Test xenético

Déixovos unha animación para que entendades mellor o post de Mario sobre os test que vende por internet.

http://centros.edu.xunta.es/iesoteropedrayo.ourense/dptos/bio/bach_2_bio_2010_2011/images/Animacions/tesgenetico.swf



Carmen Cid Manzano

Descubren accidentalmente un tratamento para a calvicie.

É sabido que o estrés produce efectos na saúde capilar e noutros moitos órganos do corpo.

Para os experimentos usaban ratóns tranxénicos (modificados xenéticamente para que sufrisen estrés). Por esta razón as criaturas prodrucían exceso dunha hormona relacionada co estrés chamada CRF e polo tanto sufrían toda as consecuencias deste estado nerviososo, entre outras a calvicie (alopecia).Os investigadores bloquearon cun composto químico a hormona relacionada co esrés, intentando estudar os seus efectos no funcionamento do sistema dixestivo e atoparon que aos ratos crecíalle o pelo.

Agora queda comprobalo nos humanos. Se o minoxidil (producto que se usa como estimulador da saída do cabelo) funciona en humanos e en ratóns, podería pasar o mesmo neste caso, pero ollo! hai que ter en conta que non todos os casos de alopecia, só a causada polo estrés.

Para máis información.

Uxía Rodríguez Rodríguez, 1º Bach A

Transmisión do impulso nervioso

A continuación déixovos un video sobre como se transmite o impulso nervioso ao longo da membrana. Está en inglés (o idioma da ciencia). Algún alumno/a podería porlle subtítulos? (Juan Ozaita ofreceuse... esperamos a súa tradución)

A continuación o vídeo subtitulado en galego:

Como se comunican unhas neuronas conoutras? A seguinte animación trata de dar a resposta:
http://centros.edu.xunta.es/iesoteropedrayo.ourense/dptos/bio/bach_1_2010_2011/animacions/dialogo_neuronas.swf

Carmen Cid Manzano

Membrana plásmática en repouso

(Para o alumnado de Bioloxía e tamén para os curiosos)

Déixovos unha animación dunha membrana plasmática dunha neurona repouso. O de en repouso é un dicir... mellor sería comentar que non está recibindo ningún estímulo (luz, ondas sonoras, presión, etc...),`porque como vedes os ións andan continuamente de aquí cara alá. Espero que me digades o tipo de transporte que utilizan os ións para moverse


http://centros.edu.xunta.es/iesoteropedrayo.ourense/dptos/bio/bach_2_bio_2010_2011/images/Animacions/polarizacion_membrana.swf

Carmen Cid Manzano

Descubertas novas especies vexetais

É curioso ver a infinidade dos campos de estudo da Ciencia, neste caso o da taxonomía vexetal.
En España existen unhas 8000 especies de plantas vasculares. A pesar de poder parecer unha cantidade enorme, aínda se descobren cada ano novas especies.

A noticia de hoxe é sobre varios exemplares atopados na Cordilleira Cantábrica e Pirineos por Antonio Galán de Mera, investigador e director do departamento de Botánica da Universidade de San Pablo. Trala localización das plantas nas cadeas montañosas, tiveron que realizar numerosos procesos de comparación con outros exemplares ata chegar á conclusión de que se trataba de dous "dentes de león". Ambas son dúas plantas de follas alongadas, escasa ornamentación, froitos e reprodúcense por sementes sen fecundación, ademais de que teñen unha pequena cantidade de pole.

As recén descubertas especies recibirán os nomes de Teraxacum Decastroi, en honor ó naturalista Emilio de Castro, vista en Lérida, e T. Lacianense, avistada nos montes de León.

As dúas viven en medios húmidos e enfróntanse a numerosos problemas ambientais.

Ás xa máis de 8000 especies descubertas súmanse estas dous. Aínda que o sondeo establece que gran parte da flora e fauna peninsulares xa están catalogadas, tamén é certo que os descubrimentos non cesan, o cal nos fai pensar na gran cantidade de especies das que queden poucos exemplares en habitats moi concretos e, casi en perigo de extinción.

Juan Ozaita Corral 1º Bacharelato A
http://www.agenciasinc.es/esl/Noticias/Descubren-dos-nuevas-plantas-en-Espana

Diagnóstico para previr enfermidades, ¿Ciencia ou engano?

A oferta é tan sinxela como atractiva, envía unha mostra de saliva por un prezo que oscila entre os 100 e os 2000 euros e descobre a probabilidade que test de padecer centos de enfermidades. Son moitas as empresas que anuncian este tipo de ofertas tan atractivas por internet pero a realidade é moi diferente. En xullo do ano pasado, unha investigación impulsada desde Estados Unidos, determinou que catro das principais empresas que ofertaban estes tests, ofrecían datos enganosos e fármacos para reparar o ADN danado, posibilidade que carece de toda base científica.As empresas que realizan estes test, adoitan empregar dous tipos de análises. No caso do cancro, por exemplo, por unha banda, atenden aos xenes con mutacións de alto impacto. É dicir, aqueles cuxas alteracións traducir nunha elevada probabilidade de desenvolver un tumor. Un caso clásico é o xene BRCA1. As mulleres de entre 40 e 49 anos portadoras da mutación teñen 32 veces máis posibilidades de ter un cancro de mama que a poboación xeral. Pero ademais están os chamados polimorfismos de base única (SNP en inglés, ou snips. Trátase de lixeiras alteracións (unha soa base) na secuencia do xenoma ADN que teñen distintas poboacións e que modifican o risco a padecer enfermidades. Hai máis de 400.000 identificados e moitos deles ofrecen porcentaxes de risco moi reducidos. Os xenes non o son todo, cada vez exite un maior coñecemento dos factores ambientais (a alimentación, hábitos de vida, contaminación...) que inflúen no comportamento xenético. Trátase de mecanismos que actúan como interruptores dos xenes, de forma que sen alterar a secuencia das bases (agctttaaaggt...), son capaces de modificar a súa actividade e que estuda a Epixenética. Os test xenéticos ao uso non contemplan estes modificadores xenéticos.

O peor destas prediccións son as medidas que pode tomar o cliente ante un diágnostico erroneo (como practicar unha ciruxía preventiva). Pedro Pérez Segura, responsable da unidade do consello xenético do hospital Clínico San Carlos de Madrid, explícanos a gravidade deste problema: "Imaxinemos que unha persoa ten unha familia cun historial de cancro, se se somete a proba e non aparece a mutación o informe sería negativo, pero, está realmente fora de perigo? ao contrario, tería unha alta porcentaxe de probabilidades de padecelo".
Francis Collins, o pai do proxecto Xenoma Humano e actual director dos Institutos Nacionais de Saúde (NIH, a rede de centros de investigación do Goberno estadounidense), é outra das personalidades científicas que mostra os seus reparos a estas probas.

Para máis información.

Mario Blanco Cid 1ºA Bach.

Shinya Yamanaka será sen dúbida un próximo premio Nobel

O científico xaponés Shinya Yamanaka foi galardonado con 400.000 euros por un premio concedido polo BBVA, por "demostrar que é posible reprogramar células xa diferenciadas e devolvelas así ao estado propio das células nai pluripotentes". En 2006, Yamanaka conseguiu xerar as chamadas células nais pluripotentes inducidas (iPS) que son aquelas que teñen a capacidade de convertirse en calquer tipo de célula especializada. Obtéñense a partir de células adultas (da pel e do pelo), que foron reprogramadas e recuperaron a capacidade de diferenciarse de calquer outra. Ata ese momento os investigadores crían que esta función era exclusiva das células nais embrionarias.

Obxectivos

• "Converter células somáticas en células nai sen embrións". Para él, a primeira en beneficiarse desta terapia será a farmacoloxía coa elaboración de novos medicamentos."Realmente temos que asegurarnos de que as células IPS son seguras, e non producen cáncer nin outros tumores".
• "Achar a mellor maneira de xerar estas células sas e seguras". Argumentan que o proceso de reprogramación que se usa para obtelas a partir de simples células da pel non é perfecto xa que preservan no seu xenoma certa memoria do seu orixe adulto, e que esas marcas persisten en calquer órgano o texido que se derive delas (ver http://acienciatamenecultura.blogspot.com/2011/02/non-todo-son-vantaxes-ao-falar-das.html)

Opinións sobre este suceso

Rafael Matesanz, director da Organización Nacional de Transplantes opina que: "O descubrimento das IPS por parte do premiado marca un antes e un despois no terreo das células nai. Estas células marcan unha nova vía, máis fácil e máis rápida e todos pensamos que teremos resultados antes do esperado. Isto non quere dicir que se abandone ningunha liña de investigación, pero creo que as IPS son as que máis posibilidades nos ofrecen" ou Felipe Prósper, director do Área de Terapia Celular da Clínica Universitaria de Navarra que asegura: "Os descubrimentos de Yamanaka son trascendentais para o coñecemento, están entre os hitos máis importantes dos últimos 50 anos en Biomedicina".

Enlaces

Noelia Vila Seijas 1ºC

Como curan as células nai

A capacidade de rexenerar órganos e tecidos a partir de células nai empeza a ser unha realidade non tan afastada. Hoxe sabemos que as células nai non só están presentes no embrión de todo ser vivo, senón que as podemos atopar en practicamente todos os tecidos do noso corpo. E aínda hai máis prodemos reprogramar as celulas adultas e convertelas en células nai, logrando as células iPS. O día 23 de xaneiro o programa Redes emitiu un episodio sobre este tema. Da man do Dr. Damián García Olmo, director de Terapia Celular do Hospital Universitario A Paz de Madrid, veremos de que son capaces as células nai e como os científicos tratan de manipulalas para curar todo tipo de enfermidades.

Meiose

As dieferencias entre a meiose e a mitose podédelas ver na seguinte animación:
http://centros.edu.xunta.es/iesoteropedrayo.ourense/dptos/bio/bach_2_bio_2010_2011/images/Animacions/Meisosis_Mitosis.swf

Editado Carmen Cid Manzano

Mitose

Enlace a unha animación moi interesante sobre a mitose:

http://centros.edu.xunta.es/iesoteropedrayo.ourense/dptos/bio/bach_2_bio_2010_2011/images/Animacions/Mitosis_y_citocinesis.swf

Editado por Carmen Cid Manzano

Un novo planeta no sistema solar ?

Xa hai un novo candidato para ocupar o sitio de Plutón no Sistema Solar. Trátase de Tyche, un planeta gaseoso entre unha e catro veces maior que Xúpiter, que orbita a un ano luz do sol nos confíns do Sistema Solar. O problema a todo isto é que aínda non se atopou, pero os investigadores cren que existe polo comportamento anómalo dos cometas, cuxas traxectorias poderías estar sendo influídas pola forza gravitatoria do planeta. Agora os investigadores esperan a que en abril o telescopio espacial de infrarroxos,WISE da Nasa, publique novos datos, e poidan ou non confirmar a súa existencia.

As respostas poderían tardar ata marzo de 2012, ata que se acaben de analizar os datos de WISE. Un dos investigadiores principais do telescopio di "Non é unha tolemia, pero si unha especulación".

Para máis infromación: Click aquí

Editado por Lidia Blanco Otero 1º Bac. A

No día dos namorados: o amor non é cousa do corazón.

Qué son esas bolboretiñas que sentimos ao estar preto da persoa amada? Como podemos facer cousas que aborrecemos con tal de que a nosa persoa amada sexa feliz? E toda esa felicidade que nos invade cando esa persoa nos dedica un sinxelo sorriso?

Estas preguntas teñen a mesma resposta, todo iso é causado por unha serie de hormonas, tales como a oxitocina, dopamina, serotonina e adrenalina entre outras. Isto é o amor, tan só unhas poucas hormonas que nos fan sentir cousas incribles. Segundo uns estudios realizados o amor non se agocha no corazón, senón no cerebro. Tamén nuns estudos realizados pola antropóloga Helen Fisher descubríronse tres procesos cerebrais que definen tres tipos de relacións:

· O impulso sexual. Regulado pola testosterona.

· O amor romántico. Regulado por la dopamina (un neurotransmisor que inflúe no estado anímico) , e cunha duración de un ano e medio aproximadamente.

· O cariño. Regulado pola oxitosina e vasopresina, dúas hormonas que controlan o pracer e a recompensa.

E a parte dos tipos de relacións tamén existen catro “personalidades biolóxicas”:

- A primeira inclúe a xente con elevados niveis de dopamina, este tipo de persoas adoitan ser creativas, curiosas, enerxéticas arriscadas, espontáneas e flexibles. E son atraídos por persoas con estas peculiaridades.

- A segunda intégrana as persoas con altos niveis de serotonina, estas adoitan ser tranquilas, prudentes, tradicionais, ordenadas, prudentes e meticulosos. E tamén son atraídos por persoas parecidas a eles.

- A terceira inclúe a persoas con altos niveis de testosterona e son directos, escépticos, analíticos, decisivos, bos cos números. Sen embargo este tipo de xente se sente atraída por persoas con moitos estróxenos.

- O cuarto inclúe á xente con niveis elevados de estróxenos, estas persoas caracterízanse por ser doces, doado de tratar con elas, idealistas, emotivas e intuitivas. E neste caso séntanse atraídos por xente con niveis elevados de testosterona.

A xente cando se namora póñense en marcha unhas conexións neuronais que producen un estado de alienación transitoria, algo moi parecida a unha droga o que fai que poida chegar a ser aditivo. Pero tamén poden ser eficaces para aliviar a sensación de dor, corpontándose como un analxésico.

Tamén se fixeron estudos para asegurar de que os frechazos si existen, xa que só nos fai falta una quinta parte de segundo para saber se alguén nos atrae, sabemos que o fai porque o noso corpo comeza a producir dopamina, oxitosina e adrenalina.

Sempre se di que os homes pensan máis en sexo que as mulleres, isto é debido a que os homes a zona de exercicio da sexualidade é 2.5 maior no cerebro dos homes que nos das mulleres. E por iso para os homes o éxito da parella centrase en que as relacións sexuais sexan satisfactorias.

En resumen, o amor non depende do estereotipo do corazón, senón do cerebro.

Andrea Gerpe Acosta, 1ºBacharelato A.

Fontes de información:

ABC

BBC

Reprodución celular con humor

Podemos propolas para Eurovisión...

Carmen Cid Manzano

Catalasa na cociña

Traballo realizado por Yurema Seara Núñez e Andrea Fernández Novoa

Ciencia en El Hormiguero.

Este programa de Cuatro tan coñecido, ten un espazo dedicado á ciencia co cal intenta popularizala de xeito ameno. Aquí vos deixo algúns dos videos que me parecen máis interesantes.

Que dixo algo sobre a invsibilidades!??? Só se necesita un traxe laranxa e luces moi fortes, a ver que te ve entón!!

Increíble... como o faran?? O das voces fai pensar que pode ser Helio, pero non o sei.

Unha pasada!! Os microfluídos deixáronme sen palabras.

Fontes:

http://www.youtube.com/watch?v=5ms-O1ySrEQ&feature=relmfu

http://www.youtube.com/watch?v=VzjnoJoUoyg

http://www.youtube.com/watch?v=yLGSVFvRVG8

Coral Real Llamas 1º Bacharelato B

Os Neandertais crecían e maduraban mais rápido que os humanos modernos.

Un equipo de especialistas de varios países logrou deducir a velocidade de maduración nos neandertais. A Investigación dirixírona especialistas da Universidade de Harvard, o Instituto Max Planck de Antropoloxía Evolutiva e o ESRF (Laboratorio Europeo de Radiación Sincrotrón). A bioloxía evolutiva demostrou que os cambios pequenos durante o desenvolvemento inicial poden dar lugar a diferenzas que desemboquen na formación de novas especies. Estes cambios poden tomar a forma de modificacións na secuencia xenética ou na cronoloxía de pasos no desenvolvemento do individuo desde que é procreado. Por tanto, coñecer a fondo as transformacións durante o desenvolvemento é crucial para reconstruír a historia evolutiva.

Un destes cambios pouco coñecidos refírese á actividade reprodutiva, a xestación e o período de crecemento e maduración do individuo. En comparación cos seres humanos, a vida dos primates non humanos caracterízase por un período de xestación máis curto, unha maduración postnatal máis rápida, unha idade menor para a primeira reprodución, un período post-reprodutivo máis curto e unha lonxevidade menor en xeral.

Podería parecer que o ciclo de vida típico do individuo dunha especie é invisible no rexistro fósil, pero resulta que moitas das súas variables están moi correlacionadas co desenvolvemento dental. Nese sentido, os dentes son unha "caixa negra" de gran importancia, reflectindo o crecemento do individuo dun modo comparable a como os aneis de crecemento nas árbores.

Un achado notable deste novo estudo de cinco anos, é que o crecemento dos primeiros dentes nos neandertais era significativamente máis rápido que nos membros da nosa especie, incluídos algúns dos grupos máis antigos de seres humanos modernos que partiron de África fai entre 90.000 e 100.000 anos.

O patrón neandertal parece ser un punto intermedio entre o dos primeiros membros do noso xénero (por exemplo, o Homo erectus) e o dos humanos de hoxe en día, o que suxire que a lentitude na maduración do individuo e unha infancia longa son características exclusivas da nosa especie. Este longo período de maduración pode facilitar máis a aprendizaxe, así como promover o desenvolvemento dunha capacidade cognitiva máis potente, todo o cal posiblemente deu aos primeiros Homo sapiens unha vantaxe competitiva fronte aos neandertais da súa mesma época.


http://www.scitech-news.com/2010/11/esrf-reveals-human-children-outpaced.html
http://www.esrf.eu/news/general/synchrotron-reveals-human-children-outpaced-neanderthals-by-slowing-down/

Feito por Antía Arias García. 1º Bacharelato B

Unha tarxeta cósmica de San Valentín

A NASA amósanos que San Valentín está en todas partes. A axencia espacial atopou o que parece un anel unido a buracos negros.
O espectacular anel forma parte do sistema Arp 147 de dúas galaxias en interacción. Situado a 430 millóns de anos-luz de distancia, na constelación da Balea, contén os restos da colisión entre unha galaxia espiral e unha elíptica. A fenomenal colisión provocou unha onda expansiva de formación de estrelas masivas que aparecen en cores azuis sobre unha estrutura circular.

As estrelas maiores son pouco lonxevas, só viven uns poucos millóns de anos antes de morrer mediante explosións. As estrelas que xa estalaron sobre o enorme aro deron lugar a grandes supernovas que deixan buracos negros nos seus centros, e estas rexións emiten intensas radiacións de raios X que se representan en cor rosa. Estes buracos negros, fannos pensar que son pedras preciosas incrustadas no anel.Para máis información:
http://www.elmundo.es/elmundo/2011/02/11/ciencia/1297432846.html

Feito por: Yurema Seara Núñez 1ºB

Células Solares coa Capacidade de Autorrexeneración de Estructuras Fotosintéticas Vexetais

Estáse a traballar na creación dun novo tipo de célula solar deseñada para autorrexenerarse como os sistemas fotosintéticos naturais nos vexetais. Nas células solares, esta capacidade de autorrexeneración conseguiráse usando nanotubos de carbono e ADN. Con esta capacidade, incrementarase de modo notable a vida útil das células solares e abarátaranse os custos.


O deseño creado polo equipo de Jong Hyun Choi (da Universidade Purdue) explora as raras propiedades eléctricas das estruturas coñecidas como nanotubos de carbono de parede única, usándoos como cables moleculares nas novas células solares.

Choi e os seus colaboradores pensan que o uso industrial da súa tecnoloxía é viable, pero aínda haberá que esperar algún tempo para pasar a esa fase, dado que aínda están na etapa da investigación básica.


As células fotoelectroquímicas converten a luz do Sol en electricidade e usan un electrolito (un líquido que conduce electricidade) para transportar os electróns e crear a corrente eléctrica. As células conteñen as tinguiduras absorbentes de luz chamados cromóforos, moléculas semellantes á clorofila que, por desgraza, degrádanse debido á exposición á luz solar. A desvantaxe crítica das células fotoelectroquímicas convencionais é esta degradación.

A nova tecnoloxía supera este problema tal como faio a natureza: substituíndo continuamente as provisións danadas de tinguiduras fotosensibles con subministracións novas.

Esta clase de autorrexeneración prodúcese nos vexetais de maneira constante.

O novo concepto podería facer posible unha clase innovadora de célula fotoelectroquímica que, coa debida subministración de cromóforos frescos, continúe operando a plena capacidade indefinidamente.

Os nanotubos de carbono actúan como unha plataforma para fixar hebras de ADN. Este ADN está manipulado xeneticamente para que posúa secuencias específicas de "bloques de construción" coñecidos como nucleótidos, que permiten "recoñecer" aos cromóforos.

Cando o ADN recoñece ás moléculas da tinguidura, o sistema se autoensambla do modo correcto e espontaneamente.

por: antia arias garcia 1ºB

Robert Koch

Traballo realizado por Leticia Cuquejo González E Aitor López Domínguez

Vitaminas

Traballo realizado por Iván Gallego Gómez e Iris Fernández Molina