A evolución grazas aos factores de transcrición

O CSIC revela que a complexidade dos factores de transcrición foi o que nos fixo evolucionar e o noso pase de organismos unicelulares a pluricelulares.

Os factores de transcrición son unha peza fundamental no desenvolvemento dos organismos. Podemos definilo como proteínas que se unen ao ADN e activan ou reprimen a expresión de xenes.

Grazas a este proxecto sabemos que as plantas e os animais teñen os factores de transcrición máis complexos. Este fenómeno podería deberse a que teñen un desenvolvemento embrionario complexo, o que require máis control, polo tanto, ter máis factores de transcrición.

Despois de todo isto os investigadores observaron como cambian os factores de transcrición ao longo do desenvolvemento. "Nos animais vemos que os factores de transcrición se expresan máis durante o desenvolvemento e menos cando son adultos. En cambio, nas plantas os factores de transcrición seguen activos ao longo de etapas posteriores ao desenvolvemento inicial, probablemente porque a formación de novas estruturas continúa na fase adulta", engade un científico do proxecto.


Os meus compañeiros saberán responderme o que é a transcrición, xa que o demos no tema anterior de bioloxía. Espero a vosa resposta.


AS MIÑAS FOTES DE INFORMACIÓN:
http://www.csic.es/web/guest/home?p_p_id=contentviewerservice_WAR_alfresco_packportlet&p_p_lifecycle=1&p_p_state=maximized&p_p_mode=view&p_p_col_id=column-1-2&p_p_col_count=2&_contentviewerservice_WAR_alfresco_packportlet_struts_action=%2Fcontentviewer%2Fview&_contentviewerservice_WAR_alfresco_packportlet_nodeRef=workspace%3A%2F%2FSpacesStore%2Fca72b021-ac25-487f-9e35-dc928b8ae772&_contentviewerservice_WAR_alfresco_packportlet_gsa_index=false&_contentviewerservice_WAR_alfresco_packportlet_title=noticias&contentType=news

Galiciencia 2013

Os días 20, 21 e 22 de novembro celebrouse no parque tecnóloxico de Ourense a feira científica estudiantil galega á que acudiron máis de 2000 persoas. Este ano estaba adicada ó Ano Internacional da Cooperación na Esfera da Auga. Na Galiciencia expúxeronse 50 traballos realizados por rapaces de cursos entre 1º da ESO e 2º de Bachellerelato que viñan de todas partes de Galicia e de Barcelona. Nesta feira tamén participaron varios estudantes do Otero Pedrayo como Alejandro Fernández Dacal que presentaba un traballo acerca do aproveitamento do vento nun coche cunha pila de hidróxeno ou Aarón Abalo e Fran Sobrado que colaboraron na realización da revista da Galiciencia.

Aparte da mostra e exposición de traballos realizáronse varios talleres como o de pompas de xabón ou de a ciencia e os superheroes no recinto para mostrar que a ciencia tamén pode ser divertida e interesante.

Os traballos destes científicos xuvenís foron evaluados por un conxunto de 45 expertos que decidiron quen se debía levar o premio nesta Galiciencial.

Os gañadores absolutos e da categoría de segundo ciclo da ESO de esta feira foron Xosé Lois Chorén e Unai Ansedes do IES Xoán Montes(Lugo). A súa vitoria débese ao seu traballo para avisar ós condutores que accedan en sentido contrario a unha autopista. Eles apostan por repintar as actuais liñas blancas do firme con pintura luminiscente e facelas en relevo para producir sonoridade. Así verase de cor branco no sentido correcto e en vermello si se entrase en dirección contraria xa no mesmo punto de intersección desde a estrada de acceso. 

Tamén gañaron nas súas respectivas categorías dous traballos máis. Un consistía nunha silla con respaldo intelixente que alerta mediante pilotos luminosos dunha postura inadecuada da espalda e o outro era sobre diferentes perfumes ecolóxicos obtidos do bosque.

Cada un dos equipos premiados recibiu un “smartphone” e ademais os gañadores teñen un viaxe financiado á feira Expocerca que se celebra en Cataluña. Pero non solo levaron premio os gañadores senón que todos os participantes e colaboradores levaron un mp4 e un diploma confome participaran na octava edición da Galiciencia.

 

Fontes: http://www.elcorreogallego.es/tendencias/ecg/ganan-galiciencia-un-sistema-antikamikazes-autopistas/idEdicion-2013-11-22/idNoticia-838617/

Fátima Rodríguez Delgado, 1º Bacherelato D

Sospeitas de que o cometa Ison se deintegrou ao aproximarse ao Sol

Habrá espectáculo celeste o próximo Nadal? O cometa Ison, en efecto, puido desintegrarse por completo cando faltan algo máis de 24 horas para a súa máxima aproximación ao Sol, que se producirá o 28 de este mes. A imaxe que aparece sobre estas liñas, tomada pola sonda SOHO, cuxa misión é precisamente a de estudar o Sol e o seu entorno, ilustra con moita claridade o pasio da rocha xeada de máis de 1 Km de diámetro a través do poderoso vento solar.
 

Ata o momento, o núcleo do cometa logrou manter a súa integridade durante a aproximación. Os astrónomos, sen embargo, detectaron agora unha serie de sinais que fan temer o peor. É casi seguro, de feito, que Ison non logre sobrevivir a súa perigosa aproximación ao Astro Rey. Así o cree Israel Hermelo, do Instituto de Radioastronomía Milimétrica (IRAM), situado na Serra Nevada, Granada. " A NASA suxeriu que siga contemplando o cometa por se acaso, pero todo fai indicar que se desintegrou", señala. "O  observatorio STEREO e o telescopio de Hawaii tamén encontraron sinais".
Un aumento súbito da luminosidade do cometa suxire, en efecto, que o seu núcleo xeado se desintegrou, ata convertirse en pouco máis que unha nube de po, pondo así puno e final ao soño de que Ison se convertera en "o cometa do século", visible durante meses e con un brillo superior á da Lúa chea.
Sen embargo, a confirmación visual directa da desintegración do Ison non se produciu todavía. Para iso hai que esperar aos próximos días, cando o cometa, o que quede de el, dé a volta ao Sol para acercarse á Terra.

Fontes:
http://www.abc.es/ciencia/20131126/abci-cometa-ison-desintegra-aproximarse-201311262301.html

                                         Martín González Fernández 1º bach A

Outro xen que engorda

Está claro que as epidemias de obesidade teñen moito que ver cos malos estilos de vida das sociedades máis avanzadas (dietas excesivas en calorías xunto con pouco exercicio). Aínda así depende tamén en gran parte dos factores xenéticos. Algunhas persoas engordan sen case intentalo e outras parecen que poden comer  todo o que queiran sen medo ao sobrepeso. A revista Cell publicou recentemente unha investigación  que parece ter atopado un destos xenes.

O xen é chamado KSR2 e ten aos científicos intrigados porque cando se anula ese xen nos ratóns de laboratorio os animais aumentan moito a inxesta de alimento e ademais reducen o seu metabolismo, conduciendo ao desenvolvemento de obesidade. para conprobar o seu efecto en humanos observaron toda a secuencia de nucleótidos deste xen en máis de dous mil nenos que padecían sobrepeso a unha idade moi temprana. En 45 nenos atoparon algunha variante que anulaba o xen, cun aunmento do apetito, resistencia a insulina e un metabolismo máis baixo do normal e ao estudar os seus efectos sobre as celulas humanas máis a fondo, observaron que tamén reduce a capacidade de quemar glicosas.

Este descubrimento ten implicacións terpéuticas xa que se comprobou que as células con esta mutación responden ben ao tratamento con metformina, utilizada para tratar a diabete. 

O máis interesante é que so un 2% da obesidade infantil está causada por esta alteración. Estarán o resto dos casos causados tamén por mutacións en xenes semellantes todavía non descubertos?

Fontes: http://a100ciacierta.com/

Ana Rodríguez Vilas 1º Bach A

Jack Andraka, o neno prodixio contra o cancro

Con 15 anos, este rapaz de Maryland, viviu o falecemento dun amigo íntimo da familia a causa de cancro de pancreas. Entón deuse conta de que debía facer algo para axudar a estes pacientes e ideou un método de detección precoz do cancro de pancreas.

A súa investigación sobre como detectar precozmente o cancro de páncreas valeulle o premio na ISEF 2012 (Intel International Scienceand Engineering Fair), a maior competición internacional de ciencia a nivel preuniversitario na que participaron 1.500 mozos científicos de 70 países.

«Púxenme a investigar nas mellores fontes de información e sorprendeume o que encontrei: o 85% dos casos de cancros de páncreas son detectados de forma tardía así que só un 2% destes enfermos teñen posibilidades de sobrevivir», afirma. Jack Andraka decidiu investigar pola súa conta co obxectivo de encontrar algo que permitise detectar precozmente este tipo de cancro dunha forma rápida, barata e efectiva.
O primeiro paso na súa investigación consistiu en dar coa proteína que se encontra no sangue de forma abundante neste tipo de cancro en etapas temperás: a mesotelina. Así mesturou os nanotubos coa mesotelina. «Despois, mollei pequenas tiras de papel con esta mestura e decateime de que ideara unha forma de detectar o cancro», asegura o mozo. Deste xeito, pódense detectar os niveis de mesotelina, biomarcador do cancro de páncreas.

Este detector de papel custa tres centavos, é fiable case ao 100%, é 168 veces máis rápido que o sistema actual e ofrece en só cinco minutos o resultado.

FONTES: http://www.elmundo.es/ciencia/2013/11/24/529246cf68434110688b4584.html

                   
                                  PAULA QUINTAS BLANCO 1ºBACH A

Un resplandor “monstruoso e moi preto” no universo

Unha estrela máis grande có Sol, colapsou fai uns miles de millóns de anos; seguramente converteuse nun burato negro. Pero aquela luz da explosión chegou agora ós telescopios terrestres especializados en detectar e observar estes fenómenos no ceo. É o destello máis brillante de raios gamma (GRB, nas súas siglas en inglés) detectado ata agora, afirman os expertos. Está relativamente preto á Terra, en tempos cosmolóxicos, xa que a súa luz recorreu unha distancia de 3.700 millóns de anos ata nós. Un dos equipos científicos que estudaron este excepcional fenómeno valóranno de “monstruo preto” no título do seu artigo científico que se publica en Science nesta semana, xunto con outros traballos sobre a mesma explosión de raios gamma, que foi detectada o pasado 27 de abril mediante observatorios no espazo.

“Normalmente, detectamos os GRB a maior distancia, o que significa que se ven moi tenues, pero neste caso o destello prodúxose a unha cuarta parte do tamaño do universo observable, así que foi moi brillante”, sinalou Paul O’Brien, astrónomo da Universidad de Leicester (Reino Unido). “Nesta ocasión xenerouse tamén unha supernova, algo que non se rexistrara xunto cun potente GRB, e estamos a descifrar o fenómeno”, di nun comunicado da súa universidade. “O feito de poder ver un brillante destello a un cuarto do universo é realmente coma traernos á casa o poder destas explosións”, añadiu Nial Tanvir, outro investigador que estudou este fenómeno concreto.

Os destellos de raios gamma son frecuentes no ceo: aproximadamente un centenar ó ano rexistra o satélite Swift, da NASA, posto en órbita no 2004 precisamente para detectar estes fenómenos fugaces e que viu o “monstruo” do pasado abril. Para esta vixilancia científica é imprescindible colocar telescopios no espazo porque, afortunadamente para a vida na Terra, a radiación de raios gamma tan perxudicial para os organismos vivos, é absorbida pola atmosfera. Neste caso, o primeiro en detectar a explosión foi o FermiGamma Ray Space Telescope (Universidad de Stanford y SLAC).

A potente explosión de abril, denominada GRB 130427A, foi tan brillante que descoloca ós científicos. A teoría máis aceptada para describir un GRB como este, establece que estes fenómenos prodúcense en explosións máis enerxéticas que se dan no cosmos, cando unha estrela masiva colapsa sobre si mesma e explota. Estas colisións lanzan chorros de partículas que viaxan case á velocidade da luz e, como a presión, temperatura e densidade do chorro non son uniformes, provocan ondas de choque. A medida que o chorro sae, choca co medio interestelar provocando máis ondas de choque.

O problema é que un fenómeno tan extremo como o GRB 130427A non encaixa ben cós niveis de enerxía e procesos físicos da teoría. Por iso os científicos están interesados en desvelar como se producen os destellos de raios gamma, precisamente para afinar os seus coñecementos teóricos, e non teñen máis remedio que estar pendentes dos que se producen no ceo porque non poden reproducilos no laboratorio. A explosión de abril potente e preta, foi unha oportunidade espléndida.

No momento no que un telescopio en órbita detecta no ceo un destello de raios gamma, dispárase a alerta para que os telescopios en todo o mundo, en terra e no espazo, poidan seguir a evolución do fenómeno. A explosión pode durar menos dun minuto, pero o resplandor subseguinte dura máis tempo, entre uns poucos días e varias semanas. “No caso de GRB 130427A, o destello foi tan potente que observamos o resplandor remanente durante varios meses”, sinala Daniele Malesani, do  Instituto Niels Bohr (Universidad de Copenhague). “Analizando a luz do resplandor podemos estudar a súa composición, o que nos fala das propiedades da estrela orixinal, o que atopamos é que era una estrela xigante cunha masa que estaría entre 20 e 30 veces a do Sol, en rápida rotación e cun tamaño de solo 3 ou 4 veces a solar, así que era extremadamente compacta. Estas estrelas denominanse Wolf-Rayet”, continúa este experto. Tamén, estes astrónomos foron capaces de localizar no ceo, en observacións previas, a estrela que explotou.

Fontes: http://sociedad.elpais.com/sociedad/2013/11/21/actualidad/1385050556_802480.html

                                              

                                                            David Serantes Grinión 1º Bach. D

Os primeiros satélites peruanos

O anterior Xoves lanzáronse ao espazo os primeiros satélites peruanos(PUCP-Sat1 ePocket-PUCP),
O PUCP-Sat1 e o Pocket-PUCP foron deseñados integramente en Perú polo Instituto de Radioastronomía,fueronlanzados ás 2 da madrugada, dende a base espacial de Yasny en Rusia.

Ambos os dous satélites están situados en órbita terrestre baixa e dan unha volta arredor da Terra cada 90 minutos, a unha altura constante de 630 quilómetros.
O PUCP-Sat1 ten unha vida prevista de 15 anos. Ten como misión recompilar información sobre o comportamento térmico ao interior do CubeSat e tomará fotografías da Terra.
O Pocket-PUCP é un satélite que enviará data da temperatura á base terrestre mediante clave morse, nunha potencia pequena (10 miliwatts), que poderá ser recibida por radioafeccionados arredor do mundo.

http://www.larepublica.pe/21-11-2013/dos-satelites-peruanos-fueron-lanzados-al-espacio

Imaxes:
PUCP-Sat1

Pocket-PCUP


Daniel Sáinz Nóvoa 1BACH D

ACÉRCASE O ESPECTÁCULO DO COMETA ISON


O xoves 28 de Novembro o cometa Ison encontrarase a súa distancia máis cercana do sol, podendo convertirse nun dos cometas máis espectaculares da historia.

  

Iste cometa foi descuberto por dous astrónomos rusos en Septembro de 2012. Daquela o cometa encontrábase a 943 millóns de kilómetros. Malia que iste cometa xa puido ser observado a simple vista cerca de Mercurio, o verdadeiro espectáculo poderá suceder este xoves.



O 28 de Novembro as 19:25 hora española, o cometa Ison alcanzará o seu perihelio(distancia máis próxima ó sol) pasando a unha distancia de 1,8 millóns de Km e a unha velocidade de 1,4 mill Km/h.Cando suceda isto poderán darse dous casos:
1º Que o cometa acabe desintegrándose debido a gravidade, altas temperaturas e intensa radiación do Sol,
fastidiando o espectáculo.

2º Que sobreviva ó calor solar convertíndose nun gran cometa observable cos nosos propios ollos na primeira semana de Decembro e o 26 dese mesmo mes cando alcance o seu perihelio con respecto a Terra.

Este cometa leva sido estudiado polo Observatorio de Canarias dende fai máis dun ano. No caso de que sobreviva desaparecerá a capa de polvo que o protexeu durante a súa vida, o que permitirá os científicos
obter información sobre o material que foi tapado por esta capa e que corresponde ao material máis primitivo dende a formación do cometa no Sistema Solar.

Pensades que no caso de que se descubra iste material se aportará algún descubrimento importante da estrutura do noso Sistema Solar?

 http://www.abc.es/ciencia/20131125/abci-cometa-ison-juega-este-201311251313.html

 http://www.elmundo.es/album/ciencia/2013/11/25/52933b9761fd3d073b8b456e.html

Víctor Carrera Quintana 1Bach A

Cientificos do IAC comproban que dous estrelas aproximanse aos buratos negros máis rápido do previsto.

Investigadores do Instituto de Astrofísica de Canarias comprobaron con telescopio que en dous sistemas binarios que as súas estrelas están "caendo" nos buratos negros a unha velocidade maior da prevista polo modelo estándar da física.

Os dous sistemas binarios observados son XTE J1118+480, cun burato  negro de aproximadamente 7,5 masas solares y su estrela secundaria, dunhas 0,2 masas solares,  situado no halo da Vía Láctea.

A0620-00 (V616 Monocerotis o V616 Mon) presenta un burato negro un pouco menos masivo, de 6,6 masas  solares, cunha estrela secundaria dunhas 0,4 masas solares. Atopase na dirección correspondente á constelación de Monoceros.

Ambos teñen periodos orbitais distintos. No primeiro, a estrela tarda 4,1 horas en realizar un xiro sobre o centro de masas do sistema a unha velocidade de 765 km/s. No segundo, a  estrela viaxa a  560 km/s, tardando 7,75 horas en realizar cada xiro.

O astrofísico González-Hernández explica que o sistema de periodo orbital máis curto se acerca a maior velocidade. A estrela, canto máis preto está do burato negro, vai cada vez máis á presa, polo tanto, a caída prodúcese antes do previsto, e seguramente a maior velocidade; isto supón que os tempos de vida destes sistemas son realmente curtos a escala astronómica, dunhas decenas de millóns de anos.

En  orixe, estes sistemas binarios están compostos por unha estrela secundaria de tipo solar e unha estrela primaria moito máis masiva ca o Sol , que evoluciona rapidamente e acaba estoupando como unha supernova. Esta supernova dá lugar ao burato negro.

A teoría do modelo estándar describe o achegamento dunha estrela a un burato negro ata ser finalmente engullida, pero non se puidera demostrar por falla de aparellos axeitados e porque se precisaba entre 10 e 20 anos para observar todo o proceso.

Fontes de información:  http://www.agenciasinc.es/Noticias/Observan-la-veloz-caida-de-dos-estrellas-en-sus-agujeros-negros

Manuel Fernández Armesto 1º Bach. A

España, líder en consumo de alcohol, tabaco, cocaína e cannabis, é o segundo país da UE coa esperanza de vida máis alta.

A esperanza de vida dos españoles chega ós 82,4 anos, por detrás dos italianos (82,7) segundo informa a OCDE (Organización para a Cooperación e o Desenvolvemento Económico) no seu informa 'Panorama da Saúde'. E todo isto, mentres España se mantén entre os principais consumidores de cocaína, cannabis, alcohol e tabaco.

Países membros da OCDE

España aumenta a esperanza de vida, que fai 10 anos situábase en 72,4. É a primerira vez que se alcanza unha cifra superior ós 80 anos, as mulleres españolas vivirán seis anos máis que os homes, e a diferencia cos demais países desenrolados será de 5,5 anos.

Ó mesmo tempo, España é o principal consumidor da UE de cocaína e cannabis. En canto a consumo de tabaco a porcentaxe de adultos fumadores é de un 23,9% fronte á media de 20,9. Ademáis, un 76,7% da poboación do noso país bebe alcohol.

Ademais segundo un estudio, en 2012 España, xunto con Grecia, Eslovenia, Bulgaria e Xapón foi un dos maiores consumidores de cigarrillos do mundo, con 2357 unidades ó ano, é dicir, 6,46 cigarrillos/día. Tamén ocupa a media mundial con 108 litros por habitante ó ano, que serían dous litros á semana.

Referente ó consumo de cocaína, estímase que 2,5 millóns foron xóvenes europeos, dos cales o 4,2 eran de Reino Unido e o 3,6 de España. Respecto ó cannabis, uns 15, 4 millóns de europeos o probaron al menos unha vez neste ano. España sitúase no terceiro posto co 17%.

Referente ó consumo de cocaína, estímase que 2,5 millóns eran europeos xóvenes, dos cales o 4,2% eran de Reino Unido e o 3,6% de España.

O INFORME DA OCDE

As conclusións do estudo son que, o estado de saúde dos españoles é bo.

-A mortalidade infantil atópase por debaixo da media, 3,2 por ano por cada 1000 nacidos, fronte ó 4,1.

-Respecto ós accidentes de tráfico, España conseguiu disminuir o 75% fronte ó 50% do resto dos países.

-Un indicador para medir a atención ós procesos crónicos son as tasas de admisións hospitalarias por asma ou diabetes. En España, por asma, a cifra é de 40 por cada 100000 habitantes, por baixo dos 50 de media. E por diabetes, é de 100, fronte ós 150.

Para máis información sobre o estudo da OCDE, aquí.


FONTES: http://www.publico.es/483882/espana-a-la-cabeza-en-consumo-de-alcohol-tabaco-cocaina-y-cannabis-tiene-la-segunda-esperanza-de-vida-mas-alta-de-la-ue


                                         PAULA QUINTAS BLANCO 1ºBACH A

Premio ó compromiso ambiental.

O premio Capital Verde Europea é un recoñecemento a nivel europeo dos esforzos realizados polas diferentes corporacións locais por respectar o medio, mitigar o cambio climático, fomentar a mobilidade sostible e conservar ou aumentar o espazo natural a disposición dos cidadáns.

A elección da cidade gañadora, (como Capital Verde Europea 2016), entre as 12 que se presentaron, levarase a cabo por un grupo de 12 expertos pertencentes á Comisión Europea. Este ano España conta cunha dobre candidatura: Santander e Zaragoza.

As dúas  serán  avaliadas por Javier González Vidal , técnico en residuos e contaminación da Consellaría de Medio Ambiente da Comunidade Valenciana.

Pero, que é o que valoran os expertos?

Ademais de pertencer a Unión Europea e ter unha poboación que non supere os 200.000 habitantes teñen que ser "un exemplo a seguir", deben de traballar para mellorar o entorno urbano ou servir de inspiración a outras cidades.

E o máis importante , que é o que move as cidades a presentarse?

Non é a compensación económica, se non o recoñecemento internacional das boas condutas dos gobernos locais por conseguir a mellor conservación do medio e deste xeito beneficiar os seus cidadáns ,así o expresaba o alcalde de Zaragoza: "a saúde e a calidade de vida dos cidadáns non teñen prezo".

Soamente queda esperar ata o próximo Xuño de 2014 ,data na que será anunciada a gañadora nunha cerimonia en  Copenhaguen, Dinamarca, cidade, que ostenta o título de Capital Verde Europea 2014.

         

                            Patricia Moreiras Arias 1º BACH.D

Fontes:http://sociedad.elpais.com/sociedad/2013/11/20/actualidad/1384977717_173482.html

Europa lanza a misión Swarm para explorar o debilitado campo magnético da Terra

A misión Swarm, formada por tres satélites, despegou con éxito dende o cosmódromo de Plesetk (Rusia), co obxectivo de estudar os procesos que ocurren no interior da Terra, comprender mellor o seu campo magnético e por que, según parece, este estase debilitando.

O lanzamento tivo lugar ás 14:02 horas (hora peninsular) a bordo dun cohete Rockot e, se ben o despegue foi según o previsto, houbo que esperar ao redor dunha hora e media para escoitar os primeiros aplausos no Centro Europeo de Operacións Espaciais da Axencia Espacial Europea (ESA), en Darmstadt (Alemaña).

E e que unha das fases máis críticas de este lanzamento foi o momento no que os tres satélites separáronse do lanzador -dous nun primeiro lugar y o terceiro minutos despois-. Isto e as primeiras señais dos satélites recibíronse aproximadamente unha hora  media despoixa do despegue.

"Estou moi satisfeito e desexo larga vida aos nenos de Swarm", sinalou Jean-Jeacques Dordoain, director xeral da ESA.

Esta misión contrólase dende o Centro Europeo de Operacións Espaciais da ESA (ESOC) en Darmstadt, a través da estación de seguimento de Kiruna (Suecia). Hoxe en Alemaña unhas cen persoas traballan neste lanzamento, concretou aos periodistas Ferri.

 

Fontes:

http://www.elmundo.es/ciencia/2013/11/22/528f5e7761fd3def128b456f.html

                                                                      Martín González Fernández 1º bach A

NEUTRINOS EXTRATERRESTRES ECONTRADOS NO POLO SUR

Investigadores de Estados Unidos constrúen un cubo dun quilómetro por un quilómetro enterrado a 2.500 metros de profundidade baixo o xeo da Antártida para observar os neutrinos que chegan dende o Universo. Este cubo, chamado IceCube, esta formado por 276 científicos de diferentes países, que por primeira vez detectaron neutrinos (un tipo de partículas subatómicas que poden xerarse no Sol, en fenómenos astrofísicos como o Big Bang, o CERN ou nas centrais nucleares) cunha alta enerxía procedentes de afastadas galaxias.

  neutrino de máis alta enerxía captado no observatorio IceCube

O que nos pode achegar este descubrimento é que se poida extraer información dos devanditos neutrinos para facer Astronomía. Este achado, compárano algúns dos investigadores coa primeira vez que utilizamos os raios X ou a radiación Gamma, dúas técnicas que revolucionaron a astronomia moderna.

Detectáronse 28 neutrinos, parecerán poucos pero o que nos interesa é a súa enerxía que é millóns de veces superior aos neutrinos solares ou da Supernova. Grazas á creación do IceCube temos un observatorio para poder detectar estes neutrinos que nos abre unha porta para a exploración do espazo.

Conseguismos capturar eses neutrinos cuns buratos, nos que se deslizan unhas cordas cuns detectores do tamaño de pelotas de baloncesto. Son esas esferas as que conseguen detectar os sinais dos neutrinos. Dous dos neutrinos teñen unha enerxías por enriba dos 1.000 millóns de MeV. Tan importantes son que lles puxeron un alcume: Ernie e Bert (Epi e Blas).

-Un dos buratos do IceCube, taladrados no xeo.

FONTES DE ONDE TOMEI A INFORMACIÓN: http://www.elmundo.es/ciencia/2013/11/21/528e56d80ab7400f528b456b.html , http://sociedad.elpais.com/sociedad/2013/11/21/actualidad/1385061345_629934.html

FREDERICK SANGER DÉIXANOS TRAS TER UNHA LONGA VIDA EXITOSA

Onte, 20 de novembro, mércores, morre aos 95 anos un dos científicos máis importantes dos tempos actuais que gañara dous Premios Nobel: En 1958 polo seu traballo sobre a estrutura das proteínas nas plantas e animais, establecendo a secuencia de aminoácidos da insulina e demostrando que as proteínas teñen funcións específicas; e en 1980  polo método de secuenciación do ADN (axudou a descodificación do xenoma humano).

 Este "pai da xenómica" e bioquímico naceu en 1918 en Gloucestershire (Gran Bretaña) e estudou en Cambridge onde conseguiu o doctorado en 1943. Aquí aparecen algunhas das súas citas textuais.

FONTES: http://www.lavanguardia.com/ciencia/20131120/54394324628/muere-frederick-sanger.html
               http://www.bbc.co.uk/mundo/ultimas_noticias/2013/11/131120_ultnot_muere_frederick_sanger_ch.shtml

SIRA PRIETO GONZÁLEZ

1ºA

Morre o bioquímico Frederick Sanger

O martes 19 de novembro morre Frederick Sanger, padre da xenómica e gañador de dous Premios Nobel de química.
Nado en Rendcombe, o 13 de agosto de 1918 e morreu en Cambridge aos 95 anos despois de dedicar toda a sua vida a investigación.
É considerado o pai da xenómica, ciencia adicada ao estudo integral do funcionamento, contido, evolución e orixe dos xenomas.
Conseguiu desenvolver novos métodos para secuenciar aminoácidos o que permitiu deducir a secuencia completa da insulina. Por istes traballos fou gañador do Premio Nobel en 1958.
Hacia 1960 comenzou a interesarse polos ácidos nucleicos. Secuenciou o ARN e desenvolveu o método "didesoxi" para secuenciar o ADN en 1975. Este método pode ler entre 500 y 800 bases ao mesmo tempo. Estes descubrimentos valeronlle para obter en 1980 un novo Premio Nobel xunto con Berg e Gilbert.
Dende o Instituto Sanger o definen como: "Un home calado, modesto e con poderosas opinións".

Fontes: http://www.rtve.es/noticias/20131120/muere-frederick-sanger-padre-genomica-ganador-dos-premios-nobel-quimica/797160.shtml

Miguel Pimentel Pérez 1ºBach A

En busca da atmosfera perdida de Marte.

A NASA lanza unha nova misión, 'Maven', para investigar porque se secou Marte. O cohete despegou este luns e debería chegar ó Planeta Vermello en setembro de 2014 e porse en órbita.

O cohete Atlas V, coa sonda Maven, en Florida.

Fai miles de millóns de anos, o aspecto de Marte era verdadeiramente distinto. Restos de antigos ríos e a presenza de antigos minerais que solo se forman con agua demostran que o planeta tivo unha atmosfera moito máis densa da que ten agora. Pero algo provocou que esta desaparecera.

Para resolver este misterio, a NASA lanzou con éxito, este luns, a misión MAVEN (Misión da Evolución Atmosférica e Volátil de Marte). O cohete despegou as 19:30 horas dende o Centro Espacial de Kennedy, en Florida.

A nave, non tripulada, está programada para penetrar a atmosfera o 22 de setembro de 2014, onde orbitará durante un ano, a unha altitude de 6115 km.

Segundo detallaron algúns expertos, Maven está deseñada para determinar canta atmosfera perdeuse, en canto tempo, e cales foron os procesos desa pérdida.

Aínda que as observacións da Maven poderían axudar ós científicos a detectar a habitabilidade pasada e actual de Marte, debido á escaseza de presuposto, a nave non conta cun sensor de metano, un gas que é un bo indicador de vida, xa que o 90% do metano na atmosfera terrestre está producido por organismos con vida.

''Marte é un sistema complicado, como a Terra. Cunha soa nave non podes pretender estudar todolos seus aspectos'' apunta Bruce Jakosky, científico da Universidade de Colorado e investigador principal da misión. ''Con Maven imos a explorar a única gran peza que falta e que todavia non fora investigada, ata agora''

FONTES: 

http://www.publico.es/483170/la-nasa-lanza-su-mision-para-saber-por-que-marte-se-seco

http://sociedad.elpais.com/sociedad/2013/11/18/actualidad/1384778183_178263.html

                                           PAULA QUINTAS BLANCO 1ºBACH A

IDENTIFICAN UNHA ENCIMA ANCESTRAL QUE FACILITA A REPARACIÓN DO ADN

O estudo publícase na revista “Nature Structural and Molecular Biology”

A enzima humana PrimPol, presente en organismos como as arqueobacterias, favorece a reparación do ADN cando hay dano. Dita enzima permite ás células facer copias do seu ADN aínda que esté danado e evita roturas nos cromosomas.

O proceso de replicación do ADN é moi delicado, xa que pode xerar graves alteracións no material xenético asociadas á transformación tumoral ou do envellecemento.

Investigadores do CNIO (Centro Nacional de Investigacións Oncolóxicas) descubriron como unha nova encima humana, a proteína PrimPol, é capaz de recoñecer lesións no ADN e facilitar a súa reparación durante o proceso de copia, evitandp así danos irreversibles e fatais para as célula e, polo tanto, para o organismo.

“Cando unha ADN polimerasa se encontra cun obstáculo no ADN (por exemplo, unha alteracón química introducida pola radiación ultravioleta da luz solar), a copia interrómpese e prodúcese unha parada ata que se repara o error”, explica Juan Méndez, xefe do grupo de Replicación de ADN.

A nova investigación demostra que a encima PrimPol recoñece as lesións e sáltaas, de modo que serán reparadas cando finalice a copia.

Esta encima pode producir mutacións, as cales poderían ter un impacto sobre o envellecemento das células e o desenvolvemento do cancro.

Identificada e caracterizada esta nova proteína no ser humano, os investigadores avanzan que xa están estudando o seu papel no desenvolvemento de enfermedades.

Fontes: http://www.agenciasinc.es/Noticias/Identifican-una-enzima-ancestral-que-facilita-la-reparacion-del-ADN

Alba Álvarez Pacios

1ºBACH. A

El aire que respiraban los dinosaurios tenía menos oxígeno que el actual

Un análisis químico de resinas fósiles rebate la idea de que el gigantismo de los reptiles del Mesozoico se debía a que la atmósfera estaba más oxigenada que ahora.

El nivel de oxígeno de la atmósfera ha experimentado fluctuaciones a lo largo de la historia de la Tierra, y una hipótesis extendida asume que en el Mesozoico era más abundante que hoy, en torno a un 25% frente al 21% actual. Esto habría permitido que algunos animales como los dinosaurios y los insectos alcanzaran grandes tamaños, pero también habría fomentado los incendios forestales. Sin embargo, esta teoría puede ser incorrecta, de acuerdo con un nuevo estudio que cifra el nivel de oxígeno atmosférico en el Mesozoico solo entre un 10 y un 15%.

Según el estudio publicado en la revista Geochimica et Cosmochimica Acta, los valores de carbono-13 de las muestras fósiles indican que los niveles de oxígeno durante la mayor parte de los pasados 220 millones de años eran menores que los actuales, sobre todo en el Triásico y el Cretácico –durante el reinado de los dinosaurios– y en el Eoceno, ya después de la gran extinción que acabó con la mayoría de los reptiles. “Sugerimos cifras de entre el 10 y el 15%”, precisa Tappert.

Los resultados del estudio contradicen investigaciones previas, cuestionando la influencia de los niveles de oxígeno en el gran desarrollo corporal de los dinosaurios y otros animales del Mesozoico.

Fuentes:

 http://www.abc.es/ciencia/20131120/abci-aire-respiraban-dinosaurios-tenia-201311201014.html

                                                                              Martín González Fernández 1º bach A

     

ISON, o cometa observable a simple vista.

O cometa ISON foi descuberto o 21 de septembro de 2012 por astrónomos rusos. Tras varias noticias en diferentes xornais, pensábase que o cometa brillaría máis que a Lúa chea, e foi considerado o cometa da siglo, mais estas estimacións foron algo optimistas de máis.

Os astrónomos detectaron un estallido de actividade do cometa que aumentou considerablemente a súa producción de gases, como o seu brillo, ata o punto de facelo visibel a simple vista.

Según  as estimacións da súa órbita, trátase dun cometa que procede da nube Oor, unha burbuxa que rodea o Sistema Solar e está formada polos restos da nebulosa que deu lugar ao Sol e ós planetas fai catro mil seiscentos millóns de anos. ISON ofrece a oportunidade de estudar a súa historia, e evolución a partir das claves físicas e químicas que el mesmo aporta.

Este Cometa presenta ademais otro aliciente, rozará o Sol (2,7 radios solares, que equivalen a 1,8 millóns de kilómetros) o próximo 28 de novembro, polo que alcanzará temperaturas duns  5000 graos, do que derivará un largo periodo de actividade derivado non so da sublimación do xeo senon tamén dos silicatos e metáis, que liberan gran cantidade de polvo e aumentaría o seu brillo.

Pero tamén pode ser que debido ás mareas da calor do Sol, o núcleo do ISON termine fragmentándose e vaporizándose, como ocorreu cos anteriores cometas que case rozan a nosa estrela.

Agora, os investigadores do Instituto de Astrofísica de Andalucía (IAA-CSIC) traballan en campañas de observacións para estudar  o momento de máximo acercamiento ao Sol, e analizar as súas características e actividades detalladas.

A continuación porei un video que nos facilita o IAA-CSIC sobre se é ou non o cometa do siglo:

http://ison.iaa.es/node/46%23.UoTBweJF_To#.Uoa3e3BHQsg

E para os amantes da astronomía que lle interese esta noticia a parte de atopar información nos enlace das fontes do IAA-CSIC , de onde saquei a información. Pode acceder neste enlace, a como hallar o Cometa no Stellarium. Descargando un programa gratuíto, e seguindo os pasos, poder facer un seguimento deste interesante cometa.

http://ison.iaa.es/node/39#.UoprSXBHQsg

E se queredes velo, investigade máis aquí, verase no ceo o 28 deste mes: 

http://ison.iaa.es/observacion/observacion

Fontes:

http://www.iaa.es/prensa/el-cometa-ison-sufre-un-estallido-de-actividad-y-ya-es-observable-simple-vista

Patricia Pérez Froufe 1º bach A