O CURIOSITY, POLO MOMENTO, NON ENCONTROU METANO EN MARTE

Os científicos teñen un misterio sen resolver respecto a existencia de metano no planeta Marte.

Alí mandaron ao rover Curiosity para intentar resolvelo mais polo momento non o conseguiron. Os resultados preliminares revelan que “olfateou pouco  ou nada” polo que neste momento segue permanecendo a dúbida de se a liberación do metano á atmosfera por parte do planeta vermello é provocada por procesos xeolóxicos ou tamén biolóxicos. Precisamos resolver este enigma para confirmar se estamos ante a primeira seña evidente da existencia de vida en Marte ou non.

A diferencia que en Marte, na Terra o metano encóntrase na atmosfera procedente de organismos vivos, aínda que podería influir os procesos biolóxicos.

O metano foi detectado no planeta vermello no 2003, anos máis tarde observáronse columnas de metano o que indicaba que en lugares concretos deste plañera preto do ecuador poderían encontrarse balsas de vida.

Hai diversas opinións de cómo podería haber chegado este gas aquí como por exemplo a través de meteoros estrelados contra o planeta, ser o resultado de procesos químicos ou biolóxicos (que é o que intentan descubrir co Curiosity) ou pola existencia de vida baixo a superficie do planeta, bacterias según eles que sobrevivan no interior do planeta.

O Curiosity marchou as terras marcianas en busca de metano dentro da atmosfera do planeta utilizando un espectómetro láser para rastrear mostras de aire. Apenas obtivéronse dúas mostras que estaban vacías de metano pero os científicos afirman que non perden a esperanza e que ese resultado negativo das probas podería cambiar. Pero no que si axudou moito o robot foi a mellorar a comprensión do que lle pasou á atmosfera marciana que é cen veces máis delgada ca da Terra na actualidade e a determinar polo tanto se o planeta puido ser habitable.

Científicos pensan que anteriormente existiron niveles máis altos de metano so que foron destruidos por outros gases ou por tormentas. Dado todo isto, non están seguros qué puido provocar o metano anteriormente.

--> Qué cres ti que puido pasar co metano que antes había e que agora non se detecta?

--> Pensas que a liberación do metano en Marte é por causa dos axentes biolóxicos e que polo tanto pode existir vida alí?

--> Por qué a atmosfera marciana é cen veces menor ca da Terra?

FONTES DE INFORMACIÓN:

http://www.abc.es/20121105/ciencia/abci-curiosity-ahonda-misterio-metano-201211051231.html

http://danielmarin.blogspot.com.es/2012/11/curiosity-no-encuentra-metano-en-marte.html

http://es.globedia.com/curiosity-metano-marte-bitacora

Sara Fernández Álvarez 1º BACH-A

Día da Ciencia en galego. O pai da calculadora era galego

   Mañá, día 6 de novembro, celebraremos o Día da Ciencia en Galego, un acontecemento que cumpre xa este ano a súa terceira edición. Foi creado coa intención de fomentar e destacar o papel de Galicia no ámbito científico. Neste día ou en datas próximas a el, realízanse numerosas actividades nos centros de ensino, sobre todo en centros de Secundaria ou en Universidades. A temática principal deste ano é a Tecnoloxía, e os protagonistas ós que vai dedicado son o gran inventor renacentista Leonardo da Vinci e ó galego Ramón Verea. Seguramente moitos de nós descoñecemos quen é Ramón Verea, e, se tan importante é coma para que lle dediquen unha mención especial, que foi o que fixo na súa carreira científica.

   Ramón Verea é un dos grandes pais da calculadora moderna. Non é considerado o seu inventor posto que non foi o único que investigou neste ámbito, pero si que os seus estudos foron imprescindibles para o desenrolo desta máquina que hoxe consideramos común, pero que no seu momento deu moitos quebradeiros de cabeza. Ramón Verea naceu nunha pequena aldea do concello de A Estrada en 1833. En 1855, debido a súa inquietude aventureira decidiu emigrar a terras americanas: primeiro a Cuba e posteriormente a Nova York, onde deu o paso máis importante da súa carreira cara o ámbito científico, tendo un pasado polifacético que comprende dende os seus estudos nun seminario de Santiago de Compostela ata o seu posto de comercial de maquinaria (onde aprendeu  grandes coñecementos sobre a tecnoloxía do momento), pasando pola súa labor de mestre ou de escritor e periodista. En Nova York foi onde experimentou ata inventar a primeira calculadora capaz de resolver sumas, restas, multiplicacións e divisións entre números de nove cifras de forma directa, sen usar o mecanismo das voltas de manivelas e nun tempo de 20 segundos, algo asombroso para a época. A máquina tiña unhas dimensións considerables e un peso de 22 kg. Rexistrou o seu invento na Oficina de Patentes dos Estados Unidos en setembro de 1878.

   O curioso da historia de este investigador é que inventou a calculadora sen intención de comercializala, nin de gañar diñeiro, nin de adquirir fama e nin de entrar no listado dos grandes inventores da historia. Unicamente o fixo para demostrar que os españois tamén podían inventar algo destacable. O único que quedou deste científico galego foi a patente 207.918, empregada polo que foi o primeiro inventor da calculadora comercial, o suízo Otto Steiger. Nin tan sequera  sabemos moi ben onde se atopan os seus restos mortais, posto que foi enterrado nun cemiterio de Bos Aires nunha tumba sen nome. Ramón Verea foi un gran investigador que, a diferenza da maioría, optou por non seguir o camiño da fama e os cartos, senón o da humildade e a pobreza. Inxusta pero inevitablemente caeu no esquecemento, así que penso que merece ser recoñecido este Día da Ciencia en Galego e que todo o mundo coñeza a súa historia.

Se queres ver a patente 207.918, a calculadora de Ramón Verea, clica aquí 

FONTES DE INFORMACIÓN

http://www.alpoma.net/tecob/?p=934
http://es.wikipedia.org/wiki/Ram%C3%B3n_Verea
http://luarnafraga.blogspot.com.es/2012/10/dia-da-ciencia-en-galego.html

Iago Rodríguez Peña 1º BACH A

Volven os dinosaurios?

No ano 2009 o paleontógo da Universidade de Montana, Jack Horner, anunciou que  quería revivir un dinosaurio. Parece ser que ese desexo pode facerse realidade manipulando o ADN dos seus descendentes actuais. Trataríase de espertar xenes que están durmidos nunha galiña e transformala nun dos seus ancestros prehistóricos. Por que unha galiña? Pois porque o seu esquelete e o dun dinosaurio son moi parecidos ademais de compartiren os ovos de casca dura, as plumas… O camiño que hai que percorrer é o inverso, é dicir, ir de adiante para atrás no proceso evolutivo.

 Para que isto sexa posible  hai que contar cos xenes chamados Hox que están presentes en todos os animais, fungos e plantas e que son os que lle din ao embrión onde , cando e como hai que desenvolver unhas patas, unhas ás…  é dicir, aquilo que nos identifica como unha especie distinta.  Para isto os Hox fabrican unha serie de proteínas que se pegan nunhas zonas do ADN e fan que se acendan ou apagan os xenes.  Así pois, se implantamos os xenes Hox no embrión dunha especie emparentada, teremos un animal xeneticamente similar á especie extinta.

Existe o proxecto de clonar o tigre de Tasmania que se extinguiu hai case un século e quen sabe, quizais dentro de 20 anos vexamos un Tyrannnosaurus rex  tan cerca coma agora os vemos na pantalla do cine ou do noso televisor.

MuyInteresante

Goo.gl/ xGUZk

Goo.gl/2m3uK

Goo.gl/SWNul

Brais Casas 1ºD

Os políticos baixan a ciencia española a segunda división

Ninguén podería imaxinar o gran batacazo que se deu a ciencia española xa que retrocede ao século pasado.

A I+D levouse unha das peores partes no reparto dos recortes presupostarios nun país onde aos políticos éncheselles a boca cando falan dun modelo económico baseado no coñecemento e a I+D. Afirman que a única saída á crisis estriba na ciencia e no coñecemento e despois fan unha política de recortes, o menos que pode concluirse é que non cren naquelo que din.

Os recortes presupostarios en investigación están retrocedendo a niveis de 2005 e poden provocar que se perda toda unha xeración de científicos excelentemente formados, creando problemas en materia de postos de traballo.

En grandes cifras, a cantidade adicada á investigación en España en 2013 se se aprobasen as cifras reflexadas no borrador do Presuposto Xeral do Estado presentado fai poucas semanas, sería de 5.932 millóns de euros, 460,96 millóns menos que en 2012 (un 7,21% menos), exercicio no que a I+D sufriu o maior recorte da historia con máis dun 25% de descenso. Isto supón que a cantidade total adicada á Ciencia regresou a niveis do ano 2005.

José Manuel Roldán, presidente da comisión de Investigación e Desenvolvemento (I+D) da Conferencia de Reitores das Universidades Españolas (CRUE) e reitor da Universidade de Córdoba, comentou que o noso país sempre adicou escasos recursos a estas actividades e nas últimas décadas, "con moito traballo", habíase creado "un tecido científico de certa calidade" que permitía alentar esperanzas de que España se situase entre os países máis avanzados en investigación.

Ademáis, os fondos destinados a subvencións nos programas de investigación científica e técnica e de investigación tecnolóxica e industrial concentran o 91,2% dos recortes.

De feito, actualmente o noso país ocupa o noveno lugar do mundo por produción científica, segundo Roldán, que considerou que con menores presupostos perderase "toda una xeración de científicos excelentemente formados".

"Moitos vanse a outros países e outros non encontran vías asequibles para iniciar ou proseguir a súa vocación investigadora", manifestou Roldán, quen opinou que "perder aos seus mellores cerebros é moi grave para calquer país".

Unha das peores partes levouna o programa de Fomento e coordinación da investigación científica e técnica, que se destina entre outras cousas a financiar, a través das convocatorias públicas, as actividades de I+D+i. A astronomía e a astrofísica tamén sufren un recorte importante do 17,4% con respecto ao 2011. Unha cifra parella ao 17% de recorte que sufre o Instituto Astrofísico de Canarias (IAC), o centro de referencia en España é un dos máis punteiros a escala internacional. O seu presuposto pasa de 20,54 millóns a 17,04. Como axencia, o CSIC non saíu mal parado e 'só' viu reducido o seu presuposto nun 2,8%, de 688 millóns a 668. Sen embargo, a Axencia Estatal de Meteoroloxía (Aemet) non saíu tan ben parada e sufriu unha disminución do 28,9%, pasando de 122 millóns a 87.

Enlaces:

http://www.elmundo.es/elmundo/2012/11/02/ciencia/1351859175.html

http://www.elmundo.es/elmundo/2012/03/27/ciencia/1332854370.html

http://www.elmundo.es/elmundo/2012/04/03/ciencia/1333450876.html 

Paula Meixeiro Calvo 1º Bach. D

O furacán "Sandy" un 10% mais intenso a causa do cambio climático.

"Os efectos do furacán Sandy son casi entre un 5% e 10% mais fortes comparados cos efectos dunha tormenta de esas características por culpa do cambio climático" , según o explicou o director de análeses climático do Centro Nacional para a Investigación Atmosférica de EEUU, Kevin Treberth.

"A temperatura da auga e maior, as olas mais grandes e a choiva mais forte" según o meteorólogo.

"Aunque parezca que un 5-10% e pouca cousa, é tremendamente significativo, xa que sen ese porcentaxe adicional non rompería todos os records coñecidos nin os seus efectos serian tan mayúsculos", afirma Treberth.

Debido a natureza da nosa atmosfera, estes acontecementos non ocurrirán sempre no mesmo lugar, se non que se irán desprazando e a sua ubicación xeográfica dependerá do fenómeno climático chamado "El Niño", que quenta superlativamente as augas do Pacifico Tropical e ten a capacidade de crear patrons meteorolóxicos de consecuencias globáis.

Nesta paxina pódense ver os catastróficos efectos deste furacán , e neste video tamen podedes contemplar os efectos do furacán Sandy: 

La tormenta Sandy deja su rastro en varias ciudades de la costa este

• La tormenta Sandy deja su rastro en varias ciudades de la costa este

Fontes de información:

http://www.elmundo.es/elmundo/2012/10/30/ciencia/1351591508.html

http://www.rtve.es/noticias/20121030/huracan-sandy-golpea-estados-unidos-nueva-york-docena-muertos/572221.shtml

Carlos Álvarez Sabucedo, 1º BAC. A

O universo segue asombrándonos

O cosmos non deixa de sorprendernos. O telescopio espacial XMM-Newton da Axencia Espacial Europea (ESA) captou unha imaxe un tanto peculiar. O que en realidade é unha burbulla producida polo intenso vento dunha estrela masiva, parece o rostro dunha inquietante criatura sacada dun dos contos de Lovecraft. O que máis destaca desta curiosa face son os dous ollos (estrelas), un rosa e outro laranxa, ámbolos dous moi destacados pola súa luminosidade.

Segundo a ESA, esta burbulla ocupa uns 60 anos luz e foi creada baixo os fortes ventos emitidos pola estrela de cor rosa (Wolf-Rayet HD 50896).

As estrelas de xénero Wolf-Rayet son astros cunha masa 35 veces maior ca do Sol, polo que son moi quentes e masivos.  Expulsan grandes cantidades de materia a través de vento estelar (corrente de plasma a millóns de graos centígrados) que está representado coa cor azul na imaxe. O halo verde que recobre a burbulla é producido pola colisión dunha onda de choque, que escapa da estrela, coas capas de materia expulsada anteriormente. Este curioso rostro atópase a 5.000 anos luz do noso planeta, na constelación de Canis Major (Can Mayor).

A esta estraña cara pronto lle chegará o seu fin, xa que acabará explotando e dispersándose. 

Engado un vídeo que recolle curiosas fotos tomadas polo telescopio espacial Hubble (HST).

Enlaces: 

http://www.elmundo.es/elmundo/2012/10/29/ciencia/1351524986.html

http://www.youtube.com/watch?v=7S3FrLyWOAk&feature=related

Antía Quintana Gallego, 1º BACH A

Un mapa máis preciso do centro da Vía Láctea

Un equipo internacional de astrónomos lograron catalogar máis de 84 millóns de estrelas situadas na zona central da Vía Láctea. Grazas a imaxe do telescopio de sondeo VISTA (Visible and Infrared Survey Telescope for Astronomy) este avance permitenos conocer máis da nosa galaxia anfitriona, ofrecéndonos dez veces máis estrelas que en estudios anteriores. Comprender a formación e evolución do núcleo da Vía Láctea é vital para o coñecemento da galaxia como un todo. Unha imaxe sobre a que se pode facer zoom, acercándonos a parte central da nosa galaxia, se a quixesemos imprimir coa resolución típica dun libro ocuparianos 9 metros de largo por 7 de ancho.

“Observando as estrelas en detalle podemos aprender moito máis sobre a formación e a evolución da nosa galaxia e das galaxias espirales en xeral” afirma Roberto Saito, investigador principal de este estudio. Moitas galaxias espirales teñen unha alta concentración de estrellas vellas rodeando o centro, o núcleo. Conseguir estas observacións tan detalladas non é sinxelo:  

Telescopio de sondeo VISTA.

Ubicado no Observatorio Paranal de ESO (organización astronómica intergubernamental en Europa, que proporciona os astrónomos intalacións de investigación, conta co apoyo de España entre outros moitos países europeos) en Chile. Conta cun espello duns 4,1m de diámetro, un amplio campo de visión e detectores infravermellos moi sensibles. O equipo de astrónomos utilizou os datos do programa VISTA., co que creou esta imaxe 9 xigapíxeles (a maior imaxe astronómica elaborada) recopilando así o maior catálogo da concentración de estrelas na rexión central da Vía Láctea.

“Obserbar o núcleo da Vía Láctea e moi difícil, xa que está oscurecido polo po. Para penetrar no corazón da galaxia, necesitamos observar o rango infravermello da luz, o cal se ve menos afectado por o po” explica Dante Minniti, coautor do estudio. Para axudar na análise deste gran catálogo, o brillo de cada estrela plasmase nun diagrama frente ao seu color para uns 84 millóns de estrelas co fin de crear un diagrama cor- magnitude (utilizados para estudar as diferentes propiedades das estrelas como: temperaturas, masas e idades.), este conten un tesoro oculto de información sobre a estrutura e os contados da Vía Lactea. Un dato interesante é o gran número de estrelas enanas vermellas candidatas a albergar pequenos exoplanetas, obxetos que poden ser descubertos utilizando a técnica dos tránsitos.

FONTES DE INFORMACIÓN: http://en.wikipedia.org/wiki/VISTA_(telescope) http://www.abc.es/20121024/ciencia/abci-millones-estrellas-sola-foto-201210241145.html http://sociedad.elpais.com/sociedad/2012/10/24/actualidad/1351081430_777440.html http://www.elmundo.es/elmundo/2012/10/24/ciencia/1351069799.html www.eso.org/public/chile/news/eso1242/

Xa se fabrica gasolina a partir do aire e da auga

Un grupo de científicos pertencentes a unha pequena compañía británica chamada “Air Fuel Synthesis” desenvolveu a primeira "gasolina de aire" grazas a unha revolucionaria tecnoloxía que promete solucionar a crisis enerxética e contribuir á loita contra o quentamento global mediante a eliminación do dióxido de carbono da atmosfera.

Nunha pequena planta situada no norte de Inglaterra, lograron sintetizar gasolina a base de dióxido de carbono presente na atmosfera e vapor de auga.

Ata o de agora, producíronse cinco litros da súa gasolina nun experimento de proba de dous anos.

Remóvese o dióxido de carbono da atmosfera e combínase con hidróxeno separado do vapor de auga, e a través dun catalizador créase metanol. Cun biorreactor, o metanol convérsese despois nun combustible que pode introducirse directamente no tanque de gasolina.

É como a combustión ao revés e é o que lles da enerxía as plantas: entran CO2 e auga e salen moléculas de azúcar ricas en enerxía.

Ademais, este sistema ten varias vantaxes. Aparte de usar aire e vapor de augua, a gasolina é unha forma moi sinxela de almacenar enerxía, e tamén existe unha infraestrutura por todo o mundo para o seu uso. Por outro lado, o sistema podería ubicarse xunto a unha central eléctrica para ter produción local de gasolina sen depender dos países produtores.

Os responsables deste proxecto esperan que, nun plazo máximo de dous años, coa fabricación dunha planta de maior tamaño, poidan producir unha tonelada deste combustible cada día.

Según Tim Fox o director de enerxía e medio ambiente na Institución de Inxeneiros Mecánicos de Londres o proceso encóntrase aínda nas súas primeiras fases de desenvolvemento e precisa de electricidade da red nacional no traballo da operación, pero desde a compañía esperan que nun futuro non lexano, sexa posible aproveitar enerxía de fontes renovables como a maremotriz ou a eólica.

“Parece e ule a gasolina, pero é un produto moito máis limpo e claro ca derivada do petróleo", revela Peter Harrison, máximo responsable da compañía encargada do proxecto. "Non sumamos ningún dos aditivos que se poden encontrar na gasolina convencional e pode ser empregada polos motores existentes".

Como ocorre con moitos outros produtos enerxéticos e métodos de almacenamento, so o tempo e as forzas do mercado poderán determinar qué tan lexos pode chegar a idea de producir gasolina a partir do aire.

Enlaces:
http://www.bbc.co.uk/mundo/noticias/2012/10/121019_ciencia_gasolina_aire_diferencia_tsb.shtml

http://www.eleconomista.es/ecomotor/motor/noticias/4346364/10/12/Gasolina-fabricada-a-partir-de-aire-y-agua-la-energia-limpia-definitiva.html

Paula Meixeiro Calvo, 1º Bach. D

Un mozo galego de 28 anos na elite do CERN

A tese de Xabier Cid acadou o máis alto recoñecemento. O seu traballo, defendido onte en Santiago, chegou a novos resultados para o LHCb, un dos catro grandes experimentos instalados no Gran Colisionador de Hadróns, o LHC, o maior acelerador de partículas do mundo, ubicado baixo terra en Xenebra (Suíza).

Espero que isto vos anime aos que lle guste a Física!

Un mapa da nosa galaxia máis preciso

Un equipo de astrónomos elaborou un mapa moito máis detallado da Vía Láctea grazas ó telescopio do Observatorio Europeo Austral (ESO). Este catálogo de máis de 84 millóns de estrelas foi creado a partires das imaxes que foi captando o telescopio de sondeo Vista. 
O número de estrelas  que había anteriormente recontado é dez veces inferior ó obtido neste estudo. Isto supón un avance para o coñecemento da nosa galaxia.O mapa resultante deste proxecto é tan grande que se quixéramos imprimilo ca resolución típica dun libro, as súas medidas serían 9 metros de largo por 7 metros de ancho.
En torno ó centro das galaxias espirais, como a Vía Láctea, adóitanse acumular un gran número de estrelas vellas. Observando en detalle estas estrelas no mapa, poderase entender mellor a orixe e formación do núcleo da nosa galaxia, e en xeral de todas as galaxias espirais (como a  nosa galaxia máis próxima, Andrómeda).
Deixo un enlace á web da ESO, cun vídeo do novo mapa: “Zooming in on VISTA’s view of the centre of the Milky Way”.http://www.eso.org/public/videos/eso0949f/

Enlaces:

http://sociedad.elpais.com/sociedad/2012/10/24/actualidad/1351081430_777440.html

http://sociedad.elpais.com/sociedad/2012/10/24/actualidad/1351081430_777440.html

http://www.eso.org/public/

Antía Quintana Gallego, 1º BACH A

Unha nube de lixo espacial ameaza a ISS

·A Estación Espacial Internacional (ISS) é ameazada por unha gran nube de lixo espacial, formado por máis de medio millar de restos  do bloque acelerador ruso Briz-M, perdido no espazo en agosto deste mesmo ano logo de fallar a posta en órbita de dous satélites.

Logo deste terrible acontecemento, a NASA fai un seguimento diario deste lixo espacial, e aseguran que é potencialmente perigoso tanto para a Estación como para os seus tripulantes. Os satélites foron lanzados ó espazo por Rusia, e logo de dous anos, nos que tiveron máis de dez fallos técnicos, decidiuse que tiñan que ser retirados do lugar. Algún tempo despois, os informes revelaron que os erros nos dous satélites non foran técnicos, senón que se trataban de erros de fabricación, polo que despois de serén retirados, o director xeral da principal marca rusa fabricante de cohetes espaciales Protón,  Vladímir Nésterov, dimite. No obstante, no pasado as explicacións dos numerosos reveses sufridos por a industria espacial rusa en menos de dous anos, casi sempre recaían en errores humanos e non en fallos de fabricación. En agosto do ano pasado, un carguero ruso Progress que portaba carga de vital importancia para a Estación Espacial, estrellouse pouco despois do seu despegue, o que supuxo o primer accidente deste tipo de nave espacial en máis de trinta anos. A esto súmaselle a perda de varios satélites  e o fracaso do lanzamento da estación marciana Fobos-Grunt, en novembro do ano pasado, o que supuxo un duro revés para os plans rusos de exploración interplanetaria.

En resumo, non só na Terra a basura é un tema de vital importancia, senón que no espazo tamén xoga o seu papel, e trátase dun tema de preocupación, xa que no espazo tamén causa os seus estragos aínda que pensemos que non é así. A NASA está moi preocupada por a ameaza que representa esta nube de lixo espacial formada polos componentes de dous satélites para a Estación Espacial Internacional.

http://www.taringa.net/posts/noticias/15809588/Una-nube-de-basura-espacial-amenaza-a-la-Estacion-Espacial.html

http://www.voanoticias.com/content/tecnologia-eeuu-nasa-estacion-espacial-internacional/1532963.html

O bilingüísmo retrasa o Alzeimer

Falar dous idiomas ten moitas vantaxes, iso xa o sabiamos, pero agora temos que sumar unha máis, a  que acaba de descubrir a neurocientífica Ellen Bialistok da Universidade de York, en Toronto (Canadá), que despois de anos de investigación afirma que as persoas que falan dúas linguas teñen unha mellor capacidade cognitiva que os monolingües ademais de que nelas enfermidades tan terribles coma o Alzeimer retrasan a súa aparición. A explicación é bastante fácil pois ao empregar dúas linguas temos que estar escollendo continuamente entre as dúas centrándonos ou nunha ou noutra polo que o cerebro realiza un esforzo maior e ao igual ca un musculo, o cerebro desenvólvese utilizándoo. Os estudos realizados a anciáns demostraron que os anciáns bilingües teñen unha mellor función cognitiva que os monolingúes ademais de que neles os síntomas da enfermidades aparecían uns catro ou cinco anos máis tarde. É dicir,  unha vez instalada a enfermidade as persoas que son bilingües poden continuar funcionando a un nivel alto durante catro anos máis ,o que non ocorre nos que son monolingües.  Os bilingües e os monolingües teñen conexións cerebrais diferentes e mentres un bilingúe utiliza unha para facer unha tarefa o bilingüe emprega varias ,por iso son tamén máis rápidos á hora de realizar test. Eso si, non basta con falar de cando en vez unha lingua ou outra senón que hai que empregalas continuamente.

Fonte de documentación:
http://www.nytimes.com/2011/05/31/science/31conversation.html?_r=0

Brais Casas Fernández 1º Bach D

Noticias Ciencia setembro-octubro 2012

Antía Feijoo, Raquel Freire,María Mangana e María Jesus Rodríguez recolleron as noticias de Ciencias dos meses setembro e octubro e fixeron o seguinte vídeo:

A ISS CONVÉRTESE NUNHA PLATAFORMA DE LANZAMENTO DE SATÉLITES

A Estación Espacial Internacional (ISS) atopa unha nova utilidade.Trátase de transformala nunha plataforma de lanzamento de pequenos satélites.

A semana pasada, lanzáronse catro satélites CubeSats duns dez centímetros de diámetro aproximadamente.Un dos CubeSats lanzados desde a Estación Espacial, foi o TechEdsat, diseñado por estudantes da Universidade Estatal de San Xosé (EEUU). O TechEdsat envía información periodicamente sobre a temperatura, a órbita e o medio ambiente no espazo.Os outros CubeSats lanzados foron os chamados Raiko, We Wish e Fitsat-1.

O lanzamentos dos catro CubeSats, realizado pola axencia espacial xaponesa (JAXA), coincide co 55 aniversario do lanzamento do primeiro satélite espacial, o ruso Sputnik 1.

O satélite desplegador de JAXA, chegou á Estación Espacial en xullo, a bordo dunha nave de carga.O astronauta encargado de cargar o satélite-cohete e programar o lanzamento foi Akihiko Hoshide.

Segundo o director deste proxecto na NASA,Andrés Martínez, este procedemento realizouse en menos de catro horas e non foi necesaria andaina espacial.

Fontes de información:
http://www.elmundo.es/elmundo/2012/10/18/ciencia/1350576000.html
http://ultimasnoticiasdeastronomia.blogspot.com.es/2012/10/iss-nueva-plataforma-de-lanzamiento.html
http://html.rincondelvago.com/bases-de-lanzamiento-de-satelites.html

BRUNO CRUZ GONZÁLEZ 1º BACH A

España afógase coa polución

   Varios estudos realizados por Ecoloxistas en Acción a través das estacións de medición da calidade do aire repartidas por todo o territorio español amosan que o noso país ten unha taxa de polución no medio preocupante para a nosa saúde. Un 22% dos españois respira un aire que excede os límites legais de contaminación sinalados pola Unión Europea. Se tomamos coma referencia ós máximos marcados pola Organización Mundial da Saúde (OMS), a porcentaxe elévase ó 94% do total da poboación española.

   Os contaminantes máis comúns no noso entorno son as partículas en suspensión (PM10 e PM2,5), o ozono troposférico (O3) e o dióxido de nitróxeno (NO2). Varias institucións dedicadas á saúde (entre elas a OMS ou a Sociedade Española de Alergoloxía e Inmunoloxía clínica) advirten de que o alto nivel de contaminación ambiental favorece ás alerxias e ó asma, acelera o deterioro psíquico en adultos e incrementa as posibilidades de sufrir ataques ó corazón ou ictus cerebrais; así como de padecer cancros de pulmón ou enfermidades nas vías respiratorias, incluíndo tamén á poboación máis nova.

   Existen moitos núcleos de polución en España (a Comunidade de Madrid, á cabeza da lista; Barcelona, Granada, Palma de Mallorca...), pero varios reporteiros do periódico EL PAÍS visitaron tres deses puntos negros da contaminación.

BAIXO NERVIÓN / BILBAO
   No concello de Muskiz, a menos de 50 kilómetros da capital bilbaína, atópase unha planta da refinería de Petronor, que emite constantemente gases, po e cheiros á hidrocarburos. Instalouse unha estación de medida que detectou cantidades de benceno (C6H6) máis altas do común. Segundo o último estudo do censo, na comarca do Baixo Nervión houbo un importante incremento da mortalidade en máis dun 10% con respecto a resultados anteriores, sendo unha das maiores causas os tumores pulmonares.
 



MONTCADA I REIXAC (BARCELONA)
   Nesta pequena cidade colindante con Barcelona, aparte do intenso tráfico que acontece pola Autopista do Mediterráneo (que atravesa o lugar) e dos polígonos industriais da zona, a maior causa da polución é unha fábrica de cemento que leva en funcionamento dende fai décadas. O último informe da calidade do aire de Montcada declara que excédese con creces o límite de partículas en suspensión PM10 e tamén supérase o límite de dióxido de nitróxeno (NO2). Esta cidade foi a primeira en España en ser nomeada zona de atmosfera contaminada, alá por 1987.

 


MADRID
   Curiosamente, o punto desta zona con taxas de contaminación máis altas atópase moi preto do pulmón da capital, que é o parque do Retiro, concretamente no barrio de Salamanca. A cabina de detección desa zona rexistrou altos niveis de dióxido de nitróxeno (NO2), procedente do intenso tráfico que percorre a cidade cada día. O ambiente en Madrid pódese facer moi insoportable se a chuvia escasea, debido a acumulación das partículas en suspensión PM10 , que tamén superan os límites establecidos.

 




FONTE DE INFORMACIÓN: http://sociedad.elpais.com/sociedad/2012/10/06/actualidad/1349552436_512916.html


Onde se atopan os principais núcleos de polución en Galicia?

É compatible, ou o podería chegar a ser nun futuro, o avance tecnolóxico coa saúde humana?

Iago Rodríguez Peña 1º BACH A

A exposición ao fuel do 'Prestige' provoca dano no ADN

O 19 de novembro cúmplense 10 anos do afundimento do ‘Prestige’, que provocou un dos maiores desastres ecolóxicos de España. 

Lembrando un pouco o que pasou, o barco encontrábase transitando en Fisterra cando se viu inmerso nun temporal e sufriu unha vía de auga. Tras intentar alexalo da costa, partiu en dous afundíndose a unha profundidade de 3.850m. O vertido pronto alcanzou as nosas costas galegas e o resto da Cordilleira Cantábrica ata as Landas francesas e Portugal. 

A marea negra provocada polo vertido resultante causou unha das catástrofes medioambientais máis grandes da historia da navegación, tanto pola cantidade de contaminantes liberados como pola extensión da área afectada.

O derrame de petróleo do ‘Prestige’ foi considerado o terceiro accidente máis costoso da historia.

De feito, formouse a plataforma cidadá ‘Nunca Máis’ co obxectivo de evitar a repetición de desastres ecolóxicos en Galicia, a reparación dos danos e o castigo aos responsables.

Miles de persoas participaron nas labores de limpeza das praias contaminadas e quedaron expostas durante un tempo prolongado ao fuel.

Para confirmar os efectos na saúde provocados pola exposición ao fuel nesta e outras circunstancias, un equipo de investigadores da Universidade de A Coruña fixeron un experimento con dúas cepas diferentes de ratas e unha cámara de inhalación especialmente deseñada para producir a exposición ao fuel. Os animais estiveron expostos dúas horas por día, cinco días por semana a un fuel de composición similar ao vertido do ‘Prestige’.

O novo traballo en ratas demostra a relación directa entre a exposición por inhalación aos compostos emitidos polo fuel e o dano no material xenético. Para analizar as posibles alteracións no ADN e nos seus procesos de reparación, os investigadores extraeron mostras de sangue a cada animal e sometéronas a test citoxenéticos.
 
Según o estudo, os resultados poderían extrapolarse ás persoas que participaron nas labores de limpeza das costas. Xa estaba demostrado que podían sufrir enfermidades respiratorias pero agora parece estar demostrado que a marea branca de voluntarios, poidan sufrir alteracións no ADN.

De feito, o xuizo pola catástrofe medioambiental comenzou o 16 de outubro.

Enlaces:
http://www.agenciasinc.es/Noticias/La-exposicion-al-fuel-del-Prestige-provoca-dano-a-corto-plazo-en-el-ADN-de-ratas

http://es.wikipedia.org/wiki/Desastre_del_Prestige

http://es.wikipedia.org/wiki/Prestige

Paula Meixeiro Calvo 1º Bach. D

Félix Baumgartner supera la velocidad del sonido.

                           El Australiano Félix Baumgartner a saltado desde la estratosfera, a mas de 39.000 m de altura y se a combertido en el primer hombre que logra superar la velocidad del sonido en caída libre con una velocidad de asta en alguna fase de mas de 1.173 kilómetros por hora Baumgartner ha logrado controlar el descenso y evitar caer en barrena, lo que le podría haber llevado a perder la consciencia o sufrir una hemorragia cerebral en caso de girar de forma descontrolada. La caída libre de Baumgartner ha sido de cuatro minutos y 19 segundos, por lo que no ha podido romper el récord anterior, de cuatro minutos y 36 segundos.

En total ha requerido unos 16 minutos en tocar suelo en un aterrizaje perfecto en paracaídas tras lanzarse al vacío dentro de su traje presurizado, que le protegió de la baja presión y las bajas temperaturas. En condiciones normales, en la atmósfera terrestre la velocidad del sonido es de 1.234 kilómetros por hora, mientras que en la estratosfera se puede alcanzar con unos 1.110 kilómetros hora por la menor resistencia del aire, según la misión.

El aventurero austríaco, que se preparaba desde hace cinco años para esta misión, habría roto de esta forma tres récords: ser el primero en superar la velocidad del sonido sin ayuda mecánica; realizar el salto con paracaídas desde más altura y subir en globo al punto más alejado de la tierra.

Su principal asesor es el hasta la fecha poseedor del récord del salto en paracaídas desde mayor altitud: Joe Kittinger, de 84 años, que se arrojó en 1960 cuando era miembro de las Fuerzas Aéreas de Estados Unidos desde una altura de 31.333 metros.

La velocidad de caída de Baumgartner será recogida por el instrumental que lleva en su traje presurizado y expertos independientes ratificarán si ha superado la velocidad del sonido. El saltocoincide con el 65 aniversario de la gesta del estadounidense Chuck Yeager, el primer piloto que rompió la barrera del sonido a bordo de un caza X-15.

Una de las fuentes: http://pulsoslp.com.mx/2012/10/14/transmision-en-vivo-de-salto-desde-la-estratosfera/

         Yoel Cobelas Vazquez 1º Bachiller A 

José Manuel Castro Tubio entrevista ao Nobel de Medicina deste ano

José Manuel Castro Tubio un investigador galego que traballa en Cambridge entrevista a John Gurdon premio nobel de Medicina 2012. José Manuel visitou o noso Instituto o ano pasado preme aquí.

Felix Baumgartner, o home que saltou dende a estratosfera.

Felix Baumgartner, paracaidísta de maniobras de alto risco, converteuse no primeiro home en saltar dende a estratosfera a mais de 39.000 metros de altura e en romper a barreira do sonido en caída libre.

Os cálculos dos membros do equipo de Red Bull Stratos , demostran que rompeu a barreira don sonido nos primeiros 40 segundos de caída libre, a mais de 1173 kilómetros por hora.

En caso de perder o control no descenso, Baumgartner, podería sufrir unha hemorráxea celebral.

A súa caída durou 4 minutos e 19 segundos, 17 segundos menos que o record establecido anteriormente.

Seu traxe, permitiulle soportar temperaturas de hasta -70ºC; o cal podemos apreciar na seguinte imaxe:

O austriaco, conseguiu bater 3 récords:

Ser o primeiro home en ir a mais velocidade ca o sonido (mais de 1.100 kilómetros por hora) sen axuda mecánica; realizar un salto en paracaídas dende máis altura e subir en globo ao punto mais alexado da Terra.

Así foi a caída de Felix Baumgartner:

Fontes de información:

http://www.mundodeportivo.com/20121014/otros-deportes/felix-baumgartner-estratosfera-salto_54352573144.html

http://www.abc.es/20121010/deportes/abci-baumgartner-estratosfera-traje-201210100842.html

Carlos Álvarez Sabucedo, 1º BACH. A

Morre aos 58 anos Keith Campbell, un dos pais da ovella Dolly

O biólogo británico Keith Campbell, un dos pais da ovella Dolly, faleceu o pasado venres aos 58 anos de idade.

Campbell, experto en microbioloxía e doutor na universidade de Nottingham foi un dos catro membros do equipo científico do Instituto Roslin de Edimburgo (Escocia) que en febreiro de 1997 anunciou o nacemento da ovella Dolly, o primeiro mamífero clonado a partir de células adultas dun exemplar de seis anos. A Campbell atribúeselle ata o 66 por cento da investigación.

Desde o nacemento de Dolly, a clonación animal avanzou a gran velocidade e ata o momento xa se clonaron unha gran variedad de mamíferos como ovellas, porcos, cabras, cabalos, cans e gatos.

Na década de 1980, o biólogo escocés uniuse ao Marie Curie Institute, institución que lle concedeu unha beca para investigar sobre os mecanismos de crecemento e diferenciación celular relacionados co cancro, polos que se mostrou cada vez máis interesado.

Se o lembrades, Dolly foi creada cunha célula da ubre dunha ovella e un óvulo que permitiu ler a información xenética que trae o núcleo da célula.

Un ano despois de este experimento, Dolly foi apareada naturalmente cun carneiro a finais de 1997 e tivo cría. Trátase de Bonnie, de 2,7 kilos, que naceu o 13 de abril de 1998.

O experimento da vida de Dolly significou un importante avance científico para a humanidade, pola súa contribución á loita para combatir certas enfermidades, sobre todo o cancro e por mellorar a elaboración dalgúns fármacos e facilitar a selección de linaxes na gandaría.

O enorme adianto para a ciencia que supuxo a clonación da ovella Dolly reabriu no mundo científico o debate sobre a posibilidade de clonar seres humáns e planteou interrogantes éticos, poñendo de manifesto a necesidade de encher o vacío legal existente en relación cos avances da enxeñería xenética.

No outono de 2001, aos cinco anos, Dolly desenvolveu artritis comenzando a camiñar dolorosamente, sendo tratada con medicamentos antiinflamatorios.

O 14 de febreiro de 2003, Dolly foi sacrificada debido a unha enfermidade progresiva pulmonar.

Enlaces:

http://www.elmundo.es/elmundo/2012/10/11/ciencia/1349963575.html

http://es.wikipedia.org/wiki/La_oveja_Dolly

http://www.portalplanetasedna.com.ar/dolly.htm

Paula Meixeiro Calvo, 1º Bacharelato D