En clases de CMC preguntástesme os perigos dos experimentos que levan a cabo no LHC. Déixovos o enlace dun vídeo onde o Físico teórico español Alvaro de Rujula contéstanos esta pregunta.
Editado por Carmen Cid Manzano
Benvido/a! Nós somos un grupo de estudantes de Bacharelato. Con este blog queremos informar sobre os avances e descubrimentos científicos máis relevantes do panorama actual, porque a cultura tamén engloba a ciencia!Visitádenos e comentádenos para estar ao día! (Edublog participativo)
martes, 26 de octubre de 2010
Unha ourensá no CERN
A ourensáTeresa Fonseca cóntanos no seguinte video cal é o obxectivo do detector ATLAS e o por que se trata de atopar o bosón de Higgs.
lunes, 25 de octubre de 2010
Encóntrase auga na Lúa
En Outubro do 2009 a NASA lanzou un fogete baleiro contra Cobeus, un cráter de case 100 quilómetros de diámetro no polo sur da Lúa. O impacto produciu unha polvoreda de seis toneladas que foi analizada por unha sonda con cámaras e sensores. O resultado da análise asegura que o foguete levantou 155 litros de auga, o que indica que o elemento compón máis do 5% do po luar. Despois de facer uns cálculos o resultado foi que alí haberá polo menos 4.000 millóns de litros de auga, o que daría para manter unha colonia de mil persoas durante 500 anos.
Na nube de po tamén había prata, ouro e 1% de mercurio, o que supón un serio problema para o uso da auga. Pero xa se coñecen formas para separalo mercurio da auga.
Tamén se atoparon compostos orgánicos e dióxido de carbono.
Editado por:Lidia Blanco Otero 1º Bacharelato A
Scale of Universo. Do máis grande ao máis pequeno
Entra no seguinte enlace http://primaxstudio.com/stuff/scale_of_universe/ INCRIBLE!!!!
Editado por Carmen Cid Manzano.
Protagonista actual da Ciencia: Ignacio Cirac
Programa "Científicos de frontera" (TVE2): entrevista ao físico español Ignacio Cirac, director do Instituto Max Planck para Óptica Cuántica (Alemaña) e premio Fronteiras do Coñecemento 2008 da Fundación BBVA. Cirac narra a súa fascinación polos fenómenos que ocorren na materia a escala de millonésimas de milímetro: no mundo cuántico, por exemplo, os cambios nunha partícula poden manifestarse instantaneamente noutra situada a gran distancia, e sen que exista conexión material entre ambas. Nin maxia, nin ciencia ficción; un feito físico no que se basean aplicacións tecnolóxicas xa existentes, e que constitúe o fundamento dos futuros computadores cuánticos.
http://www.rtve.es/mediateca/videos/20101010/cientificos-frontera---ignacio-cirac-10-10-10/899549.shtml
Editado por Carmen Cid Manzano
http://www.rtve.es/mediateca/videos/20101010/cientificos-frontera---ignacio-cirac-10-10-10/899549.shtml
Editado por Carmen Cid Manzano
domingo, 24 de octubre de 2010
Movemento da auga ao traves dunha membrana semipermeable
Nun experimento vimos como se comportaba un ovo en medios hipertónico, hipotónico e isotónico. Noutro comprobamos como o proceso de ósmose ten lugar nas células vivas. Nesta animación estudaremos o fundamento do proceso da ósmose.
Editado por Carmen Cid Manzano
Editado por Carmen Cid Manzano
Animación sobre a auga para os amantes da Bioloxía molecular
Na seguinte animación podedes ver a polaridade da molécula de auga e os enlaces por pontes de hidróxeno que se forman entre elas.
Queres saber o que ocorre cando se disolve sal en auga? preme aqui.
Queres saber o que ocorre cando se disolve sal en auga? preme aqui.
Repasade as propiedades da auga vendo esta animación no idioma da ciencia, o inglés.
Editado por Carmen Cid Manzano
X Conferencia das Partes do Convenio de Biodiversidade Biolóxica
Ata o día 29 de outubro celébrase en Nagoya (Xapón) a X Conferencia das Partes do Convenio de Biodiversidade Biolóxica. Nesta reunión espérase que se adopten metas internacionais para o período 2020-2050. Espero que esteades atentos ás conclusións e comentédelas no blog.
Ecoloxistas en Acción ten un canal de televisión por internet http://www.somosbiodiversidad.tv/ co obxectivo de acercar o décimo Cumio sobre Biodiversidade a todos os que se desexen informar sobre este encontro tan decisivo para o futuro do planeta.
Que é para vós a biodiversidade?
Editado por Carmen Cid Manzano
sábado, 23 de octubre de 2010
Benoît Mandelbrot, o creador da xeometría fractal
O pasado 14 de outubro morreu Benoît Mandelbrot, descubridor dos fractais. Este polaco de 85 anos foi o descubridor dunha flgura xeométrica totalmente irregular e que posuía estas irregularidades con calquera escala de observación. Pero o gran descubrimento de Mandelbrot foi a comprobación de que este fenómeno observábase directamente na natureza (cunchas de moluscos, follas de fentos, accidentes xeográficos...). Os fractais defínense mediane unha relación matemática, xa que, en realidade, son conxuntos matemáticos que cambian de tamaño en función da escala.
Para unha explicación matemática máis detallada aqui tendes:
Para excelentes fotos de fractais na natureza:
http://www.gran-angular.net/fractales-y-series-de-fibonacci-en-la-naturaleza/2008/09/11/
Juan Ozaita Corral , 1º Bacharelato A
Juan Ozaita Corral , 1º Bacharelato A
A galaxía máis afastada
O Corpo celeste por ahora máis lexano é unha galaxia que tardou en emitir luz á Terra máis de 13 millóns de anos e foi observada por un telescopio de Chile cando o universo tiña arredor duns 600 millóns de anos. Ahora os científicos queren ver como se formaron as primeiras estrelas que calculan que foi uns 500 millóns de anos despois da explosión do Big Bang.
A galaxia que pensaban que estaba máis lexos era a chamada "UDFy-38135539 ", observada en 2009 polo Telescopio Hubble.
Os científicos para ver como se formaron as primeiras estrelas terán que esperar polo chamado novo telescopio James Webb, mais co Moderno xa Hubble que consegue observar as frecuencias de infravermellos. Tamén queren ver os buratos negros da próxima década, pero aínda non saben certamente se se formaron estes primeiro ou as estrelas.
Para Máis imformacion: http://www.elpais.com/articulo/sociedad/galaxia/lejana/antigua/13000/millones/anos/luz/elpepusoccie/20101020elpepusoc_15/Tes
Lorena Yáñez López 1 º Bacharelato A
viernes, 22 de octubre de 2010
O lado escuro de Newton
A nosa profesora de CMC fixo unha cuestión moi interesante na clase, sabedes por que Newton foi considerado mala persoa?
Ninguén o sabía na clase, a min picoume a curiosidade: Que fixo? Que dixo? Que pensaba? Entón púxenme a indagar, espero que esta sexa a resposta ou parte dela, e rógovos lectores que se estoy confundida mo digades e ingadide a información que vos creades que tamén é interesante.
Ninguén o sabía na clase, a min picoume a curiosidade: Que fixo? Que dixo? Que pensaba? Entón púxenme a indagar, espero que esta sexa a resposta ou parte dela, e rógovos lectores que se estoy confundida mo digades e ingadide a información que vos creades que tamén é interesante.Cando Newton tiña 3 anos a súa nai viuda mudouse xunto un novo esposo , deixando o pequeno Isaac ó coidado da súa avoa materna. Isto tivo unha gran repercusión no carácter de Newton, tanto que chegou a desexar incendiar a casa coa nai e o padrastro dentro.
Que ? Sorprendente ? Pois aínda hai máis , seguide lendo:
non foi unha boa persoa.ISAAC NEWTON (1642-1727) é considerado un dos máis grandes científicos da historia, pero segundo os seus biógrafos tiña un caracter arisco, pedante, proclive á polémica e con moitas dificultades para relacionarse cos demais; características que, co transcurso do tempo, faríanse cada vez máis evidentes ata converterse no aspecto máis destacado da súa historia persoal. A anormalidad do seu carácter demóstrase no seu temor aos plaxios completamente impropio dun xenio, polo que redactou os seus traballos dun modo moi difícil, para que os seus adversarios non puidesen entendelos. Segundo o historiador estadounidense Richard S. Westfall (1924-1996) na súa biografía "The life of Isaac Newton" (A vida de Isaac Newton, 1993), Newton foi o exemplo perfecto do profesor abstraído. Frecuentemente traballaba ata as primeiras horas da mañá, esquecíase de comer e adoitaba aparecer no comedor do colexio con "os seus zapatos sucios, as súas medias engurradas e o seu pelo mal peiteado".
Como persoa, Newton non era moi agradable e a miúdo viuse envolvido en polémicas cos seus colegas, como por exemplo co físico Robert Hooke (1635-1703, co matemático alemán Gottfried Leibniz (1646-1716) e co holandés Christiaan Huygens (1629-1695). O astrónomo inglés John Flamsteed (1646-1719) describiuno como "insidioso, ambicioso, excesivamente ávido de encomios, amigo da contradición..., un bo home no fondo pero, por natureza, suspicaz".Espero que haxa resolto as vosas dúbidas e que comentedes o que vos pensades. Un saúdo
Como persoa, Newton non era moi agradable e a miúdo viuse envolvido en polémicas cos seus colegas, como por exemplo co físico Robert Hooke (1635-1703, co matemático alemán Gottfried Leibniz (1646-1716) e co holandés Christiaan Huygens (1629-1695). O astrónomo inglés John Flamsteed (1646-1719) describiuno como "insidioso, ambicioso, excesivamente ávido de encomios, amigo da contradición..., un bo home no fondo pero, por natureza, suspicaz".Espero que haxa resolto as vosas dúbidas e que comentedes o que vos pensades. Un saúdo
Feito por : María Isabel Limia Pérez 1º Bacharelato B
Máis información en :
É posible vivir máis de mil anos?
Según Aubrey de Grey, non cabe dúbida. O chamado "profeta da inmortalidade" afirma que o envellecemento é unha enfermidade máis que acaba causando a morte, e pode erradicarse conseguindo algún día aumentar a esperanza de vida, cunha maior inversión no desenvolvemento de técnicas biomédicas.
Na vida futura imaxinada por De Grey non se alargan todas as idades dunha maneira proporcional. Seguirá habendo bebés, nenos e xóvenes, pero cando se alcance a madurez xa non se envellecerá máis. "Poderemos permanecer no estado físico dos 25 o 30 anos tanto tempo como vivamos", asegura. Para manterse a punto, os homes pasarán cada 5 o 10 anos una especie de ITV que lles substituirá (empregando a ciruxía ou outros métodos) tecidos ou órganos envellecidos.
E que sucedería se todas as persoas, ou a maioría, puideran alcanzar os 1000 anos de idade? Habería espazo para todos no planeta? Para De Grey tamén é unha preocupación razonable.
Opinades que o ser humano ten que ser considerado unha máquina á que se lle puideran "cambiar as pezas" para renovalo, alterando a orde da natureza? A ética xogaría un importante papel nestas investigacións.
Tamara Fernández Menor, 1ºC Bach.
Gran colisor de Hadróns (LHC)
Recoméndovos que vexades o traballo realizado no curso 2009-2010 por Diana Babarro Rodríguez, na materia Ciencias para o Mundo Contemporáneo.
Editado por Carmen Cid Manzano
jueves, 21 de octubre de 2010
Experimento con patacas
Outro experimento de osmose desde Pakistan, esta vez con patacas. É un experimento moi sinxelo e moi interesante que demostra que a ósmose prodúcese en tecido vivo.Simplemente necesitamos unha pataca crúa, unha pataca cocida, un coitelo, un par de recipientes, auga e sal. A preparación non é laboriosa, nin precisa moito tempo, pero o proceso é lento e hai que esperar ata dúas horas para ver os resultados.
Editado por Carmen Cid Manzano
Editado por Carmen Cid Manzano
Experimento con patacas
Outro experimento de osmose desde Pakistan, esta vez con patacas. É un experimento moi sinxelo e moi interesante que demostra que a ósmose prodúcese en tecido vivo.Simplemente necesitamos unha pataca crúa, unha pataca cocida, un coitelo, un par de recipientes, auga e sal. A preparación non é laboriosa, nin precisa moito tempo, pero o proceso é lento e hai que esperar ata dúas horas para ver os resultados.
Editado por Carmen Cid Manzano
Editado por Carmen Cid Manzano
Ciéntificos galegos crean o " Albinochip"
O albinismo trátaseta dunha doenza rara, de compoñente xenética, que afecta a unha persoa de cada 17.000; e o seu aspecto físico non sempre denota a enfermidade. Por iso ten unha especial transcendencia o albinochip, un sistema de diagnóstico da enfermidade cuxa tecnoloxía foi desenvolvida polo Instituto de Ciencias Forenses da Universidade de Santiago e polo nodo compostelán do Centro Nacional de Genotipado nun proxecto levado a cabo en colaboración co Centro Nacional de Biotecnoloxía do CSIC. En Galicia participaron na creación do chip os investigadores Olaia Maroñas, Christopher Phillips e María Torres, coordinados por Anxo Carracedo.Galicia é líder en España en biotecnoloxía.
Feito por María Isabel Limia Pérez
Máis información en:
miércoles, 20 de octubre de 2010
A NASA descubre prata na Lúa!
O impacto na superficie luar, foi provocado por un cohete da NASA en Outubro do ano pasado, revelou que, baixo a superficie do cráter Cabeus, hai un 5,6 % de agua xeada e tamén outros elementos como son hidróxido, monóxido de carbono, amoníaco, mercurio, magnesio, sodio e ata a apreciada prata!
A NASA lanzou o Satélite de Observación do Cráter Luar, coñecida como misión LCROOS, o 18 de xuño do ano pasado. Levaba a bordo un cohete, o Centauro, que tres meses e medio despois, o 9 de outubro, estrelábase contra a Lúa, xerando unha gran nube de máis de 750 metros de altura sobre a súa superficie. Estímase que foron expulsados o espazo entre 4.000 y 6.000 quilos de restos, e vapor de auga. Os catro minutos da explosión, a sonda LCROSS atravesaba esa nube para recoller mostras que durante un ano foron analizadas por varios grupos de investigadores en Estados Unidos.
Os resultados do equipo de Anthony Colapetre, do centro de investigación Ames da NASA, afirman que o impacto expulsou uns 155 quilos de vapor de auga e xeo, tamén se atoparon hidrocarburos, sulfuro e dióxido de carbono.
Na Universidade de Brown, outro equipo dirixido polo xeólogo Peter Schultz, tras analizar as características do cráter e dos minerais que contén, atopáronse con que a composición da Lúa e moito máis complexa do que se pensaba. Ademais de agua, tamén contén compostos como o amoníaco, o sodio e a prata. Todos estes elementos combinados deron moitas pistas sobre o orixe destes minerais e o proceso polo cal acabaron os cráteres polares, que non viron a luz do Sol en miles de millóns de anos. O xeólogo cree que os elementos detectados chegaron a Lúa por impactos de cometas, asteroides e meteoritos o longo da súa historia.
Apunta que foron despositados por tódalas partes do satélite terrestre, pero que máis tarde serian liberados da superficie por outros impactos menores ou ben outra teoría seria que se quentaron co sol, o que quere dicir que lles deu a enerxía necesaria para voar ata alcanzar os polos, onde haberían quedado atrapados entre as sombras dos cráteres.
Ademais Schultz, mantén a hipótesis de que a variedade de elementos volátiles implica que hai unha especie de guerra constante entre o que se acumula e o que se perde continuamente na tenue atmosfera luar.
Finalmente unhas palabras do xeólogo que nos poden facer pensar... “ Hai un equilibrio entre o que chega e o que marcha, aínda que creo que vai gañando o que está chegando”
A NASA lanzou o Satélite de Observación do Cráter Luar, coñecida como misión LCROOS, o 18 de xuño do ano pasado. Levaba a bordo un cohete, o Centauro, que tres meses e medio despois, o 9 de outubro, estrelábase contra a Lúa, xerando unha gran nube de máis de 750 metros de altura sobre a súa superficie. Estímase que foron expulsados o espazo entre 4.000 y 6.000 quilos de restos, e vapor de auga. Os catro minutos da explosión, a sonda LCROSS atravesaba esa nube para recoller mostras que durante un ano foron analizadas por varios grupos de investigadores en Estados Unidos.
Os resultados do equipo de Anthony Colapetre, do centro de investigación Ames da NASA, afirman que o impacto expulsou uns 155 quilos de vapor de auga e xeo, tamén se atoparon hidrocarburos, sulfuro e dióxido de carbono.
Na Universidade de Brown, outro equipo dirixido polo xeólogo Peter Schultz, tras analizar as características do cráter e dos minerais que contén, atopáronse con que a composición da Lúa e moito máis complexa do que se pensaba. Ademais de agua, tamén contén compostos como o amoníaco, o sodio e a prata. Todos estes elementos combinados deron moitas pistas sobre o orixe destes minerais e o proceso polo cal acabaron os cráteres polares, que non viron a luz do Sol en miles de millóns de anos. O xeólogo cree que os elementos detectados chegaron a Lúa por impactos de cometas, asteroides e meteoritos o longo da súa historia.
Apunta que foron despositados por tódalas partes do satélite terrestre, pero que máis tarde serian liberados da superficie por outros impactos menores ou ben outra teoría seria que se quentaron co sol, o que quere dicir que lles deu a enerxía necesaria para voar ata alcanzar os polos, onde haberían quedado atrapados entre as sombras dos cráteres.
Ademais Schultz, mantén a hipótesis de que a variedade de elementos volátiles implica que hai unha especie de guerra constante entre o que se acumula e o que se perde continuamente na tenue atmosfera luar.
Finalmente unhas palabras do xeólogo que nos poden facer pensar... “ Hai un equilibrio entre o que chega e o que marcha, aínda que creo que vai gañando o que está chegando”
Máis información: http://ecodiario.eleconomista.es/ciencia/noticias/2542780/10/10/La-NASA-descubre-nuevos-secretos-de-la-Luna.html
Liliana Villar Whyte 1ºBach A
Curioso líquidio
Non é maxia. Atopámonos ante un fluido non newtoniano, é dicir, que ten un comportamento extrano cunha gran viscosidade e esta varía dependendo da zona onde se lle aplique unha tensión, deformándose en dirección á forza aplicada.
Noutra banda temos ó oposto: o fluido newtoniano, que aquel que non varía con ningunha forza, cun comportamento normal e pouca viscosidade. Para que vos fagades unha idea, a auga atópase neste tipo de líquidos.
No vídeo empregouse fariña de millo disolta en auga, aínda que sen ir moi lonxe obteremos esta propiedade no mel.
Tamara Fernández Menor, 1ºC Bach.
Tedes que velo
Se vos gusta a Astronomía recoméndovos o programa 51 de Redes titulado O noso lugar no Universo (xaneiro 2010). Resume de forma amena o que falamos no tema A nosa orixe.
Xa me diredes que vos parece.
Editado por Carmen Cid Manzano
martes, 19 de octubre de 2010
Para que evolucionan as manchas dos felinos?
As manchas e as raias da pelaxe dos felinos evolucionan con moita rapidez axudando a estes animais a camuflarse no seu habitát, segundo confirma un estudo da Universidade de Bristol (Reino Unido), que publica a revista “Proceedings Of The Royal Society B”.
Os investigadores examinaron as marcas dos costados de 35 especies de felinos salvaxes para comprender así a súa evolución. Os científicos rexistraron numerosas diferencias na apariencia visual según o lugar no que viven. Descubriron que os felinos que vivían en habitáts densos, nas árbores e se encontraban activos baixo condicións de luz reducidas, son máis propensos a ter manchas complexas ou irregulares. Isto significa que evolucionaron para mellorar a súa camuflaxe e a súa capacidade de cazar. Pero aínda quedan moitas incognitas por resolver, como por exemplo, por que os guepardos manteñen manchas a pesar de vivir en hábitats abertos?: por que algunhas especies de gato teñen pelaxes lisos a pesar da súa preferencia por ambientes máis cerrados?; por que as raias verticais non son máis comúns nos felinos e outros mamíferos?.
Máis información: http://www.elmundo.es/elmundo/2010/10/20/ciencia/1287582055.htmlLiliana Villar Whyte 1º Bach A
Todo por moda
Dez visóns dende o nacemento viven confinados e amontoados en pequenas gaiolas de 35 cm de ancho por 45 cm cun metro de profundidade. Aos sete meses, mátanos e arráncalles a pel que se usa para facer abrigo e accesorios de luxo. A organización de defensa dos dereitos dos animais "igualdade animal" presentou unha enquisa o martes sobre este tema. Ademais ofrece imaxes sobre o abuso físico e psicolóxico o que son sometidos os visións de granxas que existen no noso país.
Das 38 granxas que operan en España o 80% están en Galiza.
Cerca de 400.000 visóns mortos cada ano para atender á demanda da industria da pel en España. Os peleteiros negan que haxa maltrato, pero a realidade é que os visóns teñen escasa asistencia veterinaria, viven amontoados en gaiolas, sofren estrés o que lle fai ter comportamentos neuróticos e estereotipados.
Para mais informacion:
Feito por Érika López Carballo
Aumentan os exemplares de atún vermello
Aínda non é fixo, e existen incentidumes, pero tras varios anos de colapso, as últimas noticias obtidas apuntan a un aumento de exemplares. Tal vez ainda non sexa demasiado tarde e se poda recuperar a especie. 
Esta evolución positiva xa comezou a notarse en Baleares, unha das principais zonas de posta do atún vermello no Mediterráneo, pero ata que punto se pode confirmar que, efectivamente, se está a lograr inverter a tendencia? Tal vez este respiro sirva para que os científicos poidan estudar a fondo a especie e atopar as claves que acaben definitivamente coa ameaza da extinción.
En 2001,Francisco Alemany(investigador do Centro Oceanográfico de Baleares do Instituto Español de Oceanografía), comezou un proxecto que consistía en diversas pescas de plancton. Nesta operación capturaronse ovos e larvas das diferentes especies que desovaban na área, entre elas as de atún vermello. Analizáronse os seus contidos estomacais, o seu crecemento diario e outros factores para intentar modelar a relación entre o medio ambiente e a sua evolucion larvaria.
Baleares non é a única zona de desove, existen outras como a do sur de Italia (arredor de Sicilia), a turco-chipriota e a do golfo de Gabes (Túnez), e nestas últimas existen moitas dúbidas sobre o seu control.
Segundo Alemany, habería que levar a cabo campañas de investigación en toda a conca mediterránea, para sacar conclusións globais.
Ademáis conseguiuse postas de ovos en cautividade, ainda que é un tema moi complexo e require moita investigación.
Que nazan larvas nas costas de Murcia e Cataluña non quere dicir que sobrevivan igual que noutras zonas.
E segun Alemany todavía quedan moitas lagunas no coñecemento da especie, sobre todo na primeira fase de vida.
Como conclusión: Porque nun momento determinado haxa moitos individuos da mesma especie, non se pode abusar da súa pesca.
Para máis información:
Feito por: Ana Pérez Pérez, 1º Bacharelato A.
Unha estrela na etapa final da súa vida.
O telescopio Hubble (telescopio que orbita ao redor da Terra,estudado con anteriodidade en Ciencias para o Mundo Contemporánero) captou una fermosísima imaxe dunha estrela na última etapa da súa vida. Esta imaxe se atopou na nebulosa planetaria ‘NGC 6210’, situada a uns 6.500 anos luz, na constelación de Hércules. Nesta nebulosa atópase unha estrela, menos masiva do que é o noso Sol, na última etapa da súa vida.
Na imaxe captada polo Hubble amósase a parte interna da nebulosa planetaria con moito detalle. A estrela central, é unha pequena, pero moi quente estela tamén coñecida como ‘enana blanca’. Esta está rodeada por unha especie de brillante burbulla azul con unha estructura delicada e non moi ben definida. A burbulla asemella estar entrecruzada cun tipo de gas de cor vermello.
Feito por Andrea Gerpe Acosta 1ºBacharelato A
Mulleres astrónomas
Un dos obxectivos que nos fixamos, na materia Ciencias para o mundo contemporáneo no IES Otero Pedrayo de 1º bacharelato, é o de superar o escaso interese que sinten algúns estudantes cara a ciencia. Con esa intención deseñamos actividades como a que presentamos: mulleres na ciencia. Exemplos de tarefas realizadas: Henrietta Swann Levitt, Maria Mitchell, Antonia Maury, Hypatia de Alejandría, Williamina Paton Stevens Fleming, Maria Cunitz, Annie Yump Cannon
Lucía Rodríguez Rodríguez 1ºBacharelato B
O quentamento global acortara a viaxe a Asia
Dende o seculo XV Europa intentou buscar unha ruta maritima que acorte a viaxe a Asia. Aínda que hai dous posibles pasaxes, (noreste y noroeste), ambos suporían adentrarse no oceano Glacial Ártico, onde as condicións meteorolóxicas e o xeo dificultan o paso durante varios momentos do ano. Grazas o quentamento global, que produce cada vez un maior desxeo na Antártida, estas dificultades poderan desaparecer.
Feito por: Ana Pérez Pérez,1º Bacharelato A.
Esto confirma que hai unha subida de temperatura que afecta a esta zona do planeta e que sucede a un ritmo elevado. E ainda que supoña unha mellor navegación, afectará ao clima do resto da Terra, ademais da vida animal, especialmente osos polares e focas que dependen dese xeo para vivir.
Máis información
http://www.publico.es/ciencias/342001/el-calentamiento-abre-la-ruta-maritima-del-artico
http://www.publico.es/ciencias/342001/el-calentamiento-abre-la-ruta-maritima-del-artico
Feito por: Ana Pérez Pérez,1º Bacharelato A.
Contaminación lumínica.
Sempre se fala de contaminacón, se fai referíndose á ambiental máis sen especificar que tipo de contaminación. Unha das máis descoñecidas é a contaminación lumínica, causada pola emisión de luces artificiais.
Para máis información
http://www.elpais.com/articulo/sociedad/Contaminacion/luminica/plena/crisis/elpepusoccie/20101018elpepusoc_9/Tes
Conchi González suxírenos o seguinte enlace: mapa mundial de contaminación lumínica
http://www.ascensionrecta.com/Imagenes%20web/cl_mundo_colores_grande.gif
O ceo sempre foi unha fonte de preguntas e respostas en todos os tempos e hai hipóteses que do estudo do no ceo naceron as ciencias. Máis hoxe en día parece que non o valoramos tanto como os seus antigos observadores; as últimas vistas dende o Image Science and Analysis Laboratory da NASA-Johnson Space Center danos unha prespectiva de que a ausencia do ceo estrelado é cada vez máis notable. Ofrécennos unhas fotografías da península Ibérica que revelan que Valencia é unha das cidades máis contaminadas de Europa, e esta cidade non é a única, ven seguida por Madrid, Sevilla, Granada etc...
Este problema non é ningunha tontería xa que significa un derroche de enerxía e cartos e molestias para os afeccionados ao ceo nocturno.
Este tipo de contamición ten solucións bastante máis doada que o resto, xa que é decisión de cada un apagar ou non as luces das nosas vivendas, usar na rúa farolas con menos intensidade, eliminar as mal orientadas...
Para máis información
http://www.elpais.com/articulo/sociedad/Contaminacion/luminica/plena/crisis/elpepusoccie/20101018elpepusoc_9/Tes
Conchi González suxírenos o seguinte enlace: mapa mundial de contaminación lumínica
http://www.ascensionrecta.com/Imagenes%20web/cl_mundo_colores_grande.gif
Uxía Rodríguez Rodríguez 1 Bach A
O cancro de mama tamén é cousa de homes!
Aínda que os síntomas, tratamentos e a evolucion da enfermidade son exactamente iguais as das mulleres, a maior parte dos varóns que padecen esta enfermidade descóbreno algo máis tarde, cando as células malignas xa se extenderon fora do tecido mamario. Os motivos son sinxelos, ningún home pensa que poida ter esta enfermidade, xa que tradicionalmente é atribuida exclusivamente ao sexo feminino, e moitos acuden o médico cando xa transcurriron varios meses dende a aparición dos primeiros síntomas.
Ver video: http://vimeo.com/8418858 Tes un minuto?
Animación autoexploración da mama, prevención do cancro de mama: http://www.pulevasalud.com/ps/contenidozipframe.jsp?ID=6756&TIPO_CONTENIDO=Zip&ID_CATEGORIA=-1&URL=.%2FZips%2F6756%2Fmamas.html&CABECERA=SI&ALTO=465&ANCHO=645&TITULO=La%20autoexploraci%F3n%20mamaria
Animación autoexploración da mama, prevención do cancro de mama: http://www.pulevasalud.com/ps/contenidozipframe.jsp?ID=6756&TIPO_CONTENIDO=Zip&ID_CATEGORIA=-1&URL=.%2FZips%2F6756%2Fmamas.html&CABECERA=SI&ALTO=465&ANCHO=645&TITULO=La%20autoexploraci%F3n%20mamaria
Liliana Villar Whyte 1ºBach A
Mulleres Astrónomas
One of the aims of the subject called “Science for the Contemporary World” in 1st Bachillerato at Otero Pedrayo High School is overcoming some students’ little interest in Science.
Editado por Carmen Cid Manzano
In order to do it, we need to change both our thematic and methodological approaches with regard to the traditional Science subjects.
So as to make this change possible, we have designed activities with certain specific characteristics that will help us achieve it.
In this case, we have chosen a controversial issue in history: Women and Science. We chose Webquests as a learning strategy and we published the tasks carried out by the students online in order to spread scientific culture among all the other students.
Here are some examples: Henrietta Swann Levitt, Maria Mitchell, Antonia Maury, Hypatia de Alejandría, Williamina Paton Stevens Fleming, Maria Cunitz, Annie Yump Cannon.
Que alguén se anime a traducilo a galego... o texto é obra de Marga (profe inglés).
Editado por Carmen Cid Manzano
lunes, 18 de octubre de 2010
India e España cooperan na ciencia e na saúde!
A ministra da ciencia e innovación, Cristina Garmendia, anunciou que España intensificará as suas relacións con India. Fortalecerá as relacións entre científicos, institucións e empresas de ambos países. Apúntase que India experimentou un “crecemento exponencial” na ciencia.
Actualmente atópanse activos dous instrumentos de cooperación entre ambos paises impulsados polo Ministerio de Ciencia e Inovación. O outro proxecto de cooperación é o Programa de Cooperación Tecnolóxica Bilateral India-España que, dende a súa posta en marcha, impulsou seis proxectos conxuntos cun presuposto de nove mil millóns de euros e aínda conta con quince outros proxectos aínda en proceso.
Nuns días Cristina Garmendia inagurará a Fundación España India en Nova Delhi e que terá como título: “ Un hito para as relacións entre ambos países e as súas respectivas comunidades empresariales”
Para máis información:
http://www.idae.es/index.php/mod.noticias/mem.detalle/id.69/relcategoria.121/relmenu.75
http://www.fecyt.es/fecyt/detalle.do?elegidaSiguiente=&elegidaNivel3=&elegidaNivel2=;SalaPrensa;noticias32cientificas&elegidaNivel1=;SalaPrensa&tc=noticias_cientificas&id=179459
http://www.fecyt.es/fecyt/detalle.do?elegidaSiguiente=&elegidaNivel3=&elegidaNivel2=;SalaPrensa;noticias32cientificas&elegidaNivel1=;SalaPrensa&tc=noticias_cientificas&id=179459
Liliana Villar Whyte 1º Bachillerato A
A hombros de gigantes
Outro programa de radio de divulgación científica. Sabedes por que se chama a "Hombros de gigantes"? 
Oir os podcast en: http://www.rtve.es/podcast/radio-5/a-hombros-de-gigantes/
Editado por: Carmen Cid Manzano
Emisión Radio 5, sabados de 01:00 a 02:00.
Oir os podcast en: http://www.rtve.es/podcast/radio-5/a-hombros-de-gigantes/
Editado por: Carmen Cid Manzano
domingo, 17 de octubre de 2010
Efervesciencia, programa de Ciencia na Radio Galega
Efervesciencia volve ás ondas da Radio Galega. Podedes escoitalo os sábados de 16 a 17 horas. No blog http://ww2.crtvg.es/mu/efervesciencia/ están colgados os podcast dos programas e seccións. recomendámosvos que os oscoitedes. Que vos parece se incluímos os que maís nos interesen no noso blog?
Editado por: Carmen Cid Manzano
Un paso máis cara a enerxía de fusión
O contrato para a maior pieza do ITER, o reactor de fusión que se constrúe en Cadarache ( Francia). O traballo quedou asignado a unha agrupación de entidades italianas chamada MWR cun orzamento de 300 millóns de euros. A empresa creará 7/9 do total do núcleo do reactor, onde se realizara a fusión do hidróxeno. Ás restantes partes quedaran encargadas á Corea do Sur e a parte interior quedará para hindúes e rusos.O núcleo, á esquerda, estará feito dun aceiro inoxidable especial, mide 13 metros de altura x 6,5 
metros de ancho x 6,5 metros de profundidade e pesa 5.000 toneladas. Pero a complexidade do núcleo non reside nos materiais senón na gran cantidade de soldaduras e a precisión destas. A pesar do cal houbo un gran progreso dende a aparición da idea en 1986. Este núcleo é o símbolo de traballo de científicos rusos, europeos americanos e xaponeses. Nel se realizarán as esperadas reaccións de fusión que pretenden facer funcionar unha nova fonte de enerxía limpa, renovable, e dun poder enerxético inmenso. Se espera que cara o ano 2016 se poda producir a primeira reacción e cara o 2022 que opere con total normalidade.
Juan Ozaita Corral, 1º Bacharelato A
Para máis información
Gran Telecopio de Canarias
Traballo realizado pola alumna Susana Primo. Neste vídeo Susana cóntanos: onde está localizado o GTC, as súas características, o por que esta situado nas illas Canarias e cales son os seus obxectivos. Espero que o vexades, xa me diredes que vos parece...
Un gran descubrimento...
Científicos de tres centros de investigación -un francés, outro suízo e outro portugués- descubriron por primeira vez un planeta que, polas súas características de temperatura e composición, pode ser habitable para os nosos parámetros e atópase relativamente próximo á Terra, este planeta recibe o nome de GL581C.
 |
| Imaxes do planeta GL581C |
O planeta está a 20,5 anos-luz da Terra, e xira ao redor dunha estrela anana vermella, a Gl581, unha das cen máis próximas ao noso sistema solar que está situada na constelación de Libra
Segundo os modelos utilizados polos investigadores do CNRS, a temperatura sitúase entre 0 e 40 graos celsius, compatible coa presenza de auga líquida na súa superficie.
O planeta ten unha masa moi débil que permite imaxinar unha constitución ben rochosa, ben cuberta por un océano, como na Terra, e tarda 13 días en percorrer toda a súa órbita ao redor da estrela Gl581.
A gravidade -ou forza de atracción- na superficie é 2,2 veces a existente no noso planeta, cun radio de acción 1,5 veces superior.
O equipo que o descubriu considera que se trata dun planeta idóneo para ser obxecto de misións dedicadas á investigación da vida extraterrestre, en particular co satélite Darwin, debido ás súas condicións de temperatura e de relativa proximidade ao sistema solar.
O lanzamento do satélite Darwin, da Axencia Espacial Europea, está previsto para 2015.
Eses mesmos investigadores xa localizaran en 2005 outro planeta do sistema desa mesma estrela anana, GL581B, e que percorre a súa órbita en 5,4 días.
Agora tamén descubriron un terceiro planeta dunha masa oito veces superior á da Terra que tarda 84 días en dar unha volta ao redor da Gl581, este planeta foi chamado GL581D
Para facer estes descubrimentos, os astrónomos utilizaron o espectógrafo de nova xeración HARPS instalado no telescopio xigante de "La Silla", en pleno deserto de Atacama, en Chile.
Feito por Brais Gómez García 1º A
Os cans doan sangue?
Si, os Laboratorios Montoro crearon o primeiro Banco de Sange Canina da Comunitat Valenciana.para mellorar a calidade asistencial veterinaria e tamen garantir a todas as clínicas veterinarias a disponibilidade de sangre necesaria para transfusión a todos os animais en calquer momento que o necesiten. Requisitos -o doante debe ter un peso aredor de 25 kilogramos -todos os cans doantes realizaselles unha analítica completa de forma gratuita
A doazon non supon un perxuicio para o animal senon que axuda a telo controlado e previr calquera tipo de patología.
A doazon non supon un perxuicio para o animal senon que axuda a telo controlado e previr calquera tipo de patología.
Feito por : Érika López Carballo 1º bacharelato A
sábado, 16 de octubre de 2010
Nobel de Física 2010
O Premio Nobel de Física do ano 2010 foi concedido a Andre Geim (1958) e Kostya Novoselov (1974) polo seu traballo no , unha nova forma cristalina do carbono, estrictamente bidimensional.
Kostya Novoselov e Andre Geim
Actualmente coñécense dúas formas cristalinas tridimensionais do carbono: o diamante e o grafito.
A pesar de estar compostos por átomos da mesma natureza química, as súas propiedades químicas non poden ser máis diferentes. O grafito é de cor negro e tan brando que se emprega nas minas dos lapis. O diamante é transparente e imposíbel de raiar por ningún dos materiais coñecidos. A estas formas cristalinas tridimensionais unirase no 1984 a estrutura cero-dimensional, o C60 ou fulereno, idéntica a un balón de fútbol, pero 100 millóns de veces máis pequena. No 1991, Sumio Ijima identificara a forma unidimensional do carbono, o nanotubo. Illar a forma bidimensional, o grafeno e, sobre todo, explorar as súas extraordinarias propiedades foi contribución de Geim e Novoselov.
Feito por Brais Gómez García 1ºA
Premio Nobel de Einstein
Onte a profesora comentounos que Albert Einstein, un dos científicos máis brillantes de todolos tempos, non gañou o Premio Nobel pola súa famosa teoría da relatividade. Pero, entón por que gañou ese premio?
Investigando un pouco descubrín que foi pola súa teoría do efecto fotoeléctrico (para saber en que consiste pulse aquí).
Espero que vos pareza interesante esta pequena aclaración.
Un saúdo.
Máis informacion acerca do Nobel de Einstein.
Investigando un pouco descubrín que foi pola súa teoría do efecto fotoeléctrico (para saber en que consiste pulse aquí).
Espero que vos pareza interesante esta pequena aclaración.
Un saúdo.
Máis informacion acerca do Nobel de Einstein.
Coral Real Llamas. 1º bacharelato B.
Tratamento con células nai embrionarias
Unha persoa paralítica está sendo tratada en EEUU por primeira vez con células nai, a finalidade é intentar a rexeneración da súa médula espinal.
Esta terapia consiste en introducir certas células do sistema nervioso no lugar danado da médula espinal.
Por outro lado, esta terapia tan só se fara con 10 pacientes; esto indica un gran avance na investigación xa que fai algo máis dunha década os investigadores dicían que se tardaría moitos anos en poder probar esta terapia e o maís difícil sería poder experimentala.
Para ter máis información acerca desta noticia:
Esperamos que vos sea interesante esta noticia.
Lidia Blanco e Lorena Yáñez 1º Bacharelato A
O sustento vital dos ecosistemas "estase a secar"
Ola eu tamén vou a falar sobre a perda de biodiversidade, xa que estamos no seu ano e tamén o estamos dando na clase. Como recordaredes unha das principais causas desta perda é o cambio climático e o home.
A revista Science (a máis prestixiosa revista de ciencia e sobre a que nos fala a profesora) publicou que os ríos e cursos de auga de todo o mundo, sustento vital dos ecosistemas, se están a secar debido ao consumo humano e ao cambio climático (como estudamos nós en Bioloxía).
Cando os caudais dos ríos énchense os depredadores principais aliméntanse dos niveis máis baixos da cadea de modo que os peixes grandes comezan a comer especies que eran o alimento de outros niveis.
Coas secas é completamente diferente: eliminan o depredador superior porque a maioría dos peixes non tolera tan pouco osíxeno .
A isto engádense as consecuencias do cambio climático que vai influír na frecuencia e intensidade das enchentes fluviais e das secas nos próximos anos.
Feito por: María Isabel Limia Pérez 1ºbacharelato B
Máis información en:
http://www.plataformasinc.es/index.php/esl/Noticias/La-sequia-amenaza-a-los-rios-de-todo-el-mundo
http://www.oceana.org/climate-spanish/impactos/alteracion-de-la-cadena-alimenticia/
Récord Guiness en clasificación de especies
Eu, ó igual cá miña compañeira Coral,vou adicar o meu primeiro espazo ó tema da BIODIVERSIDADE. Hoxe saíu unha noticia no periódico que me deixou realmente fascinada. E é que se batiu un auténtico récord guiness na bioloxía! Descubriuse nin máis nin menos que un verdadeiro imperio de especies novas de caracois mariños!Isto así dito sei que a moitos de vós tal vez non vos impresione moito pero..e se vos digo que dous aficionados españois á ciencia (un deles galego) ,expertos en micromoluscos, acaban de descobrer e redactar o 1º estudo da nosa historia que recolle o maior número de especies novas dun só xénero? 272 ESPECIES totais de caracois mariños DUN MESMO XÉNERO, os Turbonilla. Eles describen todas as que acaban de achar,que son concretamente 209 dese total.
Xamais dun só xénero nin dunha soa familia ,se describiron tantas especies nun só traballo.
No ano 2000 o Museo Intern.da Historia Natural de París destinoulles a Anselmo Peñas e a Emilio Rolán o estudio da familia dos Pyramidelloidea.
Estes expertos xubilados en micromoluscos, despois dun longo decenio de análises, descartes,evaluacións, etc; deron clasificado tales organismos taxonómicamente (Acabamos de falar disto no tema anterior de bioloxía, deberiades saber o que quere dicir esta palabra!)Iso si,foilles moi pero que moi complicado dado o diminuto tamaño e a numerosidade dos organismos a clasificar.En fin,un traballo enorme do que aínda lles queda moito por dicir.Creo que visto o visto (como ben apunta Anselmo Peñas) queda aínda máis demostrada a tremenda ignorancia do ser humano cara á natureza, e canto aínda nos queda por coñecer,sexa nas profundidades mariñas ou nos densos bosques amazónicos.
Eva Rodríguez Casas.1ºBacharelato B.
Para saber máis sobre a noticia :
http://www.elmundo.es/elmundo/2010/10/15/ciencia/1287148704.html
Recoméndovos enormemente que vexades o vídeo , está moi ben e vos enterades da noticia moito máis rápido e dunha forma máis amena.
Suscribirse a:
Entradas (Atom)