A clonación terapéutica por fin se consegue en humanos

Casi unha década despois de que o científico coreano Woo Suk Hwang anunciara que lograra clonar 30 embrións humanos co fin de conseguir novas terapias celulares,algo que finalmente revelouse como un gran fraude,un equipo de investigadores estadounidenses conseguiu por fin o tan ansiado paso:obter células nai embrionarias humanas a partir dunha célula adulta,o que se podería denominar clonación terapéutica.

A investigación dirixida por Shoukhrat Mitalipov,científico ruso que traballa no Centro Nacional de Oregón para a Investigación sobre primates (ONPRNC),é en realidade unha continuación dos estudos que dende fai anos leva realizando nestos animais e que o levaron en 2007 á obtención de células nai de embrións de macacos.

Agora coa modificación da técnica empleada nestes monos,conseguiu dar o salto que moitos científicos intentaran durante anos pero que ninguén conseguira ata agora.

"Os nosos resultados ofrecen unha nova forma de xerar células nai de pacientes con tecidos e órganos dañados ou deteriorados",explicou un comunicado Mitalipov."Estas células nai poden rexenerar e reemplazar a aquelas células danadas e mellorar enfermidades que afectan a millóns de persoas".

Neste caso o equipo de Mitalipov do que forma parte a embrióloga española Nuria Martí Gutiérrez utilizou óvulos de gran calidade procedentes de voluntarias sás aos que se lles retirou o núcleo, e dentro do seu citoplasma se lles introduxo o núcleo dunha célula da pel,(fibroblasto),dun paciente con síndrome de Leigh.  Este proceso levouse a cabo nunha solución enriquecida con cafeína que inhibe unha enzimas que entorpecían o proceso.Tras sometelos á técnica da electroestimulación, conseguiuse obter un embrión do que derivaron células nai.

"Este traballo abre a porta a que outros grupos do planeta intenten reproducir estes resultados.Dentro de pouco esta técnica verase como unha alternativa dispoñible" afirma Javier García Sancho,presidente da Sociedade Española de Terapia Xénica e Celular.

Sen embargo como apunta Felipe Prosper director da Área de Terapia Celular da Clínica Universitaria de Navarra,esta investigación,"inda que bonita e espectacular,non creo que teña ningunha repercusión clínica.Dende que Yamanaka desenrrolase o método de reprogramación celular,hai unha maneira más sinxela e menos costosa de conseguir céculas pruripotentes ou IPS.

Fontes de información

http://www.lavozdegalicia.es/noticia/sociedad/2013/05/15/cientificos-estados-unidos-logran-clonar-celulas-madre-embrionarias-personas/00031368635035968542192.htm

http://sociedad.elpais.com/sociedad/2013/05/15/actualidad/1368628879_460568.html

Pablo Estévez Feijoo 1ºA Bachiller

Posible fin da fame no mundo?

A FAO (organización das nacións unidas para a alimentación e a agricultura) móstrase moi a favor da inxesta de insectos como dieta habitual.Pódenos resultar algo repugnante, pero estímase que polo menos dous millóns das persoas, principalmente en África e Asia, xa incluían estos animais na súa alimentación dende fai anos, maioritariamente debido á súa cultura e costumes.Quizáis cambiemos de opinión ao coñecer o gran valor nutritivo destas especies, que contan cun alto índice de proteínas, grasas saudables, vitaminas, calcio e sales minerales, moito máis que por exemplo a carne de vacuno.

¿Qué vantaxes ofrece fronte á carne do gando común?

•  Os insectos teñen un fácil acceso para todo o mundo, posto que se atopan en gran cantidade na natureza mesma, ou, no caso de querer crialos, o seu gasto
  
  veríase moi reducido, xa que só se precisarían 2kg de alimento para producir 1kg de carne, mentres que no caso dunha vaca, precísanse 8 kg de alimento para producir un de carne.

• Apenas producen emisións contaminantes para o medio ambiente como o metano, amoníaco, gases de efecto invernadoiro ou estiércol.

  A idea de expansión de territorios de cultivo resulta totalmente insostible para o medio ambiente; os océanos agótanse e o cambio climático faise cada vez máis notorio, o que dificultaría o cultivo.

En 2030, calcúlase que o mundo terá que alimentar a máis de 9.000 millóns de habitantes, ademáis dos miles de millóns de animais que se crían anualmente.

Entón, ¿por qué non optar por unha dieta que inclúa insectos? Sen dúbida, sería unha opción para combater a fame no mundo, ou polo menos sería de gran axuda. 

Fontes de información:

http://www.muyinteresante.es/ciencia/articulo/la-fao-recomienda-comer-mas-insectos-961368526831

http://sociedad.elpais.com/sociedad/2013/05/13/actualidad/1368457967_724617.html

Gloria de las Heras Calviño, 1º Bach D.

Chris Hadfield deixa a estación espacial ó ritmo de David Bowie.

Chris Hadfield, astronauta canadiense e hasta este luns comandante da Estación Espacial Internacional (ISS), despediuse da súa estancia no módulo espacial rodando un vídeo musical: unha versión do tema Space oddity de David Bowie.

O astronauta canadiense foi moi activo nas redes sociáis durante súa estancia no módulo espacial. Hadfield publicou continuamente fotografías da Terra en Twitter e seus videos en Youtube explicando por qué non se debe chorar no espacio, cómo se lavan os dentes ou se afeitan os astronautas e o que fan  día a día na ISS, foron vistos por centos de miles de personas.

Os membros máis veteranos da tripulación actual da ISS regresaban este luns á Terra a bordo da nave "Soyuz", según informou a NASA.

Fontes de información:

http://www.20minutos.es/noticia/1812998/0/estacion-espacial-internacional/comandante-chris-hadfield/video-musical-bowie/

http://www.antena3.com/noticias/ciencia/astronauta-que-nos-enseno-llorar-espacio-despide-versionando-bowie_2013051300090.html
Carlos Álvarez Sabucedo, 1ºBach A.

A AUGA DA LÚA É IDENTICA Á DA TERRA.

Os investigadores creen que a auga sempre estivo no noso satélite e que foi depositada polos meteoritos primitivos que tamén a levaron ó noso planeta.

           

   Recentemente, unha nave da NASA e unha nova investigación de mostras das famosas misións Apolo demostraron que a Lúa contén auga, tanto na súa superficie como no interior. A procedencia deste líquido foi obxeto de debate entre os científicos, que non se poñen de acordo de cómo chegou ata alí. Un novo estudio realizado por investigadores estadounidenses suxire a revista Science que provén de meteoritos primitivos, igual que a da Terra, e que posiblemente, sempre estivo alí desde a orixe misma do noso satélite.

   Para chegar a esa conclusión analizaron mostras de vidrio volcánico presente en rochas traídas durante as misións Apolo 15 e 17, que se levaron a cabo en 1971 e 1972, respectivamente.

   Este material contiña pequenas trazas dunha especie de cristais denominados inclusións fundidas, nas que quedan rexistrados os procesos magmáticos que tiveron lugar no pasado na Lúa. A proporción de isótopos de hidróxeno que contiña este magma lunar é similar ó que atoparon na Terra, segundo os autores desta investigación. De feito, sosteñen que a composición isotópica da auga que se atopa no magma da Lúa non se pode distinguir da auga das condritas carbonáceas coas que compararon o material traído do noso satélite.

   Durante moito tempo os científicos sospeitaron que condritas carbonáceas coma estas, entre as que están os meteoritos máis antigos dos que figuran nos rexistros, foron as que por primeira vez trouxeron auga o noso Sistema Solar. Según esta teoría, parte da auga que hai na Terra orixinouse cando estas condritas impactaron contra o noso planeta. Os científicos creen que a auga do noso planeta tivo a súa orixe ó mesmo tempo que se formou a Lúa.

    Esto non é necesariamente incompatible coa idea de que a Lúa se formou por un impacto xigante contra a Terra primitiva, pero presenta un problema. Cómo puido sobrevivir a auga a un choque tan violento. Segundo os investigadores, esto suxire que hai algúns procesos importantes que todavía non se entenden acerca de cómo se forman os planetas e os seus satélites.

                      Enlaces: 
     http://www.abc.es/ciencia/20130509/abci-origen-agua-luna-201305091848.html
http://www.elperiodico.com/es/noticias/ciencia/agua-del-interior-tierra-luna-tiene-origen-comun-2387590
http://www.elmundo.es/elmundo/2013/05/09/ciencia/1368120200.html


               Francisco Rodríguez Valencia, 1º Bach "A"

A Terra, 28 anos despois

Glaciar Columbia, Alaska (USA)

Google Earth Engine é unha ferramenta creada por este xigante de Internet xunto coa NASA e a revista TIME, entre outros. Fai posíbel retroceder no tempo e ver os cambios na paisaxe da  Terra ó longo dos anos, concretamente dende 1984 ata 2012.

Fíxose coa técnica “time-lapse”. Consiste no emprego dunha serie de imaxes fixas de distintos momentos, neste caso tomadas vía satélite, e crear unha secuencia animada con elas. Empregáronse millóns de imaxes e trillóns de pixels, obtidos na misión Landsat, que ven recopilando datos dende a década dos 70.

Lago Urmia, Irán

Así podemos ver o crecemento da cidade de Las Vegas, a deforestación do Amazonas ou expansión costeira, incluída a construción de illas no mar, en Dubai entre outras.

Ademais de sorprender os usuarios, con esta ferramenta pretenden informar a comunidade do que lle estamos a facer  á Terra e das estratexias que deberíamos empregar nun futuro se queremos conservar o noso planeta.         

           ENLACE

http://earthengine.google.org/#intro/LasVegas

                                                                   

Fontes de información:

http://tecnologia.elpais.com/tecnologia/2013/05/09/actualidad/1368118355_385741.html

 http://www.elmundo.es/elmundo/2013/05/10/navegante/1368196539.html

Iago Rodríguez Peña 1º BACH A

Que é o "fracking"?

Dúas perspectivas de ver o "Fracking", a primeira (totalmente obxetiva) de Wikipedia.org , e a segunda (mostrando descontento) de "Change.org":

A fractura hidráulica (comúnmente coñecida en inglés como fracking ) é unha técnica para posibilitar o aumento da extracción de gas e petróleo do subsolo. O procedemento consiste na inxección a presión de algún material no terreo, có obxetivo de ampliar as fracturas existentes no sustrato rocoso que encerra o gas ou o petróleo, e favorecendo así súa salida hacia o exterior. Habitualmente o material inxectado é auga con area e produtos químicos, aunque ocasionalmente podense emplear espumas ou gases.

¿Porqué algunha xente está en contra desta técnica? 

O Fraking é unha técnica altamente contaminante, prohibida xa en Francia e suspendida noutros países como Canadá polo seu elevado impacto ambiental. A técnica protexida mediante patente inxecta máis de 600 substancias contaminantes no subsolo terrestre mantidas en secreto e soamente coñecidas mediante os análisis de auga realizados nas áreas de extracción. Os estudios de impacto ambiental foron presentados de forma fraccionada para salvar os escollos legáis e a administración e os séus promotores manteñen unha absoluta opacidad e desinformación sobre o tema.

________________________________________________

Aquí vos deixo un documental en inglés (subtitulado ao castelán) sobre os efectos desta técnica.

Crees que por aforrar un pouco é axeitado usar estes métodos?
Fontes de información:
http://es.wikipedia.org/wiki/Fracturaci%C3%B3n_hidr%C3%A1ulica
http://www.change.org/es/peticiones/contra-la-t%C3%A9cnica-de-fraking
http://www.ecologistasenaccion.org/article7910.html

Carlos Álvarez Sabucedo, 1º Bach. A.

TRISTE RÉCORD

A Administración Nacional Oceánica e Atmosférica de Estados Unidos acaba de revelarnos un triste récord; o nivel de dióxido de carbono superou por primeira vez as 400 partes por millón, é dicir, a emisión de gases de efecto invernadeiro alcanza o seu máximo histórico. Non é pois para estar orgullosos senón todo ao  contrario, o bastante preocupados como para tomar conciencia dunha vez por todas de que de seguirmos así, o dano causado no medio ambiente polas nosas actividades e polo uso intensivo de combustibles fósiles contaminantes pode ser letal para o futuro do planeta. Segundo o científico Michael Mann estamos volvendo a un clima prehistórico, o do Mioceno, pero daquela, hai máis de 10 millóns de anos, as temperaturas eran máis quentes, había  pouco xeo e o nivel do mar estaba moi debaixo do actual. Concluíndo; ou baixamos os niveis de dióxido de carbono ou  será a fin do noso planeta e do que entendemos hoxe por vida.

 

http://www.lavozdegalicia.es/noticia/sociedad/2013/05/10/nivel-co2-situa-nivel-alto-millones-anos/00031368219245956871503.htm

Brais Casas Fernández

A nosa historia en 2 minutos

Por casualidade atopei este vídeo na rede e pareceume interesante. Trátase dunha montaxe de imaxes feito por un alumno dunha escola de cine. Un vídeo que viaxa a través do tempo destacando os acontecementos da Terra por orde cronolóxico. O seu final é un pouco catastrófico, pero penso que é importante que estea no noso blog para facernos reflexionar sobre a nosa actuación no noso planeta Terra e as consecuencias que pode causar se non tomamos conciencia. 



Iago Rodríguez Peña 1º BACH A

O exceso da hormona do estrés provoca perda de memoria

O estrés ten consecuencias visibles, como a baixa de defensas ou a perda de sono. Sen embargo, tamén existen consecuencias a nivel celular e cerebral que poden afectar gravemente á nosa saúde e rendemento a longo prazo. Un recente estudo realizado polo Centro de Investigación Biomédica en Rede de Enfermidades Raras (CIBERER) e o Hospital Sant Pau demostrou, por primeira vez en humanos, que un exceso de cortisol (a hormona do estrés) reduce considerablemente a materia gris na zona do hipotálamo do cerebro, provocando a perda de memoria.

O estudo estivo baseado en resonancias magnéticas aplicadas a pacientes afectados polo síndrome de Crushing, unha enfermidade rara na que o propio organismo produce un exceso de cortisol. As persoas sometidas a este estudo estaban xa curadas e, aínda así, observouse que se producira unha redución da materia gris nesa zona cerebral, o que provocaba perdas de memoria.

Este trastorno neuronal explícase porque diminúe o metabolito N-acetilaspartato (o que indica que a materia gris está danada) e aumentan o glutamato e a glutamina (o que demostra que a materia branca do cerebro crece como mecanismo de compensación). O feito de que os pacientes estivesen curados demostra que o dano causado pola hormona do estrés é irreversible.

A relación entre esta patoloxía e a perda de memoria xa se estudara anteriormente en animais, pero nunca en humanos. Este estudo abre novas vías de investigación como comprobar os danos que produce o estrés crónico diario ou facer un seguimento dos pacientes que se tratan con altas doses de fármacos glucocorticoides, como a cortisona, xa que imitan a acción do cortisol.

Fontes de información:

http://elperiodico.com/es/noticias/ciencia/exceso-hormona-estres-causa-perdida-memoria-2381064

Antía Quintana Gallego, 1º BACH A

Holanda estrena cubos de lixo intelixentes: pidente o DNI e cobrante según os kilos de desperdicios xenerados.

É o último en procesado intelixente de residuos, e acaban de estrenarlo na cidade holandesa de Groningen : tratase dunhos cubos de lixo robotizados que piden o DNI a quen quera deshacerse dos seus desperdicios e cobranlle en función dos que xenere.

Instalaronse seis mil en toda a cidade. Funcionan cunha batería de alto rendemento que lles otorga dunha autonomía de hasta 5 anos.

E qué pasa no seu interior, cando alguén arroxa desperdicios? Pois hai un sistema subterráneo de clasificación de lixo que distingue entre desperdicios e envases reciclables, e calcula a factura que ten que abonar cada familia polo servicio.

Menos roubos e emisións.

De feito, desde a substitución dos vellos contenedores por estos modernos, as substraccións reducironse un 70%. Ademáis, pensan aforrar case 92.000 euros anuais e reducir as emisións contaminantes á atmosfera nun 18%.

A implantación da nova tecnoloxía serviu para elimiñar 3.500 dos antiguos contenedores e para cobrar un recargo por xeneración excesiva de lixo a 640 familias da localidade.  

Fontes de información:

http://www.antena3.com/noticias/ciencia/ecologia/cubos-basura-inteligentes-holanda_2012091400177.html

http://noticias.lainformacion.com/mundo/holanda-estrena-cubos-de-basura-inteligentes-te-piden-el-dni-y-te-cobran-segun-los-kilos-de-desperdicios-generados_5m5SCeHEs2rJrJgIByWG04/

Carlos Álvarez Sabucedo, 1ºBach. A.

ENERXÍA SOLAR ULTRAEFICIENTE

Si se duplica a eficiencia dos aparellos solares cambiaría completamente a economía da enerxía renovable. 

   Harry Atwater (mestre de ciencias dos materiales e física aplicada en Caltech, Instituto Tecnolóxico de California, en EEUU) cree que o seu laboratorio pode crear un dispositivo práctico e económico que produza máis do dobre da enerxía solar xenerada polos paneis actuais. Esto é posible gracias a recentes avances na capacidade de manipular a luz a moi pequena escala.

   Os paneis solares compóñense de células feitas dun único material semiconductor, normalmente silicio. Dado que o material absorbe só unha estreita banda do espectro solar, gran parte da enerxía da luz do sol pérdese en forma de calor: estes paneis converten menos do 20% desa enerxía en electricidade.

             

 

   Nembargantes, o dispositivo que Atwater e os seu colegas teñen en mente posuiría unha eficacia de polo menos o 50%.Utilizaría un deseño que divide de maneira eficiente a luz solar, ó igual que o fai un prisma, en seis ou oito compoñentes de lonxitudes de onda, cada un dos cales produce unha cor de luz diferente. A continuación, cada cor sería dispersado a unha célula feita de material semiconductor capaz de absorvelo.

   O equipo de Atwater está traballando en tres deseños.

   Nun deles a luz solar xúntase nun recipiente de metal reflectivo e dirixido nun ángulo específico cara unha estructura feita dun material aislante transparente. Esta estructura transparente está forrada polo exterior con múltiples células solares, cada unha feita por entre seis e oito semiconductores diferentes. Unha vez que a luz entra no material, encontra unha serie de filtros ópticos delgados. Cada un permite que pase só unha cor para iluminar unha célula que o pode absorver, as restantes cores son reflexadas cara outros filtros deseñados para deixalos pasar.

                                            

    Outro deseño empregaría filtros ópticos en nanoescala que podería filtrar luz proveñente de tódolos ángulos.

   E un terceiro usaría un holograma en lugar de filtros para partir o espectro.

   Se ben estes deseños son diferentes, a idea básica é a mesma:  combinar células de deseño convencional con técnicas ópticas para aproveitar eficientemente o amplo espectro da luz solar e desperdiciar moita menos enerxía.

   Crear módulos máis eficientes faría que foran necesarios menos paneis para producir a mesma cantidade de enerxía, polo que os costes de instalación poderían reducirse en gran medida.

Enlaces:

http://www.technologyreview.es/read_article.aspx?id=42985

http://www.mercado.com.ar/notas/tecnologa/8012527/energa-solar-ultra-eficiente-

Francisco Rodríguez Valencia, 1º Bach "A"

Que comemos?

Nesta ocasión o programa interesase polo papel dos organismos encargados de controlar o que chega aos nosos supermercados.Salvados analiza o nivel de tóxicos que inxerimos a través da comida e qué factores influen. A produción industrial de alimentos foi en detrimento da salubridade? Houbo que pagar algún precio en salud por ter alimentos en abundancia e a precios asequibles? 

Antioxidantes, edulcorantes, colorantes, conservantes... son aditivos que inxerimos a diario a través da comida. Qué son, quén os controla, son seguros? E o máis importante, son seguros os alimentos que consumimos?

Jordi Évole visitará ademáis unha granxa porcina para saber en qué condicións viven, cómo se alimentan e cómo son medicados.

   A contaminación medioambiental é outro factor que repercute no que comemos. No embalse de Flix, Tarragona, Évole comprobará cómo os vertidos da industria petroquímica contaminaron gran cantidade de peixes do Delta do Ebro. Cómo nos afecta a inxesta de peixes contaminados? E por último, Salvados interesase polo papel dos organismos encargados de controlar o que chega ós nosos supermercados, como a Autoridade Europea de Seguridade Alimentaria, Existen suficientes controles? Impoñen criterios científicos o comerciais?

Aqui vos deixo o reportaxe para que o vexades:

FONTES DE INFORMACIÓN:

http://www.diariodenavarra.es/noticias/mas_actualidad/television/2013/05/05/salvados_pregunta_este_domingo_que_comemos_116430_1036.html

http://www.europapress.es/tv/noticia-comemos-salvados-pregunta-si-son-seguros-alimentos-consumimos-20130504213007.html

http://www.lasexta.com/videos-online/programas/salvados/

Carlos Álvarez Sabucedo, 1ºBach A.

Unha "pegada datilar" de cada persoa no seu aliento?

Unha nova investigación suxire que o aire exhalado

por unha persoa ó respirar contén unha "pegada datilar" química que é exclusiva de cada persoa e que reflexa o seu estado de saúde. Se esto se confirma, sería factible valerse desta "pegada datilar" para diagnosticar enfermidades basándose no análisis químico do aire exhalado polo paciente ó respirar, empleando métodos moi sensibles e precisos.

Os fluxos corporais conteñen moita información sobre o estado de saúde dunha persoa. Os médicos utilizan de forma rutinaria os análisis de sangue e orina para detectar eventuales indicios de enfermidades infeciosas ou metabólicas, para diagnosticar enfermidades de todo tipo, dende cancro ó mal funcionamento dun órgano, e tamén para verificar as dosis realmente tomadas dos medicamentos, basándose na presencia e abundancia destos compostos nos fluxos corporais.

Investigadores do Instituto Federal Suizo de Tecnoloxía e do Hospital Universitario de Zúrich, propoñen extender tales análisis máis aló dos fluxos corporais tradicionais, alcanzando ese campo descrito do análisis do aire exhalado ó respirar, aproveitando modernos métodos analíticos de alta resolución que poden proporcionar información en tempo real sobre a composición química dunha mostra de aire.

Estos científicos desenrolaron unha versión basada nuns instrumentos científicos que foron coñecidos durante moito tempo na medicina china tradicional. Tamén sábese que os cans adiestrados, poden distinguir no aliento dunha persoa diferencias que dependen de si esa persona está sá ou padece dalgún certo tipo de cancro.

O equipo de Renato Zenobi planea perfeccionar artificialmente esta capacidade de detección, de tal modo que a tecnoloxía preparada específicamente para este menester, permita identificar con gran certeza os compostos químicos presentes no aliento das persoas. Gracias a elo, os médicos deberían poder valerse de compostos específicos presentes no aliento en concentracións diminutas pero delatadoras, para facer diagnósticos.

FONTES:  http://www.ethlife.ethz.ch/archive_articles/130404_breathprinting_fb/index_EN

Atopan posibles restos do meteorito de Tunguska

Un científico ruso afirma que atopou tres fragmentos do obxecto que provocou o maior impacto contra a Terra que recordan os libros de Historia.

O 30 de xuño de 1908, unha poderosa explosión rompeu os ceos de Tunguska, unha remota rexión de Siberia. A explosión, de ata quince megatóns (mil veces máis potente que a bomba de Hiroshima) derribou preto de 80 millóns de árbores nunha área de 2.000 km cadrados e tumbou carruaxes e persoas a 500 km de distancia. Un puñado de veciños das localidades cercanas foron testemuñas do evento, que provocou, segundo os rexistros históricos, unha morte (só unha, porque a zona estaba deshabitada). Durante varias noites despois, unha extraña luz iluminou o norte de Europa e Rusia.

Os científicos cren que o culpable do que se coñece como o «evento Tunguska» foi un cometa ou un asteroide que impactou contra a atmosfera da Terra. Ao facer contacto, a rocha estalou en mil pedazos, o que podería explicar o motivo polo que non deixou un gran cráter no chan. 

Pero... un suceso así provocaría a caída de moitos meteoritos. Por que nunca se atopou ningún?

Andrei Zlobin, da Academia de Ciencia de Rusia, encontrou tres rochas da rexión de Tunguska que parecen ser meteoritos. Segundo explica en Arxiv, o arquivo online para borradores científicos que administra a Universidade de Cornell, en 1988 comenzou a buscar os fragmentos no terreo sobre o que estalou a rocha espacial pero non encontrou nada. Así que, sen darse por vencido, explorou o leito do río Khushmo. Alí recolleu un centenar de pedras interesantes e levounas ao seu laboratorio de Moscú. 

 

O científico non debía estar moi ansioso por saber que é o que encontrara ou algo  llo impediu (quizais os cambios na Unión Soviética ocorridos nesa época), porque esperou vinte anos para examinar as rochas. En 2008, distinguiu tres delas coas impresións que existen na superficie dos meteoritos que arderon ao penetrar a gran velocidade na atmosfera. Zlobin analizou os aneis das árboles da zona para coñecer que temperatura provocara a explosión e chegou á conclusión de que esta non era o suficientemente quente como para fundir as rochas sobre a superficie, así que Zlobin concluiu que os fragmentos con marcas de calor tiñan que pertencer ao obxecto chegado do espazo ese día. O investigador cre que podería tratarse dun cometa, aínda que todavía non levou a cabo análises químicos das rochas, o que aclararía moitas dudas.

De momento, o único que podemos facer é esperar a que se resolva este misterio científico do século pasado.

Enlaces:

http://www.abc.es/ciencia/20130504/abci-descubierto-meteorito-tunguska-201305031626.html 

http://contenido.com.mx/2013/05/hallan-posibles-restos-del-meteorito-de-tunguska/

http://www.dailymail.co.uk/news/article-2319286/Andrei-Zlobin-Russian-scientist-claims-asteroid-fragments-caused-mysterious-explosion-Siberia-1908.html

http://informe21.com/ciencia-y-tecnologia/fragmentos-de-roca-hallados-desvelan-el-misterio-del-meteorito-de-tunguska

http://es.wikipedia.org/wiki/B%C3%B3lido_de_Tunguska

Paula Meixeiro Calvo, 1º Bach.D

A enerxía eólica, primeira fonte de electricidade en España durante o último semestre

   A enerxía eólica acaba de completar un novo avance das renovables dentro do conxunto enerxético español. Durante o período que vai dende  o 1 de novembro ó 30 de abril, converteuse por primeira vez na primeira fonte de electricidade, según indica a Asociación Empresarial Eólica (AEE) que realizou as súas estimacións a partir dos datos da Rede Eléctrica de España (REE).

En concreto, estes muíños de vento do século XXI subministraron un 25% da electricidade demandada polos consumidores do mercado nacional neste período e xeraron 31,7 teravatios hora (TWh), suficientes para abastecer de electricidade a 18,1 millóns de fogares. O subministro eólico por si só atendería a demanda de todas as familias españolas xa que no noso pais segundo o INI hai 17 millóns de fogares.

Estes datos fan referencia exactamente a cinco meses do período sinalado, xa que no mes de abril houbo importantes limitacións por parte do Goberno na produción deste tipo de enerxía. Estas restricións adoitan adoptarse para abaratar a factura do pago das primas á electricidade xerada no Réxime Xeral, onde se encadran as fontes de enerxía renovables. As abundantes chuvias do mes de marzo e abril, que obrigaron a desencorar os pantanos  e o continuo descenso da demanda de electricidade apoiaron estas limitacións. Dende principios de ano recortouse a produción nun 3%, situación preocupante para á organización empresarial que pide explicacións de por que a eólica  ten que ser a tecnoloxía máis recortada.

A maior participación desta enerxía renovable no sistema eléctrico contribúe á caída de prezo do megavatio hora. Abril marcou o prezo mensual máis barato para este tipo de enerxía dende que se liberalizou o mercado enerxético no 1998, 38,32€/MWh.

Fontes de información:

http://www.elmundo.es/elmundo/2013/05/03/natura/1367581367.html

http://noticias.lainformacion.com/economia-negocios-y-finanzas/energia-y-recursos/la-eolica-hace-historia-fue-la-primera-fuente-de-energia-en-el-ultimo-semestre_q0TV5H7FT295EvwYWiat91/

http://www.somoseolicos.com/2013/noticias/la-eolica-ha-sido-por-primera-vez-la-principal-fuente-de-electricidad-de-espana-durante-un-semestre-completo/

Iago Rodríguez Peña 1ºBACH A

A PELÍCULA MÁIS PEQUENA DO MUNDO

 Os científicos de IBM presentaron esta semana " a película máis pequena do mundo", unha película que aínda que resulte sorprendente, ten ós átomos por protagonistas. 

   Unha obra revolucionaria realizada cun microscopio que mostra os movementos de átomos aumentados 100 millóns de veces. 

   O film titúlase " A Boy and His Atom" ( Un niño y su átomo) e relata a historia dun ha pequena persoaxe que xoga cun átomo, ó que sigue nos seus movementos bailando e saltando, para explicar a ciencia dunha forma pedagóxica. 

   Según explicou Andreas Heinrich, científico de IBM,  "esta película é unha maneira divertida de compartir o mundo á escala atómica, permitindo abrir o diálogo con estudiantes ou outros sobre as novas fronteiras das matemáticas e a ciencia". 

   

   A cortametraxe, que foi realizada coa técnica " slow-motion", dura aproximadamente un minuto e medio e está composta por 242 fotogramas. Cada un dos seus cadros mide tan só 45 por 25 nanómetros, o que equivale nin máis nin menos que á milmillonésima parte dun metro. 

   Para realizar o film, os átomos foron desplazados coa axuda dun microscopio preparado hai algúns anos por IBM, una invención que lles valeu o Premio Nobel ós seus diseñadores.  

   O  aparato non parece un microscopio tradicional, xa que pesa dúas toneladas e opera a unha temperatura de -268º C.  É capaz de ampliar 100 millóns de veces os obxectos colocados na placa. Utiliza unha augulla extremadamente fina, sobre unha superficie de cobre, para atraer ou rexeitar os átomos e as moléculas ata un lugar preciso. 

   A película foi certificada polo Libro Guinness dos récords como a máis pequena de animación do mundo. 

 Enlaces:

http://www.abc.es/ciencia/20130503/abci-pelicula-pequena-mundo-atomos-201305031129.html

http://www.elperiodico.com/es/noticias/curiosidades/pelicula-pequena-mundo-ibm-2380210?utm_source=rss-noticias&utm_medium=feed&utm_campaign=portada

http://www.elmundo.es/elmundo/2013/05/01/ciencia/1367426847.html

Francisco Rodríguez Valencia, 1º Bach "A"

España gaña o premio á mellor microfotografía

O concurso recentemente celebrado de microtomografía (MicroCT meeting 2013) otorgou a España, máis concretamente á Universidade de Granada o premio de recoñecemento mundial á mellor imaxe tomada a nivel microscópico, neste caso pertencente á anatomía dunha mosca común.

O profesor de zooloxía, Javier Alba Tercedor obtivo a instantánea grazas a un microtomógrafo Skyscan 1172, que permite ter resolucións de 1.4 micras por píxel. Esta técnica permite o estudo de exemplares valiosos sen producirlles ningún dano nin alterar os resultados das mostras.

 

O dono desta prodixiosa imaxe explica, que o proceso resulta complexo, xa que é necesaria a obtención de miles de radiografías, para as cales se coloca o animal nunha plataforma xiratoria que vai tomando as radiografías cunha cadencia que varía segundo a calidad que se desexe obter.

 Como media, as fotografías son tomadas cada 0.1 grados, o que significa que tras unha volta haberanse conseguido 1800 imaxes, que posteriormente serán procesadas cun software especial.

 Este proxecto abriulle moitas portas ao profesor, que actualmente traballa en distintas investigacións relacionadas coa zooloxía, entre as que poderíamos destacar o estudo de ovos de insectos cuxa lonxitude é  inferior a unha décima de milímetro.

Ademáis, engade, esta técnica abre a posibilidade de estudar o interior de cualquer animal sen necesidade de diseccionalo, o que suporía un gran avance para a ciencia.

http://www.muyinteresante.es/naturaleza/articulo/la-mejor-microfotografia-de-2013-es-espanola-431366890726

Hai ciencia nos xoguetes?

A través do xogo tamén podemos aprender ciencia e moitos dos xoguetes mecánicos cos que xogamos naceron gracias a leis físicas e matemáticas e a descubrimentos científicos. O cubo de Rubik é un exemplo pois o seu creador é un profesor de arquitectura que quería explicar de forma máis clara aos seus alumnos o que era a xeometría tridimensional. Hoxe poucos son os que non intentaron cadrar as súas caras,  asunto nada fácil porque se calcula que hai máis de 43 trillóns de permutacións posibles.  Outro xogo moi coñecido é o muelle Slinky que naceu por azar pero que hoxe se usa para explicar as propriedades das ondas. E que me dicides do tiracoios? Xoguete de sempre onde os haxa, pois ben, con el comprobamos que é a enerxía que se acumula na goma a que nos permite lanzar proxectís con forza pero que temos que volver a lanzalo enseguida para lograr potencia. O xogo de médicos de Operación precisa que teñamos moito pulso para que non soe a campá e está baseado nun principio parecido ao que rexe os simuladores de ciruxía virtual, que se usan en prácticas de intervencións endovasculares. E con respecto ao Lego Mindstorms Nxt  para construír robots, dicir que o usan nalgunhas universidades para dar clases de robótica porque ten sensores táctiles, visuais e de ultrasonidos.

Xogar pois non supón só diversión e entretenemento senón que agudiza o enxeño e ensínanos ciencia.

Fontes:  Muy Interesante  nª 384

Brais Casas Fernández

A XENÉTICA "EMBISTE" CONTRA OS CORNOS: UNHA VACA SEN CORNAMENTA?

Un grupo de científicos británicos encóntrase inmerso nun ambicioso proceso de alteración xenética de vacas leiteiras para crear unha nova raza de gando sen cornamenta. O obxectivo radica en evitar a dolorosa e complexa práctica de queima de cornos a que somentes a estes animais nas granxas e reducir o perigo o que se expoñen os gandeiros. 

    

   

   Os investigadores inocularon unha secuencia de ADN doutras variedades de gando vacuno nas células do touro Randy, pertencente á raza Holstein, coñecida pola súa alta producción de leite, co que se pretende crear unha variedade idéntica a xa existente, pero prevenindo o crecemento do corno. 

   A técnica empregada consiste nunha nova forma de inxeñería xenética que permite ós científicos realizar cambios precisos no ADN. Tras encontrar o xen detrás dun rasgo determinado, edítase para cambiar esa característica non desexada, deixando todo o demás intacto. Este pionero proceso xa foi implementado por investigadores do Instituto Roslin de Edimburgo para modificar a xenética dunha raza de porcos e facela inmune á peste porcina. 

   O gando derivado sería un clon de Randy, desprovisto de cornos, manténdose presente esta  característica nas próximas xeracións. 

   

   O facer desaparecer os cornos de toda a raza nunha soa xeración constituiría o cambio máis rápido e espectacular na apariencia de gando alcanzado pola ciencia, orientado a mellorar a calidade de vida dos animais. 

   Os gandeiros tradicionalmente cauterizan o botón xerminal do corno do becerro cando está empezando a desarrollarse, un procedemento doloroso que os defensores dos dereitos dos animais tildan de cruel. 

   Ademais de evitar o sofremento animal, preténdese reduci-lo perigo ó que se expoñen os gandeiros no seu día a día. 

   A Gran Bretaña posúe 1,8 millóns de gando leiteiro, o 95% de eles Holstein, e tras décadas dedicadas a mellora constante dos seus coidados lograron que unha vaca leiteira poida producir ata dez mil litros de leite ó ano, unha cifra dez veces superior ó rendemento natural. 

   Agora só queda saber si a alteración xenética podería perfeccionar unha raza de por sí moi proveitosa e demandada. 

Enlaces:

http://www.abc.es/ciencia/20130430/abci-cientificos-britanicos-quieren-crear-201304300944.html

http://proceso.com.do/internacionales/14211-cientificos-alteran-geneticamente-una-raza-de-vacas-para-que-nazcan-sin-cuernos.html

Francisco Rodríguez Valencia, 1º Bach "A"

El monstruoso huracán de Saturno

Esta imagen de la NASA, facilitada este lunes, muestra el vórtice de un huracán gigante que se produjo el pasado 27 de noviembre de 2012 en el Polo Norte de Saturno, obtenida por la nave espacial Cassini. El ojo del huracán medía unos 2.000 kilómetros de diámetro  y los vientos alcanzan allí los 150 metros por segundo.Además, la nave espacial de la NASA Cassini ha observado por primera vez la evidencia de pequeños meteoritos rompiéndose en pedazos antes de impactar contra los anillos de Saturno. Estas observaciones hacen que los anillos de Saturno sea el único lugar junto con la Tierra, la Luna y Júpiter donde los científicos y astrónomos aficionados han podido observar directamente impactos de meteoritos, según recoge la web 'Science Daily'.El estudio del impacto de estas colisiones ayudarán a los científicos a comprender cómo se formaron los diferentes planetas del sistema solar. El sistema solar está lleno de pequeños objetos en desplazamiento. Estos objetos frecuentemente golpean los cuerpos planetarios y, en el caso de Saturno, se estiman en un tamaño que van desde un centímetro hasta varios metros.Los resultados de Cassini han mostrado los anillos de Saturno como detectores muy eficaces de muchos tipos de fenómenos circundantes, incluyendo la estructura interior del planeta o las órbitas de sus lunas. Por ejemplo, una ondulación sutil pero extensa en torno a las 12.000 millas (19.000 kilometros) a través de los anillos más internos prueba la evidencia de un gran impacto de meteorito en 1983, según los científicos.

El equinoccio de Saturno en el verano de 2009 fue un momento especialmente bueno para ver los escombros dejados por los impactos de meteoritos. El ángulo del sol muy bajo permitió a las nubes de escombros verse brillantes en contraposición con los anillos oscuros del planeta.

 Yoel Cobelas Vázquez 1º Bach A

ENLACE: http://www.elmundo.es/elmundo/2013/04/30/ciencia/1367314291.html