Clonando vacas para producir medicamentos

A fascinante capacidade das vacas para dar gran cantidade de leite, unida á posibilidade de manipular os seus xenes, podería converter a estas “fabricas” de alimentos en auténticas factorías de medicamentos.

A idea é modificar xeneticamente a vacas para que produzan no seu leite unha serie de proteínas humanas, que despois poderían extraerse e usarse no desenvolvemento de novas terapias para enfermidades autoinmunes, como o lupus ou a artrite reumatoide. O leite en ningún momento consómese, é só un método de cultivo da proteína. O que que se quere conseguir é unha vaca transxénica que exprese proteínas humanas no leite, para logo purificarlas e poder comercializalas. Este enfoque para o desenvolvemento de novos medicamentos podería ser prometedor se se demostra economicamente viable nun futuro. O problema das terapias con proteínas é que moitas veces é demasiado custoso fabricalas desde cero, aínda que así se fai, por exemplo, coa insulina para os diabéticos. No caso das citocinas (proteínas que median nos procesos inflamatorios involucrados en enfermidades autoinmunes), sintetizalas artificialmente non sae rendible,con todo, se as purificas do leite da vaca podería saír máis barato.

O proxecto, que aínda tardará uns anos en xerminar, estase levando a cabo desde o departamento de Veterinaria da Universidade Nacional de Corea do Sur. Alí traballa como investigadora a científica galega Begoña Roibas dá Torre.

Begoña Roibas dá Torre, unha científica galega en Corea do Sur

Para máis información:
http://www.elmundo.es/elmundosalud/2011/02/24/biociencia/1298564234.html?a=0699c70a0f8906bb572d85f0e8615b5c&t=1298627215&numero=

Editado por: Yurema Seara Núñez 1º Bacharelato B

O que pode facer a ciencia e a tecnoloxía!!!

Espero que algún de vós cando remate o sus estudios sexa capaz de chegar aos fundamentos destas novas tecnoloxías. Entón será bo que me escriba e me explique como é posible isto... eu serei velliña, pero me gustará seguir aprendendo. Carmen Cid Manzano

Páxaros espías, xa no Pentágono

O pentágono creou un colibrí robótico, ten intencións militares e é unha copia idéntica do real: axita as súas ás e voa en calquera dirección.

DARPA (unidade de investigación avanzada do Pentágono), busca o espía robótico perfecto. Os resultados comenzan a verse . A empresa de tecnoloxía AeroVironment, desenvolveu un colibrí robótico para a axencia estatal, e mesmo presentou un vídeo no que pode verse como voa o seu robot. Pesa 19 gr e voa como un verdadeiro colibrí, este é o paxaro máis pequeno do mundo e os resultados obtidos son espectaculares. Conseguir que un robot sexa capaz de voar axitando as súas ás constitúe un verdadeiro desafío. Lograr que se mova na dirección que un desexa agrega un novo grao de dificultade. E reducir o seu tamaño ata o dun colibrí pode parecer case imposible. Trátase dun nanovehículos aéreos. Este proxecto tamén inclúe unha gran cantidade de grupos de traballo investigando dispositivos robóticos que poidan ter algunha aplicación no campo da defensa.

Un espía volador por IndagandoTV

Pero non todon son vantaxes.
Este robot é realmente impresionante, pero non é realmente práctico xa que un robot espía, tal como indica o nome ten que pasar desapercibido, e un colibrí (salvo no seu medio natural) chama a atención a todo o mundo.
Non obstante, moitas persoas gozarían con un xoguete como este.

Feito por María Isabel Limia Pérez 1ºBacharelato B

Mási información e aquí.

Fauna invasora en Galicia

Eva Rodríguez e Coral Real

Expedición de circunnavegación Malaspina 2010

A Expedición de circunnavegación Malaspina 2010 é un proxecto interdisciplinar do Ministerio de Ciencia e Innovación co obxectivo de xerar un inventario coherente e de alta resolución do impacto do cambio global no ecosistema do océano e explorar a súa biodiversidade, particularmente no océano profundo.

Editado por Natalia Cid Rodríguez

Colaboración desde o Master do profesorado (UVigo)

Miguel Ángel Cerdeira Torres alumno do Master Profesorado fixo un comentario a entrada de Uxia Descubren accidentalmente un tratamento para a calvicie para que todos podádelo ler, subóo como un novo post ao blog.

Muchos se alegrarán por éste descubrimiento, pero es curioso observar cuantos descubrimientos de la historia, y de hoy día, han sido fruto de “accidentes”, descuidos, experimentos fallidos o del azar.
Aunque si buscáis en internet encontrareis muchos más, como ejemplo de ello os dejo los siguientes para ver si os pica la curiosidad:

La penicilina: Alexander Fleming, científico escocés, investigaba la gripe en 1928 cuando se dio cuenta de que un moho azul-verdoso, que había contaminado una de sus placas Petri debido al desorden de su laboratorio, había matado a la bacteria staphylococcus que cultivaba en él. Todos recibieron con clamor su descuido en el laboratorio.

Hornos microondas: En 1947, el ingeniero Spencer de la empresa Raytheon, llevaba en el bolsillo de su saco una barra de chocolate, la cual dio origen a uno de los inventos más utilizados en la vida cotidiana. En esa época realizaba investigaciones con un generador de altas frecuencias (unos 60,000 Mhz) para usarlo como radar. Luego de un rato de investigar sintió un poco de hambre y decidió comerse la barra de chocolate que llevaba en el bolsillo de su saco, cuando la sacó para comérsela, encontró con el chocolate fundido.

Notas Post-it: (1968-1974) sus descubridores, Art Fry y Spencer Silver, ambos químicos, iban buscando un fuerte pegamento y... les salió mal, obtuvieron un adhesivo que no pegaba mucho y lo descartaron. Art Fry, hombre devoto, estaba harto de meter papelitos en su libro de salmos para marcar las canciones cuando iba a la iglesia. Los papelitos no hacían más que caerse. Pensó que sería ideal tener hojas con un poco de pegamento que no fuera demasiado fuerte y que resistiera ser pegado y despegado muchas veces. La vieja partida de pegamento malogrado acudió a su mente. Habían nacido las notas Post-it.

Descubrimiento de Caronte: En 1978 en un observatorio de Estados Unidos estaban midiendo las características orbitales de Plutón. Chisty había colocado una placa fotográfica con una imagen de Plutón en un instrumento llamado explorador estelar. Advirtió una ligera protuberancia que interpretó como un fallo, de modo que decidió descartar la fotografía. En ese instante la máquina comenzó a funcionar mal y se vio obligado a recurrir a un técnico. Éste le solicitó que permaneciera a su lado mientras efectuaba la reparación, pues pensaba que podría necesitar su colaboración. Christy aprovechó ese tiempo para estudiar nuevamente la fotografía y resolvió mirar en los archivos algunas imágenes anteriores. Encontró una imagen rotulada: "Imagen de Plutón alargada. Placa defectuosa". Esto estimuló su interés y terminó encontrando seis imágenes rechazadas entre 1965 y 1970 que mostraban al mismo bulto. Sus estudios posteriores mostraron que éste era en realidad una luna de Plutón. Si la máquina no se hubiese estropeado y el técnico no le hubiese solicitado permanecer con él, probablemente el descubrimiento de Caronte no se hubiese producido en ese momento.

Hasta se dice que el propio Newton descubrió la gravedad al caerle una manzana mientras leía, pero siempre es necesario que se cumpla una condición expresada ya por Pasteur: "En los campos de la observación, el azar favorece sólo a la mente preparada".

Miguel Ángel Cerdeira Torres (Master Profesorado)

Enfermidade de Huntington

Profesora Mª José Camba Seara

Izpisúa xera células iPS a partir da pel de persoas co síndrome de Hutchinson-Gilford

O síndrome de Hutchinson-Gilford é a forma máis grave dunha rara enfermidade chamada proxeria, este tipo de enfermidade provoca que os afectados envellezcan décadas en poucos anos. Este doenza é incurable, polo que é moi importante buscar claves para o estudo do envellecemento. O que causa o síndrome de Hutchinson Gilford é unha mutación sinxela no xen que codifica unha proteína. Según Izpisúa: “ A enfermidade está asociada a presenza de defectos xenéticos que conlevan a acumulación dunha proteína anómala, a proxerina”.
A revista Nature publicou un traballo dirixido por Juan Carlos Izpisúa, investigador do Laboratoria de Expresión Xenética do Instituto Salk (EEUU). O equipo deste científico español conseguiu un bo modelo para estudar o envellecemento humano a partir dun experimento. Este experimento consistiu en extraer células da pel dos pacientes e convertelas en células madre pluripotenciais (iPS). Ao reprogramar as células para desenvolvelas aos seus orixenes, estas perden os defectos propios da enfermidade.

Os investigadores Juan Carlos Izpisúa e Guang-Hui Liu.

Despois de obter as iPS xeneradas, descubriu no laboratorio que, ao volver a diferencialas para converterse en calquera outra célula estas volvían a mostrar o xen da enfermidade. A vantaxe é que descubriron todo isto en dúas semanas, comparado co proceso normal de envellecemento, que leva arredor de 80 anos, permite ter un modelo no laboratorio sobre envellecemento obtido en 15 días.

O achado publicado en Nature tamén supón o avance para a procura dun tratamento para a proxeria. A finalidade do traballo liderado por Izpisúa é “solucionar estes inconvenientes por medio da enxeñería xenética”, transplantarlle ao paciente células sometidas a técnicas de corrección xenética.

Para máis información

Ariana Pascual Sas 1ºC Bacharelato C

Órganos e tecidos dun porco

Marcos Fenández,alumno de 3º da ESO, fixo un vídeo sobre a matanza do porco. Como estamos estudando os tecidos animais en Bioloxía, paréceme que pode ser interesante que lle botedes unha ollada.

Profesora de Bioloxía Conchita López

A ciencia tamén axuda ao arte.

O amarelo de Van Gogh reducese, os raios X descubren a complexa reacción química que degrada os brillantes cores do xenio holandés e abren unha vía para evitalo. O cadro “Ribera del río Sena” de Van Gogh, tal como está na actualidade (centro) e recreación do seu aspecto orixinal en 1887 (izquierda) e do seu futuro aspecto en 2050 (derecha). Abaixo, distintas investigación levadas a cabo.

O brillante amarelo dos cadros de Van Gogh xa non é tan brillante como cando os pintou e está volvendose marrón. Esta degradación, que afecta a outros cores e outros artistas de finis do siglo XIX, debese a unha complexa reacción química, que conseguiuse detectar nun esforzo conxunto de varios laboratorios europeos. Pequenísimas mostras de pintura analizadas por científicos de catro países confirmaron o proceso, que abre a vía a posibles medidas para evitalo, como a protección da luz solar e os raios ultravioleta.

A decisión de Van Gogh de utilizar novos cores brillantes nos seus lienzos considerase un hito na historia do arte, que non se podería facer sen a innovación na fabricación de pigmentos industriais que tivo lugar no siglo XIX.Aunque sábese dende ese siglo que a pintura amarelo cromo oscurecese baixo o efecto da luz do sol, non todas as pinturas desa época están afectadas e o proceso non transcurre sempre á mesma velocidad. Para resolver o rompecabezas químico, o equipo dirixido por Koen Janssens utilizou primeiro nos análises mostras de tubos de pintura antigos, que envelleceu artificialmente sometendoas durante 500 horas a luz ultravioleta. Só unha mostra oscureceuse significativamente, e esta foi a que se analizou con raios X. Encontrouse que o fenómeno é unha reducción do cromo, que pasa de cromo VI a cromo III. Na segunda etapa utilizaronse mostras de dous cadros de Van Gogh, onde se efectuaron numerosos análises en varios laboratorios europeos, e a conclusión foi que este fenómeno tamén se produciu nos seus cadros. Os raios X mostraron tamén que o cromo III está presente en maior medida cando tamén hai compostos con bario e azufre. Esto indica que a técnica de Van Gogh de mesturar pintura branca e amarela pode ser a causa do oscurecemento do seu amarelo.

Feito por Iván Gallego Gómez 1º Bacharelato A

Un paso máis contra o cancro: nanopartículas magnéticas

Os actuais tratamentos contra o cancro, como a radioterapia e a quimioterapia, aínda que van destinados a destruir células tumorais, tamén atacan células normais, provocando numerosos efectos secundarios molestos e incluso perigosos.

Un dos tratamentos máis prometedores é utilizar o interferón, o cal é impide o desenvolvemento das células tumorais, ao favorecer a súa detección e posterior eliminación por parte do propio sistema inmunitario do paciente, pero existe un problema porque os médicos aínda non son capaces de conseguir que chegue en cantidades suficientes á zona na que se atopa o tumor sen que sexa tóxico para o resto do organismo. Para reducir a súa presenza nos tecidos sans, e con iso os temidos efectos secundarios, no Instituto de Ciencia de Materiais do CSIC elaboraron unhas nanopartículas magnéticas de magnetita que mediante a aplicación dun imán pódense localizar no lugar que interese. Ao ser posible dirixilas á zona concreta onde se atopa o tumor e incluír interferón na súa superficie, son un novo fármaco bastante prometedor.

Con todo isto o que facemos é concentrar interferón nunha zona de células canceríxenas, facendo que o sistema inmune actúe nese punto en concreto acabando con todas elas, lonxe de células sans. Esto reducirá considerablemente os efectos secundarios que os anteriores tratamentos tiñan, e conseguiremos ser máis efectivos en canto a eliminación destas células.

Más vídeos en Antena3
Fonte: http://www.agenciasinc.es/esl/Noticias/Nanoparticulas-magneticas-contra-el-cancerEditado por
Daniel Fernández Gil 1º Bach A

Células nai ou stem cells

Vouvos deixar uns vídeos para completar as explicacións dadas na clase sobre as células nai.

Motivación persoal

Creo que o seguinte comentario merece unha entrada no noso blog. Pola miña parte grazas Ana.

Me parece que tiene mucho mérito vuestro trabajo y vuestro espiritu. Por eso os invito a ver un video de Paulo Coelho que se llama motivación personal y me quedo con su última frase "el mundo esta en manos de aquellos que tienen el coraje de soñar y de correr el riesgo de vivir sus sueños"

Ana Palomera Pérez (Máster para el profesorado de secundaria)

Carmen Cid Manzano

Máis cancións de ciencia!!

de Entérate, a ciencia tamén é cultura de IES Otero Pedrayo (Ourense)

Bo, buscando buscando encontrei algunhas interesantes.

Aproveitando que demos o ciclo de Krebs aqui vos deixo unha canción que o explica moi completo.

Como tamén demos a mitose, aqui vos deixo outra canción sobre ela, esta vez da man das voces de catro rapaces e unha guitarra.

Outra da mitose duns rapaces na clase:

Para rematar unha cancion de amor moi orixinal. Merece a pena escoitala.

Fontes:

http://www.youtube.com/watch?v=qqpMtOVo_Bo

http://www.youtube.com/watch?v=0XAW9Han5Xs&feature=related

http://www.youtube.com/watch?v=o55NyyqW2co&feature=related

http://www.youtube.com/watch?v=K6l_Tz_kgmo

Coral Real Llamas.1º Bacharelato B.

A materia escura para formar as galaxias

Grazas o telescopio europeo de infravermellos Herschel, os halos de materia escura que rodean as galaxias son moito mais grandes que uns 300 000 millóns de masas solares. Esta pescuda foi presentada na revista Nature, na que Asantha Cooray, explica que se tes a cantidade xusta de materia escura surxe unha galaxia chea de estrelas.

O Herschel é un telescopio espacial que ten 3,5 metros de diámetro que permite seguir o rastro do noso Universo.

As acumulacións masivas interctúan coa radiación electromágnetica que actúan como pozos gravitatorios que fai que se cren as galaxias. A materia escura supón o 24% do Universo; o 72% é enerxía escura e só o 4% é materia corriente, como xa sabemos. O Herschel logrou obter nova información facendo un mapa da luz infravermella de grupos de galaxias moi grandes e moi afastadas.


Para máis información

Feito por: Manuel Lorenzo Tallón 1ºC Bacharelato

Descubren un fósil de fai 600 millóns de anos

En China, entre capas de esquisto negro baixo o mar, formado pouco despois da útima glaciación, fai uns 635 millóns de anos, un grupo de investigadores localizou o que se cree que é o organismo multicelular complexo máis antigo, a biota Lantian, que existiu fai case 600 millóns de anos. Tiña forma de tubo e de folla e cren que podería tratarse do antepasado de algas e vermes.

Fósil de biota Lantian.

Resulta incrible que vivise no lugar onde se atoparon os fósiles xa que non é adecuado para os organismos que necesitan osíxeno. Os investigadores din que a zona estivo moito tempo sen osíxeno pero que, algunha vez, si que o houbo. A biota Lantian viviu ata que o osíxeno desapareceu.

Para máis información click aquí.

Editado por Natalia Cid 1ºB.

Obesidade e evolución

Fai tempo lin un resumo dun artigo publicado en Nature (203: 599-602; 2003) no que se dicía que existen no mundo certas áreas cunha elevadísima proporción de diabéticos tipo 2, cuxa enfermidade non é imputable a malos hábitos alimenticios senón a unha anomalía xenética. Trataríase de poboacións que presentan xenes, aos que denomina «xenes aforradores», que permitirían unha utilización máis eficiente da comida e favorecerían a formación de depósitos de graxa e incrementos rápidos de peso durante os períodos de abundancia, co fin de acumular reservas para sobrevivir a posibles fames negras posteriores. Estes xenes, de gran utilidade no pasado, na época actual conducirían á aparición de obesidade e diabetes ante un exceso de comida e hábitos sedentarios.
Que curioso! o que pode facer a evolución. Non terei eu algún desos xenes aforradores?. Co permiso de Mario, cando teña cartos, poderíame facer un test xenético...

Editado por Carmen Cid Manzano

A máis forte explosión solar

Na noite de San Valentín o sol lanzou unha chamarada de 900 quilómetros por segundo é un síntoma de cambio do ciclo de actividade solar. Cada 11 anos ou máis, a estrela comeza un período no que a actividade magnética se intensifica. A erupción na madrugada do 14 ao 15 de febreiro, que foi acompañado por outros de menor escala, é o maior en catro anos. A NASA advertiu de que a nube de partículas expulsadas polo Sol "parece ser bastante debil e non é esperado producir efectos significativos sobre a Terra. Mentres que as tormentas solares son comúns, a violencia da erupción do tipo X, o máis forte da escala utilizada para medir. A preocupación máis grande era que perturbara as telecomunicacións ou cambiar o funcionamento dun satélite. Seus efectos so se observaros en transmisións de radio ao sur da China.

Para mais información:
http://www.publico.es/ciencias/361984/la-llamarada-solar-mas-fuerte-en-cuatro-anos



Feito por Érika López Carballo 1ºA

Dez anos da publicación do xenoma humano

O 15 e 16 de febreiro cumpríronse dez anos da publicación nas revistas Nature e Science da secuenciación do xenoma humano.

O segundo problema das células iPS.

Vólvense a atopar problemas nas células nais iPS, células pluripotenciais inducidas a partir da pel o do pelo. O estudo publicado en Nature expón que este material xenético substituto das células nai embrionarias conservaban células activas non correspondentes ó estado embrionario, é como se tiveran unha especie de “memoria”, polo que non o fan células nai similares ás células nais embrionarias.

Máis tarde en Cells death and differentation, publicaron outro contratempo con este tipo de células nai, este material biolóxico obtido ten máis tendencia a desenvolver tumores nun futuro o que limitaría o seu uso.

Por iso de momento teñen que seguir investigando con embrións, ás únicas células nais pluripotentes , que de maneira natural están predestinadas para diferenciarse en máis de 300 tipos de tecidos diferentes presentes no noso corpo humano.

Andrea Gerpe Acosta, 1º Bacharelato A

Fontes de información.

Test xenético

Déixovos unha animación para que entendades mellor o post de Mario sobre os test que vende por internet.

http://centros.edu.xunta.es/iesoteropedrayo.ourense/dptos/bio/bach_2_bio_2010_2011/images/Animacions/tesgenetico.swf



Carmen Cid Manzano

Descubren accidentalmente un tratamento para a calvicie.

É sabido que o estrés produce efectos na saúde capilar e noutros moitos órganos do corpo.

Para os experimentos usaban ratóns tranxénicos (modificados xenéticamente para que sufrisen estrés). Por esta razón as criaturas prodrucían exceso dunha hormona relacionada co estrés chamada CRF e polo tanto sufrían toda as consecuencias deste estado nerviososo, entre outras a calvicie (alopecia).Os investigadores bloquearon cun composto químico a hormona relacionada co esrés, intentando estudar os seus efectos no funcionamento do sistema dixestivo e atoparon que aos ratos crecíalle o pelo.

Agora queda comprobalo nos humanos. Se o minoxidil (producto que se usa como estimulador da saída do cabelo) funciona en humanos e en ratóns, podería pasar o mesmo neste caso, pero ollo! hai que ter en conta que non todos os casos de alopecia, só a causada polo estrés.

Para máis información.

Uxía Rodríguez Rodríguez, 1º Bach A

Transmisión do impulso nervioso

A continuación déixovos un video sobre como se transmite o impulso nervioso ao longo da membrana. Está en inglés (o idioma da ciencia). Algún alumno/a podería porlle subtítulos? (Juan Ozaita ofreceuse... esperamos a súa tradución)

A continuación o vídeo subtitulado en galego:

Como se comunican unhas neuronas conoutras? A seguinte animación trata de dar a resposta:
http://centros.edu.xunta.es/iesoteropedrayo.ourense/dptos/bio/bach_1_2010_2011/animacions/dialogo_neuronas.swf

Carmen Cid Manzano

Membrana plásmática en repouso

(Para o alumnado de Bioloxía e tamén para os curiosos)

Déixovos unha animación dunha membrana plasmática dunha neurona repouso. O de en repouso é un dicir... mellor sería comentar que non está recibindo ningún estímulo (luz, ondas sonoras, presión, etc...),`porque como vedes os ións andan continuamente de aquí cara alá. Espero que me digades o tipo de transporte que utilizan os ións para moverse


http://centros.edu.xunta.es/iesoteropedrayo.ourense/dptos/bio/bach_2_bio_2010_2011/images/Animacions/polarizacion_membrana.swf

Carmen Cid Manzano

Descubertas novas especies vexetais

É curioso ver a infinidade dos campos de estudo da Ciencia, neste caso o da taxonomía vexetal.
En España existen unhas 8000 especies de plantas vasculares. A pesar de poder parecer unha cantidade enorme, aínda se descobren cada ano novas especies.

A noticia de hoxe é sobre varios exemplares atopados na Cordilleira Cantábrica e Pirineos por Antonio Galán de Mera, investigador e director do departamento de Botánica da Universidade de San Pablo. Trala localización das plantas nas cadeas montañosas, tiveron que realizar numerosos procesos de comparación con outros exemplares ata chegar á conclusión de que se trataba de dous "dentes de león". Ambas son dúas plantas de follas alongadas, escasa ornamentación, froitos e reprodúcense por sementes sen fecundación, ademais de que teñen unha pequena cantidade de pole.

As recén descubertas especies recibirán os nomes de Teraxacum Decastroi, en honor ó naturalista Emilio de Castro, vista en Lérida, e T. Lacianense, avistada nos montes de León.

As dúas viven en medios húmidos e enfróntanse a numerosos problemas ambientais.

Ás xa máis de 8000 especies descubertas súmanse estas dous. Aínda que o sondeo establece que gran parte da flora e fauna peninsulares xa están catalogadas, tamén é certo que os descubrimentos non cesan, o cal nos fai pensar na gran cantidade de especies das que queden poucos exemplares en habitats moi concretos e, casi en perigo de extinción.

Juan Ozaita Corral 1º Bacharelato A
http://www.agenciasinc.es/esl/Noticias/Descubren-dos-nuevas-plantas-en-Espana

Diagnóstico para previr enfermidades, ¿Ciencia ou engano?

A oferta é tan sinxela como atractiva, envía unha mostra de saliva por un prezo que oscila entre os 100 e os 2000 euros e descobre a probabilidade que test de padecer centos de enfermidades. Son moitas as empresas que anuncian este tipo de ofertas tan atractivas por internet pero a realidade é moi diferente. En xullo do ano pasado, unha investigación impulsada desde Estados Unidos, determinou que catro das principais empresas que ofertaban estes tests, ofrecían datos enganosos e fármacos para reparar o ADN danado, posibilidade que carece de toda base científica.As empresas que realizan estes test, adoitan empregar dous tipos de análises. No caso do cancro, por exemplo, por unha banda, atenden aos xenes con mutacións de alto impacto. É dicir, aqueles cuxas alteracións traducir nunha elevada probabilidade de desenvolver un tumor. Un caso clásico é o xene BRCA1. As mulleres de entre 40 e 49 anos portadoras da mutación teñen 32 veces máis posibilidades de ter un cancro de mama que a poboación xeral. Pero ademais están os chamados polimorfismos de base única (SNP en inglés, ou snips. Trátase de lixeiras alteracións (unha soa base) na secuencia do xenoma ADN que teñen distintas poboacións e que modifican o risco a padecer enfermidades. Hai máis de 400.000 identificados e moitos deles ofrecen porcentaxes de risco moi reducidos. Os xenes non o son todo, cada vez exite un maior coñecemento dos factores ambientais (a alimentación, hábitos de vida, contaminación...) que inflúen no comportamento xenético. Trátase de mecanismos que actúan como interruptores dos xenes, de forma que sen alterar a secuencia das bases (agctttaaaggt...), son capaces de modificar a súa actividade e que estuda a Epixenética. Os test xenéticos ao uso non contemplan estes modificadores xenéticos.

O peor destas prediccións son as medidas que pode tomar o cliente ante un diágnostico erroneo (como practicar unha ciruxía preventiva). Pedro Pérez Segura, responsable da unidade do consello xenético do hospital Clínico San Carlos de Madrid, explícanos a gravidade deste problema: "Imaxinemos que unha persoa ten unha familia cun historial de cancro, se se somete a proba e non aparece a mutación o informe sería negativo, pero, está realmente fora de perigo? ao contrario, tería unha alta porcentaxe de probabilidades de padecelo".
Francis Collins, o pai do proxecto Xenoma Humano e actual director dos Institutos Nacionais de Saúde (NIH, a rede de centros de investigación do Goberno estadounidense), é outra das personalidades científicas que mostra os seus reparos a estas probas.

Para máis información.

Mario Blanco Cid 1ºA Bach.

Shinya Yamanaka será sen dúbida un próximo premio Nobel

O científico xaponés Shinya Yamanaka foi galardonado con 400.000 euros por un premio concedido polo BBVA, por "demostrar que é posible reprogramar células xa diferenciadas e devolvelas así ao estado propio das células nai pluripotentes". En 2006, Yamanaka conseguiu xerar as chamadas células nais pluripotentes inducidas (iPS) que son aquelas que teñen a capacidade de convertirse en calquer tipo de célula especializada. Obtéñense a partir de células adultas (da pel e do pelo), que foron reprogramadas e recuperaron a capacidade de diferenciarse de calquer outra. Ata ese momento os investigadores crían que esta función era exclusiva das células nais embrionarias.

Obxectivos

• "Converter células somáticas en células nai sen embrións". Para él, a primeira en beneficiarse desta terapia será a farmacoloxía coa elaboración de novos medicamentos."Realmente temos que asegurarnos de que as células IPS son seguras, e non producen cáncer nin outros tumores".
• "Achar a mellor maneira de xerar estas células sas e seguras". Argumentan que o proceso de reprogramación que se usa para obtelas a partir de simples células da pel non é perfecto xa que preservan no seu xenoma certa memoria do seu orixe adulto, e que esas marcas persisten en calquer órgano o texido que se derive delas (ver http://acienciatamenecultura.blogspot.com/2011/02/non-todo-son-vantaxes-ao-falar-das.html)

Opinións sobre este suceso

Rafael Matesanz, director da Organización Nacional de Transplantes opina que: "O descubrimento das IPS por parte do premiado marca un antes e un despois no terreo das células nai. Estas células marcan unha nova vía, máis fácil e máis rápida e todos pensamos que teremos resultados antes do esperado. Isto non quere dicir que se abandone ningunha liña de investigación, pero creo que as IPS son as que máis posibilidades nos ofrecen" ou Felipe Prósper, director do Área de Terapia Celular da Clínica Universitaria de Navarra que asegura: "Os descubrimentos de Yamanaka son trascendentais para o coñecemento, están entre os hitos máis importantes dos últimos 50 anos en Biomedicina".

Enlaces

Noelia Vila Seijas 1ºC

Como curan as células nai

A capacidade de rexenerar órganos e tecidos a partir de células nai empeza a ser unha realidade non tan afastada. Hoxe sabemos que as células nai non só están presentes no embrión de todo ser vivo, senón que as podemos atopar en practicamente todos os tecidos do noso corpo. E aínda hai máis prodemos reprogramar as celulas adultas e convertelas en células nai, logrando as células iPS. O día 23 de xaneiro o programa Redes emitiu un episodio sobre este tema. Da man do Dr. Damián García Olmo, director de Terapia Celular do Hospital Universitario A Paz de Madrid, veremos de que son capaces as células nai e como os científicos tratan de manipulalas para curar todo tipo de enfermidades.

Meiose

As dieferencias entre a meiose e a mitose podédelas ver na seguinte animación:
http://centros.edu.xunta.es/iesoteropedrayo.ourense/dptos/bio/bach_2_bio_2010_2011/images/Animacions/Meisosis_Mitosis.swf

Editado Carmen Cid Manzano

Mitose

Enlace a unha animación moi interesante sobre a mitose:

http://centros.edu.xunta.es/iesoteropedrayo.ourense/dptos/bio/bach_2_bio_2010_2011/images/Animacions/Mitosis_y_citocinesis.swf

Editado por Carmen Cid Manzano

Un novo planeta no sistema solar ?

Xa hai un novo candidato para ocupar o sitio de Plutón no Sistema Solar. Trátase de Tyche, un planeta gaseoso entre unha e catro veces maior que Xúpiter, que orbita a un ano luz do sol nos confíns do Sistema Solar. O problema a todo isto é que aínda non se atopou, pero os investigadores cren que existe polo comportamento anómalo dos cometas, cuxas traxectorias poderías estar sendo influídas pola forza gravitatoria do planeta. Agora os investigadores esperan a que en abril o telescopio espacial de infrarroxos,WISE da Nasa, publique novos datos, e poidan ou non confirmar a súa existencia.

As respostas poderían tardar ata marzo de 2012, ata que se acaben de analizar os datos de WISE. Un dos investigadiores principais do telescopio di "Non é unha tolemia, pero si unha especulación".

Para máis infromación: Click aquí

Editado por Lidia Blanco Otero 1º Bac. A

No día dos namorados: o amor non é cousa do corazón.

Qué son esas bolboretiñas que sentimos ao estar preto da persoa amada? Como podemos facer cousas que aborrecemos con tal de que a nosa persoa amada sexa feliz? E toda esa felicidade que nos invade cando esa persoa nos dedica un sinxelo sorriso?

Estas preguntas teñen a mesma resposta, todo iso é causado por unha serie de hormonas, tales como a oxitocina, dopamina, serotonina e adrenalina entre outras. Isto é o amor, tan só unhas poucas hormonas que nos fan sentir cousas incribles. Segundo uns estudios realizados o amor non se agocha no corazón, senón no cerebro. Tamén nuns estudos realizados pola antropóloga Helen Fisher descubríronse tres procesos cerebrais que definen tres tipos de relacións:

· O impulso sexual. Regulado pola testosterona.

· O amor romántico. Regulado por la dopamina (un neurotransmisor que inflúe no estado anímico) , e cunha duración de un ano e medio aproximadamente.

· O cariño. Regulado pola oxitosina e vasopresina, dúas hormonas que controlan o pracer e a recompensa.

E a parte dos tipos de relacións tamén existen catro “personalidades biolóxicas”:

- A primeira inclúe a xente con elevados niveis de dopamina, este tipo de persoas adoitan ser creativas, curiosas, enerxéticas arriscadas, espontáneas e flexibles. E son atraídos por persoas con estas peculiaridades.

- A segunda intégrana as persoas con altos niveis de serotonina, estas adoitan ser tranquilas, prudentes, tradicionais, ordenadas, prudentes e meticulosos. E tamén son atraídos por persoas parecidas a eles.

- A terceira inclúe a persoas con altos niveis de testosterona e son directos, escépticos, analíticos, decisivos, bos cos números. Sen embargo este tipo de xente se sente atraída por persoas con moitos estróxenos.

- O cuarto inclúe á xente con niveis elevados de estróxenos, estas persoas caracterízanse por ser doces, doado de tratar con elas, idealistas, emotivas e intuitivas. E neste caso séntanse atraídos por xente con niveis elevados de testosterona.

A xente cando se namora póñense en marcha unhas conexións neuronais que producen un estado de alienación transitoria, algo moi parecida a unha droga o que fai que poida chegar a ser aditivo. Pero tamén poden ser eficaces para aliviar a sensación de dor, corpontándose como un analxésico.

Tamén se fixeron estudos para asegurar de que os frechazos si existen, xa que só nos fai falta una quinta parte de segundo para saber se alguén nos atrae, sabemos que o fai porque o noso corpo comeza a producir dopamina, oxitosina e adrenalina.

Sempre se di que os homes pensan máis en sexo que as mulleres, isto é debido a que os homes a zona de exercicio da sexualidade é 2.5 maior no cerebro dos homes que nos das mulleres. E por iso para os homes o éxito da parella centrase en que as relacións sexuais sexan satisfactorias.

En resumen, o amor non depende do estereotipo do corazón, senón do cerebro.

Andrea Gerpe Acosta, 1ºBacharelato A.

Fontes de información:

ABC

BBC

Reprodución celular con humor

Podemos propolas para Eurovisión...

Carmen Cid Manzano

Catalasa na cociña

Traballo realizado por Yurema Seara Núñez e Andrea Fernández Novoa

Ciencia en El Hormiguero.

Este programa de Cuatro tan coñecido, ten un espazo dedicado á ciencia co cal intenta popularizala de xeito ameno. Aquí vos deixo algúns dos videos que me parecen máis interesantes.

Que dixo algo sobre a invsibilidades!??? Só se necesita un traxe laranxa e luces moi fortes, a ver que te ve entón!!

Increíble... como o faran?? O das voces fai pensar que pode ser Helio, pero non o sei.

Unha pasada!! Os microfluídos deixáronme sen palabras.

Fontes:

http://www.youtube.com/watch?v=5ms-O1ySrEQ&feature=relmfu

http://www.youtube.com/watch?v=VzjnoJoUoyg

http://www.youtube.com/watch?v=yLGSVFvRVG8

Coral Real Llamas 1º Bacharelato B

Os Neandertais crecían e maduraban mais rápido que os humanos modernos.

Un equipo de especialistas de varios países logrou deducir a velocidade de maduración nos neandertais. A Investigación dirixírona especialistas da Universidade de Harvard, o Instituto Max Planck de Antropoloxía Evolutiva e o ESRF (Laboratorio Europeo de Radiación Sincrotrón). A bioloxía evolutiva demostrou que os cambios pequenos durante o desenvolvemento inicial poden dar lugar a diferenzas que desemboquen na formación de novas especies. Estes cambios poden tomar a forma de modificacións na secuencia xenética ou na cronoloxía de pasos no desenvolvemento do individuo desde que é procreado. Por tanto, coñecer a fondo as transformacións durante o desenvolvemento é crucial para reconstruír a historia evolutiva.

Un destes cambios pouco coñecidos refírese á actividade reprodutiva, a xestación e o período de crecemento e maduración do individuo. En comparación cos seres humanos, a vida dos primates non humanos caracterízase por un período de xestación máis curto, unha maduración postnatal máis rápida, unha idade menor para a primeira reprodución, un período post-reprodutivo máis curto e unha lonxevidade menor en xeral.

Podería parecer que o ciclo de vida típico do individuo dunha especie é invisible no rexistro fósil, pero resulta que moitas das súas variables están moi correlacionadas co desenvolvemento dental. Nese sentido, os dentes son unha "caixa negra" de gran importancia, reflectindo o crecemento do individuo dun modo comparable a como os aneis de crecemento nas árbores.

Un achado notable deste novo estudo de cinco anos, é que o crecemento dos primeiros dentes nos neandertais era significativamente máis rápido que nos membros da nosa especie, incluídos algúns dos grupos máis antigos de seres humanos modernos que partiron de África fai entre 90.000 e 100.000 anos.

O patrón neandertal parece ser un punto intermedio entre o dos primeiros membros do noso xénero (por exemplo, o Homo erectus) e o dos humanos de hoxe en día, o que suxire que a lentitude na maduración do individuo e unha infancia longa son características exclusivas da nosa especie. Este longo período de maduración pode facilitar máis a aprendizaxe, así como promover o desenvolvemento dunha capacidade cognitiva máis potente, todo o cal posiblemente deu aos primeiros Homo sapiens unha vantaxe competitiva fronte aos neandertais da súa mesma época.


http://www.scitech-news.com/2010/11/esrf-reveals-human-children-outpaced.html
http://www.esrf.eu/news/general/synchrotron-reveals-human-children-outpaced-neanderthals-by-slowing-down/

Feito por Antía Arias García. 1º Bacharelato B

Unha tarxeta cósmica de San Valentín

A NASA amósanos que San Valentín está en todas partes. A axencia espacial atopou o que parece un anel unido a buracos negros.
O espectacular anel forma parte do sistema Arp 147 de dúas galaxias en interacción. Situado a 430 millóns de anos-luz de distancia, na constelación da Balea, contén os restos da colisión entre unha galaxia espiral e unha elíptica. A fenomenal colisión provocou unha onda expansiva de formación de estrelas masivas que aparecen en cores azuis sobre unha estrutura circular.

As estrelas maiores son pouco lonxevas, só viven uns poucos millóns de anos antes de morrer mediante explosións. As estrelas que xa estalaron sobre o enorme aro deron lugar a grandes supernovas que deixan buracos negros nos seus centros, e estas rexións emiten intensas radiacións de raios X que se representan en cor rosa. Estes buracos negros, fannos pensar que son pedras preciosas incrustadas no anel.Para máis información:
http://www.elmundo.es/elmundo/2011/02/11/ciencia/1297432846.html

Feito por: Yurema Seara Núñez 1ºB

Células Solares coa Capacidade de Autorrexeneración de Estructuras Fotosintéticas Vexetais

Estáse a traballar na creación dun novo tipo de célula solar deseñada para autorrexenerarse como os sistemas fotosintéticos naturais nos vexetais. Nas células solares, esta capacidade de autorrexeneración conseguiráse usando nanotubos de carbono e ADN. Con esta capacidade, incrementarase de modo notable a vida útil das células solares e abarátaranse os custos.


O deseño creado polo equipo de Jong Hyun Choi (da Universidade Purdue) explora as raras propiedades eléctricas das estruturas coñecidas como nanotubos de carbono de parede única, usándoos como cables moleculares nas novas células solares.

Choi e os seus colaboradores pensan que o uso industrial da súa tecnoloxía é viable, pero aínda haberá que esperar algún tempo para pasar a esa fase, dado que aínda están na etapa da investigación básica.


As células fotoelectroquímicas converten a luz do Sol en electricidade e usan un electrolito (un líquido que conduce electricidade) para transportar os electróns e crear a corrente eléctrica. As células conteñen as tinguiduras absorbentes de luz chamados cromóforos, moléculas semellantes á clorofila que, por desgraza, degrádanse debido á exposición á luz solar. A desvantaxe crítica das células fotoelectroquímicas convencionais é esta degradación.

A nova tecnoloxía supera este problema tal como faio a natureza: substituíndo continuamente as provisións danadas de tinguiduras fotosensibles con subministracións novas.

Esta clase de autorrexeneración prodúcese nos vexetais de maneira constante.

O novo concepto podería facer posible unha clase innovadora de célula fotoelectroquímica que, coa debida subministración de cromóforos frescos, continúe operando a plena capacidade indefinidamente.

Os nanotubos de carbono actúan como unha plataforma para fixar hebras de ADN. Este ADN está manipulado xeneticamente para que posúa secuencias específicas de "bloques de construción" coñecidos como nucleótidos, que permiten "recoñecer" aos cromóforos.

Cando o ADN recoñece ás moléculas da tinguidura, o sistema se autoensambla do modo correcto e espontaneamente.

por: antia arias garcia 1ºB

Robert Koch

Traballo realizado por Leticia Cuquejo González E Aitor López Domínguez

Vitaminas

Traballo realizado por Iván Gallego Gómez e Iris Fernández Molina

Cancións da PCR

A reacción en cadea da polimerasa, coñecida como PCR polas súas siglas en inglés (Polymerase Chain Reaction), é unha técnica de bioloxía molecular desenvolvida en 1986 por Kary Mullis, cuxo obxectivo é obter un gran número de copias dun fragmento de ADN. A PCR é unha técnica moi frecuente en laboratorios de investigación biolóxica e cunha enorme variedade de aplicacións, entre elas: a clonación de ADN para a secuenciación, o diagnóstico de trastornos hereditarios, a identificación de pegadas xenéticas (usadas en técnicas forenses e test de paternidade), etc. Inicialmente a técnica era lenta, hoxe, todo o proceso da PCR está automatizado mediante un aparato chamado termociclador.

Déixovos a canción da PCR, composta pola compañía Bio-RAD para anunciar un dos seus termocicladores. Esta canción está interpretada polo grupo "Scientist for Better PCR". No mundo da ciencia tamén hai frikis... ata hai un que se parece a Stevie Wonder.

Se criades que virades todo, déixovos o seguinte vídeo:

Despois do seguinte video espero o voso...

Editado por: Carmen Cid Manzano

Atópase un óso que afirma que Lucy era bípeda

Como xa estudiamos en Ciencias para o Mundo Contemporáneo, Lucy é o esqueleto dun homínido pertence a especie de Australopithecus afarensis de fai máis de 3,2 millóns de anos de antigüedade. Foi descuberto en 1974 por Donald Johanson en Adis Abeba (Etiopía) e dende ese ano mantívose unha gran polémica, Lucy era bípeda ou pasara parte da súa vida colgada nas ramas das árbores? Algúns científicos decantábanse pola primeira resposta pero ningún o puido demostrar ata agora. O fósil do Australopithecus afarensis confirma que esta especie xa camiñaba de forma bípeda e que se desprazaba erguida. O óso encontrado é de pequeño tamaño, pertence o cuarto metatarso do pé esquerdo e a súa curvatura é propia dos pés dos homínidos que camiñan érguidos como o Homo Sapiens. "Foi atopado durate unha escavación de rutina no xacemento que xa xerou máis de 260 especímenes de Australopithecus afarensis desde os anos 70", explicou a ELMUNDO.es William Kimbel, coautor do traballo e profesor de Historia Natural no Instituto das Orixes Humanas da Universidade do Estado de Arizona (EEUU), institución fundada por Johanson.

Para máis información aquí

Lorena Yáñez López 1º A

Des Forêts et des Hommes /Of Forests and Men

Sophie Monboisse (profesora de Francés)

Xa temos imaxes completas do Sol

En octubro do 2006 a NASA lanzou cara o Sol dúas sondas solares, cada unha delas dirixiuse cara o astro rei seguindo direccións opostas. A misión chamouse Stereo e consistía en obter por primeira vez unha imaxe estereoscópica e completa do Sol, observado desde distintos ángulos á vez. O pasado 6 de febreiro a axencia espacial cumpliu o seu ambicioso obxetivo e publicou as primeiras imaxes totais en 3D do noso astro.

Tras unha viaxe de 470 millóns de km, ambas naves atopáronse no lado oposto da órbita da Terra, ó outro lado do Sol. Ambas sondas foron falicitando ó seu centro de control valiosa información sobre cómo afecta ó noso planeta o contínuo fluxo de enerxía que brota da nosa particular estrela. Cada unha das sondas fotografou e filmou ó detalle a metade da nosa estrela, enviando á Terra tódalas imaxes. Unha vez aquí, os investigadores combinaron as dúas vistas para crear unha esfera.
En 2009 as dúas naves revelaron nas tres dimensións a doble estructura das execcións de masa coronal, que son violentas erupcións de materia solar tamén coñecidas como tormentas solares. Este fenómeno pode interrumpir as comunicacións, afectar ós satélites e as redes de enerxía na Terra. Os instrumentos das naves captaron o Sol en catro lonxitudes de onda diferentes, todas en ultravioleta, seleccionadas cuidadosamente para estudiar aspectos concretos da actividade solar, como tsunamis solares ou filamentos magnéticos. Ata día de hoxe era imposible detectar manchas solares se estas se producían na cara oculta do Sol; para detectalas había que esperar a que a propia rotación solar nos amosara o que estaba a suceder ó outro lado, polo que nos deixaba moi pouco tempo para reaccionar. En cambio agora, incluso as zonas activas máis remotas e ocultas á nosa visión directa poderán ser accesibles e non nos volverán a tomar por sorpresaAs novas imaxes obtidas axudarán a mellorar a planificación de futuras misións de naves espaciais robóticas ou con tripulación hacia o sistema solar. Axudarán tamén na mellora das prediccións climatolóxicas; e, por primeira vez, podemos contemplar a actividade solar en todo o seu explendor tridimensional.

Cos datos desta misión os astrónomos xa poden “voar” á redor do Sol sen necesidade de despegar a vista das súas pantallas, vendo o que sucede máis alá do horizonte.

Para máis información
Lucía Rodríguez 1º Bach. B

O censo que xa non será un censo.

No ano 2011 o INE ( Instituto Nacional de Estatística) vai realizar o censo de poboación.Os censos teñen como obxectivo o reconto da poboación do estado e o coñecemento da súa estructura, para elo realizábanse enquisas en todos os domicilios do estado cuns cuestionarios sobre idade, sexo, nacionalidade, estado civil, formación, actividade económica, relacións parentesco entre os que viven nesa vivenda, características da vivenda, …, todo, preguntaban todo, pois tratábase de facer un retrato axustado das condicións de vida dos cidadáns españois.

O censo realizábase cada 10 anos desde 1877. Este ano por primeira vez vaise realizar unha mostraxe en lugar do censo universal e farase o cuestionario só a unha mostra do 10% da poboación.

O motivo dado polo INE para este cambio e a necesidade de aforrar en tempos de crise, de feito este ano só van contratar 5 000 enquisadores fronte aos 40 000 contratados para a realización do último censo de 2001. Tamén alega o INE que outros países Europeos están realizando este tipo de modificacións.

A medida esta xerando polémica entre estatísticos e sociólogos.

Noticia en EL País

Polémica en EL País

Conchi(Profesora de Matemáticas)