Un paso máis contra o cancro: nanopartículas magnéticas

Os actuais tratamentos contra o cancro, como a radioterapia e a quimioterapia, aínda que van destinados a destruir células tumorais, tamén atacan células normais, provocando numerosos efectos secundarios molestos e incluso perigosos.

Un dos tratamentos máis prometedores é utilizar o interferón, o cal é impide o desenvolvemento das células tumorais, ao favorecer a súa detección e posterior eliminación por parte do propio sistema inmunitario do paciente, pero existe un problema porque os médicos aínda non son capaces de conseguir que chegue en cantidades suficientes á zona na que se atopa o tumor sen que sexa tóxico para o resto do organismo. Para reducir a súa presenza nos tecidos sans, e con iso os temidos efectos secundarios, no Instituto de Ciencia de Materiais do CSIC elaboraron unhas nanopartículas magnéticas de magnetita que mediante a aplicación dun imán pódense localizar no lugar que interese. Ao ser posible dirixilas á zona concreta onde se atopa o tumor e incluír interferón na súa superficie, son un novo fármaco bastante prometedor.

Con todo isto o que facemos é concentrar interferón nunha zona de células canceríxenas, facendo que o sistema inmune actúe nese punto en concreto acabando con todas elas, lonxe de células sans. Esto reducirá considerablemente os efectos secundarios que os anteriores tratamentos tiñan, e conseguiremos ser máis efectivos en canto a eliminación destas células.

Más vídeos en Antena3
Fonte: http://www.agenciasinc.es/esl/Noticias/Nanoparticulas-magneticas-contra-el-cancerEditado por
Daniel Fernández Gil 1º Bach A

Células nai ou stem cells

Vouvos deixar uns vídeos para completar as explicacións dadas na clase sobre as células nai.

Motivación persoal

Creo que o seguinte comentario merece unha entrada no noso blog. Pola miña parte grazas Ana.

Me parece que tiene mucho mérito vuestro trabajo y vuestro espiritu. Por eso os invito a ver un video de Paulo Coelho que se llama motivación personal y me quedo con su última frase "el mundo esta en manos de aquellos que tienen el coraje de soñar y de correr el riesgo de vivir sus sueños"

Ana Palomera Pérez (Máster para el profesorado de secundaria)

Carmen Cid Manzano

Máis cancións de ciencia!!

de Entérate, a ciencia tamén é cultura de IES Otero Pedrayo (Ourense)

Bo, buscando buscando encontrei algunhas interesantes.

Aproveitando que demos o ciclo de Krebs aqui vos deixo unha canción que o explica moi completo.

Como tamén demos a mitose, aqui vos deixo outra canción sobre ela, esta vez da man das voces de catro rapaces e unha guitarra.

Outra da mitose duns rapaces na clase:

Para rematar unha cancion de amor moi orixinal. Merece a pena escoitala.

Fontes:

http://www.youtube.com/watch?v=qqpMtOVo_Bo

http://www.youtube.com/watch?v=0XAW9Han5Xs&feature=related

http://www.youtube.com/watch?v=o55NyyqW2co&feature=related

http://www.youtube.com/watch?v=K6l_Tz_kgmo

Coral Real Llamas.1º Bacharelato B.

A materia escura para formar as galaxias

Grazas o telescopio europeo de infravermellos Herschel, os halos de materia escura que rodean as galaxias son moito mais grandes que uns 300 000 millóns de masas solares. Esta pescuda foi presentada na revista Nature, na que Asantha Cooray, explica que se tes a cantidade xusta de materia escura surxe unha galaxia chea de estrelas.

O Herschel é un telescopio espacial que ten 3,5 metros de diámetro que permite seguir o rastro do noso Universo.

As acumulacións masivas interctúan coa radiación electromágnetica que actúan como pozos gravitatorios que fai que se cren as galaxias. A materia escura supón o 24% do Universo; o 72% é enerxía escura e só o 4% é materia corriente, como xa sabemos. O Herschel logrou obter nova información facendo un mapa da luz infravermella de grupos de galaxias moi grandes e moi afastadas.


Para máis información

Feito por: Manuel Lorenzo Tallón 1ºC Bacharelato

Descubren un fósil de fai 600 millóns de anos

En China, entre capas de esquisto negro baixo o mar, formado pouco despois da útima glaciación, fai uns 635 millóns de anos, un grupo de investigadores localizou o que se cree que é o organismo multicelular complexo máis antigo, a biota Lantian, que existiu fai case 600 millóns de anos. Tiña forma de tubo e de folla e cren que podería tratarse do antepasado de algas e vermes.

Fósil de biota Lantian.

Resulta incrible que vivise no lugar onde se atoparon os fósiles xa que non é adecuado para os organismos que necesitan osíxeno. Os investigadores din que a zona estivo moito tempo sen osíxeno pero que, algunha vez, si que o houbo. A biota Lantian viviu ata que o osíxeno desapareceu.

Para máis información click aquí.

Editado por Natalia Cid 1ºB.

Obesidade e evolución

Fai tempo lin un resumo dun artigo publicado en Nature (203: 599-602; 2003) no que se dicía que existen no mundo certas áreas cunha elevadísima proporción de diabéticos tipo 2, cuxa enfermidade non é imputable a malos hábitos alimenticios senón a unha anomalía xenética. Trataríase de poboacións que presentan xenes, aos que denomina «xenes aforradores», que permitirían unha utilización máis eficiente da comida e favorecerían a formación de depósitos de graxa e incrementos rápidos de peso durante os períodos de abundancia, co fin de acumular reservas para sobrevivir a posibles fames negras posteriores. Estes xenes, de gran utilidade no pasado, na época actual conducirían á aparición de obesidade e diabetes ante un exceso de comida e hábitos sedentarios.
Que curioso! o que pode facer a evolución. Non terei eu algún desos xenes aforradores?. Co permiso de Mario, cando teña cartos, poderíame facer un test xenético...

Editado por Carmen Cid Manzano

A máis forte explosión solar

Na noite de San Valentín o sol lanzou unha chamarada de 900 quilómetros por segundo é un síntoma de cambio do ciclo de actividade solar. Cada 11 anos ou máis, a estrela comeza un período no que a actividade magnética se intensifica. A erupción na madrugada do 14 ao 15 de febreiro, que foi acompañado por outros de menor escala, é o maior en catro anos. A NASA advertiu de que a nube de partículas expulsadas polo Sol "parece ser bastante debil e non é esperado producir efectos significativos sobre a Terra. Mentres que as tormentas solares son comúns, a violencia da erupción do tipo X, o máis forte da escala utilizada para medir. A preocupación máis grande era que perturbara as telecomunicacións ou cambiar o funcionamento dun satélite. Seus efectos so se observaros en transmisións de radio ao sur da China.

Para mais información:
http://www.publico.es/ciencias/361984/la-llamarada-solar-mas-fuerte-en-cuatro-anos



Feito por Érika López Carballo 1ºA

Dez anos da publicación do xenoma humano

O 15 e 16 de febreiro cumpríronse dez anos da publicación nas revistas Nature e Science da secuenciación do xenoma humano.

O segundo problema das células iPS.

Vólvense a atopar problemas nas células nais iPS, células pluripotenciais inducidas a partir da pel o do pelo. O estudo publicado en Nature expón que este material xenético substituto das células nai embrionarias conservaban células activas non correspondentes ó estado embrionario, é como se tiveran unha especie de “memoria”, polo que non o fan células nai similares ás células nais embrionarias.

Máis tarde en Cells death and differentation, publicaron outro contratempo con este tipo de células nai, este material biolóxico obtido ten máis tendencia a desenvolver tumores nun futuro o que limitaría o seu uso.

Por iso de momento teñen que seguir investigando con embrións, ás únicas células nais pluripotentes , que de maneira natural están predestinadas para diferenciarse en máis de 300 tipos de tecidos diferentes presentes no noso corpo humano.

Andrea Gerpe Acosta, 1º Bacharelato A

Fontes de información.

Test xenético

Déixovos unha animación para que entendades mellor o post de Mario sobre os test que vende por internet.

http://centros.edu.xunta.es/iesoteropedrayo.ourense/dptos/bio/bach_2_bio_2010_2011/images/Animacions/tesgenetico.swf



Carmen Cid Manzano

Descubren accidentalmente un tratamento para a calvicie.

É sabido que o estrés produce efectos na saúde capilar e noutros moitos órganos do corpo.

Para os experimentos usaban ratóns tranxénicos (modificados xenéticamente para que sufrisen estrés). Por esta razón as criaturas prodrucían exceso dunha hormona relacionada co estrés chamada CRF e polo tanto sufrían toda as consecuencias deste estado nerviososo, entre outras a calvicie (alopecia).Os investigadores bloquearon cun composto químico a hormona relacionada co esrés, intentando estudar os seus efectos no funcionamento do sistema dixestivo e atoparon que aos ratos crecíalle o pelo.

Agora queda comprobalo nos humanos. Se o minoxidil (producto que se usa como estimulador da saída do cabelo) funciona en humanos e en ratóns, podería pasar o mesmo neste caso, pero ollo! hai que ter en conta que non todos os casos de alopecia, só a causada polo estrés.

Para máis información.

Uxía Rodríguez Rodríguez, 1º Bach A

Transmisión do impulso nervioso

A continuación déixovos un video sobre como se transmite o impulso nervioso ao longo da membrana. Está en inglés (o idioma da ciencia). Algún alumno/a podería porlle subtítulos? (Juan Ozaita ofreceuse... esperamos a súa tradución)

A continuación o vídeo subtitulado en galego:

Como se comunican unhas neuronas conoutras? A seguinte animación trata de dar a resposta:
http://centros.edu.xunta.es/iesoteropedrayo.ourense/dptos/bio/bach_1_2010_2011/animacions/dialogo_neuronas.swf

Carmen Cid Manzano

Membrana plásmática en repouso

(Para o alumnado de Bioloxía e tamén para os curiosos)

Déixovos unha animación dunha membrana plasmática dunha neurona repouso. O de en repouso é un dicir... mellor sería comentar que non está recibindo ningún estímulo (luz, ondas sonoras, presión, etc...),`porque como vedes os ións andan continuamente de aquí cara alá. Espero que me digades o tipo de transporte que utilizan os ións para moverse


http://centros.edu.xunta.es/iesoteropedrayo.ourense/dptos/bio/bach_2_bio_2010_2011/images/Animacions/polarizacion_membrana.swf

Carmen Cid Manzano

Descubertas novas especies vexetais

É curioso ver a infinidade dos campos de estudo da Ciencia, neste caso o da taxonomía vexetal.
En España existen unhas 8000 especies de plantas vasculares. A pesar de poder parecer unha cantidade enorme, aínda se descobren cada ano novas especies.

A noticia de hoxe é sobre varios exemplares atopados na Cordilleira Cantábrica e Pirineos por Antonio Galán de Mera, investigador e director do departamento de Botánica da Universidade de San Pablo. Trala localización das plantas nas cadeas montañosas, tiveron que realizar numerosos procesos de comparación con outros exemplares ata chegar á conclusión de que se trataba de dous "dentes de león". Ambas son dúas plantas de follas alongadas, escasa ornamentación, froitos e reprodúcense por sementes sen fecundación, ademais de que teñen unha pequena cantidade de pole.

As recén descubertas especies recibirán os nomes de Teraxacum Decastroi, en honor ó naturalista Emilio de Castro, vista en Lérida, e T. Lacianense, avistada nos montes de León.

As dúas viven en medios húmidos e enfróntanse a numerosos problemas ambientais.

Ás xa máis de 8000 especies descubertas súmanse estas dous. Aínda que o sondeo establece que gran parte da flora e fauna peninsulares xa están catalogadas, tamén é certo que os descubrimentos non cesan, o cal nos fai pensar na gran cantidade de especies das que queden poucos exemplares en habitats moi concretos e, casi en perigo de extinción.

Juan Ozaita Corral 1º Bacharelato A
http://www.agenciasinc.es/esl/Noticias/Descubren-dos-nuevas-plantas-en-Espana

Diagnóstico para previr enfermidades, ¿Ciencia ou engano?

A oferta é tan sinxela como atractiva, envía unha mostra de saliva por un prezo que oscila entre os 100 e os 2000 euros e descobre a probabilidade que test de padecer centos de enfermidades. Son moitas as empresas que anuncian este tipo de ofertas tan atractivas por internet pero a realidade é moi diferente. En xullo do ano pasado, unha investigación impulsada desde Estados Unidos, determinou que catro das principais empresas que ofertaban estes tests, ofrecían datos enganosos e fármacos para reparar o ADN danado, posibilidade que carece de toda base científica.As empresas que realizan estes test, adoitan empregar dous tipos de análises. No caso do cancro, por exemplo, por unha banda, atenden aos xenes con mutacións de alto impacto. É dicir, aqueles cuxas alteracións traducir nunha elevada probabilidade de desenvolver un tumor. Un caso clásico é o xene BRCA1. As mulleres de entre 40 e 49 anos portadoras da mutación teñen 32 veces máis posibilidades de ter un cancro de mama que a poboación xeral. Pero ademais están os chamados polimorfismos de base única (SNP en inglés, ou snips. Trátase de lixeiras alteracións (unha soa base) na secuencia do xenoma ADN que teñen distintas poboacións e que modifican o risco a padecer enfermidades. Hai máis de 400.000 identificados e moitos deles ofrecen porcentaxes de risco moi reducidos. Os xenes non o son todo, cada vez exite un maior coñecemento dos factores ambientais (a alimentación, hábitos de vida, contaminación...) que inflúen no comportamento xenético. Trátase de mecanismos que actúan como interruptores dos xenes, de forma que sen alterar a secuencia das bases (agctttaaaggt...), son capaces de modificar a súa actividade e que estuda a Epixenética. Os test xenéticos ao uso non contemplan estes modificadores xenéticos.

O peor destas prediccións son as medidas que pode tomar o cliente ante un diágnostico erroneo (como practicar unha ciruxía preventiva). Pedro Pérez Segura, responsable da unidade do consello xenético do hospital Clínico San Carlos de Madrid, explícanos a gravidade deste problema: "Imaxinemos que unha persoa ten unha familia cun historial de cancro, se se somete a proba e non aparece a mutación o informe sería negativo, pero, está realmente fora de perigo? ao contrario, tería unha alta porcentaxe de probabilidades de padecelo".
Francis Collins, o pai do proxecto Xenoma Humano e actual director dos Institutos Nacionais de Saúde (NIH, a rede de centros de investigación do Goberno estadounidense), é outra das personalidades científicas que mostra os seus reparos a estas probas.

Para máis información.

Mario Blanco Cid 1ºA Bach.

Shinya Yamanaka será sen dúbida un próximo premio Nobel

O científico xaponés Shinya Yamanaka foi galardonado con 400.000 euros por un premio concedido polo BBVA, por "demostrar que é posible reprogramar células xa diferenciadas e devolvelas así ao estado propio das células nai pluripotentes". En 2006, Yamanaka conseguiu xerar as chamadas células nais pluripotentes inducidas (iPS) que son aquelas que teñen a capacidade de convertirse en calquer tipo de célula especializada. Obtéñense a partir de células adultas (da pel e do pelo), que foron reprogramadas e recuperaron a capacidade de diferenciarse de calquer outra. Ata ese momento os investigadores crían que esta función era exclusiva das células nais embrionarias.

Obxectivos

• "Converter células somáticas en células nai sen embrións". Para él, a primeira en beneficiarse desta terapia será a farmacoloxía coa elaboración de novos medicamentos."Realmente temos que asegurarnos de que as células IPS son seguras, e non producen cáncer nin outros tumores".
• "Achar a mellor maneira de xerar estas células sas e seguras". Argumentan que o proceso de reprogramación que se usa para obtelas a partir de simples células da pel non é perfecto xa que preservan no seu xenoma certa memoria do seu orixe adulto, e que esas marcas persisten en calquer órgano o texido que se derive delas (ver http://acienciatamenecultura.blogspot.com/2011/02/non-todo-son-vantaxes-ao-falar-das.html)

Opinións sobre este suceso

Rafael Matesanz, director da Organización Nacional de Transplantes opina que: "O descubrimento das IPS por parte do premiado marca un antes e un despois no terreo das células nai. Estas células marcan unha nova vía, máis fácil e máis rápida e todos pensamos que teremos resultados antes do esperado. Isto non quere dicir que se abandone ningunha liña de investigación, pero creo que as IPS son as que máis posibilidades nos ofrecen" ou Felipe Prósper, director do Área de Terapia Celular da Clínica Universitaria de Navarra que asegura: "Os descubrimentos de Yamanaka son trascendentais para o coñecemento, están entre os hitos máis importantes dos últimos 50 anos en Biomedicina".

Enlaces

Noelia Vila Seijas 1ºC

Como curan as células nai

A capacidade de rexenerar órganos e tecidos a partir de células nai empeza a ser unha realidade non tan afastada. Hoxe sabemos que as células nai non só están presentes no embrión de todo ser vivo, senón que as podemos atopar en practicamente todos os tecidos do noso corpo. E aínda hai máis prodemos reprogramar as celulas adultas e convertelas en células nai, logrando as células iPS. O día 23 de xaneiro o programa Redes emitiu un episodio sobre este tema. Da man do Dr. Damián García Olmo, director de Terapia Celular do Hospital Universitario A Paz de Madrid, veremos de que son capaces as células nai e como os científicos tratan de manipulalas para curar todo tipo de enfermidades.

Meiose

As dieferencias entre a meiose e a mitose podédelas ver na seguinte animación:
http://centros.edu.xunta.es/iesoteropedrayo.ourense/dptos/bio/bach_2_bio_2010_2011/images/Animacions/Meisosis_Mitosis.swf

Editado Carmen Cid Manzano

Mitose

Enlace a unha animación moi interesante sobre a mitose:

http://centros.edu.xunta.es/iesoteropedrayo.ourense/dptos/bio/bach_2_bio_2010_2011/images/Animacions/Mitosis_y_citocinesis.swf

Editado por Carmen Cid Manzano

Un novo planeta no sistema solar ?

Xa hai un novo candidato para ocupar o sitio de Plutón no Sistema Solar. Trátase de Tyche, un planeta gaseoso entre unha e catro veces maior que Xúpiter, que orbita a un ano luz do sol nos confíns do Sistema Solar. O problema a todo isto é que aínda non se atopou, pero os investigadores cren que existe polo comportamento anómalo dos cometas, cuxas traxectorias poderías estar sendo influídas pola forza gravitatoria do planeta. Agora os investigadores esperan a que en abril o telescopio espacial de infrarroxos,WISE da Nasa, publique novos datos, e poidan ou non confirmar a súa existencia.

As respostas poderían tardar ata marzo de 2012, ata que se acaben de analizar os datos de WISE. Un dos investigadiores principais do telescopio di "Non é unha tolemia, pero si unha especulación".

Para máis infromación: Click aquí

Editado por Lidia Blanco Otero 1º Bac. A

No día dos namorados: o amor non é cousa do corazón.

Qué son esas bolboretiñas que sentimos ao estar preto da persoa amada? Como podemos facer cousas que aborrecemos con tal de que a nosa persoa amada sexa feliz? E toda esa felicidade que nos invade cando esa persoa nos dedica un sinxelo sorriso?

Estas preguntas teñen a mesma resposta, todo iso é causado por unha serie de hormonas, tales como a oxitocina, dopamina, serotonina e adrenalina entre outras. Isto é o amor, tan só unhas poucas hormonas que nos fan sentir cousas incribles. Segundo uns estudios realizados o amor non se agocha no corazón, senón no cerebro. Tamén nuns estudos realizados pola antropóloga Helen Fisher descubríronse tres procesos cerebrais que definen tres tipos de relacións:

· O impulso sexual. Regulado pola testosterona.

· O amor romántico. Regulado por la dopamina (un neurotransmisor que inflúe no estado anímico) , e cunha duración de un ano e medio aproximadamente.

· O cariño. Regulado pola oxitosina e vasopresina, dúas hormonas que controlan o pracer e a recompensa.

E a parte dos tipos de relacións tamén existen catro “personalidades biolóxicas”:

- A primeira inclúe a xente con elevados niveis de dopamina, este tipo de persoas adoitan ser creativas, curiosas, enerxéticas arriscadas, espontáneas e flexibles. E son atraídos por persoas con estas peculiaridades.

- A segunda intégrana as persoas con altos niveis de serotonina, estas adoitan ser tranquilas, prudentes, tradicionais, ordenadas, prudentes e meticulosos. E tamén son atraídos por persoas parecidas a eles.

- A terceira inclúe a persoas con altos niveis de testosterona e son directos, escépticos, analíticos, decisivos, bos cos números. Sen embargo este tipo de xente se sente atraída por persoas con moitos estróxenos.

- O cuarto inclúe á xente con niveis elevados de estróxenos, estas persoas caracterízanse por ser doces, doado de tratar con elas, idealistas, emotivas e intuitivas. E neste caso séntanse atraídos por xente con niveis elevados de testosterona.

A xente cando se namora póñense en marcha unhas conexións neuronais que producen un estado de alienación transitoria, algo moi parecida a unha droga o que fai que poida chegar a ser aditivo. Pero tamén poden ser eficaces para aliviar a sensación de dor, corpontándose como un analxésico.

Tamén se fixeron estudos para asegurar de que os frechazos si existen, xa que só nos fai falta una quinta parte de segundo para saber se alguén nos atrae, sabemos que o fai porque o noso corpo comeza a producir dopamina, oxitosina e adrenalina.

Sempre se di que os homes pensan máis en sexo que as mulleres, isto é debido a que os homes a zona de exercicio da sexualidade é 2.5 maior no cerebro dos homes que nos das mulleres. E por iso para os homes o éxito da parella centrase en que as relacións sexuais sexan satisfactorias.

En resumen, o amor non depende do estereotipo do corazón, senón do cerebro.

Andrea Gerpe Acosta, 1ºBacharelato A.

Fontes de información:

ABC

BBC

Reprodución celular con humor

Podemos propolas para Eurovisión...

Carmen Cid Manzano

Catalasa na cociña

Traballo realizado por Yurema Seara Núñez e Andrea Fernández Novoa

Ciencia en El Hormiguero.

Este programa de Cuatro tan coñecido, ten un espazo dedicado á ciencia co cal intenta popularizala de xeito ameno. Aquí vos deixo algúns dos videos que me parecen máis interesantes.

Que dixo algo sobre a invsibilidades!??? Só se necesita un traxe laranxa e luces moi fortes, a ver que te ve entón!!

Increíble... como o faran?? O das voces fai pensar que pode ser Helio, pero non o sei.

Unha pasada!! Os microfluídos deixáronme sen palabras.

Fontes:

http://www.youtube.com/watch?v=5ms-O1ySrEQ&feature=relmfu

http://www.youtube.com/watch?v=VzjnoJoUoyg

http://www.youtube.com/watch?v=yLGSVFvRVG8

Coral Real Llamas 1º Bacharelato B

Os Neandertais crecían e maduraban mais rápido que os humanos modernos.

Un equipo de especialistas de varios países logrou deducir a velocidade de maduración nos neandertais. A Investigación dirixírona especialistas da Universidade de Harvard, o Instituto Max Planck de Antropoloxía Evolutiva e o ESRF (Laboratorio Europeo de Radiación Sincrotrón). A bioloxía evolutiva demostrou que os cambios pequenos durante o desenvolvemento inicial poden dar lugar a diferenzas que desemboquen na formación de novas especies. Estes cambios poden tomar a forma de modificacións na secuencia xenética ou na cronoloxía de pasos no desenvolvemento do individuo desde que é procreado. Por tanto, coñecer a fondo as transformacións durante o desenvolvemento é crucial para reconstruír a historia evolutiva.

Un destes cambios pouco coñecidos refírese á actividade reprodutiva, a xestación e o período de crecemento e maduración do individuo. En comparación cos seres humanos, a vida dos primates non humanos caracterízase por un período de xestación máis curto, unha maduración postnatal máis rápida, unha idade menor para a primeira reprodución, un período post-reprodutivo máis curto e unha lonxevidade menor en xeral.

Podería parecer que o ciclo de vida típico do individuo dunha especie é invisible no rexistro fósil, pero resulta que moitas das súas variables están moi correlacionadas co desenvolvemento dental. Nese sentido, os dentes son unha "caixa negra" de gran importancia, reflectindo o crecemento do individuo dun modo comparable a como os aneis de crecemento nas árbores.

Un achado notable deste novo estudo de cinco anos, é que o crecemento dos primeiros dentes nos neandertais era significativamente máis rápido que nos membros da nosa especie, incluídos algúns dos grupos máis antigos de seres humanos modernos que partiron de África fai entre 90.000 e 100.000 anos.

O patrón neandertal parece ser un punto intermedio entre o dos primeiros membros do noso xénero (por exemplo, o Homo erectus) e o dos humanos de hoxe en día, o que suxire que a lentitude na maduración do individuo e unha infancia longa son características exclusivas da nosa especie. Este longo período de maduración pode facilitar máis a aprendizaxe, así como promover o desenvolvemento dunha capacidade cognitiva máis potente, todo o cal posiblemente deu aos primeiros Homo sapiens unha vantaxe competitiva fronte aos neandertais da súa mesma época.


http://www.scitech-news.com/2010/11/esrf-reveals-human-children-outpaced.html
http://www.esrf.eu/news/general/synchrotron-reveals-human-children-outpaced-neanderthals-by-slowing-down/

Feito por Antía Arias García. 1º Bacharelato B

Unha tarxeta cósmica de San Valentín

A NASA amósanos que San Valentín está en todas partes. A axencia espacial atopou o que parece un anel unido a buracos negros.
O espectacular anel forma parte do sistema Arp 147 de dúas galaxias en interacción. Situado a 430 millóns de anos-luz de distancia, na constelación da Balea, contén os restos da colisión entre unha galaxia espiral e unha elíptica. A fenomenal colisión provocou unha onda expansiva de formación de estrelas masivas que aparecen en cores azuis sobre unha estrutura circular.

As estrelas maiores son pouco lonxevas, só viven uns poucos millóns de anos antes de morrer mediante explosións. As estrelas que xa estalaron sobre o enorme aro deron lugar a grandes supernovas que deixan buracos negros nos seus centros, e estas rexións emiten intensas radiacións de raios X que se representan en cor rosa. Estes buracos negros, fannos pensar que son pedras preciosas incrustadas no anel.Para máis información:
http://www.elmundo.es/elmundo/2011/02/11/ciencia/1297432846.html

Feito por: Yurema Seara Núñez 1ºB

Células Solares coa Capacidade de Autorrexeneración de Estructuras Fotosintéticas Vexetais

Estáse a traballar na creación dun novo tipo de célula solar deseñada para autorrexenerarse como os sistemas fotosintéticos naturais nos vexetais. Nas células solares, esta capacidade de autorrexeneración conseguiráse usando nanotubos de carbono e ADN. Con esta capacidade, incrementarase de modo notable a vida útil das células solares e abarátaranse os custos.


O deseño creado polo equipo de Jong Hyun Choi (da Universidade Purdue) explora as raras propiedades eléctricas das estruturas coñecidas como nanotubos de carbono de parede única, usándoos como cables moleculares nas novas células solares.

Choi e os seus colaboradores pensan que o uso industrial da súa tecnoloxía é viable, pero aínda haberá que esperar algún tempo para pasar a esa fase, dado que aínda están na etapa da investigación básica.


As células fotoelectroquímicas converten a luz do Sol en electricidade e usan un electrolito (un líquido que conduce electricidade) para transportar os electróns e crear a corrente eléctrica. As células conteñen as tinguiduras absorbentes de luz chamados cromóforos, moléculas semellantes á clorofila que, por desgraza, degrádanse debido á exposición á luz solar. A desvantaxe crítica das células fotoelectroquímicas convencionais é esta degradación.

A nova tecnoloxía supera este problema tal como faio a natureza: substituíndo continuamente as provisións danadas de tinguiduras fotosensibles con subministracións novas.

Esta clase de autorrexeneración prodúcese nos vexetais de maneira constante.

O novo concepto podería facer posible unha clase innovadora de célula fotoelectroquímica que, coa debida subministración de cromóforos frescos, continúe operando a plena capacidade indefinidamente.

Os nanotubos de carbono actúan como unha plataforma para fixar hebras de ADN. Este ADN está manipulado xeneticamente para que posúa secuencias específicas de "bloques de construción" coñecidos como nucleótidos, que permiten "recoñecer" aos cromóforos.

Cando o ADN recoñece ás moléculas da tinguidura, o sistema se autoensambla do modo correcto e espontaneamente.

por: antia arias garcia 1ºB

Robert Koch

Traballo realizado por Leticia Cuquejo González E Aitor López Domínguez

Vitaminas

Traballo realizado por Iván Gallego Gómez e Iris Fernández Molina

Cancións da PCR

A reacción en cadea da polimerasa, coñecida como PCR polas súas siglas en inglés (Polymerase Chain Reaction), é unha técnica de bioloxía molecular desenvolvida en 1986 por Kary Mullis, cuxo obxectivo é obter un gran número de copias dun fragmento de ADN. A PCR é unha técnica moi frecuente en laboratorios de investigación biolóxica e cunha enorme variedade de aplicacións, entre elas: a clonación de ADN para a secuenciación, o diagnóstico de trastornos hereditarios, a identificación de pegadas xenéticas (usadas en técnicas forenses e test de paternidade), etc. Inicialmente a técnica era lenta, hoxe, todo o proceso da PCR está automatizado mediante un aparato chamado termociclador.

Déixovos a canción da PCR, composta pola compañía Bio-RAD para anunciar un dos seus termocicladores. Esta canción está interpretada polo grupo "Scientist for Better PCR". No mundo da ciencia tamén hai frikis... ata hai un que se parece a Stevie Wonder.

Se criades que virades todo, déixovos o seguinte vídeo:

Despois do seguinte video espero o voso...

Editado por: Carmen Cid Manzano

Atópase un óso que afirma que Lucy era bípeda

Como xa estudiamos en Ciencias para o Mundo Contemporáneo, Lucy é o esqueleto dun homínido pertence a especie de Australopithecus afarensis de fai máis de 3,2 millóns de anos de antigüedade. Foi descuberto en 1974 por Donald Johanson en Adis Abeba (Etiopía) e dende ese ano mantívose unha gran polémica, Lucy era bípeda ou pasara parte da súa vida colgada nas ramas das árbores? Algúns científicos decantábanse pola primeira resposta pero ningún o puido demostrar ata agora. O fósil do Australopithecus afarensis confirma que esta especie xa camiñaba de forma bípeda e que se desprazaba erguida. O óso encontrado é de pequeño tamaño, pertence o cuarto metatarso do pé esquerdo e a súa curvatura é propia dos pés dos homínidos que camiñan érguidos como o Homo Sapiens. "Foi atopado durate unha escavación de rutina no xacemento que xa xerou máis de 260 especímenes de Australopithecus afarensis desde os anos 70", explicou a ELMUNDO.es William Kimbel, coautor do traballo e profesor de Historia Natural no Instituto das Orixes Humanas da Universidade do Estado de Arizona (EEUU), institución fundada por Johanson.

Para máis información aquí

Lorena Yáñez López 1º A

Des Forêts et des Hommes /Of Forests and Men

Sophie Monboisse (profesora de Francés)

Xa temos imaxes completas do Sol

En octubro do 2006 a NASA lanzou cara o Sol dúas sondas solares, cada unha delas dirixiuse cara o astro rei seguindo direccións opostas. A misión chamouse Stereo e consistía en obter por primeira vez unha imaxe estereoscópica e completa do Sol, observado desde distintos ángulos á vez. O pasado 6 de febreiro a axencia espacial cumpliu o seu ambicioso obxetivo e publicou as primeiras imaxes totais en 3D do noso astro.

Tras unha viaxe de 470 millóns de km, ambas naves atopáronse no lado oposto da órbita da Terra, ó outro lado do Sol. Ambas sondas foron falicitando ó seu centro de control valiosa información sobre cómo afecta ó noso planeta o contínuo fluxo de enerxía que brota da nosa particular estrela. Cada unha das sondas fotografou e filmou ó detalle a metade da nosa estrela, enviando á Terra tódalas imaxes. Unha vez aquí, os investigadores combinaron as dúas vistas para crear unha esfera.
En 2009 as dúas naves revelaron nas tres dimensións a doble estructura das execcións de masa coronal, que son violentas erupcións de materia solar tamén coñecidas como tormentas solares. Este fenómeno pode interrumpir as comunicacións, afectar ós satélites e as redes de enerxía na Terra. Os instrumentos das naves captaron o Sol en catro lonxitudes de onda diferentes, todas en ultravioleta, seleccionadas cuidadosamente para estudiar aspectos concretos da actividade solar, como tsunamis solares ou filamentos magnéticos. Ata día de hoxe era imposible detectar manchas solares se estas se producían na cara oculta do Sol; para detectalas había que esperar a que a propia rotación solar nos amosara o que estaba a suceder ó outro lado, polo que nos deixaba moi pouco tempo para reaccionar. En cambio agora, incluso as zonas activas máis remotas e ocultas á nosa visión directa poderán ser accesibles e non nos volverán a tomar por sorpresaAs novas imaxes obtidas axudarán a mellorar a planificación de futuras misións de naves espaciais robóticas ou con tripulación hacia o sistema solar. Axudarán tamén na mellora das prediccións climatolóxicas; e, por primeira vez, podemos contemplar a actividade solar en todo o seu explendor tridimensional.

Cos datos desta misión os astrónomos xa poden “voar” á redor do Sol sen necesidade de despegar a vista das súas pantallas, vendo o que sucede máis alá do horizonte.

Para máis información
Lucía Rodríguez 1º Bach. B

O censo que xa non será un censo.

No ano 2011 o INE ( Instituto Nacional de Estatística) vai realizar o censo de poboación.Os censos teñen como obxectivo o reconto da poboación do estado e o coñecemento da súa estructura, para elo realizábanse enquisas en todos os domicilios do estado cuns cuestionarios sobre idade, sexo, nacionalidade, estado civil, formación, actividade económica, relacións parentesco entre os que viven nesa vivenda, características da vivenda, …, todo, preguntaban todo, pois tratábase de facer un retrato axustado das condicións de vida dos cidadáns españois.

O censo realizábase cada 10 anos desde 1877. Este ano por primeira vez vaise realizar unha mostraxe en lugar do censo universal e farase o cuestionario só a unha mostra do 10% da poboación.

O motivo dado polo INE para este cambio e a necesidade de aforrar en tempos de crise, de feito este ano só van contratar 5 000 enquisadores fronte aos 40 000 contratados para a realización do último censo de 2001. Tamén alega o INE que outros países Europeos están realizando este tipo de modificacións.

A medida esta xerando polémica entre estatísticos e sociólogos.

Noticia en EL País

Polémica en EL País

Conchi(Profesora de Matemáticas)

Descubren xenética do sonambulismo

O sonambulismo é un trastorno do sono, que adoita aparecer na época infantil. Os nenos sonámbulos poden chegar a levantarse durante o sono e andar pola casa. É un problema que é frecuente que desapareza coa pubertade. Os novos estudos publicados, identificaron unha rexión do ADN ubicada no cromosoma 20, na que pode atoparse o xene culpable dalgunhas formas do sonambulismo. Esta alteración no código xenético sería a responsable de que un individuo se levante e camiñe mentres durma.

Nena sonámbula

O descubrimiento, publicado pola revista Neurology, é fruto do estudo do ADN de nove membros dunha familia afectada desde fai catro xeracións por este problema e doutros 13 membros sans.

O xene culpable escondido na rexión xenómica descuberta aínda non foi individualizado, pero os investigadores xa elaboraron unha lista dos 28 xenes sospeitosos, todos localizados nesa rexión cromosómica e, apuntan sobre todo ao xene para a enzima adenosina desaminasa, xa coñecida por ter funcions vinculadas ao sono.

Noelia Vila Seijas 1ºC

Serpes bípedas

Unha tecnoloxía que emprega os raios-X para reconstruír os fósiles en tres dimensións, logrou descubrir unha segunda pata, invisible a primeira vista, nunha serpe de 50 centímetros e 95 millóns de anos de antigüidade que foi encontrada fai dez anos no Líbano. A extremidade ten dous centímetros de lonxitude e está unida á pelvis

Eupodophis descouensi, que así foi chamado o exemplar, non é unha serpe calquera xa que é unha das poucas fosilizadas que conserva algún óso das patas, polo que o réptil resulta clave para estudar a orixe distes animais.

Aínda que esta tecnoloxía non é nova é a primeira vez que se emprega para estudar fósiles, é parece que deu bo resultado. Gracias a ela axudará ós investigadores a saber como deixaron de ter patas.

Alexandra Houssaye, investigadora do Museo Nacional de Historia Natural de París, salienta o feito de que a segunda pata non fora captada a primeira vista, xa que isto axudará a estudar o grao de regresión dos seus membros.

As serpes actuais proveñen dos lagartos terrestres ou dos que vivían nos océanos? Esta pregunta aínda está no aire pero a investigadora anteriormente citada di que non se pode descartar ningunha das dúas opcións e que poderían pasar dez anos ata encontrar a resposta.

Para máis información: click aquí

Lidia Blanco Otero 1ª Bac.A

Visión desde os ceos do noso planeta

O documentalista francés e militante medioambiental, Yann Arthus Bertrand, era director dunha reserva natural francesa antes de que con trinta anos abandoase a súa terra e fuxir coa súa muller a Kenia a traballar como biólogo investigador, onde se converteu en fotógrafo naturalista e piloto de globo aeroestático. Atopou a súa vocación primeiro retratando leóns e tribus Massai e finalmente captando a Terra desde o ceo. Desde 2009 é embaixador honorífico do Programa Medioambiental da ONU (UNEP). E ademais de todo o anterior cabe salientar tamén a súa axencia de fotografía aérea Altitude e a súa fundación Good Planet. O pasado 4 de febreiro en Nova York presentou o seu gran documental Home (fogar), celebración visual de espectaculares secuencias aéreas panorámicas, para mostrarnos tanto a beleza do noso planeta como a desvastadora visión sobre o quentamento global. Este documental, xa estreado no 2009, podedes velo na internet en castelán narrado pola atriz Salma Hayek na seguinte dirección: http://www.youtube.com/watch?v=SWRHxh6XepM

No xoral El mundo.es atoparedes unha entrevista recente a Bertrand, pincha aquí

Páxina da película con indicacións para educadores: http://www.homethemovie.org/

Lucía Rodríguez Rodríguez 1ºB

Plantas que cambian de cor ante explosivos

Investigadores da Universidade de Colorado conseguiron modificar xeneticamente plantas para que reaccionen e cambien de cor ante a presenza de explosivos. A investigación, busca "ensinar" a determinadas plantas a desenvolver naturalmente certas proteínas de alerta ante "estímulos amenazadores".

Descubriuse a habilidade dalgunhas plantas de actuar como detectores altamente especializados ante ameazas biolóxicas e determinadas sustancias químicas. As plantas responden ao seu medio ambiente

Este proxecto conseguiu hortensias modificadas xeneticamente que palidecen cando entran en contacto con nitroglicerina. Por agora isto só ocorre no ambiente do laboratoria e baixo unha luz constante.

As plantas de laboratorio tardan en mostrar reaccións visibles varias horas, polo que o reto é conseguir que esta reacción prodúzase nuns minutos (se isto conséguese poderiamos detectar por exemplo explosivos nos aeroportos).

Feito por: Yurema Seara Núñez

Máis información:

http://www.informador.com.mx/tecnologia/2011/269029/6/plantas-cambian-de-color-geneticamente-ante-explosivos.htm

Un crustáceo con 10 000 xenes máis que o ser humano

A pulga de auga Daphnia pulex é un pequeno crustáceo que foi usado durante décadas para analizar as variacións ambientais nos ecosistemas. Recentemente a revista Science publica un estudo onde a pulga de auga convertese no primeiro crustáceo co xenoma descifrado. Segundo este estudo contén máis de 30.000 xenes, revelándose como o animal con maior número de xenes de cantos se coñecen por agora.

Por que este animal é tan descoñecido para o público non investigador?
Esta resposta non é doada de contestar, pero o certo é que a súa popularidade está lonxe da alcanzada por outros modelos de animais como é o caso da Drosophila melanogaster. Unha posible resposta quizais, sería que malia ser unha especie cobaia desde hai varias décadas, os traballos para estudar o seu xenoma comezaron no século XXI.

Por ese motivo, os autores do traballo, liderados polo investigador do Centro de Xenómica e Bioinformática da Universidad de Indiana (EEUU) John Colbourne, quedaron abraiados ao comprobar moitas das características do xenoma deste animal, entre elas que a expresión dos seus xenes exclusivos eran máis sensibles aos retos ambientais de cantos se analizaran ata a data.

O descubrimento permitirá aos científicos o uso deste animal como modelo para coñecer en mayor profundidade a resposta dos xenes ás variacións das condicions ambientais dentro dun contexto evolutivo.
Máis imformación:

http://www.elmundo.es/elmundo/2011/02/03/ciencia/1296749912.html

Tatiana Nespereira Campuzano 1ºB

Bebés á carta

Esta noticia é do 2009 pero poñoa porque resulta interesante agora que estamos dando o tema da biotecnoloxía.

Unha clínica de fertilidade en Estados Unidos permítelle os seus clientes escoller rasgos do seu bebé como a cor dos ollos.

O procedemento e similar a outros e baséase na técnica coñecida como "diagnóstico xenético preimplantacional" utilizado para previr enfermidades nos bebés. Esta técnica tamén permite atopar qué embrións desenvolverán rasgos xenéticos e poder escoller que características pode ter o bebé.

L.A. Fertility, tiña a disposición dos seus clientes a cpacidade de seleccionar o sexo dos seus fillos, pero non garantizaba ter un 100% de posibilidades das cararcterísticas perfectas.

Así, agora, os pais poderán escoller ademais ter un bebé con ollos azuis e pelo rubio porque lle gusta máis así.

Pero, é ético modificar o xenoma humano ou xogar coas leis da herdanza? Só así poderiamos aceptar os bebés perfectos e os outros que teñen algún tipo de problema non serían aceptados na nosa sociedade?

Para máis información

Feito por: Manuel Lorenzo Tallón 1ºC BACH

Primeiros Resultados da Secuenciación do Xenoma da Fresa Silvestre

Un consorcio internacional de investigación, formado por 75 investigadores provintes de 38 institucións, secuenciaron o xenoma da fresa silvestre. Espérase que a súa análise detallada permita a obtención de variedades máis resistentes e saborosas desta froita e outras da súa familia. Desde o punto de vista xenético, a fresa silvestre, é similar á fresa cultivada pero menos complexa, o que facilita o seu estudo polos científicos. O seu cromosoma-14 posúe un dos xenomas máis pequenos dos vexetais economicamente importantes, pero aínda así contén aproximadamente 240 millóns de pares de bases.

O consorcio que secuenciou o xenoma inclúe a dous investigadores do Instituto Tecnolóxico de Xeorxia (Mark Borodovsky e Paul Burns.

O director do consorcio é Kevin Folta, profesor no Instituto de Alimentación e Ciencias Agrarias da Universidade de Florida.

Cando o consorcio obtivo a secuencia xenómica da fresa silvestre, Borodovsky e Burns traballaron para identificar os xenes codificadores de proteínas na secuencia. Mediante un innovador programa de recoñecemento de patróns, chamado GeneMark.hmm-É+, Borodovsky e Burns identificaron 34.809 xenes, dos cales o 55 por cento foron asignados a familias de xenes.


Unha análise do xenoma da fresa silvestre revelou que certos xenes están implicados en procesos biolóxicos fundamentais, por exemplo o proceso responsable do sabor da froita, o que produce a floración, e o da reacción do sistema inmunitario ante infeccións.


A longo prazo, os agricultores poderán utilizar a información xenética da fresa silvestre para obter plantas que poidan ser cultivadas con menores requirimentos e un maior rendemento.


por:
Antía Arias Garcia 1ºB

O máis interesante da nosa orixe, de onde vimos?

Noelia Vila Seijas 1ºC

Non todo son vantaxes ao falar das células nais.

Fai catro anos o investigador xaponés Shinya Yamanaka revolucionou a investigación da medicina rexenerativa tralo descubrimento as células iPS (células nai pluripotenciais inducidas). Estas células proveñen de células adultas cunha función xa específica, pero que son reprogramadas para que se comporten como células nais embrionarias e polo tanto poderían converterse en outras células con características diferentes. Así estas células poderíanse utilizar para conseguir tecidos para posibles transplantes, substituir células danadas por enfermidades neurodexenerativas e autoinmunes, a diabetes e moitas máis doenzas que son hoxe en día incurables.

O método de reprogramación (conversión de células adultas en células iPS), descuberto por Yamanaka é bastante simple: consiste en engadir ás células por exemplo da pel tan só catro xenes, ou ben as cinco proteínas que eses xenes fabrican.

Tras uns anos de estudos sobre as células iPS, un equipo dirixido por Joseph Ecker, do Instituto Salk de California, descubriu que as células iPS non son células nais embrionarias propiamente ditas xa que atoparon un problema inesperado. O proceso de reprogramación que transforma as células da pel en células nai non borra por completo o programa xenético das primeiras. Algúns lugares do xenoma das células adultas persisten despois de que os científicos convertan as células iPS noutros tipos de tecidos aptos para transplantes. Os problemas detectados nas células iPS teñen relación coa Epixenética (unha das áreas de investigación máis moderna da biomedicina). Durante o desenvolvemento embrionario, as células son asignadas a un destino segundo a súa posición, pero logo deben recordalo mentres se moven e proliferan. Esa memoria non está escrita na secuencia de ADN, senón noutras moléculas que se lle pegan encima, e por iso chámase epixenética (encima dos xenes.) As principais entre esas moléculas son unhas proteínas chamadas histonas e o radical máis simple da química orgánica: o metilo (-CH3), que se pode pegar tanto ás histonas como ao propio ADN. Polo común, a metilación dun xene nunha célula conduce á súa inactivación en todas as células que descenden dela: de aí a memoria.
Ecker e os seus colegas compararon as metilacións do xenoma (metilomas), de células iPS humanas mantidas en cultivo, células nai embrionarias, células nai adultas (as que renovan certos órganos do adulto, como a pel) e outros tipos celulares diferenciados (especializados) a partir dos anteriores. Os resultados mostran que a maior parte do metiloma das células iPS é idéntico ao das células nai embrionarias, pero o sorprendente e que non todo o metiloma é idéntico. Isto quere dicir que o proceso de reprogramación é imperfecto, algunhas das zonas do xenoma que están metiladas nas células orixinais da pel seguen estándoo nas células iPS reprogramadas a partir delas. Pero non o están nas células nai embrionarias. É a primeira diferenza importante achada entre estes dous tipos de células, e supón unha chamada á precaución para os científicos do sector.

Para máis información. EL PAÍS

Enlace moi interesante aquí
La Fundación BBVA premia a la medicina regenerativa (4/02/2011)

Redactado por Andrea Gerpe Acosta. 1º Bacharelato A