ese asteroide, os dinosauros probablemente aínda estarían aquí e nós probablemente non. "

                               Nuria Vila Seijas Nº30 1ºBach-D

Fonte: http://www.elmundo.es/ciencia/2014/07/28/53d6032722601d192e8b4575.html  

Poderia existir un apocalipsis debido a xenética?

Un equipo de cientificos en EEUU transfiren ao óvulo dunha mona un xen dunha medusa chamado GFP que codifica unha proteína fluorescente verde. Unha vez fecundado o embrión implántase noutra mona, na cal ao dar a luz obtén unha cría que contén GFP nos seus tecidos, aínda que non ten ningunha función é moi doado de identificar. O primeiro macaco ANDi modificado xeneticamente (transxénico) naceu no 2000 despois de varios abortos e intentos que non resultaron.

Pouco a pouco vanse conseguindo avances que permitan que os primates transmitan aos seus descendentes xenes doutra especie que se introduciron de forma artificial. Os científicos a partir destes experimentos intentan encontrar a cura para enfermidades neurodexenerativas como o Alzheimer ou o Parkinson.

O amanecer do planeta dos simios móstranos como os seres humanos están a punto de extinguirse debido a unha gripe chamada a dos simios. A pregunta é ¿se nalgún momento un experimento se nos fose das mans podería chegar a darse unha situación como esa? ou ¿ Canto se parecen os primates a nós como para poder modificar tanto os seus xenes como o seu comportamento?

É importante distinguir entre os simios e os primates. Os primates úsanse para investigar enfermidades como o Alzheimer e o Parkinson.

O filosofo Thomas Baldwin elaborou un informe no que mostraba os riscos dos experimentos con animais e urxía que se garantise un marco ético común para esas prácticas. O que explica este diario é que transplantar células neuronais en primates podia ter riscos como por exemplo que comezase a presentar algunhas capacidades humanas, aínda que isto xa sería un caso moi extremo e moi improbable, xa que para facer estes experimentos fan falta grandes coñecementos científicos e moita experiencia.

 Fonte: http://www.elmundo.es/ciencia/2014/07/17/53c6bcbaca4741f24e8b456d.html

                            Nuria Vila Seijas Nº30 1ºBach-D

Implantes óseos obtidos de dentes de tiburón.

Os membros do grupo de Novos Materiais da Universidade de Vigo, xunto con hospitais públicos da cidade implicados no proxecto Biocaps  descubriron que a partir de dentes de tiburón poderíanse facer  implantes óseos ao atopar cerámicas biolóxicas a partir de dentes de tintoreras e marraxos.

Segundo o coordinador de Novos Materiais, Pio González, di que fai tres anos desde o inicio do proxecto, porque buscou aproveitar aqueles restos que desechaban as lonxas. Porque a pesca en augas abertas é moi frecuente capturar distintos tipos de tiburón.

A obtención de biocerámica é simple, é dicir o proceso básase na reconstrución dos dentes co fin de obter o mineral necesario para o implante, polo que non son necesarios equipos sofisticados. Esas cerámicas son utilizadas como material de recheo, porque a dentadura non ten oso suficiente para soster a prótese adecuadamente. Cúbrese a cavidade e esperase uns meses ata que a área é rexenerada. Unha vez rexenerada colocase o implante de titanio que conformará de novo o dente.

Ata agora, o óso vacún foi usado, pero por mor da enfermidade da vaca tola foi cuestionada. Como os dentes de tiburón conteñen gran cantidade de apatitas, compostos que axudan de forma moi eficaz a rexenerar  o tecido óso, comezouse a confiar máis neste método.

Fonte: http://www.lavozdegalicia.es/noticia/sociedad/2014/07/15/cientificos-vigo-crean-implantes-oseos-partir-dientes-tiburon/0003_201407G15P27991.htm

                                                        Nuria Vila Seijas Nº30 1ºBACH-D

UN NOVO METODO PARA ESTUDAR A ACUMULACIÓN DE CO2 NA ATMOSFERA

A nave da NASA despegou o pasado mércores na Base Aérea de Vandenberg (California), un día máis tarde do previsto, debido a un fallo detectado na circulación da auga no lanzador. Esta nave investigará  a acumulación de dióxido de carbono (CO2) na atmosfera.

Todos os anos, emitimos 40 mil millóns de toneladas de dióxido de carbono na atmosfera, sobre todo a partir de combustibles fósiles. Unha metade permanece na atmosfera, mentres que a outra é convertida en sumideiros de carbono porque é absorbido polos océanos.

Segundo Charles Bolden a NASA é a que máis poder  ten cando se trata de documentar e entender o cambio climático, que é considerado como o maior desafío da nosa xeración.

Algo que preocupa moito é o gas de efecto invernadoiro producido pola sonda que estuda a distribución das emisións de CO2 en Estados Unidos, un dos paises que xera máis emisións. Obama anuncia que o cambio climático será un dos obxectivos da súa administración. O seu obxectivo é que en 2030 estas emisións sexan reducidas en 30% en relación a 2005.

Un informe de científicos cren que o cambio climático xa é evidente en EEUU e asegurou que o cambio climático non é "un problema no futuro, senón do presente"

Fonte: http://www.elmundo.es/ciencia/2014/07/01/53b2829f268e3e33768b456f.html

                                                       Nuria Vila Seijas Nº3O 1ºBach-D

O mellor momento de facer cousas

Algún día teremos unha fábrica sobre a nosa mesa e, no canto de elixir o que consumimos, teremos o poder de fabricalo nós mesmos. O colectivo Maker (de make, en castelán “facer”) aboga e loita por un futuro así, que, doutra banda, ve inevitable. “A produción se deslocalizará, e fabricarase o que se necesite e alí onde se necesite. Atopámosnos/Atopámonos ante un cambio de paradigma”, explica Adam Jorquera, cofundador, xunto con Javier Gordillo, da escola taller Os Hacedores. Precisamente Os Hacedores son os organizadores do M-Make, un foro da crecente comunidade maker española que se celebra este fin de semana dentro do festival de tendencias urbanas Mulafest no Ifema, Madrid.

As actividades dos makers viran en torno a un aparello tecnolóxico do que non se para de falar últimamente, a impresora 3D, coa que fabricaremos aquilo que necesitemos, e que traerá, si todo sigue como este colectivo espera, grandes cambios á sociedade. Outros dos seus cabalos de batalla son o coñecemento colaborativo ou as tecnoloxías abertas. No encontro do Mulafest participarán outros proxectos como Clone Wars, Crowd Design, León 3D, Printed Dreams, Familiar, Cooking Hacks ou Moebyus Machines, entre outros.

Nun ático do centro de Madrid con excelentes vistas aos tellados da capital, teñen a súa sé Os Hacedores. Aquí vense os coloridos cachivaches que ensinan a crear da nada, mediante modelado 3D; lentes de sol, caveiras a tamaño real, cadeas ou rodamientos. “Basta poder imaxinar unha cousa para materializala”, di Jorquera. Iso si, é necesario aprender a deseñar en 3D, que é o que se ensina neste espazo e nas charlas e talleres que imparten para empresas ou institucións como A Casa Acesa, o Museo Thyssen-Bornemisza, a Fundación Telefónica ou o Instituto Europeo de Deseño. Teñen unha boa metáfora para os nosos tempos: “Estamos en éraa Gutenberg, non en éraa Epson”, din, “cando se crearon as primeiras impresoras todo o mundo puido utilizalas, con todo, cando se creou a imprenta moi poucos sabían ler ou escribir. E a xente foi aprendendo. Agora temos que aprender a ler e a escribir nesta nova tecnoloxía”.

Queren, pois, democratizar a impresión 3D e acabar co que poderiamos chamar analfabetismo en tres dimensións. Isto é unha das patas da chamada Terceira Revolución Industrial, un concepto esbozado polo tecnólogo e economista estadounidense Jeremy Rifkin, na que tamén se implican avances como a comunicación instantánea, o reciclaje de materias primas ou as enerxías renovables.

http://elpais.com/elpais/2014/06/30/eps/1404148192_512249.html

Ainoha Gómez Cid 1ºBach. D

O robot ‘Curiosity’ cumpre un ano marciano: 687 días terrestres

O robot Curiosity cumpre hoxe un ano marciano, que equivale a 687 días terrestres. Desde o seu aterrizaje o sete de agosto de 2012 no cráter Gale do planeta veciño, o vehículo percorreu 7,9 quilómetros e agora atópase en plena travesía cara á base do monte Sharp, ao pé de cuxa ladera podería chegar cara a finais de ano. O descenso do robot en Marte foi apoteósico, cunha nova estratexia para chegar ao chan que supoñía, como dixeron os enxeñeiros, sete minutos de terror, tal era a complejidad e risco da operación. Pouco despois, cos seus equipos activados e os instrumentos de análises e recoñecemento listos, comezou a exploración científica da zona. Como recapitula a NASA con ocasión do seu primeiro ano marciano, o Curiosity puido cumprir enseguida o obxectivo científico fundamental da misión ao lograr determinar que na zona de descenso fluíu auga no pasado remoto do planeta e que sería unha contorna apta para a vida, posiblemente con condicións favorables para a existencia de formas microbianas.

Outro achado importante que destaca a axencia espacial estadounidense, ten que ver co metano na atmosfera marciana, que é escasísimo, si é que hai algo, e o metano é un gas que se pode producir biológicamente. Antes das análises realizadas con este vehículo do Jet Propulsión Laboratory (California), había un vivo debate na comunidade científica achega da abundancia ou non de metano en Marte. O robot leva unha estación meteorolóxica española, a REMS, que envía diariamente os parámetros do tempo marciano.

O Curiosity analizou rocas e areas, fixo perforaciones no chan para extraer mostras e tomou e enviado moitas fotografías (de panoramas do cráter Gale e de detalles da contorna interesantes para os científicos).

Desde mediados de maio, o vehículo automático percorreu un quilómetro e medio en 23 xornadas de viaxe. Os científicos elixiron unha depresión nunha fronte de dunas para achegarse ao monte Sharp, a uns 3,9 quilómetros do punto en que se atopa actualmente. Alí queren que o robot analice mostras nas capas geológicas para pescudar como sería a contorna marciano no pasado e a súa evolución, sobre todo a súa habitabilidad.

O Curiosity, cos seus case oito quilómetros percorridos, está aínda lonxe do récord absoluto de desprazamento  dun robot polo chan marciano. O seu predecesor en Opportunity, que chegou en 2004 ao planeta vermello e que aínda funciona, acumulaba 38,7 quilómetros o xaneiro pasado, cando cumpriu unha década percorrendo o chan de Marte. O seu gemelo Spirit levaba 7,7 quilómetros cando deixou de comunicarse coa Terra, en marzo de 2010, e concluíu a súa misión.

http://sociedad.elpais.com/sociedad/2014/06/24/actualidad/1403630897_705123.html

Ainoha Gómez Cid 1ºBach

Unha arma nova para buscar vida extraterreste

Os científicos que buscan vida extraterrestre contan, a partir de agora, cun arma nova. E moi poderosa, segundo afirman os seus creadores nun artigo recentemente publicado en PNAS. Trátase dun novo modelo, o máis refinado de cantos existen, para identificar formas de vida en planetas fose do Sistema Solar. foi posto a punto por un equipo do University College, de Londres e céntrase no metano, a máis simple de todas as moléculas orgánicas e unha pista capaz de delatar a posible existencia de vida.


O que fixeron os investigadores é desenvolver un novo espectro para o metano "quente", o que na práctica permitirá detectar a molécula a temperaturas moi superiores ás que se dá na Terra (ata uns 1.200 grados), algo que ata agora resultaba imposible.


Para pescudar de que está feito un planeta remoto en órbita dunha estrela afastada, os astrónomos adoitan analizar o modo en que a atmosfera dese planeta absorbe as diferentes cores da luz do seu sol e comparan despois os datos obtidos cun modelo, ou espectro, que permite identificar a natureza das diferentes moléculas presentes.


Segundo Jonatjan Tennyson, coautor do estudo, "os actuais modelos do metano están incompletos e levan a subestimar gravemente os seus niveis nos diferentes planetas nos que se efectúa a medición. Podo asegurar que o noso novo modelo terá un gran impacto para o estudo futuro de planetas e estrelas frías fose do noso Sistema Solar, e axudará aos científicos a identificar neles signos de vida extraterrestre".

O estudo describe como os investigadores utilizaron un dos superordenadores máis avanzados de Gran Bretaña, o da Universidade de Cambridge, para calcular preto de dez mil millóns de liñas espectroscópicas diferentes. Cada unha delas reflicte unha cor distintiva no cal o metano pode absorber luz. A nova lista de liñas é 2.000 veces maior que calquera outra existente, o que significa que pode ofrecer información moito máis precisa nunha ampla gama de temperaturas ás que ata agora ninguén conseguira levar a cabo medicións.

http://www.abc.es/ciencia/20140616/abci-arma-nueva-para-buscar-201406161007.html

Ainoha Gómez Cid  1ºBach.D.

Dinosaurios, nin frío nin calor

• 1
• 2

Unha das grandes preguntas que expertos en dinosaurios se plantearon durante moito tempo ten que ver co seu metabolismo. Durante máis de 50 anos os científicos intentaron saber se se trataba de animais de sangue fría ou quente. Unha pregunta que para os ignorantes pode non ter demasiada importancia, pero cuxa resposta podería servir, para saber se eran máis parecidos ás actuais lagartixas ou ós elefantes.

Medir a temperatura corporal dos dinosaurios demostraría se se movían de forma lenta e pesada como os reptís, ou rápida e áxil como as aves. Esto depende en gran medida de se foron animais de sangue fría ou quente, e é o que analiza o artigo publicado polo equipo de John M. Grady, da Universidade de Novo México, no último número da revista Science.

A súa conclusión é que estaban a medio camiño entre os ectotermos e os endotermos. Trataríase polo tanto dun grupo de animais denominados mesotermos (entre uns 15 e 20 grados centígrados de temperatura) entre os que se encontran algunhas tartarugas, tiburóns e os atúns.

Neste estudio John M. Grady presenta un novo método para analizar o metabolismo de taxóns extintos, baseándose non só na tasa de crecemento, como os aneis de crecemento anuais en fósiles, senón que tamén teñen en conta as tasas metabólicas, baseándose en patróns de crecemento ontoxenético, é dicir, os cambios no tamaño corporal conforme un animal crece desde que nace e ata que é adulto.

Para analizar estas relacións entre o crecemento e a tasa metabólica nos dinosaurios, os investigadores usaron unha serie de datos comparativos, abarcando un amplio espectro de máis de 400 vertebrados tanto extintos como existentes na actualidade. A súa conclusión final foi que o metabolismo dos dinosaurios está a medio camiño entre a ectotermia e endotermia, ou o que é o mesmo, estaría entre os animais de sangue fría e os de sangue quente, máis cercanos ós mesotérmicos como o atún, os tiburóns lámnidos ou a tartaruga laúd.

No estudo chegase á conclusión de que a diferenza dos animais endotermos, que manteñen una temperatura media de 37 grados no caso dos mamíferos e de uns 39 no caso das aves, os dinosaurios tiñan una temperatura corporal lixeiramente superior á temperatura ambiente, pero non tan alta como os endodermos. En determinadas ocasións dependerían do calor metabólico xerado internamente para mantener a súa temperatura corporal, pero noutras dependerían da temperatura ambiente para manter a súa calor corporal.

O traballo publicado en Science podería axudar a outros científicos a entender mellor como eran os ecosistemas do Mesozoico e estimar como era a tasa metabólica doutros animais deste período cuxas características metabólicas seguen sen estar claras.

Fontes: http://www.abc.es/ciencia/20140614/abci-dinosaurios-parecian-tiburones-actuales-201406131358.html 

                                                                                           David Serantes                                                                                                          1 Bac D

As sentinelas do cambio climático

A capa de xeo da Antártida Occidental contráese de xeito irreversible... pero o mar de xeo do Ártico aumenta sorprendentemente no verán de 2013. A temperatura da superficie do mar mantense estable durante unha década... aínda que hai indicios de que a calor se está a concentrar nas profundidades. Os científicos advirten que hai que dar por resolto o debate e pasar á acción, pero rara é a semana que dous ou máis noticias contraditorias sobre o cambio climático saltan a grandes titulares e volven alimentar o escepticismo na opinión pública e na clase política.
A Axencia Espacial Europea (ESA) intentou terzar onte na polémica cunha nova visión do cambio climático: a ofrecida pola frota de satélites Sentinel. Dende o seu miradoiro a 700 quilómetros en órbita, as «sentinelas» vixiarán a perpetuidade a capa de xeo nos polos, a suba do nivel do mar ou a concentración de gases invernadoiro na atmosfera.
O Sentinel 1, lanzado o pasado mes de abril, ofreceu xa unhas poderosas imaxes das inundacións en Namibia e do glaciar das illas dos Piñeiros, que perdeu unha 32 quilómetros cúbicos de xeo en menos dunha década. A nova xeración de satélites, segundo a ESA, servirá non xa só para ofrecer datos que avalen o cambio climático, senón para previr secas e inundacións, responder aos desastres naturais ou avaliar o impacto do cambio de usos na terra.
Christopher Merchant, da Universidade de Reading falou do «quentamento dos mares». Malia recoñecer que a temperatura global na superficie mariña se mantivo estable na última década,Merchant destacou como os océanos poden estar a almacenar a calor nas augas intermedias, o que pode disparar o aumento do nivel do mar a medio prazo.
Outro satélite da ESA, CryoSat, deseñado especificamente para monitorizar as rexións xeadas da Terra, certificou en outubro pasado o sorprendente aumento nun ano dun 50% na capa de xeo do Ártico, ata chegar aos 9.000 quilómetros cúbicos. Andrew Shepherd, da Universidade de Leeds, recoñeceu que a «boa noticia» non reflicte de momento un cambio na tendencia a longo prazo, sobre todo tendo en conta que o «mar de xeo» do Ártico contaba con 20.000 quilómetros cúbicos nos anos 80.
Mark Walport, un dos maiores asesores científicos do Goberno de David Cameron, fixo pola súa banda onte unha chamada á clase científica para deixar atrás o debate sobre o quentamento do planeta e pasar directamente a avaliar o impacto e as solucións. «O cambio climático está a suceder e os humanos estamos a contribuír dun modo significativo», dixo Walport. «Os científicos deberían estar xa a falar claramente das opcións. O debate debe moverse do que imos facer ao como o imos facer», asegurou.

FONTES: http://www.elmundo.es/ciencia/2014/06/14/539b34d3268e3e46408b4588.html