A VOLTAS CO NOSO PASADO

Cando parecía que o asunto do xenoma de neandertais e denisovanos, e a súa presenza nos humanos modernos xa quedara no olvido, dous novos traballos publicados en Nature e Science volven chamar a nosa atención. Estes artigos tratan do estudo sobre qué partes do xenoma neandertal quedaron fixadas nos nosos xenomas e cáles non.

Ambos traballos chegan ás mesmas conclusións. Por unha parte afirman o que xa se sabía: os humanos que vivimos fora de África levamos entre un 1% e un 2% de ADN neandertal.
Pero o máis interesante é que non está presente de forma homoxénea; algunhas rexións son extraordinariamente ricas en ADN, é dicir que estas rexións foron ventaxosas para os humanos modernos que saíron de África, de feito ao analizar os xenes pódese ver que están relacionados coa cór da pel e o bello do noso corpo. Por outra parte, adquirimos algunhas variantes xenéticas que dán lugar a enfermidades como a diabetes.

Tamén sucede o contrario: o noso xenoma ten lagoas nas que apenas hai ADN neandertal.
Esto significa que esas variantes neandertais de esos xenes eran desventaxosas e por eso nos desfixemos delas. Según os científicos esas variantes podían disminuír a fertilidade dos descendentes neandertais e humanos modernos, de ahí que fosen transmitidas con menor eficacia e se terminara perdendo.

Neste caso a análise foi posible xa que existía unha secuencia do xenoma neandertal de alta calidade para comparala con xenomas humanos modernos. Pero o máis importante é que existen posibilidades de facer unha auténtica ''paleoxenómica'', é dicir reconstruír xenomas arcaicos partindo de cero.

Fontes: http://a100ciacierta.com/

                                                          LAURA ÁLVAREZ GÓMEZ 1ºBACH C

Conséguese por primeira vez unha  fusión nuclear enerxéticamente rentable

Un grupo de cieníficos e investigadores do Nacional Ignition Facility (NIF) dos Estados Unidos an conseguido avanzar na emprega da enerxía de forma moito mais rentable mediante a fusión nuclear. Nas centrais atómicas realizase un proceso o que podemos difinir como contrario, no que obtense enerxía atraves da roptura de átomos. Pero, a vez, tamén se xenera emisións e residuos. Cos novos avances preténdese o contrario, a fusión de átomos lixeiros  (idealmente de hidróxeno) para conseguir outros (por exemplo, helio) producindo así enerxía.

Este sistema ten gran cantidade de ventaxas e unha das principais e que non se producen residuos o que implica que he moito menos contaminante. O maior problema que ten este proceso é a gran cantidade de enerxía necesaria para acercar os átomos o suficiente para que póidan fusionarse. Esta cantidade de enerxía precisa, ata agora, era maior da que se otiña, o que produce que o proceso non sexa rentable. Outro dos problemas do proceso e que a enerxía emitida era difícil de capturar. 

Pero o traballo publicado en Nature, contado dunha maneira moi sencilla, explica que consiste en meter os átomos nunha especie de capsuliñas e comprimilas mediante láseres. Esto produce unha implosión que xenera una enerxía que se pode recuperar.

“Levamos esperando 60 anos para acercarnos a fusión controlada, e estamos agora preto tanto en confinamiento magnético como inercial. Debemos seguir nel. O hito se producirá cando toda a planta consuma menos enerxía da que xenere”, dixo Steve Cowley, director do Centro Culham para la Fusión Enerxética de Reino Unido.

FONTES DE INFOMACIÓN:

http://www.abc.es/ciencia/20140212/abci-sueno-fusion-nuclear-cerca-201402121402.html

http://sociedad.elpais.com/sociedad/2014/02/13/actualidad/1392303383_881797.html

Marta Taín Vázquez 1ºA 

A GRAN MORTANDADE SUCEDEU DE FORMA INSTANTÁNEA

Ata o momento pénsase que nos últimos 550 millóns de anos a Terra experimentou 5 grandes extincións masivas, das cales, a que se produciu fai 252 millóns de anos (ao final do Pérmico) foi a maior de todas elas.
Nesta etapa desapareceron o 96% de especies mariñas e o 70% das terrestres, razón pola cal os científicos denominan a este suceso como "Gran Mortandade". Para explicar por qué sucedeu isto se teñen formulado diversas hipóteses como o impacte de meteoritos ou erupcións volcánicas...

Pois ben, un grupo de investigadores do MIT( Instituto de Tecnología de Massachussets) estivo investigando cando tempo tardaron en desaparecer a maior parte das especies nesta extinción, e grazas a modernas técnicas de datación, estiman que sucedeu nun período de tan só 60000 anos, dez veces máis rápido do que pensaban os científicos. Pero, como podeu suceder unha extinción tan grande nun período tan corto de tempo?

Resulta que este grupo de científicos do MIT entre eles Sam Bowring (un dos principais pioneiros), ademáis de datar a extinción, descubriron que 10000 anos antes de que isto sucedese, os océanos recibiron durante un longo período grandes cantidades de díoxido de carbono reflexandoo na atmosfera, o que aumentaría a temperatura da Terra mais de dez grados e provocaría a adificación dos océanos, dando fín así á extinción da maior parte das especies que habitaban nela. Os científicos chegaron a esta conclusión tras analizaren cinco rocas do Pérmico con sofisticados sistemas de datación, que lles permitiron datar con precisión a Gran Mortandade precedida de enormes emisións de CO2 aos océanos.

 Creen ademáis que iste aumento tan drástico do díoxido de carbono podeu suceder debido as erupcións volcánicas das Trampas de Siberia en Rusia, que liberaron unha cantidad masiva de elementos químicos, incluindo CO2, tanto á atmosfera como aos océanos.

 Co fin de comprobar definitivamente se as Trampas de Siberia provocaron a extinción, os científicos queren aplicarlle as súas erupcións o seu método de datación para ver se coincide coa Gran Mortandade.



FONTES DE INFORMACIÓN

http://www.abc.es/ciencia/20140212/abci-mayor-extincion-planeta-ocurrio-201402120953.html
http://www.ecoticias.com/naturaleza/88555/extincion-masiva-Permico-ocurrio-suspiro-geologico


Víctor Carrera Quintana 1º Bacherelato A

Unha nave detecta marcas do fluxo de auga en marte.

Investigadores da NASA descobren unhas liñas escuras en pendente, os sinais máis fortes da existencia de auga líquida sobre a superficie do Planeta vermello.

Marte aparece ante as cámaras das naves e rovers que verificaba o planeta a diario como un lugar seco e árido, un estado no que parece terse mantido durante miles de millóns de anos. Non obstante, a nave Mars Reconnaissance Orbiter (MRO) da NASA detectou sinais evidentes de que este mundo podería ser máis húmido do que se cree. Se os investigadores están no certo, é posible que exista auga líquida fluíndo pola superficie marciana. Eses sinais que parecen tan reveladores son unhas liñas escuras, similares a dedos, que avanzan por algunhas ladeiras cando as temperaturas soben.

Os investigadores chaman a estes fluxos escuros «recorrentes lineais en pendente» (RLS) e aínda non teñen unha proba irrefutable da existencia de auga nestas zonas, pero tampouco están seguros de como este proceso se levaría a cabo sen auga.

A hipótese principal destes sinais é un fluxo de auga preto da superficie, que se mantén líquida polos sales, que diminúen o punto de conxelación da auga pura. «O fluxo de auga en Marte sería un descubrimento importante, afectando á comprensión do cambio climático actual en Marte e posiblemente indicando posibles hábitats para a vida preto da superficie do Marte moderno.


FONTES: http://www.abc.es/ciencia/20140211/abci-descubren-senales-existencia-agua-201402111100.html

Logran desvelar a cepa da bacteria do coléra

O cólera produce diarreas graves acabando en desihdratación, e se non se actúa a tempo, mesmo a norte.

Segundo a OMS, hai arredor de tres a cinco millóns de novos casos cada ano, dos cales de forma estimada falecen unhas cen mil persoas.

Científicos da Universidade McMaster (Canadá) e a Universidade de Sídney (Australia) lograron “mapear” o xenoma completo das cepas de cólera que son responsables de este tipo de epidemias, os resultados según afirma os científicos, conducirían non so ó mellor coñecemento do cólera clásico, se non tamén a súa cepa actual a cal remplazou a clásica nos anos sesenta.          

“Este avance permite mellorar considerablemente a comprensión dos orixes da bacteria, e abre camiño a mellores tratamentos e potencialmente a formas de prevención”

                                                                      -explican autores do estudo realizado-

 

 

A cepa do cólera, antes permanecera oculta pola imposibilidade de tomar mostras correctas nas vítimas, debido a que este patóxeno se desenvolve no intestino, polo cal non alcanza os dentes ou ósos, o que quere dicir que non era posible encontralos en ADN dos restos óseos (as mostras precisas de ese ADN solo se atopan nos restos de texidos blancos).
Pero o equipo de científicos descubriu a existencia dunha colección de mostras moi ben conservada, no Museo Mutter de Filadelfia, museo fundado despois de que a población da cidade de Filadelfia fose dezmada dez anos atrás.

Os investigadores tomaron as mostras do texido instestinal, e os análises permitiron extraer información a partir de diversos fragmentos de ADN de moi pequeno tamaño, recostruindo así o xenoma de esa cepa da batería “Vibrio Cholera”

O descubrimento permite determinar que os dous tipos de cepas da bacteria coexistiron en aguas estancadas durante posiblemente millóns de anos, antes de aparecer as pandemias no siglo XIX.

Desta forma deronse conta de que o primeiro tipo de cólera (Chamado comúnmente clásico) foi probablemente o que orixinou cinco das sete epidemias mais mortais do siglo XIX. Comenzando a meirande parte no Golfo de Bengala.

Fontes de Información:

http://noticiasdelaciencia.com/not/9529/logran_identificar__dos_siglos_despues__la_cepa_de_la_bacteria_del_colera_que_causo_millones_de_muertes/

http://vidayestilo.terra.com.co/salud/desvelan-el-misterio-de-la-evolucion-delcolera,33143eb0d9963410VgnCLD2000000dc6eb0aRCRD.HTML

Sergio David Bermejo Cofán     Nº2    1º BACH. D

 

 

As primeiras pegadas en Europa

Un equipo científico británico anunciou esta semana o descubrimento no depósito de Happisburgh (Reino Unido) as pegadas máis antigas encontradas ata a data en Europa, de algo maís de 800.000 anos. O experto en neandertales Chris Stringer cre que poderían pertencer á especie cuxos fósiles atopáronse  en Atapuerca, en concetro , aqueles que se conservaron no depósito da Gran Dolina que  teñen tamén máis de 800.000 anos e bautizaronse  cando se descubriron os primeiros fósiles, en 1994, como Homo antecesor.

 As pegadas deste grupo de homínidos consideraríase o rastro máis antigo coñecido na actualidade fóra de África o que é  unha clara evidencia   da presenza dos primeiros humanos coñecidos no Norte de Europa, así declarábao  Nick Ashton director  do Museo de Historia  Natural de Londres , onde se presentará o achado a finais deste mes.

Atopáronse  despois de que quedaran expostas durante unha marea baixa na zona costeira de  Norfolk cando o mar axitado limpou a area que as cubría e uns investigadores víronas , os cales tomaron imaxes dos sedimentos petrificados antes de que o mar as tragase de novo.

Con esas fotografías e tras o seu análise detallado, realizado pola doctora Isabelle De Groote, , deseñouse  un modelo en tres dimensións, co cal determinaron que se debeu de tratar dun grupo de cinco individuos, posiblemente familiar, de adultos e nenos.

Do aproximadamente medio centenar de pegadas identificadas, só unha ducia estaban razoablemente completas e só en dous apreciábanse os dedos con detalle,os arqueólogos están agora a intentar precisar a súa idade que, polo momento, sitúan en torno a 850.000 anos ou 950.000.

A pisada máis grande sería dun individuo que calzaría un número 42 actual e os investigadores estiman, polo tanto, que mediría algo máis de 1,70 metros.

FONTES:

http://sociedad.elpais.com/sociedad/2014/02/07/actualidad/1391783186_637143.html

http://www.criteriohidalgo.com/notas.asp?id=218461

                      

Patricia Moreiras Arias nº13 1º Bach.D

A idade non é un obstáculo para a rexeneración neuronal

Un novo estudo da Universidade Yale en Connecticut, Estados Unidos, descubríu que o que limita de xeito determinante a rexeneración neuronal non é a idade senón a insulina. O achado fíxose en vermes envellecidos, pero é posible que a mesma situación aconteza no ser humano.

Nos vermes estudados, a insulina é o que inhibe a capacidade das neuronas motoras para repararse, un descubrimento que suxire que o deterioro do sistema nervioso podería non ser inevitable.

A medida que envellecen, todos os organismos sofren unha redución da súa capacidade para rexenerar porcións danadas do sistema nervioso. Este sistema regula a súa propia resposta ante a idade, polo tanto,  é factible obter animais que vivan máis tempo do normal pero cuxo sistema nervioso envelleza ao ritmo normal, ou, á inversa, obter animais que morran a idades normais pero cuxo sistema nervioso se manteña novo ata o final.

O obxectivo desta nova liña de investigación é descubrir cómo conseguir rexenerar neuronas sen que a idade da persoa sexa un impedimento.

• Paréceche interesante este descubrimento?
• Recordas o funcionamento das neuronas? Déixoche o seguinte vídeo para refrescar a memoria:

Fontes: http://noticiasdelaciencia.com/not/9476/la_edad_no_es_un_obstaculo_para_la_regeneracion_de_neuronas/ , http://www.youtube.com/watch?v=veW8ltaI3Gw

Alba Álvarez Pacios nº1 1ºBACH-A

OS TOMATES CONTRA Ó CANCRO

 Investigadores británicos desarrollan unha hortaliza modificada xenéticamente cun alto contido de antioxidantes.
Despois de longos anos de estudo, o esforzo de 300 científicos internacionais, coordinados polo laboratorio do Centro Jhon Innes de Norwich (este de Inglaterra) parece dar o seu fruto.
Os investigadores tomaron os xenes implicados na coloración vermella nos pétalos da dragoniana, unha planta mediterránea, e introduxíronos nos da tomateira. Ises xenes seleccionados permiten xerar antocianina, un antioxidante beneficioso na prevención do cancro e responsable de que as flores e froitas sexan de color vermella ou morado, moi presente nas zarzamoras, arándanos ou frambuesas.
Mediante esta modificación xenética conqueriron uns tomates que ó madurar teñen un intenso color púrpura polo seu alto contido de antocianina tanto na pulpa como na pel. Espérase que os primeiros 1200 litros de zume cheguen pronto a Gran Bretaña procedentes de Canadá.
O tomate conta con todos os xenes necesarios para xerar istes antioxidantes, pero istes están inactivos e grazas a esta modificación conseguiron que se desenrrole a antocianina.
O esencial agora é desenrrolar as probas de seguridade para contrastar os posibles efectos positivos na saúde dos humans.

 

Nos estudos con ratos comprobouse que os alimentados cós tomates modificados, recibindo unha forte dosis do vexetal de cor púrpura, resultaron máis lonxevos.
Curiosamente, ainda que a invención é británica, a restrinción de alimentos tranxénicos da UE obrigaron a saír ao extranxeiro para desenrolar a tecnoloxía e as probas posteriores e por ilo transladáronse a Ontario(Canadá).
Agora ben, a pregunta é si un producto modificado xeneticamente ainda que poida revertir nunha mellora da saude, será aceptado pola opinión pública, cada día mais escéptica ante a manipulación dós alimentos. A última aprobación para un cultivo de alimentos tranxénicos na UE foi no 1998.

En Norteamérica será mais factible pois espérase que o tomate morado chegue ós supermercados nun par de anos e a doctora Martin, autora do estudo, confía en que a incorporación do tomate morado a dieta dos norteamericanos rematen ca resistencia dós paises mais reacios.

Fonte: http://www.abc.es/ciencia/20140129/abci-supertomate-morado-para-combatir-201401291203.html

NURIA VILA SEIJAS  Nº30 1ºBACH-D          

Un cohete privado podrá levar humanos a Marte «en dez anos»

O director xeral da empresa privada SpaceX, Elon Musk, subliñou que o sistema de lanzamento para enviar persoas a Marte podería estar dispoñible en 10 anos. Na súa opinión, os requisitos que ten que este cohete é un "gran tamaño" e "será lanzado a miúdo para enviar millóns de persoas e toneladas para o espazo."
Durante unha entrevista coa CBS, explicou que hai que desenvolver "un vehículo moito máis grande para crear o que sería unha especie de sistema de transporte colonial a Marte". "Estamos a falar de cohetes nunha escala tan grande que nunca se fixo antes, diminuirá o foguete lunar Apollo medindo 110 metros", engadiu.

 


Musk, que se define como "un apaixoado de Marte e da súa exploración", indicou que a súa empresa está traballando nun proyecto futuro para lograr que o home pise o Planeta roxo. Pero, a curto plazo, Space X pretende crear vehículos de transporte de tripulación para reducir a dependencia da NASA dos vehículos rusos Soyuz.
 A compañía é unha das tres contratadas, xunto a Boeing e Sierra Nevada, pola axencia espacial estadounidense para desenrolar naves que poidan transportar astronautas ao espacio. "A nosa nave Dragon, que actualmente transporta carga útil á ISS, estará lista para embarcar xente nunhos dous anos", apuntou ao respecto.


Fontes:
http://www.abc.es/ciencia/20140205/abci-cohete-privado-puede-llevar-201402051351.html


                                                 Martín González Fernández 1º Bach A

Dinosaurios sepultados por un volcán en China

Decenas de fósiles de dinosaurios de entre 130 e 120 millóns de anos atópanse baixo territorio chino. A postura na cal foron descubertos indica que a morte visitounos de sorpresa.

Algúns dos fósiles atopados

Científicos creen que a morte de toda a fauna que existía na Terra durante o Cretácico inferior debeuse a unha erupción volcánica. Naquela época, nesa zona de Asia, convivían dinosaurios, mamíferos, lagartos, aves primitivas e algúns invertebrados. Os encargados de reconstruir o ecosistema afirman que se trataba dun lugar cheo de lagos e bosques rodeados de volcáns, era, polo tanto, unha zona volcánicamente moi activa.

A análise dos fósiles desenterrados mostra que a superposición dos corpos debeuse a coladas piroclásticas, con orixe volcánica. Trátase dunha mezcla entre gases volcánicos a grandes temperaturas, materiais rochosos quentes e aire de ata 200km/h.

Durante a investigación, comprobouse que cada esqueleto estudiado fora sepultado directamente polo material e que, a postura dos esqueletos, suxire que foran enterrados en vida.


FONTES: http://www.elmundo.es/ciencia/2014/02/04/52ef7992e2704e1d2f8b4572.html


                                                    Paula Quintas Blanco 1ºBach A

Creados os primeiros monos transxénicos 'a medida'

O método utilizado ata agora para crear animais transxénicos consistía en facer moitos cambios no xenoma e seleccionar os exemplares adecuados. Este método resulta útil en animais como os ratos, que se reproducen moito e rapidamente, sin embargo, para o estudio de especies como as dos simios, non era posible. 

Este procedemento pode comezar a cambiar despois da publicación do equipo chino Jiahao Sha en Cell. O traballo basease na aplicación dunha tecnoloxía que consiste en usar unhas bacterias de 'tixeiras xenéticas' para introducir os xenes que se queiran investigar, podendo controlar onde se producirá exactamente a mutación. O único requisito da súa utilización é que a modificación debe producirse xusto despois da fecundación, cando o futuro simio é tan so un embrión dunha célula. 

Este novo método permitirá obter modelos animais en simios de enfermemdades ata agora difíciles de investigar(como as dexenerativas). Ademáis permitirá contar con individuos o máis parecidos posible aos humanos, co que se supón que se reducirá o número de fracasos actuais cando se pasa de investigacións en roedores a humanos directamente. 

Aínda con todos os beneficios que isto suporá para a ciencia, xa houbo críticas de grupos ecoloxistas que pensan que isto levará a un aumento do número de simios que se usarán para a investigación, cada vez máis negados a medida que istes son máis próximos xenetica e evolutivamente aos humanos. 

Credes que este posible avance nas investigacións levará ao abuso da utilización dos simios na mesma?

Fontes: http://sociedad.elpais.com/sociedad/2014/02/02/actualidad/1391353463_071898.html

Ana Rodríguez Vilas 1ºBach A

A UE afronta o reto de hallar unha vacuna para a leishmania

                                                                 O flebotomo transmite o protozoo da leishmania.

De enfermidade olvidada a protagonista dun importante esforzo europeo: os seis millóns que a Comisión Europea va a dedicar para atopar unha vacuna para a leishmaniosis visceral, unha enfermidade causada por un protozoo que é transmitido pola picadura dun mosquito. Os afectados ven cómo o microorganismo asentase no seu fígado e o seu bazo e  acaba con el. As victimas teñen anemia, debilitanse e as suas defensas caen. Aunque existen tratamentos, son moi dolorosos e complicados, e exigen estar ingresadas tres semanas, algo que en moitos dos países endémicos é toda unha proeza, explica Agustín Benito, coordinador da Rede de Investigación Cooperativa de Enfermidades Tropicales e director do Instituto Nacional de Enfermidades Tropicales.

A leishmaniosis é unha enfermidade tan olvidada que nin os propios expertos se ponen de acordo na sua incidencia. Javier Moreno, coordinador científico do proyecto para conseguir a vacuna, a define como a enfermidade dos “pobres entre os pobres”, porque mentras nunha persoa san, ben alimentada, o normal é que teña unha variante cutánea menos perigosa, son os máis desfavorecidos os que están en máis perigo de sufrir a enfermidade.

A ONG Iniciativa para o Desarrollo de Medicamentos para Enfermidades Olvidadas (DNDi polas suas siglas en inglés), que está buscando alternativas para o tratamento menos complicadas e con menos efectos adversos, calcula que ao ano morren unhas 40.000 persoas pola variante visceral de esta enfermidade, e que uns dos millons de persoas a contraen ao ano. Ata 350 millons de persoas viven en zonas de perigo. Pero non é unha enfermidade solo de países pobres, o cambio climático (e as mascotas sen tratar) hacen que ocorra un aumento nos países europeos da cuenca mediterránea, señala o Instituto de Saude Carlos III. En Occidente o principal foco son os animais caseros, mentras que nos países pobres o é o ganado ou os animais salvaxes. Benito calcula que cada ano se dan uns 400 casos en España.

Conseguir unha vacuna para as enfermidades parasitarias é “moi complexo”, admite Moreno.

 O proxecto ten unha primeira fase preclínica, que en cinco anos esperase que chegue a un ensayo de seguridade xa en persoas. En medicina todos os traballos implican plazos largos, e so en esta primeira fase calculase que se emplearán cinco anos. “A primeira fase va a ser xuntalos todos. Temos hasta cinco”, explica o investigador principal do traballo. A idea é reunilos todos nun virosoma (unha especie de virus artificial que terá todas as proteínas) para conseguir unha resposta inmune combinada. “Por decilo sencillamente, así parece que os antígenos captan mellor a atención do sistema inmune”, indica o coordinador científico do prollecto.

Para máis adiante quedan outras cuestions, como o acceso e o precio (unha vacuna para unha enfermidade de pobres ten que ser barata se quere ser eficaz). Pero esas etapas habrá que solventarlas se, cruzando os dedos, o proxecto acaba no éxito que os seus promotores lle pronostican. “A vacuna podería estar dispoñible nun plazo de 10 a 20 anos”, opina Moreno.

Fonte:

http://sociedad.elpais.com/sociedad/2014/02/03/actualidad/1391446702_560428.html

Pablo González Vázquez        1ºC BACH.

Declaran extinto ó leopardo nublado de Formosa

O leopardo nublado de Formosa, unha subespecie de leopardo nublado nativo de Taiwán, declarouse extinto.

O desagradable suceso ven como como consecuencia da gran demanda da súa pel para facer botas, abrigos... e a destrucción do seu hábitat.

Os zoólogos de Taiwán e os Estados Unidos buscaron ao animal de forman intermitente dende 2001 pero sen éxito ningún.

Os leopardos nublados de Formosa non se consideraban unha especie a parte.

É LAMENTABLE VER QUE TAN BAIXO CHEGAMOS COMO SERES HUMANOS.

                                                              Oswaldo A. Zorrilla 1*A

Fontes: http://www.elministerio.org.mx/blog/2013/05/extincion-leopardo-nublado/

Comezo da vida según a teoría da Panspermia

Según a teoría da Panspermia a vida chegou do espazo ; os cometas e os asteroides foron capaces de levar as”sementes da vida” por todo o Universo. Pero a isto hai que engadir tamén as pequenas par

tículas de po  interplanetarias que flotan libremente no Universo.

Estas partículas de po tamén serían capaces de liberar auga e compostos orgánicos na Terra primitiva e en outros planetas, según o estudo levado a cabo por un grupo de investigadores dos laboratorios Lawrence levermore, Lawrence Berkeley e das Universidades de Hawaii e California.

Iste po, procede de cometas, asteroides e materiaís sobrantes do Sistema Solar, e chove continuamente sobre a Terra e os restos do mundos do Sistema Interplanetario. Estas partículas  son bombardeadas pola radiación solar que actúa sobre  os ións de hidróxeno, disgregando os grans de po e liberando osíxeno que pode unirse ó hidroxeno e formar auga.

Iste po actúou como unha choiva de pequeñas probetas que levan no seu interior auga e compostos orgánicos, que poideron se a orixe da vida na Terra e probablemente en Marte. Posiblemente poideron desenrolar o proceso da vida en todo o Universo.

Según ista teoría, todo corpo espacial no que non hai aire, podería desencadear auga;  explica como pode aparecer auga en lugares tan inhóspitos como a Lua e demostra que os compostos orgánicos foron suministrados a todos os planetas ao mesmo tempo. Podería producirse auga suficiente para encher os océanos.

No futuro hai que estimar a cantidade de auga que o po interplanetario aportou a Terra, e coñecer a clase de material orgánico presente nestas minúsculas pingas de auga formadas no ezpazo.

Fuentes: http://www.abc.es/ciencia/20140127/abci-vida-vino-polvo-interplanetario-201401271022.html

                              Miguel Pimentel Pérez 1ºBachA

OS PESTICIDAS E O ALZHEIMER

Unha das enfermidades máis investigadas en tempos recentes é a enfermidade do Alzheimer , quizais debido ao elevado impacto que está a ter na poboación adulta. Os avances , aínda que lentos , ocorren a diario en canto as causas e as posibles respostas á cura ou polo menos poder aliviar os síntomas da mesma.

 A revista JAMA Neurology  publicou un estudo que destaca a importancia do medio ambiente nesta desorde e  en especial , que o estar expostos a un pesticida como DDT  aumenta o risco de desenvolver a enfermidade.

O DDT, sintetizado por primeira vez en 1874, foi amplamente utilizado como insecticida na agricultura e a silvicultura,a partires de 1939. Décadas máis tarde, distintos estudos mostraron os seus efectos nocivos para a saúde e foi gradualmente prohibido en moitos países. Estados Unidos fixerono en 1972 e España , unha década máis tarde. Con todo, o noso país seguiu a permitir o uso desta sustancia para producir  DICOFOL , un plagicida , e non foi ata 2008, cando o prohibe como sustancia intermedia para a produción doutros compostos

Os metabolitos derivados do DDT,  chamados DDE permanecen no ambiente durante décadas e varios estudos confirman a presenza de DDE no 100 % da poboación española. Estes inclúen recen nados, o que significa que o feto ten sido exposto a ela durante o embarazo.

Ese mesmo especialista ,  Miguel Porta ,investigador do Instituto de Investigación Médica do Hospital do Mar ( IMIM ) sinala que a presenza de DDE en sangue mostra que non estamos a conseguir detectar a exposición a esta sustancia.

A INVESTIGACIÓN:

 Ao Estudar 86 pacientes con  Alzheimer e 79 sen a enfermedade descubriu que 74 persoas coa enfermidade tiñan  4 veces máis DDE que aqueles sen a enfermidade. Ademais, dos que tiñan niveis sanguíneos altos en plagicida, desenvolverán un deterioro cognitivo máis grave.

O Dr Jason R.Richardson , un dós autores deste artigo, non exclúe que outros pesticidas esten implicados nesta enfermidade  ," particularmente os organofosfatos " e non se mostra sorprendido polos resultados senon que o que lle preocupa é que non atendamos as probas científicas que van aparecendo .

Autores españois resaltan deste estudo  que o máis importante é ter chamado a atención sobre este vínculo , porque agora investigarase máis sobre iso, e que o traballo reflicte a importancia do impacto ambiental en enfermidades neurodegenerativas. Físoxe perante moito tempo, gran fincapé sobre a xenética , pero hai que ter en conta factores como a exposición a tóxicos.

As dúas últimas xeracións son as de máis longa duración que calquera xeración anterior, pero foron expostos a condicións que xa pertencen aos antepasados , como a minería, pesticidas, guerras, mala alimentación , e estas cousas teñen un impacto moito máis tarde , despois de 20,30 ou 40 anos. Moitas persoas insisten en poñerse en forma aos 60 anos, pero a clave está nas idades medianas de vida.

Fonte: http://www.elmundo.es/ciencia.html 

  

                                                      NURIA VILA SEIJAS Nº30 1ºBACH- D

Os pastores ibéricos fixéronse tolerantes á lactosa para adaptarse ás fames da Idade de Bronce

Un estudo publicado en 2009 revelou que a tolerancia á lactosa desenvolta polos europeos produciuse hai máis de 7.500 anos.

Os científicos tiñan unha soa hipótese para xustificar esta tolerancia: os antigos pastores neolíticos necesitaban adquirir vitamina D para procesar o calcio e evitar enfermidades mortais como o raquitismo.

Agora, investigadores europeos acaban de probar que a hipótese da vitamina D é válida para os habitantes do norte, pero non para os do sur do continente, segundo un artigo publicado na revista Molecular Biology and Evolution e no que participaron científicos españois.

Ó analizar ADN da cova do Portalón, no depósito de Atapuerca (Burgos) de hai 3.800 anos, os científicos comprobaron que os nosos antepasados ibéricos non tiñan o xen que lles permitía dixerir o azucre do leite. 

A maioría dos pastores ibéricos da época non eran tolerantes á lactosa, pero si podían consumir fermentados lácticos, como queixo ou iogur, xa que a fermentación transforma gran parte da lactosa en graxas dixeribles. Os expertos apuntan a que en épocas de fame, cando as colleitas non eran suficientes, se viron obrigados a comer máis alimentos procedentes do leite.

Este cambio na dieta provocou fortes episodios de diarrea e outras doenzas -síntomas da intolerancia á lactosa- que en persoas con problemas de nutrición podían ser graves e mesmo mortais. Os autores do estudo cren que o proceso de selección natural permitiu desenvolver a persistencia da lactasa -a adaptación que permite tolerar os azucres do leite- en rexións como a península ibérica.

"A nosa investigación demostra que estes xenes se desenvolveron grazas a unha selección natural. Estes resultados debilitan a teoría da asimilación do calcio, xa que algo máis produciu esta mutación xenética", explica unha das investigadoras.

A teoría establecida ata o momento defendía que a tolerancia á lactosa europea se producíu como resposta á necesidade dos antigos poboadores neolíticos de adquirir vitamina D para procesar o calcio.
Os habitantes da península ibérica, pola súa banda, poderían adquirir vitamina D grazas a que estaban expostos aos raios UVA do sol durante máis horas que os seus contemporáneos do centro e norte de Europa.

"Se a selección natural impulsa a evolución cara á persistencia da lactasa nun lugar onde as persoas non teñen problemas para adquirir vitamina D, a hipótese da asimilación do calcio non é a única. Esa teoría pode ter certa relevancia no norte de Europa, pero non en todas as rexións"

Segundo os expertos, os restos de ADN de Atapuerca demostran que a tolerancia á lactosa se desenvolveu de xeito independente en distintas partes do mundo grazas a outras presións evolutivas, e non só a necesidade de asimilar o calcio.

Fonte: http://noticiasdelaciencia.com/not/9359/los_pastores_ibericos_se_hicieron_tolerantes_a_la_lactosa_para_adaptarse_a_las_hambrunas_de_la_edad_de_bronce/

Alba Álvarez Pacios, nº1, 1ºBACH. - A

Un cazador de ollos azuis e pel oscura de fai 7.000 anos

Todo comenzou con unha publicación da prensa. Julio Manuel Vidal Encinas tivo que enterarse en 2006 do achado de dous esqueletos humanos, aparentemente pertenecientes á Idade do Bronce, pola portada da crónica O Mundo. O experto solicitou aos xulgados leoneses que lle permitisen acompañar á Guardia Civil na primeira visita á cova de La Braña, e foi aceptado.
A analise dos restos dun deles, revelou que tiña os ollos azuis, como os europeos actuais, e a pel oscura, como os africanos. Sería un cazador-recolector anterior á chegada da agricultura e da gandaría. Un equipo de científicos internacional, liderado por Lalueza Fox, investigador do CSIC, conseguíu extraer o material xenético dun dos dentes do individuo, bautizado La Braña, e presentou agora os seus resultados na revista Nature. "Pero eramos escépticos acerca de que se puidese levar a cabo a análise do ADN tan contaminado" recoñece Vidal Encinas, xa que antes do descubrimento dos restos, estes foran xa manipulados por excursionistas que tiñan acudido ao lugar, movendo os ósos e tomándolles fotografías. 

Este achado permitíu representar o primeiro xenoma dun cazador-recolector europeo recuperado ademáis do máis antiguo. Vivíu no Mesolítico, período de entre fai 10.000 e 5.000 anos, e que remata coa chegada da agricultura e da gandeiría, procedentes de oriente Próximo. 
Segundo indican os científicos, a chegada do Mesolítico levou con ela a adaptación dos indivíduos á nova alimentación, adquirindo por exemplo a capacidade de dixerir a lactosa, característica que La Braña 1 non posuía, aínda que nature recalca que os procesos selectivos daquela época non son ben coñecidos. 
Maior foi a sorpresa para os investigadores cando determinaron nel versións africanas nos xenes que conforman a pigmentación clara dos europeos actuais, revelando así o seu tono escuro de pel. 
Nature destaca o feito de que, segundo estos resultados, a transición ao tono de pel máis claro todavía estaría produncíndose no Mesolítico, e que os cambio do cor dos ollos é anterior. Os datos indican tamén que existe unha continuidade xenética nas poblacions do centro e do oeste de Eurasia, engade Lalueza Fox.
Iñigo Olgade afirma que o equipo vai intentar recuperar o ADN do segundo indivíduo, La Braña 2, que aínda que está peor conservado, poderá aportar información sobre as características xenéticas dos antíguos indivíduos.

Fontes:
http://sociedad.elpais.com/sociedad/2014/01/26/actualidad/1390768131_840454.html
http://www.elmundo.es/ciencia/2014/01/26/52e2cb9522601d48328b4581.html

Ana Rodríguez Vilas 1º Bach A

Descuberta unha nova especie de delfín de río no Amazonas.

Seis científicos de distintos países, a maioría afincados en Brasil, descubriron unha nova especie de delfín de río que vive no río Araguaia (Brasil) bautizado como o delfín Araguaia (Inia Araguiaensis) e con él son cinco as especies coñecidas de delfíns de río.

Están en perigo de extinción ameazados polo desenvolvemento e a construción de presas hidroeléctricas. O delfín do río Yangtsé era o último en ser descuberto ata agora (en 1918), e extinguiuse en 2007.

Esta especie xurdiu hai case dous millóns de anos, e o seu número de individuos é baixo: calcúlase que pode haber aproximadamente 1.500 delfíns araguaia.

Para asegurarnos e confirmar que deran cunha nova especie, os seis científicos, realizaron experimentos co ADN mitocondrial. Despois dos experimentos replicados, decidiron usar marcadores nucleares (unha análise no laboratorio sobre un segmento do cromosoma para identificar as partes que teñen en común dous individuos) e estudar a morfoloxía.

Mentres comparaban as mostras nos seus laboratorio concluíron que había unha clara evidencia de que os individuos que viven no Río Araguaia representan, bioloxicamente, un grupo distinto.

FONTES: 

http://sociedad.elpais.com/sociedad/2014/01/24/actualidad/1390584729_105093.html

http://www.elmundo.es/ciencia/2014/01/25/52e269e4e2704e21188b457a.html

Unha rocha aparece en Marte «da nada» fronte ás cámaras do Opportunity

“Quedámonos atónitos, eso non estaba aí antes” recoñecen desde a NASA.

Steve Squires, director científico da  misión do Opportunity en Marte, anunciou  nunha rolda de prensa a presenza dunha rocha que apareceu, segundo din, de supetodiante das cámaras do robot entre os días (marcianos) 3528 e 3540.

Esta rocha foi bautizada coma Illa Pinnacle e converteuse no centro de atención dos científicos da misión, quenes agora tentan averiguar como puido chegar ata alí.

“Ten aproximadamente o tamaño dun donut – dixo Squires-. E foi unha sorpresa total. Foi  coma… ´Espera un segundo… eso non estaba antes alá… non pode estar ben!`Quedámonos abraiados”.

De momento, baráxanse dúas posibles explicacións para a presenza da rocha: ou ben foi lanzada ata alí polo impacto dun meteorito cercano ou, o que consideran máis probable, chegou á súa posición actual arrastrada polo propio Opportunity, pois a NASA recoñeceu que o robot está tendo algún problemas para moverse actualmente.

En canto ao tipo de mineral, una primeira análise indica que dita rocha é rica en xofre e potasio, que ten bordes de cor branca brillante e un centro vermellorubí profundo. Ademáis parece estar en posición boca abaixo, é dicir, que a parte que agora é visible non se vería afectada pola atmosfera marciana, quizais durante millóns de anos.

A NASA continuará agora coas investigacións sobre estes restos e xa anunciou os seus plans para perforar a rocha, na busca de novos datos sobre o planeta vermello.

Fontes: http://www.abc.es/ciencia/20140121/abci-roca-aparece-marte-nada-201401211041.html

Alba Álvarez Pacios nº1 - 1º BACH. A

Descubrindo ciencia cunha cervexa.

Quen podería dicir que mediante algo tan simple coma golpear o colo dun botellín de cervexa coa base doutra descubriríamos algo tan interesante e importante para a ciencia?

Pois si, tal caso lles pasou a un equipo de curiosos investigadores da Universidade Carlos III de Madrid. Un día calquera, tomando unha cervexa... Ocorréuselles esa pregunta: Por que ao golpear o colo dun botellín sae de maneira desmesurada espuma, deixándote, por desgraza, sen media cervexa?

Pois ben, tras un ano de estudio, lograron comprendelo.

Este fenómeno vén dado pola cavitación, que é un fenómeno hidrodinámico, moi estudado tamén en inxeniería naval (o movemento das hélices dos barcos, por exemplo, produce ese fenómeno na auga), que consiste en que ao baixar a presión na botella, fai que se formen esas burbullas de gas, que se elevan por riba do líquido ao pesaren menos, e por mor de que suban a tanta velocidade, fai que gran cantidade da cervexa en forma de espuma saia fora do botellín.

Este curioso e interesante descubrimento, aínda que non o pareza, ten grandes aplicacións para nós xa que, comprendendo mellor o fenómeno da cavitación lograrase por exemplo, (como nombrei antes, para inxeniería naval) mellorar as hélices dos barcos para un mellor rendemento déstas; para axudar a predicir a cantidade de gases expulsados nunha erupción volcánica... Entre outras cousas.

¿Consideras curioso este descubrimento? 
¿Para que outras cousas cres se poderían aplicar estos coñecementos?

http://www.youtube.com/watch?v=WCnbs0NXF_4 http://www.elmundo.es/ciencia/2014/01/20/52dd0e5f268e3e5d1f8b456f.html

Ésta é unha noticia do día 20/01/2014.
Lucía López Rguez 1ºA Bach.

Enorme nube de camiño hacia o gran burato negro da galaxia

O gran encontro sucederá esta primavera, no centro da Vía Láctea. Unha nube gris tres veces máis grande ca Terra será absorbida por un burato negro.

A gran nube de gas chamada G2, foi descuberta polos alemás no 2011. Ata agora non se había visto nada coma iso.

A colisión dará a oportunidades de ver como se alimentan estos buratos negros supermasivos. O que os astrónomos esperan e que despois deste fenómeno se produza un brillo durante anos.

 É un feito moi importante, xa que, os buratos negros teñen un papel moi importante nos ciclos vitales das galaxias.

Fuentes: http://www.abc.es/ciencia/20140109/abci-nube-tres-veces-tierra-201401091410.html

       Irene Rodríguez Arias 1º Bachillerato D

Izpisúa deixa a ciencia en España

Juan Carlos Izpisúa no Centro de Medicina Regenerativa de Barcelona

Centro de Medicina Regenerativa de Barcelona (CMRB), Juan Carlos Izpisúa, ha dimitido ante a falta de apoio económico e político dos que hasta agora habían sido os seus grandes valedores públicos, a Generalitat de Cataluña e o Goberno español. A marcha do científico non supón o peche inmediato do centro, pero o vacia de contido, pois 18 dos seus 21 proxectos científicos son propiedade de Izpisúa.

Na sua corta vida o CMRB ha publicado máis de 200 papers (artigos técnicos), incluidos algúns dos hitos do emerxente campo da medicina rexenerativa. España perde a un líder mundial da investigación con células nai.

As dúas Administracións imlicadas, a catalana e a española, aportan 1,5 millóns o ano ao centro, que se dedican o alquiler e mantemento do edificio, e por tanto volven na súa maior parte a propia Generalitat, propietaria do inmueble. Esas inversións mantendranse provisionalmente, pero o seu destino é moi dudoso tras a perda de 18 dos seus 21 proxectos.

Os detalles da negociación entre Izpisúa e o patronato do centro indican que a intención das duas Administracións é reorientar as instalacións hacia outro fin.O patronato ha contratado ao investigador Ángel Raya, un antigo posdoc de Izpisúa, para dirixir ese proceso hacia un renovado CMRB.

Termina así a historia —polo menos a historia tal como a coñecíamos— dun centro creado en 2004 á medida de Izpisúa, un dos científicos máis avanzados do planeta no campo, entón incipiente, da medicina rexenerativa basada en células nai embrionarias.

Dende un punto de vista científico, en cualqera caso, a breve traxectoria do centro dirixido por Izpisúa so pode describirse como unha brillante historia de éxito. Os científicos do CMRB han feito contribucions relevantes ao desarrollo das células nai  iPS, e fai so uns meses crearon minirriles humanos con células nai. Esta investigación ha sido destacada pola revista Science como un dos 10 hitos científicos do 2013, xunto a xeración de minicerebros e yemas de fígado. Non é o fracaso científico o que ha feito caer en desgracia o centro.

Que a aportación das Administracións consista en 1,5 millones, que estos sean no seu maior parte para o alquiler do edificio, e que esas inversións se manteñan co  mesmo propósito (pagar o alquiler) tras a marcha de Izpisúa no parece cadrar ca teoría do austericidio.

Varias fontes han revelado que a finais do ano pasado houbo un intento de comprar o CMRB por unha compañía do sector farmacéutico. Pese a que esta firma no tiña relación ca investigación en células nai, a venta implicaría a cesión a ela de todas as patentes e dereitos surgidos das investigacións de Izpisúa. A iniciativa acabou abortándose tras a mediación do Goberno central.

A explicación última desta decisión incomprensible en términos científicos pode tardar en sair á luz pública. O que xa é seguro é que España ha perdido un dos centros de investigación en medicina rexenerativa máis avanzados do mundo, aunque un edificio de Barcelona manteña o seu nome na fachada por uns meses máis.

FONTE:
http://sociedad.elpais.com/sociedad/2014/01/14/actualidad/1389732327_440612.html

 Pablo González Vázquez              1ºC Bachiller