Científicas na sombra

Europa discriminou ás científicas ata ben entrado ou século XX. Estas investigadoras esquecidas non quedaron cos brazos cruzados, senón que se mantiveron activas traballando na sombra.

O historiador Richard Holmes estuda ou papel dás mulleres na ciencia e asegura que fixeron unha importante función a pesar de estar relegadas como axudantes, esposas, irmás ou fillas de científicos facendo de adxuntas, tradutoras ou difusoras.

Para máis información: http://www.publico.es/ciencias/352528/investigadoras-a-la-sombra-de-la-ciencia-academica

As teorías de Charles Darwin non deixaron indiferentes ás abrandares victorianas e entre estas xurdiu un tropel a favor do evolucionismo e outro grupo en contra. Hoxe, o 12.3% dos traballos en ciencias, enxeñería e tecnoloxía ocúpanos mulleres e estas abandonan o dobre a ciencia que os homes en Reino Unido.Este ano, a Royal Society incluíu entre as dez abrandares máis importantes que influíron na historia dá ciencia, este feito amósanos como cambiaron as cousas.

Hai moitos outros casos como os que lle aconteceron as científicas e investigadoras: Marie Curie, Anthene Donald, Hertha, Ayrton Mary Somerville e Mary Anning.

Un dous casos máis relevantes é o que aconteceu na Royal Society de Londres. En 1667, Margaret Cavendish asistiu a unha reunión dá Royal Society de Londres, fundada en 1660, na que quería explicar os seus experimentos coas cores e cos imáns. Os homes protestaron contra a intervención do sexo débil e ou seu pequeno cerebro para as ciencias, un dos prexuízos de séculos anteriores. As abrandares tiveron que esperar 278 anos, ata 1945, para ser admitidas como membros de cheo na Royal Society de Londres.
Este caso non só aconteceu en Londres, non resto de Europa, tampouco as querían.

Novas especies coñecidas no ano 2010

Hoxe non atopei novas sobre Ciencia, deixovos un artigo moi documentado da BBC sobre novas especies do Reino animal coñecidas este ano e unha pequena descripición para cada unha: Premade aquí.

Persoalmente este foi o que máis me impresionou:

Ibycus rachealae é o seu nome científico e os machos desta babosa de cola larga producen uns dardos de calcio para inxectar hormonas nas femias.

Uxía Rodríguez Rodríguez.

Portas Invisibles!!

Primero foi a capa da invisibilidade de Harry Potter, logo fíxose realidade. Agora podemos atravesar portas invisibeis. Huanyang Chen e os seus compañeiros, da Universidad Soochow (Jiangsu, China) construíron unha porta invisibel mediante unha rede de dispositivos eléctricos que fan posible esta característica. Polo o momento o efecto só está probado con radioondas.

Algúns expertos din que parece un experimento interesante pero que pasaran moitos anos antes de logralo cos humanos.

Noticia completa

Coral Real Llamas

1º Bach B

Un rato que trina como os paxaros

Un grupo de investigadores xaponeses creou un rato que trina como os paxaros debido ás modificación provocadas nel pola súa alteración no ADN. Foi creado por casualidade ao cruzar roedores transxénicos para provocarlles cambios fisiolóxicos.

Esta modificación do animal permitiralles investigar as orixes e o desenvolvemento da linguaxe en paxaros que entrelazan os sons e úsanos como palabras , pero en ratos, que son mamíferos e polo tanto máis parecidos ós seres humanos no seus cerebro e bioloxía.

O rato é o modelo animal máis empregado en investigación. Cada ano empréganse 30 millóns de exemplares en laboratorios de todo o mundo.

Uchimura (un dos investigadores) afirma que, unha vez lograda a variante, as súas capacidades vocales transmitiranse de xeración en xeración e ten a esperanza de poder crear nun futuro un rato Mickey.

Para máis información

Feito por: Lidia Blanco Otero 1º Bachiller A

Os xenes dos fósiles neandertais atopados en Asturias

Analizáronse restos fósiles descubertos en 1994 na cova asturiana de "El Sidrón" por un equipo científico que mostrou as súas conclusións na revista Proceedings, da Academia Nacional de Ciencias (EEUU). Trátase dun grupo familiar formado por unha ducia de individuos neandertais que perderon a vida fai aproximadamente uns 49000 anos. O ADN desvelou o seu parentesco e proporcionou algunhas pistas novas sobre o comportamento e a demografía de aquela especie europea que dominou o continente e que desapareceu fai menos de 30000 anos. Os restos daqueles individuos da cova presentan claras marcas de canibalismo, práctica coñecida dos neandertais. Chegouse á conclusión de que tódolos individuos de aquela familia deberon morren simultáneamente, dada a disposición e as características dos fósiles, posto que se atoparon moi fragmentados e moitos, incluso os cráneos, foron golpeados para extraer o contido. Díxose que puideron morrer todos á vez e, tras ser devorados, os seus restos permanecerían no chan fora da cova; despois, algún tipo de fenómeno natural extremo puido provocar o fundemento do terreo no Sidrón e os ósos precipitaron ata a galería agora coñecida como o Osario.

Os fósiles foron atopados na cova de 3700 metros de lonxitude, con unha galería principal e varias secundarias transversais.

O ADN dun dos individuos, un adolescente, foi empregado no "proyecto internacional del Genoma Neandertal", estudo no cal se obteu ADN mitocondrial de fragmentos de ósos dos 12 individuos, sobre todo de dentes; polas pezas dentarias os investigadores saben que a población estaba formada por tres adultos (dúas mulleres e un home), tres xóvenes adultos (dous homes e unha muller), tres adolescentes de entre 12 e 15 anos posiblemente masculinos na súa totalidade, e tres individuos xuveniles ou infantiles entre dous e nove anos.

As probas arqueolóxicas, paleontolóxicas e xeolóxicas indican que istes individuos constituían a totalidade ou unha parte dun grupo social contemporáneo de neandertais. O ADN foi o factor clave que permitiu relacionalos parentalmente e a proba do cromosoma Y foi a axuda para diferencialos sexualmente. Estos resultados proporcionaron pistas tentadoras sobre a demografía e o comportamento da especie que foi unha vez, parente cercana da nosa e poden ser empregadas para axudar a comprender os factores que contribuíron na súa extinción.

Para máis información

Proxecto internacional do xenoma neandertal

Lucía Rodríguez Rodríguez 1ºB

Estudando a historia da célula

La celula: A. Van Leeuwenhoek por raulespert

Historia de la celula: Robert Hooke por raulespert

Teoria celular: Schwann y Schleiden por raulespert

O 34% dos institutos galegos supera os niveis de radón recomendados

Investigadores da Universidade de Santiago de Compostela (USC) analizaron en 58 institutos de Secundaria de Galicia os niveis de radón, un gas radioactivo natural. Os resultados revelan que o 34% dos centros superan o límite de 400 Bequerelios/m3 recomendados pola Unión Europea. A inhalación excesiva de radón relaciónase co cancro de pulmón.

Más información:

El 34% de los institutos gallegos supera los niveles de radón recomendados

Web del Laboratorio de Análisis de Radiaciones (LAR)

Información general sobre el radón y Mapa Marna-Galicia de exposición potencial.

Editado por: Carmen Cid Manzano

O primeiro tumor extirpado pola vaxina

Ciruxanos do hospital Clínico de Barcelona extirparon por primeira vez en Europa un tumor gástrico de 8 centímetros de diámetro a través da vaxina, a unha muller que tres días despois foi dada de alta, e ós dez días volveu ó traballo.

Antonio María de Lacy, xefe da ciruxía gastrointestinal do Clínico, explicou que a ciruxía fixose según a técnica Notes, que permite operar a partir dos orificios naturais do corpo humano. Según Lacy, todo o instrumental quirúrxico para a operación introduciuse a través da vaxina para evitar incisións abdominais dolorosas, feito que permite obter mellores resultados e ademais reduce a dor, baixa a estancia hospitalaria e favorece una recuperación máis rápida.

A paciente, unha muller de 43 anos, diagnosticada dun tumor gastrointestinal, foi operada noutro centro mediante a ciruxía convencional, que lle deixara unha gran cicatriz no abdomen, delante dela dous pequenas incisións de dous milímetros que tiña no abdomen desta última intervención, según explicou ela mesma. Lacy recordou que ademáis do instrumental quirúrxico introducido pola vaxina, introdúxose una óptica polo ombligo para visualizar mellor a zona a operar, e dous instrumentos máis a través do abdomen cunha mínima incisión de dous milímetros, para garantizar que todo fora perfecto, xa que era a primeira vez que se extirpaba un tumor dese tipo pola vaxina. Para Lacy, con esta intervención a ciruxía adiantou un paso máis e hoxe pódese operar con éxito un tumor gástrico sen deixar cicatrices.

Feito por Iván Gallego Gómez 1º Bacharelato A

O rato, banco de probas para curar o cancro.

En 2008, o director do Centro Integral Oncolóxico Clara Campal (CIOCC), Manuel Hidalgo asinou en Science o 1º mapa xenético do cancro de páncreas, un dos máis mortais. Dous anos logo, os case 70 xenes identificados traducíronse na definición dun tratamento personalizado, que se aplicou a un dos pacientes que participaron no estudo e que logrou que un enfermo de cancro de páncreas supere os cinco anos de supervivencia, non só mantendo a súa calidade de vida senón tamén, sen ter que recibir tratamento.

Realizouse un xenoinxerto do tumor dun dos pacientes a un rato que, desenvolveu un tumor coa mesma expresión xenética que o paciente. Nese animal probaron fármacos distintos, ata atopar aquel que modificaba un dos xenes alterados e lograba a eliminación do tumor. O fármaco é a mitomicina. Cando o paciente do tumor orixinal recaeu, os médicos aplicáronlle o tratamento que curara ao rato, obtendo excelentes resultados.
Hidalgo recoñeceu que, a secuenciación completa dun tumor é unha tecnoloxía cara, pero espera que nun futuro, sexa "tan alcanzable como un TAC" e póidase realizar na maioría dos tumores. Explicou que a técnica reproduciuse en "tres ou catro" pacientes en España "de diversos tipos de cancro, non só páncreas"

Para mais información:

http://www.publico.es/ciencias/351540/el-raton-banco-de-pruebas-para-curar-el-cancer-a-medida

Feito por:

Yurema Seara Núñez

O Departamento de Bioloxía felicita o Nadal con humor

A profesora Pilar Latorre ten un humor increible, como podedes ver na felicitación que fixo usando por suposto as TIC. Desde o Departamento de Bioloxía queremos compartila con todos, seguro que non poderedes aguantar a risa... é o que pretendemos... empezar as vacacións e o 2011 con alegría.

Recoñecedes a todas? (o neno Xesús neste caso é nena, leva 2010 anos sendo neno e xa está ven...).

Decisións tomadas no cumio climático de Cancún

Dende o 29 de novembro ata o 10 de decembro deste ano celebrose o cumio de Cancún sobre cambio climático organizado polas Nacións Unidas. Esta tivo máis éxito que a de Copenhague en 2009, na que non se chegara a ningún acordo.

Os acordos aos que chegaron as delegacións dos diferentes países, excepto a de Bolivia, no Cumio de Cancún foron as seguintes:

· Créase un Fondo Verde Climático (GCF) dentro da Convención Marco que contará cun consello con 24 países membros e cun fideicomisario que nun primeiro momento sería o Banco Mundial. Diseñarano un comité formado por 40 países.

· Incorpórase o compromiso de proporcionar 30.000 millóns de dólares (algo máis de 22.760 millóns de euros) de financiación rápida para o período 2008-2012. A partir de 2020 movilizaranse 100.000 millóns de dólares (máis de 75.000 millóns de euros) por ano para atender as necesidades dos países en desenvolvemento.

· Os países serán máis ambiciosos na redución de emisións de gases causantes do efecto invernadoiro (GEI) e aqueles que estén recollidos neste protocolo deberían, en 2020, reducir as súas emisións entre o 25 e o 40% en relación ós niveis de 1990.

· Aplazouse a decisión sobre se haberá ou non unha segunda fase do Protocolo de Kioto.

· Créase un Marco de Adaptación que prentede potenciar o modo en que se fai frente ós desastres naturais e un Comité de Adaptación que proporcionará apoio técnico ós países que o precisen.

· Fixarase unha data para establecer un límite de emisións.

· Sobre a redución de emisións por deforestación e degradación dos bosques (REDD), levaranse a cabo diferentes actividades para conservar os bosques e especifícase que se terán en conta a Declaración dos Dereitos Humanos dos Pobos Indíxenas.

· Establécese un Centro de Tecnoloxía Climática encargado de identificar a tecnoloxía máis apropiada que será proporcionada ós países que a requiran.

Esto é todo por agora, teremos que esperar ó 2011 para chegar a máis acordos na Conferencia climática de Durban.

Para máis información pincha aquí ou aquí

Editado por Natalia Cid 1ºB

O TOP10 deste ano !! Os descubrimentos científicos máis importantes!

Pronto deixaremos o 2010 e, como cada ano, a revista Science recompila os 10 maiores fitos científicos que se desenvolveron ao longo dos últimos 12 meses. Imos comentar brevemente de maior a menor relevancia:

A medalla de ouro foi concedida a primeira máquina cuántica construída por Andrew Cleland e John Martins (Universidade de California en Santa Cruz). Ata agora todos os enxeños deseñados polo home respondían ás leis da mecánica clásica, a rexida polas regras establecidas por Newton. Non obstante estes científicos idearon e construíuron un pequeno aparato moi simple, que se move de modo que só pode ser descrito precisamente polas leis cuánticas. O invento podería ser a base dos ordenadores cuaánticos
A medalla de prata foile concedida a creación de vida artificial. Este ano, Craig Venter, volveu xogar a ser Deus. Logrou non só fabricar no laboratorio a molécula do ADN completo da bacteria 'Mycoplasma mycoides', senón tamén introducilo noutra célula bacteria chamada 'Mycoplasma capricolum' e que teminase comportandose como si fora 'M. mycoides'. O experimento supón un grande avance que abre a vía cara á síntese de ADN de deseño para fabricar fármacos, produtos químicos novos ou biocombustibles. Todo un éxito da chamada bioloxía sintética.

A medalla de bronce, o terceiro posto no ránking da revista Science, é para a descodificación do xenoma do Neandertal. Svante Pääbo, do Instituto Max Planck de Biología Evolutiva (Alemaña), liderou a secuenciación do xenoma do neandertal, a partir de ADN obtido de fósiles de tres femias de fai entre 33.000 e 44.000 anos descubertos en Croacia. Isto permitiulles facer comparacións directas cos xenes da especie humana actual e revelou, que estes primos próximos se aparearon cos 'Homo sapiens' nalgún momento da evolución. De forma que no xenoma de todos nós aínda quedan vestixios deses cruzamentos, así os europeos e asiáticos (pero non os africanos) herdaron dos neandertales entre un 1% e un 4% dos seus xenes. Na investigación destaca a participación de científicos españois.

Os seguintes na lista son:

Profilaxe da sida. Creáronse novos métodos de prevención de contaxio do VIH: un é un xel vaxinal que contén reduce a infección do virus en mulleres nun 39%; o outro é un fármaco de inxestión oral e uso previo á relación de risco, que logrou unha redución de casos de infección por VIH dun 43,8%.

Xenes de enfermidades raras. A secuenciación de pequenos fragmentos do xenoma permitiu a uns científicos identificar as mutacións específicas de polo menos unha ducia de enfermidades.
Simulación molecular. Un equipo de científicos utilizou unha das computadoras máis potentes do mundo para seguir o rastro dos movementos dos átomos no pregamento dunha pequena proteína durante un tempo 100 veces superior a simulacións anteriores.

Simulador cuántico. Para describir o que ven nos experimentos de laboratorio, os físicos recorren ás ecuacións das teorías que poden ser moi difícil de resolver. Uns científicos encontraron un atallo facendo simulacións cuánticas de cristais artificiais nos que os puntos de luz láser xogan o papel de ións e os átomos atrapados na luz son electróns. O achado responde a problemas teóricos da física da materia condensada e pode mesmo resolver o misterio da supercondutividade.
Genómica de nova xeración. As tecnoloxías de secuenciación genómica están a permitir estudos a grande escala de ADN tanto actual coma fósil. Logrouse identificar xa, por exemplo gran parte das variacións genómicas que nos fan especificamente humanos.
Reprogramación celular. As técnicas que permiten reprogramar células de maneira que se invirte o seu desenvolvemento para que se comporten como células nai non especializadas nun embrión fixéronse habituais nos laboratorios de xenética do desenvolvemento. Este ano, uns investigadores atoparon unha forma de facelo con ARN sintético, unha técnica o dobre de rápida que a normal, 100 veces máis eficaz e potencialmente segura para súa utilización terapéutica.
O regreso das ratas. Este ano abríronse vías para facer ratas knockout, como se chaman este tipo de animais modificados xeneticamente, o que facilita o pleno regreso desta especie aos laboratorios. Anteriormente quitaran debido á que presentaban certa incompatibilidade xenética.

Feito por María Isabel Limia Pérez

Máis información en :

-pincha aquí

-pincha aquí

Posiblemente nacera unha nova especie

O derretimento do xeo ártico no verán, nos últimos anos pon en contacto especies raramente forzados a compartir a mesma zona. Os osos polares e os osos pardos. E o encontro entre os dous está a emerxer unha nova especie, unha mestura de ambos.

En 2006, cazadores mataron a un oso polar con manchas marróns, o ADN confirmou que era un híbrido. E en abril, uns esquimós canadenses, mataron outro mestizo, fillo dun pai pardo e dunha nai híbrido.

Un estudo publicado na revista 'Nature', expertos en fauna do Ártico revela que a hibridación non é un fenómeno exclusivo para os osos. A investigación foi liderado por Brendan P. Kelly, do Laboratorio de Mamíferos Mariños U. S. NOAA. "Temos documentado polo menos 34 hibridaciones posibles entre poboacións, de especies e ata xéneros diferentes". Das 22 especies implicadas, 14 están en perigo de extinción e moitas delas illadas durante séculos por paredes de xeo, agora comparten a mesma auga e a mesma terra.

O que temos que facer é reducir as emisións de gases invernadoiro para evitar a perda de xeo que é a mellor opción, pero quizais cheguemos a unha situación na que a única solución sexa sacrificar aos híbridos, explicou o líder do grupo Brendan Kelly do Laboratorio Nacional de Mamíferos Mariños de Alaska.

para máis informacion:

http://www.elmundo.es/elmundo/2010/12/15/ciencia/1292435526.html

http://www.publico.es/ciencias/351885/la-mezcla-con-grizzlies-amenaza-al-oso-polar

feito por : Érika López Carballo

Santiago Ramón y Cajal un artista ao microscopio

Hoxe na clase de Bioloxía falamos de Ramón e Cajal, para moitos de vós un descoñecido. Creo que estes vídeos que subo ao noso blog levaranvos a coñecer a un xenial científico. Tamén vos deixo unha pregunta: cal é a diferenza entre a teoría de Cajal e Golgi?

O seguite video foi realizado por Tatiana Carrera e Andrea González en Ciencias para o mundo contemporáneo.

No seguinte video podedes comprender a importancia da tinción celular para visulizar as células ao microscopio.

http://video.google.com/googleplayer.swf?docid=7677295365850347325&hl=es&fs=true



Editado por: Carmen Cid Manzano

Infografía interesante sobre Darwin

http://www.elmundo.es/especiales/2009/02/ciencia/darwin/index.html

Solución a diabete ó alcance da man.

Ian Gallicano, o director do traballo asegura que o que fixeron pode ser o primer paso cara o tranplante do tecido pancreático para os pacentes diabéticos, ¡que non produciría rechazo!

Dita extratexia esta baseada no estudo dun equipo de investigadores da Universidade de Georgetown (EEUU), que logrou, con éxito crear tecido pancreático produtor de insulina partindo de células nai derivadas das células dun testículo masculino:

• Primeiro os científicos extraeron unhas células chamadas espermatogonias nunha etapa intermedia de maduracións dos espematozoides.
• Cultiváronas no laboratorio e conseguiron chegar a convertilas en celulas nai, estas células son capaces de crear distintos tecidos do organismo.
• Probaron a funcionalidade das células, como? Pois transplantadoas a ratóns diabéticos e inmunodeficientes (que poden recibir calquera tecido sen rexeitalo) e a súa sopresa foi cando non só se atoparon con que mostraban tódalas características das células normales, se non que tamén, eran capaces de contrarrestar nos animais unha hiperglucemia similar a diabete humana de tipo 1 (dependente da insulina).

O innovador deste traballo é primeiro ser capaces de obter células nai de células adultas de testículo; en segundo ter a posibilidade, en un futuro, de por fin a que os diabéticos teñan que inxectarse insulina (xa que son células propias do pacente que o corpo non rexeitaría).

Nas mulleres o procedemento sería facilmente aplicable sustituindo ás cé lulas polos equivalentes femininos, os ovocitos.

Para saber máis.

Editado por Uxía Rodríguez Rodríguez



Puido un militar español inspirar a Darwin?

Félix de Azara (1742-1821) foi un militar español destinado en Paraguay para demarcar as fronteiras dos territorios colonizados por España. Atafegado pola exuberante fauna de Sudamérica comenzou a apuntar nun caderno as súas observación, que culminaron en numerosos libros de Historia Natural.
Azara pensaba o mesmo que Darwin pero varios decenios antes. Darwin no “Diario da viaxe dun naturalista ao redor do mundo” cita a Félix de Azara unha quincena de veces. “Na orixe das especies”, dúas.“Na orixe do home”, unha.

Editado por : Carmen Cid Manzano

Pequena biografía de Charles Darwin

Taballo realizado na materia Ciencias para o mundo contemporáneo.

Deixovos ademais un enlace a un monográfico sobre a Evolución da Casa das Ciencias da Coruña http://www.casaciencias.org/gl/responde.html

A nave Voyager 1 chega ao borde do sistema solar.

A Voyager 1 é unha sonda espacial robótica de 722 kilogramos, lanzada o 5 de setembro de 1977. A súa misión é estudar os confíns do sistema solar e actualmente encontrase a 17.400 millóns de km do sol. "A nave espacial Voyager estase a acercar ao espacio interestelar" dixo Ed Stone, científico do instituto de tecnoloxía de California.

O sol emite unha serie de particulas cargadas en todas direccións formando unha burbulla arredor del que coñecemos como heliosfera, cando estas particulas chegan ao limite da heliosfera, perden velocidade e quéntanse. Dende hay 4 meses, esta nave non detecta ningun movemento de particulas emitidas polo sol, polo que se deduce que a nave xa chegou ao limite do sistema solar, despois de 33 anos do seu lanzamento.

Recreación da estructura do sistema solar.

Para máis información

Mario Blanco Cid 1ºA

As Xemínidas

Qué son as Xemínidas?

As Xemínidas é a chuvia de meteoros máis espectacular e fermosa deste ano.

Onde se atopan?

Atopanse na constelación Xéminis, e hoxe poderá apreciarse no ceo nocturno con ata 120 estrelas fugaces por hora, dende calquer lugar da terra.

Como son?

Son grandes e abundantes bolas de lume, cuxa orixe non está na cola dun cometa, senón nun estrano asteroide rochoso bautizado como 3200 Faetón, que exparce unha gran cantidade de po.

Mellor momento para observalas?

Durante a madrugada do luns ao martes, nun lugar alexado da cidade e oscuro.

Sen necesidade de prismáticos nin telescopios.

Déixovos un video:

Para máis información:

http://www.elmundo.es/elmundo/2010/12/13/ciencia/1292255919.html

Ana Pérez Pérez,1ºBacharelato A.

Ratos con dous pais. Futuros fillos para parellas homosexuais???????

Un conxunto de expertos en ciencia reproductiva de Texas, liderados por Richard Behringher conseguiron crear un rato a partir de material xenético de dous machos. Ditos científicos manipularon unhas células chamadas fibroblastos ( células do tecido conectivo que sintetizan fibras e proporcionan estructura ós tecidos) dun rato varón para producir células nai. Aproximadamente un 1% destas células nai perderon o cromosoma Y, quedando X0. Estas células nai (X0) foron inxectadas nos blastocistos ( é a estructura embrionaria pasados 4 ou 5 días despois da fecundación) dunha femia. Así os ratos femia naceron coa estructura xénica do macho (X0). Despois estas femias apareáronse con outros machos, e naceron novos ratos co material xénico dos dous machos.

Esta técnica terá numerosas aplicaciones para consevar animais en vías de extinción e para novas técnicas de reproducción homosexual, ofrecendo a posibilidade de que parellas do mesmo sexo teñan fillos xeneticamente parecidos a eles, algo que moi posiblemente ofrecerá moita controversia social .

Juan Ozaita Corral, 1º Bach A

Máis información en :

http://www.suite101.net/content/consiguen-ratones-fertiles-de-dos-machos-gracias-a-celulas-madre-a32471

http://www.muyinteresante.es/nacen-ratones-con-dos-padres

Premio á innovación educativa!!!!!!!!

Estamos moi contentos/as porque o noso traballo titulado Ciencia en feminino foi recompensado cun Premio de innovación educativa 2010, no apartado introdución ás competencias básicas na aula dixital, pola Consellería de Educación da Xunta de Galicia. Así mesmo, quedou finalista no concurso Ciencia en acción 2010, realizado a nivel estatal.

O saber das mulleres e as súas achegas é unha historia de invisibilidade, atrancos e desconsideración. A Ciencia que se imparte nas aulas está chea de mulleres esquecindas que, ao longo das diferentes etapas da evolución do saber, contribuíron cos seus coñecementos e descubrimentos ao corpo científico.
O traballo titulado Ciencia en feminino é unha pequena achega que intenta paliar esta tremenda inxustiza. As tarefas realizadas pretenden sacar do esquecemento a catorce mulleres que, dende o paradigma masculino de crear e pensar, non só foron invisibilizadas senón mesmo nalgúns casos expropiadas dos seus saberes e aportacións científicas. A continuación tedes os enlaces para poder verlos:

Maria Wonenwurger, Rita Levi-Montalcini, Rosalind Franklin, Lise Meitner, Gerty Cori, Helen Brooke Taussig, Lynn Margulis, Henrietta Swann Levitt, Maria Mitchell, Antonia Maury, Hypatia de Alejandría, Williamina Paton Stevens Fleming, Maria Cunitz, Annie Yump Cannon.

Coordinadora: Carmen Cid Manzano

As medusas contraatacan no inverno

Coñecemos as medusas pola capacidade que teñen de ocasionar picaduras a través dunhas células urticantes situadas nos seus tentáculos. As medusas son depredadores moi voraces, capaces de alterar os ecosistemas mariños. Aparecen no verán, pero os cambios de temperatura das augas propician a súa aparición tamén no inverno.
A medusa Pelagia noctiluca pode formar enormes enxames visibles en costas e praias españolas. As medusas son depredadores moi voraces no alto da rede trófica, aliméntanse directamente de larvas de peixes e compiten polo alimento con outros organismos do zooplancton, polo que alteran a estrutura trófica dos ecosistemas mariños.

Un estudo dun equipo internacional no que participou o Centro Oceanográfico de Baleares do Instituto Español de Oceanografía (IEO) afirma que o aumento de medusas afecta ás pesqueiras, á acuicultura, e ao turismo. O aumento da cantidade e do tempo de permanencia das medusas débese sobre todo á sobrepesca e os efectos do aumento da temperatura da auga.

Para máis información:

http://www.elmundo.es/elmundo/2010/12/09/ciencia/1291908055.html

Feito por:
Yurema Seara Núñez 1ºB

Unha Cegoña xigante

Foron atopados fósiles dunha especie extinguida, ata entón descoñecida. Viviu fai entre 20.000 e 50.000 anos, na illa de Flores, no mesmo lugar en Indonesia, no que habitaba o "Homo floresiensis", máis coñecido como 'hobbits' debido a súa baixa estatura, que recorda ás criaturas retratadas en 'El Señor de los anillos". Este animal debía ser semellante ao marabu africano, medindo seis metros e pesando uns 16k. Os exemplares desta especie, denominada 'Robustus leptoptilos' extinguiuse a finais do Pleistoceno, aínda que a rexión é unha zona rica en biodiversidade, ten atopado moi poucos fósiles de aves.

para mais información:

http://www.elmundo.es/elmundo/2010/12/07/ciencia/1291743781.html

http://www.eluniversal.com.mx/notas/729686.html

feito por : Érika López 1ºA

En ciencia non todos son éxitos

Quero salientar que se subín esta noticia é porque xusto hoxe a profesora falounos de que na ciencia non todo son éxitos. Que antes de alcanzalo nun proxecto, seguramente fixeronse moitos anteriores, con numerosas horas de traballo e dedicación que non deron ó resultado esperado. Por iso que mellor exemplo que o caso que tivo lugar nestes días no Xapón.
A sonda 'Akatsuki' fracasó no seu intento de colocarse na órbita de Venus, case sete meses despois de ser lanzada desde a Terra. Trátase da terceira ocasión en que Xapón intenta colocar unha sonda na órbita dun planeta que no sexa a Terra, tras dous intentos falidos, en 1998 e 2003 en Marte.
As caras dos científicos eran un poema Junjiro Onoda, director da Axencia de Exploración Aeroespacial Xaponesa, e Masato Nakamura, xestor do proxecto cosmonáutico que ía colocar o satélite Akatsuki na órbita de Venus, tiveron que comparecer en roda de prensa -situación altamente embarazosa nun país onde a honra conta e os erros paganse- para explicar o por que do fracaso.

A expectación suscitada polo lanzamento era de gran relevancia. A misión falida provocou gran desconcerto e decepción neste país. Falta de costume nun país onde a chapuza non é usual e ninguén a practica nin a entende. Pasarán seis anos, se non máis, antes de que volvan intentalo.
Haberá dimisións, seguro.

Esta é a noticia. Eu sinceramente creo, que me parece un pouco esaxerada a reación da xente. Penso que se lles saíu mal, teñen que estudar osa erros cometidos e tratar de solventalos, non creo que o deban de deixar para dentro de 6 anos. Vós que pensades?

Máis información sobre a noticia

(Preme para ler a noticia do lanzamento da sonda)

Feito por: María Isabel Limia Pérez

Cales son as noticias de ciencias que destaca google no 2010? Faltaría algunha?

Editado: Carmen Cid Manzano

¡A mosca máis rara do mundo!

'Mormotomyia hirsuta'

A redescoberta deste insecto sorprendeu a moitos dos investigadores xa que, este exemplar só se observara en dúas ocasións en 1933 e en 1948.

Este peculiar insecto, 'Mormotomyia hirsuta', é unha mosca pero moitos poderían confundila cunha araña xa que, ten un tamaño relativamente grande para ser unha mosca e uns ollos moi pequenos. Os machos caracterízanse por poder estirar as súas patas, estas cubertas por uns pelos amarelos, tamén contan dunhas ás que non lle serven para voar.

Este exemplar foi redescoberto por Robert Copeland e Ashley Kirk-Spriggs nunha cova situada no outeiro Ukazi, a uns 200 km ao este de Nairobi. O único lugar onde foi avistada. Quizais o problema de no poder voar é a razón que a súa vid fose restrinxida a este hábitat tan limitado.

Para máis información
Andrea Gerpe Acosta. 1º A

¡O noso primeiro universo era un líquido!

Físicos do LHC recrean os primeiros microsegundos tras o Big Bang a 10 billons de graos e levanse algunhas sorpresas. Chegaron a unha insólita conclusión tras realizar un experimento a altos niveis de enerxía, no que recrearon os «primeros microsegundos despois do Big Bang».Tras acelerar unha serie de partículas, o equipo cree que, neses primeros momentos, o Universo non só era moi quente e denso, senón que, e aquí ven a novidade, comportabase coma un líquido.

Aceleraron e chocaron entre sí núcleos de plomo nas máis altas enerxías posibles no detector Alice do LHC. Desta forma, xeraron unhas «bolas de fuego» subatómicas muy quentes e densas. A estas altísimas temperaturas, a materia normal mestúrase nunha exótica sopa primordial coñecida como plasma quark-gluón. Varios modelos da física teórica predicen que ese plasma comportaríase como un gas a estos altos niveles de enerxía, pero os primeros resultados dos científicos do LHC botanos por terra.

Os responsables de outro dos seus detectores, o Atlas, creen que o próximo descubrimento será o Bosón de Higgs.

para máis imformación:
http://www.abc.es/20101126/ciencia/primer-universo-liquido-201011261436.html

Tatiana Nespereira Campuzano 1ºB

O primeiro planeta rico en carbono fóra do Sistema Solar

WASP-12b é o primeiro planeta rico en carbono fóra do Sistema Solar, encóntrase a 1.200 anos luz da Terra, orbita moi cerca dunha estrela anfitrioa e pertence a unha clase de planetas coñecidos como "Xupiter quente".

Pola súa elevada temperatura e por ser un planeta xigante non é posible que albergue vida, pero ofrece ós científicos a posibilidade de estudar un tipo de planetas exóticos completamente novos.

A ratio carbono-osíxeno de WASP-12b é superior a un o que respaldaría a teoría de que outro tipo de exoplanetas, os rochosos, podan estar compostos de rochas puras de carbono, como grafito e diamante.

Madhusudhan (o principal autor do estudo) di que para que puidese haber vida neste tipo de planetas tería que ser capaz de sobrevivir a moi pouca auga e oxíxeno e con moito metano e outros hidrocarburos.
Para determinar a composición da atmosfera dun planeta, os astrónomos observan a luz que emite en diferentes lonxitudes de onda. Neste caso, usaron o telescopio espacial da NASA Spitzer. Os resultados combináronse con datos xa dispoñibles doutras observacións realizadas co telescopio Canadá-Francia-Hawai.
Para analizar os datos, Madhusudhan utilizou un programa informático que el mesmo deseñou en 2009, cando traballaba no Instituto de Tecnoloxía de Massachusetts (MIT). O método xa foi empregado para estudar outros exoplanetas, aínda que agora perfeccionouno engadíndolle un método de análise estatística.
Para máis información

Editado por: Lidia Blanco Otero 1ºBacharelato A

Ordenadores biolóxicos: As células que calculan.

exemplo 1*

Ata agora a bioloxía sintética intentou facer ordenadores vivos a partir dos conceptos básicos xa coñecidos sobre a electrónica, pero o problema surxía cando se intentaba conectar as diferentes partes do ordenador. Investigadores da Universidade Pompeu Fabra (UPF) de Barcelona descubriron unha rede de células modificadas que poden facer cálculos complexos. Este importante descubrimento fixo que estos científicos deseñaran e construiran redes de computación biolóxica distribuida con levaduras (organismos unicelulares) modificadas xenéticamente que se poden combinar de moitas maneiras diferentes, que dan coma resultado a molécula sintética. Neste traballo resolveuse o problema utilizando unha nova teoría que prmite construir circuitos avanzados utilizando células vivas como unidades básicas e moi poucas conexións ou enlaces. Trátase dun sistema que permite crear moitos circuitos diferentes cun mínimo de células existentes e que unha vez está feito o circuito, pódese programar añadindo un único composto no cultivo no cal se encontra.A información do circuito modifícase utilizando coma estímulo cloruro de sodio (NaCl) e estradiol (GAL) (exemplo 1*)

Para máis información.

Mario Blanco Cid 1ºA Bach.

Vida sintética, manipulación xenética...problema ético ou só biolóxico.

En Australia nos anos oitenta os coellos e os ratóns devastaban os campos o que supoñía unha merma para a economía do país. O científico Ron Jackson comezou a traballar en 1988 no CSIRO, na división de control de animais. Entre os seus obxectivos estaba xerar unha vacina que esterelizase aos coellos. Certas dificultades con estes animais fixo que se realizase unha "proba de concepto" con ratos. Esta proba consistía en introducir no Virus Ectromelia (EV), que causa as vexigas en ratos, o xen ZP3 de óvulos de ratas. Durante a infección co virus modificado, as células infectadas producirían a proteína dos óvulos. O sistema inmunolóxico dos ratos identificarían as proteína dos óvulos coma propias do virus e eliminaría as células que a producisen. Como resultado as femias infectadas quedarían esterilizadas.
En Xaneiro dese mesmo ano Ron Jackson coa compaña do experto en inmunoloxía Ian Ramshaw, publicaron que a proba de concepto era válida, xa que o infectar ratos de laboratorio con dito virus modificado o 70% das ratas quedaban estériles tras o tratamento. O problema estaba en que apenas funcionaba con outras cepas de ratos e o virus precisaba factores que mellorasen o seu resultado.

A posible solución consistía en introducir ao virus o xen da Interleucina 4(IL-4), coa intención de aumentar a produción de anticuerpos e diminuír a resposta frente os virus. Os científicos australianos modificaran xeneticamente o virus creando un novo virus que causaba a morte de todos os animais involucrados no estudo e o máis sorprendente, o novo virus tamén acababa cos ratos previamente vacinados. Era finais do ano 2000, e os biólogos tiñan a primeira evidencia científica dun virus que pasaba a fronteira da vacinación.
Publicar isto era necesario, pero tamén moi perigoso! O virus rebasaba as fronteiras das vacinas! O mesmo Jackson afirmou que ainda que estivese movida para fins pacíficos e en animais, non en humanos, había que ser un idiota para ver que dita tecnoloxía podía ser tranferible!

Hoxe, dez anos despois, Ian Ramshaw cre que cualquier cousa científicamente interesante debe ser publicada. Actualmente é o director do Centro Nacional de Bioseguridade australiano que traballa no compromiso da investigación científica cos seus posibels riscos. Ian acostúmado a discutir sobre o chamado "dobre uso" da ciencia afirma que non só os bioterroristas persiguen os avances da ciencia se non, na súa opinión, a biodefensa só é unha excusa para traballar nestas áreas e están chegando demasiado lexos!! Aínda que a xustificación sexa a defensa, pódense desenvolver organismos que hoxe no existen e que afecten a humanos.

Este historia recorda os problemas que poden xurdir tras a creación de vida síntetica ou trás a manipulación xenética. Ética, mediciña, economía...Que debe predominar?

Fontes de información.

Editado por Uxía Rodríguez Rodríguez, 1º Bach A

Quen Somos? De Onde Vimos? A Donde Imos? ... un pouco de musica

Dinosaurio nadador

Un equipo internacional de investigadores confirmou que varios dos ósos atopados en Corea do Sur no ano 2008 pertencen a un dinosaurio herbívoro chamado Koreaceratops da familia dos ceratopsianos, que viviu na zona fai 103 millóns de anos.

O seu nome débese ó país de orixe dos investigadores surcoreanos, xaponeses e estadounidenses que integran o equipo. Este dinosaurio, pertencente ó período Cretácico Inferior, foi un bípedo de metro e medio de lonxitude e con fauce similar a picos de ave. Descubriuse que levaba unha vida semiacuática grazas á súa cola plana a cal o axudaba a moverse pola auga, dato moi importante e transcendental que foi publicado na revista científica alemana “Naturwissenschaften”. Os restos do dinosaurio foron descubertos por casualidade por un traballador da cidade surcoreana de Hwaseong, nunha roca que contiña ósos da cadeira e da cola unidos, algo que rara vez acontece.

Para información completa pinche aquí ou aquí

Lucía Rodríguez 1ºB

Restos de microorganismos de fai un millón de anos en Cantabria

O equipo de investigación do Instituto Xeolóxico e Mineiro de España (IGME) demostrou, despois de case dous anos de traballo, que unha rocha surxiu a partir da actividade de microorganismos moito máis pequenos que unha milésima de milímetro, que nos deixaron fósiles de gran valor. Trátase dunha rocha escura, case negra, que percorre centenares de metros dunha cova de El Soplao (Cantabria) por onde antes pasaba un río subterráneo e foi formada fai un millón de anos.

Xeralmente, este tipo de estromatolitos (marcas en pedra dos microorganismos primitivos que xorden como resultado da fotosíntese) non se encontran en covas, xa que non hai luz. Estos organismos, subsistían grazas á quimiosíntese por oxidación do manganeso co que xeraban pequenos desperdicios ata que quedaban completamente cubertos, quedando atrapados. Ó fosilizarse, eses residuos deixaron moldes exactos dos organismos que os crearon.

Rafael Lozano, líder do equipo do IGME nesta investigación, di que é a primeira vez que se rexistra a existencia de estromatolitos en covas e que tiveron sorte de que estiveran tan ben conservados. Este descubrimento achegará importantes claves para o estudo doutros fósiles moito máis antigos.

Para máis información pincha aquí

Editado por Natalia Cid 1ºB

Os restos dun 'botellón' poden valer diñeiro

En España, cada día entran no mercado 51 millóns de envases de bebidas, das cales só o 30% acaban no colector amárelo e o 70% vai ao vertedoiro ou á incineradora. A asociación Retorna quere traer a España o Sistema de Depósito, Devolución e Retorno (SDDR) co obxectivo de introducir este sistema na Reforma da Lei de Residuos.

O ciclo da reciclaxe que se pretende é diferente ao dos colectores amarelos, onde acaban mesturados con outros produtos tóxicos, esta é a razón pola que o material resultante é de moi mala calidade e non serve para facer novos envases.
Se contamina, paga: Con este novo sistema, o consumidor paga 25 céntimos ao comprar a bebida recuperándoo cando devolve o envase baleiro nun establecemento calquera.
Nos grandes e medianos supermercados instalaríanse grandes máquinas de recollida no interior das súas instalación. Nos establecementos pequenos, os envases recolleríanse en bolsas e levaríanse a plantas de conteo para a súa clasificación. Este sistema funciona xa en outros países, como por exemplo Alemaña.

En España, habería un centro de control que xestionaría os depósitos, e se encargaría do ciclo: un produtor cobra os 25 céntimos ao supermercado, que os recupera do consumidor para pagarlle. O produtor envía ese diñeiro ao centro de control. O comercio contabiliza as devolucións de diñeiro que se fixeron para que llas pague ese mesmo centro. Envíase ao centro de control o material recolleito, e se vende para facer novas botellas, novas latas e novos briks de zume ou botellas de cristal, que son os envases que admite o SDDR. Co diñeiro, o centro de control paga ao comercio os 25 céntimos por unidade máis unha pequena comisión que lle permite amortizar os gastos.

No Ministerio de Medio Ambiente comunicaron a Retorna que incluíron no borrador da nova lei de residuos parte das súas alegacións e máis de 100 concellos cataláns asinaron mocións a favor da súa implantación en España.

Para máis información:

http://www.elmundo.es/elmundo/2010/12/02/ciencia/1291310301.html

Feito por:

Yurema Seara Núñez 1ºB