"O PAÍS DOS MIL RIOS" CONVERTIDOS EN AUGA ENCORADA

Con 23 centrais eléctricas e 29 minicentrais, 2.139 megavatios de potencia instalada, así coma outros proxectos en curso, tramitados ou en execución, esta provincia é toda unha paisaxe de enerxía "limpa". Ourense, espacio privilexiado, pola súa orografía, riqueza hidrográfica, pluviosidade, para a xeración de enerxía eléctrica, para esto, coa construcción dos encoros vimos como anegar pobos, borrar ríos do mapa, altera-los cauces convertíndoos en meras acumulacións de auga estanca, é tarea fácil.

   A colocación de barreiras nos ríos fulminou a presencia de moitas especies - salmóns, anguilas, lampreas, troitas- , antes habituais, ás que se lles impide calquer intento de remonte. Moitos dos encoros eutrofizáronse por non adecentalos antes para a súa chea, a presencia de cianobacterias é xa unha evidencia, o trasvase de augas entre eles extenderá máis o problema. Pero o máis paradóxico e lamentable, é que a súa construcción non supuxo mellora nin impediu o despoboamento, é máis, en moitos casos acelerou ó desenlace.

As hidroeléctricas, moi beneficiadas, non facilitaron un desenrolo coherente, nin revertiron os ingresos na zona, pero sí se apropiaron dos ríos e o seu entorno. Entre outras cuestións porque tampouco houbo unha política que esixira máis contraprestacións -pagan o IBI e o IAE e punto- cando o máis lóxico sería a implantación dun proxecto industrial compensatorio.

   Incluso, desatendendo a lei e a lóxica, na provincia dos "mil encoros" pódese ver como algúns municipios depositarios, cando o ano ven seco e sofren restriccións de auga, teñen que ser abastecidos con cisternas.

   Paradoxas da vida.

   A situación da nosa rede hidrográfica, do noso gran tesouro, " a auga, o ouro do futuro", é lamentable. Para quen seguiu todos estes anos a modificación da paisaxe, a alteración da fauna, a acción mantida por parte das concesionarias, é desesperante.

   É evidente que Ourense está sobreexplotada polas concesionarias hidroeléctricas que aproveitaron con creces as particularidades hídricas, morfolóxicas e de irrigación natural para "enriquecerse" coas concesións.

  Enlaces: 
http://www.laregion.es/noticia/255416/panoramica/convertidos/embalsamada/
http://www.galiciamaxica.eu/Sitios/OURENSE/castrelodemino/encorocastrelomino.html

Francisco Rodríguez Valencia, 1º Bach "A".

A BIODIVERSIDADE ESPAÑOLA ESTÁ EN PERIGO

Un estudo realizado pola Unión Internacional para a Conservación da Natureza (UICN) revela que España é o país europeo onde se concentra a maior porcentaxe de especies ameazadas de todo o continente. España contén arredor dunhas 85.000 especies de animais e plantas, o que supón o 54% do total das especies descritas en Europa e un pouco máis do 5% da biodiversidade mundial. Ademais, moitas delas son endémicas, é dicir, que tan só se atopan neste recuncho do planeta.

A pesar destas esperanzadoras cifras, moitas das especies están en perigo de extinción. O proxecto tomou como base a Lista Vermella Europea, un catálogo que recolle o grao de ameaza das especies europeas en perigo, e asegura que o 38% das especies presentes nesa lista se atopan en España. É a cifra máis alta do continente, seguida de Grecia (32%) e Portugal (22%). Máis concretamente, o estudo desvela que no noso país están ameazados o 19% dos mamíferos, o 24% dos réptiles, o 7% dos anfibios, o 37% dos peixes de auga doce, o 5% das bolboretas, o 8% das libélulas, o 6% dos escaravellos, o 26% dos moluscos terrestres, o 34% dos moluscos de auga doce e o 26% das plantas vasculares. A fragmentación e perda de hábitat, a sobre-explotación de acuíferos, a contaminación e a introdución de especies invasoras, son as principais ameazas ó noso patrimonio natural.

Estes datos resultan preocupantes, pero aínda o é máis que as políticas de biodiversidade estean practicamente abandonadas polas administracións estatais e autonómicas. “Ecologistas en Acción”, que organizou o pasado martes 21 en Madrid un debate para analizar a situación da biodiversidade, denuncia que as Comunidades Autónomas respaldan proxectos que, teoricamente, favorecen o crecemento económico pero en realidade o único que conseguen é traer graves consecuencias ambientais e sociais (como o de converter a Galicia nunha gran mina). Ademais, o Ministerio de Agricultura, Alimentación e Medio Ambiente centra os seus esforzos en cambiar a normativa ambiental, ocasionando graves consecuencias de desprotección e desregulación (como o intento de modificar a Lei de Costas). As políticas de conservación empregadas ata agora son insuficientes para garantir a continuidade da nosa diversidade. Se se destinasen máis esforzos e recursos para a investigación e o desenvolvemento de políticas eficaces de xestión, esta conservación podería asegurarse.

Fontes de información:http://www.publico.es/455783/espana-es-el-pais-europeo-con-mayor-numero-de-especies-amenazadashttp://www.muyinteresante.es/naturaleza/preguntas-respuestas/cual-es-el-pais-europeo-con-mas-especies-amenazadas-801369217957

Antía Quintana Gallego, 1º BACH A

Unha nova oportunidade

     Kaiba Gionfriddo, de 20 mese na actualidade, ao nacer diagnosticaronlle unha terrible enfermidade chamada traqueobroncomalacia, é dicir, unha aletaración na integridade da tráquea, o que provocaba no neno unha falta de osíxeno ao non poder respirar por si mesmo. Tras descubrir qie tiña a enfermidade, os médicos alertaron aos pais de Kaiba da posible morte do seu fillo e ofreceronlles intervir mediante un estudio que estaba sendo desenrolado na Universidade de Michigan (estado no que se atopaba o bebé); os pais accederon a que se levase a cabo a intervención. Durante a operación, o doutor de otorrinolaringoloxía, Glenn Green, e o biomédico, Scott Hollister, diseñaron un dispositivo á medida para que o neno puidese respirar por si mesmo; grazas a un ordenador de alta tecnoloxía e a unha impresora 3D na que os cartuchos, non estaban cheos de tinta senón que de biomaterial denominado poliprolactona (polímero biodegradable con baixo punto de fusión) que é reabsorbible polo corpo á medida que a criatura medra.

       Este dispositivo foi introducido nun dos bronquios durante a operación, e ao colocalo, os médicos viron que os pulmóns subían e baixaban, é dicir, o neno ventilaba e a férula estaba dando os seus frutos. Mantiveron ao bebé 21 días con respiración asistida e tras este periodo, Kaiba abandonou o hospital. Actualmente vive sen ningún problema.

Fuentes de información:

http://tecnologia.elpais.com/tecnologia/2013/05/24/actualidad/1369398441_503274.html


Marcos Fernández Rodríguez 1ºBACH A

As novas xeracións tamén gañan

     A fundación "Young Scientist Award", celebrou o seu 63 aniversario este mércores repartindo, como cada ano, becas aos inxeñosos rapaces. Eesha Khare foi unha das novas premiadas, cunha beca de 50.000 dólares que só foi superada por Ionut Budisteanu, cunha beca de 75.000 dólares por o invento dun coche eléctrico sen conductor, e igualada por Henry Wanjune Lin.

A rapaza estadounidende, fartade que ao seu smartphone se lle esgotase a batería rápidamente, pensou unha solución para a corta vida da pila: acertou cando pensou en que os supercondensadores (un material capaz de almacenar unha gran carfa eléctrica) podían facer que os ciclos de carga aumenteasen de 1.000 a 10.000, é dicir, dez veces maior o ciclo de carga, e disminuindo o tempo de carga ata chegar aos 20-30 segundos.

Un novo invento revolucionario xa pensado para todo tipo de aparatos como pantallas flexibles, ordenadores portátiles, etc. En resumo, un novo paso de xigante para a tecnoloxía e a mostra de que os emprendedores tamén poden ser novos.

Fuentes de información:
http://tecnologia.elpais.com/tecnologia/2013/05/24/actualidad/1369398441_503274.html


Marcos Fernández Rodríguez 1º BACH A

Campaña "Salvemos Galicia da megaminería"

Non son poucos os individuos que se uniron á campaña “Salvemos a Galicia da megaminería”, levada a cabo pola organización Change.

Unha vez máis, a cuestión do diñeiro interponse pisoteando os dereitos naturais dos seres humanos, neste caso no proxecto da Xunta en colaboración con multinacionais estranxeiras da reapertura da mina de ouro de Corcoesto e demais programas da mesma índole que conducirán a Galicia a converterse nunha mina xigantesca.  

O que quizais se agocha detrás desta noticia son os danos medioambientais e persoais que conleva, resumidos no seguinte video feito en sinal de protesta e concienciación:

                                                      (en Twitter baixo o hashtag #salvemosgalicia)

Fontes de información:

 http://www.laregion.es/noticia/254984/actores/deportistas/megaminas/

http://www.change.org/es/peticiones/que-no-arrasen-galicia-paremos-la-megaminer%C3%ADa-contaminante

GLORIA DE LAS HERAS CALVIÑO, 1º BACH D.

De novo, un tornado devastador

O pasado luns un tornado con gran forza de destrución azotou a parte Sur de Oklahoma City.

Foi clasificado de nivel EF4 na escala Fujita, que vai dende 0 a 5. Acadou un diámetro de 1700 m (a media é de 150 m). A velocidade do vento alcanzou os 321 km/h e creou unha espiral de máis de 3 km de altura. Fixo un percorrido de 35 km (4 veces máis do habitual). Durou 40 min. Con todos estes datos podemos facernos unha idea da magnitude da catástrofe. Aínda está por confirmar o número de vítimas.

Este tipo de fenómenos son moi comúns nesta rexión nesta época do ano, aínda que non de tanta intensidade. En maio de 1999, a mesma zona foi escenario de outro gran tornado. Oklahoma pertence á zona chamada tornado alley, “callejón” ou corredor dos tornados, que comprende boa parte das chairas interiores do Este e do Sur de Estados Unidos. É unha das zonas do mundo máis castigada por este fenómeno.

Os tornados fórmanse a partir de grandes tormentas que se producen cando unha masa de aire frío e seco atópase con unha de aire quente e húmido. Ás grandes tormentas en rotación que orixinan os tornados chámaselles superceldas . O choque de masas de aire con gran diferenza de temperatura fai que se forme unha intensa corrente húmida que ascende en espiral ata unha gran altura (mesociclón). A medida que ascende, o aire arrefríase, condénsase e forma xigantescas nubes de tormenta, os cumulonimbos. Ó chegar arriba, fórmanse correntes descendentes e laterais que ensanchan a parte superior da nube, dando o típico aspecto de “ yunque”, estreito no medio e moi ancho arriba. A parte de abaixo do mesociclón pode estreitarse máis e descender ata tocar ó solo. Así orixinase a imaxe típica do funil ou cheminea. Ó  tocar o solo, aumenta moito a súa velocidade e vai levantando todo o que atopa no seu percorrido.

                Unha das hipóteses que se manexan na influencia da formación destes fenómenos é o quecemento da atmosfera provocado pola combustión de combustibles fósiles, carbón -sobre todo-, petróleo e gas natural. Dáse a circunstancia de que o estado de Oklahoma é un territorio de petróleo e de gas; e o Partido Republicano de EEUU, que cuestiona a validez do quecemento global, ten a maior representación neste Estado.

A forza da natureza é invencible. E nós participamos indirectamente no desencadeamento de moitas catástrofes.

Vídeo explicativo sobre a formación de tornados 

Fontes de información:

http://www.elmundo.es/america/2013/05/21/estados_unidos/1369090559.html

http://naturalmenteciencias.wordpress.com/2011/05/09/tornados-en-america/

Iago Rodríguez Peña 1º BACH A

Unha panorámica da Terra

O Landsat da Data Continuity Mission (LDCM) é un satélite da NASA cuxa misión é monitorizar a Terra dende a atmosfera e poder así estudar os recursos necesarios para a sosteñibilidade da humanidade, tanto en alimento como auga e bosques. Ademais de controlar o impacto do crecemento de poboación, rexistra tamén os cambios que se producen no clima. Este tipo de satélites teñen unha órbita circular heliosincrónica ó redor da Terra a 705 kilómetros de altura. Con esta órbita, cada vez que cruzan o Ecuador, fano de Norte a Sur en 15 minutos.

Este satélite escaneou unha franxa da Terra de 9600 kilómetros de longo e 185 de ancho (19 megapíxeles), obtendo así unha incrible fotografía panorámica do noso planeta, a máis ampla tomada ata o momento. Abarca dende o centro de Rusia ata o norte de Sudáfrica. Nesta imaxe o 90% é terra, o que é pouco doado de lograr para unha panorámica tendo en conta que o noso planeta está cuberto de auga preto dun 70%. Na páxina web da misión recóllense todas as imaxes nun mosaico en alta definición:

  http://earthobservatory.nasa.gov/Features/LDCMLongSwath/?src=features%20-hp

Fontes de información:

http://www.elmundo.es/elmundo/2013/05/20/ciencia/1369042621.html

http://www.larazon.es/detalle_normal/noticias/2350987/sociedad+ciencia/la-mision-landsat-obtiene-la-mayor-imagen-pano#.UZp3aLWeN9A

http://earthobservatory.nasa.gov/NaturalHazards/view.php?id=81133

Antía Quintana Gallego, 1º BACH A

Confírmase que o ser humano é máis tonto que fai dous séculos

Segundo un estudo feito por varias universidades de Europa, o ser humán é máis tonto que fai dous séculos.

Este estudo afirma que os homes e mulleres da época vitoriana (época do reinado da raíña Vitoria de Inglaterra (1837-1901)) que destaca pola exaltación tanto científica como artística, eran moito máis intelixentes que na actualidade. Tamén asegura que a intelixencia dos países occidentais descendeu de forma notable desde fai uns séculos.

Parece ser que os científicos realizaron unhas probas aos cidadáns desde finais do século XIX ata a actualidade baseándose nos tempos de reacción aos estímulos visuais. E isto deu un resultado lamentable en canto á velocidade dos nosos reflexos xa que é moito máis penosa que a dos nosos antepasados.

Ademais, os científicos descubriron que un home promedio tiña un tempo de reacción de 183 milisegundos en 1884, un tempo que aumentou ata os 253 milisegundos en 2004. No mesmo período, o tempo de reacción das mulleres ascendeu aínda máis; de 188 a 261.

O tempo de reacción ante un estímulo considérase bo indicador da intelixencia dun individuo (sen importar o nivel de educación) e por iso, os investigadores conclúen que as actuais xeracións teñen un cociente intelectual 14 puntos inferior ao dos seus antepasados vitorianos (1,23 puntos menos por década). Esta cifra contradi o chamado efecto Flynn, según o cal o cociente intelectual da poboación tende a aumentar cada ano desde a Segunda Guerra Mundial.

Segundo explica no diario británico The Telegraph Michael Woodley, investigador da Universidade de Umea en Suecia e responsable do estudo, que se publica na revista Intelligence, «a nosa intelixencia diminuída débese probablemente a unha 'marcha atrás' no proceso da selección natural. As persoas máis intelixentes teñen agora menos fillos que en décadas anteriores (polas presións da vida moderna), mentres que as persoas con xenes menos favorables teñen máis». O estudo é polémico e seguramente encontrará oposición na comunidade científica

Enlaces:

http://www.abc.es/ciencia/20130520/abci-tontos-hace-siglos-201305201105.html 

http://www.minutouno.com/notas/287948-confirman-que-el-ser-humano-es-mas-tonto-que-hace-dos-siglos 

http://www.labrujula24.com/noticias/lbn/20130520/1369057686.html

http://notainteresante.com.mx/?p=2072 

Paula Meixeiro Calvo, 1º Bach. D

Qen quere tanto talento?

“Da penuria da situación económica española non só falan as dramáticas cifras do paro (6.202.700 desempregados). A taxa de temporalidade e a consecuente precarización no emprego é unha das máis altas de Europa. Un de cada catro contratos é temporal, o que responde á estrutura económica dun país na que predominan o turismo e a construción. O primeiro está lastrado pola estacionalidade. O segundo, por man de obra pouco cualificada. Que está a facer España para saír airosa da crise e corrixir as súas debilidades endémicas?

A resposta púidose atopar esta semana nos espazos dedicados á ciencia dos medios de comunicación. As historias de Ana María Martínez Gil, química; Diego Martínez Santos, físico, e Nuria Martí Gutiérrez, bióloga, son máis que elocuentes. 

Ana María Martínez Gil traballa no Instituto de Química Médica do CSIC (Centro Superior de Investigacións Científicas) e tivo que suspender a investigación sobre o Alzheimer na que estaba traballando. Acabouse o diñeiro, así que non poderá seguir indagando, de momento, sobre o fármaco que analizaba para combater tan terrible enfermidade.

Diego Martínez leva varios anos traballando fóra de España. Primeiro estivo no CERN (o Laboratorio Europeo de Física de Partículas) e agora no Nikhef, o Instituto de Física de Partículas de Holanda. Pretendía volver a España e inscribiuse na convocatoria das bolsas Ramón e Cajal, pero nin sequera foi preseleccionado. Dáse a circunstancia de que se decatou ao mesmo tempo de que a Sociedade Europea de Física dáballe o premio ao mellor físico novo de Europa, pero no Ministerio de Economía (do que depende a Secretaría de Estado de Investigación) rexeitáronlle por falta de liderado internacional. Martínez mostrou a súa perplexidade, pero tamén a súa comprensión. Os tallos neste sector foron tan drásticos que non hai sitio para tanto talento. As bolsas Ramón e Cajal (contratos, en realidade, de investigadores para cinco anos) iniciáronse en 2001 con convocatorias de 780 prazas anuais. O ano pasado nin sequera houbo convocatoria e para este adxudicáronse só 175 postos.

A historia de Nuria Martí non é moi distinta. Traballaba no Centro de Investigación Príncipe Felipe de Valencia, pero os recortes desembocaron nun ERE no que resultou afectada. Aquí tamén o tallazo foi espectacular. O Goberno valenciano reduciu á metade en 2011 o orzamento deste centro, que pasou de 9,8 millóns de euros anuais a 4,6. O despedimento deixou a 113 traballadores na rúa, moitos deles investigadores con evidente talento e forzou o peche de 14 dos 26 laboratorios existentes. A bióloga pediu traballo na Universidade de Saúde e Ciencia de Oregón e déronllo. Alí traballa agora e alí participou xustamente nun dos máis espectaculares avances da biomedicina dos últimos tempos: a obtención mediante clonación de células nai humanas, un fito histórico da historia da ciencia.

A educación e un alto e sostido investimento en I+D+i (investimento, desenvolvemento e innovación) son claves para a economía dun país, especialmente se este non dispón doutras fontes naturais de riqueza. Pero este Goberno (e con el as grandes empresas públicas e privadas) non parece disposto a modificar esta pobre estrutura, cunha baixa intensidade de investimento tanto público como privada en I+D+i  e unha alta proporción de ingresos provenientes do turismo e o ladrillo. Os recortes en Educación e investigación son os primeiros que acometeu, torpedeando as humildes melloras rexistradas nos anos precedentes.

A única receita do Goberno  para sacar a España do coma económico no que está sumida é a reforma laboral. Despreza outras ferramentas como a reforma da Administración, colonizada polos políticos, ou liñas financeiras que si hai para outros sectores, como o do automóbil, no que España non dispón de patentes e, por tanto, do valor engadido que enriquece a un país. E o caso é que, como di Joan Guinovart, director do Instituto de Biomédica, para incentivar a investigación non fan falla grandes sumas de diñeiro. O que fai falla, creo eu, é unha visión de longo alcance. Pero diso tamén carecemos.”

Este artigo foi publicado no pariódico dixital “El País”, baixo o título ¿Qué necesita tanto talento?.Foi escrito por Gabriela Cañas, e gustaríame invitar a todo o que lea o meu post a reflexionar. Reflexionar sobre a nosa situación, a dos estudantes que vemos cada día noticias como a destes xóvenes científicos, e tamén vemos aumentada a cifra dos novos emigrantes. Reflexionar e ver que, cando un rapaz deixa os seus estudos, ou non os deixa pero non busca dar o mellor de sí, non nos debería extrañar, porque a realidade non é a que nos pintaban hai uns anos, cando nos dicían que con estudar xa o tiñamos todo arranxado. Agora non. Agora, para traballar en España tes que ter “contactos”, ou se non, por moito que traballes no CERN, ou porque esteas buscando a cura ó mal do século XXI, aquí non vas traballar.

Fontes:
 http://sociedad.elpais.com/sociedad/2013/05/19/actualidad/1368981461_645043.html

Mauro Rivas Ferreiro, 1º C

Físicos do LHC crean a gota de auga máis pequena do mundo.

Ten un tamaño de tres a cinco protóns e inflúe como a sopa primordial do Universo.

Son 100.000 veces máis pequenas que un átomo de hidróxeno ou cen millóns máis pequenas que un virus. Os investigadores obtuvieronas chocando protóns con ións de plomo a velocidades cercanas á da luz no Gran Colisionador de Hadrones (LHC).

Estas gotiñas fluen de forma similar a como o fai o plasma quark-gluón, un estado da materia que é una mezcla das partículas subatómicas que compoñen os protóns e os neutróns,e que só existe a temperaturas e densidades extremas. 

300 partículas fluen xuntas

Os investigadores levan unha década tratando de recrear o plasma quark-gluón ó colisionar núcleos de ouro no Laboratorio Nacional de Brookhaven. Este exótico estado da materia créase cando os núcleos chocan e volcan unha parte da súa enerxía no espacio entre eles. Cando se libera a enerxía suficiente, algúns dos quarks e gluones nas partículas colindantes fúndense xuntos para formar o plasma. 

Fontes de información:

http://www.abc.es/ciencia/20130519/abci-fisicos-crean-gota-pequena-201305171451.html

http://alquimiayciencias.blogspot.com.es/2013/05/fisicos-crean-la-gota-mas-pequena-del.html

Carlos Álvarez Sabucedo, 1ºBach. A.

FRACTURA POLO FRACKING

Este fin de semana numerosas localidades españolas vivirán movilizacións contra o "fracking". A febre pola extracción de gas "non convencional" desatou o debate entre os que se mostran a favor e en contra da polémica técnica da fractura hidráulica. Sociedade, ecoloxistas, expertos e políticos posicionanse. As intencións da industria chocan coa forte contestación social.

                     

   Os impulsores do fracking utilizan a dependencia enerxética do exterior como xustificación para a súa actividade. España, cunha dependencia enerxética exterior de máis do 80%, ten unha enorme vulnerabilidade nese sentido. Nembargantes, o certo é que os derradeiros gobernos de España despreciaron a nosa principal fonte de enerxía: o sol. Namentras as enerxías renovables son unha alternativa segura e limpa, o fracking exponnos a altos riscos para a saúde e o medio ambiente.

     Perigos do fracking:

  -Riscos durante a perforación: Riscos de explosión, escapes de gas, escapes de ácido sulfhídrico e derrumbes da formación sobre a tubería.

  -Contaminación de acuíferos: Posibilidades de que unha das fracturas inducidas alcance un acuífero, contaminando a auga cos fluídos da fracturación e co propio gas da formación que se pretende extraer.

  -Contaminación do aire: Moitos destes aditivos son volátiles pasando á atmósfera directamente. Por outro lado para o acondicionamento e inxección na rede de suministro, unha cantidade deste gas, pasará á atmósfera por escapes. Este é un gas de efecto invernadoiro moito máis potente que o propio CO2.

  -Terremotos: Constatouse un aumento da sismicidade coincidindo cos periodos de fracturación hidráulica.

  -Ocupación do terreo: Solen perforar de 1,5 a 3,5 plataformas por km2, cunha ocupación de 2 hectáreas por cada unha, o que supón un gran impacto paisaxístico. O periodo de ocupación de cada un destes pozos é dependendo da riqueza enerxética do subsolo variable entre 5 e 7 anos.

  -Especulación económica: Deixase entrever unha gran forza dos lobbies enerxéticos estadounidenses para vender o producto.

   EEUU é o verdadeiro motos e exportador desta técnica e o que está impulsando a súa expansión no resto do mundo. Noutros países a situación legal está como segue: En Europa xa se declararon moratorias ou prohibicións ó fracking, como por exemplo en Francia, Bulgaria, Irlanda, Rumania, Chequia, ou algúns estados alemáns. Noutros coma Austria, impóñense límites ambientais moi severos para o uso da técnica. En EEUU, onde están usando ampliamente a fractura hidráullica desde hai unha década,  a oposición popular está moi extendida tras comprobarse os perigos reais desta técnica.

                      

Enlaces: 
http://www.publico.es/455582/fractura-por-el-fracking
http://www.europapress.es/castilla-y-leon/noticia-mas-2000-personas-manifiestan-burgos-contra-barbarie-fracking-20130518194123.html
http://www.publico.es/455612/centenares-de-personas-marchan-contra-la-barbarie-del-fracking

FRANCISCO RODRÍGUEZ VALENCIA, 1º BACH "A".

O CSIC frea un ensaio sobre o Alzheimer por falta de financiación

O CSIC denunciou esta semana que por falta de financiación non foi posible pór en marcha o ensaio clínico en fase III dun fármaco contra ó Alzheimer.

Este fármaco, denominado Tideglusib, probado en modelos animais, aumenta a capacidade de aprendizaxe, frea a morte neuronal e diminúe a inflamación cerebral, resultados que se publicaron no 2009 na revista Neurobiology of Aging.

 Para comprobar a eficacia dun fármaco en humanos, cada fármaco ten que superar 4 fases. O Tideglusib superou a fase I (demostrouse a súa seguridade probándoo en voluntarios sans) e a fase II na que se probou a seguridade en 350 pacientes con Alzhéimer nos que comezaron aparecer leves sinais da súa eficacia. Pero agora o grupo de investigadores non pode seguir. Para realizar a fase III, que xa tiña que estar en marcha dende finais do 2012, é necesario recrutar a 1500 pacientes de varios países.

Noutras ocasións as administracións financian os ensaios clínicos nas primeiras fases, e as fases III e IV son apoiadas por laboratorios ou compañías farmacéuticas. Agora os investigadores están en contacto con ambas partes, intentando conseguir o diñeiro suficiente co fin de levar a cabo o seu proxecto, que se se proba a súa eficacia podería estar no mercado en tres anos.

Sería un paso moi importante no tratamento desta enfermidade que cada día afecta a máis persoas. Pero é moi importante que se comprobe a eficacia do fármaco e tamén habería que ter en conta os seus efectos secundarios, para evitar situacións como a de fai unhas semanas, na que Europa suspendeu a venta do relaxante Myolastan, por risco de reaccións cutáneas.

FONTES DE INFORMACIÓN

http://www.publico.es/455339/el-csic-frena-un-ensayo-sobre-el-alzheimer-por-falta-de-financiacion

Iago Rodríguez Peña 1º BACH A

A SIMBOLOXÍA DA RECICLAXE

Cada 17 de Maio celébrase en numerosos países o Día Mundial da Reciclaxe. Hoxe en día insístese en que o consumidor final é " peza clave" na cadea da reciclaxe, polo que se considera prioritario acercar os puntos de recollida e facer máis fácil a su labor. Para esto, estanse intensificando campañas de sensibilización centradas en fomentar a cultura da reciclaxe e divulgar a importancia da recollida selectiva de residuos entre os usuarios domésticos e profesionales.

   Ante as dúbidas que poden surxir respecto ós símbolos que acompañan ós envases que adquirimos, eiquí vos deixo unha rápida lista:

   Möbius Loop

   Bucle de Möbius: Indica que os materiais cos que foi fabricado poden reciclarse. Cada unha das frechas alude a un paso distinto do proceso de reciclaxe:  a recollida, a transformación e a volta ó mercado das materias primas reutilizadas. Se aparece un porcentaxe no seu interior alude a que só é reciclable nesa cantidade.

 Tidyman: Este simpático homiño anímanos a depositar cada residuo no lugar oportuno(papeleira, contenedor, iglú verde ou punto limpo)

 


    Punto Verde
   O Punto Verde que inclúen certos envases asegura que estos serán valorizados gracias a un Sistema Integrado de Xestión  (Ecoembes en España).
    Aluminio              Aceiro                 Cartón.

     Os distintivos que máis problemas poden plantexarnos á hora de identificar a composición dun ben que compramos e consumimos gardan relación, quizais, cos plásticos. Dende o Blog Amarelo, verde e azul  (de Ecoembes) bótannos un cable para descifrar estes xeroglíficos.
   1- PET o PETE (Polietileno tereftalato): Típico de envases de alimentos e bebidas porque é lixeiro e resistente.
   Aluminio reciclable.
  2- HDPE (Polietileno de alta densidade). Gracias a súa versatilidade e resistencia química emprégase, sobre todo, en envases relacionados coa hixiene, a limpeza do fogar ou os químicos industriais.
   Cartón reciclable.
   3- Vou PVC (Vinílicos ou Cloruro de Polivinilo). Tamén é moi resistente, polo que forma parte de mangueiras, equipamentos médicos, ventás, materiais para construcción, etc.
   4- LDPE (Polietileno de baixa densidade). Forte, flexible e transparente. Pódese observar en todo tipo de bolsas.
   Aceiro reciclable
   5- PP (Polipropileno). O seu alto punto de fusión permite enveases capaces de conter líquidos e alimentos quentes. Utilízase na elaboración de envases médicos, iogures, tapas, etc.
   6- PS ( Poliestireno). Pratos e vasos de usar e tirar, bandexas desechables para alimentos ou os envases de aspirina básanse nel. O seu punto de fusión fai posible que poda derreterse en contacto coa calor.
    Recollida selectiva de aparatos eléctricos e baterías. 

   Enlaces: 

http://www.abc.es/natural-vivirenverde/20130517/abci-simbologia-reciclaje-201305171247.html

http://www.madridiario.es/2013/Mayo/medioambiente/231724/dia-mundial-del-reciclaje-recyclia-consumidor.htmlml

Francisco Rodríguez Valencia, 1º Bach "A"

SOBRA TALENTO NESTE PAÍS ?

Nestes últimos días estamos coñecendo feitos que nos poñen os pelos de punta como é o caso de Diego Martínez  Santos, un investigador galego ao que se lle negou un contrato Ramón y Cajal o mesmo día que a Sociedade Europea de Física o premiaba como mellor investigador mozo de Europa. Como se pode entender isto? Parece ser que el non daba a media necesaria para logralo polo que me pregunto que, se el non dá a media, quen a dá? Dá a impresión de que neste país sobra talento investigador. Nas nosas universidade fórmanse os mellores profesionais que , visto o visto, teñen que saír fóra, ou sexa emigrar, para que se lles recoñeza o que valen e iso despois do que custou a súa formación. Porque polo visto isto non é unha excepción senón todo o contrario. A este caso súmanse o de José Manuel Castro Tubío, investigador do Sander Institute en Cambridge ou o da toxicóloga Ana de Castro, entre outros moitos.

Os recortes en educación, becas e  investigación (o programa de Ramón y Cajal pasou de 350 prazas hai anos e de 250 na convocatoria anterior a 175  na última). Non fai falta ser moi listo para decatarse de que queda fóra xente dun nivel altísimo e que son outros países os que se aproveitan deles.

Tampouco hai que ser moi listo para decatarse de que están hipotecando o noso futuro e o do noso país.

Pero canto tempo tardarán en caer na conta os nosos “brillantes” polícos? e se xa caeron, porque non fan nada?...

http://www.lavozdegalicia.es/noticia/sociedad/2013/05/17/investigadores-gallegos-critican-ramon-cajal/0003_201305G17P30991.htm

http://sociedad.elpais.com/sociedad/2013/05/16/actualidad/1368732454_051908.html

Brais Casas Fernández 

Descubren en Canadá a agua máis antiga do mundo

Un equipo de investigadores da Gran Bretaña acaba de facer público o descubrimento da auga máis antiga do mundo.Está a dous Km e medio baixo a superficie de Ontario e permaneceu inalterada e sen contacto alguno co exterior durante ao menos 1500 millones de anos(podería chegar aos 2640 millóns de anos). A auga na que abundan  os elementos químicos necesarios para a vida, dará novas pistas sobre como éstas surxiu no noso planeta, e posiblemente noutros.O traballo publicouse en Nature onte.

Estas reservas de auga, dicen os investigadores, poderían incluso conter algunha forma de vida, xa que teñen todos os elementos necesarios para iso.Pero non só neso. En efecto,as rocas que a manteñen atrapadason moi parecidas ás de Marte, o que reaviva as esperanzas de encontrar vida baixo a superficie do Planeta vermello.O hachazco podería obligar a cambiar as ideas establecidas sobre que lugares do noso propio mundo son aptos para a vida, así como ofrecer novas pistas sobre como poden desenrrolarse e evolucionar microorganismos en condicións de completo illamento

Busqueda en Marte

Antes de este hachazgo, a única auga con esa idade parecida foi hachada en pequenas burbullas no interior de rochas, e ese auga non podería sustentar vida.Pero a auga encontrada na vida canadiense se filtra pola rochas nunha cantidade que se estimou en dous litro por minuto,algo moi parecido á encontrada nunha mina sudafricana a 2800 metros de profundidade e na que sí se encontraron formas de vida.

Ballentine e seus colegas non están seguros inda se neste subterráneo canadiense hai ou non vida,inda que o autor principal do estudio,Greg Holland, da Universidade de Lancaster, afirma que "nosos colegas canadienses están inda intentando determinar se nese auga hai algunha forma de vida. Do que podemos estar seguros é que identificamos unha forma na que os planetas poden crear e preserva un ambiente favorable para os microorganismos durante miles de millóns de anos. E todo iso,ademáis,con independencia de cómo de hospitalaria poida ser a superficie. Ábrese así a posibilidade de que existan ambientes similares tamén baixo a superficie de Marte".

Fontes de información:
http://cienciados.com/descubren-en-canada-el-agua-mas-antigua-del-mundo/

Adrián Prieto Fernández 1ºD bach

A clonación terapéutica por fin se consegue en humanos

Casi unha década despois de que o científico coreano Woo Suk Hwang anunciara que lograra clonar 30 embrións humanos co fin de conseguir novas terapias celulares,algo que finalmente revelouse como un gran fraude,un equipo de investigadores estadounidenses conseguiu por fin o tan ansiado paso:obter células nai embrionarias humanas a partir dunha célula adulta,o que se podería denominar clonación terapéutica.

A investigación dirixida por Shoukhrat Mitalipov,científico ruso que traballa no Centro Nacional de Oregón para a Investigación sobre primates (ONPRNC),é en realidade unha continuación dos estudos que dende fai anos leva realizando nestos animais e que o levaron en 2007 á obtención de células nai de embrións de macacos.

Agora coa modificación da técnica empleada nestes monos,conseguiu dar o salto que moitos científicos intentaran durante anos pero que ninguén conseguira ata agora.

"Os nosos resultados ofrecen unha nova forma de xerar células nai de pacientes con tecidos e órganos dañados ou deteriorados",explicou un comunicado Mitalipov."Estas células nai poden rexenerar e reemplazar a aquelas células danadas e mellorar enfermidades que afectan a millóns de persoas".

Neste caso o equipo de Mitalipov do que forma parte a embrióloga española Nuria Martí Gutiérrez utilizou óvulos de gran calidade procedentes de voluntarias sás aos que se lles retirou o núcleo, e dentro do seu citoplasma se lles introduxo o núcleo dunha célula da pel,(fibroblasto),dun paciente con síndrome de Leigh.  Este proceso levouse a cabo nunha solución enriquecida con cafeína que inhibe unha enzimas que entorpecían o proceso.Tras sometelos á técnica da electroestimulación, conseguiuse obter un embrión do que derivaron células nai.

"Este traballo abre a porta a que outros grupos do planeta intenten reproducir estes resultados.Dentro de pouco esta técnica verase como unha alternativa dispoñible" afirma Javier García Sancho,presidente da Sociedade Española de Terapia Xénica e Celular.

Sen embargo como apunta Felipe Prosper director da Área de Terapia Celular da Clínica Universitaria de Navarra,esta investigación,"inda que bonita e espectacular,non creo que teña ningunha repercusión clínica.Dende que Yamanaka desenrrolase o método de reprogramación celular,hai unha maneira más sinxela e menos costosa de conseguir céculas pruripotentes ou IPS.

Fontes de información

http://www.lavozdegalicia.es/noticia/sociedad/2013/05/15/cientificos-estados-unidos-logran-clonar-celulas-madre-embrionarias-personas/00031368635035968542192.htm

http://sociedad.elpais.com/sociedad/2013/05/15/actualidad/1368628879_460568.html

Pablo Estévez Feijoo 1ºA Bachiller