Traballo realizado por Leticia Cuquejo González E Aitor López Domínguez
Benvido/a! Nós somos un grupo de estudantes de Bacharelato. Con este blog queremos informar sobre os avances e descubrimentos científicos máis relevantes do panorama actual, porque a cultura tamén engloba a ciencia!Visitádenos e comentádenos para estar ao día! (Edublog participativo)
sábado, 12 de febrero de 2011
Cancións da PCR
A reacción en cadea da polimerasa, coñecida como PCR polas súas siglas en inglés (Polymerase Chain Reaction), é unha técnica de bioloxía molecular desenvolvida en 1986 por Kary Mullis, cuxo obxectivo é obter un gran número de copias dun fragmento de ADN. A PCR é unha técnica moi frecuente en laboratorios de investigación biolóxica e cunha enorme variedade de aplicacións, entre elas: a clonación de ADN para a secuenciación, o diagnóstico de trastornos hereditarios, a identificación de pegadas xenéticas (usadas en técnicas forenses e test de paternidade), etc. Inicialmente a técnica era lenta, hoxe, todo o proceso da PCR está automatizado mediante un aparato chamado termociclador.
Déixovos a canción da PCR, composta pola compañía Bio-RAD para anunciar un dos seus termocicladores. Esta canción está interpretada polo grupo "Scientist for Better PCR". No mundo da ciencia tamén hai frikis... ata hai un que se parece a Stevie Wonder.
Editado por: Carmen Cid Manzano
Se criades que virades todo, déixovos o seguinte vídeo:
Despois do seguinte video espero o voso...
Editado por: Carmen Cid Manzano
viernes, 11 de febrero de 2011
Atópase un óso que afirma que Lucy era bípeda
Como xa estudiamos en Ciencias para o Mundo Contemporáneo, Lucy é o esqueleto dun homínido pertence a especie de Australopithecus afarensis de fai máis de 3,2 millóns de anos de antigüedade. Foi descuberto en 1974 por Donald Johanson en Adis Abeba (Etiopía) e dende ese ano mantívose unha gran polémica, Lucy era bípeda ou pasara parte da súa vida colgada nas ramas das árbores? Algúns científicos decantábanse pola primeira resposta pero ningún o puido demostrar ata agora. O fósil do Australopithecus afarensis confirma que esta especie xa camiñaba de forma bípeda e que se desprazaba erguida. O óso encontrado é de pequeño tamaño, pertence o cuarto metatarso do pé esquerdo e a súa curvatura é propia dos pés dos homínidos que camiñan érguidos como o Homo Sapiens. "Foi atopado durate unha escavación de rutina no xacemento que xa xerou máis de 260 especímenes de Australopithecus afarensis desde os anos 70", explicou a ELMUNDO.es William Kimbel, coautor do traballo e profesor de Historia Natural no Instituto das Orixes Humanas da Universidade do Estado de Arizona (EEUU), institución fundada por Johanson.
miércoles, 9 de febrero de 2011
Xa temos imaxes completas do Sol
En octubro do 2006 a NASA lanzou cara o Sol dúas sondas solares, cada unha delas dirixiuse cara o astro rei seguindo direccións opostas. A misión chamouse Stereo e consistía en obter por primeira vez unha imaxe estereoscópica e completa do Sol, observado desde distintos ángulos á vez. O pasado 6 de febreiro a axencia espacial cumpliu o seu ambicioso obxetivo e publicou as primeiras imaxes totais en 3D do noso astro.
Tras unha viaxe de 470 millóns de km, ambas naves atopáronse no lado oposto da órbita da Terra, ó outro lado do Sol. Ambas sondas foron falicitando ó seu centro de control valiosa información sobre cómo afecta ó noso planeta o contínuo fluxo de enerxía que brota da nosa particular estrela. Cada unha das sondas fotografou e filmou ó detalle a metade da nosa estrela, enviando á Terra tódalas imaxes. Unha vez aquí, os investigadores combinaron as dúas vistas para crear unha esfera.
En 2009 as dúas naves revelaron nas tres dimensións a doble estructura das execcións de masa coronal, que son violentas erupcións de materia solar tamén coñecidas como tormentas solares. Este fenómeno pode interrumpir as comunicacións, afectar ós satélites e as redes de enerxía na Terra. Os instrumentos das naves captaron o Sol en catro lonxitudes de onda diferentes, todas en ultravioleta, seleccionadas cuidadosamente para estudiar aspectos concretos da actividade solar, como tsunamis solares ou filamentos magnéticos. Ata día de hoxe era imposible detectar manchas solares se estas se producían na cara oculta do Sol; para detectalas había que esperar a que a propia rotación solar nos amosara o que estaba a suceder ó outro lado, polo que nos deixaba moi pouco tempo para reaccionar. En cambio agora, incluso as zonas activas máis remotas e ocultas á nosa visión directa poderán ser accesibles e non nos volverán a tomar por sorpresaAs novas imaxes obtidas axudarán a mellorar a planificación de futuras misións de naves espaciais robóticas ou con tripulación hacia o sistema solar. Axudarán tamén na mellora das prediccións climatolóxicas; e, por primeira vez, podemos contemplar a actividade solar en todo o seu explendor tridimensional.
En 2009 as dúas naves revelaron nas tres dimensións a doble estructura das execcións de masa coronal, que son violentas erupcións de materia solar tamén coñecidas como tormentas solares. Este fenómeno pode interrumpir as comunicacións, afectar ós satélites e as redes de enerxía na Terra. Os instrumentos das naves captaron o Sol en catro lonxitudes de onda diferentes, todas en ultravioleta, seleccionadas cuidadosamente para estudiar aspectos concretos da actividade solar, como tsunamis solares ou filamentos magnéticos. Ata día de hoxe era imposible detectar manchas solares se estas se producían na cara oculta do Sol; para detectalas había que esperar a que a propia rotación solar nos amosara o que estaba a suceder ó outro lado, polo que nos deixaba moi pouco tempo para reaccionar. En cambio agora, incluso as zonas activas máis remotas e ocultas á nosa visión directa poderán ser accesibles e non nos volverán a tomar por sorpresaAs novas imaxes obtidas axudarán a mellorar a planificación de futuras misións de naves espaciais robóticas ou con tripulación hacia o sistema solar. Axudarán tamén na mellora das prediccións climatolóxicas; e, por primeira vez, podemos contemplar a actividade solar en todo o seu explendor tridimensional.
Cos datos desta misión os astrónomos xa poden “voar” á redor do Sol sen necesidade de despegar a vista das súas pantallas, vendo o que sucede máis alá do horizonte.
O censo que xa non será un censo.
No ano 2011 o INE ( Instituto Nacional de Estatística) vai realizar o censo de poboación.Os censos teñen como obxectivo o reconto da poboación do estado e o coñecemento da súa estructura, para elo realizábanse enquisas en todos os domicilios do estado cuns cuestionarios sobre idade, sexo, nacionalidade, estado civil, formación, actividade económica, relacións parentesco entre os que viven nesa vivenda, características da vivenda, …, todo, preguntaban todo, pois tratábase de facer un retrato axustado das condicións de vida dos cidadáns españois.
O censo realizábase cada 10 anos desde 1877. Este ano por primeira vez vaise realizar unha mostraxe en lugar do censo universal e farase o cuestionario só a unha mostra do 10% da poboación.
O motivo dado polo INE para este cambio e a necesidade de aforrar en tempos de crise, de feito este ano só van contratar 5 000 enquisadores fronte aos 40 000 contratados para a realización do último censo de 2001. Tamén alega o INE que outros países Europeos están realizando este tipo de modificacións.A medida esta xerando polémica entre estatísticos e sociólogos.
Conchi(Profesora de Matemáticas)
martes, 8 de febrero de 2011
Descubren xenética do sonambulismo
O sonambulismo é un trastorno do sono, que adoita aparecer na época infantil. Os nenos sonámbulos poden chegar a levantarse durante o sono e andar pola casa. É un problema que é frecuente que desapareza coa pubertade. Os novos estudos publicados, identificaron unha rexión do ADN ubicada no cromosoma 20, na que pode atoparse o xene culpable dalgunhas formas do sonambulismo. Esta alteración no código xenético sería a responsable de que un individuo se levante e camiñe mentres durma. 
Nena sonámbula
O descubrimiento, publicado pola revista Neurology, é fruto do estudo do ADN de nove membros dunha familia afectada desde fai catro xeracións por este problema e doutros 13 membros sans.
O xene culpable escondido na rexión xenómica descuberta aínda non foi individualizado, pero os investigadores xa elaboraron unha lista dos 28 xenes sospeitosos, todos localizados nesa rexión cromosómica e, apuntan sobre todo ao xene para a enzima adenosina desaminasa, xa coñecida por ter funcions vinculadas ao sono.
O xene culpable escondido na rexión xenómica descuberta aínda non foi individualizado, pero os investigadores xa elaboraron unha lista dos 28 xenes sospeitosos, todos localizados nesa rexión cromosómica e, apuntan sobre todo ao xene para a enzima adenosina desaminasa, xa coñecida por ter funcions vinculadas ao sono.
Noelia Vila Seijas 1ºC
Serpes bípedas
Unha tecnoloxía que emprega os raios-X para reconstruír os fósiles en tres dimensións, logrou descubrir unha segunda pata, invisible a primeira vista, nunha serpe de 50 centímetros e 95 millóns de anos de antigüidade que foi encontrada fai dez anos no Líbano. A extremidade ten dous centímetros de lonxitude e está unida á pelvis
Eupodophis descouensi, que así foi chamado o exemplar, non é unha serpe calquera xa que é unha das poucas fosilizadas que conserva algún óso das patas, polo que o réptil resulta clave para estudar a orixe distes animais.
Aínda que esta tecnoloxía non é nova é a primeira vez que se emprega para estudar fósiles, é parece que deu bo resultado. Gracias a ela axudará ós investigadores a saber como deixaron de ter patas.
Alexandra Houssaye, investigadora do Museo Nacional de Historia Natural de París, salienta o feito de que a segunda pata non fora captada a primeira vista, xa que isto axudará a estudar o grao de regresión dos seus membros.
As serpes actuais proveñen dos lagartos terrestres ou dos que vivían nos océanos? Esta pregunta aínda está no aire pero a investigadora anteriormente citada di que non se pode descartar ningunha das dúas opcións e que poderían pasar dez anos ata encontrar a resposta.
Para máis información: click aquí
Lidia Blanco Otero 1ª Bac.A
domingo, 6 de febrero de 2011
Visión desde os ceos do noso planeta
O documentalista francés e militante medioambiental, Yann Arthus Bertrand, era director dunha reserva natural francesa antes de que con trinta anos abandoase a súa terra e fuxir coa súa muller a Kenia a traballar como biólogo investigador, onde se converteu en fotógrafo naturalista e piloto de globo aeroestático. Atopou a súa vocación primeiro retratando leóns e tribus Massai e finalmente captando a Terra desde o ceo. Desde 2009 é embaixador honorífico do Programa Medioambiental da ONU (UNEP). E ademais de todo o anterior cabe salientar tamén a súa axencia de fotografía aérea Altitude e a súa fundación Good Planet. O pasado 4 de febreiro en Nova York presentou o seu gran documental Home (fogar), celebración visual de espectaculares secuencias aéreas panorámicas, para mostrarnos tanto a beleza do noso planeta como a desvastadora visión sobre o quentamento global. Este documental, xa estreado no 2009, podedes velo na internet en castelán narrado pola atriz Salma Hayek na seguinte dirección: http://www.youtube.com/watch?v=SWRHxh6XepM
No xoral El mundo.es atoparedes unha entrevista recente a Bertrand, pincha aquí
Páxina da película con indicacións para educadores: http://www.homethemovie.org/
Lucía Rodríguez Rodríguez 1ºB
Plantas que cambian de cor ante explosivos
Investigadores da Universidade de Colorado conseguiron modificar xeneticamente plantas para que reaccionen e cambien de cor ante a presenza de explosivos. A investigación, busca "ensinar" a determinadas plantas a desenvolver naturalmente certas proteínas de alerta ante "estímulos amenazadores".
Descubriuse a habilidade dalgunhas plantas de actuar como detectores altamente especializados ante ameazas biolóxicas e determinadas sustancias químicas. As plantas responden ao seu medio ambiente
Este proxecto conseguiu hortensias modificadas xeneticamente que palidecen cando entran en contacto con nitroglicerina. Por agora isto só ocorre no ambiente do laboratoria e baixo unha luz constante.
As plantas de laboratorio tardan en mostrar reaccións visibles varias horas, polo que o reto é conseguir que esta reacción prodúzase nuns minutos (se isto conséguese poderiamos detectar por exemplo explosivos nos aeroportos).
Feito por: Yurema Seara Núñez
Máis información:
Un crustáceo con 10 000 xenes máis que o ser humano
A pulga de auga Daphnia pulex é un pequeno crustáceo que foi usado durante décadas para analizar as variacións ambientais nos ecosistemas. Recentemente a revista Science publica un estudo onde a pulga de auga convertese no primeiro crustáceo co xenoma descifrado. Segundo este estudo contén máis de 30.000 xenes, revelándose como o animal con maior 
número de xenes de cantos se coñecen por agora. Por que este animal é tan descoñecido para o público non investigador?
Esta resposta non é doada de contestar, pero o certo é que a súa popularidade está lonxe da alcanzada por outros modelos de animais como é o caso da Drosophila melanogaster. Unha posible resposta quizais, sería que malia ser unha especie cobaia desde hai varias décadas, os traballos para estudar o seu xenoma comezaron no século XXI.
Esta resposta non é doada de contestar, pero o certo é que a súa popularidade está lonxe da alcanzada por outros modelos de animais como é o caso da Drosophila melanogaster. Unha posible resposta quizais, sería que malia ser unha especie cobaia desde hai varias décadas, os traballos para estudar o seu xenoma comezaron no século XXI.
Por ese motivo, os autores do traballo, liderados polo investigador do Centro de Xenómica e Bioinformática da Universidad de Indiana (EEUU) John Colbourne, quedaron abraiados ao comprobar moitas das características do xenoma deste animal, entre elas que a expresión dos seus xenes exclusivos eran máis sensibles aos retos ambientais de cantos se analizaran ata a data.
O descubrimento permitirá aos científicos o uso deste animal como modelo para coñecer en mayor profundidade a resposta dos xenes ás variacións das condicions ambientais dentro dun contexto evolutivo.
Máis imformación:
Máis imformación:
Tatiana Nespereira Campuzano 1ºB
Bebés á carta
Esta noticia é do 2009 pero poñoa porque resulta interesante agora que estamos dando o tema da biotecnoloxía.
Para máis información
Unha clínica de fertilidade en Estados Unidos permítelle os seus clientes escoller rasgos do seu bebé como a cor dos ollos.
O procedemento e similar a outros e baséase na técnica coñecida como "diagnóstico xenético preimplantacional" utilizado para previr enfermidades nos bebés. Esta técnica tamén permite atopar qué embrións desenvolverán rasgos xenéticos e poder escoller que características pode ter o bebé.
L.A. Fertility, tiña a disposición dos seus clientes a cpacidade de seleccionar o sexo dos seus fillos, pero non garantizaba ter un 100% de posibilidades das cararcterísticas perfectas.
Así, agora, os pais poderán escoller ademais ter un bebé con ollos azuis e pelo rubio porque lle gusta máis así.
Pero, é ético modificar o xenoma humano ou xogar coas leis da herdanza? Só así poderiamos aceptar os bebés perfectos e os outros que teñen algún tipo de problema non serían aceptados na nosa sociedade?
Para máis información
Feito por: Manuel Lorenzo Tallón 1ºC BACH
Primeiros Resultados da Secuenciación do Xenoma da Fresa Silvestre
Un consorcio internacional de investigación, formado por 75 investigadores provintes de 38 institucións, secuenciaron o xenoma da fresa silvestre. Espérase que a súa análise detallada permita a obtención de variedades máis resistentes e saborosas desta froita e outras da súa familia. Desde o punto de vista xenético, a fresa silvestre, é similar á fresa cultivada pero menos complexa, o que facilita o seu estudo polos científicos. O seu cromosoma-14 posúe un dos xenomas máis pequenos dos vexetais economicamente importantes, pero aínda así contén aproximadamente 240 millóns de pares de bases.
Cando o consorcio obtivo a secuencia xenómica da fresa silvestre, Borodovsky e Burns traballaron para identificar os xenes codificadores de proteínas na secuencia. Mediante un innovador programa de recoñecemento de patróns, chamado GeneMark.hmm-É+, Borodovsky e Burns identificaron 34.809 xenes, dos cales o 55 por cento foron asignados a familias de xenes.
Unha análise do xenoma da fresa silvestre revelou que certos xenes están implicados en procesos biolóxicos fundamentais, por exemplo o proceso responsable do sabor da froita, o que produce a floración, e o da reacción do sistema inmunitario ante infeccións.
A longo prazo, os agricultores poderán utilizar a información xenética da fresa silvestre para obter plantas que poidan ser cultivadas con menores requirimentos e un maior rendemento.
por:
Antía Arias Garcia 1ºB
O consorcio que secuenciou o xenoma inclúe a dous investigadores do Instituto Tecnolóxico de Xeorxia (Mark Borodovsky e Paul Burns.
O director do consorcio é Kevin Folta, profesor no Instituto de Alimentación e Ciencias Agrarias da Universidade de Florida.
Cando o consorcio obtivo a secuencia xenómica da fresa silvestre, Borodovsky e Burns traballaron para identificar os xenes codificadores de proteínas na secuencia. Mediante un innovador programa de recoñecemento de patróns, chamado GeneMark.hmm-É+, Borodovsky e Burns identificaron 34.809 xenes, dos cales o 55 por cento foron asignados a familias de xenes.
Unha análise do xenoma da fresa silvestre revelou que certos xenes están implicados en procesos biolóxicos fundamentais, por exemplo o proceso responsable do sabor da froita, o que produce a floración, e o da reacción do sistema inmunitario ante infeccións.
A longo prazo, os agricultores poderán utilizar a información xenética da fresa silvestre para obter plantas que poidan ser cultivadas con menores requirimentos e un maior rendemento.
por:
Antía Arias Garcia 1ºB
viernes, 4 de febrero de 2011
jueves, 3 de febrero de 2011
Non todo son vantaxes ao falar das células nais.
Fai catro anos o investigador xaponés Shinya Yamanaka revolucionou a investigación da medicina rexenerativa tralo descubrimento as células iPS (células nai pluripotenciais inducidas). Estas células proveñen de células adultas cunha función xa específica, pero que son reprogramadas para que se comporten como células nais embrionarias e polo tanto poderían converterse en outras células con características diferentes. Así estas células poderíanse utilizar para conseguir tecidos para posibles transplantes, substituir células danadas por enfermidades neurodexenerativas e autoinmunes, a diabetes e moitas máis doenzas que son hoxe en día incurables. O método de reprogramación (conversión de células adultas en células iPS), descuberto por Yamanaka é bastante simple: consiste en engadir ás células por exemplo da pel tan só catro xenes, ou ben as cinco proteínas que eses xenes fabrican.
Tras uns anos de estudos sobre as células iPS, un equipo dirixido por Joseph Ecker, do Instituto Salk de California, descubriu que as células iPS non son células nais embrionarias propiamente ditas xa que atoparon un problema inesperado. O proceso de reprogramación que transforma as células da pel en células nai non borra por completo o programa xenético das primeiras. Algúns lugares do xenoma das células adultas persisten despois de que os científicos convertan as células iPS noutros tipos de tecidos aptos para transplantes. Os problemas detectados nas células iPS teñen relación coa Epixenética (unha das áreas de investigación máis moderna da biomedicina). Durante o desenvolvemento embrionario, as células son asignadas a un destino segundo a súa posición, pero logo deben recordalo mentres se moven e proliferan. Esa memoria non está escrita na secuencia de ADN, senón noutras moléculas que se lle pegan encima, e por iso chámase epixenética (encima dos xenes.) As principais entre esas moléculas son unhas proteínas chamadas histonas e o radical máis simple da química orgánica: o metilo (-CH3), que se pode pegar tanto ás histonas como ao propio ADN. Polo común, a metilación dun xene nunha célula conduce á súa inactivación en todas as células que descenden dela: de aí a memoria.
Ecker e os seus colegas compararon as metilacións do xenoma (metilomas), de células iPS humanas mantidas en cultivo, células nai embrionarias, células nai adultas (as que renovan certos órganos do adulto, como a pel) e outros tipos celulares diferenciados (especializados) a partir dos anteriores. Os resultados mostran que a maior parte do metiloma das células iPS é idéntico ao das células nai embrionarias, pero o sorprendente e que non todo o metiloma é idéntico. Isto quere dicir que o proceso de reprogramación é imperfecto, algunhas das zonas do xenoma que están metiladas nas células orixinais da pel seguen estándoo nas células iPS reprogramadas a partir delas. Pero non o están nas células nai embrionarias. É a primeira diferenza importante achada entre estes dous tipos de células, e supón unha chamada á precaución para os científicos do sector.
Ecker e os seus colegas compararon as metilacións do xenoma (metilomas), de células iPS humanas mantidas en cultivo, células nai embrionarias, células nai adultas (as que renovan certos órganos do adulto, como a pel) e outros tipos celulares diferenciados (especializados) a partir dos anteriores. Os resultados mostran que a maior parte do metiloma das células iPS é idéntico ao das células nai embrionarias, pero o sorprendente e que non todo o metiloma é idéntico. Isto quere dicir que o proceso de reprogramación é imperfecto, algunhas das zonas do xenoma que están metiladas nas células orixinais da pel seguen estándoo nas células iPS reprogramadas a partir delas. Pero non o están nas células nai embrionarias. É a primeira diferenza importante achada entre estes dous tipos de células, e supón unha chamada á precaución para os científicos do sector.
Para máis información. EL PAÍS
Redactado por Andrea Gerpe Acosta. 1º Bacharelato A
miércoles, 2 de febrero de 2011
O irmá do Sistema Solar.
O xemelgo do Sol, Kepler-11 foi descuberto pola Nasa mediante o telescopio que leva o seu mesmo nome. Nun principio, está noticia pode non chamar a atención, pero se lle engadimos que ao redor desta estrela xiran seis planetas cunha orbita similiar á do noso Sistema Solar. De feito crese que grazas a este novo descubrimento poderase averiguar máis sobre os orixes do noso S.S.
Cinco dos planetas que xiran ao redor do Kepler-11 son pequenos e os astrónomos foron quen de determinar as súas orbitas e as súas masas, as súas propiedades dinamicas, as súas posicions nun plano ao redor do astro e a súa composición.
<< Dos seis planetas, os máis masivos parécense a Neptuno e Urano, pero os tres máis lixeiros non se asemellan a nada que exista no noso Sistema Solar >> Esplica Jonathan Fortney, profesor de astronomía e astrofísica na Universidade de California Santa Cruz.
<< Esto non só é un sistema planetarios sorprendente, senón que tamén valida un novo e poderóso método para medir as masas dos planetas >> Señalou Daniel Fabrycky de la UCSC.
Persoalmente creo que non pode haber mellor noticia que o descubrimento dun novo S.S. para o comezo do ano que está dedicado ao Sistema Solar. Creo que esto debería darlle novos ánimos aos astrónomos que están sempre na procura de novos astros.
Ventana externa
Fontes:
Por desgraza ou por sorte, segundo a persoa, ningún destes novos planetas está habitado xa que están máis cerca da súa estrela que Venus do Sol, é dicir, todos quedan fora da chamada zona habitable (rexion onde a auga pode ser líquida e, polo tanto, podería haber vida.
Morris Goodman
Aínda que a noticia é un pouco atrasada, de novembro, o personaxe merece o noso recoñecemento. Falamos do antropólogo molecular Morris Goodman que faleceu o 14 de novembro en Detroit (EEUU).
Pese os seus 86 anos permanecía moi activo centíficamente.
No ano 1962, celebrouse unha reunión científica organizada pola Fundación Wenner Gren sobre evolución e clasificación humana que resultou, co paso do tempo, histórica. Tres traballos de investigación independentes demostraban o gran parentesco evolutivo entre os chimpancés, os gorilas e a especie humana. Un estudio amosaba cromosomas, outro hemoglobinas e o de Morris Goodman, proteínas do sangue.
No ano 1962, celebrouse unha reunión científica organizada pola Fundación Wenner Gren sobre evolución e clasificación humana que resultou, co paso do tempo, histórica. Tres traballos de investigación independentes demostraban o gran parentesco evolutivo entre os chimpancés, os gorilas e a especie humana. Un estudio amosaba cromosomas, outro hemoglobinas e o de Morris Goodman, proteínas do sangue.
O máximo especialista que houbo nunca en primates, o suizo Adolph H. Schultz, estaba presente na reunión e negouse a aceptar as revolucionarias propostas de Goodman e dos outros. A anatomía clásica sostén que na evolución o home queda a un lado e todos os grandes simios ó outro lado. E dicir, pensábase que os grandes simios (chimpancés, gorilas e orangutáns) formaban un grupo evolutivo propio (o dos póngidos) e que os humanos pertencíamos ó outro o dos homínidos, (parte superior da última imaxe). Pero as novas achegas moleculares que se presentaron na reunión do ano 1962 indicaban que, polo contrario, nós pertencemos ó grupo dos grandes simios africanos, somos simios africanos. Noutras palabras, os humanos estamos máis emparentados cos chimpancés e gorilas do que o están estes cos orangutáns asiáticos.(Parte inferior da última imaxe)
Nin se atreveu Darwin
Nin sequera Charles Darwin atreverase a tanto, aínda que deixou escrito que o noso orixe estaba en África e que os monos máis parecidos a nós eran os chimpancés e os gorilas, á hora de clasifical,os prefería colocalos aparte.
Feito por Iván Gallego Gómez 1º Bacharelato A
A apoptose como técnica de tratamento do cancro
A apoptose, unha das últimas técnicas para comabater o cancro, comenzada a aplicar formalmente nas clínicas a partir de 2002, cando 3 científicos ingleses e estadounidenses recibiron o Nobel polo descubrimento de ditas técnicas. A apoptose é a morte celular programada, utilizada para eliminar células cancerosas. Este sistema ten unha gran efectividade nas primeiras fases da enfermidade, nas cales trátase de provocar danos no ADN nas células anormales, ben sexa por métodos físicos (radioterapia) , químicos (quimioterapia) ou biolóxicos.
Ao provocar dano no ADN estimúlase a producción da proteína p53, que normalmente encóntrase en niveis moi baixos, e que actívase co obxectivo de reparar as citoestructuras e xenes danadas ou modificadas. Cando o dano provocado é irreparable, a p53:
-Provoca a rotura da membrana dos lisosomas e estes dixieren todo o material citoplasmático.
-A cromatina condénsase, a membrana nuclear rómpese en anacos e o ADN recolócase formando pequenos paquetes apoptósicos, formados por fragmentos de ADN e citoplasma.
O problema ven cando xen que codifica á proteína p53 sufre mutacións, como ocorre en moitos casos de cancro. Cando as células non poden provocar a súa morte comeza a expansión do cancro.
Actualmente encóntrase en desenvolvemento varios fármacos que, introdúcense nas células coma compostos normais e, en procesos metabólicos das células, producen ácidos mortais para elas mesmas. Planean usarse contra células cancerosas.
Ademais, aconséllase tomar unha dieta rica en froitas e verduras en pacientes enfermos, xa que algúns destes alimentos parece provocar a apoptose en células cancerosas.
Suscribirse a:
Entradas (Atom)