domingo, 19 de diciembre de 2010

O primeiro tumor extirpado pola vaxina

Ciruxanos do hospital Clínico de Barcelona extirparon por primeira vez en Europa un tumor gástrico de 8 centímetros de diámetro a través da vaxina, a unha muller que tres días despois foi dada de alta, e ós dez días volveu ó traballo.
Antonio María de Lacy, xefe da ciruxía gastrointestinal do Clínico, explicou que a ciruxía fixose según a técnica Notes, que permite operar a partir dos orificios naturais do corpo humano. Según Lacy, todo o instrumental quirúrxico para a operación introduciuse a través da vaxina para evitar incisións abdominais dolorosas, feito que permite obter mellores resultados e ademais reduce a dor, baixa a estancia hospitalaria e favorece una recuperación máis rápida.
A paciente, unha muller de 43 anos, diagnosticada dun tumor gastrointestinal, foi operada noutro centro mediante a ciruxía convencional, que lle deixara unha gran cicatriz no abdomen, delante dela dous pequenas incisións de dous milímetros que tiña no abdomen desta última intervención, según explicou ela mesma. Lacy recordou que ademáis do instrumental quirúrxico introducido pola vaxina, introdúxose una óptica polo ombligo para visualizar mellor a zona a operar, e dous instrumentos máis a través do abdomen cunha mínima incisión de dous milímetros, para garantizar que todo fora perfecto, xa que era a primeira vez que se extirpaba un tumor dese tipo pola vaxina. Para Lacy, con esta intervención a ciruxía adiantou un paso máis e hoxe pódese operar con éxito un tumor gástrico sen deixar cicatrices.




Feito por Iván Gallego Gómez 1º Bacharelato A

O rato, banco de probas para curar o cancro.

En 2008, o director do Centro Integral Oncolóxico Clara Campal (CIOCC), Manuel Hidalgo asinou en Science o 1º mapa xenético do cancro de páncreas, un dos máis mortais. Dous anos logo, os case 70 xenes identificados traducíronse na definición dun tratamento personalizado, que se aplicou a un dos pacientes que participaron no estudo e que logrou que un enfermo de cancro de páncreas supere os cinco anos de supervivencia, non só mantendo a súa calidade de vida senón tamén, sen ter que recibir tratamento.
Realizouse un xenoinxerto do tumor dun dos pacientes a un rato que, desenvolveu un tumor coa mesma expresión xenética que o paciente. Nese animal probaron fármacos distintos, ata atopar aquel que modificaba un dos xenes alterados e lograba a eliminación do tumor. O fármaco é a mitomicina. Cando o paciente do tumor orixinal recaeu, os médicos aplicáronlle o tratamento que curara ao rato, obtendo excelentes resultados.
Hidalgo recoñeceu que, a secuenciación completa dun tumor é unha tecnoloxía cara, pero espera que nun futuro, sexa "tan alcanzable como un TAC" e póidase realizar na maioría dos tumores. Explicou que a técnica reproduciuse en "tres ou catro" pacientes en España "de diversos tipos de cancro, non só páncreas"


Para mais información:
Feito por:
Yurema Seara Núñez

O Departamento de Bioloxía felicita o Nadal con humor

A profesora Pilar Latorre ten un humor increible, como podedes ver na felicitación que fixo usando por suposto as TIC. Desde o Departamento de Bioloxía queremos compartila con todos, seguro que non poderedes aguantar a risa... é o que pretendemos... empezar as vacacións e o 2011 con alegría.
Recoñecedes a todas? (o neno Xesús neste caso é nena, leva 2010 anos sendo neno e xa está ven...).

Decisións tomadas no cumio climático de Cancún



Dende o 29 de novembro ata o 10 de decembro deste ano celebrose o cumio de Cancún sobre cambio climático organizado polas Nacións Unidas. Esta tivo máis éxito que a de Copenhague en 2009, na que non se chegara a ningún acordo.
Os acordos aos que chegaron as delegacións dos diferentes países, excepto a de Bolivia, no Cumio de Cancún foron as seguintes:
· Créase un Fondo Verde Climático (GCF) dentro da Convención Marco que contará cun consello con 24 países membros e cun fideicomisario que nun primeiro momento sería o Banco Mundial. Diseñarano un comité formado por 40 países.
· Incorpórase o compromiso de proporcionar 30.000 millóns de dólares (algo máis de 22.760 millóns de euros) de financiación rápida para o período 2008-2012. A partir de 2020 movilizaranse 100.000 millóns de dólares (máis de 75.000 millóns de euros) por ano para atender as necesidades dos países en desenvolvemento.
· Os países serán máis ambiciosos na redución de emisións de gases causantes do efecto invernadoiro (GEI) e aqueles que estén recollidos neste protocolo deberían, en 2020, reducir as súas emisións entre o 25 e o 40% en relación ós niveis de 1990.
· Aplazouse a decisión sobre se haberá ou non unha segunda fase do Protocolo de Kioto.
· Créase un Marco de Adaptación que prentede potenciar o modo en que se fai frente ós desastres naturais e un Comité de Adaptación que proporcionará apoio técnico ós países que o precisen.
· Fixarase unha data para establecer un límite de emisións.
· Sobre a redución de emisións por deforestación e degradación dos bosques (REDD), levaranse a cabo diferentes actividades para conservar os bosques e especifícase que se terán en conta a Declaración dos Dereitos Humanos dos Pobos Indíxenas.
· Establécese un Centro de Tecnoloxía Climática encargado de identificar a tecnoloxía máis apropiada que será proporcionada ós países que a requiran.
Esto é todo por agora, teremos que esperar ó 2011 para chegar a máis acordos na Conferencia climática de Durban.

Para máis información pincha aquí ou aquí

Editado por Natalia Cid 1ºB

sábado, 18 de diciembre de 2010

O TOP10 deste ano !! Os descubrimentos científicos máis importantes!

Pronto deixaremos o 2010 e, como cada ano, a revista Science recompila os 10 maiores fitos científicos que se desenvolveron ao longo dos últimos 12 meses. Imos comentar brevemente de maior a menor relevancia:
A medalla de ouro foi concedida a primeira máquina cuántica construída por Andrew Cleland e John Martins (Universidade de California en Santa Cruz). Ata agora todos os enxeños deseñados polo home respondían ás leis da mecánica clásica, a rexida polas regras establecidas por Newton. Non obstante estes científicos idearon e construíuron un pequeno aparato moi simple, que se move de modo que só pode ser descrito precisamente polas leis cuánticas. O invento podería ser a base dos ordenadores cuaánticos
A medalla de prata foile concedida a creación de vida artificial. Este ano, Craig Venter, volveu xogar a ser Deus. Logrou non só fabricar no laboratorio a molécula do ADN completo da bacteria 'Mycoplasma mycoides', senón tamén introducilo noutra célula bacteria chamada 'Mycoplasma capricolum' e que teminase comportandose como si fora 'M. mycoides'. O experimento supón un grande avance que abre a vía cara á síntese de ADN de deseño para fabricar fármacos, produtos químicos novos ou biocombustibles. Todo un éxito da chamada bioloxía sintética.


A medalla de bronce, o terceiro posto no ránking da revista Science, é para a descodificación do xenoma do Neandertal. Svante Pääbo, do Instituto Max Planck de Biología Evolutiva (Alemaña), liderou a secuenciación do xenoma do neandertal, a partir de ADN obtido de fósiles de tres femias de fai entre 33.000 e 44.000 anos descubertos en Croacia. Isto permitiulles facer comparacións directas cos xenes da especie humana actual e revelou, que estes primos próximos se aparearon cos 'Homo sapiens' nalgún momento da evolución. De forma que no xenoma de todos nós aínda quedan vestixios deses cruzamentos, así os europeos e asiáticos (pero non os africanos) herdaron dos neandertales entre un 1% e un 4% dos seus xenes. Na investigación destaca a participación de científicos españois.


Os seguintes na lista son:
Profilaxe da sida. Creáronse novos métodos de prevención de contaxio do VIH: un é un xel vaxinal que contén reduce a infección do virus en mulleres nun 39%; o outro é un fármaco de inxestión oral e uso previo á relación de risco, que logrou unha redución de casos de infección por VIH dun 43,8%.
Xenes de enfermidades raras. A secuenciación de pequenos fragmentos do xenoma permitiu a uns científicos identificar as mutacións específicas de polo menos unha ducia de enfermidades.
Simulación molecular. Un equipo de científicos utilizou unha das computadoras máis potentes do mundo para seguir o rastro dos movementos dos átomos no pregamento dunha pequena proteína durante un tempo 100 veces superior a simulacións anteriores.
Simulador cuántico. Para describir o que ven nos experimentos de laboratorio, os físicos recorren ás ecuacións das teorías que poden ser moi difícil de resolver. Uns científicos encontraron un atallo facendo simulacións cuánticas de cristais artificiais nos que os puntos de luz láser xogan o papel de ións e os átomos atrapados na luz son electróns. O achado responde a problemas teóricos da física da materia condensada e pode mesmo resolver o misterio da supercondutividade.
Genómica de nova xeración. As tecnoloxías de secuenciación genómica están a permitir estudos a grande escala de ADN tanto actual coma fósil. Logrouse identificar xa, por exemplo gran parte das variacións genómicas que nos fan especificamente humanos.
Reprogramación celular. As técnicas que permiten reprogramar células de maneira que se invirte o seu desenvolvemento para que se comporten como células nai non especializadas nun embrión fixéronse habituais nos laboratorios de xenética do desenvolvemento. Este ano, uns investigadores atoparon unha forma de facelo con ARN sintético, unha técnica o dobre de rápida que a normal, 100 veces máis eficaz e potencialmente segura para súa utilización terapéutica.
O regreso das ratas. Este ano abríronse vías para facer ratas knockout, como se chaman este tipo de animais modificados xeneticamente, o que facilita o pleno regreso desta especie aos laboratorios. Anteriormente quitaran debido á que presentaban certa incompatibilidade xenética.
Feito por María Isabel Limia Pérez
Máis información en :

Posiblemente nacera unha nova especie





O derretimento do xeo ártico no verán, nos últimos anos pon en contacto especies raramente forzados a compartir a mesma zona. Os osos polares e os osos pardos. E o encontro entre os dous está a emerxer unha nova especie, unha mestura de ambos.

En 2006, cazadores mataron a un oso polar con manchas marróns, o ADN confirmou que era un híbrido. E en abril, uns esquimós canadenses, mataron outro mestizo, fillo dun pai pardo e dunha nai híbrido.

Un estudo publicado na revista 'Nature', expertos en fauna do Ártico revela que a hibridación non é un fenómeno exclusivo para os osos. A investigación foi liderado por Brendan P. Kelly, do Laboratorio de Mamíferos Mariños U. S. NOAA. "Temos documentado polo menos 34 hibridaciones posibles entre poboacións, de especies e ata xéneros diferentes". Das 22 especies implicadas, 14 están en perigo de extinción e moitas delas illadas durante séculos por paredes de xeo, agora comparten a mesma auga e a mesma terra.

O que temos que facer é reducir as emisións de gases invernadoiro para evitar a perda de xeo que é a mellor opción, pero quizais cheguemos a unha situación na que a única solución sexa sacrificar aos híbridos, explicou o líder do grupo Brendan Kelly do Laboratorio Nacional de Mamíferos Mariños de Alaska.



para máis informacion:





feito por : Érika López Carballo


viernes, 17 de diciembre de 2010

Santiago Ramón y Cajal un artista ao microscopio

Hoxe na clase de Bioloxía falamos de Ramón e Cajal, para moitos de vós un descoñecido. Creo que estes vídeos que subo ao noso blog levaranvos a coñecer a un xenial científico. Tamén vos deixo unha pregunta: cal é a diferenza entre a teoría de Cajal e Golgi?






O seguite video foi realizado por Tatiana Carrera e Andrea González en Ciencias para o mundo contemporáneo.




No seguinte video podedes comprender a importancia da tinción celular para visulizar as células ao microscopio.

http://video.google.com/googleplayer.swf?docid=7677295365850347325&hl=es&fs=true



Editado por: Carmen Cid Manzano

jueves, 16 de diciembre de 2010

Infografía interesante sobre Darwin

Solución a diabete ó alcance da man.

Ian Gallicano, o director do traballo asegura que o que fixeron pode ser o primer paso cara o tranplante do tecido pancreático para os pacentes diabéticos, ¡que non produciría rechazo!
Dita extratexia esta baseada no estudo dun equipo de investigadores da Universidade de Georgetown (EEUU), que logrou, con éxito crear tecido pancreático produtor de insulina partindo de células nai derivadas das células dun testículo masculino:

  • Primeiro os científicos extraeron unhas células chamadas espermatogonias nunha etapa intermedia de maduracións dos espematozoides.
  • Cultiváronas no laboratorio e conseguiron chegar a convertilas en celulas nai, estas células son capaces de crear distintos tecidos do organismo.
  • Probaron a funcionalidade das células, como? Pois transplantadoas a ratóns diabéticos e inmunodeficientes (que poden recibir calquera tecido sen rexeitalo) e a súa sopresa foi cando non só se atoparon con que mostraban tódalas características das células normales, se non que tamén, eran capaces de contrarrestar nos animais unha hiperglucemia similar a diabete humana de tipo 1 (dependente da insulina).
O innovador deste traballo é primeiro ser capaces de obter células nai de células adultas de testículo; en segundo ter a posibilidade, en un futuro, de por fin a que os diabéticos teñan que inxectarse insulina (xa que son células propias do pacente que o corpo non rexeitaría).
Nas mulleres o procedemento sería facilmente aplicable sustituindo ás cé lulas polos equivalentes femininos, os ovocitos.


Editado por Uxía Rodríguez Rodríguez



Puido un militar español inspirar a Darwin?

Félix de Azara (1742-1821) foi un militar español destinado en Paraguay para demarcar as fronteiras dos territorios colonizados por España. Atafegado pola exuberante fauna de Sudamérica comenzou a apuntar nun caderno as súas observación, que culminaron en numerosos libros de Historia Natural.
Azara pensaba o mesmo que Darwin pero varios decenios antes. Darwin no Diario da viaxe dun naturalista ao redor do mundocita a Félix de Azara unha quincena de veces.Na orixe das especies”, dúas.“Na orixe do home”, unha.






Editado por : Carmen Cid Manzano

Pequena biografía de Charles Darwin

Taballo realizado na materia Ciencias para o mundo contemporáneo.





Deixovos ademais un enlace a un monográfico sobre a Evolución da Casa das Ciencias da Coruña http://www.casaciencias.org/gl/responde.html

miércoles, 15 de diciembre de 2010

A nave Voyager 1 chega ao borde do sistema solar.

A Voyager 1 é unha sonda espacial robótica de 722 kilogramos, lanzada o 5 de setembro de 1977. A súa misión é estudar os confíns do sistema solar e actualmente encontrase a 17.400 millóns de km do sol. "A nave espacial Voyager estase a acercar ao espacio interestelar" dixo Ed Stone, científico do instituto de tecnoloxía de California.
O sol emite unha serie de particulas cargadas en todas direccións formando unha burbulla arredor del que coñecemos como heliosfera, cando estas particulas chegan ao limite da heliosfera, perden velocidade e quéntanse. Dende hay 4 meses, esta nave non detecta ningun movemento de particulas emitidas polo sol, polo que se deduce que a nave xa chegou ao limite do sistema solar, despois de 33 anos do seu lanzamento.

Recreación da estructura do sistema solar.

Mario Blanco Cid 1ºA

lunes, 13 de diciembre de 2010

As Xemínidas

Qué son as Xemínidas?
As Xemínidas é a chuvia de meteoros máis espectacular e fermosa deste ano.
Onde se atopan?
Atopanse na constelación Xéminis, e hoxe poderá apreciarse no ceo nocturno con ata 120 estrelas fugaces por hora, dende calquer lugar da terra.
Como son?
Son grandes e abundantes bolas de lume, cuxa orixe non está na cola dun cometa, senón nun estrano asteroide rochoso bautizado como 3200 Faetón, que exparce unha gran cantidade de po.
Mellor momento para observalas?
Durante a madrugada do luns ao martes, nun lugar alexado da cidade e oscuro.
Sen necesidade de prismáticos nin telescopios.

Déixovos un video:



Para máis información:

Ana Pérez Pérez,1ºBacharelato A.

Ratos con dous pais. Futuros fillos para parellas homosexuais???????

Un conxunto de expertos en ciencia reproductiva de Texas, liderados por Richard Behringher conseguiron crear un rato a partir de material xenético de dous machos. Ditos científicos manipularon unhas células chamadas fibroblastos ( células do tecido conectivo que sintetizan fibras e proporcionan estructura ós tecidos) dun rato varón para producir células nai. Aproximadamente un 1% destas células nai perderon o cromosoma Y, quedando X0. Estas células nai (X0) foron inxectadas nos blastocistos ( é a estructura embrionaria pasados 4 ou 5 días despois da fecundación) dunha femia. Así os ratos femia naceron coa estructura xénica do macho (X0). Despois estas femias apareáronse con outros machos, e naceron novos ratos co material xénico dos dous machos.

Esta técnica terá numerosas aplicaciones para consevar animais en vías de extinción e para novas técnicas de reproducción homosexual, ofrecendo a posibilidade de que parellas do mesmo sexo teñan fillos xeneticamente parecidos a eles, algo que moi posiblemente ofrecerá moita controversia social .


Juan Ozaita Corral, 1º Bach A
Máis información en :

Premio á innovación educativa!!!!!!!!

Estamos moi contentos/as porque o noso traballo titulado Ciencia en feminino foi recompensado cun Premio de innovación educativa 2010, no apartado introdución ás competencias básicas na aula dixital, pola Consellería de Educación da Xunta de Galicia. Así mesmo, quedou finalista no concurso Ciencia en acción 2010, realizado a nivel estatal.


O saber das mulleres e as súas achegas é unha historia de invisibilidade, atrancos e desconsideración. A Ciencia que se imparte nas aulas está chea de mulleres esquecindas que, ao longo das diferentes etapas da evolución do saber, contribuíron cos seus coñecementos e descubrimentos ao corpo científico.
O traballo titulado Ciencia en feminino é unha pequena achega que intenta paliar esta tremenda inxustiza. As tarefas realizadas pretenden sacar do esquecemento a catorce mulleres que, dende o paradigma masculino de crear e pensar, non só foron invisibilizadas senón mesmo nalgúns casos expropiadas dos seus saberes e aportacións científicas. A continuación tedes os enlaces para poder verlos:
Coordinadora: Carmen Cid Manzano

sábado, 11 de diciembre de 2010

As medusas contraatacan no inverno


Coñecemos as medusas pola capacidade que teñen de ocasionar picaduras a través dunhas células urticantes situadas nos seus tentáculos. As medusas son depredadores moi voraces, capaces de alterar os ecosistemas mariños. Aparecen no verán, pero os cambios de temperatura das augas propician a súa aparición tamén no inverno.
A medusa Pelagia noctiluca pode formar enormes enxames visibles en costas e praias españolas. As medusas son depredadores moi voraces no alto da rede trófica, aliméntanse directamente de larvas de peixes e compiten polo alimento con outros organismos do zooplancton, polo que alteran a estrutura trófica dos ecosistemas mariños.


Un estudo dun equipo internacional no que participou o Centro Oceanográfico de Baleares do Instituto Español de Oceanografía (IEO) afirma que o aumento de medusas afecta ás pesqueiras, á acuicultura, e ao turismo. O aumento da cantidade e do tempo de permanencia das medusas débese sobre todo á sobrepesca e os efectos do aumento da temperatura da auga.
Para máis información:
http://www.elmundo.es/elmundo/2010/12/09/ciencia/1291908055.html

Feito por:
Yurema Seara Núñez 1ºB

viernes, 10 de diciembre de 2010

Unha Cegoña xigante

Foron atopados fósiles dunha especie extinguida, ata entón descoñecida. Viviu fai entre 20.000 e 50.000 anos, na illa de Flores, no mesmo lugar en Indonesia, no que habitaba o "Homo floresiensis", máis coñecido como 'hobbits' debido a súa baixa estatura, que recorda ás criaturas retratadas en 'El Señor de los anillos". Este animal debía ser semellante ao marabu africano, medindo seis metros e pesando uns 16k. Os exemplares desta especie, denominada 'Robustus leptoptilos' extinguiuse a finais do Pleistoceno, aínda que a rexión é unha zona rica en biodiversidade, ten atopado moi poucos fósiles de aves.





para mais información:





feito por : Érika López 1ºA

En ciencia non todos son éxitos

Quero salientar que se subín esta noticia é porque xusto hoxe a profesora falounos de que na ciencia non todo son éxitos. Que antes de alcanzalo nun proxecto, seguramente fixeronse moitos anteriores, con numerosas horas de traballo e dedicación que non deron ó resultado esperado. Por iso que mellor exemplo que o caso que tivo lugar nestes días no Xapón.
A sonda 'Akatsuki' fracasó no seu intento de colocarse na órbita de Venus, case sete meses despois de ser lanzada desde a Terra. Trátase da terceira ocasión en que Xapón intenta colocar unha sonda na órbita dun planeta que no sexa a Terra, tras dous intentos falidos, en 1998 e 2003 en Marte.

As caras dos científicos eran un poema Junjiro Onoda, director da Axencia de Exploración Aeroespacial Xaponesa, e Masato Nakamura, xestor do proxecto cosmonáutico que ía colocar o satélite Akatsuki na órbita de Venus, tiveron que comparecer en roda de prensa -situación altamente embarazosa nun país onde a honra conta e os erros paganse- para explicar o por que do fracaso.
A expectación suscitada polo lanzamento era de gran relevancia. A misión falida provocou gran desconcerto e decepción neste país. Falta de costume nun país onde a chapuza non é usual e ninguén a practica nin a entende. Pasarán seis anos, se non máis, antes de que volvan intentalo.
Haberá dimisións, seguro.
Esta é a noticia. Eu sinceramente creo, que me parece un pouco esaxerada a reación da xente. Penso que se lles saíu mal, teñen que estudar osa erros cometidos e tratar de solventalos, non creo que o deban de deixar para dentro de 6 anos. Vós que pensades?


Feito por: María Isabel Limia Pérez

Cales son as noticias de ciencias que destaca google no 2010? Faltaría algunha?




Editado: Carmen Cid Manzano

jueves, 9 de diciembre de 2010

¡A mosca máis rara do mundo!





'Mormotomyia hirsuta'


A redescoberta deste insecto sorprendeu a moitos dos investigadores xa que, este exemplar só se observara en dúas ocasións en 1933 e en 1948.

Este peculiar insecto, 'Mormotomyia hirsuta', é unha mosca pero moitos poderían confundila cunha araña xa que, ten un tamaño relativamente grande para ser unha mosca e uns ollos moi pequenos. Os machos caracterízanse por poder estirar as súas patas, estas cubertas por uns pelos amarelos, tamén contan dunhas ás que non lle serven para voar.

Este exemplar foi redescoberto por Robert Copeland e Ashley Kirk-Spriggs nunha cova situada no outeiro Ukazi, a uns 200 km ao este de Nairobi. O único lugar onde foi avistada. Quizais o problema de no poder voar é a razón que a súa vid fose restrinxida a este hábitat tan limitado.

Para máis información
Andrea Gerpe Acosta. 1º A