domingo, 9 de junio de 2013

TOP 10 de especies do último ano

1. O mono coa mirada humana

Reino: Animal
Filo: Chordara (Cordados)
Orde: Animal
Familia: Primates

O mono Lesula (Cercopithecus lomamiensis), vive nos bosques tropicais da República Democrática do Congo e a súa alimentación básase na vexetación que hai no medio; unha das súas características é que se move tanto no solo coma nas árbores e a súa mirada, como dixen no título, é moi parecida á mirada da especie humana.

2. Cucaracha luminosa

Reino: Animal

Filo: Artrópodos

Clase: Insecto

Familia: Cucarachas

A cucaracha do Ecuador (Lucihormetica luckae), é unha das pucas especies terrestres que ten a característica de emitir luz, está alexada de toda contaminación lumínica e utiliza esta iluminación para imitir aos escarabellos tóxicos. Creese que esta especie está extinguida debido a erupción do volcán que estaba situado xustamente na rexión onde estos artrópodos habitaban.

3. Imitador dunha planta

Reino: Animal

Filo: Artrópodo

Clase: Insecto

Orde: Mecoptera

Este insecto do Xurásico, Juracimbrophlebia ginkgofolia, descubrírono grazas a un fósil atopado este mesmo ano; entre as súas características destaca a similitude que ten coas plantas sen flor, o seu corpo estreito está formado por: dous pares de alas e patas largas como fíos; alimentábanse doutros insectos que cazaban grazas ao seu camuflaxe.

4. Serpe come caracois

Reino: Animal

Filo: Cordados

Clase: Réptil

Orde: Squamata

A serpe Sibon Noalamina, foi descuberta nas selvas tropicais de Panamá e imita as especies de serpes velenosas como as de coral, cos seus anillos para que naide a moleste. É nocturna, tranquila

e atópase ao lado dun xacemento de extracción de minerais que pon en perigo a súa vida, por iso o seu nome <no a la mina>, un pouco como vai pasar en Galica se non detemos os plans para a explotacións de minas como a de Corcoesto.

5. Fungos do Paleolítico

Reino: Fungos

Filo: Ascomycota

Clase: Sordariomycetes

Orde: Hypocreales

Na cova de Lascaux, en Francia, atopáronse manchas no 2001; cinco anos despois e coa aparición de novas manchas, fíxose un estudo no que comunicaban a aparición dun brote de fungo branco ( Fusarium solani) que puña en perigo o arte rupestre da época do Paleolítico. Estes fungos prodúcense no solo debido á descomposición de restos vexetais.

6. Unha rá diminuta

Reino: Animal

Filo: Cordados

Clase: Anfibio

Orde: Anura

Esta rá de tan só 7 milímetros, está considerada o vertebrado máis pequeno do mundo; foi descuberta en Papúa, Nova guinea, e o seu nome é o de Paedophryne amauensis e vive nos solos das selvas tropicais e húmidas do país xa nomeado e son capaces de saltar 30 veces a súa lonxitude total.

7. Arbusto de Madagascar

Reino: Plantas

Clase: Magnoliopsida

Subclase: Rosidae

Orde: Myrtales

Familia: Myrtaceae

Cunha altura de case 2 metros e unha cor verde esmeralda, este arbusto posee fermosos racimos de flores de cor rosa; crece no árido chan de Madagascar e é unha das sete especies descritas no bosque litoral de Madagascar.

8. A crisopa dos contos das fadas

Reino: Animal

Filo: Artrópodo

Clase: Insecto

Orde: Neuroptera

Familia: Chrysopidae

Esta nova especie descubriuse na selva tropical de Malasia, co seu nome binomial, Semachrysa jade, e o seu aspecto de crisopa verde, ao vela nunha foto, distinguiuse unha prolongacións nas ás de cor negra.

9. Toda una fermosura

Reino: Plantas

Orde: Malpighiales

Familia: Violaceae

Clase: Anxiospermas

Unha das dicotiledóneas terrestres máis pequenas, esta Viola liliputana, apareceu nos Andes de Perú e crece un par de centímetros só. O seu nome débese aos habitantes de liliput que aparecen nos "Viaxes de Guliver".

10. Arpa acuática

Reino: Animal

Filo: Poríferos

Clase: Demospongiae

Orde: Poecilosclerida

Esta esponxa carnívora en forma de lira, Chondrocaladia lyra, foi descuberta a 3.399 metros de profundidade ao noroeste de California. Cada rama ten a súa vez, 20 ramos verticais que terminan nunha esfera para unha mellor captura de plactón.

Fontes de información

http://www.abc.es/ciencia/20130523/abci-especies-impactantes-201305231234_10.html

Marcos Fernández Rodríguez

1º Bach A

So un 1% da superficie mariña española está protexida.

1370615800_084271.html

Miguel Villar Paz 1ºBach D

sábado, 8 de junio de 2013

Poñendo prezo aos problemas.

Un millón de dólares por resolver un problema? Pois así o propón o banqueiro norteamericano Andrew Beal, quen, no ano 1997 deseñou unha aparentemente sinxela ecuación matemática que ata o día de hoxe segue sen verificación.

A famosa ecuación indica que se A^x + B^y = C^z,onde A, B, C, X, Y, Z son números enteiros positivos, sendo x, y, e z mayores que dous, entonces A, B e C han de ter un factor común primo.

Andrew Beal, cuxa aficción é o plantexamento de teoremas numéricos, anima aos mais novos a introducirse no mundo das matemáticas: "Me gustaría animar a los jóvenes a que estudien matemáticas y ciencias. Incrementar la gratificación me parece

una buena manera de atraer la atención sobre las matemáticas en general y, especialmente, sobre la Conjetura"conta Beal.

Máis dilemas coma este rondan polo mundo, tales como os Problemas do Milenio, unha serie de exercicios levados a cabo polo Clay Mathematics Institute, que ofrece recompensas de un millón de dólares a quen sexa capaz de resolvelos.

Xa nos gustaría aos que tivemos que estudar matemáticas na nosa etapa de formación que nos ofreceran tales cifras de diñeiro cada vez que trouxéramos un exercicio ben feito.

Fontes de información:

http://sociedad.elpais.com/sociedad/2013/06/07/actualidad/1370616631_328551.html

http://www.lavanguardia.com/ciencia/20130607/54374764807/millon-dolares-conjetura-de-beal.html

http://www.abc.es/ciencia/20130607/abci-ofrecen-millon-dolares-resolver-201306071148.html

Información máis detallada da ecuación: http://es.wikipedia.org/wiki/Conjetura_de_Beal

Os nove sinais ocultos do avellentamento

Dende que fai tres décadas se descubriu en vermes que vivir o dobre de tempo dependía só de 9 xenes, iniciouse a era dourada da ciencia do avellentamento en humanos: postuláronse máis de 300 teorías e publicáronse arredor de 250.000 artigos científicos sobre o tema, que aportaron moitos resultados, pero tamén moita confusión.

Agora un equipo científico liderado por investigadores españois (María Blasco e Manuel Serrano do CNIO (Centro Nacional de Investigación Oncolóxica)) e Carlos López-Otín da Universidade de Oviedo) xunto con Guido Kroemer da Universidade de París Descartes e Linda Partridge do Instituto Max Planck (Alemaña), revisaron eses estudios sobre o avellentamento e publicaron as súas conclusións recopilatorias na revista Cell. Non se trata doutro traballo teórico, senón da recollida de evidencias moleculares e xenéticas sobre este tema que serán claves no camiño en investigacións futuras. O equipo di que non buscaron “o elixir da xuventude” senón dianas farmacolóxicas que melloren a saúde durante a vellez co fin de vivir máis tempo en boas condicións.

Un dos aspectos claves no estudio é que se proba a relación directa entre cáncer e avellentamento pois comparten unha orixe común, son dúas manifestacións do mesmo proceso. O avellentamento resulta da acumulación do dano no ADN ó longo da vida, e ese proceso tamén orixina enfermidades coma o cáncer, a diabetes ou alzhéimer.

O estudo publicado onte (The hallmarkers of Aging) define os nove indicadores moleculares do avellentamento, ordenándoos xerarquicamente en tres categorías:

1.-Danos primarios: son os causantes primarios do avellentamento.

· Inestabilidade xenómica. Son os defectos que se van acumulando nos xenes co tempo, por causas intrínsecas ou extrínsecas. É o dano directo o noso ADN.

· Acortamento dos telómeros. O acortamento dos capuchóns que protexen os extremos dos cromosomas. Determinados hábitos de vida fan que se erosionen a unha maior velocidade.

· Alteracións epixenéticas. Enténdense por epixenética a influencia do entorno na expresión dos xenes herdados. As alteracións son danos ás proteínas que se unen ó ADN que resultan da experiencia vital e da exposición ó ambiente. Segundo os investigadores, a lonxevidade normal, ata os 80 anos ten un compoñente xenético modesto (un 25% baseado en estudos de xemelgos separados) pero a extrema, ata 100 anos, ten un compoñente xenético maior.

· Perda da proteostasis. A non eliminación de proteínas defectuosas supón que ó acumularse, causen patoloxías asociadas o avellentamento. No Alzhéimer, as neuronas morren porque se forman placas dunha proteína (beta-amiloide) que non se eliminou.

2.- Danos secundarios: son respostas do organismo ás causas desencadeantes do avellentamento, que tratan de corrixir os seus danos, pero que si se cronifican ou esaxeran, vólvense nocivas .

· Senescencia celular. Induce á célula a deixar de dividirse cando acumula moitos defectos. Así prevén o cáncer, pero si se da en exceso os tecidos avellentan.

· Dano oxidativo. Desequilibrio entre a produción de especies reactivas do osíxeno (ex. radicais libres) e a capacidade dun sistema biolóxico de detoxificar os reactivos intermedios ou reparar o dano. Os investigadores cren que non está fundamentado o uso dos antioxidantes para retardar o avellentamento.

· Exceso de nutrientes. Mecanismos metabólicos (probados en ratos) que fan que se prolongue a vida ó diminuír a inxesta de calorías. Porén, os investigadores cren que se ben é certo que a escaseza de nutrientes pon en marcha estratexias protectoras, co tempo e en exceso poden ser patolóxicas.

3.-Danos terciarios: Este grupo de indicadores emerxen cando os danos causados polos dous anteriores non poden ser compensados.

· Perda de células nai. Chega un momento en que as células nai dos tecidos esgótanse e deixan de exercer a súa función rexeneradora.

· Perda de sinais positivas de comunicación entre tecidos. Aparecen erros na comunicación intercelular, que dan lugar, por exemplo, á inflamación, un proceso que cando ocorre de forma crónica asóciase co cáncer.

Seremos capaces de tomar “nota” de todos os factores externos que afectan a nosa vida xenética e molecular? Conseguirase aumentar a esperanza de vida en boas condicións de saúde?

Fontes de información:

http://www.elconfidencial.com/alma-corazon-vida/2013/06/06/las-nueve-senales-ocultas-del-envejecimiento-122499/

Iago Rodríguez Peña 1º BACH A

martes, 4 de junio de 2013

O XENOMA DE "COPITO DE NEVE" REVELA AS CAUSAS DO SEU ALBINISMO

Un equipo formado por investigadores do Instituto de Bioloxía Evolutiva (centro mixto do CSIC e a Universidade Pompeu Fabra) secuenciou con éxito o xenoma completo de Copito de Neve, o primeiro e único gorila albino coñecido ata o momento. Dez anos despois da morte do gorila, símbolo de Barcelona e do seu zoo, os científicos averiguaron que a endogamia foi a causa xenética o seu albinismo.

A investigación, que aparece publicada no último número da revista BMC Genomics, apunta a que o gorila foi producto da endogamia nos bosques de Guinea Ecuatorial, onde foi descuberto en 1966. Os científicos analizaron tódalas variantes xenéticas nos catro xenes que están relacionados co albinismo en humanos (tirosinasa, OCA2, TYRP1, e SLC45A2). Comparando estas variantes coas de dous gorilas non albinos secuenciados previamente, encontraron unha única variante que podía explicar o fenotipo albino. A variante produce un cambio dun único aminoácido na proteína do xen SLC45A2, tamén responsable do albinismo noutras especies coma o rato, o cabalo e, recentemente, o tigre blanco. En humanos non ten a mesma causa xenética.

Os investigadores lograron a través da análise xenética, averiguar de qué modo se transmitiu esta enfermidade que, o ser recesiva, deben portar nos seus xenes ambos proxenitores. Encontraron un 12% de consanguinidade, o que indica que os seus pais tiñan un grado moi elevado de parentesco, probablemente, tíos-sobriños.

Para poder deteminar esta conclusión, estudiaron a variabilidade do xenoma. En xeral, as copias materna e paterna do xenoma nos gorilas difieren en casi dous nucleótidos cada 1.000 bases. En Copito observan rexións de millóns de bases nas que non hai ningunha diferencia entre ambas copias.

A secuenciación do xenoma, recalcan os científicos, abre o camiño para explorar novas metodoloxías no ámbito da xenética da conservación de especies amenazadas, facilita a posibilidade de crear un novo gorila albino sen enseñería nen manipulación xenética, basta con detectar a mutación dese xen en dous gorilas e cruzalos. Habería un 25% de posibilidades de que saía outro albino. Outra cousa son as implicacións éticas de traer ó mundo un animal cunha deficiencia como o albinismo.

O albinismo é unha condición xenética caracterizada polo déficit de pigmentación na pel, cabelo e ollos. Os albinos teñen unha maior sensibilidade á luz solar, afectación que pode derivar en trastornos cutáneos como o carcinoma de pel que lle provocou a morte a Copito.

Enlaces:
http://ccaa.elpais.com/ccaa/2013/06/04/catalunya/1370348369_635181.html
http://www.elmundo.es/elmundo/2013/06/04/ciencia/1370341229.html
http://www.abc.es/ciencia/20130604/abci-endogamia-causo-albinismo-copito-201306041242.html

Francisco Rodríguez Valencia , 1º Bach A.

domingo, 2 de junio de 2013

Coellos a partir de óvulos conxelados.

Por primeira vez en España, a técnica da criopreservación deu os seus froitos co desenvolvemento de coellos a partir da fecundación “in vivo”, con óvulos previamente conxelados.

Conta o investigador do Grupo de Mellora Xenética Animal da Universidade Politécnica de Valencia, que o proxecto comezou na década dos 90 e tras quince anos de traballo, conseguiuse que hai uns días naceran tres crías de coello sanas que evolucionan correctamente.

O Grupo de Mellora Xenética Animal conseguiu, mediante a selección xenética, producir certas características nos animais, como a creación de coellos con mellores aptitudes maternais e así ser capaces de sacar adiante as súas crías.

A investigación ten por obxectivos o desenvolvemento de técnicas de criopresevación de óvulos e embrións, así como os seus efectos sobre o desarrollo embrionario e fetal., Aínda que a técnica aínda se atopa en vías de experimentación, espérase que nun futuro sirva para aplicacións biotecnolóxicas como as tecnoloxías de reprodución asistida, a conservación de recursos xenéticos e a obtención de células nai embrionarias.

Fontes de información:

http://www.elmundo.es/elmundo/2013/06/02/ciencia/1370169743.html

Gloria de las Heras, 1ºbach, D.

Un asteroide con lúa propia pasa relativamente cerca da Terra

O asteroide cuxa trayectoria rexistrou esta noite a máxima aproximación á terra ( 5.8 millóns de kilómetros ) ten unha lúa propia que o acompaña, pero non volvera pasar tan cerca hasta dentro dun par de siglos , según informa a NASA.

Os astrónomos observaron na súa superficie varias zonas oscuras que deben ser grandes concavidades. Un asteroide dese tamaño colisiona coa terra cada millóns de anos , como media ,e o seu efecto é devastador pola súa influencia no clima do planeta e pola súa capacidade de destrucción masiva nun territorio do tamaño de México.

Con este asteroide non hai risco ningun xa que pasa lexos .

Imáxenes tomadas co radar do asteroide 1998 QE2 a uns seis millons de kilómetros, coa sua pequeña lúa (a mancha brillante).

O asteroide foi descuberto en 1998 por especialistas e agora os expertos da NASA lograron observalo.Durante toda a semana próxima seguirase o asteroide .

Os seguimentos dos asteroides axudan a precisar os cálculos de órbita, o que é esencial para as actividades de protección do planeta frente ao risco de impacto de obxectos celestes.

FONTES: http://sociedad.elpais.com/sociedad/2013/05/31/actualidad/1370002002_494248.html

Nerea Gil 1ºBACH C

Unhas plantas “resucitan” tras pasar catro séculos baixo un glaciar

Un grupo de investigadores da Universidade de Alberta (Canadá) espertaron dun sono case eterno a un tipo de plantas non vasculares chamadas briofitas enterradas no glaciar Teardrop da illa de Ellesmer, no ártico canadiense. Este tipo de vexetais, ó que tamén pertencen os musgos, son as plantas terrestres máis sinxelas: carecen de follas, tronco e raíces elementos típicos dos vexetais superiores. Teñen elementos análogos chamados filoide, cauloide e rizoide.

Dende que os glaciares empezaron a retroceder, varias investigacións atoparon especies vexetais debaixo do xeo, pero sempre estaban mortas. Nesta ocasión os científicos descubriron plantas que foron sepultadas polo xeo no período que se chamou a Pequena Idade de Xeo (1550-1850) segundo demostraron cas técnicas de datación por radiocarbono. As plantas atopadas estaban ben conservadas e incluso algunhas mostraban brotes verdes, sinal da rexeneración. Tomaron fragmentos delas, as cultivaron no laboratorio e comprobaron a súa capacidade para volver a crecer. Chegaron a conseguir once cultivos de sete tipos diferentes de plantas.

Estes resultados, publicados na revista Proceedings, indica que as briofitas son máis resistentes do que se crían e poderían contribuír ó desenvolvemento e recolonización de ecosistemas polares, segundo indican os autores deste estudio.

Que son as briofitas?

FONTES DE INFORMACIÓN

http://www.abc.es/ciencia/20130528/abci-plantas-revividas-hielo-201305271817.html

http://actualidad.rt.com/ciencias/view/95700-planta-resucitar-glaciar-briofitas

Iago Rodríguez Peña 1º BACH A

Primeira fotografía dunha molécula rompéndose e creando novos enlaces

Conséguese por primeira vez fotografar os procesos de ruptura e creación de enlaces entre átomos dunha molécula exposta a unha reacción química. O estudo foi levado a cabo por científicos da Universidade de Berkeley (EEUU) e a Universidade do País Vasco e inclúese entre as investigacións destacadas da edición online da revista Science Express. Será ademais publicado na edición en papel de Science a mediados de xuño baixo o nome de “Direct Imaging of Covalent Bond Structure in Single-Molecule Chemical Reactions”.

Dimas Oteyza, primeiro autor do artigo, explica que os perfiles rexistrados tras facer reaccionar as moléculas “mostran claramente como se forman novos enlaces químicos e como os átomos dentro das moléculas se reorganizan para formar novas estruturas”. Esta investigación tamén ten relevancia para a fabricación de novos materiais e aparatos electrónicos de medida de alta precisión a escala nanométrica.

Fontes de información:

http://www.lavanguardia.com/ciencia/20130531/54375010692/fotografia-atomos-molecula-rompiendose-enlaces.html

Antía Quintana Gallego, 1º BACH A

De primeiro insectos e de segundo medusas.

Tras a súa polémica recomendación a favor do consumo de insectos, a FAO (Organización das Nacións Unidas para a Agricultura e a Alimentación) propón desenvolver produtos alimenticios a base de medusas para facer fronte a súa proliferación, que se converteu nunha “ameaza para a pesca”.

Afirma que o rápido aumento do número destes celentéreos no Mediterráneo e no Mar Negro pode ser unha das causas do descenso das poboacións de peixes nestes ecosistemas mariños. A sobrepesca de depredadores mariños é a que nos leva a esta situación, xa que favorece á proliferación das medusas. Ademais as poboacións de peixes afectados pola pesca excesiva son difíciles de recuperar xa que as medusas se alimentan das súas larvas, creando así un círculo vicioso. Outras posibles razóns deste aumento son o quentamento global, que incrementa as especies de latitudes tropicais; a eutrofización, que fai que aumenten os nutrientes no auga; e o uso de diques para evitar a erosión costeira, que constitúen o hábitat ideal para as medusas.

En países coma China, Corea ou Xapón o consumo de medusas é algo habitual. As especies asiáticas son similares ás mediterráneas, pero só hai unha especie das nosas augas comestible: a Cotylorhiza tuberculata. As demais especies deberían someterse a tratamentos para eliminar os tóxicos, o que elevaría o seu prezo demasiado para facelo rentable. Josep Maria Gil, investigador do CSIC e membo do Instituto de Ciencias do Mar, recalca que o 95% das medusas é auga e que o restante 5% son proteínas débiles, o que supón que teriamos que consumir moita para satisfacernos. "Trátase dun complemento dietético pero para nada é un alimento prioritario", conclúe Gil.
O seu uso para medicamentos e outros produtos biotecnolóxicos tamén é válido. Por exemplo, a turritopsis nutricula, máis coñecida como “medusa inomortal”, é capaz de intervir no proceso de envellecemento e podería ser obxeto de estudos para elaborar produtos rexenerativos para seres humanos.

Fontes de información:

http://www.publico.es/internacional/456326/menu-de-la-fao-de-primero-insectos-y-de-segundo-medusas

http://www.elmundo.es/elmundo/2013/05/30/natura/1369928768.html
http://www.publico.es/456413/solo-una-medusa-mediterranea-es-comestible-segun-el-csic

Antía Quintana Gallego, 1º BACH A

sábado, 1 de junio de 2013

O 47,9% DA ELECTRICIDADE EN MAIO FOI RENOVABLE

As renovables seguen rozando o 50% da cobertura da demanda eléctrica mes tras mes. En maio a súa aportación chegou o 47,9% e nos cinco primeiros meses do ano é do 48,4%.

A demanda peninsular de enerxía eléctrica seguiu baixando en maio. Unha vez tidos en conta os efectos do calendario e as temperaturas, descendeu un 1,9% con respecto ó mesmo mes do ano anterior. A demanda bruta foi de 19.504 GWh, un 3,4% inferior á de maio do 2012, según datos de Red Eléctrica de España.
Nos cinco primeiros meses do ano, correxidos os efectos do calendario e as temperaturas, o consumo foi un 2,9% inferior ó do ano pasado. A demanda eléctrica neste periodo foi de 103.587 GWh, un 3,2% menos ca no mesmo periodo do 2012.

A producción de orixe eólica en maio acadou os 4.011 GWh, un 8,2% superior frente ó mesmo periodo do ano pasado, e supuxo o 20,2% da producción total. E as tecnoloxías solares sumaron un 6,9%: a fotovoltaica aportou un 4,7% e a termosolar un 2,2%. En total a xeración procedente das fontes de enerxía renovable representou o 47,9% da producción. O 65,9% da producción eléctrica deste mes procedeu de tecnoloxías que non emiten CO2, é dicir, renovables e nuclear.

O pasado mes de abril, a xeración con renovables acadou o máximo histórico ó chegar o 54% da producción. O anterior record prodúxose un mes antes, en marzo, cun 51,8%.

Enlaces:
http://www.energias-renovables.com/articulo/el-47-9-de-la-electricidad-en-20130531
http://noticias.terra.es/rio20/conozca-las-principales-fuentes-de-energia-renovable,7225c6367d0e7310VgnVCM4000009bcceb0aRCRD.html

Francisco Rodríguez Valencia, 1º Bach "A".

ULTIMAS NOTICIAS SOBRE O MAMUT CLONADO: UN TIMO?

Hai uns días un compañeiro meu falaba sobre a aparición de sangue líquido e tecidos musculares moi ben conservados nun mamut femia por parte dun equipo ruso. O que chama a atención é que todos os anos aparecen noticias deste tipo mais o que cambia na de hoxe é que, como dixen, apareceu sanque líquido e a pregunta é: como o sangue pode permancer líquido despois de 10000 anos? Os científicos españois coinciden en que isto non ten ningunha base científica porque os mamuts consérvanse en xeo non en nitróxeno líquido polo que se deberon formar cristais que derramarían o ADN e sabemos que só estando o ADN nun estado aceptable se pode recuperar ademais de que a célula debe ser viable e manter o seu núcleo intacto. E no suposto de que se cumprisen todos estes pasos habería outros como atopar un óvulo para introducir o núcleo da célula do mamut, dunha especie xeneticamente parecida e que se reprogramase adecuadamente e sería una elefanta da India, que é parecido pero cun salto de miles de anos e… Total; que é imposible. O “curioso” é que no equipo ruso participa Hwan Woo-Suk quen no 2004 anunciou ao mundo a primeira clonación de embrións humanos que se descubriu era falsa.

Quizais este tipo de noticias sexa unha mostra de que falla a cultura científica pois as afirmacións teñen que estar avaladas científicamente.

http://www.lavozdegalicia.es/noticia/sociedad/2013/06/01/timo-mamut-clonado/0003_201306G1P26991.htm

Brais Casas Fernández

viernes, 31 de mayo de 2013

Un astronauta recibirá o ir a Marte toda a dose de radiación da su carreia.

Os organismos da Terra están protexidos frente os raios cósmicos e a radiación solar máis peligrosa debido o campo magnético do platena e a atmósfera.

Pero cando un astronauta sale o exterior (fora dese escudo) está exposto a perniciosa radiación. Esto é algo co que teñen que contar todos os astronautas que queiran viaxar o planeta vermello , haberá que diseñar escudos para reducir o riesgo.

Gracias o Curiosity póidose saber con exatitude a dose de radiación para un viaxante a Marte. As coclusións e que a radiación a que estaría exposto un astronauta que viaxara a Marte casi o nivel máximo de radiación acumulada admisible da súa carreira.

O Curiosity leva un apantallamiento frente a esa radiación similar a da Estación Espacial Internacional (ISS) mentras que nos vehículos do programa Apolo era moito máis lixeiro. Pero aínda así se un astronauta fora na cápsula que levou o Curiosity, recibiría unha dose de radiación acumulada equivalente a facerse un escaner de tomografía compurizada de todo o corpo cada 5 días.

É fundamental conocer o entorno de radiación dentro dunha nave na que viaxarían seres humanos a Marte.

O riesgo dos astronautas do campo magnético terrestre debese tanto a raios cómicos (na súa maior parte protóns) como as erupcións ocasionales do Sol que lanzan o espazo moitas partículas cargadas. Os científicos observaron 5 erupcións solares dende o detetor incorporado no Curiosity.

A conclusión dos investigadores é que cos sistemas actuais de propulsión para o viaxe a Marte, os astronautas recibirán 0,66 Sievert de radiación en total (sumando a ida a volta) pero a isto aique sumarlle a da estancia no planeta, mentres que a media das agencias espaciais sitúa en 1 Sievert o máximo de exposición a que pode estar sometido un astronauta ao largo da súa carreira.

José Tumbeiro Ucha 1º BACH C

Enlaces:
http://sociedad.elpais.com/sociedad/2013/05/30/actualidad/1369936368_593618.html

http://elpais.com/elpais/2013/05/30/media/1369938979_322954.html

jueves, 30 de mayo de 2013

O Amazonas deixou de ser a nosa selva inesgotable

O Amazonas esta en problemas serios debido a que xa se perdeu o 15 % da súa superficie, se seguimos así podemos entran nun colapso ecolóxico. Aínda conservamos un 70 % dos bosques en situación estable polo que hay moitas cousas por facer e moitos recursos valiosos por protexer.

O que máis preocupa aos ecoloxistas é a velocidade a que se esta degradando a selva, afirman que ahí é onde esta o verdadeiro problema, din que :" Estamos vivindo un crecemento moi forte na deforestación nos países andinos, sobre todo por cultivos ilícitos e non hai ningún plan contundente para deter esta amenaza".

¿ CALES SON OS PROBLEMAS QUE EXERCEN MAIOR PRESIÓN NEGATIVA ?

A ganadería esta causando un 80% da deforestación en toda a Amazonía.
A agricultura causa o 20 % restante.

PROTEXER VS EXPLOTAR CAL DEBE SER O CAMIÑO ?

O 30% da Amazonía debe ser zona protexida para coidar alguns dos ecosistemas e especies mais importantes para dedicalas ademais á investigación e ao turismo.

Esta nas nosas mans destruilo todo ou coidalo como se debe ...non olvidemos que o Amazonas é o pulmón do mundo e que lle esta atacando o peor cancro , a INDIFERENZA :

Fontes da información :

http://www.youtube.com/watch?v=xif6uEmKw7o

http://www.eltiempo.com/vida-de-hoy/ecologia/entrevista-al-lder-para-la-amazona-del-fondo-mundial-para-la-naturaleza-claudio-maretti_12822307-4

Nerea Gil 1º BACH C

Descubren sangue dos restos dun mamut conxelado no Artico

Científicos rusos descubriron sange e texidos musculares perfectamente ben conservados entre os restos dun mamut lanudo enterrado baixo o xeo na pequena illa Liajovski. O descubrimento supon un paso importante na clonación e o regreso a vida desta especie que desapareció fai cerca de 10.000 anos.

A expedición, levada a cabo por científicos rusos, poderia recuperar e examinar o corpo do animal, unha femia duns 60 anos. O mamut morreu fai entre 10.000 e 15.000 anos, pero os seus restos desafiaron o paso do tempo de forma extraordinaria, ata o punto de que conserva sange en estado líquido. Ademáis, os texidos musculares “estaban rojos, del color de la carne fresca”di o científico Semyon Grigoryev.

O milagre da sange podería producirse porque o mamut caeu nun pozo de auga ou nun pantano, probablemente ata a metade do seu corpo, e a parte inferior quedou conxelada na auga. A superior, incluido o lombo e a cabeza, parece ter as señais do ataque de depredadores. As patas delanteras e o estómago están ben preservados, pero a parte traseira é un esqueleto.

O investigador cre que o descubrimento pode supoñer un paso máis no intento de clonar a este animal extinto. “Nos da posibilidades reales de encontrar células vivas”, apunta. A universidade rusa chegou a un acordo co científico surcoreano Hwang Woo-suk, “pai” do primer can clonado (famoso por mentir o mundo ca primeira clonación de células humans) para levar a cabo a clonación de “resucitar” a un mamut.

Os investigadores xa conseguiron ADN viable do texido de outro mamut conxelado en Siberia. A idea é extraer núcleos de varias células do xigante e insertarlas en óvulos de elefante para crear un embrión que contenga os seus xenes. Ese embrión se implantará no útero dunha elefanta e, se sae ben, nacerá o primer mamut moderno.

Que é a clonación animal?

Enlaces:

http://www.abc.es/ciencia/20130530/abci-hallan-sangre-restos-mamut-201305301118.html

Miguel Villar Paz, 1º Bach D

miércoles, 29 de mayo de 2013

A escaseza de auga, problema planetario grave no prazo de dous xeneracións

A auga doce é un recurso natural fundamental para o que non hai substituto. As reformas son necesarias na xestión e uso da auga doce, xa que a escaseza de auga debe ser un problema serio para os futuros habitantes do planeta Terra, advirten científicos reunídos a semana pasada na conferencia “Agua en el Antropoceno” realizado en Bonn, en Alemaña.

"A mala xestión da auga, o uso excesivo e os cambios climáticos representan unha ameaza a longo prazo para o benestar da humanidade", afirma a declaración. A actividade humana desempeña un papel central no comportamento do sistema global da auga.

A declaración recolle as conclusións esenciais do Proxecto Sistema Global da Auga, no que os científicos levan traballando dende 2004.

"Os seres humanos tenden a buscar o seu suministro de auga a través de solucións de enxeñaría a curto prazo. Confrontados co dilema de escoller entre a auga para obter unha ganancia económico a curto prazo ou defender a saúde global dos ecosistemas acuáticos, a sociedade masivamente elixe o desenvolvemento", explican os científicos. A investigación "confirma que o actual incremento no uso da auga e a baixa eficiencia do sistema hidrico avanzan nunha traxectoria insostible".

A Declaración de Bonn fai algunhas recomendacións: adquirir o compromiso de adoptar un enfoque multidisciplinar e como isto pode cambiar o futuro; realizar estudos de síntese sobre o coñecemento sobre a auga que permita desenvolver evaluacions de risco e estratexias de protección dos sistemas de auga; preparar a seguinte xeneración de científicos e expertos en cambio global para facer fronte o reto; extender o monitoreo mediante redes de observación do medio ambiente e sistemas avanzados de satélite; tomar en consideración alternativas baseadas nos ecosistemas fronte as costosas solucions estructurais ante o cambio climático; desenvolver solucions innovadoras nas institucions que se ocupan da auga.

Aquí os deixo un vídeo para ver a importancia de saber aproveitar a auga e concienciaros de que cun uso excesivo acabara por esgotarse.

Enlaces:

http://sociedad.elpais.com/sociedad/2013/05/26/actualidad/1369599279_429930.html

http://www.youtube.com/watch?v=bR9283a43yg

Miguel Villar Paz, 1º Bach D

OS DESCUBRIDORES DO BOSÓN DE HIGGS, PREMIO PRÍNCIPE DE ASTURIAS DE INVESTIGACIÓN

O físico teórico británico Peter Higgs e o belga François Englert, que formularon a existencia da partícula subatómica na orixe da masa de outras partículas e o Centro Europeo de Física de Partículas (CERN), que confirmou a súa existencia o pasado ano, obtiveron o Premio Príncipe de Asturias de Investigación Científica e Técnica.

Englert por unha parte, xunto ó físico belga Robert Brout -xa finado-, e Higgs, pola súa, predixeron en 1964 ó mesmo tempo e de maneira independiente a existencia do que se popularizou como bosón de Higgs, a partícula coa que interactúan outras que fai que, nese mecanismo, adquiran unha masa determinada. Case 50 anos despois, o Centro Europeo de Física de Partículas (CERN) anunciou en xullo pasado a confirmación experimental de que o bosón existe.

O xurado incidiu en que os traballos pioneiros de Higgs e de Englert e Brout estableceron a base teórica da existencia do chamado bosón de Higgs, a partícula que "completa o Modelo Estándar, que describe os componentes fundamentais da natureza e é responsable de que certas partículas elementais posúan masa."

Durante case medio século, os esforzos para encontrar o bosón de Higgs resultaron infructuosos debido ás enormes dificultades experimentais que ten a súa detección precisa e inequívoca" destaca a acta do xurado, no que se califica de "hito histórico" que puidese ser identificado o pasado ano polos detectores Atlas e CMS do acelerador de partículas LHC do CERN, un hito histórico para toda a comunidade científica.

O 4 de xullo pasado, medio século despois de conxeturarse a súa existencia, descubriuse a partícula de Higgs. O achado foi realmente importante: desde ese momento coñeceuse un pouco mellor como funciona o universo. Fixo falla construir o máis potente acelerador de partículas, o LHC, dous colosais detectores e o traballo e entusiasmo de miles de físicos e inxeñeiros de todo o mundo volcados na investigación.

O descubremento do bosón de Higgs constitue un exemplo emblemático de cómo Europa liderou un esforzo colectivo para resolver un dos enigmas máis profundos da física.

Enlaces:
http://www.europapress.es/ciencia/noticia-padres-boson-higgs-premio-principe-asturias-20130529115701.html
http://sociedad.elpais.com/sociedad/2013/05/29/actualidad/1369821615_389938.html
http://www.elmundo.es/elmundo/2013/05/29/ciencia/1369820255.html

Francisco Rodríguez Valencia, 1º Bach "A".