Unha panorámica da Terra

O Landsat da Data Continuity Mission (LDCM) é un satélite da NASA cuxa misión é monitorizar a Terra dende a atmosfera e poder así estudar os recursos necesarios para a sosteñibilidade da humanidade, tanto en alimento como auga e bosques. Ademais de controlar o impacto do crecemento de poboación, rexistra tamén os cambios que se producen no clima. Este tipo de satélites teñen unha órbita circular heliosincrónica ó redor da Terra a 705 kilómetros de altura. Con esta órbita, cada vez que cruzan o Ecuador, fano de Norte a Sur en 15 minutos.

Este satélite escaneou unha franxa da Terra de 9600 kilómetros de longo e 185 de ancho (19 megapíxeles), obtendo así unha incrible fotografía panorámica do noso planeta, a máis ampla tomada ata o momento. Abarca dende o centro de Rusia ata o norte de Sudáfrica. Nesta imaxe o 90% é terra, o que é pouco doado de lograr para unha panorámica tendo en conta que o noso planeta está cuberto de auga preto dun 70%. Na páxina web da misión recóllense todas as imaxes nun mosaico en alta definición:

  http://earthobservatory.nasa.gov/Features/LDCMLongSwath/?src=features%20-hp

Fontes de información:

http://www.elmundo.es/elmundo/2013/05/20/ciencia/1369042621.html

http://www.larazon.es/detalle_normal/noticias/2350987/sociedad+ciencia/la-mision-landsat-obtiene-la-mayor-imagen-pano#.UZp3aLWeN9A

http://earthobservatory.nasa.gov/NaturalHazards/view.php?id=81133

Antía Quintana Gallego, 1º BACH A

Confírmase que o ser humano é máis tonto que fai dous séculos

Segundo un estudo feito por varias universidades de Europa, o ser humán é máis tonto que fai dous séculos.

Este estudo afirma que os homes e mulleres da época vitoriana (época do reinado da raíña Vitoria de Inglaterra (1837-1901)) que destaca pola exaltación tanto científica como artística, eran moito máis intelixentes que na actualidade. Tamén asegura que a intelixencia dos países occidentais descendeu de forma notable desde fai uns séculos.

Parece ser que os científicos realizaron unhas probas aos cidadáns desde finais do século XIX ata a actualidade baseándose nos tempos de reacción aos estímulos visuais. E isto deu un resultado lamentable en canto á velocidade dos nosos reflexos xa que é moito máis penosa que a dos nosos antepasados.

Ademais, os científicos descubriron que un home promedio tiña un tempo de reacción de 183 milisegundos en 1884, un tempo que aumentou ata os 253 milisegundos en 2004. No mesmo período, o tempo de reacción das mulleres ascendeu aínda máis; de 188 a 261.

O tempo de reacción ante un estímulo considérase bo indicador da intelixencia dun individuo (sen importar o nivel de educación) e por iso, os investigadores conclúen que as actuais xeracións teñen un cociente intelectual 14 puntos inferior ao dos seus antepasados vitorianos (1,23 puntos menos por década). Esta cifra contradi o chamado efecto Flynn, según o cal o cociente intelectual da poboación tende a aumentar cada ano desde a Segunda Guerra Mundial.

Segundo explica no diario británico The Telegraph Michael Woodley, investigador da Universidade de Umea en Suecia e responsable do estudo, que se publica na revista Intelligence, «a nosa intelixencia diminuída débese probablemente a unha 'marcha atrás' no proceso da selección natural. As persoas máis intelixentes teñen agora menos fillos que en décadas anteriores (polas presións da vida moderna), mentres que as persoas con xenes menos favorables teñen máis». O estudo é polémico e seguramente encontrará oposición na comunidade científica

Enlaces:

http://www.abc.es/ciencia/20130520/abci-tontos-hace-siglos-201305201105.html 

http://www.minutouno.com/notas/287948-confirman-que-el-ser-humano-es-mas-tonto-que-hace-dos-siglos 

http://www.labrujula24.com/noticias/lbn/20130520/1369057686.html

http://notainteresante.com.mx/?p=2072 

Paula Meixeiro Calvo, 1º Bach. D

Qen quere tanto talento?

“Da penuria da situación económica española non só falan as dramáticas cifras do paro (6.202.700 desempregados). A taxa de temporalidade e a consecuente precarización no emprego é unha das máis altas de Europa. Un de cada catro contratos é temporal, o que responde á estrutura económica dun país na que predominan o turismo e a construción. O primeiro está lastrado pola estacionalidade. O segundo, por man de obra pouco cualificada. Que está a facer España para saír airosa da crise e corrixir as súas debilidades endémicas?

A resposta púidose atopar esta semana nos espazos dedicados á ciencia dos medios de comunicación. As historias de Ana María Martínez Gil, química; Diego Martínez Santos, físico, e Nuria Martí Gutiérrez, bióloga, son máis que elocuentes. 

Ana María Martínez Gil traballa no Instituto de Química Médica do CSIC (Centro Superior de Investigacións Científicas) e tivo que suspender a investigación sobre o Alzheimer na que estaba traballando. Acabouse o diñeiro, así que non poderá seguir indagando, de momento, sobre o fármaco que analizaba para combater tan terrible enfermidade.

Diego Martínez leva varios anos traballando fóra de España. Primeiro estivo no CERN (o Laboratorio Europeo de Física de Partículas) e agora no Nikhef, o Instituto de Física de Partículas de Holanda. Pretendía volver a España e inscribiuse na convocatoria das bolsas Ramón e Cajal, pero nin sequera foi preseleccionado. Dáse a circunstancia de que se decatou ao mesmo tempo de que a Sociedade Europea de Física dáballe o premio ao mellor físico novo de Europa, pero no Ministerio de Economía (do que depende a Secretaría de Estado de Investigación) rexeitáronlle por falta de liderado internacional. Martínez mostrou a súa perplexidade, pero tamén a súa comprensión. Os tallos neste sector foron tan drásticos que non hai sitio para tanto talento. As bolsas Ramón e Cajal (contratos, en realidade, de investigadores para cinco anos) iniciáronse en 2001 con convocatorias de 780 prazas anuais. O ano pasado nin sequera houbo convocatoria e para este adxudicáronse só 175 postos.

A historia de Nuria Martí non é moi distinta. Traballaba no Centro de Investigación Príncipe Felipe de Valencia, pero os recortes desembocaron nun ERE no que resultou afectada. Aquí tamén o tallazo foi espectacular. O Goberno valenciano reduciu á metade en 2011 o orzamento deste centro, que pasou de 9,8 millóns de euros anuais a 4,6. O despedimento deixou a 113 traballadores na rúa, moitos deles investigadores con evidente talento e forzou o peche de 14 dos 26 laboratorios existentes. A bióloga pediu traballo na Universidade de Saúde e Ciencia de Oregón e déronllo. Alí traballa agora e alí participou xustamente nun dos máis espectaculares avances da biomedicina dos últimos tempos: a obtención mediante clonación de células nai humanas, un fito histórico da historia da ciencia.

A educación e un alto e sostido investimento en I+D+i (investimento, desenvolvemento e innovación) son claves para a economía dun país, especialmente se este non dispón doutras fontes naturais de riqueza. Pero este Goberno (e con el as grandes empresas públicas e privadas) non parece disposto a modificar esta pobre estrutura, cunha baixa intensidade de investimento tanto público como privada en I+D+i  e unha alta proporción de ingresos provenientes do turismo e o ladrillo. Os recortes en Educación e investigación son os primeiros que acometeu, torpedeando as humildes melloras rexistradas nos anos precedentes.

A única receita do Goberno  para sacar a España do coma económico no que está sumida é a reforma laboral. Despreza outras ferramentas como a reforma da Administración, colonizada polos políticos, ou liñas financeiras que si hai para outros sectores, como o do automóbil, no que España non dispón de patentes e, por tanto, do valor engadido que enriquece a un país. E o caso é que, como di Joan Guinovart, director do Instituto de Biomédica, para incentivar a investigación non fan falla grandes sumas de diñeiro. O que fai falla, creo eu, é unha visión de longo alcance. Pero diso tamén carecemos.”

Este artigo foi publicado no pariódico dixital “El País”, baixo o título ¿Qué necesita tanto talento?.Foi escrito por Gabriela Cañas, e gustaríame invitar a todo o que lea o meu post a reflexionar. Reflexionar sobre a nosa situación, a dos estudantes que vemos cada día noticias como a destes xóvenes científicos, e tamén vemos aumentada a cifra dos novos emigrantes. Reflexionar e ver que, cando un rapaz deixa os seus estudos, ou non os deixa pero non busca dar o mellor de sí, non nos debería extrañar, porque a realidade non é a que nos pintaban hai uns anos, cando nos dicían que con estudar xa o tiñamos todo arranxado. Agora non. Agora, para traballar en España tes que ter “contactos”, ou se non, por moito que traballes no CERN, ou porque esteas buscando a cura ó mal do século XXI, aquí non vas traballar.

Fontes:
 http://sociedad.elpais.com/sociedad/2013/05/19/actualidad/1368981461_645043.html

Mauro Rivas Ferreiro, 1º C

Físicos do LHC crean a gota de auga máis pequena do mundo.

Ten un tamaño de tres a cinco protóns e inflúe como a sopa primordial do Universo.

Son 100.000 veces máis pequenas que un átomo de hidróxeno ou cen millóns máis pequenas que un virus. Os investigadores obtuvieronas chocando protóns con ións de plomo a velocidades cercanas á da luz no Gran Colisionador de Hadrones (LHC).

Estas gotiñas fluen de forma similar a como o fai o plasma quark-gluón, un estado da materia que é una mezcla das partículas subatómicas que compoñen os protóns e os neutróns,e que só existe a temperaturas e densidades extremas. 

300 partículas fluen xuntas

Os investigadores levan unha década tratando de recrear o plasma quark-gluón ó colisionar núcleos de ouro no Laboratorio Nacional de Brookhaven. Este exótico estado da materia créase cando os núcleos chocan e volcan unha parte da súa enerxía no espacio entre eles. Cando se libera a enerxía suficiente, algúns dos quarks e gluones nas partículas colindantes fúndense xuntos para formar o plasma. 

Fontes de información:

http://www.abc.es/ciencia/20130519/abci-fisicos-crean-gota-pequena-201305171451.html

http://alquimiayciencias.blogspot.com.es/2013/05/fisicos-crean-la-gota-mas-pequena-del.html

Carlos Álvarez Sabucedo, 1ºBach. A.

FRACTURA POLO FRACKING

Este fin de semana numerosas localidades españolas vivirán movilizacións contra o "fracking". A febre pola extracción de gas "non convencional" desatou o debate entre os que se mostran a favor e en contra da polémica técnica da fractura hidráulica. Sociedade, ecoloxistas, expertos e políticos posicionanse. As intencións da industria chocan coa forte contestación social.

                     

   Os impulsores do fracking utilizan a dependencia enerxética do exterior como xustificación para a súa actividade. España, cunha dependencia enerxética exterior de máis do 80%, ten unha enorme vulnerabilidade nese sentido. Nembargantes, o certo é que os derradeiros gobernos de España despreciaron a nosa principal fonte de enerxía: o sol. Namentras as enerxías renovables son unha alternativa segura e limpa, o fracking exponnos a altos riscos para a saúde e o medio ambiente.

     Perigos do fracking:

  -Riscos durante a perforación: Riscos de explosión, escapes de gas, escapes de ácido sulfhídrico e derrumbes da formación sobre a tubería.

  -Contaminación de acuíferos: Posibilidades de que unha das fracturas inducidas alcance un acuífero, contaminando a auga cos fluídos da fracturación e co propio gas da formación que se pretende extraer.

  -Contaminación do aire: Moitos destes aditivos son volátiles pasando á atmósfera directamente. Por outro lado para o acondicionamento e inxección na rede de suministro, unha cantidade deste gas, pasará á atmósfera por escapes. Este é un gas de efecto invernadoiro moito máis potente que o propio CO2.

  -Terremotos: Constatouse un aumento da sismicidade coincidindo cos periodos de fracturación hidráulica.

  -Ocupación do terreo: Solen perforar de 1,5 a 3,5 plataformas por km2, cunha ocupación de 2 hectáreas por cada unha, o que supón un gran impacto paisaxístico. O periodo de ocupación de cada un destes pozos é dependendo da riqueza enerxética do subsolo variable entre 5 e 7 anos.

  -Especulación económica: Deixase entrever unha gran forza dos lobbies enerxéticos estadounidenses para vender o producto.

   EEUU é o verdadeiro motos e exportador desta técnica e o que está impulsando a súa expansión no resto do mundo. Noutros países a situación legal está como segue: En Europa xa se declararon moratorias ou prohibicións ó fracking, como por exemplo en Francia, Bulgaria, Irlanda, Rumania, Chequia, ou algúns estados alemáns. Noutros coma Austria, impóñense límites ambientais moi severos para o uso da técnica. En EEUU, onde están usando ampliamente a fractura hidráullica desde hai unha década,  a oposición popular está moi extendida tras comprobarse os perigos reais desta técnica.

                      

Enlaces: 
http://www.publico.es/455582/fractura-por-el-fracking
http://www.europapress.es/castilla-y-leon/noticia-mas-2000-personas-manifiestan-burgos-contra-barbarie-fracking-20130518194123.html
http://www.publico.es/455612/centenares-de-personas-marchan-contra-la-barbarie-del-fracking

FRANCISCO RODRÍGUEZ VALENCIA, 1º BACH "A".

O CSIC frea un ensaio sobre o Alzheimer por falta de financiación

O CSIC denunciou esta semana que por falta de financiación non foi posible pór en marcha o ensaio clínico en fase III dun fármaco contra ó Alzheimer.

Este fármaco, denominado Tideglusib, probado en modelos animais, aumenta a capacidade de aprendizaxe, frea a morte neuronal e diminúe a inflamación cerebral, resultados que se publicaron no 2009 na revista Neurobiology of Aging.

 Para comprobar a eficacia dun fármaco en humanos, cada fármaco ten que superar 4 fases. O Tideglusib superou a fase I (demostrouse a súa seguridade probándoo en voluntarios sans) e a fase II na que se probou a seguridade en 350 pacientes con Alzhéimer nos que comezaron aparecer leves sinais da súa eficacia. Pero agora o grupo de investigadores non pode seguir. Para realizar a fase III, que xa tiña que estar en marcha dende finais do 2012, é necesario recrutar a 1500 pacientes de varios países.

Noutras ocasións as administracións financian os ensaios clínicos nas primeiras fases, e as fases III e IV son apoiadas por laboratorios ou compañías farmacéuticas. Agora os investigadores están en contacto con ambas partes, intentando conseguir o diñeiro suficiente co fin de levar a cabo o seu proxecto, que se se proba a súa eficacia podería estar no mercado en tres anos.

Sería un paso moi importante no tratamento desta enfermidade que cada día afecta a máis persoas. Pero é moi importante que se comprobe a eficacia do fármaco e tamén habería que ter en conta os seus efectos secundarios, para evitar situacións como a de fai unhas semanas, na que Europa suspendeu a venta do relaxante Myolastan, por risco de reaccións cutáneas.

FONTES DE INFORMACIÓN

http://www.publico.es/455339/el-csic-frena-un-ensayo-sobre-el-alzheimer-por-falta-de-financiacion

Iago Rodríguez Peña 1º BACH A

A SIMBOLOXÍA DA RECICLAXE

Cada 17 de Maio celébrase en numerosos países o Día Mundial da Reciclaxe. Hoxe en día insístese en que o consumidor final é " peza clave" na cadea da reciclaxe, polo que se considera prioritario acercar os puntos de recollida e facer máis fácil a su labor. Para esto, estanse intensificando campañas de sensibilización centradas en fomentar a cultura da reciclaxe e divulgar a importancia da recollida selectiva de residuos entre os usuarios domésticos e profesionales.

   Ante as dúbidas que poden surxir respecto ós símbolos que acompañan ós envases que adquirimos, eiquí vos deixo unha rápida lista:

   Möbius Loop

   Bucle de Möbius: Indica que os materiais cos que foi fabricado poden reciclarse. Cada unha das frechas alude a un paso distinto do proceso de reciclaxe:  a recollida, a transformación e a volta ó mercado das materias primas reutilizadas. Se aparece un porcentaxe no seu interior alude a que só é reciclable nesa cantidade.

 Tidyman: Este simpático homiño anímanos a depositar cada residuo no lugar oportuno(papeleira, contenedor, iglú verde ou punto limpo)

 


    Punto Verde
   O Punto Verde que inclúen certos envases asegura que estos serán valorizados gracias a un Sistema Integrado de Xestión  (Ecoembes en España).
    Aluminio              Aceiro                 Cartón.

     Os distintivos que máis problemas poden plantexarnos á hora de identificar a composición dun ben que compramos e consumimos gardan relación, quizais, cos plásticos. Dende o Blog Amarelo, verde e azul  (de Ecoembes) bótannos un cable para descifrar estes xeroglíficos.
   1- PET o PETE (Polietileno tereftalato): Típico de envases de alimentos e bebidas porque é lixeiro e resistente.
   Aluminio reciclable.
  2- HDPE (Polietileno de alta densidade). Gracias a súa versatilidade e resistencia química emprégase, sobre todo, en envases relacionados coa hixiene, a limpeza do fogar ou os químicos industriais.
   Cartón reciclable.
   3- Vou PVC (Vinílicos ou Cloruro de Polivinilo). Tamén é moi resistente, polo que forma parte de mangueiras, equipamentos médicos, ventás, materiais para construcción, etc.
   4- LDPE (Polietileno de baixa densidade). Forte, flexible e transparente. Pódese observar en todo tipo de bolsas.
   Aceiro reciclable
   5- PP (Polipropileno). O seu alto punto de fusión permite enveases capaces de conter líquidos e alimentos quentes. Utilízase na elaboración de envases médicos, iogures, tapas, etc.
   6- PS ( Poliestireno). Pratos e vasos de usar e tirar, bandexas desechables para alimentos ou os envases de aspirina básanse nel. O seu punto de fusión fai posible que poda derreterse en contacto coa calor.
    Recollida selectiva de aparatos eléctricos e baterías. 

   Enlaces: 

http://www.abc.es/natural-vivirenverde/20130517/abci-simbologia-reciclaje-201305171247.html

http://www.madridiario.es/2013/Mayo/medioambiente/231724/dia-mundial-del-reciclaje-recyclia-consumidor.htmlml

Francisco Rodríguez Valencia, 1º Bach "A"

SOBRA TALENTO NESTE PAÍS ?

Nestes últimos días estamos coñecendo feitos que nos poñen os pelos de punta como é o caso de Diego Martínez  Santos, un investigador galego ao que se lle negou un contrato Ramón y Cajal o mesmo día que a Sociedade Europea de Física o premiaba como mellor investigador mozo de Europa. Como se pode entender isto? Parece ser que el non daba a media necesaria para logralo polo que me pregunto que, se el non dá a media, quen a dá? Dá a impresión de que neste país sobra talento investigador. Nas nosas universidade fórmanse os mellores profesionais que , visto o visto, teñen que saír fóra, ou sexa emigrar, para que se lles recoñeza o que valen e iso despois do que custou a súa formación. Porque polo visto isto non é unha excepción senón todo o contrario. A este caso súmanse o de José Manuel Castro Tubío, investigador do Sander Institute en Cambridge ou o da toxicóloga Ana de Castro, entre outros moitos.

Os recortes en educación, becas e  investigación (o programa de Ramón y Cajal pasou de 350 prazas hai anos e de 250 na convocatoria anterior a 175  na última). Non fai falta ser moi listo para decatarse de que queda fóra xente dun nivel altísimo e que son outros países os que se aproveitan deles.

Tampouco hai que ser moi listo para decatarse de que están hipotecando o noso futuro e o do noso país.

Pero canto tempo tardarán en caer na conta os nosos “brillantes” polícos? e se xa caeron, porque non fan nada?...

http://www.lavozdegalicia.es/noticia/sociedad/2013/05/17/investigadores-gallegos-critican-ramon-cajal/0003_201305G17P30991.htm

http://sociedad.elpais.com/sociedad/2013/05/16/actualidad/1368732454_051908.html

Brais Casas Fernández 

Descubren en Canadá a agua máis antiga do mundo

Un equipo de investigadores da Gran Bretaña acaba de facer público o descubrimento da auga máis antiga do mundo.Está a dous Km e medio baixo a superficie de Ontario e permaneceu inalterada e sen contacto alguno co exterior durante ao menos 1500 millones de anos(podería chegar aos 2640 millóns de anos). A auga na que abundan  os elementos químicos necesarios para a vida, dará novas pistas sobre como éstas surxiu no noso planeta, e posiblemente noutros.O traballo publicouse en Nature onte.

Estas reservas de auga, dicen os investigadores, poderían incluso conter algunha forma de vida, xa que teñen todos os elementos necesarios para iso.Pero non só neso. En efecto,as rocas que a manteñen atrapadason moi parecidas ás de Marte, o que reaviva as esperanzas de encontrar vida baixo a superficie do Planeta vermello.O hachazco podería obligar a cambiar as ideas establecidas sobre que lugares do noso propio mundo son aptos para a vida, así como ofrecer novas pistas sobre como poden desenrrolarse e evolucionar microorganismos en condicións de completo illamento

Busqueda en Marte

Antes de este hachazgo, a única auga con esa idade parecida foi hachada en pequenas burbullas no interior de rochas, e ese auga non podería sustentar vida.Pero a auga encontrada na vida canadiense se filtra pola rochas nunha cantidade que se estimou en dous litro por minuto,algo moi parecido á encontrada nunha mina sudafricana a 2800 metros de profundidade e na que sí se encontraron formas de vida.

Ballentine e seus colegas non están seguros inda se neste subterráneo canadiense hai ou non vida,inda que o autor principal do estudio,Greg Holland, da Universidade de Lancaster, afirma que "nosos colegas canadienses están inda intentando determinar se nese auga hai algunha forma de vida. Do que podemos estar seguros é que identificamos unha forma na que os planetas poden crear e preserva un ambiente favorable para os microorganismos durante miles de millóns de anos. E todo iso,ademáis,con independencia de cómo de hospitalaria poida ser a superficie. Ábrese así a posibilidade de que existan ambientes similares tamén baixo a superficie de Marte".

Fontes de información:
http://cienciados.com/descubren-en-canada-el-agua-mas-antigua-del-mundo/

Adrián Prieto Fernández 1ºD bach

A clonación terapéutica por fin se consegue en humanos

Casi unha década despois de que o científico coreano Woo Suk Hwang anunciara que lograra clonar 30 embrións humanos co fin de conseguir novas terapias celulares,algo que finalmente revelouse como un gran fraude,un equipo de investigadores estadounidenses conseguiu por fin o tan ansiado paso:obter células nai embrionarias humanas a partir dunha célula adulta,o que se podería denominar clonación terapéutica.

A investigación dirixida por Shoukhrat Mitalipov,científico ruso que traballa no Centro Nacional de Oregón para a Investigación sobre primates (ONPRNC),é en realidade unha continuación dos estudos que dende fai anos leva realizando nestos animais e que o levaron en 2007 á obtención de células nai de embrións de macacos.

Agora coa modificación da técnica empleada nestes monos,conseguiu dar o salto que moitos científicos intentaran durante anos pero que ninguén conseguira ata agora.

"Os nosos resultados ofrecen unha nova forma de xerar células nai de pacientes con tecidos e órganos dañados ou deteriorados",explicou un comunicado Mitalipov."Estas células nai poden rexenerar e reemplazar a aquelas células danadas e mellorar enfermidades que afectan a millóns de persoas".

Neste caso o equipo de Mitalipov do que forma parte a embrióloga española Nuria Martí Gutiérrez utilizou óvulos de gran calidade procedentes de voluntarias sás aos que se lles retirou o núcleo, e dentro do seu citoplasma se lles introduxo o núcleo dunha célula da pel,(fibroblasto),dun paciente con síndrome de Leigh.  Este proceso levouse a cabo nunha solución enriquecida con cafeína que inhibe unha enzimas que entorpecían o proceso.Tras sometelos á técnica da electroestimulación, conseguiuse obter un embrión do que derivaron células nai.

"Este traballo abre a porta a que outros grupos do planeta intenten reproducir estes resultados.Dentro de pouco esta técnica verase como unha alternativa dispoñible" afirma Javier García Sancho,presidente da Sociedade Española de Terapia Xénica e Celular.

Sen embargo como apunta Felipe Prosper director da Área de Terapia Celular da Clínica Universitaria de Navarra,esta investigación,"inda que bonita e espectacular,non creo que teña ningunha repercusión clínica.Dende que Yamanaka desenrrolase o método de reprogramación celular,hai unha maneira más sinxela e menos costosa de conseguir céculas pruripotentes ou IPS.

Fontes de información

http://www.lavozdegalicia.es/noticia/sociedad/2013/05/15/cientificos-estados-unidos-logran-clonar-celulas-madre-embrionarias-personas/00031368635035968542192.htm

http://sociedad.elpais.com/sociedad/2013/05/15/actualidad/1368628879_460568.html

Pablo Estévez Feijoo 1ºA Bachiller

Posible fin da fame no mundo?

A FAO (organización das nacións unidas para a alimentación e a agricultura) móstrase moi a favor da inxesta de insectos como dieta habitual.Pódenos resultar algo repugnante, pero estímase que polo menos dous millóns das persoas, principalmente en África e Asia, xa incluían estos animais na súa alimentación dende fai anos, maioritariamente debido á súa cultura e costumes.Quizáis cambiemos de opinión ao coñecer o gran valor nutritivo destas especies, que contan cun alto índice de proteínas, grasas saudables, vitaminas, calcio e sales minerales, moito máis que por exemplo a carne de vacuno.

¿Qué vantaxes ofrece fronte á carne do gando común?

•  Os insectos teñen un fácil acceso para todo o mundo, posto que se atopan en gran cantidade na natureza mesma, ou, no caso de querer crialos, o seu gasto
  
  veríase moi reducido, xa que só se precisarían 2kg de alimento para producir 1kg de carne, mentres que no caso dunha vaca, precísanse 8 kg de alimento para producir un de carne.

• Apenas producen emisións contaminantes para o medio ambiente como o metano, amoníaco, gases de efecto invernadoiro ou estiércol.

  A idea de expansión de territorios de cultivo resulta totalmente insostible para o medio ambiente; os océanos agótanse e o cambio climático faise cada vez máis notorio, o que dificultaría o cultivo.

En 2030, calcúlase que o mundo terá que alimentar a máis de 9.000 millóns de habitantes, ademáis dos miles de millóns de animais que se crían anualmente.

Entón, ¿por qué non optar por unha dieta que inclúa insectos? Sen dúbida, sería unha opción para combater a fame no mundo, ou polo menos sería de gran axuda. 

Fontes de información:

http://www.muyinteresante.es/ciencia/articulo/la-fao-recomienda-comer-mas-insectos-961368526831

http://sociedad.elpais.com/sociedad/2013/05/13/actualidad/1368457967_724617.html

Gloria de las Heras Calviño, 1º Bach D.

Chris Hadfield deixa a estación espacial ó ritmo de David Bowie.

Chris Hadfield, astronauta canadiense e hasta este luns comandante da Estación Espacial Internacional (ISS), despediuse da súa estancia no módulo espacial rodando un vídeo musical: unha versión do tema Space oddity de David Bowie.

O astronauta canadiense foi moi activo nas redes sociáis durante súa estancia no módulo espacial. Hadfield publicou continuamente fotografías da Terra en Twitter e seus videos en Youtube explicando por qué non se debe chorar no espacio, cómo se lavan os dentes ou se afeitan os astronautas e o que fan  día a día na ISS, foron vistos por centos de miles de personas.

Os membros máis veteranos da tripulación actual da ISS regresaban este luns á Terra a bordo da nave "Soyuz", según informou a NASA.

Fontes de información:

http://www.20minutos.es/noticia/1812998/0/estacion-espacial-internacional/comandante-chris-hadfield/video-musical-bowie/

http://www.antena3.com/noticias/ciencia/astronauta-que-nos-enseno-llorar-espacio-despide-versionando-bowie_2013051300090.html
Carlos Álvarez Sabucedo, 1ºBach A.

A AUGA DA LÚA É IDENTICA Á DA TERRA.

Os investigadores creen que a auga sempre estivo no noso satélite e que foi depositada polos meteoritos primitivos que tamén a levaron ó noso planeta.

           

   Recentemente, unha nave da NASA e unha nova investigación de mostras das famosas misións Apolo demostraron que a Lúa contén auga, tanto na súa superficie como no interior. A procedencia deste líquido foi obxeto de debate entre os científicos, que non se poñen de acordo de cómo chegou ata alí. Un novo estudio realizado por investigadores estadounidenses suxire a revista Science que provén de meteoritos primitivos, igual que a da Terra, e que posiblemente, sempre estivo alí desde a orixe misma do noso satélite.

   Para chegar a esa conclusión analizaron mostras de vidrio volcánico presente en rochas traídas durante as misións Apolo 15 e 17, que se levaron a cabo en 1971 e 1972, respectivamente.

   Este material contiña pequenas trazas dunha especie de cristais denominados inclusións fundidas, nas que quedan rexistrados os procesos magmáticos que tiveron lugar no pasado na Lúa. A proporción de isótopos de hidróxeno que contiña este magma lunar é similar ó que atoparon na Terra, segundo os autores desta investigación. De feito, sosteñen que a composición isotópica da auga que se atopa no magma da Lúa non se pode distinguir da auga das condritas carbonáceas coas que compararon o material traído do noso satélite.

   Durante moito tempo os científicos sospeitaron que condritas carbonáceas coma estas, entre as que están os meteoritos máis antigos dos que figuran nos rexistros, foron as que por primeira vez trouxeron auga o noso Sistema Solar. Según esta teoría, parte da auga que hai na Terra orixinouse cando estas condritas impactaron contra o noso planeta. Os científicos creen que a auga do noso planeta tivo a súa orixe ó mesmo tempo que se formou a Lúa.

    Esto non é necesariamente incompatible coa idea de que a Lúa se formou por un impacto xigante contra a Terra primitiva, pero presenta un problema. Cómo puido sobrevivir a auga a un choque tan violento. Segundo os investigadores, esto suxire que hai algúns procesos importantes que todavía non se entenden acerca de cómo se forman os planetas e os seus satélites.

                      Enlaces: 
     http://www.abc.es/ciencia/20130509/abci-origen-agua-luna-201305091848.html
http://www.elperiodico.com/es/noticias/ciencia/agua-del-interior-tierra-luna-tiene-origen-comun-2387590
http://www.elmundo.es/elmundo/2013/05/09/ciencia/1368120200.html


               Francisco Rodríguez Valencia, 1º Bach "A"

A Terra, 28 anos despois

Glaciar Columbia, Alaska (USA)

Google Earth Engine é unha ferramenta creada por este xigante de Internet xunto coa NASA e a revista TIME, entre outros. Fai posíbel retroceder no tempo e ver os cambios na paisaxe da  Terra ó longo dos anos, concretamente dende 1984 ata 2012.

Fíxose coa técnica “time-lapse”. Consiste no emprego dunha serie de imaxes fixas de distintos momentos, neste caso tomadas vía satélite, e crear unha secuencia animada con elas. Empregáronse millóns de imaxes e trillóns de pixels, obtidos na misión Landsat, que ven recopilando datos dende a década dos 70.

Lago Urmia, Irán

Así podemos ver o crecemento da cidade de Las Vegas, a deforestación do Amazonas ou expansión costeira, incluída a construción de illas no mar, en Dubai entre outras.

Ademais de sorprender os usuarios, con esta ferramenta pretenden informar a comunidade do que lle estamos a facer  á Terra e das estratexias que deberíamos empregar nun futuro se queremos conservar o noso planeta.         

           ENLACE

http://earthengine.google.org/#intro/LasVegas

                                                                   

Fontes de información:

http://tecnologia.elpais.com/tecnologia/2013/05/09/actualidad/1368118355_385741.html

 http://www.elmundo.es/elmundo/2013/05/10/navegante/1368196539.html

Iago Rodríguez Peña 1º BACH A

Que é o "fracking"?

Dúas perspectivas de ver o "Fracking", a primeira (totalmente obxetiva) de Wikipedia.org , e a segunda (mostrando descontento) de "Change.org":

A fractura hidráulica (comúnmente coñecida en inglés como fracking ) é unha técnica para posibilitar o aumento da extracción de gas e petróleo do subsolo. O procedemento consiste na inxección a presión de algún material no terreo, có obxetivo de ampliar as fracturas existentes no sustrato rocoso que encerra o gas ou o petróleo, e favorecendo así súa salida hacia o exterior. Habitualmente o material inxectado é auga con area e produtos químicos, aunque ocasionalmente podense emplear espumas ou gases.

¿Porqué algunha xente está en contra desta técnica? 

O Fraking é unha técnica altamente contaminante, prohibida xa en Francia e suspendida noutros países como Canadá polo seu elevado impacto ambiental. A técnica protexida mediante patente inxecta máis de 600 substancias contaminantes no subsolo terrestre mantidas en secreto e soamente coñecidas mediante os análisis de auga realizados nas áreas de extracción. Os estudios de impacto ambiental foron presentados de forma fraccionada para salvar os escollos legáis e a administración e os séus promotores manteñen unha absoluta opacidad e desinformación sobre o tema.

________________________________________________

Aquí vos deixo un documental en inglés (subtitulado ao castelán) sobre os efectos desta técnica.

Crees que por aforrar un pouco é axeitado usar estes métodos?
Fontes de información:
http://es.wikipedia.org/wiki/Fracturaci%C3%B3n_hidr%C3%A1ulica
http://www.change.org/es/peticiones/contra-la-t%C3%A9cnica-de-fraking
http://www.ecologistasenaccion.org/article7910.html

Carlos Álvarez Sabucedo, 1º Bach. A.

TRISTE RÉCORD

A Administración Nacional Oceánica e Atmosférica de Estados Unidos acaba de revelarnos un triste récord; o nivel de dióxido de carbono superou por primeira vez as 400 partes por millón, é dicir, a emisión de gases de efecto invernadeiro alcanza o seu máximo histórico. Non é pois para estar orgullosos senón todo ao  contrario, o bastante preocupados como para tomar conciencia dunha vez por todas de que de seguirmos así, o dano causado no medio ambiente polas nosas actividades e polo uso intensivo de combustibles fósiles contaminantes pode ser letal para o futuro do planeta. Segundo o científico Michael Mann estamos volvendo a un clima prehistórico, o do Mioceno, pero daquela, hai máis de 10 millóns de anos, as temperaturas eran máis quentes, había  pouco xeo e o nivel do mar estaba moi debaixo do actual. Concluíndo; ou baixamos os niveis de dióxido de carbono ou  será a fin do noso planeta e do que entendemos hoxe por vida.

 

http://www.lavozdegalicia.es/noticia/sociedad/2013/05/10/nivel-co2-situa-nivel-alto-millones-anos/00031368219245956871503.htm

Brais Casas Fernández

A nosa historia en 2 minutos

Por casualidade atopei este vídeo na rede e pareceume interesante. Trátase dunha montaxe de imaxes feito por un alumno dunha escola de cine. Un vídeo que viaxa a través do tempo destacando os acontecementos da Terra por orde cronolóxico. O seu final é un pouco catastrófico, pero penso que é importante que estea no noso blog para facernos reflexionar sobre a nosa actuación no noso planeta Terra e as consecuencias que pode causar se non tomamos conciencia. 



Iago Rodríguez Peña 1º BACH A

O exceso da hormona do estrés provoca perda de memoria

O estrés ten consecuencias visibles, como a baixa de defensas ou a perda de sono. Sen embargo, tamén existen consecuencias a nivel celular e cerebral que poden afectar gravemente á nosa saúde e rendemento a longo prazo. Un recente estudo realizado polo Centro de Investigación Biomédica en Rede de Enfermidades Raras (CIBERER) e o Hospital Sant Pau demostrou, por primeira vez en humanos, que un exceso de cortisol (a hormona do estrés) reduce considerablemente a materia gris na zona do hipotálamo do cerebro, provocando a perda de memoria.

O estudo estivo baseado en resonancias magnéticas aplicadas a pacientes afectados polo síndrome de Crushing, unha enfermidade rara na que o propio organismo produce un exceso de cortisol. As persoas sometidas a este estudo estaban xa curadas e, aínda así, observouse que se producira unha redución da materia gris nesa zona cerebral, o que provocaba perdas de memoria.

Este trastorno neuronal explícase porque diminúe o metabolito N-acetilaspartato (o que indica que a materia gris está danada) e aumentan o glutamato e a glutamina (o que demostra que a materia branca do cerebro crece como mecanismo de compensación). O feito de que os pacientes estivesen curados demostra que o dano causado pola hormona do estrés é irreversible.

A relación entre esta patoloxía e a perda de memoria xa se estudara anteriormente en animais, pero nunca en humanos. Este estudo abre novas vías de investigación como comprobar os danos que produce o estrés crónico diario ou facer un seguimento dos pacientes que se tratan con altas doses de fármacos glucocorticoides, como a cortisona, xa que imitan a acción do cortisol.

Fontes de información:

http://elperiodico.com/es/noticias/ciencia/exceso-hormona-estres-causa-perdida-memoria-2381064

Antía Quintana Gallego, 1º BACH A

Holanda estrena cubos de lixo intelixentes: pidente o DNI e cobrante según os kilos de desperdicios xenerados.

É o último en procesado intelixente de residuos, e acaban de estrenarlo na cidade holandesa de Groningen : tratase dunhos cubos de lixo robotizados que piden o DNI a quen quera deshacerse dos seus desperdicios e cobranlle en función dos que xenere.

Instalaronse seis mil en toda a cidade. Funcionan cunha batería de alto rendemento que lles otorga dunha autonomía de hasta 5 anos.

E qué pasa no seu interior, cando alguén arroxa desperdicios? Pois hai un sistema subterráneo de clasificación de lixo que distingue entre desperdicios e envases reciclables, e calcula a factura que ten que abonar cada familia polo servicio.

Menos roubos e emisións.

De feito, desde a substitución dos vellos contenedores por estos modernos, as substraccións reducironse un 70%. Ademáis, pensan aforrar case 92.000 euros anuais e reducir as emisións contaminantes á atmosfera nun 18%.

A implantación da nova tecnoloxía serviu para elimiñar 3.500 dos antiguos contenedores e para cobrar un recargo por xeneración excesiva de lixo a 640 familias da localidade.  

Fontes de información:

http://www.antena3.com/noticias/ciencia/ecologia/cubos-basura-inteligentes-holanda_2012091400177.html

http://noticias.lainformacion.com/mundo/holanda-estrena-cubos-de-basura-inteligentes-te-piden-el-dni-y-te-cobran-segun-los-kilos-de-desperdicios-generados_5m5SCeHEs2rJrJgIByWG04/

Carlos Álvarez Sabucedo, 1ºBach. A.